Οι πάπυροι της Αλεξάνδρειας.

[Ignatios1972]

poly kalo,synehise thn prosptheia

[Nihilio]

Σχολιάζα πρόσφατα στο blog μου ότι δε βλέπουμε συχνά το φανταστικό ως κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας. Εδώ έχουμε ένα πολύ καλό παράδειγμα του πως γίνεται αυτό, παντρεύοντας μια από τις τραγωδίες της παγκόσμιας ιστορίας με μια pulpy ιστορία Επιστημονικής Φαντασίας από αυτές που δε βλέπουμε συχνά στις μέρες μας.

Δε θα σχολιάσω περισσότερο, τα σχόλια των προηγούμενων καλύπτουν τα όσα θέλω να πω, σας αφήνω να απολαύσετε μόνοι σας αυτή την ιστορία.

[Δημήτρης]

Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα Oberon διαβάζοντας την ιστορία σου, είναι το πολύ καλό φόντο που διάλεξες για να την στήσεις. Η καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, είναι πραγματικά ένα θέμα πολύ σαγηνευτικό. Και όντως είναι να τρελαίνεται κανείς στην σκέψη και μόνο του τι πνευματικός πλούτος χάθηκε εκεί. Από την στιγμή που με κέρδισες μ' αυτό, μετά όλα τ' άλλα ήταν και πιο ''εύκολα''.

 

Το γράψιμο σου είναι καθηλωτικό, με δύο σημεία να ξεχωρίζουν. Εκεί που αναφέρεσαι στις προσπάθειες σωσίματος του πνευματικού θησαυρού, που αποτελεί φάρο φωτός μέσα στο σκοτάδι. Και το ότι ο όχλος θα είναι πάντα εύκολο θύμα για εκμετάλλευση, όντας μη αναλογιζόμενος ποτέ τα αποτελέσματα της βίας. Καλές σκέψεις και οι δύο τους, όσο και εύστοχες.

 

Έξυπνη η επιλογή του ονόματος του ήρωα. Αρχικά τον σύνδεσα με τον Αιγύπτιο θεό Άμων λόγω του ότι η Αλεξάνδρεια εδρεύει εκεί. Μετά όμως είδα ότι αντιστοιχεί και σε πολλά άλλα μυθολογικά πρόσωπα. Σωστή επιλογή λοιπόν. Και θα ήθελα μία ένδειξη για το ποιοι ήταν οι υποκινητές της καταστροφής. Κάποια φανατισμένη θρησκευτική αίρεση ίσως; Ένας ζηλόφθων διεκδικητής του θρόνου;

 

Μέχρι την σκηνή με το βραχιόλι και δεδομένου ότι τελείωνε , αναρωτιόμουν που άραγε έγκειται το επιστημονικό κομμάτι της ιστορίας. Ώσπου ήρθε τελικά για να δέσει όμορφα και αρμονικά. Με το παράδοξο της ασφαλώς, γιατί χρονοϊστορία δίχως δαύτο, δεν νοείται Διήγημα μικρό αλλά καλό.

Edited September 14, 2012 by Δημήτρης

[Oberon]

Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα Oberon διαβάζοντας την ιστορία σου, είναι το πολύ καλό φόντο που διάλεξες για να την στήσεις. Η καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, είναι πραγματικά ένα θέμα πολύ σαγηνευτικό. Και όντως είναι να τρελαίνεται κανείς στην σκέψη και μόνο του τι πνευματικός πλούτος χάθηκε εκεί. Από την στιγμή που με κέρδισες μ' αυτό, μετά όλα τ' άλλα ήταν και πιο ''εύκολα''.

 

Το γράψιμο σου είναι καθηλωτικό, με δύο σημεία να ξεχωρίζουν. Εκεί που αναφέρεσαι στις προσπάθειες σωσίματος του πνευματικού θησαυρού, που αποτελεί φάρο φωτός μέσα στο σκοτάδι. Και το ότι ο όχλος θα είναι πάντα εύκολο θύμα για εκμετάλλευση, όντας μη αναλογιζόμενος ποτέ τα αποτελέσματα της βίας. Καλές σκέψεις και οι δύο τους, όσο και εύστοχες.

