Οι πάπυροι της Αλεξάνδρειας.

[Oberon]

Όνομα Συγγραφέα: Διονύσης (Dain) Tζαβάρας

Είδος: Φαντασία γενικώς.

Βία; Ναι.

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 2311 (Ναι, ξέρω πως είναι λίγο πιο μεγάλη από όσο πρέπει).

Αυτοτελής; Ναι.

Σχόλια: Για το διαγωνισμό σουφουφίτικης ιστορίας Δεκεμβρίου.

 

 

Oi_Papyroi_Ths_Alexandreias_By_Dain.doc 

Edited December 15, 2006 by Dain

[Sonya]

Λοιπόοοοοοοοον...

 

Αν και ξέρεις πολύ καλά πως δεν είμαι και πολύ φαν της επιστημονικής φαντασίας, η δική σου πένα, που μπλέκει την ιστορία με τη φαντασία και την επιστημονική φαντασία, το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, με σαγηνεύει και με μαγνητίζει. Κι αυτή η ιστορία είναι τόσο άρτια δοσμένη, τόσο καλογραμμένη και η θεματολογία της τόσο οικεία, αλλά με τόσο καινούργιο τρόπο δοσμένη, που περιττό να σου πω ότι φτάνοντας στο τέλος το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να την ξαναδιαβάσω μήπως μου είχε ξεφύγει μια τελεία.

 

Ένα ακόμα δείγμα της τόσο εξαιρετικής σου φαντασίας και ποιότητας γραφής, καλέ μου...

[lithonis]

Συμφωνώ και εγώ με την σειρά μου ότι η γραφή σου είναι πάρα πολύ καλή και προσεγμένη.

 

Η ιστορία μου άρεσε πάρα πολύ καθώς είχε και ένα κομμάτι δικό μου μέσα. Φυσικά δεν εννοώ πως επηρέασα την ιστορία, αλλά ότι έχω κάνει αρκετές συζητήσεις και σκέψεις για τις δυνατότητες που δίνει ένα ταξίδι στο χρόνο πέραν του να ανακαλύψει κάποιος τους αριθμούς του λόττο Αυτό ήταν ένα ταξίδι που θα έκανα (φυσικά αφού κέρδιζα το λόττο πρώτα). Βέβαια αυτό είναι κακό καθώς θα περίμενα κάτι παραπάνω από αυτό που μου είναι οικείο. Μπορώ να πω ότι με κάλυψες.

 

Δυο παρατηρήσεις.

Το Κ.Ε. μου την σπάει. Δεν βρίσκω ότι έχει λόγο ύπαρξης. Όχι στο κείμενό σου αλλά στην κοινωνία γενικότερα.

Υπάρχει κάποιο χρονικό παράδοξο στην ιστορία που μου διέφυγε; Αφήνεις να εννοηθεί κάτι το οποίο δεν το υποστηρίζεις στη συνέχεια οπότε δεν ξέρω και αν ισχύει.

[DinoHajiyorgi]

Πολλή καλή ιστορία Dain, με δύο στοιχεία που από πάντα με σαγήνευαν. Ταξίδι στον χρόνο αλλά και μια συγκεκριμένη εποχή που με στοιχειώνει βαριά. Αναρωτιέμαι αν η γυναίκα που σώζεται από τον χρονοναύτη είναι η Υπατία. Πάντως δεν πρόσεξα να δημιουργείς πουθενά έδαφος για "χρονικό παράδοξο". Excellent.

[Oberon]

Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας, παιδιά. Πραγματικά!!

 

Το Κ.Ε. σημαίνει απλά Κοινή Εποχή. Υποθέτω πως αφού ο ανθρώπινος πολιτιτισμός έχει εξαπλωθεί στο γαλαξία 1000 χρόνια μετά - μια που όλες σχεδόν οι ιστορίες μου συμβαίνουν στο σύμπαν της Μυθαστρίας είτε έχουν σχέση μαζί της είτε όχι σε μια χρονική διάρκεια 24000 ετών- δεν πιστεύω πως το Μετά Χριστόν στέκει, γιατί δεν φαντάζομαι ένας γαλαξιακός πολιτισμός να ακολουθεί το χριστιανικό ημερολόγιο για λόγους θρησκευτικότητας. Το "Κοινή Εποχή" είναι απλά ένα στίγμα που προσδιορίζει μια χρονική εποχή και μόνο, αποδεκτή στη Γη ημερολογιακά αλλά όχι θρησκευτικά. Ίσως όμως να ήταν πράγματι περιττό.

