araquel Posted December 19, 2006 Share Posted December 19, 2006 (edited) δεν είδα να υπάρχει thread για τον Borges (παίζει να κάνω λάθος, sorry άμα δεν το πρόσεξα). είχα διαβάσει πριν αρκετά φεγγάρια μερικά βιβλία του και πριν από ένα χρόνο περίπου κατάφερα να βρω και το βιβλίο των φανταστικών όντων (που μου έιχε βγάλει την ψυχή μέχρι να το βρω. και μόλις το απέκτησα διάβασα κάπου για μελλοντική επανέκδοσή του... story of my life...) μου είχε κάνει εντύπωση πώς κατάφερνε να ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία, τη φιλοσοφία και την καταγραφή ιστορικών γεγονότων (πραγματικών και μη). ιδιαίτερη εντύπωση μου άφησε ένα βιβλίο μαζί με τον καισάρες (νομίζω), το σύντομες παράξενες ιστορίες, όπου είχαν αποσπάσματα από ιστορίες διαφόρων συγγραφέων. πριν από 1-1,5 χρόνο κυκλοφόρησαν σε τόμο αρκετά ή όλα τα πεζά του (τα ποιήματα δεν τα αναφέρω, διότι δεν μου αρέσει πολύ η μεταφρασμένη ποίηση) έχετε διαβάσει? εντυπώσεις? Edited December 19, 2006 by araquel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted December 19, 2006 Share Posted December 19, 2006 Εντυπώσεις; Τι εννοείς εντυπώσεις; Ο Μπόρχες είναι ίσως ο μεγαλύτερος συγγραφέας της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας (και δεν κάνω πλάκα τώρα!) Τώρα θα κάνω πλάκα... γιατί μου θύμισες ένα ωραίο αστείο στιγμιότυπο. Το οποίο είναι και ολοκληρωτικά πραγματικό. Θυμάμαι ότι το πρώτο βιβλίο του Μπόρχες που είχα την ατυχία να διαβάσω ήταν "Οι Μεταμορφώσεις της Χελώνας", σε ηλικία δεκαοχτώ χρονών, τότε που ακόμα ο Αρκτικός Κύκλος είχε πάγους. Το πήρα, το ξεκίνησα, ένοιωσα ηλίθιος γιατί δεν καταλάβαινα γρι από το τι έλεγε ο άνθρωπος, παίζανε κάτι Α και Β και μετά κάτι Β και Α, το έκλεισα διακριτικά, το ξανάβαλα στην βιβλιοθήκη της αδερφής μου, περνάνε μερικές μέρες και μου ανοίγει το τέρας (η αδερφή μου) συζήτηση για τον Μπόρχες... Λέω εγώ κάτι διάφορα στην αρχή, τύπου "εντάξει δεν ενθουσιάστηκα, καλός είναι αλλά υπερτιμημένος", με κράζει η άλλη κανονικά, και κάπου με αναγκάζει να παραδεχτώ ότι έχω διαβάσει μόνο την αρχή από τις "Μεταμορφώσεις της Χελώνας". Όπου βάζει βέβαια τα γέλια και μου λέει πως το κομμάτι αυτό είναι μελέτη πάνω στον Αριστοτέλη και μου πασάρει τους "Λαβύρινθους" και τον "Δημιουργό". Έκτοτε κόλλησα και τα βιβλία του τα έχω πάει περα-δώθε σε οχτώ μετακομίσεις. Ηθικό δίδαγμα; Μην αρχίζεις ένα βιβλίο κάποιου επειδή είναι μικρό σε μέγεθος και λιανό σε σελίδες. Μπορεί να είναι το πιο "αγγούρι" από όλα. Επιστρέφω στην σοβαρότητα. Χαιρετίζω την πρωτοβουλία σου να ανοίξεις θέμα Μπόρχες γιατί πραγματικά έχει ψωμί. Και σαν συγγραφέας και σαν άνθρωπος (βιογραφικά)... κι όποιος δεν τον έχει διαβάσει, πραγματικά χάνει μεγάλο μέρος από το βάθος και το εύρος της δυνατότητας της ανθρώπινης σκέψης. Και πάλι μπράβο που το ξεκίνησες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted December 4, 2007 Share Posted December 4, 2007 (edited) Εδώ και μια εβδομάδα διαβάζω κείμενα από την ανθολογία -πώς αλλιώς να ονομάσω αυτή την έκδοση;- Άπαντα Πεζά. Είναι η πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό που διαβάζω Μπόρχες, είναι τα πρώτα κείμενα που