Οι πάπυροι της Αλεξάνδρειας.

[Oberon]

Eυχαριστώ για το σχόλιο. Αν και δεν είμαι τόσο νεαρός (κοντεύω τα 45), ομολογώ πως δεν γνώριζα καν την ύπαρξη αυτής της σειράς και σίγουρα θα με ενδιέφερε, όπως και μια γνωριμία με το συγγραφέα της, το όνομα του οποίου μου είναι γνωστό αν και δεν θυμάμαι από πού.

Και πάλι ευχαριστώ τόσο για το σχόλιο περί της ιστορίας μου όσο και για τις πληροφορίες!

Edited June 29, 2007 by Dain

[HELLO_DAVE]

Στο "΄Ονομα του Ρόδου ", ο κ. Ουμπέρτο έκαψε τη Βιβλιοθήκη του Μοναστηριού, που να του καεί το χέρι με το οποίο γράφει και από τότε, βεβαίως, δεν τόν ξαναδιάβασα.

Με τους παπύρους που διασώσατε στο μικρό σας διήγημα, σας έχω ήδη ανακηρύξει ήρωά μου.

 

Στο προσεχές ταξίδι σας, παρακαλώ φωνάξτε με!

Να στείλομε ένα είδος διαστημικού φορτηγού, για να χωρέσει κάμποσα κοντέινερς με παπύρους.

 

΄Η να προχωρήσομε τόσο την Επιστήμη, ώστε να γίνει δυνατή η διακτίνιση ολόκληρης της Βιβλιοθήκης και της γύρω περιοχής μαζί!

 

Είναι να τρελαίνεται κανείς όταν π.χ. σκέφτεται, πως από τις 1500 περίπου αρχαίες κωμωδίες, που θα πρέπει να γράφηκαν, μόλις και μετά βίας σώθηκαν 11 του Αριστοφάνη και 1 του Μένανδρου...

 

Το τέλος της Λυσιστράτης έχει χαθεί. Ποιοί ήταν οι Κωμαστές κάποιου Αμειψία, που έκλεψαν το πρώτο βραβείο, από τους γοητευτικούς ΄Ορνιθες ;

 

Πού χάθηκαν τα έργα του Χιωνίδη, του Μάγνη, του Κράτη ;

 

Οι σάτυρες του Κρατίνου, του Αρχίλοχου, του Ιππώνακτα που ήταν ξέχειλες φαρμάκι κι έκαναν ανθρώπους να αυτοκτονούν, δε σώθηκαν.

Και τούτα τα ελάχιστα, δεν είναι παρά μια μικρή - μικρή σταγόνα, εμπρός σ' αυτά που απώλεσε η ακριβή μας κληρονομιά και στερείται το ανθρώπινο πνεύμα.

 

Γι αυτό επιμένω ότι η ευθύνη σας η συγγραφική και η συμμετοχή σας στο ανέφικτο είναι μεγάλη.

 

Ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να ονειρευτώ.

 

Και με την ευκαιρία, νομίζω ότι το Σεραπείο τονίζεται στην παραλήγουσα, ενώ αν προτιμήσετε τον τύπο που γράφετε, Σεράπιο, τότε θα το γράψετε με γιώτα.

Edited June 29, 2007 by HELLO_DAVE

[Naroualis]

Ο Μαρμαρίδης ήταν οήρωας που έγραφε ιστορίες του Ταρζάν και των καουμπόυδων ηρώων του Γουέστ στη Μάσκα και το Μυστήριο του 1960-70. Μεγάλη μορφή στο χώρο της λεγόμενης "παραλογοτεχνίας" και πολύ παρεξηγημένη κατά τη γνώμη μου. Του οφείλουμε πολλά, πολλοί από εμάς.

[Oberon]

Έχει υπάρξει όντως από τότε που ήμουν μικρός σαν προσφιλής μου φαντασίωση η πιθανότητα να μην έχουν χαθεί για πάντα όλα αυτά τα έργα. Με ενοχλούσε και με ενοχλεί ακόμα όταν διαβάζω πως "Δεν διασώθηκαν παρά...." ή "Χάθηκαν για πάντα τα...." κλπ.

Δεν μ'αρέσει αυτό το "για πάντα".

Ίσως γι'αυτό μέσω της επιστημονικής φαντασίας, όπου τίποτα δεν είναι πραγματικά αδύνατο να συμβεί, θέλησα να εκφράσω, μεταξύ άλλων, την ιδέα/ελπίδα/φαντασίωση πως ίσως στο μέλλον να αποκτήσουμε ξανά αυτούς τους χαμένους θησαυρούς. Γι'αυτό και έγραψα αυτή την ιστορία.

 

Ευχαριστώ για μια ακόμα φορά, όπως και για την διόρθωση σχετικά με το Σεράπιο. Όταν κάνω κάποιο rewrite στην ιστοριούλα αυτή, θα το διορθώσω.

 

Εdit: Α, ναι Ναρουάλις! Μάλιστα τον είχες αναφέρει πάλι στο τόπικ για την Αστυνομική λογοτεχνία που συζητάγαμε πριν καιρό!

Edited June 29, 2007 by Dain

[Naroualis]

Και μιας και μιλάτε για κείμενα που χάθηκαν να σας πω ότι δεν έχουν χαθεί, αλλά θα ξαναβρεθούν πολλά από αυτά. Στο Ερκουλάνεουμ, μια από τις πόλεις που κατέστρεψε ο Βεζούβιος μαζί με την Πομπηία, υπήρχε μια τεράστια "ιδιωτική" βιβλιοθήκη με έργα Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων. Το κτίριο της βιβλιοθήκης, μια έπαυλη, έχει βρεθεί, και μέσα στο κτίριο βρέθηκαν και κάποια πράγματα που έμοιζαν με κούτσουρα καμένα. Αποδείχτηκε ότι τελικά ήταν πάπυροι που η ηφαιστειακή στάχτη είχε κάψει.

 

Και τώρα το sf κομμάτι. Ανακαλύφθηκε μια μέθοδος φωτογράφησης των στρωμάτων των καμμένων παπύρων που κατορθώνει να ξεχωρίσει τις φασματικές υπογραφές του παπύρου από εκείνη του μελανιού. Αποτέλεσμα: Μπορούμε πλέον να διαβάσουμε τους καμμένους παπύρους!

 

Έχουν μαζευτεί από δω κι από κει μερικές εκατοντάδες κούτσουρα και χιλιάδες ακόμη μένουν θαμμένα, γιατί πάνω από τη βιβλιοθήκη υπάρχουν σύγχρονα κτίσματα. Η επιχείρηση ανα΄γνωσης των παύρων είναι σε εξέλιξη και τα πρώτα αποτελέσματα έχουν ήδη δημοσιευτεί.

 

Οπότε τίποτε δεν έχει χαθεί για πάντα. Σε εκατό χρόνια θα ξέρουμε πολύ περισσότερα κείμενα από κείνα που ξέρουμε σήμερα. Κι ίσως τα εγγόνια μας να έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν και Μένανδρο και Κρατίνο και Μάγνη!

