Arela Posted October 26, 2006 Share Posted October 26, 2006 ΘΑΛΑΣΣΑ Από παιδί σε ζήλεψα γαλάζια μου ψυχή, από παιδί σ’αγνάντευα και βυθιζόμουν σα μαγεμένη μέσα στη θωριά σου. Ακόμα ψάχνω μεσ’στην κάθε σου πτυχή, να βρω όλα αυτά που ονειρευόμουν κι αυτά που κρύβεις στα νερά σου… Ζήλεψα το αχαλίνωτο και το ανυπότακτό σου, ποτέ δεν άφησες εσύ κανέναν να σε ορίζει. Είσαι άστατη, μυστήρια, μα σ’αγαπώ πολύ. Θαυμάζω το ασυμβίβαστο αυτό το φυσικό σου, και τη γαλήνη και το κύμα σου που αφρίζει Είσαι κρυστάλλινη κυρά με υπόσταση θολή… Μαζί σου πρωτοφτιάχτηκε λεν’ κείνο το παιχνίδι που ονομάσαμε ζωή σα βρήκαμε μια άκρια. Μαζί σου η φαντασία μου, ατέλειωτο ταξίδι Το σώμα σου επάνω μου, μοιάζει με χίλια δάκρυα… Να, μπαίνω μέσα σου ξανά…ο ήλιος ανατέλλει κι αφήνομαι στο χάδι σου, γλυκά να με τυλίξεις και γίνομαι κομμάτι σου, με κάνεις ό,τι θέλεις... Μπορείς αν θες ν’αναστηθώ, ή αν θέλεις να με πνίξεις Copyright@βίκυ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted October 26, 2006 Share Posted October 26, 2006 Ωραίο, αν και το στυλ θυμίζει πολύ την κυρία Δημουλα, που πρόσφατα της δώθηκε τιμητικα η έδρα της ποιησης στο πανεπιστήμιο Αθηνών! Αν και οι ιδέες σου Arela είναι χιλιοειπωμένες, έχεις ωραια ροή. Είναι καιρός όμως να αποκτήσεις μάι προσωπική γραφή. Απ' δύο που διαβασα, το πρωτο είχε ένα προσωπικό στοιχείο. Αυτό είναι πολύ αόριστο και δεν βλέπω κάτι που να δηλώνει προσωπική εμπειρία. Αν και τεχνικά δεν είναι άρτιο και για να είμαι ειλικρινής δεν με ενδιαφέρει κατα πόσο κάτι είναι άρτιο θα πω ότι είναι πολύ όμορφο γενικά. Το ωραίοτερο σημείο είναι ο τελευταίος στιχος, αόριστο αλλά υππέροχο! Καλή αρχή απο μένα! Copyright@Κώστας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted October 27, 2006 Share Posted October 27, 2006 Σαν θέμα δεν μπορώ να πω τίποτα, καθώς η θάλασσα μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης ή και προχειρή λύση. Όμως τεχνικλα, πιστεύω ότι πρέπει να απελευθερωθείς. Ο ρυθμός σου είναι σπαστός και δεν έχει ροή, ομοιοκαταληξία υπάρχει και δεν ευπάρχει, οι λέξεις μερικές φορές θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες. Γενικά, έχει ένα στυλ ποιηματάκι χριστουγέννων παιδικού σταθμού, εννοώντας την απλοϊκότητα και τον ρυθμό. Όχι πώς είναι κακί η απλοϊκότητα-παιδικότητα, αλλά συνήθως για να έχει αξία ένα τέτοιο ποίημα, πρέπει πίσω από αυτό να κρίβει δυνατά νοήματα. Τώρα, για διορθώσεις κλπ δεν έχω τίποτα να πω. Απελευθερώσου, γράψε ποιήματα αυθόρμητα, χωρίς να σκέφτεσαι την κάθε λέξη. Και ας μην είναι και τίποτα σπουδαίο: τετράστοιχα, κάνα-δυο στροφές, οτιδήποτε. Μου φαίνεται ότι η έμπνευσή σου είναι εγκλοβισμένη μέσα στην "λογική" και το "μέτριμα". Άσ'την να ξεχυθεί και να σε πλημηρίσει με χρώματα... Αυτάαααα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted October 27, 2006 Share Posted October 27, 2006 Θα συμφωνήσω γενικά με τον Deodonus. Κολλάς πολύ στις ομοιοκαταληξίες, για