Τσάι απο σταφύλι

[laas7]

Ειναι υπεροχη! Εξαιρετικη συλληψη και αποδοση! Απο τις ιστοριες που πρεπει να δημοσιευονται!

Δεν εχω παρακολουθησει ποιο διαγωνισμο κερδισε αλλα οτι και αν ηταν, το κερδισε με το σπαθι της και υποψιαζομαι με μεγαλη διαφορα!

Μπραβο μπραβο!

[Nihilio]

και υποψιαζομαι με μεγαλη διαφορα!

Για έναν βαθμό. Κι αν δε με πιστεύεις

[manstredin]

Πολύ ταξιδιάρικη ιστορία! Δροσερή, αρμονική που σε βάζει στο τριπάκι να αναστενάζεις και να σκέφτεσαι πως θα 'θελες κι εσύ-τουλάχιστον εγώ, χεμ χεμ-να πάρεις στα χέρια σου αυτό το βιβλίο που σου επιτρέπει να βιώσεις το διαφορετικό. Κι η ειρωνία πολύ πετυχημένη επίσης! Πολύ πολύ νόστιμη !

[trillian]

Χμμ, πρέπει να ομολογήσω ότι νιώθω λίγο περίεργα με το spotlight (τώρα θα μου πειτε, η ιστορία κυκλοφορεί Εκεί Έξω τυπωμένη, το spotlight σε φέρνει σε αμηχανία; Και θα έχετε φυσικά απόλυτο δίκιο, αλλά το Εκεί Έξω είναι ένας αφηρημένος χώρος, ενώ η βιβλιοθήκη δεν είναι...)

 

Ευχαριστώ πολύ λοιπόν για τα καλά σας λόγια (καινούριους και παλιούς). Προκαλούν ακόμα ένα περίεργο συναίσθημα, ομολογώ, ίσως γιατί παραμένει από τότε η μοναδική μου ολοκληρωμένη ιστορία... Αλλά όμως και να χει, ευχαριστώ πολύ, πραγματικά, που τη διαβάσατε και που σας άρεσε

 

(Και, ναι, εκείνος ο διαγωνισμός ήταν από τους πιο πετυχημένους και αξίζει να ψάξετε και τα υπόλοιπα διηγήματα.)

 

Η trillian είναι άλλη μια συγγραφέας που νικημένη από την ρουτίνα της βιοπάλης μας στερεί το ταλέντο της. Αναμείνατε για τις συνέχειες. Έρχονται σύντομα.

 

Δεν ξέρω για το ταλέντο, αλλά με τη ρουτίνα της βιοπάλης έχεις απόλυτο δίκιο, δυστυχώς...

[Martin Ocelotl]

Μια περίεργη γεύση από γλυκό απόγευμα του αμερικάνικου νότου έμεινε στο μυαλό μου μετά το διάβασμα της ιστορίας σου. Ώ ναι! ήταν καλή.

Έπρεπε να την έχω διαβάσει από την αρχή που ήρθα εδώ, αλλά βλέπεις μια εσωτερική μυστήρια αποστροφή για τα pinned topics με κράτησε μακριά.

 

Δεν μου άρεσαν και τόσο τα ονόματα των ηρώων σου, μου φάνηκαν χοντρά, μάτσο, και δυσκίνητα για τόσο λεπτή, σχεδόν ποιητική πένα.

[Soluna]

Στ' αλήθεια, με προβλημάτισε...

Ίσως γιατί φοβάμαι μην ξεχάσω.

Μην ξεχάσω την πραγματική "γεύση" του "τσαγιού".

 

Όταν τελείωσε, είχα αυτή τη γαλήνη που μου αφήνει

μια ταινία στον κινηματογράφο ή ένα έργο στο θέατρο καθώς σηκώνομαι από την καρέκλα μου και βγαίνω από την αίθουσα.

Αυτό το εσωτερικό χαμόγελο με μια μικρή δόση ανησυχίας... δημιουργικής!

 

Χαίρομαι κάθε φορά που κάτι με φέρνει σε αυτή τη διάθεση και αυτή τη φορά το χρωστώ σε αυτό το διήγημα!

[KELAINO]

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, τα έχουν πει όλα.

Ήδη από τον τίτλο αισθάνεται κανείς να περιτυλίγεται από μια γλύκα, στην οποία βουλιάζει ολοένα καθώς συνεχίζει την ανάγνωση..

 

ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΘΑ ΤΗ ΘΑΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΘΑΨΕΙ ΕΚΕΙΝΗ!