[RaspK]

Αυτό είναι τέλειο! Μακάρι να βρεθούν κι άλλα έργα, όμως, που κάποιοι (δε θα πούμε) κατέστρεψαν όλο ή το περισσότερο έργο τους για πάντα (βλ. Σαπφώ κ.ά.). Edited June 29, 2007 by RaspK FOG

[odesseo]

Έχει υπάρξει όντως από τότε που ήμουν μικρός σαν προσφιλής μου φαντασίωση η πιθανότητα να μην έχουν χαθεί για πάντα όλα αυτά τα έργα. Με ενοχλούσε και με ενοχλεί ακόμα όταν διαβάζω πως "Δεν διασώθηκαν παρά...." ή "Χάθηκαν για πάντα τα...." κλπ.

Δεν μ'αρέσει αυτό το "για πάντα".

Ίσως γι'αυτό μέσω της επιστημονικής φαντασίας, όπου τίποτα δεν είναι πραγματικά αδύνατο να συμβεί, θέλησα να εκφράσω, μεταξύ άλλων, την ιδέα/ελπίδα/φαντασίωση πως ίσως στο μέλλον να αποκτήσουμε ξανά αυτούς τους χαμένους θησαυρούς. Γι'αυτό και έγραψα αυτή την ιστορία.

 

Ευχαριστώ για μια ακόμα φορά, όπως και για την διόρθωση σχετικά με το Σεράπιο. Όταν κάνω κάποιο rewrite στην ιστοριούλα αυτή, θα το διορθώσω.

 

Ας με συγχωρέσει ο Hello_Dave, αλλά το Σεράπειο σωστά τονίζεται στην προπαραλήγουσα (τουλάχιστον όσο είναι σωστό να λέμε Πυθαγόρειο θεώρημα, Σοφόκλειον είδος, Αιγινήτειο Θεραπευτήριο, Δαμόκλειος σπάθη, Ζάππειο Μέγαρο κλπ). Θα τονιζόταν στην παραλήγουσα αν ήταν υποθηκοφυλακείο, μαγειρείο, συνεργείο - εάν δηλαδή δήλωνε το σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε και όχι το πρόσωπο στο οποίο είναι αφιερωμένο.

 

 

 

Θέλω εδώ και πολύ καιρό να σχολιάσω το κείμενο. Με άγγιξε το θέμα του, ο χώρος, η ατμόσφαιρα, η συγκυρία. Ξύπνησε μέσα μου εικόνες και αναμνήσεις που, εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθώ να διατηρώ αναλλοίωτες, όσο δυσάρεστες κι αν είναι. Η ιστορία που περιγράφεις, αγαπητέ Διονύση, με άγγιξε καθώς μιλούσε για τις τελευταίες ώρες κάποιων προσώπων που έτυχε να γνωρίζω.

 

Ασφαλώς, πρόκειται για ένα επεισόδιο από τις περιπέτειες του ζευγαριού σου, του Αίμονα και της Φατάνα. Δεν έχω ιδέα πώς καταφέρνουν να κάνουν ταξίδια στο παρελθόν. Ο σκεπτικισμός μου όμως εξανεμίζεται όταν επιστρέφουν στο παρόν τους κρατώντας χαμένα βιβλία. Έτσι και οι Πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας και το Περί Μηχανικών Θεωρημάτων του Αρχιμήδη: ταξίδεψαν μέχρι τον 20ο αιώνα, οι μεν μέσα στις πήλινες χρονοκάψουλές τους, το δε μέσα σε μια περγαμηνή. Έτσι και ο Αχαιών Σύλλογος του Σοφοκλή, που ανακαλύφθηκε από το ηρωικό σου ζευγάρι τον 30ο αιώνα. Δεν έχει σημασία αν ταξίδεψαν πίσω στον 4ο αιώνα για να σώσουν το βιβλίο από τις φλόγες, αν βρήκαν το κείμενο τον 12ο αιώνα στην Αγία Αικατερίνη του Σινά, ή αν το βρήκαν στις ανασκαφές της Αλισκανταρίγια τον 30ο αιώνα. Σημασία έχει ότι το έργο διασώθηκε.

 

Μαθαίνω ότι το ζευγάρι σου θα πάει να συναντήσει τους Εσσαίους: τέτοιους θα βρει πολλούς στη Συρία και στην Αλεξάνδρεια. Αλλά αυτό που ψάχνει ο Αίμονας και η Φατάνα θα το βρει ανάμεσα σ' εκείνους που κατοικούν στις βόρειες όχθες της Θάλασσας της Ασφάλτου.

Edited June 29, 2007 by odesseo

[Oberon]

Χαίρομαι ειλικρινά που σε άγγιξε η ιστορία Odesseo. Αναρωτιέμαι τι εννοούσες βέβαια όταν έγραψες πιο πάνω "με άγγιξε καθώς μιλούσε για τις τελευταίες ώρες κάποιων προσώπων που έτυχε να γνωρίζω."

 

Δεν θα μπορούσα να εξηγήσω επιστημονικά τη μηχανική της χρονομηχανής που έφερε τον Αίμονα και τη Φατάνα στον 4ο αιώνα. Ούτε καν σαν technobabble εκτός αν έκανα μεγάλο, και μάλλον άχρηστο τελικά, κόπο (αν και θα μ'άρεσε η προσπάθεια σαν συγγραφική πρόκληση), μια που θεωρείται μάλλον απίθανο - με τα σημερινά δεδομένα πάντα - να γίνει ταξίδι στο παρελθόν. Βέβαια, έχω δει κατά καιρούς να "σκάνε μύτη" διάφορες επιστημονικές υποθέσεις, αν όχι θεωρίες, που δέχονται τη δυνατότητα ταξιδιού στο παρελθόν.

 

Αλλά δεν έχει σημασία αυτό.

 

Χάριν συντομίας και για άλλους συγγραφικούς λόγους - κυρίως για να κάνω την πλοκή πιο ενδιαφέρουσα - τοποθέτησα τον "κακό υπολογισμό" εξ αιτίας του οποίου ο Αίμων και η Φατάνα δεν έφτασαν στην Αλεξάνδρεια τη στιγμή που ήθελαν, αλλά σε άλλο τόπο και έκαναν ολόκληρο ταξίδι μηνών για να φτάσουν στον προορισμό τους, προσπαθώντας κιόλας να μη φανερωθεί η χρονομηχανή τους. Ποιητική αδεία όλα αυτά.

 

Ο σκοπός της αποστολής δεν ήταν να πάρουν 1-2 χειρόγραφα αλλά να αντιγράψουν με οποιοδήποτε μέσο διέθεταν, εμφανώς πολύ εξελιγμένο, *κάθε έργο* που περιεχόταν στο σύνολο των Βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας και να πάρουν αυτή τη γιγαντιαία γνώση πίσω στον 30ο αιώνα!