 

Η Υπατία είναι μια ιστορική προσωπικότητα που λατρεύω. Έχοντας διαβάσει αρκετά για τη ζωή και το θάνατό της ήθελα να την ενσωματώσω σε κάποια ιστορία μου.

Η Υπατία όμως δεν πέθανε όταν κάηκε το Σεράπειο, αλλά αρκετά χρόνια αργότερα και αφού είχε ήδη γίνει και μια ακόμα καταστροφή της Βιβλιοθήκης - δεν ήταν μία η καταστροφή αλλά τρεις ή τέσσερεις στην πραγματικότητα - και ήταν ήδη επικεφαλής της Πλατωνικής Σχολής της Αλεξάνδρειας που είχε βέβαια άμεση σχέση με τη Βιβλιοθήκη. Ο θάνατός της τοποθετήται αν θυμάμαι καλά το 415 ή το 421 Μ.Χ.

Επιθυμώντας να έχω κάποια ιστορική ακρίβεια στην ιστορία, και μη γνωρίζοντας αν η Υπατία βρισκόταν στο Σεράπειο όταν το κατέστρεψε ο όχλος το 391, αλλά υποθέτοντας πως σαν φιλόσοφος και επιστήμονας όλο κάπου "εκεί γύρω" θα βρισκόταν έστω και σε νεαρότερη ηλικία, άφησα ασαφές το αν ήταν ή όχι η Υπατία η νεαρή κοπέλα που έσωσε από τη φωτιά ο Αίμων.

 

Για το θέμα του χρονικού παράδοξου, υπάρχει μια βάση. Οι δύο πάπυροι που "τυχαία" κρατούσε η "Υπατία" ήταν όντως δύο από αυτούς που έψαχνε ο Αίμων και η Φατάνα. Κατά πάσα πιθανότητα θα είχαν καεί όταν ο όχλος μπήκε στην αίθουσα και έτσι θα χάνονταν. Όμως δεν είναι απόλυτα σίγουρο. Υπάρχει η αμυδρή πιθανότητα τα δυο αυτά έργα που μετέφεραν οι χρονοναύτες στον 30ο αιώνα να "χάθηκαν" ακριβώς επειδή έκαναν αυτό το ταξίδι στο χρόνο και τα πήραν! Δεν έχει κάποια πρωτοτυπία αυτό, αν και μπορούν να γεννηθούν αρκετές σκέψεις για το θέμα. Προτιμώ όμως να μην πάω "εκεί" και να σκεφτώ και άλλες πιθανότητες γιατί θα πονοκεφαλιάσω! :tongue: Και πάλι σας ευχαριστώ!

Edited December 31, 2006 by Dain

[month]

Dain, έχασες πόντους απο εμένα λόγο του ταξιδιού στον χρόνο. Όντος δεν έχει τρύπες για παράδοξα, αλλά όπου βλέπω ταξίδι στον χρόνο απλά λέω "Όχι, δεν έχει σχέση με μένα". Γιατί όπως λέει ο Douglas Adams, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό της γραμματικής.

 

Στα σοβαρά, είναι μια καλά γραμμένη καλά εκτελεσμένη κλασική ιστορία του Dain. Δεν έχω να πώ τίποτα άλλο.

Edited January 1, 2007 by month

[Oberon]

Αν δεν υπήρχε ταξίδι στο χρόνο δεν θα είχε η ιστορία κανένα νόημα ουσιαστικά. Ο καθένας με τα γούστα του βέβαια, αν και προσωπικά κρίνω μια ιστορία ως ιστορία και όχι ως είδος (γι'αυτό και έχει τύχει να δώσω το δεκάρι σε ιστορία τρόμου, ένα είδος που δεν πολυσυμπαθώ). Σ'ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

Edited January 1, 2007 by Dain

[lithonis]

Οκ. Δεν υπάρχει παράδοξο εκεί που το περίμενα. Νόμιζα ότι αφορούσε τον θάνατο της Υπατίας αλλά με κάλυψες με την απάντησή σου.

 

Για την χρονολόγηση του κόσμου σου σίγουρα δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Όπως πάει το πράμα σύντομα το «Μετά Χριστόν» θα αντικατασταθεί από την «Κοινή Εποχή». Πολλοί επιστήμονες το εφαρμόζουν ήδη. Απλά ανέφερα ότι το θεωρώ χαζό καθώς το μόνο που θέλει να υποδηλώσει είναι η απεξάρτησή μας από τη θρησκεία και χωρίς να έχει καμιά ουσιαστική ή πρακτική αξία πέραν αυτού.

