Guest silversoldier Posted October 27, 2006 Share Posted October 27, 2006 (edited) Στήθηκα στα σιδερένια κάγκελα μιας αυλής εκεί φορτήγα αυτοκίνητα να βλέπω, φώτα έμεινα να κοιτάζω εκεί των αλόγων τις οπλές σε μια παρέλαση ξιπασμένων ιδεών θα έμενα για πάντα στο χρώμα της ημέρας του επόμενου καθημερινού φωτός. Η πράσινη περίφραξη και το μικρό τοιχίο με άφηναν ακόμη φοβισμένο και ανήμπορο, στην βραδινή εκείνη ώρα που ελπίζω πως θα σκαρφαλώσω σαν παιδί μια μέρα, να ζητήσω στις ωραίες συζητήσεις κι εγώ να μιλήσω εκείνες που το ραδιόφωνο "σιγανά" μου λέει! Ενώ τα χρόνια περνούν και γυρνάνε ακόμα βλέπω την ίδια εικόνα απ’ την αυλή μόνο που τα φώτα ‘γίναν γρήγορα τα άλογα μπήκανε σε μαύρες μηχανές κι εκείνο το αιφνίδιο μου αίσθημα ακόμα μένει στις σκέψεις και τα όνειρα της νύχτας. Άραγε, λέω και απορώ! Σαν πότε θα σφυρίζουν στα αυτιά μου απειλές και ο κρύος αέρας θα γεράσει τον χειμώνα; Σαν τι θα μας φαίνεται αυτή η νέα κατοχή που καθημερινά έχει και την επανάστασή της; Ως ποια στιγμή άδεια μου ψυχή θα σε πληγώνω και θα σε εμποδίζω να σπάσεις τα δεσμά σου και να βγεις; Μέχρι πότε θα στεφόμαστε βασιλιάδες αμέτοχοι σαν στοχαστές, σαν ποιητές και σαν γραφειοκράτες; Μα πως θα γίνουμε ο λόγος που κάποιοι αύριο ευτυχισμένοι αγνοί σε άγνοια θα τραγουδάνε; Σαν πότε θα μένω μόνο στο λευκό μου βιβλίο και βράδυ στις λίγε στιγμές των ονείρων να ονειρεύομαι; Εν τέλει μια αποκριά μας μένει να γελάσουμε ακόμα σαν κάποιους που αξίζανε, πάλι να ντυθούμε και οι μνήμες όχι σαν ζωή αλλά σαν λόγο θα την κλείσουμε όπως πάντα στα χαρτιά μας! Για την φετινή 28 Οκτωβρίου….τίποτε λιγότερο από αυτά που νιώθω για σήμερα! Edited October 27, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted October 27, 2006 Share Posted October 27, 2006 To ποίημα είναι τίγκα στις ασυνταξίες. Νόημα πολύ δεν έβγαλα, αλλά θα σου πρότεινα να το περάσεις άλλο ένα χέρι γιατί έτσι όπως είναι τώρα δεν διαβάζεται. Αν δεν μπορέσεις να βρεις τα λάθη μόνος σου, ευχαρίστως να στα υποδείξω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted October 27, 2006 Share Posted October 27, 2006 Ενώ υποψιάζομαι τι θες να πεις στο πρώτο μέρος, δεν μπορώ να είμαι σίγουρη καθώς δεν ξέρω που αρχίζουν και που τελειώνουν οι προτάσεις, δε μου φτάνει η ανάσα να διαβάσω την πρώτη στροφή, και με μπερεδεύουν λάθη που πιθανότατα πολύ εύκολα θα μπορούσαν να διορθωθούν. Νοηματικά μετά την πρώτη στροφή, συγγνώμη αλλά η αντίληψή μου δε μπορεί να συλλάβει τι ακριβώς θέλει να μας πει ο ποιητής (ακόμα κι αν προσπαθήσω να αγνοήσω ασυνταξίες και λαθάκια). Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μέχρι πότε θα στεφόμαστε βασιλιάδες αμέτοχοισαν στοχαστές, σαν ποιητές και σαν γραφειοκράτες; Μα πως θα γίνουμε ο λόγος που κάποιοι αύριο ευτυχισμένοι αγνοί σε άγνοια θα τραγουδάνε; Σαν πότε θα μένω μόνο στο λευκό μου βιβλίο και βράδυ στις λίγε στιγμές των ονείρων να ονειρεύομαι; Γιατί είναι αμέτοχος ο στοχαστής; Ο γραφειοκράτης που συνδέεται με τους άλλους δύο; Τελικά αυτοί οι ευτυχισμένοι ξέρουν ή δεν ξέρουν; Γιατί για να τραγουδάνε ένα "λόγο" (με όποια έννοια κι αν χρησιμοποιείς τη λέξη), ε κάτι θα ξέρουν. Που είναι οι άγνοια; Και γιατί είναι αγνοί; Εκτός κι αν εννοείς ότι θα γίνουμε ο λόγος για τον οποίο θα μπορούν να τραγουδάνε κτλ... Και το λίγες στιγμές φαντάζομαι ότι απλώς σου ξέφυγε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted October 28, 2006 Share Posted October 28, 2006 Μου αρέσει. Ναι, μου αρέσει. Αλλά. Φτιάξ'το βρε παιδάκι μου! Υπάρχουν σημεία που το'χάνω ή/και το χάνεις. Θέλει στρώσιμο και ξαναδούλεμα. Μου αρέσει έτσι όπως καταπιάνεσε με το θέμα, αλλά θέλει και άλλο. Αυτό που λέει η Ραψωδία, εμένα μου αρέσει! Αλλά γενικά, πιστεύω θα ήταν καλύτερο να κόψεις καμιά λέξη και να τις ξανατοποθετήσεις πιο προσεκτικά (ναι καλά, τί άλλο περίμενες να ακούσεις από μένα;...) Αυτάαα.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted October 28, 2006 Share Posted October 28, 2006 Μου αρέσει. Ναι, μου αρέσει. Αλλά. Φτιάξ'το βρε παιδάκι μου! Υπάρχουν σημεία που το'χάνω ή/και το χάνεις. Θέλει στρώσιμο και ξαναδούλεμα. Μου αρέσει έτσι όπως καταπιάνεσε με το θέμα, αλλά θέλει και άλλο. Αυτό που λέει η Ραψωδία, εμένα μου αρέσει! Αλλά γενικά, πιστεύω θα ήταν καλύτερο να κόψεις καμιά λέξη και να τις ξανατοποθετήσεις πιο προσεκτικά (ναι καλά, τί άλλο περίμενες να ακούσεις από μένα;...) Αυτάαα.... Λοιπόν παιδες περίμενω υποδείξεις, άντε λόγια λόγια και υποδείξεις τίποτα ΧΕΧΕ...Σοβαρά ή αστεία πείτε μου που βλέπεται λάθη! Οσο αφορά το σχόλιο Ελένη για τον αμέτοχο στοχαστη κλπ είναι ότι λενε και λένε αλλά στις μέρες μας όλοι αυτοί μόνο λένε και αποχτάνε παπλώματα και λεφτά και εν τέλει τα λόγια τους δεν έχουν κάνει κανένα καλό ή κάποιον καλύτερο! (Αποψή μου) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted October 28, 2006 Share Posted October 28, 2006 Σου τα 'χω βάλει με bold: Στήθηκα στα σιδερένια κάγκελα μιας αυλής εκεί φορτήγα αυτοκίνητα να βλέπω, φώτα έμεινα να κοιτάζω εκεί των αλόγων τις οπλές σε μια παρέλαση ξιπασμένων ιδεών θα έμενα για πάντα στο χρώμα της ημέρας του επόμενου καθημερινού φωτός. Η πράσινη περίφραξη και το μικρό τοιχίο με άφηναν ακόμη φοβισμένο και ανήμπορο, στην βραδινή εκείνη ώρα που ελπίζω πως θα σκαρφαλώσω σαν παιδί μια μέρα, να ζητήσω στις ωραίες συζητήσεις κι εγώ να μιλήσω εκείνες που το ραδιόφωνο "σιγανά" μου λέει! Ενώ τα χρόνια περνούν και γυρνάνε ακόμα βλέπω την ίδια εικόνα απ’ την αυλή μόνο που τα φώτα ‘γίναν γρήγορα τα άλογα μπήκανε σε μαύρες μηχανές κι εκείνο το αιφνίδιο μου αίσθημα ακόμα μένει στις σκέψεις και τα όνειρα της νύχτας. Άραγε, λέω και απορώ! Σαν πότε θα σφυρίζουν στα αυτιά μου απειλές και ο κρύος αέρας θα γεράσει τον χειμώνα; Σαν τι θα μας φαίνεται αυτή η νέα κατοχή που καθημερινά έχει και την επανάστασή της; Ως ποια στιγμή άδεια μου ψυχή θα σε πληγώνω και θα σε εμποδίζω να σπάσεις τα δεσμά σου και να βγεις; Μέχρι πότε θα στεφόμαστε βασιλιάδες