Πάλι "dramatis gratia" τοποθέτησα τη "διαβολική σύμπτωση" να καταφέρουν να φτάσουν στην Αλεξάνδρεια - ενώ προφανώς προσπαθούσαν να διορθώσουν και τη χρονομηχανή - ακριβώς τη μέρα που κάηκε το Σεράπειο. H επιμονή του Αίμωνα να πάρει όσα έργα μπορεί περισσότερα δικαιολογείται αν σκεφτεί κανείς πόσες ελπίδες είχαν στηρίξει πάνω στην αποστολή τους - να σωθεί ΟΛΗ η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας δηλαδή - και πόσο άσχημα είχαν πάει όλα. Αν και τελικά, και για μυστήριο λόγο, ακριβώς αυτή η καθυστέρηση έγινε αιτία να σώσει την Υπατία (φυσικά το γεγονός αυτό δεν είναι ιστορικό. Η Υπατία εξ άλλου σκοτώθηκε από τον όχλο πολλά χρόνια αργότερα, αλλά την ήθελα στην ιστορία.)

 

Δεν είχα βέβαια ούτε το χρόνο, ούτε το χώρο, σύμφωνα με τους κανόνες του διαγωνισμού, για να αναπτύξω την ιστορία περισσότερο.

 

Απλοϊκή ίσως ιστορία. Δεν ξέρω. Πάντως αν και τα ταξίδια στο χρόνο είναι πάντα ενδιαφέροντα και ένα ταξίδι στην Ατλαντίδα ή στην εποχή των Δεινοσαύρων ή ακόμα και στην αρχή του Σύμπαντος είναι σίγουρα μαγευτικό, θέλησα να γράψω κάτι που να έχει, πώς να το πω, κάποια διαφορετική ουσία.

 

Δεν ξέρω πότε και αν θα γράψω την ιστορία στους Εσσαίους ή οποιαδήποτε άλλη ιστορία με τους δύο χρονοταξιδιώτες, αλλά αν νιώσω την έμπνευση, θα το κάνω σίγουρα γιατί τους συμπάθησα τελικά!

Edited June 29, 2007 by Dain

[HELLO_DAVE]

Ας με συγχωρέσει ο Hello_Dave, αλλά το Σεράπειο σωστά τονίζεται στην προπαραλήγουσα (τουλάχιστον όσο είναι σωστό να λέμε Πυθαγόρειο θεώρημα, Σοφόκλειον είδος, Αιγινήτειο Θεραπευτήριο, Δαμόκλειος σπάθη, Ζάππειο Μέγαρο κλπ). Θα τονιζόταν στην παραλήγουσα αν ήταν υποθηκοφυλακείο, μαγειρείο, συνεργείο - εάν δηλαδή δήλωνε το σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε και όχι το πρόσωπο στο οποίο είναι αφιερωμένο.

 

Καλά, δύο μέρες τώρα και δε βρέθηκε κανένας μέσα στο site να υποστηρίξει τη θέση μου;

Φαίνεται αγαπητέ Odesseo, ότι πορεύεται κανείς μόνος του, όχι μόνο στον έρωτα και στο θάνατο αλλά και στα topics του sff, για να συμπληρώσομε τον Ρίτσο.

 

Και βέβαια σας συγχωρώ. Και σας ευχαριστώ. Και σας εμπιστεύομαι.

Φοβάμαι όμως ότι θα πρέπει να επιμείνω στην ορθότητα της δικής μου άποψης.

 

Οι παρατηρήσεις σας είναι μεν σωστές και ασφαλώς γνωστές, αλλά ίσως δεν είναι πλήρεις, δεδομένου ότι δεν έχουν παρεισδύσει σ' αυτές οι παροξύτονοι τύποι που μας ενδιαφέρουν, Ηφαιστείον, Ασκληπιείον, Σεραπείον κλπ

 

Επειδή αυτόν τον καιρό, ευρίσκομαι παρά θιν' άλός, σε "κόσμο μικρό, κατ' εικόνα και ομοίωσή μου" και συνεπώς μακριά από τα "εργαλεία" μου, θα σας παραπέμψω στο τυχαία ευρισκόμενο στη βιβλιοθήκη του ξενοδοχείου, Λεξικό Ελευθερουδάκη, τομ. 11, σελ. 415, όπου στο σχετικό λήμμα διαβάζομε:

 

Σεραπείον. Το Σεράπιον (βλ. λ.)

 

Σεράπιον. (ή Σεραπείον, εκ του Σέραπις...)

 

Αν έχεις πρόχειρο κοντά σου το LIDDELL - SCOTT ρίξε μια ματιά και πες μου.

 

Ευχαριστώ που μιλήσαμε.

Edited July 1, 2007 by HELLO_DAVE

[HELLO_DAVE]

Ο Μαρμαρίδης ήταν οήρωας που έγραφε ιστορίες του Ταρζάν και των καουμπόυδων ηρώων του Γουέστ στη Μάσκα και το Μυστήριο του 1960-70. Μεγάλη μορφή στο χώρο της λεγόμενης "παραλογοτεχνίας" και πολύ παρεξηγημένη κατά τη γνώμη μου. Του οφείλουμε πολλά, πολλοί από εμάς.

 

Σπάνιος ο χαρακτηρισμός σας για τον Μαρμαρίδη "...o ήρωας που έγραφε..."

Θα φροντίσω να συμπεριληφθεί στα σχόλια μεγάλου εκδοτικού εγχειρήματος που ετοιμάζεται αυτόν τον καιρό και που φιλοδοξεί να ανθολογήσει το πλήθος των παραλογοτεχνικών εντύπων στην Ελλάδα.

 

Και βέβαια υπήρξαν ήρωες οι άνθρωποι αυτοί, αν αναλογισθεί κανείς με ποιες συνθήκες εργαζόταν στις περίεργες εποχές του Εμφύλιου, της δεκαετίας του 5ο, της Δικτατορίας κλπ

 

Ειδικά ο Ανεμοδουράς (συγγρ. του Μικρού ΄Ηρωα), ο Ρούτσος (Ταρζάν - Γκαούρ) και ο Μαρμαρίδης, έμαθαν ελληνικά στα παιδιά μιας ολόκληρης γενιάς.

 

Ο Μαρμαρίδης εκτός από το ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΒΕΛΟΣ, έχει γράψει και άλλα περιοδικά - σειρές ΕΦ

 

Τον ΠΛΑΝΗΤΑΝΘΡΩΠΟ

 

και τον εξαιρετικό ΤΑΝ ΤΟΝ ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΟ (1957), τον εξωγήινο νεαρό, που μπορούσε να υλοποιηθεί σ' οποιοδήποτε μέρος επιθυμούσε, μόνο με τη βοήθεια της σκέψης του.

[Oberon]

A, μου είναι γνωστά αυτά τα δύο περιοδικάκια. Μικρός πρέπει να είχα διαβάσει κάτι λίγα αν και ήταν πριν τη δική μου "εποχή" ήδη. Δυστυχώς δεν έχω βρει τέτοια τεύχη πουθενά τελευταία, εκτός του οτι είναι πια συλλεκτικά και πανάκριβα.

