Balidor Posted December 14, 2006 Share Posted December 14, 2006 Όνομα Συγγραφέα: Δημήτριος Balidor Κουτσομιχάλης Είδος: Φαντασία μωρέ.. εεεεε περίπου ! Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: Που να μετράω, μικρούλα πάντος (καμιά 600άρα)! Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Γραμμένη μέρες τώρα, απλά είμαι άθλιος και αναβλητικός, θα ήθελε μερικές διορθώσεις, αλλα θα το ξεχάσω και θα περάσει το deadline, χεχεχε ! Ο φωτοβιβλιογράφος Σας έχει τύχει να αναρωτηθείτε ποτέ, πώς γίνεται ένας συγκραφέας να καταφέρνει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, να εκδίδει όχι ένα βιβλίο αλλα σειρά ολόκληρη; Και το καλύτερο απ’ όλα; Είναι ΤΕΛΕΙΑ, σας πωρώνουν, τον λατρεύεται, λέτε ότι είναι ταλεντάρα, έχει τρομερές ιδέες και παρόμοια σχόλια ! Έτσι και ο Μενέλαος, δεν λέω επίθετο, ίσως και να μην χρειάζεται.... 4 best seller’s ως την ηλικία των 22 ετών και πολλές αμέτρητες ιστορίες δημοσιευμένες με μεγάλη επιτυχία, από δω κι απο κει. Από την πρώτη του ιστορία κέρδισε τους πάντες, ακροατές και κριτικούς, σαν να ήξερε πάντα να γράφει απο την γέννηση του. Ήταν μόλις 18 ετών όταν ξεκίνησε, επιτυχημένος πλέον, περίπου στο 1,85 ξανθός με λίγο σγουρά μαλλιά τα οποία φτάνουν ως τον ώμο του! Κανείς δεν το ξέρει αλλά σπάνια πιάνει μολύβι και χαρτί., και όσες φορές το έκανε, όλα τα χαρτιά κατέληγαν στον κάδο δίπλα του, τσαλακωμένα σε μικρά μπαλάκια! Ο προπάππους του ήταν από τους πρώτους φωτογράφους των Αθηνών, ο παππούς του συνέχισε, η μητέρα του το ίδιο... αλλά και αυτός! Του άρεσε πολύ να ταξιδεύει, να περπατάει και να κυκλοφορεί πάντα με μέσα μαζικής μεταφοράς. Στον δρόμο κουβαλούσε πάντα το mp3 player του, με τα αγαπημένα του γκρούπ. Οταν ξαφνικά, στην μέση μιας διαδρομής, τα συναισθήματα τον έπνιγαν, τσούπ, έβγαζε την μηχανή, και ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ κάτι ήταν δίπλα του... ένα ζαρωμένο από την ηλικία πρόσωπο, μερικά περιστέρια, ένα ζευγάρι να τσακώνεται. Βγάζει πάντα πολλές φωτογραφίες, όλες μικρές ιστορίες. Συνήθως του αρέσει να κάθεται στις θέσεις που κοιτάνε ανάποδα στο λεωφορείο, έτσι προλαβαίνει να εστιάσει. Βλέπει τις στάσεις να περνάνε, φαίνονται σαν στιγμές, άνθρωποι κατεβαίνουν και ανεβαίνουν. Οι στάσεις είναι σαν τις ευκαιρίες της ζωής, έχασες μία; Πάντα υπάρχει μια επόμενη! Όταν φτάνει σπίτι, τις εμφανίζει στον σκοτεινό θάλαμο που έχει,. Τις παίρνει όλες και τις βάζει σε ένα φάκελο. Αυτός ο φάκελος περιέχει πολλά λευκά φύλλα χαρτιού Α4. Οι φωτογραφίες τοποθετούνται διαδοχικά με την σειρά που τραβήχτηκαν ανάμεσα στα φύλλα του χαρτιού! Εάν η καρδιά του, τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής και η όρεξή του είναι μέσα στις φωτογραφίες, οι φωτογραφίες σβήνουν, αδειάζουν. Αντίθετα, μικρά μαύρα γράμματα γεμίζουν