Nihilio Posted March 19, 2014 Share Posted March 19, 2014 Και τα 4 βιβλία του Joyce που έχω διαβάσει έχουν να κάνουν με τη σεξουαλικότητα των ηρωών (Ιδίως το Ρέκβιεμ). Έτσι στη νεραΐδα των δοντιών έχουμε μία σκοτεινή φανταστική ιστορία ενηληκίωσης, με το φανταστικό στο υπόβαθρο. Όποιος το διάβασε ως βιβλίο τρόμου έχασε πολλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 20, 2014 Share Posted March 20, 2014 Δηλαδή εμένα που δεν μου άρεσε η νεράιδα...να μην σκεφτώ καν να αγοράσω κάποιο άλλο, ε; Καταρχάς έλα να σε βάλω στη γυάλα: είσαι ο μοναδικός που ξέρω. Κατά τα άλλα, τι να σου πω; De gustibus... Απίστευτο. Λέμε, βέβαια, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά όταν βλέπεις ένα από τα πιο αγαπημένα σου βιβλία ever να τρώνε τέτοιο θάψιμο, ε, μια φρίκη την τρως. Ευτυχώς δεν θα είμαι μόνος στη γυάλα! Εντάξει, λογικό είναι να μην αρέσουν όλα σε όλους. Το φαινόμενο μάλιστα είναι εντονότερο σε βιβλία που λόγω θέματος είτε πιάνουν τον σφυγμό του αναγνώστη κατά 100% είτε καθόλου. Υπάρχουν πολλά εκεί έξω που είναι love or hate φάση. Υ.Γ Ακόμη δεν το έχω πιάσει να το συνεχίσω. Δεν με τραβάει καθόλου. Μάλλον θα φύγει προς ανταλλαγή σύντομα, με την επόμενη φουρνιά προς διάθεση... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted March 20, 2014 Share Posted March 20, 2014 Τι να σας πω, ίσως είναι τα περισσότερα σε επίπεδο συμβολικό και δεν τα έπιασα. Και μου φαίνονται και πολύ αμερικανιά οι ιστορίες "ενηλικίωσης". Απίστευτο. Λέμε, βέβαια, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά όταν βλέπεις ένα από τα πιο αγαπημένα σου βιβλία ever να τρώνε τέτοιο θάψιμο, ε, μια φρίκη την τρως. Εσύ ειδικά περίμενα να φας φρίκη κυρίως με τη μετάφραση. Το έχω διαβάσει στο πρωτότυπο. Την πρώτη φορά καιρό προτού εκδοθεί στα ελληνικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted March 20, 2014 Share Posted March 20, 2014 Όποιος το διάβασε ως βιβλίο τρόμου έχασε πολλά. Εμμμ...Ξέρω έναν!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted March 20, 2014 Share Posted March 20, 2014 Θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε υπερφυσικό ον, χωρίς κάποιον παραδοσιακό μύθο από πίσω του. Το να αλλάζει μορφές επίσης το βρήκα πολύ κακή ιδέα, λες και ο συγγραφέας δεν έχει αποφασίσει αν θα είναι αρσενικό ή θηλυκό κλπ. Και αν συμβολίζει το σεξ, όπως είπε κάποιος παραπάνω, γιατί εμφανίζεται όταν τα παιδάκια είναι πέντε χρονών; Δεν θα μπορούσα να διαφωνίσω περισσότερο με τα παραπάνω. Με όλα όμως. Φυσικά η νεράιδα πρέπει να αλλάζει μορφές και ο λόγος δεν είναι, βέβαια, πως δεν μπορεί να αποφασίσει ο συγγραφέας. Ναι, είναι ένα βιβλίο ενηλικίωσης, μέσα από το οποίο βλέπεις πώς μεγαλώνει ένα αγοράκι, πώς αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του, τα κορίτσια, τι παρατηρεί πάνω του, πάνω τους, πώς αρχίζει να ψαχουλεύεται για να μάθει το σώμα του που δεν μπορεί να καταλάβει τι μηνύματα του στέλνει κάθε φορά. Είναι αγορίστικο αλλά το λατρεύω αυτό το βιβλίο! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 3, 2014 Share Posted July 3, 2014 (edited) Ρέκβιεμ Μιας και οι περισσότεροι θεωρείτε ότι το Η νεράιδα των δοντιών είναι το καλύτερο μυθιστόρημα του Γκράχαμ Τζόις ή, τέλος πάντων, το καλύτερο από αυτά που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, είπα να πιάσω πρώτα τα άλλα του βιβλία και τελευταίο αυτό. Έτυχε να πιάσω πρώτο το Ρέκβιεμ. Ένας Βρετανός θεολόγος καθηγητής Λυκείου παραιτείται από την δουλειά του και ταξιδεύει στην Ιερουσαλήμ, με τον θάνατο της γυναίκας του να τον στοιχειώνει ακόμα. Εκεί θα μπλεχτεί σε μια περίεργη ιστορία