ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΘΡΥΨΑΛΑ

[elgrys]

Γεια σας. Με λένε Μάριο. Αυτό είναι το πρώτο λογοτέχνημα που βάζω στη βιβλιοθήκη σας, για αυτό δείξτε μου επιοίκεια παρακαλώ πολύ. Χάρηκα που σας γνώρισα και γρήγορα θα έρθει και η φίλη μου η Κασσάνδρα, που της είπα για το ωραίο φόρουμ σας.

 

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

 

Ο χοντρός, θρασύδειλος άνθρωπος έτρεχε να σώσει την ζωή του. Το σχέδιο του είχε αποτύχει. Είχε προσπάθησει να παγιδέυσει τον Άρχοντα μες στις πλεκτάνες του, αλλά είχε αποτύχει. Το σχεδιό του ήταν κομμάτια και θρύψαλα. Στο άρρωστο μυαλό του το έβλεπε σαν έναν πύργο κτισμένο από φύλλα μαντικής τράπουλας, που μέσα τους είχε προσπαθήσει να κλείσει τον Άρχοντα, να του κρύψει το Φως. Αλλά είχε αποτύχει. Κάπου τα φύλλα άφηναν μια χαραμάδα και εκείνος είχε δει το σχέδιο και τότε είχε κάνει…φου…κι όλα τα τραπουλόχαρτα είχαν πέσει…Κομμάτια και θρύψαλα γύρω από εκείνον που τα είχε στήσει, τον Κόμπλοξ, που στη χώρα της Μπούρλεν ήταν γνωστός και ως Κατίνερ, που σημαίνει διπρόσωπο γλοιώδες “προυστ”, όμως κανείς δεν του το έλεγε μπροστά του για να μην του προκαλέσει ψυχικά τραύματα στην ηλικία που βρισκόταν.

Ο Κόμπλοξ έτρεχε να γλιτώσει μέσα στο ανάκτορο της Μπούρλεν, βαρυγκομώντας και σκούζοντας καταιδρωμένος, τρέμοντας. Τα πόδια του ήταν παχιά και ογκώδη, αλλά τώρα αισθανόταν το πάχος, την περιττή σάρκα, να τον τραβά, κάτω, κάτω, κάτω…να τον εμποδίζει. Τα γόνατά του έτρεμαν, καθώς άκουγε τις κανονιές και τις βροντές έξω από το ανάκτορο αλλά και μέσα. Ο Άρχοντας είχε έρθει για αυτόν!….

Ο Μπούρλεν δεν μπορούσε να καταλάβει τι στο σχέδιο του είχε πάει τραβά! Ποιος τον είχε προδώσει;;; Είχε συνωμοτήσει τόσο καλά τόσο τέλεια, πώς είχε αποτύχει τόσο οικτρά και άθλια;; Έπρεπε -αυτό ήταν το σωστό!!!!!- να τον τσακίσει τον Άρχοντα! Δεν μπορούσε, δεν άντεχε, να τον βλέπει να κάθεται εκεί και να το παίζει τόσο τέλειος, τόσο ιδανικός και κανένας να μην δίνει σημασία στον κακομοίρη τον Κόμπλοξ! Κανένας ενώ θα έπρεπε ΟΛΟΙ να τον σέβονται και να τον τιμούνε! Ο Κόμπλοξ τον μισούσε τον Άρχοντα. Τον φοβόταν τον Άρχοντα. Τον μισούσε τον Άρχοντα. Φοβόταν την σκιά του Άρχοντα που έπεφτε πάνω του και τον έκρυβε τον Κόμπλοξ….