 

Σε ένα γαλαξιακό πολιτισμό προφανώς θα χρησιμοποιείται η χρονολόγηση όπως και η γλώσσα της δυνατότερης φυλής. Αν η μέτρηση βασίζεται σε κάποιο θρησκευτικό γεγονός δεν νομίζω ότι αυτό θα είναι εμπόδιο. Βέβαια όλα αυτά είναι θέμα διπλωματίας

[RaspK]

Εδώ θα διαφωνήσω - η έννοια της Κοινής Εποχής μπορεί να έχει πολλές εφαρμογές:

• Ίδρυση νέου συστήματος χρονολόγησης.
  
• Σχηματισμός εννιαίας αρίθμησης ετών και χρονολόγησης στον πλανήτη.
  
• Συγκερασμός χρονολογικών συστημάτων με άλλα ηλιακά συστήματα ή ουράνια σώματα.
  

Αν το δεις και λίγο ανθρωποκεντρικά, υπάρχουν δύο λύσεις στο πρόβλημα της αρίθμησης, για όποιο θέμα κι αν μιλάμε: ή τη μετατροπή των μονάδων, που ήταν η παλαιά αρχή και πλέον καταργείται, αφού η παράλληλη χρήση διεθνών μονάδων ή η ιδιοποίησή τους (πού είναι και η δεύτερη αρχή) είναι απλούστερη υπόθεση και πλέον εφαρμόζεται και σε χώρες που παραδοσιακά εφήρμοζαν την πρώτη μέθοδο - στην Αγγλία οι πινακίδες και οι γιγαντοαφίσες φέρουν μεταφράσεις σε International English (όπου, ας πούμε, δε χρησιμοποιείται ο όρος ground floor, αλλά ξεκινούν απ' ευθείας από το 1st floor), ενώ και οι μετρήσεις μεγεθών πλέον φέρουν υποχρεωτικά τουλάχιστον και τις μονάδες του Διεθνούς Συστήματος (γραμμάρια, λίτρα, μέτρα, κ.ά)! Ενδιαφέρουσα νότα σε πολλά κοινωνικά έργα, αλλά και έργα επιστημονικής φαντασίας, είναι η παράβαση αυτών των αρχών, πράγμα που εντάσσει καλύτερα την αξία αυτών των καταστάσεων.

 

[θα επανέλθω με τα δικά μου σχόλια για το κείμενο σε λίγο]

[Oberon]

Περιμένω εναγωνίως τα σχόλιά σου, Παναγιώτη.

 

Για το θέμα των ημερολογίων, όπως λεει κι ο Παναγιώτης θα μπορούσαν να ισχύουν διάφορα τινα. Αφήνοντας κατά μέρος για λίγο τον υπόλοιπο γαλαξία του 30ου αιώνα ή γενικά το πως έχω φανταστεί το σύμπαν της Μυθαστρίας, και μένοντας μόνο στη Γη, η σκέψη πίσω από την "Κοινή Εποχή" είναι η εξής:

 

Αν ο πολιτισμός του 30ου αίωνα στον οποίο καταλήγει η ιστορία έχει εξαπλωθεί στο ηλιακό σύστημα και στα άστρα, έχοντας συναντήσει και χιλιάδες άλλες φυλές απίστευτα πιο εξελιγμένες από τον άνθρωπο, τότε οποιοδήποτε Γήινο ημερολόγιο είναι άχρηστο.

Η Κοινή Εποχή λοιπόν στην ιστορία αναφέρεται μόνο στη Γη και πιθανά και σε αποικίες στο δικό μας ηλιακό σύστημα αφού το "έτος" μπορεί να συνεχίζει να είναι κοινό σημείο αναφοράς ακόμα και στον Άρη ή στην Ευρώπη κλπ, παρ'όλο που κάθε πλανήτης έχει διαφορετικό χρόνο περιστροφής γύρω από τον Ήλιο.

Έχω την εντύπωση πως το πολιτισμικό σοκ που θα υπάρξει όταν/αν ο Γήινος πολιτισμός γίνει διαπλανητικός, για να μην μιλήσουμε για διαστρικό, πιθανά να έχει σαν αποτέλεσμα την επιθυμία να διατηρηθούν κοινά σημεία αναφοράς της ανθρωπότητας, σημεία που να συνδέουν τους ανθρώπους με κάτι γνώριμο όπως είναι η πλανητική μητέρα. Ακόμα κι αν υπάρξουν μεταλλαγμένες φυλές ή οτιδήποτε παρόμοιο και παράξενες κοινωνίες, νομίζω πως το "έθιμο" του κοινού ημερολογίου, είτε επιβεβλημένο από κυβερνήσεις είτε από ανθρώπινη επιθυμία αλλά απομακρυσμένο από θρησκευτικές συσχετήσεις, θα διατηρηθεί σαν παράδοση από τη μία και για πρακτικούς λόγους από την άλλη, τουλάχιστον στο δικό μας ηλιακό σύστημα.