με τα χαμένα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας και με μυστηριώδη οράματα να τον στοιχειώνουν όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Αυτά σε γενικές γραμμές. Ο Τζόις έμπλεξε δυο ενδιαφέρουσες ιδέες, τα χειρόγραφα και τα Τζινν, χωρίς όμως το τελικό αποτέλεσμα να ικανοποιεί απόλυτα. Γενικά η πλοκή μου φάνηκε κάπως προβληματική σε αρκετά σημεία και γενικά περίεργη, δεν μπορώ να πω ότι με έπεισε, ενώ δεν υπήρχε και μια ισορροπία ανάμεσα στις δυο ιδέες. Από κει και πέρα όμως δεν ήταν λίγες οι σκηνές έντασης που να μου τραβήξουν την προσοχή, οι περιγραφές της Ιερουσαλήμ καταπληκτικές, ολοζώντανες, ένιωσα ότι βρισκόμουν σ'αυτό το μαγικό μέρος, οι χαρακτήρες σίγουρα ενδιαφέροντες και πειστικοί, ενώ η ατμόσφαιρα ιδιαίτερα μυστηριώδης και σκοτεινή. Σε γενικές γραμμές πέρασα καλά, είναι ένα βιβλίο με το οποίο περνάει αρκετά δημιουργικά η ώρα, όμως με τέτοιο υλικό ίσως θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Επόμενο βιβλίο του Τζόις στην σειρά, μάλλον, το Σκοτεινό ημερολόγιο. 7/10 Edited July 3, 2014 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted September 9, 2014 Share Posted September 9, 2014 Απεβίωσε ο Graham Joyce. Είχε καρκίνο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted September 9, 2014 Share Posted September 9, 2014 Αρχές Νοεμβρίου που τον είχα δει φαινόταν να την παλεύει. Δυστυχώς, τα φαινόμενα απατούσαν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 9, 2014 Share Posted September 9, 2014 Απεβίωσε ο Graham Joyce. Είχε καρκίνο. Κρίμα. RIP Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted September 10, 2014 Share Posted September 10, 2014 Στεναχωρήθηκα τρελά όμως Δεν το είχα πάρει καν χαμπάρι και μου ήρθε χτες κεραμίδα... Κρίμα ρε γαμώτο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
notis58 Posted September 26, 2014 Share Posted September 26, 2014 Λίγοι φαντάζομαι θα ένιωσαν όπως κι εμείς, μιάς και τον θεωρούσαμε δικό μας άνθρωπο. Η απώλεια είναι σημαντική για τον χόρο της λογοτεχνίας του τρόμου, της οικογένειάς του και όλων των φίλων του ανα τον κόσμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 1, 2014 Share Posted November 1, 2014 (edited) Η νεράιδα των δοντιών Τελικά αντί να διαβάσω τα Ίντιγκο και Σκοτεινό Ημερολόγιο μετά το ενδιαφέρον αλλά μέτριο Ρέκβιεμ, όπως είχα πει ότι θα κάνω, διάβασα την Νεράιδα των Δοντιών, κατά πολλούς το καλύτερο βιβλίο του Γκράχαμ Τζόις, τουλάχιστον από αυτά που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Είναι πραγματικά κρίμα να διαβάσει κανείς το συγκεκριμένο βιβλίο ως τρόμου ή ακόμα και ως φαντασίας. Εδώ έχουμε να κάνουμε μ'ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης που μπορεί να έχει φανταστικό, μπορεί και όχι, το σημαντικό όμως είναι ότι πρόκειται για ένα πραγματικά ξεχωριστό έργο που μπορεί να δημιουργήσει έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη, να τον κάνει να δεθεί με τους χαρακτήρες και αυτά που τραβάνε και να χάσει ώρες ύπνου θέλοντας να το διαβάσει μονορούφι. Δεν χρειάζεται να πω κάτι για την ιστορία, το οπισθόφυλλο τα λέει ωραία, θα πω όμως ότι βρήκα την γραφή του Τζόις εξαιρετική, πανέμορφη, ευκολοδιάβαστη, χωρίς κανένα απολύτως ψεγάδι, τους χαρακτήρες ενδιαφέροντες και πολύ καλά σκιαγραφημένους και την ατμόσφαιρα απίθανη, πότε ελαφριά, πότε πιο βαριά, πότε μελαγχολική, πότε πιο χαρούμενη. Γι'αυτό σας λέω να μην το διαβάσετε σαν ένα βιβλίο τρόμου του συρμού, γιατί ούτε τρόμου είναι ούτε βέβαια του συρμού, αλλά να το διαβάσετε σαν ένα απίστευτα καλογραμμένο και ξεχωριστό μυθιστόρημα ενηλικίωσης. Χαίρομαι πολύ που το διάβασα. 