χάρη τους θυσιάζεις το περιεχόμενο και την πρωτοτυπία. Σίγουρα θέλει πολύ προσπάθεια να γράφεις με ρίμα, όμως δεν πρέπει η τεχνική να σε περιορίζει. Είναι κρίμα γιατί σίγουρα έχεις πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να πεις και συναισθήματα να εκφράσεις, και οι λέξεις πρέπει να σου ανοίγουν διεξόδους όχι να σε κλείνουν... Ωραίο, αν και το στυλ θυμίζει πολύ την κυρία Δημουλα... Που ακριβώς βρίσκεις ουσιαστικά την ομοιότητα; Ούτε θεματικά ούτε μορφικά βλέπω να υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία. Πάντως μιας που την ανέφερες, προτίνω στην Arela να διαβάσει αν θέλει (κι αν δεν το έχει ήδη κάνει). Ο τρόπος που παίζει η Δημουλά με τη γλώσσα νομίζω ότι θα αποτελούσε πολύ καλή πηγή έμπνευσης για εμάς τους νεότερους... και γενικότερα η ανάγνωση βοηθάει να ξεφεύγεις από κάποια κολλήματα που προκαλεί η απειρία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted October 27, 2006 Share Posted October 27, 2006 Που ακριβώς βρίσκεις ουσιαστικά την ομοιότητα;Ούτε θεματικά ούτε μορφικά βλέπω να υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία. Πάντως μιας που την ανέφερες, προτίνω στην Arela να διαβάσει αν θέλει (κι αν δεν το έχει ήδη κάνει). Ο τρόπος που παίζει η Δημουλά με τη γλώσσα νομίζω ότι θα αποτελούσε πολύ καλή πηγή έμπνευσης για εμάς τους νεότερους... και γενικότερα η ανάγνωση βοηθάει να ξεφεύγεις από κάποια κολλήματα που προκαλεί η απειρία. Ελένη Ραψωδία .... υπάρχουν ομοιότητες στην επιλογή των λέξεων και σε ότι έχει απομείνει απο το ρυθμό! Αλλά καταλαβάινεις ότι αυτό αποτελεί απλά μία συνηρμική διαπύστωση και προσωπική άποψη, δηλαδή μπορεί να κάνω και λάθος! Και επιπλέον http://homepages.pathfinder.gr/georgios_ii...oula/index.html Οριστε ένα link σε περίπτωση που κάποιος δεν έχει στο σπιτι του καμία ποιητική συλλογή της τόση καλή και σπουδαίας ποιήτριας (χωρίς υπερβολή)! Δεν έχει πολλά ποιήματα αλλά κοιτάξτε το! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arela Posted October 27, 2006 Author Share Posted October 27, 2006 Αρχικά, μια διευκρίνιση. Δεν έχω διαβάσει πολλούς Ελληνες/Ελληνίδες ποιητές/ποιήτριες - πέραν των κλασικών και ογκολίθων ασφαλώς- (Ελύτης, Καριωτάκης, Καβάφης, Παλαμάς, Σεφέρης κλπ) ‘Οντας παιδί της διασποράς, δεν είχα μεγάλη πρόσβαση, δεν ήμουν «κοντά» στα σύγχρονα λογοτεχνήματα της Ελλάδας και από την άλλη, δεν επεδίωκα να τα βρω, να τα διαβάσω, γιατί δεν ήθελα να επηρεαστεί η δική μου γραφίδα. Δεν έχω διαβάσει λοιπόν την αξιολογότατη κατά τα φαινόμενα κα. Δημουλά, και δεν μπορώ να ξέρω/κρίνω αν όντως τη «θυμίζω» ή όχι. Αν όντως τη θυμίζω, είναι σαφές πως αυτό είναι καθαρά συμπτωματικό. Δέχομαι την αρνητική κριτική χωρίς εθιξίες και με ενδιαφέρον όταν έρχεται από γνώστες, αλλά εδώ στεκόμενοι ίσως αποκλειστικά στην τεχνοτροπία, φοβάμαι πως απομακρυνθήκατε λιγάκι κύριοι απ’την ουσία μου εδώ. Το να άκουγα ορθά κοφτά «δε μ’άρεσε» ή "δε μου είπε τιποτα" , θα