τις λευκές άδεις κόλες Α4 που είναι στον φάκελο, όσες και αν είναι, πέντε, δέκα, δεκάδες είτε εκατοντάδες! Μετά από πολλές επιτυχίες, βόλτες και ταξίδια, ο Μενέλαος πλέον γέρασε, η μηχανή έχει πλέον παλιώσει και το χέρι του δεν μπορεί να μείνει σταθερό και να εστιάσει. Ήθελε όμως για το τέλος του μια τέλεια ιστορία γι’ αυτό ταξίδεψε και πολύ! Κάπου σε ένα χωριό κάπου στην Θεσσαλία περνώντας απέξω είδε ένα κοριτσάκι δίπλα σε ένα ρυάκι. Τρομαγμένος από την ομορφιά του μικρού κοριτσιού έβγαλε την φωτογραφική μηχανή και τράβηξε πολλές μα πολλές φωτογραφίες. Ύστερα πήρε ταξί και πήγε αμέσως πίσω, στο πολυτελέστατο σπίτι του. Οι φωτογραφίες βγήκαν υπέροχες αν και υπήρχε μια μικρή θολούρα, μια αντανάκλαση από το τζάμι. Έκανε πολλές προσευχές και παρακάλεσε τον θεό να είναι ικανές οι φωτογραφίες να δημιουργήσουν μια ιστορία, ένα τελευταίο κείμενο. Ο τίτλος του βιβλίου «Το νερό», και η υπόθεση ήταν ένα κοριτσάκι που φρόντιζε τον μοναδικό άνθρωπο που είχε σαν οικογένεια, τον παππού της. Ο ηλικιωμένος άντρας έπασχε από πυρετό, καιρό τώρα τον τυρρανούσε. Του έφερνε νερό από το ρυάκι, και του έκανε κομπρέσες. Τον φρόντιζε, του μαγείρευε, τον έπλενε, με νερό απο εκείνο τον παραπόταμο. Λίγους μήνες μετά την έκδοση και τεράστια επιτυχία του βιβλίου, ο Μενέλαος πέθανε. Ραγδαίος πυρετός είπαν οι ιατροί. Όταν βρέθηκε το πτώμα του, μια φωτογραφία ήταν τοποθετημένη στα χέρια του. Η φωτογραφία αυτή απεικόνιζε ένα κοριτσάκι και το πρόσωπο του Μενέλαου σαν θολή αντανάκλαση –ίσως σαν φάντασμα- στο τζάμι του λεωφορείου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 14, 2006 Share Posted December 14, 2006 Πάρα πολύ όμορφη ιστορία - και, ξέροντας δυο πράγματα για εσένα, αλλά και για κάποιου κοινούς γνωστούς, έχει, προφανώς ασυναίσθητα, βάλει πράγματα οικεία, γνώριμα, δικά σας, στην τελική, στην ιστορία... Το παραμυθικό στοιχείο της μεταφοράς της εικόνας σε κείμενο δεν πείθει, δυστυχώς, δεν έχει το σθένος στη γραφή σου, αλλά η σύλληψη και η αποτύπωση συνολικά είναι πάρα πολύ καλά. Αν το δουλέψεις κι άλλο, θα είναι εξαίρετο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 30, 2006 Share Posted December 30, 2006 (edited) Δημήτρη, η ιστορία αυτή έχει τα εξής καταπληκτικά: 1. Mια θαυμάσια εμπνευσμένη κεντρική ιδέα. 2. Δυο εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες. 3. Πλοκή που μπορεί να γεννήσει ένα μικρό "διαμαντάκι". Κοινώς, είχε ό,τι χρειάζεται για να γραφτεί μια θεσπέσια ιστορία. Όμως (άλλο όμως πάλι) δεν εκμεταλεύτηκες καθόλου αυτά τα στοιχεία που ο ίδιος δημιούργησες και είχες στα χέρια σου. Αφήνοντας κατά μέρος ορθογραφικά λάθη κλπ, ένιωσα καθώς τη διάβαζα σαν να ήταν μια γρήγορη περίληψη της πραγματικής ιστορίας, γραμμένη αρκετά βιαστικά μάλιστα, και αυτή η αντίθεση με τα υπέροχα στοιχεία που