mars Posted December 17, 2006 Share Posted December 17, 2006 Παραμονή πρωτοχρονιάς, όλη η χαρά μαζεύεται σε βλέμματα αγνώστων. σε βλέμματα που το κενό έχουνε προσκυνήσει. Τα σπίτια κατακλύζονται από φωνές αρρώστων, από φωνές που έχουνε τον θάνατο νικήσει. Παραμονή πρωτοχρονιάς, τι ψεύτικη ημέρα. Μέσα από μάταια όνειρα συνήθως ξεπροβάλει. Μέσα από του κώλου ηδονές και λόγια του αέρα, ακόμα και τον θάνατο περίτρανα διαβάλει. Τηρώντας τη παράδοση, στολίζουμε το δέντρο, με θλίψη, πόνο, δάκρυα και με πολλά λαμπιόνια. Ανοίγουμε τα δώρα, καθόμαστε στο κέντρο κι αναρωτιόμαστε συχνά, πότε θ΄αρθούν τα χιόνια. Παραμονή πρωτοχρονιάς, τη μέρα που η θλίψη αγγίζει τα όρια μου, τη μέρα που στα πλήθη τα δάκρυα μου χάνω, τη μέρα που τα γέλια σκουριάζουν τη καρδιά μου, παραμονή πρωτοχρονιάς θ’άθελα να πεθάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 17, 2006 Share Posted December 17, 2006 Μου άρεσε αρκετά. Περνάς κάτι που το νιώθω κι εγώ (όπως πιστεύω και αρκετοί από εδώ), δουλεύοντας σωστά το μέτρο και με καλές ομοιοκαταληξίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 17, 2006 Share Posted December 17, 2006 (edited) Εγώ διαφωνώ με τον Μιχάλη. Νοιώθω πως παίρνεις ένα θεματάκι που θα μπορούσε να έχει βάθος συναισθηματος και να αγγίζει πολύ κόσμο [γιατί όλοι έχουν κάποτε σιχαθεί τις παραμονές Πρωτοχρονιάς, τα γενέθλιά τους, και γενικά το πέρασμα το χρόνου - όπως και τις εμπορικές γιορτές] και το αποδυναμώνεις. Εν τάξει, όλοι ξέρουν πως δεν μ' αρέσει το αυστηρό μέτρο και η ομοιοκαταληξία στα ελληνικά, αλλά δεν είμαι πάντα κατηγορηματική... Γιατί δεν δοκιμάζεις να παίξεις με το μέτρο; Σου αρέσει το μέτρο, ωραία, αλλά γιατί να είναι πάντα αυτό το μέτρο; Πολλοί παλιοί Έλληνες ποιητές έγραφαν με μέτρο και ομοιοκαταληξία, και τα κείμενά δεν άφηναν αυτή την αίσθηση παιδικού σχολικού ποιήματος στον αναγνώστη. Και δεν είναι μόνο αυτό που φταίει... Είναι κι οι εικόνες, και τα εκφραστικά μέσα - είναι άκρως προβλέψιμα, ήξερα τον επόμενο στίχο πριν τον διαβάσω [εκτός ίσως από τον όγδοο στίχο]. Γιατί; Νομίζω επειδή κι εσύ έγραφες τον πρώτο στίχο που σου ερχόταν στο μυαλό με το σωστό μέτρο και την σωστή κατάληξη. Μπορεί να κάνω και λάθος, βέβαια. Και κάτι άλλο: Το "θ' αρθούν" και το "θ' άθελα" είναι λάθη. Εννοείς "θα 'ρθούν" και "θά 'θελα". Αν αφήσεις το πρώτο όπως είναι σημαίνει πως κάποιος θα... άρει τα χιόνια, το δεύτερο δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Α, και το "από του κώλου" χαλαει το μέτρο [σου]. Πρέπει να είναι "απ' του κώλου" - για να κρατηθεί το μέτρο, πάντα. Νοηματικά είναι καλύτερο αυτό που έχεις [γιατί παραπέμπει στην έκφραση 'του κώλου', πράγμα που θέλεις]. Edited December 17, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 17, 2006 Share Posted December 17, 2006 Θα συμφωνήσω κυρίως στο αδύναμο των στίχων - πέραν του ότι δε με αγγίζει αυτή η άποψη, καθότι θυμίζει μια μεγαλοποιημένη αποτύπωση της όποιας θλίψης νοιώθουμε (έχω περάσει κατάθλιψη για 2 χρόνια, ξέρω πως είναι), αφού επικεντρώνεται σε μια μηδενιστική παρουσίαση της πραγματικότητας, και πιθανώς να μην αγγίξει πραγματικά πολύ κόσμο, κάνεις κι αυτό που περιγράφει η Nienna και το έργο κάνει κοιλιά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted December 17, 2006 Share Posted December 17, 2006 Δε μου έκανε ιδιαίτερα καλή εντύπωση, κυρίως για το θέμα του μέτρου και της ομοιοκαταληξίας που είπαν τα παιδιά παραπάνω. Γενικά θα ήθελα να δω λιγότερη υπερβολή και περισσότερη ουσία (υπερβολή πχ μου φάνηκε το τελείωμα, ενώ με την ουσία εννοώ αυτά που γράφεις να πηγαίνουν τον αναγνώστη ποιό βαθιά σε αυτά που νιώθεις). Τεχνικά με κάλυψε η Nienna... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mars Posted December 17, 2006 Author Share Posted December 17, 2006 Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια είτα θετικά είτε αρνητικά τα εκτιμώ και τα λαμβάνω πάντα υπόψιν μου. Θα συμφωνήσω με τα διάφορα λάθη που επισήμανε η Νιεννα και θα δεχτώ και τα σχόλια σχετικά με το μέτρο. Όντως θα μπορούσα να παίξω παραπάνω με το μέτρο και με την ομοιοκαταληξία. Όσο για τους προβλεψιμους στίχους γενικά δεν νομίζω οτι συμβαίνει κάτι τέτοιο, καθώς σκέφτομαι έναν στίχο(ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό) και στη συνέχεια προσπαθώ να τον προσαρμόσω, να τον αλλάξω ώστε να ταιριάζει και αισθητικά και νοηματικά στο σύνολο. Δεν θα έλεγα οτι πρόκειται για κατάθληψη ή κάτι τέτοιο απλά είναι σκέψεις που πολύ συχνά με κατακλίζουν μη μπορώντας να τις αποφύγω και με όποιον τρόπο μπορώ τις εκφράζω. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 17, 2006 Share Posted December 17, 2006 Δεν πιστεύω ότι είναι θέμα κατάθλιψης, για να εξηγήσω τι εννοώ, απλά ότι εντείνεις μέσα στο γραπτό την όποια θλίψη νοιώθεις, που δεν πιστεύω ότι έχει αυτές ακριβώς τις διαστάσεις στην πραγματικότητα - αν, όμως, δε βιώνεις τις διαστάσεις που της προσδίδεις, δεν τις γεμίζει το κείμενό σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.