iliosporos Posted October 18, 2006 Share Posted October 18, 2006 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Iliosporos Είδος: τρόμος; Βία; Ναι;; Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1211 Αυτοτελής; Ναι ΦΘΟΡΑ Μπροστά στα μάτια της υπήρχε ένα πτώμα… Προσεκτικά τοποθετημένο σε ένα ξύλινο τραπέζι κουζίνας στρωμένο πρόχειρα με ένα λευκό σεντόνι. Εκείνη το πλησίασε διστακτικά, χωρίς να παίρνει ανάσα. Φαινόταν σκεπτική και προβληματισμένη. Προσπάθησε να παρατηρήσει λεπτομέρειες από το άψυχο κορμί αλλά φάνηκε να απογοητεύεται. Το χρώμα του δέρματος είχε μια αφύσικη απόχρωση, πρασίνιζε ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι γκριζωπό, το ήξερε καλά αυτό. Δεν έπρεπε να αγοράσει τη συγκεκριμένη τηλεόραση μόνο και μόνο επειδή ήταν σε προσφορά. Έπρεπε να είχε αγοράσει μια καινούργια, high definition για να βλέπει αυτά που ήθελε σε μεγαλύτερη ανάλυση. To DVD player μπορούσε να προβάλει το υλικό με ταχύτητα x128 και αυτήν επέλεξε πατώντας 4 φορές το πλήκτρο forward. Έκανε πίσω και βούλιαξε στον καναπέ. Μέσα στην τηλεόραση μπροστά της, το σώμα της αδελφής της ακίνητο, γυμνό και νεκρό με τον χρόνο να περνάει από πάνω του πολλές φορές πιο γρήγορα απ’όσο θα επέτρεπε η φύση. Πρώτα πρόσεξε το κεφάλι. Τα πλούσια μαύρα μαλλιά της φάνηκαν να μακραίνουν ανεπαίσθητα, να σγουραίνουν από την υγρασία μοιάζοντας ξασμένα. Μάτια ορθάνοιχτα που πλέον αγνάντευαν πέρα από το τίποτα, φούσκωσαν και πιέστηκαν έξω από τις κόχες τους. Μαραμένα χείλια σαν των τουαρέγκ της ερήμου και ένα λεπτό ρυάκι σωματικών υγρών και συμπυκνωμένης σήψης να κυλάει απ το στόμα. Ο απαλός λαιμός που τόσοι άντρες είχαν φιλήσει ζάρωσε και ρυτίδιασε ενώ το μήλο του αδάμ άρχισε να προεξέχει σαν κακοσχηματισμένος όγκος. Λίγο πιο κάτω οι θηλές στο στήθος απέκτησαν ένα χαλασμένο μελανό χρώμα αλλά παραδόξως έστεκαν απτόητες πάνω στο εμφύτευμα σιλικόνης που με τόσες στερήσεις, η αδελφή της είχε επιλέξει να τοποθετήσει. Το βλέμμα της τράβηξαν για λίγο τα μακριά της δάχτυλα. Κίτρινα νύχια φάνηκαν να μεγαλώνουν στις άκρες τους, να γίνονται γαμψά. Ύστερα η κοιλιά πρήστηκε και ξεπρήστηκε αποτέλεσμα των αερίων από την αποσύνθεση των εσωτερικών οργάνων. Όλο το σώμα απέκτησε ένα πελιδνό γκρι χρώμα (που η τηλεόρασή εξακολουθούσε να δείχνει πράσινο) και έμοιαζε ζωντανό από τις μικροκινήσεις που δημιουργούσε η φθορά σε συνεργασία με την ταχύτητα προβολής. Στις άκρες των πελμάτων της, πάνω σε μικρά σάπια δαχτυλάκια στρεβλωμένα από χρόνια κλασσικού μπαλέτου και χιλιάδες πιρουέτες, φαγωμένα νύχια ξεφύτρωναν σκίζοντας το δέρμα. Γάμπες ξαφνικά αξύριστες και πιο ψηλά ανάμεσα στα πόδια ένας φουντωμένος θάμνος από πυκνό ηβικό τρίχωμα που έφτανε σχεδόν ως τον αφαλό έκανε την αδελφή της να μοιάζει με φθηνή πορνοστάρ της δεκαετίας του ’70. Η εικόνα διακοπτόταν από μαύρα κενά, αναπόφευκτη συνέπεια της αλλαγής κασέτας στην κάμερα που βιντεοσκοπούσε την όλη διαδικασία. Κάποιες