ανέφερα πιο πάνω με απογοήτευσε. Δεν είναι πως δεν μου άρεσε η ιστορία, το αντίθετο μάλιστα, αλλά μου άρεσε περισσότερο η ιστορία που θα μπορούσε να είχε γραφτεί παρά αυτή που διάβασα, αν γίνομαι κατανοητός βέβαια. :tongue: Bλέπεις είναι ένα πράγμα να αφήνεις τη φαντασία του αναγνώστη να συμπληρώνει τα "κενά" σε μια ιστορία, κάτι που συχνά είναι πολύ θεμιτό, και ένα άλλο πράγμα ο αναγνώστης να πρέπει να *φανταστεί* την ιστορία που μπορούσε ο συγγραφέας να γράψει. Και είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως μπορούσες να τη γράψεις αυτή την άλλη θεσπέσια ιστορία. Ίσως αν την ξανάγραφες πιο προσεγμένα, πιο ψαγμένα και με περισσότερη υπομονή? Έτσι, για το *γαμώτο* που λένε! Bλέπεις, έστω και μέσα σε αυτή την σύντομη ιστορία έχεις σκηνές γεμάτες ένταση, περιγραφές καλές, ρυθμό και αποκορύφωμα. Οπότε είναι εμφανές πως μπορείς άνετα να εκμεταλευτείς στο χαρτί μια φαντασία που είναι γόνιμη, ωραία και γεμάτη πρωτότυπες ιδέες! Edited December 30, 2006 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 30, 2006 Share Posted December 30, 2006 Υπέροχη ιδέα, μέτρια δοσμένη και, πράγμα που χαλάει σε έναν διαγωνισμό, το μπλέξιμο παροντικού με παρελθοντικό χρόνο. Φάνηκε σαν να την βιάστηκες, ενώ με μια δεύτερη και τρίτη ματιά, η ίδια ιστορία θα έβγαινε πολύ πολύ ομορφότερη. Οφείλω να σου αναγνωρίσω, όμως, την βελτίωση και της γραφής και των ιδεών σου. Συνέχισε, καλέ μου, πλέον γνωρίζεις κι εσύ ότι μπορείς να καταφέρεις πολλά περισσότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 31, 2006 Share Posted December 31, 2006 Αγαπητέ Δημήτρη, εξαρχής θα συμφωνήσω με τις προηγούμενες κριτικές. Κι εγώ διαβάζοντας το πήρα την αίσθηση της βιαστικής γραφής, αλλά δεν με έχασες, είχα την περιέργεια να δω που πάει. - Πόσες φορές δεν έχουμε διαβάσει ένα τέλειο κείμενο που από την φύση του ζητά ΤΟ τέλος, και ο συγγραφέας εκεί τα κάνει χαλάστρα; - Εσύ τα κατάφερες. Ένα fucking good φινάλε έκπληξη, αντάξιο ενός Twilight Zone! Απλά, κάνε μία όπισθεν και "γέμισε" τα προηγούμενα. Εμένα τουλάχιστο με κέρδισες με εκείνο το τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 31, 2006 Share Posted December 31, 2006 Νομιζω οτι εδω τα σχολια θα ειναι ομοφωνα: Παρα πολυ καλη ιδεα, αλλά η γραφη θέλει πολύ δουλειά. Να γεμίσεις τα κενά, και θα ειναι καταπληκτική . Έχει τοσες δυνατοτητες αυτη η ιδεα...και την άφησες έτσι;! Ντροπη! :tongue: Και μαλιστα την ειχες γραψει και νωρις, οφειλες να μας την προσεξεις περισσότερο την ιδεα σου Αλλα οπως ειπε και η Χριστινα, διακρινω κι εγω σαφης βελτιωση. Keep it up και αν δεν τη διορθώσεις τη συγκεκριμένη θα στειλω τις ερινυες να σε ψάχνουν :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted January 1, 2007 Share Posted January 1, 2007 Ασφαλές συμπέρασμα: στρώσου, γιατί πολλά summons θα εισακούσουν τις εντολές μας αν δεν το κάνεις ό,τι του αξίζει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted January 1, 2007 Share Posted January 1, 2007 Fix it. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lithonis Posted January 2, 2007 Share Posted January 2, 2007 Πολύ καλή ιδέα. Όπως κατάλαβες είναι από τις ιδέες που σου ανοίγουν την όρεξη και στο τέλος θέλεις και άλλο. Πιστεύω και εγώ ότι αδίκησες την ιδέα σου. Άλλωστε το αναγνωρίζεις και μόνο σου προκαταβολικά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Celestial Posted January 2, 2007 Share Posted January 2, 2007 Βασικα μου αρεσε παρα πολυ η ιστορια, αλλα καθολου ο τροπος που τη παρουσιαζεις (οξυμωρο ε? ) για να γινω ποιο συγκεκριμενος η ιστορια σου μου βιογραφικο σε περιοδικο (το θαυμαστικο στο τελος δε και η φυση της ιστοριας το κανει να φερνει σε αρθρο κιτρινοτυπικης φυλλαδας ) η ιστορια πισω απο το βιογραφικο απο την αλλη ειναι πολυ ωραια και ενδιαφερουσα και αφηνει αρκετα κενα για να τα γεμισεις μονος σου αλλα δινει και αρκετα για να μην παρασυρθεις σε μια εντελως διαφορετικη ιστορια. αυτα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted January 9, 2007 Author Share Posted January 9, 2007 Πωπωωωωωωωωω πάρα πολύ καλά τα σχόλιά σας ... Ευχαριστώ πολύ... Ελπίζω να τα καταφέρω να σας δώσω και καλύτερα κείμενα ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
araquel Posted January 9, 2007 Share Posted January 9, 2007 τέλεια ιδέα, που μπορεί να γίνει από σύντομη ιστορία έως βιβλίο/α (εξαντλείται εκεί που θέλεις εσύ) το γράψιμο όμως δεν... ;) ξεκινάει με άμεσο τρόπο, και ενώ ξενίζει αρχικά, είναι ευχάριστο, αλλά σύντομα δίνει την εικόνα μιας καλής ιδέας πολύ βιαστικά γραμμένης. και ενώ δεν είμαι το σωστό άτομο να κριτικάρει πολύ βιαστικά γραμμένες ιστορίες (ιδίως μετά την ιστορία μου στον ίδιο διαγωνισμό ), το σχολιάζω επειδή έχεις μια πολύ καλή ιδέα που σπαταλιέται με μια τέτοια γραφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 29, 2007 Share Posted January 29, 2007 Αυτό εδώ μου άρεσε πολύ και ταυτόχρονα καθόλου. Όταν έχεις στα χέρια σου ένα τέτοιο κειμενάκι και του φέρεσαι κατά αυτόν τον απαίσιο τρόπο στεναχωριέμαι. Προτιμώ χίλιες φορές να έχεις γράψει μια «πατάτα» από όλες τις απόψεις, θεματολογικά και ως τρόπο γραφής, παρά αυτό που κάνεις εδώ. Έχεις μια υπέροχη ιδέα κι έχεις ρίξει τις λέξεις επάνω στη σελίδα σου άταχτα, χωρίς δομή, χωρίς λογική και χωρίς συνέχεια. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι ξέρω πάρα πολύ καλά ότι μπορείς να γράψεις πολύ πολύ καλύτερα (όπως άλλωστε κι εσύ ο ίδιος). Εκτός από τα ορθογραφικά, τους τόνους που σου λείπουνε, τα ν, τις παραγράφους (που ανάθεμα: δεν έχω ιδέα πως τις χωρίζεις), τους ανακατεμένους χρόνους, έχει πρόβλημα και η δομή του. Μέσα σε ένα κειμενάκι πολύ μικρό έχεις μέχρι τη μέση του μια υπερανάλυση του τι έχει προηγηθεί και η πραγματική ιστορία σου καταλαμβάνει χώρο μικρότερο από τα προηγούμενα. Είναι σαν στιγμιότυπο, σαν φωτογραφία. Αυτό θα μπορούσε να είναι καλό αν ήξερες καλά τον τρόπο με τον οποίο το χειρίζεσαι όμως το κείμενο δείχνει πως δεν είναι συνειδητό, πως δεν είχες σκοπό να το κάνεις κι αν δεν το συμπληρώσω με το μυαλό μου (περισσότερο απο το επιτρεπτό) δε φαίνεται καθόλου. Η ιδέα σου κι η ιστορία που λες, όσο κακογραμμένη κι αν μου φαίνεται, μου άρεσε πολύ. Είναι πρωτότυπη, ευαίσθητη, χωρίς ιδιαίτερη συνοχή κι απόπειρα να γίνεται πιστευτή σε βάρος της μαγείας της, είναι σαν ένα σύγχρονο παραμύθι, που είναι ένα δύσκολο είδος. Γι αυτό και σε μαλώνω αρκετά. Επειδή μου αρέσει τόσο και θα ήθελα πολύ να της δώσεις σημασία και να τη φτιάξεις ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να εκνευριστείς μαζί μου πολύ (για αρχή) κι έπειτα να τη σκεφτείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 29, 2007 Share Posted January 29, 2007 Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να το πω αυτό αυτή τη στιγμή, αλλά θα ήθελα πάρα πολύ όταν την ξανακοιτάξεις να την ξαναποστάρεις. Ξέρω ότι θα λάβεις υπόψην σου όλα τα σχόλια των παιδιών (που δε διαφέρουν από αυτά που θα έκανα κι εγώ) και θα ήθελα πάρα πολύ να την ξαναδώ στη βελτιωμένη της μορφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 7, 2007 Share Posted February 7, 2007 (edited) Θα συμφωνήσω κι εγώ με τους παραπάνω: Η ιδέα σου είναι πάρα μα πάρα πολύ καλή και έξυπνη, αλλά την παρουσιάζεις με πολύ φτωχό τρόπο, σχεδόν επιδερμικά, χωρίς να μπαίνεις σε βάθος μέσα στην ιστορία. Αν κάποτε κάτσεις να την ξαναγράψεις, προσπάθησε να βάλεις περισσότερες σκηνές και λιγότερη αφήγηση, επειδή αυτό είναι που κρατάει τον αναγνώστη απ' έξω της. Edited February 7, 2007 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted December 19, 2012 Share Posted December 19, 2012 Φο-βε-ρό φλασάκι! Η ιδέα ξεχωριστή και ο ρυθμός αφήγησης (τροχάδιν το λέμε) δεν με χάλασε, περιέργως, καθόλου. Μια χορταστική, συμπυκνωμένη ιστορία (που αφήνει πολλά στη φαντασία). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
librarian Posted January 15, 2013 Share Posted January 15, 2013 Κι εμένα μου άρεσε, αλλά συμφωνώ με τους προηγούμενους πως πρέπει να την ξαναδουλέψεις. Επίσης πρέπει να προσέξεις τον αφηγηματικό σου χρόνο. (πχ Από την πρώτη του ιστορία κέρδισε τους πάντες, ακροατές και κριτικούς, σαν να ήξερε πάντα να γράφει απο την γέννηση του. Ήταν μόλις 18 ετών όταν ξεκίνησε, επιτυχημένος πλέον, περίπου στο 1,85 ξανθός με λίγο σγουρά μαλλιά τα οποία φτάνουν ως τον ώμο του! Αντί φτάνουν, έφταναν). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.