αμέτοχοι σαν στοχαστές, σαν ποιητές και σαν γραφειοκράτες; Μα πως θα γίνουμε ο λόγος που κάποιοι αύριο ευτυχισμένοι αγνοί σε άγνοια θα τραγουδάνε; Σαν πότε θα μένω μόνο στο λευκό μου βιβλίο και βράδυ στις λίγε στιγμές των ονείρων να ονειρεύομαι; Εν τέλει μια αποκριά μας μένει να γελάσουμε ακόμα σαν κάποιους που αξίζανε, πάλι να ντυθούμε και οι μνήμες όχι σαν ζωή αλλά σαν λόγο θα την κλείσουμε όπως πάντα στα χαρτιά μας! Για την φετινή 28 Οκτωβρίου….τίποτε λιγότερο από αυτά που νιώθω για σήμερα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarabande Posted October 28, 2006 Share Posted October 28, 2006 Το ποίημά σου Silversoldier διαθέτει μια δυναμική και για πρώτη φορά ίσως (μπορεί να κάνω και λάθος) μιλάς για κάτι προσωπικό, καταθέτοντας μια συγκεκριμένη άποψη. Μια άποψη, που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανατρεπτική αν όχι επαναστατική. Αντιλαμβάνεται κανείς διαβάζοντάς το, την αγωνία ενός ανθρώπου για τα σημεία των καιρών μας, "τη νέα κατοχή" οπως χαρακτηριστικά αναφέρεις. Πιστεύω όμως κι εγώ ότι θα έπρεπε να προσέξεις λίγο τη σύνταξή σου καθώς και την έλλειψη σημείων στίξης, που κάνουν το ποίημα δύσκολο στην ανάγνωσή του. Κάποιες μικρές συμβουλές: - Οι Βασιλιάδες που αναφέρεις (ποιητές, στοχαστές και γραφειοκράτες) μόνο "αμέτοχοι" δεν είναι. Είναι αυτοί που καθορίζουν αλλά και κατευθύνουν ανθρώπινες συνειδήσεις. ( έχεις ακούσει το "αυτούς τους έχω βαρεθεί" του Β.Παπακωνσταντίνου;) - O λόγος που θα τραγουδηθεί αύριο, δε θα είναι από ανθρώπους σε άγνοια, αλλά από ανθρώπους που "σπάνε τα δεσμά". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted October 28, 2006 Share Posted October 28, 2006 (edited) Μα φίλε μου το βασιλιάδες είναι τίτλος καταξίωσης, όχι σημαδι αμέτοχου! Και όταν δεν έχουν κα΄τι ουσιαστικό να πουν ή να κάνουν καταλήγουμε σε "κατοχή"! Και πες μου ότι εμείς που τραουδαμε αυτούς τους ανθρώπους που στην ουσία είναι οι παπούδες μας δεν είμαστε σε άγνοια για το θάρρος και την δύναμή τους. Καθώς και για τα πραγματικά συναίσθηματα αυτή της υπεράσπισης της άρνησης της υποτάγής και του δικαιωμάτος των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Φυσικά ο λόγος που λες είναι μπροστα σου αφού μόνο σε βιβλία που αναλύουν την ιστορία τα βλέπουμε πλέον. Και γελάμε με τους παππούδες που λένε τι πέρασαν και μίλαγαν για φρίκη και άλλα που τους κάνουν και δακρύζουν. Για μένα αυτό είναι μία φωνή...καιρός να φανούμε σοβαροι απέναντι στη νέα κατοχή! Μήπως και μία απο τις επαναστάσεις μας έχει κάτι να πει! Και όσο για το τραγουδάκι, το άκουγα μαζί με τον Στρατιώτη όταν το έγραφα...