στιγμές οι παύσεις κρατούσαν ελάχιστα παραπάνω όταν επέλεγαν να αλλάξουν γωνία λήψης, έχοντας την κάμερα πότε μπροστά, πότε πλάγια και πότε εστιασμένη σε λεπτομέρειες όπως τα νύχια ή το ηβικό τρίχωμα. Συνέχισε να βλέπει το υλικό χωρίς ανάσα. Είχε μονταριστεί η μια κασέτα μετά την άλλη και είχαν ενωθεί σε γρήγορη εγγραφή για να μπορούν να χωρέσουν σε ένα μόνο δισκάκι DVD που ουσιαστικά περιείχε μήνες συμπυκνωμένης φθοράς, ίσως και χρόνια. Απορροφήθηκε από τις σκέψεις της. Έστρεψε το βλέμμα της μία ακόμη φορά στην τηλεόραση και είδε μάγουλα να εφαρμόζουν στο κρανίο, τούφες μαλλιών να πέφτουν, παραμορφώσεις στο δέρμα και χρώμα που σίγουρα θα συνοδευόταν από έντονη αποφορά. Τέσσερα, πέντε λεπτά αργότερα, ακόμα εκεί προσηλωμένη να βλέπει ένα αποκρουστικό κουφάρι που λίγο πριν ήταν η αδελφή της, οστά τυλιγμένα με καφέ δέρμα σπασμένο σε πολλά σημεία και σάπιο, υγρά να χύνονται από τα πλευρά της και να ξεραίνονται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σχηματίζοντας λεκέδες στο κάποτε λευκό σεντόνι. Αναρωτήθηκε πόσος χρόνος είχε περάσει από την μέρα που το νεκρό σώμα της αδελφής της τοποθετήθηκε πάνω στο τραπέζι και ξεκίνησε η βιντεοσκόπηση του γεγονότος. Για την ακρίβεια δεν αναρωτήθηκε, απλά προσπάθησε να θυμηθεί. Πρέπει να ήταν γύρω στους 28 μήνες. Σηκώθηκε από τον καναπέ και περπάτησε αργά από το σαλόνι προς την κουζίνα. Ένας σκελετός με μισολιωμένα κομμάτια σάρκας έστεκε πάνω στο βαρύ ξύλινο τραπέζι της. Χαμογέλασε. Είχε έρθει η ώρα να πατήσει το stop. 28 μήνες ήταν υπεραρκετοί. Περισσότερες κασέτες από όσες είχε γράψει οποιαδήποτε άλλη φορά. Έμεναν δέκα λεπτά για να τελειώσει και η κασέτα που είχε μέσα τώρα. Η διαδικασία ήταν η ίδια όλες τις φορές. Πλησίασε την άκρη του τραπεζιού, έπιασε σφιχτά το -κάποτε μουλιασμένο από σωματικά υγρά, τώρα πια στεγνό- σεντόνι και με μια απότομη κίνηση αποτυχημένου ταχυδακτυλουργού τίναξε τα χέρια της σκορπίζοντας τα κόκαλα της αδελφής της σε όλη την κουζίνα. -Γαμώτο! Ούτε αυτή τη φορά τα κατάφερα. Δίπλωσε προσεκτικά το σεντόνι σχεδόν απολαμβάνοντας την μπόχα που ανέδιδε μετά από τόσους μήνες σήψης. Μπήκε στην κρεβατοκάμαρα της και πλησίασε το κρεβάτι και έβγαλε το παλιό σεντόνι που κάλυπτε το στρώμα της. Ήταν και εκείνο γεμάτο λεκέδες που δεν χρειαζόταν πολύ σκέψη για να καταλάβεις την προέλευσή τους. Το έκανε κουβάρι και το πέταξε σε μια γωνία. Με ευλαβικές κινήσεις έστρωσε το καινούργιο σεντόνι που μέχρι πριν λίγα λεπτά απορροφούσε τη ζωή από το σώμα της νεκρής αδελφής της. -Απόψε θα κοιμηθώ με την μεγάλη αδελφούλα μου. Χαρούμενη μάζεψε από το πάτωμα το παλιό σεντόνι, το δίπλωσε με προσοχή, άνοιξε το πάνω συρτάρι της ντουλάπας και το τοποθέτησε προσεκτικά κάτω από ένα καρτελάκι που έγραφε «Μαμά». Δίπλα υπήρχαν άλλα τρία καρτελάκια (Μπαμπάς, Κωνσταντίνα, Δημήτρης) με βρώμικα σεντόνια ακριβώς από κάτω τους. Έπεσε για ύπνο χαϊδεύοντας τα αποξηραμένα σωματικά υγρά της