 

Ευχαριστώ πολύ για τις περαιτέρω πληροφορίες για το Σεραπείον/Σεράπιον. Ομολογώ πως το έχω δει σίγουρα σαν Σεράπειον, αλλά η παραπάνω ανάλυσή σου Dave μου ακούγεται σωστή και λογική αν και δεν έχω το συγκεκριμένο λεξικό.

 

Σύντομα θα κάνω μια νέα εκδοχή, θα διορθώσω δηλαδή, την ιστορία Οι Πάπυροι της Αλεξάνδρειας και ελπίσω να βγει καλύτερη και σωστότερη.

Ήδη μετά από έξι μήνες που τη διάβασα πάλι, βλέπω πόσες αδυναμίες έχει, αλλά αφού φαίνεται να άρεσε νομίζω πως μια καλή διόρθωση από την αρχή, θα την κάνει καλύτερη (και γραμματικά σωστότερη).

Edited July 1, 2007 by Dain

[HELLO_DAVE]

A, μου είναι γνωστά αυτά τα δύο περιοδικάκια. Μικρός πρέπει να είχα διαβάσει κάτι λίγα αν και ήταν πριν τη δική μου "εποχή" ήδη. Δυστυχώς δεν έχω βρει τέτοια τεύχη πουθενά τελευταία, εκτός του οτι είναι πια συλλεκτικά και πανάκριβα.

 

Ευχαριστώ πολύ για τις περαιτέρω πληροφορίες για το Σεραπείον/Σεράπιον. Ομολογώ πως το έχω δει σίγουρα σαν Σεράπειον, αλλά η παραπάνω ανάλυσή σου Dave μου ακούγεται σωστή και λογική αν και δεν έχω το συγκεκριμένο λεξικό.

 

Σύντομα θα κάνω μια νέα εκδοχή, θα διορθώσω δηλαδή, την ιστορία Οι Πάπυροι της Αλεξάνδρειας και ελπίσω να βγει καλύτερη και σωστότερη.

Ήδη μετά από έξι μήνες που τη διάβασα πάλι, βλέπω πόσες αδυναμίες έχει, αλλά αφού φαίνεται να άρεσε νομίζω πως μια καλή διόρθωση από την αρχή, θα την κάνει καλύτερη (και γραμματικά σωστότερη).

 

Πιστεύω ότι ο Odesseo θα ψάξει στο LIDDELL - SCOTT και θα μας πει σίγουρα.

 

Το post μου το διόρθωσα, γιατί σιχαίνομαι να φαίνομαι ξερόλας, επειδή τυχαίνει, λόγω επαγγέλματος, να έχω κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα και κάποιες επί πλέον γνώσεις στο συγκεκριμένο θέμα.

 

Και βέβαια άρεσαν οι πάπυροι. Είδες πώς πυρπολήθηκαν αρκετοί φίλοι, που συγκροτούν μερικές από τις πιο σοβαρές παρουσίες στο site.

Odesseo και Naroualis είναι έτοιμοι να επιβιβασθούν στις χρονοκάψουλές σου. Εμένα άσε με, είμαι ήδη εκεί.

 

Τα φυλλάδια αυτά τα συγκεντρώνω μετά μανίας και πιστεύω ότι έχω μία από τις πιο σοβαρές συλλογές στην Ελλάδα. Μιλάμε για περιοδικά από το τέλος του 19ου αι. μέχρι το 1965.

 

Κι εγώ έχω συναντήσει τον προπαροξύτονο τύπο Σεράπειον, κυρίως σε εκκλησιαστικά δημοσιεύματα για την αγία Υπατία, αν θυμάμαι καλά, αλλά δε νομίζω ότι είναι σωστό. Σεράπιο, με γιώτα, το συναντάμε όπως θα ξέρεις στον Καβάφη

ΙΕΡΕΥΣ ΤΟΥ ΣΕΡΑΠΙΟΥ

...

Αλλά τώρα θρηνώ·

οδύρομαι, Χριστέ, για τον πατέρα μου

μ' όλο που ήτανε -- φρικτόν ειπείν --

στο επικατάρατον Σεράπιον ιερεύς.

 

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

 

Σημειώσεις:

 

Σεράπιον ή Σεραπείον: Φημισμένος ναός στην Αλεξάνδρεια αφιερωμένος στο Σέραπι, κτισμένος από τον Πτολεμαίο Ι Σωτήρ γύρω στα 300 π.Χ. που καταστράφηκε το 392 μ.Χ. κατά τη διάρκεια διωγμών εναντίον των ειδωλολατρών από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο.

 

ΜΥΡΗΣ...

...

πως θα τον πάρουμε μαζύ μας στο Σεράπιον.

Όμως σαν να δυσαρεστήθηκε

μ' αυτόν μας τον αστεϊσμό: θυμούμαι ...

 

Η κουβεντούλα ήταν πολύ ωραία. Στο βραδυνό ουζάκι θα σας σκέφτομαι

Edited July 1, 2007 by HELLO_DAVE

[Guest Dune]

Σύντομα θα κάνω μια νέα εκδοχή, θα διορθώσω δηλαδή, την ιστορία Οι Πάπυροι της Αλεξάνδρειας και ελπίσω να βγει καλύτερη και σωστότερη.

Ήδη μετά από έξι μήνες που τη διάβασα πάλι, βλέπω πόσες αδυναμίες έχει, αλλά αφού φαίνεται να άρεσε νομίζω πως μια καλή διόρθωση από την αρχή, θα την κάνει καλύτερη (και γραμματικά σωστότερη).

Αγαπητέ Ντέην, μόλις διάβασα τους Πάπυρους, που είχα κατεβάσει το πρωί. Ομολογώ ότι από αρκετά νωρίς κατάλαβα ότι επρόκειτο για επισκέπτες από το μέλλον με σκοπό να σώσουν τους παπύρους όμως αυτό δεν πειραζει νομίζω. Το διήγημα είναι πολυ όμορφο, η γλώσσα προσεγμένη και η δράση κινηματογραφική. Προσωπικά αυτό το στύλ μου αρέσει και το απόλαυσα. Θα προτιμούσα ο Αίμωνας βέβαια να πήγαινε από κάτω από το μπαλκόνι που πετούσε η Υπ... (όπως την έλεγαν) τους παπυρους και να βουτούσε όλο το κάρο που υπήρχε από κάτω γεμάτο πάπυρους. Κι ας έσφαζαν απο πάνω την ιέρεια, θα το δεχόταν κι εκείνη.