Και ο Κόμπλοξ είχε σχεδιάσει και είχε συνωμοτήσει και είχε μηχανορραφήσει. Είχε χρησιμοποιήσει τους πάντες για να πετύχει αυτό που ήθελε…Δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι κάποιος άλλος μπορεί να χρησιμοποιούσε εκείνον. Δεν τον ένοιαζε. Ένα τον ένοιαζε-να ταπεινώσει τον Άρχοντα, να τον ρίξει, να τον τσακίσει, να μην τον βλέπει μπροστά του, γιατί πάντα νόμιζε πως ήταν κάποιος και έκανε τον κακομοίρη τον Κόμπλοξ να νιώθει τόσο άσχημα-μπουχουχοχουχου!

Και πώς είχε αποτύχει;; Ποιος είχε προδώσει;;; Και ο Κόμπλοξ τώρα έτρεχε να σωθεί, γιατί ήξερε ότι τον είχαν καταλάβει. Νόμιζε ότι είχε τον κώλο του καλυμμένο, όμως τον είχε στον αέρα ξεσκέπαστο! Ο Κόμπλοξ το φοβόταν αυτό. Μισούσε και φοβόταν τον Άρχοντα, όμως ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν του εναντιωνόταν ανοιχτά. Γιατί ήταν δειλός. Θρασύδειλος. Θα κρυβόταν, θα κρυβόταν καλά καλά καλά, θα συνωμοτούσε, θα συκοφαντούσε ο Κόμπλοξ και θα νικούσε! Ναι, θα νικούσε χωρίς ο ίδιος να φανεί!

Τώρα ο Κόμπλοξ ανέβαινε μια σκάλα, βαρυγκομώντας και μουγκανίζοντας σαν γελάδι, νιώθοντας κάθε βήμα αργό και δύσκολο με το βάρος του να τον τραβά κάτω σαν τα κομμάτια και τα θρύψαλα του διαλυμμένου του σχεδίου να είχαν γίνει βαρίδια και να είχαν πιαστεί γύρω από τη μέση του και να τον τραβούσαν κάτω για να τον πνίξουν μέσα στον βούρκο. Ο Κόμπλοξ έφτασε σε έναν διάδρομο γεμάτο με σκιές και λίγα φώτα και κολόνες πολλές. Ευτυχώς που κανένας δεν τον είχε καταλάβει! Ευτυχώς που ήταν τόσο γλιστερός και σκιερός! Και τώρα θα ξέφευγε. Ακόμα και τώρα που ο Άρχοντας τον είχε πάρει είδηση θα του ξέφευγε, και ίσως, ίσως ο Άρχοντας να ήταν χαζός και να σκεφτόταν ότι δεν μπορεί ο κακομοίρης ο Κόμπλοξ να είχε συνωμοτήσει εναντίον του. Δεν μπορεί ο κακομοίρης ο Κόμπλοξ να τα είχε κάνει αυτά, ε; Ε; Ο Κόμπλοξ θα ήταν ασφαλείς εκεί που θα κρυβόταν.

Αλλά μετά είδα μια σκιά, ένα πιστόλι να υψώνεται μέσα από το σκοτάδι. Ο Κόμπλοξ βρόντηξε στο πέτρινο πάτωμα με σπασμούς. Πήρε μερικές πνιχτές ανάνες, χτυπώντας σπαστικά τα πόδια του σαν να τον είχε πιάσει επιληψία. Και η αδύναμή του καρδιά επιτέλους τον εγκατέλειψε.

Από το σκοτάδι βγήκε η γυναίκα με το πιστόλι, ντυμένη με στρατιωτική στολή και μπερέ.

‘Λοχαγέ;’ της φώναξε κάποιος και ήρθε κοντά. Ένας στρατιώτης με καλάζνικοφ στο χέρι. ‘Τι έγινε λοχαγε;’ Είδε τον πεσμένο χοντρό άντρα. ‘Ποιος είναι αυτός, λοχαγέ;’

‘Δεν ξέρω, δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω. Δεν πρόλαβα καν να τον πυροβολήσω. Πέθανε από μόνος του. Αλλά μάλλον τον αναγνωρίζω.’

Η λοχαγος Κασσάνδρα πλησίασε και κοίταξε το πρόσωπό του.

