Entrail Blues

[Rikochet]

Time, oh, and time again

forgetting the watch on the shelf

and the ticking is tickling me away

itching ticking screw me away

 

A piece of broken glass can cut.

A skilled tongue can cut.

Honed, oh, well-honed knives,

you know, they can cut too.

Not as half as clean as I can cut you.

 

Time, it’s time again

you forget your watch on the shelf

and leave me alone with my only use

ticking-tacking rusting me away

ticking tickling metal screw me away

 

Careless words can hurt.

Blunt cliché can hurt.

Cracked knuckleskin

on soon-to-be-blue flesh

same again, can hurt you too.

Not as half as merrily as I would hurt you.

 

Time, oh, ticking again

still haven’t found meaning

facial hair form a jungle of dumbness

and the clock’s still ticking away

ticking time away

ticking wasting tacking time away

rust and time, screw me away

 

Your stomach is human,

hence easily cut.

Poetic license mine,

thus I can jump.

Muscles part too easily

whispering “revenge is sweet”

In, cut, out, cut, who’s using who now?

In, cut, writhe, out,

I’m caressing your heartbeat.

[Rhapsody]

Έξοχη ιδέα για να αναφερθείς στο θέμα του χρόνου, που αν και χιλιοειπωμένο, εδώ φαίνεται να του δίνεις νέα πνοή (Με βοήθησε βέβαια κι αρκετά και η εξήγηση που μου έδωσες για να το καταλάβω...). Μου αρέσει το παιχνίδι με το tick tack του ρολογιού, φαίνεται και η γνωστή άνεση που έχεις με τη γλώσσα. Επίσης να πω ότι η τελευταία στροφή πραγματικά με έκανε να ανατριχιάσω... (με την καλή έννοια πάντα )

Εύγε, να γράφεις συχνότερα (και να ποστάρεις). ;)

Edited October 17, 2006 by Rhapsody

[The_Knight_who_says_Ni!]

φιλε μου, ειναι απο τα καλυτερα ποιηματα που εχω δει εδωμεσσα, ευγε! σου δεινω 25,2 στα δεκα!

 

 

μπραβο σου!