 

Μου άρεσε απόλυτα σαν γράψιμο, οπότε δεν θα έλεγα να αλλαξεις την δομή. Αν αλλάξεις την ιστορία άλλο θέμα. Ας πούμε αυτή η αλλαγή για περισσότερους παπυρους σωσμένους , μία άλλη, ΄που θα διευκόλυνε το πρώτο, ο Αίμωνας να έχει κάπόιο προηγμένο διαστημικό όπλο μαζί του, σίγουρα θα αποθάρρυνε τον όχλο. Όμως ετσι όπως έιναι η ιστορία στέκει μία χαρά, κάτι άλλο, θα είναι απλά μία άλλη ιστορία που δεν είανι απαραίτητο να βγάλει περισσότερη ένταση. Το θέμα έιναι ωραίο, ρομαντικό, κι έχει κι αυτή τη σπίθα ερωτα που εμένα τουλάχιστον μου αρέσει.

 

Τι άλλο να πώ; Μόνο μία ενσταση. Αύτά τα κολλάν στο τέλος, μόνο αυτά μου κτύπησαν. Οι άνθρωποι αυτοί διακινδύνεψαν τη ζωή τους για να σώσουν τους παπυρους της αλεξάνδρειας. Νομίζω ότι μαύρες μακριες χλαμύδες για τους άντρες και άσπρες φορεσιές, για τις γυναίκες δίνουν καλύτερα από πλευράς μόδας την ανωτερότητα του πνεύματός τους. Που κολλάει ο καθε ένας θα μου πείς, όλα σου άρεσαν τα κολαν είναι τίπότα. Ναι, και προφανως το να τους ντύσεις αλλιώς στην τελική πανηγυρική τους υποδοχή από το συμβούλιο, δεν προσθέτει κάτι στην ιστορία. Αλλα νομίζω ότι προσθέτει μεγαλοπρέπεια. Εϊναι μία ψείρα όμως η κριτική γίνεται για την τελειότητα, χωρίς φυσικά; να λέω οτι με χλαμύδες θα ήταν τέλειο, εμένα θα μου φαινόταν έτσι

 

Ευχαριστώ, Ντέην το απόλαυσα.

[Oberon]

Eυχαριστώ και πάλι. Σίγουρα κάθε σχόλιο το υπολογίζω πολύ και πάνω στα σχόλια αντιλαμβάνομαι περισσότερο τι άρεσε, τι δεν άρεσε κλπ στην ιστορία μου, όπως και τι λάθη είχε. Γι'αυτό και οι πολλές ευχαριστίες, γιατί εκτιμώ τόσο τον κόπο που έκαναν όλοι να διαβάσουν αυτό που έγραψα όσο και το χρόνο να το σχολιάσουν.

 

Δεν θα αλλάξω ιδιαίτερα τη δομή, έως καθόλου. Μόνο την παραγραφοποίηση, κάποιες ασυνταξίες και πλεονασμούς, μερικά ορθογραφικά λάθη και κάποιες λεπτομέρειες.

 

Σχετικά τώρα με κάποια σημεία του σχολίου σου.

 

Πιστεύω πως η ζωή είναι σημαντικότερη από κάποιο λογοτεχνικό έργο, και ειδικά η ζωή ενός ανθρώπου σαν την Υπατία που δεν ήταν "ιέρεια" αλλά φιλόσοφος και επιστήμονας. Επίσης ο ανθρωπισμός του Αίμονα, όπως ελπίζω πως θα έχουν οι άνθρωποι χίλια χρόνια μετά, δεν θα τον άφηνε να επιτρέψει - στο μέτρο του δυνατού - το θάνατο μιας αθώας γυναίκας, όπως δεν επέτρεψε το θάνατο της συντρόφου του Φατάνα.

Tώρα για το "κάρο" το γεμάτο με πάπυρους που λες, είμαι σίγουρος πως το ίδιο θα επιθυμούσε και ο Αίμωνας!

 

Σ'αυτό που λες για κάποιο φουτουριστικό όπλο δε διαφωνώ αν και χμμμ δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν θεμιτό να έχουν ένα τέτοιο όπλο και να παρέμβουν μ'αυτό τον τρόπο. Πάντως ο Αίμων είχε ήδη ένα φουτουριστικό όπλο. Το μαχαίρι που πέταξε από απόσταση και πέτυχε τον επίδοξο βιαστή στο κούτελο. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αλλά δεν νομίζω πως ένα συνηθισμένο μικρό μαχαίρι μπορεί να τρυπήσει το κρανίο κάποιου πεταγμένο από μικρή απόσταση και μάλιστα από έναν άνθρωπο. Αλλά ίσως κάνω λάθος σ'αυτό.

 

Για τα ρούχα τώρα, οκ. Είναι απλά θέμα γούστου. Υποθέτω πως τους έντυσα με μαύρες φωσφοριζέ φόρμες με κρύσταλλους για να γίνει πιο έντονη η αντίθεση της μελλοντικής εποχής στην οποία ζουν με τα ρούχα που φορούσαν στην Αλεξάνδρεια.

Η Φατάνα πάντως δεν είναι Ελληνίδα, οπότε αν ήθελε να ντυθεί πιο παραδοσιακά για να ταιριάζει με τις προγόνους της μάλλον κάτι άλλο θα διάλεγε, πιθανώς μια μπούρκα ή μαντίλα. Αλλά έστω κι από το λίγο που έγραψα για το χαρακτήρα της, έχω την εντύπωση πως θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να φορέσει μπούρκα, όσο παραδοσιακό Μουσουλμανικό ρούχο κι αν είναι. :tongue:

Edited July 1, 2007 by Dain

[odesseo]

Καλά, δύο μέρες τώρα και δε βρέθηκε κανένας μέσα στο site να υποστηρίξει τη θέση μου;

Φαίνεται αγαπητέ Odesseo, ότι πορεύεται κανείς μόνος του, όχι μόνο στον έρωτα και στο θάνατο αλλά και στα topics του sff, για να συμπληρώσομε τον Ρίτσο.

 

Και βέβαια σας συγχωρώ. Και σας ευχαριστώ. Και σας εμπιστεύομαι.

Φοβάμαι όμως ότι θα πρέπει να επιμείνω στην ορθότητα της δικής μου άποψης.

 

Οι παρατηρήσεις σας είναι μεν σωστές και ασφαλώς γνωστές, αλλά ίσως δεν είναι πλήρεις, δεδομένου ότι δεν έχουν παρεισδύσει σ' αυτές οι παροξύτονοι τύποι που μας ενδιαφέρουν, Ηφαιστείον, Ασκληπιείον, Σεραπείον κλπ

 

Δυστυχώς, δεν έχω το Liddell-Scott και στην online έκδοσή του δεν σημαίνεται ο τονισμός. Αλλά...

 

...εντάξει το Πυθαγόρειο θεώρημα, το Σοφόκλειον είδος, το Αιγινήτειο Θεραπευτήριο, η Δαμόκλειος σπάθη, το Ζάππειο Μέγαρο κλπ. Όμως ούτε μια στιγμή δεν πέρασε από το νου μου ότι όλα αυτά τα προπαροξύτονα σε -ειο(ν/ς) που παρέθεσα (με τη χαρά του πρωτόσχολου που τάχατες βρήκε λάθος στο δάσκαλο) είναι επίθετα. Και ασφαλώς στον κανόνα τους (εάν υπάρχει) δεν υπακούει το Θησείο (έστω, πες ότι η ρίζα του, Θησεύς, ούτως ή άλλως τονίζεται στη λήγουσα), ούτε το Ηφαιστείο, ούτε το Ασκληπιείο - τα οποία δεν είναι επίθετα. Ούτε βεβαίως το Μουσείο (που, σύμφωνα με την εξήγηση που βιάστηκα να δώσω στο παραπάνω post μου, θα έπρεπε να λέγεται... Μούσειο).