 

Έξυπνη η επιλογή του ονόματος του ήρωα. Αρχικά τον σύνδεσα με τον Αιγύπτιο θεό Άμων λόγω του ότι η Αλεξάνδρεια εδρεύει εκεί. Μετά όμως είδα ότι αντιστοιχεί και σε πολλά άλλα μυθολογικά πρόσωπα. Σωστή επιλογή λοιπόν. Και θα ήθελα μία ένδειξη για το ποιοι ήταν οι υποκινητές της καταστροφής. Κάποια φανατισμένη θρησκευτική αίρεση ίσως; Ένας ζηλόφθων διεκδικητής του θρόνου;

 

Μέχρι την σκηνή με το βραχιόλι και δεδομένου ότι τελείωνε , αναρωτιόμουν που άραγε έγκειται το επιστημονικό κομμάτι της ιστορίας. Ώσπου ήρθε τελικά για να δέσει όμορφα και αρμονικά. Με το παράδοξο της ασφαλώς, γιατί χρονοϊστορία δίχως δαύτο, δεν νοείται Διήγημα μικρό αλλά καλό.

 

Ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο, Δημήτρη. Άφησα σχετικά "ομιχλώδες" το ποιοι ήταν οι υποκινητές τόσο εκείνης της καταστροφής όσο και την τελική αργότερα διότι αφ'ενός είναι ιστορικά γνωστό ποιοι κατέστρεψαν τη Βιβλιοθήκη, αλλά και ποιοι δολοφόνησαν την Υπατία, και αφ'ετέρου γιατί ήθελα να αποφύγω τέτοια συζήτηση σε αυτό το φόρουμ...

 

Έχω κάποιες ιδέες για άλλα διηγήματα με τον Αίμονα και τη Φατάνα. Θα δούμε.

Edited September 15, 2012 by Oberon

[Δημήτρης]

Διαβάζοντας τα σχόλια και των άλλων μελών θα ήθελα να πω μπράβο στον Ντίνο που μάντεψε σωστά την ταυτότητα της γυναίκας. Και να σταθώ επίσης στην παρατήρηση του tetartou στο ότι ο ιστορικός δεν την αναγνώρισε, δεν το πρόσεξα αυτό. Μου φαίνεται ότι θα πρέπει να αρχίσω να διαβάζω λίγο πιο προσεκτικά

[Oberon]

Διαβάζοντας τα σχόλια και των άλλων μελών θα ήθελα να πω μπράβο στον Ντίνο που μάντεψε σωστά την ταυτότητα της γυναίκας. Και να σταθώ επίσης στην παρατήρηση του tetartou στο ότι ο ιστορικός δεν την αναγνώρισε, δεν το πρόσεξα αυτό. Μου φαίνεται ότι θα πρέπει να αρχίσω να διαβάζω λίγο πιο προσεκτικά

 

Tελικά, η απάντηση στο γιατί ο Αίμων δεν αναγνώρισε την Υπατία, αν και ιστορικός, θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ απλό: Γιατί από τη μία δεν περίμενε να συναντήσει την Υπατία, και από την άλλη φαντάζομαι πως δεν θα ήξερε πως ήταν η μορφή μιας νεαρής Υπατίας στην πραγματικότητα. Πάνω σ'αυτή τη σκεψή, θα αναγνωρίζαμε έναν νεαρό Σοφοκλή, αν δεν γνωρίζαμε το όνομά του και ποιος ήταν, αν μεταφερόμασταν σ'εκείνη την εποχή; Θα αναγνωρίζαμε μια νεαρή Μπουμπουλίνα επίσης;

 

Οπότε τελικά, αν κάποια στιγμή ξαναγράψω την ιστορία αυτή μάλλον θα το αφήσω έτσι αυτό το σημείο. Προτιμώ το ήθος του Αίμονα στο να σώσει μια αθώα γυναίκα, που τυχαίνει να είναι η Υπατία τελικά, παρά να τη σώσει επειδή *είναι* η Υπατία!

Edited September 15, 2012 by Oberon

[Δημήτρης]

Συμφωνώ ότι ένας άνθρωπος πρέπει να σωθεί ανεξάρτητα από την σπουδαιότητα του, ή όχι. Και όσο για την εξήγηση που δίνεις γιατί τελικά ο Αίμων δεν αναγνώρισε την Υπατία, φυσικά ισχύει αυτό που λες. Απλά, είναι μία εύλογη απορία.

[Oberon]

Συμφωνώ ότι ένας άνθρωπος πρέπει να σωθεί ανεξάρτητα από την σπουδαιότητα του, ή όχι. Και όσο για την εξήγηση που δίνεις γιατί τελικά ο Αίμων δεν αναγνώρισε την Υπατία, φυσικά ισχύει αυτό που λες. Απλά, είναι μία εύλογη απορία.

 

Ναι, φυσικά η απορία είναι εύλογη. Kαι χαίρομαι όταν οι αναγνώστες "πιάνουν" αυτά τα σημεία γιατί με βοηθούν να ξεκαθαρίσω ακόμα περισσότερο τη "λογική" της ιστορίας μου, ή τις ελλείψεις της, κάτι εξαιρετικά χρήσιμο όταν/αν ξαναγραφτεί.