9.5/10 Edited November 1, 2014 by BladeRunner 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted October 13, 2018 Share Posted October 13, 2018 Έχω λίγο καιρό που τελείωσα το The Tooth Fairy. Κακά τα ψέματα, δεν μου άρεσε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που το βρήκα ανιαρό και το γράψιμο δεν με βοήθησε να ξεπεράσω αυτή την εντύπωση. Με λίγα λόγια το βρήκα ένα μέτριο βιβλίο. Αν πέσω ποτέ πάνω σε κάποιο άλλο βιβλίο του, θα το σκεφτώ πολύ για να το αποκτήσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted January 12, 2019 Share Posted January 12, 2019 Μόλις τελείωσα Το σκοτεινό ημερολόγιο. Αυτή τη φορά ο Graham Joyce μου άρεσε πάρα πολύ και δικαιώθηκα που έδωσα δεύτερη ευκαιρία. Είναι μια πολύ ωραία ιστορία φαντασίας, η ιστορία ξετυλίγεται με αργό ρυθμό και αυτό μου άρεσε αρκετά. Εξάλλου το γράψιμο του Τζόυς είναι πολύ ωραίο σε αυτό το βιβλίο απολαμβάνοντας, έτσι, σχεδόν την κάθε σελίδα. Προσωπικά είχα αρκετά ερωτήματα μέχρι που έφτασα στις τελευταίες σελίδες και όλα τα στοιχεία ήρθαν να δέσουν μεταξύ τους. Πέρασα από αρκετές συναισθηματικές διακυμάνσεις και αυτό είναι που λατρεύω να ζω με κάθε βιβλίο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βακχος Posted February 8, 2020 Share Posted February 8, 2020 (edited) Ρέκβιεμ Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με το Ρέκβιεμ. Η όλη πλοκή έχει 2 κύριους πυλώνες (ή μηπως 3), τα τζιν και τα Απόκρυφα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας. Ο ήρωας Τομ, μπλέκεται με τα χειρόγραφα και τα τζιν αφού φτάσει στην Ιερουσαλήμ, και στο ταξίδι του αυτό τον οδήγησε ο θάνατος της συζύγου του, και για κάτσε, να βάλουμε και λίγο "αλάτι ακόμα" στην ζωη στην Αγγλία, να μπλέξουμε λίγο τα πράγματα, να το κάνουμε πι spicy αλλά ας κάνουμε και τον "ήρωα" ενοχικό, κομπλεξικό, με πολλές δόσεις αυτοτιμωρίας, και κάπου εδώ βάλουμε και το υπερφυσικό στοιχείο και... ουφ ! Προσωπικά ο Τομ ήταν μια απογοήτευση, αποτυχία κύριου χαρακτήρα, έλεος ρε φίλε πια. Τόσο κομπλεξ και αυτοτιμωρία είχα να δω από την εποχή του Ντρίτζττττττ(αγαπημένος όμως αυτός), μόνο που ο Τομ δεν σε πείθει. Αντιθέτως ο Αχμέντ με κέρδισε αμέσως. Η πλοκή προβληματική, ο Γκράχαμ όμως τα αφηγείται πολύ όμορφα. (Παρατήρησε κανείς ότι στο οπισθόφυλλο η γυναικα του Τομ ανφέρεται Κάρεν ενώ λέγεται Κέιτι; ) Μου μένει η Νεράιδα που σκοπίμως την άφησα τελευταία. 7 Edited February 8, 2020 by Βακχος 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted November 20, 2022 Share Posted November 20, 2022 (edited) Διάβασα το ''Ίντιγκο- Το χρώμα του θανάτου''. Δεύτερο ύστερα από αρκετά χρόνια και το ''Σκοτεινό ημερολόγιο'' που ήταν καλό, ωραίο. Αυτό όμως δεν μου άρεσε. Ο Τζακ Τσέιμπερς είναι δικαστικός επιμελητής που ταξιδεύει στη Ρώμη για να εκτελέσει την διαθήκη του αποξενωμένου πατέρα του. Τα πράγματα όμως μόνο εύκολα δεν θα αποδειχθούν με τους περίεργους όρους που πρέπει να εκπληρώσει, για να βγάλει και αυτός το κατιτίς του. Στο πλευρό του η επίσης χαμένη ετεροθαλής του αδερφή. Ίσως πιο κοντά απ' ότι θα έπρεπε. Μεγαλύτερο όμως εμπόδιο ο αποθανών που βρίσκει ακόμη και τώρα τρόπο να τους βάζει εμπόδια. Με την αντισυμβατική του ζωή και τα περίεργα μονοπάτια που διάλεξε να βαδίσει. Η όλη ιδέα καλή αλλά δεν μου άρεσε η εκτέλεση. Με ξένισε το γράψιμο, με κούρασε. Γι' αυτό και παρά το μικρό του μέγεθος άργησα να το τελειώσω. Έμειναν Ρέκβιεμ και Νεράιδα. Θα τα πιάσω όταν έρθει η ώρα με αυτή τη σειρά, αφήνοντας το -μάλλον- καλύτερο για το τέλος. Edited November 20, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.