διάβασα στα ελληνικά* και είναι η πρώτη φορά που διαβάζω κείμενα με τη χρονολογική σειρά με την οποία γράφτηκαν. Συμφωνώ ότι είναι υπερεκτιμημένος στο εξής (ας μου επιτραπεί μια "μπορχεσική" προσέγγιση): χαίρει της άπειρης εκτίμησης ανθρώπων που διαθέτουν πεπερασμένη εμπειρία του έργου του ( και που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της τιμής που του αποτίουν) - ίσως γι' αυτό το λόγο, ορισμένοι του αναγνωρίζουν τον τίτλο του τελευταίου λογοτέχνη και νεκροθάφτη της λογοτεχνίας. *εκτός από Τα κυκλικά ερείπια, που έτυχε να το πρωτοδιαβάσω στο The Mind's I (Το Εγώ της Νόησης) των Dennet/Hofstadter. Edited December 5, 2007 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 5, 2007 Share Posted December 5, 2007 Ομολογω ότι μέχρι την τρυφερή ηλικία των 25 ετών μπέρδευα τον Μπόρχες με τον Μαρκές... Ύστερα διάβασα βιβλία του Μαρκές και τους ξεχώρισα στο μυαλό μου. Μπόρχες διάβασα πρώτη φορά φέτος, το Βιβλίο των Φανταστικών Όντων και τις Μυθοπλασίες. Και φυσικά τον λάτρεψα. Είναι πολύ πιθανόν να ισχύει αυτό που λες odesseo, αλλά ακόμη κι έτσι, θεωρώ πώς ότι κι αν διαβάσω δικό του, δε θα καταφέρει να με απογοητεύσει. Είναι ακριβώς το στυλ της λογοτεχνίας που με ιντριγκάρει, είτε να διαβάσω παρακάτω είτε να ψάξω να δω τι διάβασε αυτός ο χριστιανός και έγραψε αυτά που έγραψε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 5, 2007 Share Posted December 5, 2007 Χαχ,κι εγω τους μπερδευα μεχρι την ιδια τρυφερη ηλικια!Δηλαδη μεχρι περυσι...Φετος διαβασα ΚΑΙ Μαρκες οποτε λεω απο μεσα μου: Μαρκες ειναι ο τυπος για τους ψαγμενους κουλτουραρηδες μαινστρημ τυπους.Μπορχες ειναι ο τυπος για τους ψαγμενους-πλην ομως φευγατους και πιο φανταστιοπληκτους-τυπους.Διαβασα το Αλεφ που εχει και μερικες ακομη ιστοριουλες του.Μου το χαρισε ο Μελδοκιος βασικα.Ισως μονος μου να μην το αγοραζα,ειναι κομματακι περιεργο αναγνωσμα για τα γουστα μου αλλα σε τελικη αναλυση ειναι καλος κυριος.Δε θα ελεγα οτι ειναι υπερτιμημενος...Πιο πολυ υπερτιμημενος ειναι ο Μαρκες που θεωρειται ο ουμπερ γα..τος λατινοαμερικανος συγγραφεας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted December 5, 2007 Share Posted December 5, 2007 Είναι πολύ πιθανόν να ισχύει αυτό που λες odesseo, αλλά ακόμη κι έτσι, θεωρώ πώς ότι κι αν διαβάσω δικό του, δε θα καταφέρει να με απογοητεύσει. Αυτό που εννοώ, Naroualis, είναι περίπου ίδιο με αυτό που λες κι εσύ: αυτοί που εκτιμούν τον Μπόρχες έχοντας αντέξει το βάρος να ασχοληθούν με το έργο του, τον εκτιμούν χωρίς την αίσθηση ότι υπερβάλλουν. Αυτοί που δεν έχουν ασχοληθεί, θεωρούν το έργο του υπερεκτιμημένο. Με δυο λόγια, δεν θεωρώ την υπερεκτίμηση στο πρόσωπο και στο έργο ενός συγγραφέα ως σφάλμα του συγγραφέα, αλλά ως σφάλμα και αδυναμία του αναγνώστη (και πρώτα-πρώτα ως αδυναμία να διακρίνει ανάμεσα στο συγγραφέα Μπόρχες/Μάρκες/Κοέλιο και στο προϊόν Μπόρχες/Μάρκες/Κοέλιο). Είναι ακριβώς το στυλ της λογοτεχνίας που με ιντριγκάρει, είτε να διαβάσω παρακάτω είτε να ψάξω να δω τι διάβασε αυτός ο χριστιανός και έγραψε αυτά που έγραψε. Αυτό που λες μου δίνει την αφορμή να σχολιάσω τη γνώμη εκείνων που τον θεωρούν ως νεκροθάφτη της