Guest silversoldier Posted December 7, 2006 Share Posted December 7, 2006 Η αναμονή δεν έχει λόγια, μόνο αινίγματα που σε λιγόφωτα κεριά αναβοσβήνουν. Μα πάντα το ίδιο δυνατή είναι η φωτια και δε υπάρχει όμοια με αυτής τη ζεστασια. Όσο μετράω ακόμα τις αναπνόες και υπομένω δεν θα με δει κανείς, δεν θα λυγίσω! Και στο χειμώνα η ανάσα θα μου λέει αλήθεια σαν τις φωνές που ακούω μες τη νύχτα. Κάτι σαν κλάμα, σαν σπαραγμό, ένα "πονάω"! Θα κρύψω πάλι λίγα λόγια μες στον ήλιο και όταν τα σύννεφα λίγο μεριάσουν θα φανούν. Ενώ αναμφίβολα εγώ θα μένω στην εικόνα μου, την αγαπημενή παιδική μου ζωγραφιά. Στο μόνο πρόσωπο που αξίζει αναμονή... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Holly_Molly Posted December 8, 2006 Share Posted December 8, 2006 Χμμ... Κοίτα, αυτό το ποίημα μπορεί σε μένα να μη φαίνεται πολύ ξεκάθαρο (ίσως είναι υπερβολικά προσωπικό,δεν ξέρω), αλλά υπάρχουν κάποια σημεία που αξίζουν προσοχή ως ανεξάρτητα από την όλη «ροή». Οι δύο αρχικοί στίχοι, «Η αναμονή δεν έχει λόγια, μόνο αινίγματα που σε λιγόφωτα κεριά αναβοσβήνουν» , μου αρέσουν πολύ. (αν και το «λιγόφωτα» δεν μου κάθεται και πολύ καλά...) Στη συνέχεια σε χάνω λίγο, ιδιαίτερα στη δεύτερη στροφή. Για κάποιο λόγο δείχνει να μην συνδέεται με το υπόλοιπο ποίημα. Στη τρίτη στροφή είναι και πάλι πολύ ωραίοι οι δύο πρώτοι στίχοι , «Θα κρύψω πάλι λίγα λόγια μες στον ήλιο και όταν τα σύννεφα λίγο μεριάσουν θα φανούν » . Είναι μια όμορφη και συμβολική είκονα, στο στυλ που μου αρέσει ιδιαίτερα. Αλλά στους αμέσως επόμενους στίχους με μπερδεύεις πάλι. Γενικά, το ποίημα δείχνει ή υπερβολικά προσωπικό ή κάπως ασυνάρτητο. Δεν ξέρω. Θα ήθελα πάντως να εξηγήσεις λίγο το σκεπτiκό σου και το κεντρικό νόημα αυτού του ποιήματος, γιατί μου κίνησες την περιέργια. (Never keep a lady waiting… ) ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.