Πιθανότατα πολλές χιλιάδες χρόνια από σήμερα, αυτή η ανάγκη να σταματήσει να υπάρχει και να υιοθετηθούν τρόποι καθορισμού του "περάσματος του χρόνου" τους οποίους σήμερα δεν μπορούμε να φανταστούμε. Όμως, παρά την όποια "υπερεπιστήμη" του 30ου αίωνα δεν νομίζω πως σε 1000 χρόνια η βασική ψυχολογία της ανθρωπότητας να έχει αλλάξει σε αυτό το βαθμό.

 

Και σήμερα πάντως οι Ισλαμικές χώρες και το Ισραήλ παρά τη διαφορετική "επίσημη με θρησκευτική σημασία" χρονολογία, αποδέχονται την "Κοινή Χρονολόγηση" που χρησιμοποιείται στις Χριστιανικές χώρες και έχει επιβληθεί παντού.

 

Όσο για το σύμπαν της Μυθαστρίας, απλά δεν υπάρχει καμμια κοινή εποχή ή χρονολόγηση, αφού ούτε μεγάλες γαλαξιακές αυτοκρατορίες υπάρχουν, ούτε κοινή αντίληψη για το χρόνο. Ή μάλλον η κοινή αντίληψη είναι ο ολογραφικός χρόνος και όχι ο γραμμικός. Αλλά ας μην πάω εκεί τώρα....:tongue:

Edited January 2, 2007 by Dain

[RaspK]

Το ίδιο το κείμενο και το θέμα του είναι πολύ καλά, και δεν έχω κανένα αρνητικό σχόλιο για το θέμα, αλλά σου έχουν ξεφύγει κάμποσα κόμματα και άλλα σύμβολα (όπως τα εισαγωγικά), ενώ οι αλλαγές παραγράφουν μοιάζουν λίγο λάθος - βάζεις περισσότερες απ' όσες χρειάζεται το κείμενο. Αυτές είναι μικρές επισημάνσεις, όμως, καθότι το editing θα ξεπάστρευε τα περισσότερα λάθη. ;)

 

Επίσης, πρόσεξε τη χρήση ορισμένων φράσεων που πατάνε λίγο σαθρά - προτίμησε να μεταφέρεις λιγότερα και να τ' αφήνεις να πλάθονται στην εντέλειά τους στη φαντασία του αναγνώστη, όπως η ακριβής εμφάνιση της Φατάνα ή το πως μπέρδεψε τα λόγια της όταν της επιτέθηκε ο άντρας.

 

Για να είμαι ειλικρινής, το ίδιο το κείμενο σαν ιδέα μου θυμίζει εκείνα τα παλιά έργα επιστημονικής φαντασίας που έχουμε σχολιάσει κάμποσες φορές, και τα οποία εκτιμώ για την κάπως αδόκιμη σκοπιά των πραγμάτων που δείχνουν, παρότι το δικό σου είναι, για άλλη μια φορά, τόσο ψαγμένο όσο θέλεις.

 

Αυτό για το Ισλάμ έχει μια απλή βάση: οι περισσότεροι Ισλαμιστές έχουν, παραδοσιακά, ηλιοσεληνιακό ημερολόγιο. Σκεφτείτε από που ξεκίνησε το Ισλάμ.

 

Όσον αφορά ένα hi-tech σύστημα χρονολόγησης, έχω ήδη βγάλει την ιδέα μου κι εγώ, αλλά αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερα να την αφήσω για έκπληξη στην Κόκκινη Κοιλάδα - ό,τι μου πεις, Διονύση.

[Oberon]

Ευχαριστώ για το σχόλιο Παναγιώτη. Σε δύο σημεία λες:

 

προτίμησε να μεταφέρεις λιγότερα και να τ' αφήνεις να πλάθονται στην εντέλειά τους στη φαντασία του αναγνώστη, όπως η ακριβής εμφάνιση της Φατάνα ή το πως μπέρδεψε τα λόγια της όταν της επιτέθηκε ο άντρας.

και τα οποία εκτιμώ για την κάπως αδόκιμη σκοπιά των πραγμάτων που δείχνουν,

 

Μπορείς να αναλύσεις λίγο περισσότερο τι ακριβώς εννοείς, pls?