αδελφής της. Ξύπνησε ευτυχισμένη. Έφαγε ένα πλούσιο πρωινό (στο ίδιο τραπέζι που μέχρι το προηγούμενο βράδυ σάπιζε ένα πτώμα – και μάλιστα χάρηκε γιατί είχε καιρό να το χρησιμοποιήσει) και βγήκε να πάει για ψώνια. Γύρισε πίσω αρκετή ώρα αργότερα με δύο σακούλες από καταστήματα υπολογιστών. Κλείστηκε στο δωμάτιο του μοντάζ. Η πόρτα του άνοιξε πολλές ώρες μετά και βγήκε κρατώντας 4 DVD που περιείχαν τους θανάτους των 4 μελών της οικογένειάς της. Είχε επίσης αγοράσει 5 σκληρούς δίσκους των 500 Giga, τους είχε συνδέσει μεταξύ τους και είχε βάλει το καλώδιό τους στην θύρα της κάμερας για να γίνει η εγγραφή του υλικού απευθείας μέσα στον υπολογιστή. Καθάρισε όλο το σπίτι και εξαφάνισε όλα τα κόκαλα της αδελφής της από το πάτωμα της κουζίνα. Άφησε μόνο τα 4 DVD σε ένα εμφανές σημείο στην κουζίνα. Έμενε ένα ακόμη πράγμα να κάνει, το σημαντικότερο όλων. Έστρωσε ένα καθαρό λευκό σεντόνι στην τραπεζαρία, έστησε προσεκτικά την κάμερα στο τρίποδό της ώστε να βλέπει ολόκληρο το τραπέζι και έλεγξε ακόμη μία φορά τις συνδέσεις με τους σκληρούς δίσκους που θα τις εξασφάλιζαν συνεχή εγγραφή στην μικρότερη ανάλυση για τουλάχιστον 3 μήνες. Αν βέβαια δεν έπεφτε το ρεύμα. Έγραψε ένα μικρό σημείωμα και το ακούμπησε δίπλα στα DVD. Άνοιξε το ψυγείο και έβγαλε ένα μικρό μπουκαλάκι με ένα διάφανο υγρό. Το ήπιε μονορούφι. Ακούμπησε το μπουκάλι δίπλα της, πάτησε το κουμπί REC στην κάμερα και ξάπλωσε στο τραπέζι της κουζίνας. Όταν άρχισαν οι πόνοι στην κοιλιά απλά έσφιξε τα χέρια της και προσπάθησε να μείνει ακίνητη και να υποστεί τον επερχόμενο θάνατο χωρίς να κάνει απότομες σπασμωδικές κινήσεις και βγει εκτός πλάνου. Περίμενε λυτρωτικά τον θάνατο και όφειλε να τον καταγράψει σωστά. Το σημείωμα έγραφε: «Ο υπολογιστής είναι συνδεδεμένος με τους σκληρούς δίσκους και την κάμερα. Πατήστε play και δείτε. Θάνατος και φθορά. Σάπιες σάρκες και σαθρά κόκαλα. Αυτό ακολουθεί τη ζωή. Αυτό είμαστε. Αυτό θα γίνουμε. Όλοι. Δίπλα υπάρχουν ακόμα 4 DVD με την φθορά των μελών της οικογένειάς μου τα οποία εγώ η ίδια σκότωσα. Για καλύτερα αποτελέσματα πατήστε 4 φορές το πλήκτρο Forward Υ.Γ. Παρακαλώ, μην πλύνετε τα σεντόνια» Edited October 18, 2006 by iliosporos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted October 23, 2006 Share Posted October 23, 2006 Απλά τέλειο. Μου άρεσε πάρα-πάρα πολύ! Μία ερώτηση μόνο: η αδερφή είναι τραβέλι; έχει κάνει αλλαγή φύλου; Γιατί μόνο έτσι δικαιολογείται η ύπαρξη του μήλου του Αδάμ. Οι γυναίκες δεν το έχουν! Γι αυτό άλλωστε λέγεται του Αδάμ κι όχι π.χ. της Εύας ή των πρωτόπλαστων (αν το είχαν και τα δύο φύλα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted October 23, 2006 Share Posted October 23, 2006 Πολυ καλό, μου άρεσε πολύ Ομολογουμένως μακάβριο και ικανό να προκαλέσει αηδία σε όποιον το διαβάζει, αυτός δεν ήταν άλλωστε κι ο στόχος του; (ίσως φταίει και το ότι έτρωγα όταν το διάβαζα κι όλας ). Μπρρ, ανατρίχιασα. Εύγε! Btw, Eroviana, έχω την εντύπωση πως μήλο του Αδάμ έχουν και οι γυναίκες απλώς είναι αρκετά μικρότερο από αυτό των αντρών ;) (άλλωστε σε μια αλλαγή φύλου νομίζω ότι αυτό θα θεωρούταν λεπτομέρεια... ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted October 23, 2006 Share Posted October 23, 2006 Btw, Eroviana, έχω την εντύπωση πως μήλο του Αδάμ έχουν και οι γυναίκες απλώς είναι αρκετά μικρότερο από αυτό των αντρών ;) (άλλωστε σε μια αλλαγή φύλου νομίζω ότι αυτό θα θεωρούταν λεπτομέρεια... ) Εχμ...όχι, είμαι απολύτως βέβαιη πως δεν έχουμε. Αν είχε κάνει αλλαγή φύλου από άντρα σε γυναίκα τότε θα μπορούσε να έχει, μιας και αναφέρεται κι η σιλικόνη κάπου. Από γυναίκα σε άντρα δεν έχει επιτυχθεί ακόμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted October 23, 2006 Share Posted October 23, 2006 (edited) Χμμ... πάντως και στη wikipedia το ίδιο λέει http://en.wikipedia.org/wiki/Neck (Συγνώμη που βγαίνω εκτός θέματος αλλά εδώ μιλάμε για την ταυτότητα κεντρικού ήρωα, δεν είναι παίξε γέλασε Πέρα απ το ότι η σιλικόνη κατά πάσα πιθανότητα οφείλει την ύπαρξή της μάλλον σε αισθητικές παρεμβάσεις. Τέλος πάντων, ας το διευκρινήσει ο δημιουργός ;) ) Edited October 23, 2006 by Rhapsody Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted October 23, 2006 Share Posted October 23, 2006 (edited) Προειδοποίηση: Ακολουθεί σχολιασμός που δεν περιέχει καμία προσπάθεια για αντικειμενικότητα. Τα παρακάτω δε μπορούν να προσφέρουν σχεδόν καμία πληροφορία στον/στην συγγραφέα εκτός αν χρησιμοποιηθούν για στατιστική μελέτη. Εμένα μου δημιούργησε ένα αίσθημα αηδίας/δυσφορίας, που μάλλον ήταν και ο σκοπός του κειμένου. Αυτό που δε μου άρεσε ήταν όλοι οι τεχνικοί όροι με τα DVD και τα REC κοκ. Γενικά, προτιμώ τις ιστορίες που δημιουργούν το αίσθημα του φόβου παρά αναγούλα και αηδία, πιθανότατα επειδή ο φόβος είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί μέσω ενός έργου τέχνης (είτε πρόκειται για λογοτεχνία είτε για κινηματογράφο, είτε για κάτι άλλο). Edited December 2, 2006 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted October 26, 2006 Author Share Posted October 26, 2006 Ως δημιουργός οφείλω να ξεκαθαρίσω την θέση μου.. Και εγώ από όσο ξέρω και οι γυναίκες έχουν μήλο του αδάμ απλά δεν εξέχει ούτε φαίνεται όπως στους άντρες. Απλά όταν κάποια γυναίκα είναι ξαπλωμένη και νεκρή και το δέρμα λιώνει και εφαρμόζει στα κόκαλα, λογικά θα προεξέχει και το μήλο το Αδάμ. Αυτό έγραψα οπότε δεν είναι τραβέλι. Επίσης νομίζω πως στην προσπάθειά μου να το κάνω αληθοφανές απο άποψη μοντάζ έγραψα παραπάνω τεχνικούς όρους από όσους χρειαζόταν με αποτέλεσμα να είναι βαρετό σε αυτά τα σημεία ή τουλάχιστον εκτός κλίματος.