μου ήταν πιο κατανοητό απ'το "απελευθερώσου" ή "απόκτησε προσωπική γραφή"... Επίσης, η θάλασσα για μένα δεν ήταν πρόχειρη λύση Deodonus.. Tη λατρεύω και για μια στιγμή στην άγουρη νιότη μου (ήμουν γύρω στα 16 όταν το’γραψα αυτό), θέλησα να της «πω» όσα θα της έλεγα αν είχε ανθρώπινη υπόσταση και στεκόταν μπρος μου, απλά λιτά απέριττα, αλλά σίγουρα όπως τα ένιωθα… Ποτέ δεν γράφω στιλιζαρισμένα και στημένα, και μη σας «παρασύρει» σ’αυτή τη λογική η ρίμα που βλέπετε. Αυτή μου’ρχεται «φυσικά» μια και τη συνδέω άρρηκτα με την ποίηση, και δεν την αναζητώ εσκεμμένα. Η συντριπτική πλειοψηφία των στιχουργημάτων μου, (καμιά 500ριά τον αριθμό) έχει ρίμα. Δεν ξέρω αν κάνει σαν ποιηματάκι Χριστουγένων ή παιδικό τραγουδάκι, μπορεί. ‘Θα συμφωνήσω ότι η έκφρασή μου εδώ είναι απλοϊκή και δε φιλοδοξούσε να βγάλει τίποτα μεγάλο ή βαρύγδουπο, με «χαίρε βάθος αμέτρητο» στα νοήματα. Το επόμενό μου θα είναι κομμάτι που'γραψα σε ωριμότερη ηλικία, για να φύγουμε απ'τα παιδικά και χριστουγεννιάτικα :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted October 28, 2006 Share Posted October 28, 2006 Λέγοντας για την θάλασσα ως θέμα, σου'πα ότι μπορεί να είναι πρόχειρη λύση, μπορεί όμως να είναι και πηγή πραγματικής έμπνευσης. Για αυτό και δεν έχω τίποτα να πω επί του θέματος του θέματος. Άμα εσένα σου έρχεται φυσικά αυτό το "στυλιζάρισμα" (που, εντελώς προσωπικά, ούτε με σφαίρες δεν θα μπορούσα να επιτύχω), it's ok. Αλλά πιστεύω ότι θέλει και άλλο δούλεμα. Τί έννοω ως "δούλεμα"; Καλή ερώτηση. Απλά, το βλέπω λίγο να "κολλάει". Είπες το έγραψες όταν ίσουν 16. Πιστεύω ότι τα τωρηνά σου ποιήματα θα μου αρέσουν πιο πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted October 30, 2006 Share Posted October 30, 2006 Λοιπόν, για να πώ την αλήθεια η θάλασσα πάντα μια απο τις αγάπες μου. Μου θυμίζει ταξίδια πάνω στο καράβι, γυρνώντας να δω την οικογένειά μου όπου και κάθομαι και μιλάω στην θάλασσα και στα αστέρια. Και σε τέτοιο λόγο το να μιλάμε για τεχνικές και απελευθερώσεις, δεν νομίζω ότι έχει νόημα. Γενικά μου αρέσε, παρά τα όποια τεχνικά προβληματάκια που μπορεί να έχει. ΥΓ. Απ' ότι φαίνεται ξέρεις καλύτερα ελληνικά απο πολούς γηγενής Έλληνες. Περίμενω το επόμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 1, 2006 Share Posted November 1, 2006 (edited) Αποφάσισα να σχολιάσω τις δουλειές σου, Arela, κυρίως λόγω των απαντήσεών σου στα σχόλια των διαφόρων μελών εδώ, παρά λόγω των ίδιων των δουλειών σου - το ομολογώ. Η ομοιοκαταληξία στα ελληνικά με δυσκόλευε πάντα να δω την ομορφιά κάποιων ποιημάτων, είναι κι αυτό κάτι το οποίο παραδέχομαι. Γνωρίζω όμως πως είναι μια προσωπική επιλογή, πως κάποιοι νοιώθουν να τους έρχεται φυσικά, κι είδα πως κι εσύ νοιώθεις έτσι... Στο κάτω-κάτω της γραφής, μέχρι κι εγώ έχω γράψει ένα-δυο ποιήματα με ομοιοκαταληξία, ένα-δυο μές στα πολλά, κι είχαν όντως βγει έτσι από μέσα μου, ατόφια με τις ρίμες τους. Η ομοιοκαταληξία