Edited January 3, 2007 by Dain

[RaspK]

Στο πρώτο εννοώ ότι εμβαθύνεις πολύ στο τι συμβαίνει, ενώ είναι προφανές πως αυτό μειώνει τη ροή του κειμένου σου - η αντίδραση της Φατάνα θα ήταν πιο απτή αν δεν έμπαινες τόσο εμφατικά στην περιγραφή της, ας πούμε.

 

Όσον αφορά το αδόκιμο, εννοώ ότι εκείνα τα παλιά γραπτά χαρακτηρίζονταν από μια κάποια αφέλεια - ήταν λίγο γενικόλογα, αερόλογα, χλευαστικά... και τους ταίριαζε, πιστεύω.

[araquel]

μέχρι να ψυλλιαστώ, και αργότερα να επιβεβαιώσω τι έπαιζε, δεν μου είχε αρέσει. αλλά πάσο, (δεν υπάρχει και άλλη κίνηση άλλωστε).

 

ωραία ιστορία, άψογη απόδοση.

 

(το θέμα της γραμματικής το χειρίστηκες άψογα)

[trillian]

Και φτάνω και στην τελευταία ιστορία, που κονταροχτυπηθήκαμε!

Διονύση μου, η ιστορία σου ήταν υπεροχη! Αυτό που δούλεψε στην ιστορία και την έκανε τόσο καλή, ήταν η "ανατροπή" του ταξιδιού στο χρόνο, που επουδενί (εγώ τουλάχιστον) δεν την είδα να έρχεται! Όταν εμφανίστηκε αυτο το "μυστηριώδες" ζευγάρι, εγώ περίμενα βασικά να μας πας σε μια μυστική οργάνωση ή κάτι τέτοιο, κάποιοι άνθρωποι που προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορούν απο την καταστροφή. Και έτσι είναι τελικά, αλλά με τελείως άλλο τρόπο . Αυτό και μόνο με κέρδισε! Οι ιστοριες με ταξιδια στο χρόνο είναι δύσκολη υποθεση και εδω τα καταφερες περιφημα ;)

Και φυσικά, η ιστορια έχει και πολλά άλλα που κερδίζουν, όπως αυτό με την Υπατία ;)

Κατι που λιιιγο με χάλασε: Αυτη η ατάκα στο τέλος για το επομενο ταξιδι...δεν ξέρω, μου θύμησε punch line, κάτι σαν τέλος επεισοδίου, και λιιιγο με χάλασε...δεν ξέρω γιατι ακριβώς, αλλά δεν ηταν και κάτι τρομερο .

[araquel]

να πω τώρα εγώ τη μαλακία μου? η trillian ξέρει τι ανιστόρητο/αγεωγράφητο (που-πέφτει-η-άρτα?) μα*ακιστήρι είμαι, ώρα να ξεμπροστιαστώ και στους υπολοίπους...

sorry dain, αλλά δεδομένου ότι είμαι τα προηγούμενα, σεράπεια, υπατίες και λοιπά στοιχεία της ιστορίας σου δεν τα αναγνώρισα για αυτό που ήταν...

 

...παρόλα αυτά μου άρεσε η ιστορία σου ;)

[Nienor]

Η αλήθεια είναι πως εδώ δεν έχω να πω και πολλά. Η ιστορία είναι καλογραμμένη, ενήλικη, τραβηχτική, έχει μια συνθήκη εξαίσια την οποία ξεδιπλώνεις ωραιότατα και στο σωστό σημείο της αφήγησης, τρέχει ο λόγος της και είναι ζωντανή κι αρκετά ιδιαίτερη. Αν είχες περισσότερο χώρο να μας εξηγήσεις κάποια πράγματα θα ήταν πληρέστερη αλλά από την άλλη μπορεί να είχες μπει στον πειρασμό να μας παρα-εξηγήσεις και να πλάτειαζε λιγάκι το θέμα, οπότε υποθέτω πως και το μήκος της είναι σωστό, παρόλο που είναι μοιρασμένη κατά έναν περίεργο τρόπο, δύσκολο για μένα να δομήσω κάτι έτσι.

 

 

 

Δύο πραγματάκια έχω να σου πω άσχημα. Καταρχάς εδώ και κει σου έχουν ξεφύγει ορθο-τυπογραφικά λαθάκια. Κατά δεύτερον (αν και νομίζω στο έχω πει ήδη) δε μου αρέσει το τέλος που αφήνεις ανοιχτό για σήκουελ. Θα ήθελα να είναι αυτόνομη σαν ιστορία και μάλιστα θεωρώ πως έτσι ως έχει θα μπορούσε να είναι άνετα αυτόνομη χωρίς ιδιαίτερες ελλείψεις. Κατά τα άλλα είναι μια όμορφη ιστορία που αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς (ασχέτως διαγωνισμών κτλ) και να την ευχαριστηθεί.