λογοτεχνίας. Ο Μπόρχες ανήκει στη λογοτεχνική γραμμή που υποστηρίζει το τέλος (θάνατο) του συγγραφέα και την ανάδειξη του αναγνώστη σε πρωταγωνιστή της λογοτεχνικής πράξης. Με την έννοια αυτή, η δήλωση του ίδιου του Μπόρχες "Τα πάντα έχουν γραφτεί" υποδηλώνει (έμμεσα, αλλά καθοριστικά) ότι το κείμενο ως προορισμός έχει πάψει να αποτελεί στόχο της λογοτεχνίας (και μαζί του έχει εκθρονιστεί ο θεός-συγγραφέας). Ακόμη κι αν τα πάντα έχουν γραφτεί, δεν έχουν διαβαστεί όλα - έχουμε περάσει στην εποχή του αναγνώστη, όπου το λογοτεχνικό κείμενο γίνεται αφετηρία ή αφορμή για τον αναγνώστη να ανακαλύψει την πορεία η οποία οδήγησε στη συγγραφή του κειμένου. Αναρωτιέμαι ποιον ενδιαφέρουν όλα αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 5, 2007 Share Posted December 5, 2007 (edited) Σίγουρα ενδιαφέρουν εμένα και το Θρώγκο που έχουμε ξεκοκκαλίσει τα άπαντα [με αυτόν τον τρόπο που ενδιαφέρει κάποιον κάτι που ήδη ξέρει, με τον τρόπο που βουτά κανείς το κουτάλι ξανά και ξανά στο αγαπημένο του γλυκό, είμαστε fans βρε αδερφέ :tongue:]. Τι να πω εγώ για τον Μπόρχες; Είναι ένας απ' αυτούς τους [δύο] συγγραφείς που με κάνουν να νοιώθω πως δεν είμαι μόνη στους λαβυρίνθους των συλλογισμών μου με κάθε τους παράγραφο. Με συγκινεί βαθύτατα, όπως όλη η τέχνη που απευθύνεται σε μένα σαν τα συναισθήματά μου και η σκέψη μου να μην είναι δυο ξένοι μεταξύ τους κόσμοι, αλλά ένας κόσμος - εγώ. Όταν μάθω ισπανικά, θα τον ξαναδιαβάσω στα ισπανικά. Ως τώρα τον έχω διαβάσει στα ελληνικά, κάποιες φορές κοιτώντας και το πρωτότυπο παράλληλα. Η ιστορία προσθέτει πως, πριν ή μετά το θάνατό του, βρέθηκε μπροστά στον Θεό και του είπε: “Εγώ, που τόσοι άνθρωποι υπήρξα επί ματαίω, θέλω να είμαι ένας και εγώ”. Η φωνή του Θεού του απάντησε μέσα από έναν ανεμοστρόβιλο: “Ούτε κι εγώ είμαι· εγώ ονειρεύτηκα τον κόσμο όπως εσύ, καλέ μου Σαίξπηρ, ονειρεύτηκες το έργο σου, και μέσα στις μορφές του ονείρου μου είσαι κι εσύ που, όπως εγώ, είσαι πολλοί και κανένας“. ["La historia agrega que, antes o después de morir, se supo frente a Dios y le dijo: “Yo, que tantos hombres he sido en vano, quiero ser uno y yo”. La voz de Dios le contestó desde un torbellino: “Yo tampoco soy; yo soñé el mundo como tú soñaste tu obra, mi Shakespeare, y entre las formas de mi sueño estabas tú, que como yo eres muchos y nadie”."] ~ Edited December 5, 2007 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted June 15, 2008 Share Posted June 15, 2008 Μόλις τελείωσα τις Μυθοπλασίες και το Άλεφ (thanks Araquel!) Τι να πρωτοπώ; Έχω μείνει άναυδος! Είναι απίθανες οι ιδέες του, είναι η πρώτη φορά για μένα που ένας συγγραφέας γράφει με τέτοιον τρόπο, ώστε να τον καταλαβαίνω μεν αλλά να με βγάζει συνεχώς έξω από τα συμβατικά πλαίσια της σκέψης μου και να μου υποδεικνύει διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της πραγματικότητας! Δεν έχω διαβάσει ούτε πολλή ούτε "σημαντική" λογοτεχνία αλλά αυτός ο άνθρωπος μου δίνει την αίσθηση ότι έχει πραγματικά πρωτότυπη σκέψη. Ή, τέλος πάντων, όπως λέει και ο odesseo, με φέρνει σε επαφή με ιδέες που μέχρι τώρα μου ήταν εντελώς άγνωστες. Δικές του, αλλωνών που τις διάβασε, δεν