‘Ο Κόμπλοξ είναι’ τον κλώτσησε στα παϊδια.

‘Λες να κάνει το νεκρό λοχαγέ;’ ρώτησε ο στρατιώτης.

‘Σιγά μην είχε το θάρρος ρε. Αν έκανε το νεκρο θα πέθαινε από συγκοπή από μόνος του….λες και ήταν και ποτέ ζωντανός.’

Ο στρατιώτης χαμογέλασε δείχνοντας δόντια.

‘Ταιριαστό τέλος’ είπε η λοχαγος Κασσάνδρα.

‘Ο Άρχοντας θα χαρεί λοχαγε’

Η Κασσάνδρα κούνησε το κεφάλι: ‘Μπα. Ο Άρχοντας είναι κατά βάθος ηλίθιος και τον λυπόταν. Δεν έβλεπε από πριν τι κουμάς ήταν’.

‘Να πω στον Άρχοντα ότι τον είπες ηλίθιο, λοχαγέ;’

‘Μόνο αν θες να σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα!’

‘Μάλιστα λοχαγέ!’

‘Θυμάσαι εκείνη την κατάπτυστη, αξιογέλαστη ποίηση που έγραφε ο Κόμπλοξ και όλη η αυλή του έλεγε τι ωραία που έγραφε ποιήματα για να μην του πληγώσει το εγώ και μετά γελούσε από πίσω του; Ο Άρχοντας ποτέ δεν είχε γελάσει από πίσω του-το ξέρω γιατί ήμουν εκεί μαζί του. Είχε προσπαθήσει μόνο μερικές φορές να τον βοηθήσει, αλλά ο Κομπλόξ πάντα νόμιζε ότι ο Άρχοντας είχε κάτι εναντίον του και ήθελε να τον υποσκιάσει και εκείνος να επιδειχτεί, σάμπως ο Άρχοντας να είχε ανάγκει να επιδειχτεί σε κανέναν’. Η Κασσάνδρα κοίταξε αυστηρά το στρατιώτη. ‘Μιλάω πολύ στρατιώτη;’

‘Εμ…’ έκανε ο στρατιώτης που είχε κουραστεί να ακούει πράγματα που πάνω κάτω ήξερε.

‘Μπορείς να το σηκώσεις το πτώμα μόνος σου να το βγάλουμε έξω;’

‘Εεεε…’

‘Δίκιο έχεις, μην πάθουμε και καμια κήλη με τούτον εδώ. Πάμε έξω να φέρουμε το βίντσι.’

[month]

Χμμμ.... Έλεος ζητάς και μάλλον δεν θα λάβεις κανένα. Λοιπόν τα δικά μου σχόλια.

Αν είναι απο τις πρώτες σου ιστορίες, τότε δικαιωλογήσε λίγο. Η ιστορία είναι χιλιουπομένη, και στην δικιά σου έκδοση δεν βλέπουμε τίποτα καινούργιο, κάποια οπτική γωνία που δεν έχουμε ξαναδεί. Πιο πολύ να σου πώ την αλήθεια μοιάζει μέρος ιστορίας. Αν είναι έτσι, τότε θα πρέπει να δούμε και την υπόλοιπη πριν βγάλω, εγώ τουλάχιστον, κιάλλα συμπεράσματα. Γλωσικά θα σου τα πεί κάποιος άλλος, καθώς εγώ δεν είμαι ο κατάληλος.

[elgrys]

Ποπο month, σε ευχαριστω για το σχόλιό σου. Με βοηθάνε πολύ κάτι "τέτοια"! Με εμπνέουν. Θα ήθελα όμως να ακουσω κι αλλα απο τους πιο "κατάλληλους", να βοηθηθω απο την τρομερή εμπειρία τους στο γράψιμο, γιατί εμένα μου βγαίνει με δυσκολία. Κάνω μέχρι και 10 λεπτά να γράψω 10 λέξεις!