[Nihilio]

Dain, ομολογώ ότι η ιστορία αυτή μου άρεσε περισσότερο από όσες άλλες υπήρχαν στο διαγωνισμό, ακριβώς επειδή ήταν μια από τις κλασικές εκείνες ιστορίες ΕΦ που δεν προσπαθούν να είναι κάτι παραπάνω από αυτό που πραγματικά είναι (κάτι που δυστυχώς δεν το πολυβλέπουμε) και που το κάνει πολύ καλά: είναι ενδιαφέρουσα, διασκεδαστική και έχει το happy-go-lucky-adventuring ύφος που απαιτείται σε μια ιστορία του είδους, ενώ ταυτόχρονα έχουμε μια σωστά θεμελιωμένη πλοκή, μια ενδιαφέρουσα ιδέα, εξαιρετικό γράψιμο και συμπαθητικούς χαρακτήρες. Ο δε κόσμος της Μυθαστρίας δείχνει για άλλη μια φορά την ποικιλία και το βάθος του και με κάνει προσωπικά να θέλω να δω κι άλλες ιστορίες από αυτόν.

Τα συγχαρητήρια μου λοιπόν για αυτό το πολύ καλό "pulp-y" διήγημά σου και καλές επόμενες δημιουργίες.

[Naroualis]

Το όνειρό μου πραγματικότητα; Μπορεί. Το μοναδικό πράγμα που με έκανε να φρικάρω εντελώς από τον τρόμο όταν ήμουν μικρή ήταν να χαθεί κάποια από τα βιβλία μου για πάντα, να μην έχω τη δυνατότητα να το ξαναδιαβάσω ποτέ. Αν ήμουν εγώ η Υπατία, δε νομίζω ότι θα επιζούσα, η αποπληξία δε γιατρεύεται ούτε σήμερα. Αλλά να έβλεπα ότι έστω ένα σώθηκε… ε, όνειρο. Όνειρο.

 

Στα τεχνικά, δεμένη ιστορία, με χαριτωμένες πινελιές παρόλο το βαρύ θέμα της. Παρατηρώ βέβαια κάποιες φράσεις που τραβάνε σε μάκρος, με την έννοια ότι είναι κάπως μεγαλύτερες και άτεχνες σε σχέση με τις υπόλοιπες, αλλά υποθέτω ότι ήταν θέμα ταχύτητας.

 

Και κάτι ακόμη. Αίμωνας; Ο αγαπημένος μου ρομαντικός ήρωας. Δεν πιάνει μία μπροστά σε Ρωμαίους και Τριστάνους και δεν-ξέρω-γω-ποιους. Απλά ο ορισμός του ερωτευμένου. Τέλεια η επιλογή του ονόματος…

[darky]

Απλά φανταστικό. Η δράση, οι περιγραφές, οι χαρακτήρες. Σαν ιστορικό διήγημα ήταν άψογο. Σαν ΕΦ επίσης. Πάρα μα πάρα πολύ καλό συνολικά.

[Oberon]

Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο. Δεν είχα δει το σχόλιο της Ευθυμίας τόσο καιρό! Πράγματι μερικές φράσεις είναι άτεχνες. Ίσως κάποια στιγμή κάνω ένα καλό rewrite!

[Nienna]

Κατ' αρχήν η Αλεξάνδρεια είναι μέγιστο έναυσμα καμπανακίων. Πάντα ήταν. Κατά δεύτερον, το "μυστηριώδες ζευγάρι" ως ομάδα, ως κάτι που είναι μαζίμαζίμαζίμαζί, με ελκύει σαν ιδέα. Τα βραχιόλια, και το τι τελικά θα μπορούσαν να είναι και μάλλον ήταν, μ' αρέσουν πολύ. Το ίδιο και οι περιγραφές, και η Φατάνα που χάνει τα λόγια της. Θα έλεγα πως είναι σημεία που μένουν, και που πρέπει να μείνουν εκεί - διαφωνώ με τον Rasp, δηλαδή.

 

Έχει όντως μια ελαφράδα το διήγημα, αλλά αυτό δεν το κάνει κακό. Μοιάζει όντως πολύ με επεισόδιο από παλιά, καλή σειρά ε.φ. Και το εννοώ το καλή [γι αυτό είναι σε italics, duh :tongue:]. Δεν καταστρέφει την Ιστορία, έχει τόσο βάθος όσο θέλει ο καθ' ένας να βρει μέσα του, αν θέλεις να βρεις αναλογίες βρίσκεις - χωρίς να σου μπαίνουν στο μάτι κτλ. Είναι σαν καλό pop. Καταλαβαίνεις τι εννοώ, έτσι; SeaQuest [αν και αυτοί τη μαμούσαν λίγο την Ιστορία, αλλά παρέμεναν εξαίσιοι], όχι Britney Spears!