 

 

[Sonya]

Βλέποντας αυτή την ιστορία πάνω πάνω, μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να την ξαναδιαβάσω για να γνωρίζω τι λέει. Έχουν περάσει χρόνια κι όμως ακόμα θυμάμαι, όχι μονο την υπέροχη αίσθηση που μου είχε αφήσει, αλλά και την ίδια την ιστορία, σχεδόν λέξη προς λέξη.

 

Νομίζω ότι ακόμα δεν έχεις εκτιμήσει αυτή την ιστορία όσο της αξίζει. Νομίζω ότι ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι δημιούργησες κάτι πανέμορφο σε σύλληψη, κάτι που μπορεί να κάνει την διαφορά ανάμεσα σε μια καλή ιστορία κι ένα αριστούργημα. Αλεξάνδρα, αυτό το μικρό κείμενο έχει όλα τα φόντα να γίνει κάτι πραγματικά μεγάλο και σε όγκο και σε ποιότητα. Είναι γνήσια και αυτούσια φαντασία, ένα κομμάτι από ονειρόκοσμο, το οποίο για κανέναν απολύτως λόγο δεν πρέπει ν' αφήσεις να παραμείνει μια μικρή ιστορία στην βιβλιοθήκη ενός φόρουμ. Το οφείλεις, όχι μόνο σε σένα, σαν συγγραφέα, αλλά και στους δυνητικούς αναγνώστες του. Δε συνηθίζω να λέω τέτοια πράγματα, με ξέρεις εξάλλου, όμως αυτή η ιδέα αξίζει να της αφιερώσεις χρόνο και να την κάνεις κάτι που θα φιγουράρει στα βιβλιοπωλεία. Ξέρω τους περιορισμούς του χρόνου σου και την δυσκολία σου να γράφεις μεγάλα κείμενα, αλλά πραγματικά, προσπάθησέ το. Το αξίζει η ιστορία και το αξίζεις κι εσύ σαν συγγραφέας.

 

 

[Tiessa]

Βλέποντας αυτή την ιστορία πάνω πάνω, μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να την ξαναδιαβάσω για να γνωρίζω τι λέει. Έχουν περάσει χρόνια κι όμως ακόμα θυμάμαι, όχι μονο την υπέροχη αίσθηση που μου είχε αφήσει, αλλά και την ίδια την ιστορία, σχεδόν λέξη προς λέξη.

 

 

Λοιπόν, έχεις τόσο πολύ δίκιο, Sonya. Είναι μια ιστορία που υπόσχεται από τον τίτλο της "γεύση" και τελικά δεν απογοητεύει τις αισθήσεις. Αυτό που θυμάμαι είναι ένας κόσμος ζωντανός και ελκυστικός, και το κυριότερο έχει τόσο πολύ πλούτο ιδεών και ατμόσφαιρας και τόση πρωτοτυπία που είναι αδύνατον να ξεχαστεί.

[wordsmith]

Είναι κρίμα αυτόν τον κόσμο να τον αφήσεις αχρησιμοποίητο. Γράψε και άλλες ιστορίες που να διαδραματίζονται εκεί.

Με έκανε να θέλω να διαβάσω τις "Στρίγκλες" του Τέρι Πράτσετ.

[trillian]

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια Αν ποτέ ξαναγράψω κάτι σ' αυτό το στιλ, θα είστε οι πρώτοι που θα το διαβάσετε...

 

Με έκανε να θέλω να διαβάσω τις "Στρίγκλες" του Τέρι Πράτσετ.

 

Μιας και δεν έχω ιδιαίτερη εξοικείωση με τον Πράτσετ (αλλά σσσσς, μην το ακούσει η Χριστίνα) θα πρέπει να μου το εξηγήσεις αυτό :tongue:

[wordsmith]

Να σου πω, κι εγώ έχω διαβάσει μόνο μια νουβέλα με αυτές τις τρελές μάγισσες του Τέρι Πράτσετ, που αναστατώνουν το σύμπαν με μαρμελάδες, σούπες, πίτες, σκουπόξυλα και άλλους τέτοιους τρόπους διοχέτευσης της μαγείας στον κόσμο (εντάξει; σου έδωσα ιδέα της ατμόσφαιρας;). Έχω αγοράσει και τις "Στρίγκλες" (Wyrd Sisters), αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Απλώς η ιστορία σου μου θύμισε αυτή την ατμόσφαιρα: γυναίκες, γεύσεις, μυρωδιές και ανατροπές των φυσικών νόμων. Διάβασε κι εσύ τίποτα από αυτή τη σειρά μήπως σου έρθει καμιά έμπνευση για νέες ιστορίες στο δικό σου σύμπαν...