Είχες δίκιο Guardian Επίσης νομίζω πως ήθελε περισσότερη δουλειά με τον χαρακτήρα και την κατάληξη του κειμένου. Όταν τελειώσει ο διαγωνισμός θα το δουλέψω πιο προσεκτικά και θα το ξαναστείλω στη βιβλιοθήκη Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted October 30, 2006 Share Posted October 30, 2006 Το «μήλο του Αδάμ» είναι η καρωτίδα, που απλά είναι πιο προτεταμένη στους άνδρες απ' ότι στις γυναίκες: everybody has his hormones, you know... Εμένα το κείμενο μου δημιούργησε ιδιότυπη αίσθηση - αν θα έγραφα κάτι διαφορετικά, αυτό είναι η αποτύπωση κάποιων εκφράσεων. Δεν μπορώ, δηλαδή, να φανταστώ την κοπέλα να χρησιμοποιεί κάποιες εκφράσεις, εκτός αν την παθιάζει τόσο η χρήση ορισμένων λέξεων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted October 30, 2006 Share Posted October 30, 2006 Αν και δεν είμαι φαν του τρόμου, πρέπει να επαινέσω την ιστορία αυτή. Πολύ καλά γραμμένη, με ωραίο ρυθμό και δομή. Δεν ξέρω αν έχει στοιχεία πρωτοτυπίας μια που δεν διαβάζω τρόμο γενικά, αλλά από τεχνική άποψη καθαρά, μου φάνηκε σωστά τοποθετημένη κάθε σκηνή, έδινε όσες πληροφορίες χρειάζονταν, τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, και πήγαινε σταθερά προς ένα αποκορύφωμα χωρίς να κάνει κοιλιά πουθενά. Ναι, ο ρυθμός της είναι από τα καλύτερα στοιχεία της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 30, 2006 Share Posted October 30, 2006 Εγώ τώρα ό,τι και να σου πω γι αυτήν την ιστορία θα είναι άδικο γιατί δε μου αρέσει, αλλά δε μου αρέσει μόνο λόγω προσωπικού γούστου. Ούτε επειδή της λείπει τίποτα, ούτε επειδή είναι άσχημα γραμμένη. Ίσα ίσα που από άποψη δομής είναι καλοδουλεμένη (αν και για να είμαι ειλικρινής μόλις έπιασα τι γίνεται το περίμενα το τέλος), από άποψη γλώσσας, είναι η δεύτερη ιστορία σου που διαβάζω και είναι εξίσου καλογραμμένη με την πρώτη, χωρίς τρανταχτά λάθη, απλά, λιτά και up to the point. Δεν ξεφεύγεις από το θέμα σου πουθενά για να μας παραμυθιάσεις με τις γύρω επιδράσεις αυτού του πράγματος, ακόμα κι εκεί που μας λέει για την TV είναι δουλεμένο έτσι που να το σκέφτεσαι παρακάτω και να αισθάνεσαι πόσο χρήσιμο ήταν στο σημείο αυτό. Είναι πολύ περίεργο να έχω να σου πω μόνο καλά πράγματα για αυτή την ιστορία και να μη μπορώ να σου πω «μου άρεσε», ειλικρινά περίεργο. Και δεν είναι «δε μου άρεσε γιατί με αναγούλιασε, με έκανε να αισθανθώ άσχημα, μου χάλασε τη μέρα... κτλ» καμία σχέση. Είναι μία γενικότερη αντιπάθεια που έχω προς τη σύγχρονη πραγματικότητα της λογοτεχνίας τρόμου που είναι κάπως έτσι. Φυσικά και δε σου λέω «επειδή δε μου αρέσει εμένα, είναι κακό, μη γράφεις τέτοια». Αν αυτό είναι που θες να κάνεις, από θεματικής απόψεως, το μόνο που μπορώ να σου πω και να έχει κάποια αξία είναι: Συνέχισέ το, με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, γιατί μου φαίνεται πως το κάνεις πολύ καλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 29, 2007 Share Posted January 29, 2007 Μάλλον έχω πάθει ανοσία (ή και ανοησία) γιατί δεν τρόμαξα. Τον τελευταίο καιρό διαβάζω πολύ τρόμο βέβαια, αλλά τέλος πάντων. Και δεν είναι ότι δεν τρόμαξα γιατί δεν είναι τρομακτικό. Είναι γιατί μπόρεσα και