Nihilio Posted October 30, 2009 Share Posted October 30, 2009 Τι έχετε να προτείνετε σε κάποιον που του άρεσε το ''Toothfairy''? Από Joyce ίσως το Dark Sister, αν και δεν το θεωρώ τόσο καλό. Από horror αγορίστικής ενηλικίωσης μάλλον το Άσε το κακό να μπει (που είναι και Σουηδικό) είναι αρκετά παρόμοιο ως ιδέα και σε επιμέρους στοιχεία της γραφής. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted November 9, 2009 Share Posted November 9, 2009 Έκλεισα συνέντευξη με τον Joyce και μετά θυμήθηκα ότι του έχει ήδη πάρει η Αλεξάνδρα. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 9, 2009 Share Posted November 9, 2009 Έκλεισα συνέντευξη με τον Joyce και μετά θυμήθηκα ότι του έχει ήδη πάρει η Αλεξάνδρα. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. Ξεκίνα με την ερώτηση: Κύριε Joyce, Χ χρόνια μετά την πρώτη σας συνέντευξη στο site μας, τι έχει αλλάξει στη συγγραφική σας ζωή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 10, 2011 Share Posted January 10, 2011 Διάβασα το Ρέκβιεμ και, αχ Αλεξάνδρα, πόσο λίγο με ήξερες τελικά Θέμα του βιβλίου είναι το ταξίδι ενός Βρετανού θεολόγου, που στοιχειώνεται από τον ξαφνικό θάνατο της συζύγου του και ταξιδεύει στα Ιεροσόλημα για να μπλεχτεί σε μια μυστηριώδη υπόθεση με ένα από τα χαμένα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας (ενώ ταυτόχρονα στοιχειώνεται από οράματα). Το βιβλίο μου φάνηκε άνισο. Έχει μια πολύ provocative ιδέα (χειρόγραφο) που όμως δεν εμβαθύνει τόσο όσο θα τράβαγε, καθώς και μια άλλη, πιο βαθιά ιδέα (τα τζινν) που υπάρχει συνεχώς στο προσκήνιο. Οι χαρακτήρες πολύ καλά σκιαγραφημένοι και ολοζώντανοι, ίσως το καλύτερο κομμάτι του βιβλίου. Η πόλη της Ιερουσαλήμ μαγευτικά αποτυπωμένη στις σελίδες, ένα μέρος μαγικό και όμως τόσο πραγματικό ταυτόχρονα. Η πλοκή όμως... η πλοκή έχει προβλήματα. Οι δύο ιδέες που υπάρχουν στο βιβλίο ποτέ δεν καταφέρνουν να λειτουργήσουν μαζί. Η μία υπερκαλύπτει συνεχώς την άλλη, δε βρίσκεται ισορροπία μεταξύ τους, ενώ το πώς συνδέονται τελικά δε με έπεισε. Κρίμα, μου χάλασε αρκετά την καλή εικόνα που είχα για το συγγραφέα, αν και φαντάζομαι ότι ήταν η πρώτη του προσπάθεια να κάνει αυτό που τόσο καλά κατάφερε στο αμέσως επόμενο βιβλίο του, το Tooth Fairy. Μάλλον θα ρίξω μια ματιά και στο Ίντιγκο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted February 13, 2012 Share Posted February 13, 2012 Τελειωσα κι εγω το Ρεκβιεμ,το οποιο σε γενικες γραμμες μου αρεσε.Στα περισσοτερα συμφωνω με τον Nihilio.Ωραια σκιαγραφηση της Ιερουσαλημ,ωραιοι χαρακτηρες,αρκετες δυνατες σκηνες και γενικα πολυ καλη γραφη.Πραγματι το-μικρο για μενα-προβλημα,ειναι το πως προσπαθει να μπλεξει τις δυο ιδεες του βιβλιου.Παροτι η καθε μια ξεχωριστα ειναι αρκετα δυνατη,η συνδεση τους μαλλον χανει καπου.Παντως δεν με χαλασε τοσο και το διαβασα πολυ ανετα το βιβλιο. Βεβαια η Νεραϊδα μου φανηκε καλυτερη απο το Ρεκβιεμ.