[Sonya]

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια Αν ποτέ ξαναγράψω κάτι σ' αυτό το στιλ, θα είστε οι πρώτοι που θα το διαβάσετε...

 

Με έκανε να θέλω να διαβάσω τις "Στρίγκλες" του Τέρι Πράτσετ.

 

Μιας και δεν έχω ιδιαίτερη εξοικείωση με τον Πράτσετ (αλλά σσσσς, μην το ακούσει η Χριστίνα) θα πρέπει να μου το εξηγήσεις αυτό :tongue:

 

Το άκουσε. :Ρ

[Nihilio]

Να σου πω, κι εγώ έχω διαβάσει μόνο μια νουβέλα με αυτές τις τρελές μάγισσες του Τέρι Πράτσετ, που αναστατώνουν το σύμπαν με μαρμελάδες, σούπες, πίτες, σκουπόξυλα και άλλους τέτοιους τρόπους διοχέτευσης της μαγείας στον κόσμο (εντάξει; σου έδωσα ιδέα της ατμόσφαιρας;). Έχω αγοράσει και τις "Στρίγκλες" (Wyrd Sisters), αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Απλώς η ιστορία σου μου θύμισε αυτή την ατμόσφαιρα: γυναίκες, γεύσεις, μυρωδιές και ανατροπές των φυσικών νόμων. Διάβασε κι εσύ τίποτα από αυτή τη σειρά μήπως σου έρθει καμιά έμπνευση για νέες ιστορίες στο δικό σου σύμπαν...

H ιδέα είναι παρόμοια, η υλοποίηση διαφορετική. Οι στρίγκλες (Wyrd Systers) είναι περισσότερο μια παρωδία του Άμλετ με ηρωίδες τις τρεις μάγισσες του Πράτσετ.

Διάβασέ το πάντως, και, σε παρακαλώ, γράψε πώς μετέφρασαν το τραγουδάκι που λέει η γιαγιά Ογκ (στα Αγγλικά είναι "a hedgehog can't be buggered")'

[wordsmith]

Λοιπόν, αυτό που έχω βρει είναι ότι το τραγουδάκι λέγεται "Του σκαντζόχοιρου ποτέ μην του κολλάς" και παρακάτω, που λέει μερικά λόγια, είναι "Με καμηλοπάρδαλη μπορείς, σ'ένα σκαμνί αν ανεβείς. Όμως του σκαντζόχοιρου ποτέ μην..." κλπ. Το περίμενα μεγαλύτερο και το βιβλίο διαφορετικό, δε μοιάζει και τόσο με τον κόσμο του "Τσαγιού από σταφύλι". Αλλά έχει πλάκα και ενδιαφέρον και αν είναι και παρωδία του Άμλετ, σίγουρα αξίζει να το διαβάσω.

[Παρατηρητής]

Είναι πολύ όμορφη αυτή η ιστορία της Τρίλιαν και χαίρομαι που συμπεριλήφθηκε στην Ανθολογία του SFF, Ονείρων Σκιές ώστε να υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου. Ρωτώ όμως τη συγγραφέα: υπάρχει περίπτωση για συνέχεια;

[trillian]

Ακριβώς της ίδιας ιστορίας; Πολύ απίθανο, νομίζω... Κάτι στο ίδιο στιλ ή σύμπαν είναι πιο πιθανό, αν και πάλι πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι ουσιαστικά έχω να γράψω κάτι, το οτιδήποτε πάνω από χρόνο (και πλέον να πηγαίνω προς τα δύο χρόνια μάλλον...)

 

 

 

[Nihilio]

Λοιπόν, αυτό που έχω βρει είναι ότι το τραγουδάκι λέγεται "Του σκαντζόχοιρου ποτέ μην του κολλάς" και παρακάτω, που λέει μερικά λόγια, είναι "Με καμηλοπάρδαλη μπορείς, σ'ένα σκαμνί αν ανεβείς. Όμως του σκαντζόχοιρου ποτέ μην..." κλπ. Το περίμενα μεγαλύτερο και το βιβλίο διαφορετικό, δε μοιάζει και τόσο με τον κόσμο του "Τσαγιού από σταφύλι". Αλλά έχει πλάκα και ενδιαφέρον και αν είναι και παρωδία του Άμλετ, σίγουρα αξίζει να το διαβάσω.