αυτή, λοιπόν, και το στιλ σου, το οποίο απέχει από τα στιλ που προτιμώ [συμβολισμός, ελαφρύς - καλά, και βαρύς καμμιά φορά - σουρρεαλισμός], θα με σταματούσαν από το να ασχοληθώ με αυτά που γράφεις αν δεν είχα διαβάσει τα τόσο καλογραμμένα υπόλοιπα post σου. Έτσι λοιπόν, ομολογώντας την αμαρτία μου - το βρίσκω λίγο αμαρτωλό να προτιμά κανείς έτσι κατηγορηματικά κάποιες δομές από κάποιες άλλες - θα σου αφήσω ένα σχολιάκι. Φαίνεται - κατ' εμέ - από τον τρόπο που απάντησες, λοιπόν, πως σέβεσαι αυτό που κάνεις, το κάνεις με σοβαρότητα. Έχεις καλή γλώσσα, καλό λόγο, αλλά κάποιες επιλογές λέξεων μου φαίνονται σκλαβωμένες στην ομοιοκαταληξία - ακόμα και για ποίημα με ομοιοκαταληξία. Το "σ' αγαπώ πολύ" με το "θολή" είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Γενικά το "σ' αγαπώ πολύ", και το "σ' αγαπώ" γενικά, τα θεωρώ παρακινδυνευμένες επιλογές στην ποίηση. Λίγοι έχουν καταφέρει να χρησιμοποιήσουν αυτές ακριβώς τις λέξεις μέσα στην ποίησή τους και το αποτέλεσμα να μη φαντάζει αφελές... [Αχ αυτό το Μονόγραμμα του Ελύτη, πόσους 'κανόνες' πατάει και πόσο αριστουργηματικό είναι με τα τόσα "σ' αγαπώ" του...] Το θέμα, τη θάλασσα, το αγαπώ κι εγώ. Έχω γράψει κι εγώ πολλά θαλάσσια πράγματα, κατά καιρούς. Απλώς όταν το κάνω προσπαθώ [ή μάλλον όχι, αυτού του είδους η 'προσπάθεια' σε μένα είναι πια ( ; ) στον αυτόματο πιλότο] η προσέγγισή μου να είναι πιο προσωπική, να ξεφεύγει από τις άλλες προσεγγίσεις όχι επειδή λέω κάτι που δεν έχει ειπωθεί - εξ άλλου λίγο με ενδιαφέρει η πρωτοτυπία ως αυτοσκοπός - αλλά επειδή το λέω μ' έναν τρόπο που πηγάζει απ' τα κρυφά μου μέρη, από 'κείνα τα μέρη που νομίζουμε πως κανείς δε θα καταλάβει... Έχεις κάποιες εικόνες μέσα σ' αυτό το ποίημα που με κάνουν να θέλω να σε ταρακουνήσω να τις αφήσεις ελεύθερες και να αφιερώσεις σ' αυτές ποιήματα, εικόνες όπως η πανέμορφη εικόνα της θάλασσας να είναι χίλια δάκρυα στο σώμα του ποιητικού εγώ, κι η λίγο πιο συνηθισμένη αλλά όμορφη ιδέα-εικόνα της ζωής να ξεκινά απ' το νερό. Υποθέτω πως γράφεις πολλά χρόνια, είδα την ημερομηνία γέννησής σου στο προφίλ σου, αλλά αν και γράφω μόνο οκτώ-εννιά χρόνια, θα ήθελα να σου προτείνω κάτι. Γράψε κάτι απ' αυτά που νομίζεις πως κανείς δεν θα 'πιάσει'. Γράψε κάτι που να έχει νόημα μόνο για σένα και τον άνθρωπό σου, ή τους καλούς σου φίλους. Ξέρω πως η τέχνη είναι επικοινωνία, είναι ανάγκη για επικοινωνία, αλλά πίστεψέ με, όταν γράφεις αυτά που κουρνιάζουν πολύ βαθειά σου σε καταλαβαίνουν μια χαρά αρκετοί άνθρωποι, τελικά σε καταλαβαίνουν καλύτερα από όταν προσπαθείς να τους εξηγήσεις μετά μανίας, κι αν δεν καταλάβουν εσένα καταλαβαίνουν την ποίησή σου, γιατί τους λέει κάτι, πάντα τους λέει κάτι αν αυτό το κάτι υπάρχει, και πάντα το κάτι θα μοιάζει λιγάκι μ΄ένα απ' τα δικά τους κάτι... Αυτό δεν είναι το νόημα; Ελπίζω να βοήθησα, και να μην σε προσέβαλα. Edited November 1, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.