Ουσιαστικα και στα δυο αυτα βιβλια,ο κεντρικος αξονας ειναι ο ιδιος,ετσι δεν ειναι;Εννοω,οτι και στα δυο,οι πρωταγωνιστες βιωνουν μια κατασταση που εχει να κανει με παιχνιδια του μυαλου λογω μιας ιδιαιτερης και δυσκολης φασης της ζωη τους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 16, 2012 Share Posted February 16, 2012 Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 16, 2012 Share Posted February 16, 2012 Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο. Και το Σκοτεινό Ημερολόγιο (Dark Sister) δεν είναι καθόλου κακό, αν και από τα πρώτα του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο. Έχοντας διαβάσει τρία (τη Νεράιδα, το Ρέκβιεμ και ένα άλλο, που δεν θυμάμαι τον τίτλο, γμτ) θα πω το εξής: δεν είναι κακά τα βιβλία του τα άλλα. Είναι αρκετά καλά. Αλλά αν έχεις διαβάσει πρώτα τη Νεράιδα, πάει, τα έχεις κάψει. Κανένα δεν τη φτάνει ούτε στο ελάχιστο. Προτείνω λοιπόν, διαβάστε πρώτα Ρέκβιεμ, Σκοτεινά Ημερολόγια ή ό,τι άλλο, και αφήστε τη Νεράιδα τελευταία. Ειδάλλως, ναι, διαβάστε μόνο αυτή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο. Έχοντας διαβάσει τρία (τη Νεράιδα, το Ρέκβιεμ και ένα άλλο, που δεν θυμάμαι τον τίτλο, γμτ) θα πω το εξής: δεν είναι κακά τα βιβλία του τα άλλα. Είναι αρκετά καλά. Αλλά αν έχεις διαβάσει πρώτα τη Νεράιδα, πάει, τα έχεις κάψει. Κανένα δεν τη φτάνει ούτε στο ελάχιστο. Προτείνω λοιπόν, διαβάστε πρώτα Ρέκβιεμ, Σκοτεινά Ημερολόγια ή ό,τι άλλο, και αφήστε τη Νεράιδα τελευταία. Ειδάλλως, ναι, διαβάστε μόνο αυτή. Δηλαδή εμένα που δεν μου άρεσε η νεράιδα...να μην σκεφτώ καν να αγοράσω κάποιο άλλο, ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο. Έχοντας διαβάσει τρία (τη Νεράιδα, το Ρέκβιεμ και ένα άλλο, που δεν θυμάμαι τον τίτλο, γμτ) θα πω το εξής: δεν είναι κακά τα βιβλία του τα άλλα. Είναι αρκετά καλά. Αλλά αν έχεις διαβάσει πρώτα τη Νεράιδα, πάει, τα έχεις κάψει. Κανένα δεν τη φτάνει ούτε στο ελάχιστο. Προτείνω λοιπόν, διαβάστε πρώτα Ρέκβιεμ, Σκοτεινά Ημερολόγια ή ό,τι άλλο, και αφήστε τη Νεράιδα τελευταία. Ειδάλλως, ναι, διαβάστε μόνο αυτή. Δηλαδή εμένα που δεν μου άρεσε η νεράιδα...να μην σκεφτώ καν να αγοράσω κάποιο άλλο, ε; Καταρχάς έλα να σε βάλω στη γυάλα: είσαι ο μοναδικός που ξέρω. Κατά τα άλλα, τι να σου πω; De gustibus... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 Υπάρχει και άλλος που δεν του αρέσει η Νεράιδα! Αποκαλύψου! υγ Κόμη, το άλλο του Τζους είναι το Ίντιγκο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 Εμένα πάντως μόνο το Ίντιγκο δεν μου άρεσε (σε σχέση με τα άλλα), η Νεράιδα βέβαια είναι το καλύτερο από τα 4 που έχω διαβάσει κι εγώ. Στο μεταξύ κάποτε περιμέναμε και ένα που θα έβγαζε η Άγνωστη Καντάθ αλλά πέρασε ο καιρός και τίποτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 (edited) Υπάρχει και άλλος που δεν του αρέσει η Νεράιδα! Αποκαλύψου! υγ Κόμη, το άλλο του Τζους είναι το Ίντιγκο; Αυτό