Arela Posted December 9, 2006 Share Posted December 9, 2006 Σας είχα τάξει κι ένα απ'τα ελάχιστα πεζά μου. Πάρτε αυτό, κι αν θέλετε κι άλλο, εδώ είμαστε... EIΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ Το φως του δρόμου τρεμοσβήνει και χαράζει. Είμαι μονάχη κι απ’τα όνειρά μου βγήκα. Καινούργια μέρα και μ’αγγίζει πάλι η γνώση, τούτης εδώ της χωματένιας ύπαρξής μου. Εικοσιέξι Αύγουστοι περάσαν από τότε, Το πρώτο εκείνο χάραμα που μ’είπανε γυναίκα… Και κάθε χάραμα ξυπνώ, έτσι σα μια γυναίκα, που του έρωτα το ένστικτο το’χανα μεσ’τα ήθη και το’βρισκα μονάχη μου τους ψεύτες πολεμώντας… Της τρυφεράδας ορφανό, γυρνώ τώρα στον κόσμο, ψάχνοντας πάντα ανήσυχα για κάτι που δε βρίσκω… Κάποτε ναρκισσίζομαι μπροστά σ’έναν καθρέφτη και μια γυναίκα εγώ θωρώ μα κι άνθρωπο συνάμα. Και χαλινάρια πάντοτε φοράω στ’άγρια μίση, που τα λασκάρω μοναχά, σα νιώσω υποκρισία… Πικρή είναι βλέπεις άνθρωπε, η γνώση των ματιών μου, γιατί αγάπησα εγώ μονάχα αυταπάτες, που άρπαζα και ανάθρεφα στα στήθη σαν παιδιά μου, για να μ’αφήσουν τελικά και να’βρω κάποια αλήθεια… Το φως του δρόμου έχει σβήσει, ξημερώνει… Καινούργιος ήλιος κι είναι άγνωστο για μένα τι θε να γίνει μέχρι να’ρθει πάλι η νύχτα, που απόηχοι και φώτα στον πλανήτη χαμηλώνουν… Μα ζωντανή αν μ’έβρει πάλι αυτό το βράδυ, ίσως να κλάψω, να γελάσω να σκεφτώ, στο τέλος ήσυχη, μονάχη θα ξαπλώσω και πριν το νου μου στο Μορφέα παραδώσω, χαμογελώντας θα σκεφτώ πως είμαι απλά γυναίκα… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted December 9, 2006 Share Posted December 9, 2006 Πεζό δεν είναι. Είναι σαφέστατα ποίημα, απλώς με ελεύθερο στίχο (δηλαδή χωρίς ομοιοκαταληξία). Πάντως το ποίημα έχει ενδιαφέρον και ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης. Στη δομή, κάποια διάσπαρτη ομοιοκαταληξία υποβόσκει ίσα ίσα για να δίνει λίγη μουσικότητα. Σα θεματολογία και εικονοπλασία είναι μάλλον συνηθισμένο. Όμως οι δύο τελευταίες στροφές, έχοντας ξεπεράσει το στύλ "η κοινωνία με αδίκησε", αποτελούν και το μεγάλο φινάλε του ποιήματος. Του δίνουν όλα όσα θα ήθελα να δω από ένα τέτοιο ποίημα, και κάπως καταπραΰνουν τις υπερβολικές δόσεις "ορφάνιας". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted December 16, 2006 Share Posted December 16, 2006 (edited) Τα μορφικά του ποιήματος με βρίσκουν σαφώς πιο σύμφωνη απ ότι τα ποιήματα που έχω δει με ομοιοκαταληξία αν και το ξέρω πως την προτιμάς οπότε το λέω καθαρά ως υποκειμενική άποψη Συνιστώ όμως και πάλι προσοχή στη χρήση των αποσιωπητικών. Από κει και πέρα, ως περιεχόμενο, θα έλεγα πως βγάζει μια "γκρίνια" στο μεγαλύτερο μέρος κάπως υπερβολική. Αν αυτά είχα ειπωθεί πολλά χρόνια πριν και σε διαφορετικές συνθήκες τότε ίσως να μην φάνταζαν υπερβολή. Όμως το μιλάει έτσι σήμερα μια γυναίκα, προφανώς αναφερόμενη σε κοινωνικές αδικίες και στερεότυπα που καθορίζουν τη ζωή της από τη γέννησή της, είναι σαφώς ξεπερασμένο. Ομολογουμένως η τελευταία πάντως εικόνα είναι πολύ όμορφη. Γενικά πάντως, δε μου αρέσει πολύ η ιδέα του να στηρίζεις ένα ποίημα στο χαρακτηριστικό του φύλου. Απλώς φαντάζομαι επίσης και ένα ποίημα με τίτλο "Είμαι Άντρας" και ανάλογο περιεχόμενο κάτι που επίσης δε μου κάθεται πολύ καλά... Δεν ξέρω, έτσι μου φαίνεται... Αυτά από μένα Edited December 16, 2006 by Rhapsody Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.