ξέρω και προς το παρόν δε μ' ενδιαφέρει. Η αίσθηση που μου αφήνει σχεδόν κάθε ιστορία του είναι του δέους απέναντι στο άγνωστο. Και επίσης, επειδή έχω ένα soft spot για τα άσχημα endings, έχω να πω ότι δε με μιζεριάζουν οι ιστορίες του, ακόμα κι όταν έχουν "δυσάρεστο" τέλος. Νιώθω σα να διαπνέεται από έναν μεταφυσικό αέρα αισιοδοξίας! Δύο μόνο πράγματα με ενόχλησαν. Πρώτον, η συνεχής αναφορά του σε μέρη, πρόσωπα, ονόματα της εποχής και της πατρίδας του. Κατανοητό μεν αλλά με κουράζει πολύ. Δεύτερον και εξίσου κουραστικό, η επιλογή μεταφραστή/επιμελητή να έχει τις σημειώσεις του στο τέλος του βιβλίου. Δε λέω, πολλές και ευπρόσδεκτες, ακόμα κι αν τις μισές φορές πλατειάζουν και τις άλλες μισές είναι λειψές. Αλλά δε γινόταν, βρε παιδί μου, να είναι στο κάτω μέρος της σελίδας; Είναι ανάγκη όλη την ώρα να ανατρέχω μια στο τέλος (και μάλιστα χωρίς ένα σημαδάκι, ένα αστεράκι, κατιτίς;) και μια στο κείμενο; Σαν αγώνας μετ'εμποδίων έμοιαζε... Συνολικά, παρόλα αυτά, πρέπει να πω ότι άξιζε πάρα πολύ τον χρόνο μου. Κι ας μην είμαι σε "τρυφερή ηλικία"... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 15, 2008 Share Posted June 15, 2008 Επειδή πραγματικά μιλάμε για έναν τεράστιο συγγραφέα, και μια γραφή που δε μοιάζει με τίποτε άλλο στον κόσμο, δε θα πω κάτι παραπάνω. Ένα πράγμα απλώς, το οποίο μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση και πιστεύω το προσέχει όποιος τον πρωτοδιαβάσει. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είχε διαβάσει ό,τι βιβλίο έχει γραφτεί ποτέ. Μορφωμένους ανθρώπους γνωρίζω πολλούς, βιβλία έχω διαβάσει πολλά, αλλά με το Μπόρχες το πράγμα γίνεται εξωφρενικό. Πρέπει να γνώριζε τα πάντα. Κατά τα άλλα δεν πιστεύω ότι έχει νόημα ό,τι περισσότερο και αν γράψω, για έναν άνθρωπο που δεν αξίζω όχι να μιλήσω για αυτόν, αλλά ούτε και τα παπούτσια να του γυαλίσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted June 16, 2008 Share Posted June 16, 2008 (edited) Η αίσθηση που μου αφήνει σχεδόν κάθε ιστορία του είναι του δέους απέναντι στο άγνωστο. Και επίσης, επειδή έχω ένα soft spot για τα άσχημα endings, έχω να πω ότι δε με μιζεριάζουν οι ιστορίες του, ακόμα κι όταν έχουν "δυσάρεστο" τέλος. Νιώθω σα να διαπνέεται από έναν μεταφυσικό αέρα αισιοδοξίας! Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση, tetarte. Αν κι ο ίδιος δεν ένιωσα ποτέ μιζέρια με τις δυσάρεστες καταλήξεις ορισμένων ιστοριών του, δεν αισθάνθηκα ποτέ τον αέρα της αισιοδοξίας για τον οποίο μιλάς. Αλλά μου έδωσες την αφορμή να το σκεφτώ: δεν νομίζω λοιπόν ότι το κείμενο αποπνέει (ή διαπνέεται από) αισιοδοξία, αλλά είναι τέτοιο το σύμπαν του Μπόρχες, τόσο περίκλειστο και αυστηρά ντετερμινιστικό, που μου (μας;) φαίνεται σχεδόν ασύλληπτο (ειδικά για όσους πιστεύουν στην ατομική ελευθερία, στην ελεύθερη βούληση και στον ανοιχτό ορίζοντα των άπειρων δυνατοτήτων). Και αυτή η ασυμμετρία ανάμεσα στο σύμπαν του Μπόρχες και στο δικό μας (ίσως, μα υπόθεση κάνω) γεννά μέσα μας "τον έλεο και το φόβο", όπως η λύση της τραγωδίας. Αν υπάρχει κάτι που λατρεύω στον Μπόρχες είναι η ειρωνεία: ιδιαίτερα αυτή με την οποία αντιμετωπίζει την ελεύθερη βούληση. Συνολικά, παρόλα αυτά, πρέπει να πω ότι άξιζε πάρα πολύ τον χρόνο μου. Κι ας μην είμαι σε "τρυφερή ηλικία"...