Autumn mornings...

[RaspK]

The sun rises late these days,

but the various wishes remain

uncannily quite the same...

 

Dread, bitter laughter, hate -

feelings loaded with more

than I can ever comprehend:

 

I dread what I have missed

or even wrongfully done

more than anything else;

 

bitterly I laugh some times,

when all this irony falls heavy

on my ever growing weary shoulders;

 

and how much I hate it,

when there's little fairness

in what befalls us all!

 

Yet I dare not think of life as dreadful;

and I cannot laugh bitterly at it, really;

and, either way, I truly cannot hate it.

 

Know you that there's more

to every grain of sand, and every grain of salt,

even to every ray of light, than meets the eye.

 

These days I cannot sleep too long;

the sun, though late, rouses me early.

And as I snooze, when I have the time to do so,

I wrap the covers around me like a shield

and remember what it's like

to feel complete.

 

One last thing:

to feel complete is so vastly different

from feeling whole.

Edited November 4, 2006 by Nienna

[vampirella_kk19]

I dread what I have missed

or even wrongfully done

more than anything else;

 

Bitterly I laugh some times,

when all this irony falls heavy

on my ever growing weary shoulders;

 

 

Τους ξεχώρισα αν και λίγο μπερδέμα, γιατί τους θεωρώ απο τους πιο απίστευτους στίχους αυτού του ποιήματος!

Όμορφο.

[RaspK]

Πραγματικά χαίρομαι που σου άρεσαν - είναι από τους στίχους που πιστεύω ότι αποτύπωσαν καλά αυτό που ήθελα να γράψω.

[vampirella_kk19]

Κατά την γνώμη μου, το κατάφερες!

[The_Knight_who_says_Ni!]

πολύ ωραίο, πολύ ωραίο, φίλε μου πολύ καλός, πολύ καλός

επίσης εδώ βλέπουμε το προτέρημα τις αγγλικής...

 

ευγε!!

[month]

The Road goes ever on and on

Down from the door where it began.

Now far ahead the Road has gone,

And I must follow, if I can,

Pursuing it with eager feet,

Until it joins some larger way

Where many paths and errands meet.

And whither then? I cannot say.

 

Του κύριου Τόλκιν, αλλα μέσα στο θέμα ε; Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα, και τίποτα δεν μπορεί να μείνει το ίδιο.

[vampirella_kk19]

Σωστό σε βρίσκω Month!

[RaspK]

Το ποίημα υπέστη ένα μικρολουστράρισμα (διόρθωση κάποιων μικρολαθών στίξεως, καθώς και δύο νοηματικές βελτιώσεις του ρυθμού).

[Nienna]

Ανακάλυψες το φάρμακο κατά των νοηματικών πήδων [:tongue:] και της ελλιπούς στίξης; Να το κάνεις πατέντα και να το πουλήσεις στο forum! Αν είσαι of charitable nature μπορείς να το δίνεις και δωρεάν...

 

[Είσαι το ζωντανό παράδειγμα του ότι η δυσλεξία δεν είναι δικαιολογία, για το ότι μπορεί κανείς να βάλει όλη αυτή την υπέροχη φαντασία που έρχεται πακέτο με τη δυσλεξία να δουλέψει πολεμώντας τα τεχνικά λάθη και τα νοηματικά κενά που έρχονται κι αυτά δώρο μέσα στο ίδιο πακέτο...]

 

Σοβαρά τώρα, τ' ειν' τούτο; Είπαμε, όσο πας βελτιώνεσαι, αλλά εδώ είναι σαν να γράφει άτομο που δεν είχε ποτέ τους νοηματικούς πήδους [ξανά :tongue:] ανάμεσα στις γραμμές του. Μ' αρέσουν και τ' αγγλικά - απ' όσο βλέπω δεν έχουν λάθη, είναι μια χαρά, είναι κι όμορφα. Αν βρει κάποιος λάθος σ' αυτά τα αγγλικά μάλλον θα τον λένε Ορφέα [:tongue:], θα του πω να το ψειρίσει μια μέρα.

 

Όσο για το περιεχόμενο, είναι κι αυτό όμορφο. Είναι ένα εσωτερικό ταξίδι, είναι ειλικρινές, είναι οι σκέψεις σου τις οποίες κατάφερες να τις συμπυκνώσεις [θεαματικά].

Δεν με συγκίνησε, είναι τιθασσευμένο το συναίσθημα - ξέρω πως δεν το ήθελες να είναι χείμαρρος, και φαίνεται, αλλά μπήκε στο μυαλό μου, μπήκε ανάμεσα στις σκέψεις μου, και με ψυχαγώγησε πραγματικά.