Burning Witch

[Rikochet]

Όνομα Συγγραφέα: Λόκης ο Τρίξτερ

Είδος: Ε... Flash-fiction υποθέτω.

Βία; Ναι

Σεξ; Περίπου

Αριθμός Λέξεων: 284

Αυτοτελής; Ναι.

Σχόλια: Τι παθαίνει κανείς όταν ακούει πολύ τα συγκροτήματα του Stephen O'Malley...

 

---

 

This witch is burning. One would think she should stink of hell. Instead, she reeks of cinnamon and wasted sperm.

 

As the flesh burns away and the bones become the charred map for the crows to follow and rejoice, the lust grows and grows and the burning witch experiences an orgasm of lava and ash.

 

And the ash is spattered on the faces of the watchers. It is sour. The witch is hanging, burning, swinging like a pendulum, counting down the moments of her extinction. All we do is watch.

 

It takes more than the witch’s demise to make the crowd react. Suddenly she coughs and wakes up and looks around and coughs again. Raises an accusing finger. Points at the crowd.

 

I smile and shiver and the crowd shivers with me, not because of amusement. They’re uneasy. Guilty. Finally, annoyed. The burning witch is smiling too, she knows what I know and I know what she whispers through has-been lips:

 

“…”

 

The fire swallows her words, transforms them, the results of the metamorphosis spitted on the crowd, marking it. It’s permanent. She’s permanent, though burning. They’re not.

 

Before passing away, she looks at me. Winks. I wink back.

 

Then the crowd with holy uproar and fervor proceeds to beat her with hands, axes, spades to a blackened pulp. I remain silent. Their guilt has erupted and now she’s dancing among them, from head to head to empty head, masturbating on their sweating, throbbing discomfort.

 

I leave.

 

Years pass. I pass with them. The crowds have changed since then. And the enemy is around, above them, in their lungs, is them, is us.

 

But I know, I know.

 

The witch is still burning.

[month]

Αρκετά ωραία η ιστορία σου Ρίκο. Και πολύ ωραία η υλοποίηση της. Δεν θα επέλεγα αυτόν τον τρόπο γραφής, αλλά μπορώ να πώ ότι στην συγκεκριμένη ιστορία δουλεύει άψογα.

[Rhapsody]

Νομίζω ότι τα περισσότερα στα είπα Ρίκο για το κείμενο ήδη. Αυτός ο τρόπος γραφής εμένα μου άρεσε, μου κάνει το λεγόμενο "κλικ" ;)

Πολύ μου άρεσε αυτή η μάγισσα, ήταν σαν όνειρο, σαν ένας περίεργος εφιάλτης, από αυτούς που σε μαγνητίζουν τόσο με τη φρίκη τους και την έντασή τους που δε θες να ξυπνήσεις, θες να τους αφήσεις να σε καταπιούν ζωντανό κι έπειτα προσπαθείς το επόμενο βράδυ να ξαναγυρίσεις...

[Nihilio]

Είναι αναμφίβολα πάρα πολύ ωραία γραμμένο, αλλά μου αφήνει πολύ έντονα την αίσθηση του άδειου. Και όχι του άδειου που σου αφήνει ένα κείμενο, αλλά του κειμένου του άδειου από νόημα.

Νομίζω ότι κυριότερο πρόβλημα αυτόυ του flash είναι ότι προσπαθεί πάρα πολύ να γίνει συμβολικό, με αποτέλεσμα να κουράζει μερικούς αναγνώστες.

[Nienna]

Εγώ δε βρίσκω πρόβλημα σε αυτό το flash, αλλά είμαι fangirl, όπως και να το κάνουμε.

 

Ωραία η ατμόσφαιρα, ωραίος ο λόγος, ωραία και τα μπουλόνια, μου φαίνεται πως μπορείς ήδη να κάνεις μια ειδική συλλογή κειμένων που απευθύνονται επιτυχώς στις φοβίες μου, τόσα που έχεις γράψει. :tongue:

 

[Extra γλωσσικά bonus: "pendulum", "has-been lips" - ε, μα, μα... Η πρώτη λέξη είναι αγαπημένη λέξη, και δική σου, υποθέτω, και η δεύτερη κατασκευή είναι απλά μιαμ, θυμάμαι και το "has-been canvas" από το πρόσφατο ποίημα... μιαμ - μήπως όμως έπρεπε να είναι have-been, αφού τα χείλη είναι δυο και στα αγγλικά;]

[RaspK]

Ναι, have-been έπρεπε να είναι, κατά το passers-by, κ.ο.κ.

 

Το κείμενο ακολουθεί τα πιο gothic punk ύφους κείμενα που έχεις γράψει και στο παρελθόν, ενώ είναι διάχυτες και πάλι εκφράσεις λίγο αλλόκοτα βαλμένες (όπως sperm, orgasm, masturbating), που φαίνεται ότι μεταφέρουν συμβολικά στοιχεία, αλλά, όπως είπε και ο Μιχάλης, μπορεί να κουράσουν. Κυρίως, πιστεύω, επειδή το μεταφυσικό και αισθησιακό τους υπόβαθρο του δίνει ένα τέτοιο βάρος που μοιάζει λίγο υπερβολικό με τον τρόπο του. Δεν είναι κακό, αλλά είναι αυτό που θ' αγγίξει άλλους, κάνοντάς τους ακόμα και να σ' εκθειάσουν με μανία, ή να μισήσουν το έργο σου αντίστοιχα.

 

Γι' άλλη μια φορά, το δίλλημα: controversial or comformistic, and why?