Γιατί, tetarte, είπε κανείς ότι ο Μπόρχες απευθύνεται στους νέους; Λογικό το βρίσκω, ειδικά στην ηλικία σου, να διαβάζεις νεκρούς συγγραφείς, που δεν έγραψαν best seller. Edited June 16, 2008 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted June 16, 2008 Share Posted June 16, 2008 Αν κι ο ίδιος δεν ένιωσα ποτέ μιζέρια με τις δυσάρεστες καταλήξεις ορισμένων ιστοριών του, δεν αισθάνθηκα ποτέ τον αέρα της αισιοδοξίας για τον οποίο μιλάς. Αλλά μου έδωσες την αφορμή να το σκεφτώ: δεν νομίζω λοιπόν ότι το κείμενο αποπνέει (ή διαπνέεται από) αισιοδοξία, αλλά είναι τέτοιο το σύμπαν του Μπόρχες, τόσο περίκλειστο και αυστηρά ντετερμινιστικό, που μου (μας;) φαίνεται σχεδόν ασύλληπτο (ειδικά για όσους πιστεύουν στην ατομική ελευθερία, στην ελεύθερη βούληση και στον ανοιχτό ορίζοντα των άπειρων δυνατοτήτων). Και αυτή η ασυμμετρία ανάμεσα στο σύμπαν του Μπόρχες και στο δικό μας (ίσως, μα υπόθεση κάνω) γεννά μέσα μας "τον έλεο και το φόβο", όπως η λύση της τραγωδίας.Αν υπάρχει κάτι που λατρεύω στον Μπόρχες είναι η ειρωνεία: ιδιαίτερα αυτή με την οποία αντιμετωπίζει την ελεύθερη βούληση. Πολύ σωστά... Δεν είχα σκεφτεί το πώς αντιμετωπίζει την ελεύθερη βούληση. Δε θα έλεγα τόσο ότι την καταργεί κατασκευάζοντας ένα αυστηρά ντετερμινιστικό σύμπαν αλλά σίγουρα αλλάζει τα κριτήρια με τα οποία κρίνονται οι χαρακτήρες του. Και ίσως αυτό είναι που με κάνει να νιώθω αισιόδοξα. Αυτό που εγώ θα ονόμαζα αποτυχία και "δυσάρεστο" τέλος γίνεται, με μια αναστροφή των κανόνων, ανάμενόμενο, λογικό, "φυσιολογικό" και δεν μου προκαλεί πια στενοχώρια... Γιατί, tetarte, είπε κανείς ότι ο Μπόρχες απευθύνεται στους νέους; Λογικό το βρίσκω, ειδικά στην ηλικία σου, να διαβάζεις νεκρούς συγγραφείς, που δεν έγραψαν best seller. Αναφερόμουνα στα posts του heiron και της Naroualis. Τώρα, βέβαια, για το ποια είναι η ιδανική ηλικία για να διαβάσεις τι... νομίζω ότι είναι ένα άλλο θέμα και μάλιστα αδιάφορο για μένα (ό,τι έγινε έγινε!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 22, 2009 Share Posted August 22, 2009 Καλώς με, κι ας άργησα! Σε ευγενή χορηγία του φίλου odesseo έχω κι εγώ στα χέρια μου τα Άπαντα Πεζά του μάστορα σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη. Έχω ανακαλύψει πολύτιμο, αγαπημένο χαβιάρι και το γεύομαι λίγο-λίγο για να το χωνεύω καλά και να μου στοιχειώνει τον ουρανίσκο. 1935 και… Ο Στυγερός Λυτρωτής Λάζαρους Μορέλ Ο Αναληθοφανής Απατεώνας Τομ Κάστρο Η Πειρατίνα Χήρα Τσινγκ Ο Χορηγός των Ανομιών Μονκ Ίστμαν Ο Ψυχρός Δολοφόνος Μπιλ Χάριγκαν Ο Ανάγωγος Τελετάρχης Κοτσουκέ νο Σουκέ Ο Μασκοφόρος Βαφέας Χακίμ της Μερβ Άντρας σε Ρόδινο Στέκι Ένας Θεολόγος στο Θάνατο Η Αίθουσα των Αγαλμάτων Η Ιστορία των Δύο που Ονειρεύτηκαν Ο Μάγος που Όλο Περίμενε Ο Καθρέπτης από Μελάνι Ένας Σωσίας του Μωάμεθ Ο Γενναιόψυχος Εχθρός Περί της Ακριβείας εν τη Επιστήμη […τα πιο αγαπημένα μου μέχρι στιγμής, καθώς εντυπωσιάζουν στην πληρότητα της φαντασίας τους σε αντίθεση με το απίστευτα μικρό τους μέγεθος!] (1936…) Η Πορεία Προς το Αλ-Μουτάσιμ Και