μπήκα στο πετσί της γυναίκας αυτής. Την κατάλαβα μέχρι κεραίας. Και μου φάνηκε απολύτως φυσικό αυτό που έκανε, ακόμη και που αυτοκτόνησε. Και αν μου επιτρέπεις το έκανε με τέτοια ηδιπάθεια, με τέτοιο υπόγειο ναρκισσισμό, που ως ένα σημείο αναιρεί την εμμονή της με τη φθορά. Γιατί τελικά αυτό αφήνει να εννοηθεί: ότι η ίδια έχει μια διαστραμμένη μεν, αλλά απόλυτα κατανοητή πεποίθηση ότι η φθορά έχει κι αυτή την ομορφιά της και τη νόρμα της. Για μένα η ιστορία σου αποπνεει μια παράδοξη φρικιαστική τρυφερότητα. Αυτή ακριβώς τη λέξη έψαχνα τόση ώρα. Τρυφερότητα. Αυτό ακριβώς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 6, 2007 Share Posted April 6, 2007 Είναι απλά άρρωστο. Πολύ άρρωστο. Πετυχαίνει πολύ καλά το νοσηρό κλίμα που θες να περάσεις κυρώς χάρη στην κεντρική ιδέα του, την αποτύπωση της ηρωίδας, την εξαιρετική δομή της και οι μικρές πινελιές ρεαλισμού (πχ η αναφορά στην διαδικασία του μοντάζ που πείθει τον αναγνώστη ότι θα μπορούσε να συμβεί). Ως γράψιμο νομίζω ότι σηκώνει μικροδιορθώσεις σε κάποιες προτάσεις που δεν πείθουν τόσο, αλλά γενικά η ιστορία είναι αρκετά καλογραμμένη. Αυτό που μένει όμως είναι η άρρωστη ιδέα, εδώ επιμένω, είναι πολύ αποτελεσματική. (Κριτική ανταπόδοσης) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted May 7, 2007 Share Posted May 7, 2007 Χεχε... καταπληκτικό και αηδιαστικά πανέμορφο. Η παρομίωση με πορονοσταρ του 70' ήταν εμπνευσμένη. Η σιλικόνη ήταν μια πολύ ωραία πινελιά επίσης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 23, 2009 Share Posted April 23, 2009 (edited) Πάντα πίστευα ότι μια καλή ιστορία τρόμου δεν είναι ένα ηδονικά ανατριχιαστικό και παγωμένο χάδι, αλλά μια δυνατή κλωτσιά στην κοιλιά. Μια καλή ιστορία τρόμου οφείλει να σου κόβει την ανάσα με την έντασή της, να σου γκρεμίζει τα τείχη που έχεις χτίσει γύρω από το τι είναι αποδεκτό και να σε κάνει να λες ευχαριστώ που εσύ είσαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος (κι ας διαβάζεις αυτά τα δρακουλιάρικα). H ιστορία αυτή (όπως και άλλες του συγγραφέα) καταφέρνει όλα τα παραπάνω. Με ψυχρότητα ιατροδικαστή παραθέτει ένα ένα τα νοσηρά ευρήματά του, αποτυπώνοντας με κάθε λεπτομέρεια (και ίσως και με συμπάθεια) ένα νοσηρό μυαλό και τα έργα του. Απολαύστε την, αν αντέχετε. Edited April 23, 2009 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted June 24, 2010 Share Posted June 24, 2010 Πάρα πολύ δυνατή ιστορία. Νοσηρά γοητευτική; γοητευτικά νοσηρή; Απλά απολαυστική, μία από τις καλύτερες ιστορίες τρόμου στο φόρουμ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 24, 2010 Share Posted June 24, 2010 Πραγματικά ζόρικη ιστορία και απορώ πως μου είχε διαφύγει τόσο καιρό! Καλογραμμένη και άρρωστη, χωρίς να σου αφήνει περιθώριο να σταματήσεις την ανάγνωση , αλλά ούτε και να κλειδώσεις το μυαλό σου σε πιο γαλήνιες γωνίες του νου. Πολύ καλή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.