 

Στο τέλος, με ενοχλεί η τελευταία πρόταση. Δεν χρειάζεται να πει "Το ήξερα!". Δεν χρειάζεται να πει τίποτα. Είναι ήδη Το Τέλειο Ζευγάρι, το ξέρουμε και πριν το διάλογο. Μέχρι και το "Μα φυσικά!" μας δίνεις τη γλυκειά επιβεβαίωση αυτού του δεδομένου. Μετά το κουράζεις, νομίζω. Ένα "Θα έρθεις μαζί μου;" αντί για σκέτο "μαζί" θα ήταν φυσικότερο και όμορφότερο, πάντα σύμφωνα με το δικό μου γούστο.

 

Μικ.

Edited June 26, 2007 by Nienna

[RaspK]

"Το ίδιο και οι περιγραφές, και η Φατάνα που χάνει τα λόγια της. Θα έλεγα πως είναι σημεία που μένουν, και που πρέπει να μείνουν εκεί - διαφωνώ με τον Rasp, δηλαδή."

 

Δεν είπα να φύγουν - είπα να βελτιώσει το πώς είναι, αφού είναι λίγο λιγότερο καλογραμμένο από το υπόλοιπο:

"Επίσης, πρόσεξε τη χρήση ορισμένων φράσεων που πατάνε λίγο σαθρά - προτίμησε να μεταφέρεις λιγότερα και να τ' αφήνεις να πλάθονται στην εντέλειά τους στη φαντασία του αναγνώστη, όπως η ακριβής εμφάνιση της Φατάνα ή το πως μπέρδεψε τα λόγια της όταν της επιτέθηκε ο άντρας."

"[...] εννοώ ότι εμβαθύνεις πολύ στο τι συμβαίνει, ενώ είναι προφανές πως αυτό μειώνει τη ροή του κειμένου σου - η αντίδραση της Φατάνα θα ήταν πιο απτή αν δεν έμπαινες τόσο εμφατικά στην περιγραφή της, ας πούμε."

 

Και, ναι, κι εγώ τονίζω ότι βγάζει αυτό το καλόφτιαγμένο pulpish μοτίβο.

[Oberon]

Ευχαριστώ για τα απρόσμενα σχόλια για την ιστορία αυτή παιδιά.

 

Αλίνα, πράγματι έχει αυτό το pulpish στυλ με λίγο whimsy μέσα, μια δόση παιδικότητας ίσως, όπως έχουν κάμποσες ιστορίες που γράφω ή φαντάζομαι (πιο πολύ το δεύτερο δυστυχώς). Αναρωτιέμαι τι έγραψα και σου φαίνεται τέλειο ζευγάρι ο Αίμων και η Φατάνα.

Αν δεν ήμουν ένας φρικτός τεμπέλης θα φρόντιζα να τελειώνω τις ιστορίες μου για τους Διαγωνισμούς λίγο πιο νωρίς από 5 λεπτά πριν λήξει η προθεσμία, οπότε θα είχα το χρόνο να κοιτάξω το τέλος (και όχι μόνο) κάθε ιστορίας περισσότερο.

 

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, διάφορες οπτικές, μέσω των οποίων μπορεί να γραφτεί μια ιστορία ε.φ. με θέμα ένα ταξίδι στο χρόνο για την ανάκτηση ενός πολύτιμου κειμηλίου (κάθε ιστορία βασικά!) Θα μπορούσα π.χ. να την είχα γράψει με απρόσωπους χαρακτήρες και πιο σοβαροφανές feel, όπου θα υπήρχε ο "Επιστήμονας", ο "Χρονοταξιδιώτης", η "Κυβέρνηση του Μέλλοντος", ο "Στρατιωτικός" κλπ, και η ατμόσφαιρα της ιστορίας να ήταν πολύ πιο βαριά και να θύμιζε στρατιωτική επιχείρηση. Θα μπορούσα να έχω και τον Αίμωνα και τη Φατάνα μέσα, αλλά τότε δε θα ήταν οι ίδιοι χαρακτήρες, αλλά περισσότερο χμμμ οι ρόλοι τους.