συνεχίζω… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted August 29, 2009 Share Posted August 29, 2009 (edited) Ο Μπόρχες δέν μπορεί να υποτιμηθεί αλλά ούτε και υπερτιμηθεί άν πρώτα δεν εκτιμηθεί. Και, με τι μέτρα να τον προσεγγίσεις και εκτιμήσεις δίχως να τον παραμορφώσεις;Όταν πρωτοδιάβασα Μπόρχες απογοητεύτηκα. Όχι γιατί δέν μου άρεσε, αλλά γιατί πρός στιγμής ένιωσα ότι αυτός ο Άνθρωπος έχει γράψει σχεδόν τα πάντα μέσα στα γραπτά του, ότι σχεδόν δέν υπάρχει λόγος να γράψει κάποιος κάτι μετά τονΜπόρχες. Μου φάνηκε δίχως νόημα ή αξία κάτι τέτοιο. Τέτοιο ήταν το δέος μου. Κατά την γνώμη μου, είναι ένας απο τους μεγαλύτερους λογοτέχνες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, δίχως αμφιβολία. Αλλά ο Μπόρχες δέν είναι απλά λογοτέχνης, είναι και τεράστιος φιλόσοφος, μυστικιστής, διανοούμενος, τεράστιος άνθρωπος παν' απ' όλα. Δέν θα μπορούσε αλλιώς. Λέγεται και φαίνεται φυσικά και μέσα από τα γραπτά του, ότι ήταν ο πιό διαβασμένος άνθρωπος του περασμένου αιώνα, ίσως και του κόσμου. Αυτό δέν απέχει και πολύ απο την αλήθεια. Ο Μπόρχες για μένα, είναι, ένας φάρος, ένα σημάδι, ένας ιχνηλάτης για τα όρια στα οποία έφτασε η ανθρώπινη νόηση και απο εκεί αντίκρισε το Άπειρο... Edited August 29, 2009 by Innerspaceman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 2, 2009 Share Posted September 2, 2009 "Τι κοπιώδης και εκφυλιστική που'ναι κι αυτή η μανία να συνθέτουν τεράστια βιβλία και ν'αναπτύσσουν σε πεντακόσιες σελίδες μια ιδέα που η τέλεια προφορική έκθεση της δε θα'παιρνε παραπάνω από λίγα λεπτά!" (Ο Κήπος με τα Διακλαδωτά Μονοπάτια) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted September 2, 2009 Share Posted September 2, 2009 Ὁ Μπόρχες εἶναι ὁ ἀγαπημένος μου συγγραφέας. Κατέληξα σ' αὐτὸ τὸ συμπέρασμα ὅταν ξαναδιάβασα τὶς ἱστορίες του. Καί, κατὰ τὴν ταπεινή μου ἄποψη, τὸν θεωρῶ τὸν σπουδαιότερο συγγραφέα τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα. Τὰ διηγήματά του (γιατί ἄραγε ἔγραψε μόνο σύντομες ἱστορίες; ) εἶναι τόσο πλούσια σὲ νοήματα καὶ τόσο περιεκτικὰ ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ τὰ διαβάσεις μονάχα μιὰ φορά· ἔχουν πολλαπλὲς ἀναγνώσεις καὶ νοήματα ποὺ διακλαδώνονται. Ὁ λαβύρινθος τῆς βιβλιοθήκης, ὁ ἄλλος ἑαυτός, τὰ ὄνειρα, ἡ Ἱστορία - αὐτὲς οἱ ἑνότητες ἀπασχόλησαν τὸ ἔργο του σχεδὸν ἀποκλειστικὰ καὶ μᾶς ξαναγυρνοῦν στὴν οὐσία τῆς μυθοπλασίας, στὶς ἀπαρχές της. Ἔγραψα παληότερα σὲ κάποιο κείμενό μου γιὰ τὸν Λάβκραφτ ὅτι ἔθεσε τὸ τέλος τῆς λογοτεχνίας φρίκης, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Βιτγκενστάιν ἔθεσε τὸ τέλος τῆς Φιλοσοφίας. Ὁ Μπόρχες ἔκανε κάτι μεγαλύτερο: συγκέντρωσε, ἀνέπτυξε καὶ ἔθεσε τὸ τέλος τῆς μυθοπλασίας ἐν γένει. Ἴσως νὰ εἶμαι ὑπερβολικός, ἀλλὰ κείμενα ὅπως "Τὸ θέμα τοῦ ἥρωα καὶ τοῦ προδότη", "Ἡ γραφὴ τοῦ θεοῦ", "Τὰ κυκλικὰ ἐρείπια" καὶ πόσα ἄλλα ἀκόμη προκαλοῦν μιὰ τρομερὴ νοητικὴ συγκίνηση, τὴν ὁποία δὲν θὰ παρομοιάσω ἐδῶ λόγῳ τῆς ἀκαταλληλότητας τοῦ χώρου. Καὶ ναί, εἶναι ἀπὸ τὶς περιπτώσεις συγγραφέων ποὺ ἐλάχιστοι μποροῦν νὰ ἀπολαύσουν, ἂν ὄχι κατανοήσουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted August 24, 2011 