 

Αλλά πάνω που ήμουν έτοιμος να σου δείξω το σβέρκο μου για να μου καταφέρεις την τελευταία σπαθιά, η αναφορά σου στον Καβάφη με έκανε να σηκώσω ξανά το γιακά! Από πότε το corpus cavaphicum συνιστά ορθογραφικό λεξικό; Μήπως οι εκκλησιαστικές αναφορές έχουν δίκιο, ειδικά αν είναι προγενέστερες του Καβάφη; Και, μέσα στο θράσος μου, πρόβαλε η ανάμνηση του ναού του Αμφιαράου στον Ωρωπό, που ονομάζεται Αμφιαράειο και όχι Αμφιαραείο.

 

Από πού μάς έρχονται οι λέξεις; Ποιος μάς την έφερε; Κι αν μάς τις έφερε κάποιος, μάς τις έφερε ατόφιες;Ποιο το νόημα να με παραπέμπεις σε λεξικά που γράφτηκαν αιώνες μετά την καταστροφή του Σεραπείου; Ποιο το νόημα να σε διορθώνω με παραδείγματα της Νέας ελληνικής;

 

Ευχαριστώ Dave! Τουλάχιστον στα topics του sff (ελπίζω ότι) θα υπάρχει πάντα κάποιος που με ευγένεια και χαμόγελο θα μου θυμίζει ότι, κι αν πορευόμαστε μόνοι στον έρωτα και στο θάνατο, η ζωή δεν μας θέλει μόνους. Κι όπως έλεγε κι ο Nietzche, Η αλήθεια αρχίζει με δύο...

Edited July 1, 2007 by odesseo

[Oberon]

Odesseo και Naroualis είναι έτοιμοι να επιβιβασθούν στις χρονοκάψουλές σου. Εμένα άσε με, είμαι ήδη εκεί.

 

Τα φυλλάδια αυτά τα συγκεντρώνω μετά μανίας και πιστεύω ότι έχω μία από τις πιο σοβαρές συλλογές στην Ελλάδα. Μιλάμε για περιοδικά από το τέλος του 19ου αι. μέχρι το 1965.

 

Tα λόγια όλων σας, δημόσια και ιδιωτικά, με κάνουν να θέλω να γράψω κι άλλη ιστορία με τους δύο Ιστοριοναύτες!

 

Dave, είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες για τη συλλογή αυτή. Ίσως γνωρίζεις τότε και έναν παλιό μου φίλο τον Κυριάκο Κάσση.

Αν ήθελες πάντως, θα μπορούσες να ανοίξεις ένα νέο τόπικ κάπου στο φόρουμ και να μιλήσεις για τα περιοδικάκια αυτά. Εϊμαι σίγουρος πως θα ενδιέφερε το θέμα αυτό αρκετό κόσμο!

[Guest Dune]

Πιστεύω πως η ζωή είναι σημαντικότερη από κάποιο λογοτεχνικό έργο, και ειδικά η ζωή ενός ανθρώπου σαν την Υπατία που δεν ήταν "ιέρεια" αλλά φιλόσοφος και επιστήμονας.

 

Νομίζω ότι αυτο αντίκειται στην "φιλοσοφική" θεμελίωση το διηγήματος. Πάνε να σώσουν τους πάπυρους και να τους μεταφέρουν σαν πολιτιστική κληρονομιά. Αυτή είναι υποτίθεται η πρώτη η μέγιστη πρωτεραιότητα. Ετσι κι αλλιώς δεκάδες γυναίκες κείτονται νεκρές γύρω γύρω μία πάνω μία κάτω δεν κολλάει σαν πρωτεραιότητα. Ασε που μιλάμε εδώ για φοβερή απώλεια, ενα κάρο γεμάτο παπύρους. Δεν θα ήταν πιό τραγικο και σασπενάτο να του ΄λέει η Υπατία, φύγε, σώσε τους παπύρους, κι αυτός από κάτω πλέον, μπροστά στο κάρο που είναι έτοιμος να φυγαδεύσει στο μέλλον να βλέπει τον τραγικο χαμό της καθώς τον κοιτάζει από το μπαλκόνι, καθώς ενας από τον όχλο την καρφώνει με το σπαθί στην κοιλιά (ή της κόβει το λαιμό ή ή )

 

 

Επίσης ο ανθρωπισμός του Αίμονα, όπως ελπίζω πως θα έχουν οι άνθρωποι χίλια χρόνια μετά, δεν θα τον άφηνε να επιτρέψει - στο μέτρο του δυνατού - το θάνατο μιας αθώας γυναίκας, όπως δεν επέτρεψε το θάνατο της συντρόφου του Φατάνα.

Αυτό επίσης δεν είναι σωστό νομίζω. Η αγαπημένη του Φατάνα, δεν πρέπει να έρχεται σε ίση μοίρα με οποιαδήπότε άλλη μέσα από οποιοδήπότε περιστατικο μέσα στο διήγημα. Δημιουργεί υποψίες άν ο Αίμωνας δεν της είναι απόλυτα δοσμένος. Προσωπική γνώμη πάντα είναι αυτό βέβαια.

 

Σ'αυτό που λες για κάποιο φουτουριστικό όπλο δε διαφωνώ αν και χμμμ δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν θεμιτό να έχουν ένα τέτοιο όπλο και να παρέμβουν μ'αυτό τον τρόπο. Πάντως ο Αίμων είχε ήδη ένα φουτουριστικό όπλο. Το μαχαίρι που πέταξε από απόσταση και πέτυχε τον επίδοξο βιαστή στο κούτελο. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αλλά δεν νομίζω πως ένα συνηθισμένο μικρό μαχαίρι μπορεί να τρυπήσει το κρανίο κάποιου πεταγμένο από μικρή απόσταση και μάλιστα από έναν άνθρωπο. Αλλά ίσως κάνω λάθος σ'αυτό.

Δεν γίνεται τόσο εμφανές ότι πρόκειται για διαστημικό μαχαίρι. Στην Τροία πάντως ο Μπράντ στην σκηνή πρίν μπεί στο Ναό του Απόλλωνα, καρφώνει ένα σπαθί πανω σε κράνος και κρανίό και μάλιστα στο πλάι!!! (ε αλίμονο Αχιλλέας είναι αυτός)

 

έχω την εντύπωση πως θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να φορέσει μπούρκα, όσο παραδοσιακό Μουσουλμανικό ρούχο κι αν είναι.