The title CAN and has been buggered

[trillian]

Χαχα, ναι, θα μπορούσε να ειναι "Με καμηλοπάρδαλη μπορείς, σε ένα σκαμνί αν ανεβείς, αλλά με σκατζόχοιρο ποτέ μη ***εις :tongue:

[Lady Nina]

Αυτή η ιστορία ήταν η πρώτη μου επαφή με το φόρουμ... Πολύ πριν γραφτώ, μάλιστα...

 

Με μάγεψε, με ταξίδεψε... Δεν έχω λόγια -όποιος την έχει διαβάσει, ξέρει...

 

Ο μόνος λόγος που κάνω αυτό το σχόλιο, πέρα από το να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τη δημιουργό της, είναι για να τη φέρω ξανά στο προσκήνιο, γιατί -κατά την άποψή μου- αξίζει.

 

Καλή ανάγνωση, λοιπόν! Τι "καλή ανάγνωση"... Καλό ταξίδι, έπρεπε να πω!

[Howard Crease]

Πάρα πολύ όμορφ η ιστορία σου trillian... Ό,τι σκέψη κι αν είχα να εκφράσω, το έκανε για μένα η Έλενα, από πάνω. Μπράβο, και ευχαριστώ για αυτό το κομμάτι μαγείας

[anysias]

Μαγευτική ιστορία. Σε βάζει μέσα γρήγορα και δεν μπορείς να αντισταθείς. Με έκανες να ξεχαστώ από κάποιες έγνοιες… Μου αρέσει και το νόημα που αφήνει, τουλάχιστον εγώ έτσι το ερμήνευσα, μπορεί να εξελισσόμαστε σε κάτι αλλά αν ξεχάσουμε από πού προερχόμαστε και πως πραγματικά είμαστε, να έχουμε μια σταθερά που να μας επαναφέρει στον αυθεντικό μας εαυτό, τότε είμαστε πραγματικά χαμένοι. Πολύ ωραία ιστορία, ευχαριστούμε!

 

 

[mman]

Ανάμεσα στους διαγωνισμούς, κάνω bump σε ιστορίες που πιστεύω ότι αξίζουν πραγματικά τον κόπο να διαβαστούν από τα καινούρια μέλη και να ξαναδιαβαστούν από τα παλιά, και οι οποίες είναι λίγο ή πολύ θαμμένες στις βιβλιοθήκες και δεν περιλαμβάνονται στη προσωπική μου Λίστα. Η σειρά είναι χρονολογική.

 

Διαβάστε και θυμηθείτε ότι η γνώμη σας έχει μεγάλη σημασία για τους συγγραφείς.

 

Bump στο "Τσάι από Σταφύλι" της trillian, λοιπόν!

[laas7]

Η ιστορια αυτη ειναι πραγματικα υπεροχη! Μπορει να αργησα να την διαβασω, αλλα ποτε δεν ειναι αργα ειδικα για κατι καλο!

Μου αρεσει η λογικη πως ο κοσμος που ζουμε ειναι μονο ενα ονειρο και στην πραγματικοτητα η ζωη ειναι καπου αλλου.

Μαλιστα ειχα διαβασει και φιλοσοφικες ιδεες που λενε πως ζουμε πραγματικα μονο οταν κοιμομαστε στα ονειρα μας και πως οτι ειναι πιο αληθινο στον ανθρωπο ειναι το ονειρο του!

Και η ιδεα του τσαι απο σταφυλι ειναι πανεξυπνη και πανεμορφη! Ακους εκει τσαι απο σταφυλι!

Μπραβο μπραβο!

[Ballerond]

11 χρόνια μετά, μαθαίνω γι' αυτήν την ιστορία και το πόσο έχει μείνει στην μνήμη των "παλιών" του sff.

Αποφάσισα λοιπόν να την διαβάσω και νομίζω έκανα την καλύτερη επιλογή της ζωής μου.

Προσπερνάω μικρά λαθάκια επιμέλειας, δεν με νοιάζουν αυτή τη στιγμή, με νοιάζει μόνο το "ζουμί".

Και το ζουμί είναι υπέροχο. Δροσερό, νοσταλγικό, φανταστικό, συγκινητικό, αληθινό.

BUMP λοιπόν μπας και το διαβάσουν και περισσότερα νέα μέλη και διαδοθεί αυτό το υπέροχο κείμενο