Share Posted August 24, 2011 Jorge Luis Borges: The man behind the Google Doodle http://www.csmonitor.com/Innovation/Horizons/2011/0824/Jorge-Luis-Borges-The-man-behind-the-Google-Doodle 112η επέτειος από τη γέννησή του σήμερα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 25, 2011 Share Posted August 25, 2011 Δεν έχω διαβάσει τις Μυθοπλασίες, γιατί δεν υπάρχουν πλέον στην αγορά. Θα πάρω κάποια στιγμή τα Άπαντα, αλλά έχω διαβάσει κάμποσες ιστορίες του και είναι μοναδικός συγγραφέας. Εντάξει, όλη του τη ζωή μέσα στα βιβλία την έβγαλε, αν δεν είχε πολλές γνώσεις κι αυτός, ποιος θα είχε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheHunter-Writer Posted August 25, 2011 Share Posted August 25, 2011 Το μόνο που έχω να πω για τον Μπόρχες είναι ότι είναι ο μοναδικός συγγρεφέας του φανταστικού του οποίου διήγημα βρίσκεται σε σχολικό βιβλίο. Αυτό είναι και το μοναδικό πράγμα που έχω διαβάσει από αυτόν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 25, 2011 Share Posted August 25, 2011 Το μόνο που έχω να πω για τον Μπόρχες είναι ότι είναι ο μοναδικός συγγρεφέας του φανταστικού του οποίου διήγημα βρίσκεται σε σχολικό βιβλίο. Αυτό είναι και το μοναδικό πράγμα που έχω διαβάσει από αυτόν. Δεν ισχύει αυτό: Υπάρχει και η Λοταρία της Shirley Jackson (στα κείμενα λυκείου, νομίζω, πάνε και χρόνια) που είναι από τα εξοχότερα horror διηγήματα του τελευταίου αιώνα. Όχι βέβαια ότι αυτό μειώνει τον Μπόρχες (τον οποίο και λατρεύω από τότε που τον ανακάλυψα). Νομίζω πως αυτό που γράφει στο οπισθόφυλλο του Labyrinths είναι μεγάλη αλήθεια (κι ένα κατηγορώ συνάμα) : "Ίσως ο μεγαλύτερος συγγραφέας του 20ου αιώνα που δεν κέρδισε Νόμπελ Λογοτεχνίας." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheHunter-Writer Posted August 25, 2011 Share Posted August 25, 2011 Το μόνο που έχω να πω για τον Μπόρχες είναι ότι είναι ο μοναδικός συγγρεφέας του φανταστικού του οποίου διήγημα βρίσκεται σε σχολικό βιβλίο. Αυτό είναι και το μοναδικό πράγμα που έχω διαβάσει από αυτόν. Δεν ισχύει αυτό: Υπάρχει και η Λοταρία της Shirley Jackson (στα κείμενα λυκείου, νομίζω, πάνε και χρόνια) που είναι από τα εξοχότερα horror διηγήματα του τελευταίου αιώνα. Όχι βέβαια ότι αυτό μειώνει τον Μπόρχες (τον οποίο και λατρεύω από τότε που τον ανακάλυψα). Νομίζω πως αυτό που γράφει στο οπισθόφυλλο του Labyrinths είναι μεγάλη αλήθεια (κι ένα κατηγορώ συνάμα) : "Ίσως ο μεγαλύτερος συγγραφέας του 20ου αιώνα που δεν κέρδισε Νόμπελ Λογοτεχνίας." Φέτος τέλειωσα το λύκειο και δεν συνάντησα πουθενά τη Λοταρία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 25, 2011 Share Posted August 25, 2011 Μπορεί και να ήταν στο γυμνάσιο. Ειλικρινά δε θυμάμαι πότε. (πάει και μια δεκαετία...) Οι εκδόσεις αλλάζουν θα μου πεις... Όπως και να 'χει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 26, 2011 Share Posted August 26, 2011 Το μόνο που έχω να πω για τον Μπόρχες είναι ότι είναι ο μοναδικός συγγρεφέας του φανταστικού του οποίου διήγημα βρίσκεται σε σχολικό βιβλίο. Αυτό είναι και το μοναδικό πράγμα που έχω διαβάσει από αυτόν. Δεν ισχύει αυτό: Υπάρχει και η Λοταρία της Shirley Jackson (στα