 

Γυναίκα που να φοράει μπουρκα δεν νομίζω ότι θα μπόρούσε να την φανταστεί κανείς να αναζητάει τους παπυρους της Αλεξάνδρειας.....

Edited July 2, 2007 by Dune

[Oberon]

Σωστά, αλλά όπως είπα δεν είναι μια τυχαία γυναίκα (αν και δε νομίζω πως θα εκτιμούσα πολύ έναν άνθρωπο που θα έβλεπε μια γυναίκα να έχει πάρει φωτιά ο χιτώνας της, να μπορεί να τη βοηθήσει και να μην το κάνει) αλλά η Υπατία! Ο Αίμων χωρίς να το ξέρει - και χωρίς να το κάνω εμφανές τελείως - έσωσε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες εκείνης της εποχής.

 

Όσο για το κάρο, απλά δεν είχαν χρόνο για κάτι τέτοιο. Προφανώς όμως μετά την επιτυχία της αποστολής αυτής θα υπάρξουν και άλλες πιο καλά οργανωμένες, ώστε να σωθούν όσα περισσότερα έργα γίνεται.

 

Το μαχαίρι του δεν είναι "διαστημικό" αλλά σίγουρα υψηλής τεχνολογίας (μπορεί να περιέχει διάφορα τσιπάκια μέσα που θα το κάνουν να βρίσκει το στόχο του) αν και μεταμφιεσμένο σε ένα απλό μαχαίρι. Αλλα΄όντως δεν είναι τόσο εμφανές αυτό.

 

Για τη Φατάνα και τη μπούρκα συμφωνώ. Εξ άλλου και τη δεκαετία του 60 δε θα περίμενε κάποιος μια "μαντάμ της υψηλής κοινωνίας με γούνα ρενάρ στην πλάτη" (που φέρει δηλαδή όλα τα σύμβολα στάτους της εποχής της) να καίει το σουτιέν της σαν διαμαρτυρία. Θα το έκανε μάλλον μια hippy ή μια κοπέλα που θα φόραγε σούπερ-μινι επίσης σαν διαμαρτυρία και όχι σαν fashion statement όπως είναι το μίνι σήμερα.

Αυτή είναι και η αντιπαράθεση με τη μπούρκα ή τη μαντίλα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι Μουσουλμάνες που φορούν μαντίλα (η μπούρκα είναι πιο ακραίο σύμβολο ενός Ισλαμικού θεοκρατικού καθεστότος) είναι αγράμματες. Απλά η Φατάνα είναι μεν Αραβικής καταγωγής αλλά ζει χίλια χρόνια στο μέλλον, όπου υποθέτω/ελπίζω πως τέτοια πράγματα και περιορισμοί θα έχουν εκλείψει.

Edited July 2, 2007 by Dain

[HELLO_DAVE]

...εντάξει το Πυθαγόρειο θεώρημα, το Σοφόκλειον είδος, το Αιγινήτειο Θεραπευτήριο, η Δαμόκλειος σπάθη, το Ζάππειο Μέγαρο κλπ. Όμως ούτε μια στιγμή δεν πέρασε από το νου μου ότι όλα αυτά τα προπαροξύτονα σε -ειο(ν/ς) που παρέθεσα (με τη χαρά του πρωτόσχολου που τάχατες βρήκε λάθος στο δάσκαλο) είναι επίθετα. Και ασφαλώς στον κανόνα τους (εάν υπάρχει) δεν υπακούει το Θησείο (έστω, πες ότι η ρίζα του, Θησεύς, ούτως ή άλλως τονίζεται στη λήγουσα), ούτε το Ηφαιστείο, ούτε το Ασκληπιείο - τα οποία δεν είναι επίθετα. Ούτε βεβαίως το Μουσείο (που, σύμφωνα με την εξήγηση που βιάστηκα να δώσω στο παραπάνω post μου, θα έπρεπε να λέγεται... Μούσειο).

 

 

H απάντησή σας έπρεπε να σταματήσει σ' αυτό το σημείο. Ο,τι επί πλέον έχετε γράψει σχολιάζει δικό μου σχόλιο που απευθύνεται στον Dain. Και συνιστά, κατά τη γνώμη μου, ρεβανσιστική αγενή συμπεριφορά.

 

Διαπιστώνω ότι θα είχα πολλά να μάθω σε κάποιους, εκτός από τον τρόπο που τονίζεται το Σεραπείο. Θα μπορούσα πχ να επισημάνω ότι ένας αγενής τύπος, μπορεί εύκολα να προσποιηθεί τον ευγενή, αλλά ένας ευγενικός άνθρωπος, ποτέ τον αγενή.

 

Η Νienor έχει προσπαθήσει να συμμαζέψει διάφορες εμπρηστικές συμπεριφορές διαφόρων,

υπενθυμίζοντας ότι δεν σχολιάζουμε σχόλια τρίτων.

 

Με συμπάθεια για το προφανώς πολύ νεαρό της ηλικίας πολλών φίλων, θα επιθυμούσα να συμβουλεύσω όλους μας, να σεβόμαστε όσο μπορούμε περισσότερο το site που μας φιλοξενεί, να μάθουμε να είμαστε και δεύτεροι αν χρειασθεί και να προσέχουμε να μην τσαλακώνουμε το προφίλ μας, διότι πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος να ψάχνουμε και να μη βρίσκουμε κάποια παραπλανημένη πλειάδα στο sff, για να μας χαμογελά, να μας υπενθυμίζει το αυτονόητο (και χωρίς την άχρηστη συμβολή του Νίτσε), να μας

παρηγορεί (ή και οτιδήποτε άλλο, θα μπορούσε να προκύψει) .

Edited July 3, 2007 by HELLO_DAVE

[Oberon]

Θα παρακαλέσω θερμά να μην επεκταθεί το θέμα, ούτε να ενταθούν οι τόνοι στο τόπικ. Αγαπητέ Dave, έχω την εντύπωση πως ο Odesseo δεν είχε καμμία πρόθεση αγένειας ή προσβολής με τα όσα είπε στο ποστ του σχολιάζοντας το σχόλιο περί Σεραπείου/Σεράπιου.

Ναι μεν είναι προτιμότερο να μην γίνεται αντισχολιασμός, αλλά και η συζήτηση είναι συζήτηση και τίποτα παραπάνω, ούτε και τίποτα λιγότερο. Αν πάλι οι συνομιλητές νιώθουν πως πρέπει να απαντήσουν/ανταπαντήσουν μπορούν να το κάνουν με Private Messages αν το επιθυμούν.

Προσωπικά νιώθω πως έχω βοηθηθεί πολύ από όλα τα σχόλια και ειδικά από τα δικά σας, και θα με στεναχωρούσε να γίνει μια παρεξήγηση εκ του μη όντος στην ουσία, στο τόπικ της ιστορίας μου.

Edited July 2, 2007 by Dain

[HELLO_DAVE]

Dave, είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες για τη συλλογή αυτή. Ίσως γνωρίζεις τότε και έναν παλιό μου φίλο τον Κυριάκο Κάσση.