(το ποιημα που βλέπεις!) Για τα συντακτικά συμφωνώ! Απλά προτεινετε καμία λύση. Φιλικά Κώστας! Edited October 28, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arela Posted October 28, 2006 Share Posted October 28, 2006 Eγώ δεν πιστεύω στο ξαναγράψιμο ή ρετουσάρισμα αυτών που γράφουμε. Θέλω να μένει η στιγμή, το πρωτογενές αυτό "κάτι" που νιώθουμε όταν το περνάμε στο χαρτί, μ'όλες του τις ατέλειες.... Εγώ θα πω απλά ότι μ'άρεσε πολύ, μέσα στην άναρχη γραφή του και ειδικά αυτό το κομμάτι εδώ: Σαν πότε θα σφυρίζουν στα αυτιά μου απειλέςκαι ο κρύος αέρας θα γεράσει τον χειμώνα; Σαν τι θα μας φαίνεται αυτή η νέα κατοχή που καθημερινά έχει και την επανάστασή της; Ως ποια στιγμή άδεια μου ψυχή θα σε πληγώνω και θα σε εμποδίζω να σπάσεις τα δεσμά σου και να βγεις; το βρίσκω συγκλονιστικό στην βαθυστόχαστη πνοή του, τουλάχιστον στα "μηνύματα" που εγώ "πήρα" απ'αυτό... Κράτα τις υποδείξεις/επισημάνσεις - ειδικά στη σύνταξη, για να γράψεις την επόμενη βαθύτερη διαδρομή σου ακόμα αρτιότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted October 28, 2006 Share Posted October 28, 2006 (edited) Ok thanks! Αφήνω και ένα λινκ απο το club μου στο pathfinder http://clubs.pathfinder.gr/Poems/277658?fo...886&read=28 Edited October 28, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Holly_Molly Posted October 29, 2006 Share Posted October 29, 2006 Xμμ...ναι..Έίναι όντως μέσα στις ασυνταξίες..Αν τις παραβλέψουμε πάντως,στο τέλος μπορούμε να δούμε(με τα μάτια της ψυχής βέβαια,γιατί τα άλλα μας τα έβγαλες )ότι πρόκειται για άλλη μια κραυγή ή κατακραυγή για τους δύστυχους τους γραφειοκράτες... Προφανώς αυτή η μέρα σημαίνει πολλά για σένα,γι'αυτό και δεν θέλω να σχολιάσω το θέμα του ποιήματος.Άλλωστε, ποτέ δεν ασχολούμουν με ποιήματα πατριωτικού/αντιστασιακού/"θα αλλάξουμε τον κόσμο" χαρακτήρα... προτιμούσα τα πιο λυρικά και νοσταλγικά... Επίσης, βλέπω ότι μάλλον το έγραψες με μια "φούρια" και κάπως βιαστικά ,μέσα στη πατριωτική σου διάθεση . Χαλάρωσε λίγο, δεν θα πάρει ο αέρας τη σημαία! (αφού έχει τοοοοσο "βαριά" ιστορία...) Όπως βλέπεις , για μένα αυτά τα θέματα δε λένε πολλά... Για σένα, προφανώς "ΟΧΙ" !!! H πατρίς δικαιώνεται! Υ.Γ.Συγχωρήστε μου την χιουμοριστική διάθεση, αλλά αυτή τη μέρα κάθε χρόνο ρίχνω πολυυυ γέλιο...(Η Ραψωδία μπορεί να επιβεβαιώσει) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted October 29, 2006 Share Posted October 29, 2006 Αντε με πιάνεις σε καλή μερα! Σε συγχωρώ Όπως και να χει, η μέρα είναι απλά μία αφορμή για να πούμε ότι εμείς οι ίδιοι κλειδώνουμε τις φυλακές μας και γινόμαστε τα θύματα μας στην κατοχή που επιβάλλουμε στον εαυτό μας και στους άλλους με την τάση μας πχ να βολευόμαστε και να μην μας νοιάζει τίποτα... Η 28 Οκτωβρίου ήταν απλά μία ημερομηνία όπως πολλές άλλες, συγκεκριμένα 365 ημερομηνίες επι των αριθμό των ετών που περασαν συν αυτών που θα έρθουν συν την σημερινή ημερα. Κάλλιστα μπορείς να πεις ότι ο αριθμός των ημερομηνίων είναι άπειρος αν και για τον καθένα μας σιγουρα πεπερασμένος! Έτσι λοιπόν μία ημερομήνία έχει σημασία για τις πράξεις που θα γίνουν τότε , ή για κάτι που μπορεί να εμπνεύσει πράξεις αλλά όχι για την ημερομηνία (ένας μόνο αριθμός). Ελπίζω να μην σε κουρασα με φανφαρολογίες, απλά για να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.