κείμενα λυκείου, νομίζω, πάνε και χρόνια) που είναι από τα εξοχότερα horror διηγήματα του τελευταίου αιώνα. Όχι βέβαια ότι αυτό μειώνει τον Μπόρχες (τον οποίο και λατρεύω από τότε που τον ανακάλυψα). Νομίζω πως αυτό που γράφει στο οπισθόφυλλο του Labyrinths είναι μεγάλη αλήθεια (κι ένα κατηγορώ συνάμα) : "Ίσως ο μεγαλύτερος συγγραφέας του 20ου αιώνα που δεν κέρδισε Νόμπελ Λογοτεχνίας." Φανταστικό δεν είπε το παιδί; Θα μπλέξουμε κι αυτά τώρα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 26, 2011 Share Posted August 26, 2011 Το μόνο που έχω να πω για τον Μπόρχες είναι ότι είναι ο μοναδικός συγγρεφέας του φανταστικού του οποίου διήγημα βρίσκεται σε σχολικό βιβλίο. Αυτό είναι και το μοναδικό πράγμα που έχω διαβάσει από αυτόν. Δεν ισχύει αυτό: Υπάρχει και η Λοταρία της Shirley Jackson (στα κείμενα λυκείου, νομίζω, πάνε και χρόνια) που είναι από τα εξοχότερα horror διηγήματα του τελευταίου αιώνα. Όχι βέβαια ότι αυτό μειώνει τον Μπόρχες (τον οποίο και λατρεύω από τότε που τον ανακάλυψα). Νομίζω πως αυτό που γράφει στο οπισθόφυλλο του Labyrinths είναι μεγάλη αλήθεια (κι ένα κατηγορώ συνάμα) : "Ίσως ο μεγαλύτερος συγγραφέας του 20ου αιώνα που δεν κέρδισε Νόμπελ Λογοτεχνίας." Φανταστικό δεν είπε το παιδί; Θα μπλέξουμε κι αυτά τώρα; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς Stan. Δεν είναι η Shirley Jackson συγγραφέας του Φανταστικού; ΥΓ. "Του Νεκρού Αδερφού". Αυτό είναι ελληνικό dark fantasy/horror Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 26, 2011 Share Posted August 26, 2011 Το μόνο που έχω να πω για τον Μπόρχες είναι ότι είναι ο μοναδικός συγγρεφέας του φανταστικού του οποίου διήγημα βρίσκεται σε σχολικό βιβλίο. Αυτό είναι και το μοναδικό πράγμα που έχω διαβάσει από αυτόν. Δεν ισχύει αυτό: Υπάρχει και η Λοταρία της Shirley Jackson (στα κείμενα λυκείου, νομίζω, πάνε και χρόνια) που είναι από τα εξοχότερα horror διηγήματα του τελευταίου αιώνα. Όχι βέβαια ότι αυτό μειώνει τον Μπόρχες (τον οποίο και λατρεύω από τότε που τον ανακάλυψα). Νομίζω πως αυτό που γράφει στο οπισθόφυλλο του Labyrinths είναι μεγάλη αλήθεια (κι ένα κατηγορώ συνάμα) : "Ίσως ο μεγαλύτερος συγγραφέας του 20ου αιώνα που δεν κέρδισε Νόμπελ Λογοτεχνίας." Φανταστικό δεν είπε το παιδί; Θα μπλέξουμε κι αυτά τώρα; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς Stan. Δεν είναι η Shirley Jackson συγγραφέας του Φανταστικού; ΥΓ. "Του Νεκρού Αδερφού". Αυτό είναι ελληνικό dark fantasy/horror Δεν έχω διαβάσει κάτι από την κυρία, αλλά εσύ είπες ότι το συγκεκριμένο διήγημα είναι τρόμου. Φαντάζομαι ότι το διήγημα του Μπορχες θα ήταν πράγματι του φανταστικού, κι αυτό έχει σημασία. Δηλαδή, άμα είχε γράψει ένα μεινστριμ διηγημα ο Κινγκ και το κάναμε στα κείμενα, θα λέγαμε ότι ο Κινγκ είναι ο μοναδικός συγγραφέας τρόμου που κάνουν στο σχολείο; Θα ήταν παραπλανητικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 26, 2011 Share Posted August 26, 2011 Δεν έγραφε μόνο φανταστικό ο Μπόρχες. Για την ακρίβεια, το αγαπημένο μου διήγημά του είναι τέρμα mainstream. Μπορείς Hunter να γράψεις ποιο κείμενο του Borges κάνατε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.