 

 

Με τον Κυριάκο είμαι πολύ φίλος. ΄Εχομε κάνει άπειρες ανταλλαγές φυλλαδίων.

΄Εχει εκδόσει ένα σωρό μελέτες γύρω από την παραλογοτεχνία στην Ελλάδα.

 

΄Εχεις επισκεφθεί την Αποθήκη του στα Εξάρχεια; Εγώ τον συναντώ συχνά.

 

Είναι ο Δον Κιχώτης της ξεχασμένης παιδικής λογοτεχνίας.

 

Ζήτησέ του τα ποιήματά του. Είναι ευαίσθητα και αληθινά. Καθόλου Δήθεν...

 

 

Edit: {...έχω την εντύπωση ότι ο odesseo δεν είχε καμμία πρόθεση αγένειας ή προσβολής...}

 

Απολογούμαι. Τον παρορμητισμό που θέλω να κοντρολάρουν οι άλλοι, δεν κατάφερα να τον ελέγξω στον εαυτό μου.

Ζητώ συγγνώμη και δεν ξέρω πώς και προπάντων πού να επανορθώσω, παρ' όλο που έγινε ανταλλαγή προσωπικών μηνυμάτων.

Edited July 3, 2007 by HELLO_DAVE

[adia]

Λίγο καθυστερημένα διάβασα το διήγημα και τη σχετική συζήτηση, και ήθελα απλώς να μεταφέρω το λήμα που ζητήσατε από το λεξικό Liddel-Scott:

 

Σέρᾱπις, Σεραπεῖον, ἴδε ἐν λέξ. Σάραπις.

 

Σάρᾱπις, -ιδος, ὁ, ὡσαύτως Σέρᾱπις, Αἰγυπτία θεότης, κατ’ ἀρχὰς σύμβολον τοῦ Νείλου καὶ τῆς εὐφορίας, Καλλ. Ἐπιγράμμ. 38. 5, Διόδ. 1. 25, Πλούτ. 2. 362· συχνάκις δὲ εὑρίσκεται ἐν ἐπιγραφαῖς συνημμένον μετὰ τοῦ Ζεὺς Ἥλιος, Συλλ. Ἐπιγρ. 4042, 4262, 4713, κ. αλλ.· - ἐντεῦθεν Σᾰρᾱπεῖον ἢ Σεραπεῖον, τό, ὁ ναὸς τοῦ Σεράπιδος, αυτόθι 4401, Πλουτ. Ἀλέξ. 76, Δίων Κ. 66. 24· Σαραπιεῖον, τό, Πολυβ. 4. 39, Maii Class. Auctt. 4. 445· Σαράπιον ἢ Σερ-, Στράβ. 795, Συλλ. Ἐπιγρ. 2715b. 4.-­­­

 

Ελπίζω να φανεί χρήσιμο (αν κατάλαβα καλά, και έτσι το λένε και αλλιώς).

[Oberon]

Eυχαριστώ για τη διευκρίνηση Αλέξανδρε. Θα μπορούσες να πεις μερικά λόγια και για το διήγημα, μια που το διάβασες?

[tetartos]

Τι κατάλαβα: Δυο χρονοταξιδιώτες σώζουν από την φωτιά στη βιβλιοθήκη της αλεξάνδρειας 3 πάπυρους αλλάζοντας τον ρου της ιστορίας.

 

Τι δεν κατάλαβα: Εννοείται από την ιστορία ότι η Υπατία ήταν στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας όταν καταστράφηκε; Και μετά πήγε στους Εσσαίους και άλλαξε η ιστορία; Και κάτι ακόμα, πώς γίνεται ένας ιστορικός να μην αναγνωρίσει το (διάσημο) όνομά της και να την αποκαλεί "γυναίκα";

 

Τι δούλεψε καλά: Όμορφες περιγραφές, ιδίως των ανθρώπων και των ρούχων που φορούσαν. Ενδιαφέρουσα η ανάλυση της ψυχολογίας του όχλου (έχεις διαβάσει Le Bon?) Ιδίως η σκηνή που προσπαθούν να ρίξουν μια κολώνα ταίριαζε και για βραβείο Darwin! Καταπληκτική (μέσα από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού!) η αλλαγή πορείας της ιστορίας από κλέφτες σε ιστοριοναύτες.

 

Τι δε δούλεψε καλά: Λίγο κουραστική η απρόσωπη εισαγωγή. Ενίοτε χρησιμοποιείς σύνταξην καθαρευούσης (π.χ. επιτελείτο, συντελείτο). Μερικά συντακτικά ("όπως και ό,τι και να συνέβαινε", και η φράση "Εκεί όπου θα μπορούσαν να λεηλατήσουν περισσότερα" που φαίνεται να είναι σκέψη της Φατάνα ενώ είναι του Αίμωνα)

 

Πρόταση: Θα μπορούσες να το ξεκινήσεις με την Φατάνα και να δώσεις τις πληροφορίες περί όχλου πιο έμμεσα, αποφεύγοντας την μακροσκελή εισαγωγή. Και να εξηγήσεις λίγο πιο ξεκάθαρα πώς κατέληξε η Υπατία να πιστεύει ότι οι θεοί ήθελαν να επιτελέσει κάποιο έργο.

 

Υ.Γ. Κάνω τα σχόλιά μου προτού διαβάσω τα υπόλοιπα ποστς. Οι "απορίες" μου ως αναγνώστη έχουν λυθεί αλλά τα σχόλιά μου διατηρούν, ελπίζω, κάποια χρησιμότητα!

[Oberon]

Πάντα είναι χρήσιμα τα σχόλιά σου, Γιώργο! Και, όπως πάντα, τα διαβάζω προσεκτικά και τα αξιολογώ ακόμα προσεκτικότερα.

Πάντως δεν άλλαξε η ροή της ιστορίας, συνειδητά, πέρα από το ότι κάποια χαμένα έργα, τελικά ακόμα και μετά από χιλιάδες χρόνια ξαναβρέθηκαν με τη βοηθεια της τεχνολογίας.

Το ότι έσωσε την Υπατία, που ηταν άγνωστη ακόμα, ήταν μάλλον τυχαίο, δηλαδή ο ιστορικός - χρονοταξιδιώτης έσωσε μια αθώα γυναίκα.

Η αναφορά στους Εσσαίους ήταν ένα teaser για την υποτιθέμενη ζωή του Ιησού ανάμεσά τους, αλλά τέτοια ιστορία δεν μπορώ να γράψω!

 

Χμμ, γιατί δεν αναγνώρισε την Υπατία; Καλή ερώτηση και σίγουρα δεν την είχα σκεφτεί... (πράγμα που με στριμώχνει και τη βρίσκω απίστευτα με το στρίμωγμα γιατί αν ξαναγράψω την ιστορία αυτή, κάτι που είναι πιθανό, σίγουρα θα βγει καλύτερη, ακριβώς λόγω του στριμώγματος και των άλλων παρατηρήσεων!) Οπότε για πολλοστή φορά, THANK YOU! :D