με εκείνη που μαζεύει βοτάνια, κουλουπού κουλουπού. (Κακό πράγμα το γήρας, ου γαρ...) EDIT: το βρήκα: The limits of enchantment Edited February 17, 2012 by Count Baltar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 Υπάρχει και άλλος που δεν του αρέσει η Νεράιδα! Αποκαλύψου! υγ Κόμη, το άλλο του Τζους είναι το Ίντιγκο; Εμένα πρέπει να εννοείς, Σταμ. Το συζητήσαμε; Όντως, βαρέθηκα τη ζωή μου όταν το διάβαζα. Είχε ενδιαφέροντα σημεία (κεφάλαιο 1 μεταξύ άλλων) αλλά όχι αρκετά για να με κρατήσουν. Αυτή τη στιγμή, δεν θέλω να διαβάσω ακόμα μια ιστορία ενηλικίωσης παιδιών στην Αμερική. Διάβασα περίπου 120 σελίδες και το σταμάτησα. Θα το ξαναπιάσω αργότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 Υπάρχει και άλλος που δεν του αρέσει η Νεράιδα! Αποκαλύψου! υγ Κόμη, το άλλο του Τζους είναι το Ίντιγκο; Εμένα πρέπει να εννοείς, Σταμ. Το συζητήσαμε; Όντως, βαρέθηκα τη ζωή μου όταν το διάβαζα. Είχε ενδιαφέροντα σημεία (κεφάλαιο 1 μεταξύ άλλων) αλλά όχι αρκετά για να με κρατήσουν. Αυτή τη στιγμή, δεν θέλω να διαβάσω ακόμα μια ιστορία ενηλικίωσης παιδιών στην Αμερική. Διάβασα περίπου 120 σελίδες και το σταμάτησα. Θα το ξαναπιάσω αργότερα. Μα ακριβώς μια απο τα ίδια...αν και α) νομίζω Αγγλία ειναι β) διαβασα παραπάνω απο 120 σελίδες (και σε κάθε γυρισμα σελίδας μου φαινόταν όλο και χειρότερο) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 α) νομίζω Αγγλία ειναι Έχεις απόλυτο δίκιο. Φαντάσου δηλαδή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted February 17, 2012 Share Posted February 17, 2012 Είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια το Ρέκβιεμ αλλά δεν μου είχε κάνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted March 22, 2013 Share Posted March 22, 2013 Μόλις τελείωσα την Νεράιδα των Δοντιών (με ένα ουφ!) Αρχικά δεν ήξερα σε ποιο genre να κατατάξω την ιστορία. Στο φανταστικό; Στο ψυχολογικό; Στο κοινωνικό δράμα; Σε όλα μαζί; (πάντως στο τρόμου δεν θα μπορούσα να το κατατάξω με τίποτε...) Τα γούστα διαφέρουν σε όλους μας, πάντως εμένα το όλο μυθιστόρημα με άφησε παγερά αδιάφορο. Μια τυπική ιστορία πιτσιρικάδων με μια νεράϊδα-μπελά που είχε μπαστακωθεί σε έναν απ'αυτούς. Δεν μου άφησε κάποιον σκοπό να περιμένω ούτε μου όξυνε την περιέργεια στο να γυρίσω σαν τρελός τις σελίδες για να δω τι θα γίνει παρακάτω. Όχι ότι περίμενα το μεγάλο σασπένς απ'το βιβλίο αυτό, αλλά δεν περίμενα και ότι θα βαριόμουν να διαβάζω για μια αθωότητα που χάνεται πίσω από κρυμμένα ιδεολογικά στοιχεία και "κακές" παρέες. Δεν τα βάζω με την γραφή και το δέσιμο της ιστορίας. Ακόμη και η μετάφραση ήταν πολύ καλή. Η όλη ιστορία ήταν αυτή που με έκανε να χάσω το ενδιαφέρον μου και απορώ γιατί έπρεπε να αποτυπωθεί σε 300+ σελίδες. Εδώ είναι που πιστεύω πως ο Joyce το παρατράβηξε απ'τα μαλλιά, ή είχε άσχημα παιδικά χρόνια και ήθελε να ξεσπάσει... Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω αντιπαραθέσεις σε όσους άρεσε αυτό το βιβλίο, απλά θα πω πως το μοναδικό που μου άφησε τελειώνοντας το ήταν μια θλίψη... (για να μην την χαρακτηρίσω κατάθλιψη...) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted March 25, 2013 Share Posted March 25, 2013 Μόλις τελείωσα την Νεράιδα των Δοντιών (με ένα ουφ!) Αρχικά δεν ήξερα σε ποιο genre να κατατάξω την ιστορία. Στο φανταστικό; Στο ψυχολογικό; Στο κοινωνικό δράμα; Σε όλα μαζί; (πάντως στο τρόμου δεν θα μπορούσα να το κατατάξω με τίποτε...) Τα γούστα διαφέρουν σε όλους μας, πάντως εμένα το όλο μυθιστόρημα με άφησε παγερά αδιάφορο. Μια τυπική ιστορία πιτσιρικάδων με μια νεράϊδα-μπελά που είχε μπαστακωθεί σε έναν απ'αυτούς. Δεν μου άφησε κάποιον σκοπό να περιμένω ούτε μου όξυνε την περιέργεια στο να γυρίσω σαν τρελός τις σελίδες για να δω τι θα γίνει παρακάτω. Όχι ότι περίμενα το μεγάλο σασπένς απ'το βιβλίο αυτό, αλλά δεν περίμενα και ότι θα βαριόμουν να διαβάζω για μια αθωότητα που χάνεται πίσω από κρυμμένα ιδεολογικά στοιχεία και "κακές" παρέες. Δεν τα βάζω με την γραφή και το δέσιμο της ιστορίας. Ακόμη και η μετάφραση ήταν πολύ καλή. Η όλη ιστορία ήταν αυτή που με έκανε να χάσω το ενδιαφέρον μου και απορώ γιατί έπρεπε να αποτυπωθεί σε 300+ σελίδες. Εδώ είναι που πιστεύω πως ο Joyce το παρατράβηξε απ'τα μαλλιά, ή είχε άσχημα παιδικά χρόνια και ήθελε να ξεσπάσει... Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω αντιπαραθέσεις σε όσους άρεσε αυτό το βιβλίο, απλά θα πω πως το μοναδικό που μου άφησε τελειώνοντας το ήταν μια θλίψη... (για να μην την χαρακτηρίσω κατάθλιψη...) Καλά, όχι και τυπική ιστορία? Εντάξει, για τα υπόλοιπα, θέμα γούστο. Είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 25, 2013 Share Posted March 25, 2013 WolfBack, σε παρακαλώ πόσταρε μια λίστα με καλύτερες παρόμοιες ιστορίες μιας και είναι τόσο τυπικές γιατί εμένα μου άρεσε η Νεράιδα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted March 25, 2013 Share Posted March 25, 2013 Όλα είναι ένα θέμα γούστου. Ίσως να το ξεκίνησα με διαφορετικές προσδοκίες το συγκεκριμένο βιβλίο. Το τυπικό (το οποίο αναφέρω) κατ'εμέ ήταν το γεγονός του ότι όλα διαδραματίζονταν γύρω από έναν μπαμπούλα που, μερικούς από εμάς, ίσως να στοίχειωνε τα παιδικά μας χρόνια. Κάτι του τύπου: "φανταστικός φίλος", αλλά στην προκείμενη περίπτωση θα το χαρακτήριζα ως "φανταστικό δαίμονα" (όσο κι αν ήθελα να παραμείνει έτσι..) Το σπουδαιότερο ήταν το ότι ήθελα να διαβάσω τρόμο και νόμισα πως είχα να κάνω με ένα βιβλίο του είδους. Ίσως οι προσδοκίες μου να ήταν περισσότερες από όσες έπρεπε. Απ'την άλλη, ίσως να είναι ένα βιβλίο που δεν θα μπορούσα να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Ίσως να προτιμούσα να ξαναδιαβάσω το "Στάσου πλάι μου" του King, ή "το κορίτσι της διπλανής πόρτας", αν θα ήθελα να διαβάσω για μια χαμένη παιδική αθωότητα (δίχως την ύπαρξη του εξωπραγματικού και την εμφάνιση μιας "κακής" νεράιδας που δεν κατάφερε να μου προξενήσει κάποιον τρόμο -σε καμιά περίπτωση...) Σαν ανάγνωσμα ήταν καλό, δεν λέω. Αλλά, ίσως, αρκετά μακριά απ'τα γούστα μου... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 19, 2014 Share Posted March 19, 2014 Μόλις διάβασα κι εγώ τη Νεράιδα των Δοντιών και θα συμφωνήσω με όσους τους άφησε αδιάφορους. Είναι οπωσδήποτε καλογραμμένο, παρά τη μετάφραση (Μαρία Μεσσήνη) που έχει κάποια τρομερά λάθη εδώ κι εκεί, αλλά μου φαίνεται ότι αυτή η ιστορία δεν είναι αρκετά σημαντική για να τη διηγηθούμε. Συνεχώς ήθελα να ρωτήσω "και λοιπόν;", "για ποιο λόγο αξίζουν όλα αυτά να τα πούμε;". Άλλη μια ιστορία ενηλικίωσης, δηλαδή τι ενηλικίωσης, απλώς η ζωή μιας παρέας παιδιών από τη νηπιακή ηλικία μέχρι τα 18-20 περίπου, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αμερ... εεε... Αγγλίας. Όντως μοιάζει με Stephen King, αλλά γραμμένο με πιο πρωτότυπες εκφράσεις και λιγότερες σάλτσες. Μου θύμισε το Stand by me (την ταινία) το οποίο το είχα επίσης βαρεθεί. Άσε που δεν έχει καμία σημασία που αυτό το καλικαντζαράκι είναι η Νεράιδα των Δοντιών, αυτή που παίρνει τα δόντια των μικρών παιδιών που πέφτουν και τα βάζουν κάτω από το μαξιλάρι και τους αφήνει ένα κέρμα. Θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε υπερφυσικό ον, χωρίς κάποιον παραδοσιακό μύθο από πίσω του. Το να αλλάζει μορφές επίσης το βρήκα πολύ κακή ιδέα, λες και ο συγγραφέας δεν έχει αποφασίσει αν θα είναι αρσενικό ή θηλυκό κλπ. Και αν συμβολίζει το σεξ, όπως είπε κάποιος παραπάνω, γιατί εμφανίζεται όταν τα παιδάκια είναι πέντε χρονών; Δε μπορώ να πω ότι μετάνιωσα που το διάβασα, λόγω καλού γραψίματος, αλλά σίγουρα δεν το προτείνω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted March 19, 2014 Share Posted March 19, 2014 Απίστευτο. Λέμε, βέβαια, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά όταν βλέπεις ένα από τα πιο αγαπημένα σου βιβλία ever να τρώνε τέτοιο θάψιμο, ε, μια φρίκη την τρως. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 19, 2014 Share Posted March 19, 2014 Απίστευτο. Λέμε, βέβαια, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά όταν βλέπεις ένα από τα πιο αγαπημένα σου βιβλία ever να τρώνε τέτοιο θάψιμο, ε, μια φρίκη την τρως. Μια από τα ίδια. Να επισημάνω βέβαια ότι είναι πολύ βιβλίο για αγοράκια το συγκεκριμένο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 19, 2014 Share Posted March 19, 2014 Τι να σας πω, ίσως είναι τα περισσότερα σε επίπεδο συμβολικό και δεν τα έπιασα. Και μου φαίνονται και πολύ αμερικανιά οι ιστορίες "ενηλικίωσης". Απίστευτο. Λέμε, βέβαια, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά όταν βλέπεις ένα από τα πιο αγαπημένα σου βιβλία ever να τρώνε τέτοιο θάψιμο, ε, μια φρίκη την τρως. Εσύ ειδικά περίμενα να φας φρίκη κυρίως με τη μετάφραση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.