 

Προτιμώ όμως, έστω και με "κίνδυνο" να ακουστεί μια ιστορία που γράφω "παιδιάστικη", να δημιουργώ πραγματικούς, έως και καθημερινούς χαρακτήρες, αληθινούς ανθρώπους πάνω-κάτω, που έχουν μεν το ρόλο που έχουν σε κάθε ιστορία, αλλά να τους νιώθω σαν αληθινούς. Να είναι η ανθρώπινη ταυτότητά τους στο προσκήνιο δηλαδή. Το χιούμορ, οι φοβίες, ο έρωτας, οι ελπίδες, η χαρά, η λύπη κλπ.

 

Τώρα, για την εμφάνιση της Φατάνα, προφανώς ήθελα να τονίσω οτι είχε Αραβική καταγωγή, αν και αυτό φαίνεται από ολόκληρο το όνομά της που αναφέρω αργότερα.

Υποθέτω πως έκανα τον Αίμωνα Έλληνα για προφανείς λόγους, αλλά η καταγωγή της Φατάνα ήταν μια "δήλωση", πιθανά όχι τελείως συνειδητή κιόλας, για το γεγονός πως αν και ο "μύθος" λέει πως τελικά η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας καταστράφηκε από τους Άραβες κάμποσους αιώνες αργότερα (πολύ βολικός μύθος για μερικούς-μερικούς) στην πραγματικότητα ΑΝ καταστράφηκε κατ'εντολή κάποιου Άραβα θρησκόληπτου και ακραία φανατικού (και είναι μεγάλο αυτό το ΑΝ), είχε πια χάσει εντελώς την αίγλη της, μια που οι αληθινές καταστροφές της, όπως και ο φρικτός θάνατος της Υπατίας, έγιναν μερικούς αιώνες πριν, και είναι μάλλον γνωστό από ποιους.

Οπότε η "δήλωση" που κάνω μέσω της καταγωγής της Φατάνα είναι η εξής: Oι Αράβες, εκτός από μερικούς θρησκόληπτους φανατικούς, εκτιμούσαν και ανέπτυσσαν τις επιστήμες και τη γνώση γενικά.

Το ίδιο και η Φατάνα Ελ-Σαγίντ στον 30ο αιώνα.

Edited June 27, 2007 by Dain

[HELLO_DAVE]

Έχει όντως μια ελαφράδα το διήγημα, αλλά αυτό δεν το κάνει κακό. Μοιάζει όντως πολύ με επεισόδιο από παλιά...

Στις 6.7.1961 από τις γνωστές εκδόσεις Ανεμοδουρά, κυκλοφόρησε ένα παιδικό περιοδικό ΕΦ, σχ. 12 Χ 17, 32 σελ., σε μία σειρά 8 τευχών. Το ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΒΕΛΟΣ.

Συγγραφέας ο Γιώργος Μαρμαρίδης.

 

Είναι η ιστορία, ενός νεαρού παιδιού, που έχει βρει μια μηχανή που τρέχει μέσα στο χρόνο και πραγματοποιεί ταξίδια από την αρχαία Ατλαντίδα, μέχρι την επαναστατημένη Ελλάδα του 1821.

 

΄Εχει πολλές ομοιότητες η ιστορία σας, αγαπητέ Dain, με τις παλιές εκείνες ιστορίες. Ακόμα και στο ύφος. Και στην πλοκή. Θαυμάσια θα μπορούσε το κείμενό σας να είχε συμπεριληφθεί τότε σ' εκείνην την παλιά σειρά, που θεωρώ απίθανο να την έχετε συναντήσει ποτέ, δεδομένου ότι έχει αρκετά υψηλό δείκτη σπανιότητας.

 

Μου κάνει φοβερή εντύπωση, η προσέγγιση της Nienna.

 

Τον συγγραφέα τον είχα συναντήσει πριν 4 - 5 χρόνια. ΄Ενας ευγενικός, ασπρομάλης γεροντάκος, που νομίζω ότι είναι ακόμα στη ζωή.

 

Στη θέση σας, θα προσπαθούσα να τον συναντήσω, να του διαβάσω το διήγημα και θα χαιρόμουν από την έκπληξη και τη συγκίνηση που θα δοκίμαζε, όταν έβλεπε ότι και σήμερα ακόμα, στην προχωρημένη εποχή μας, βρίσκονται νέοι άνθρωποι που σκέπτονται και γράφουν όπως εκείνος, όταν ήταν πολύ νέος και ονειρευόταν ένα μέλλον, το ίδιο που ονειρευόμαστε κι εμείς σήμερα.

 

Και που σχεδόν έχει φθάσει.

 

Κάντε το. Θα είναι το δικό σας ταξίδι στο χρόνο.

Edited July 1, 2007 by HELLO_DAVE