Guest old#2065 Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 Το πάρτυ Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης Θέλω ένα βράδυ να κάνω ένα πάρτι πάρτι από εκείνα τα παλιά και να καλέσω σε εκείνο το πάρτι να 'ρθουν τα πιο καλά παιδιά Να 'ρθει ο Φελίνι Να 'ρθει κι ο Μάρκος Να 'ρθουν οι Μπητλς Να 'ρθει ο Σαρλώ Να 'ρθει ο Καντίνσκι Να 'ρθει κι ο Μπόρχες Να 'ρθει ο Σινάτρα και να 'μαι κι εγώ Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο σ' ένα βαθύ μπουντρούμι Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο μ' ένα μπουκάλι ρούμι Να 'ρθει ο Σεγκόβια Να 'ρθει ο Πικάσο Να 'ρθει κι ο Ντίσνεϋ Να 'ρθει κι ο Μπρελ Να 'ρθει ο Πρίσλεϋ Να 'ρθει κι ο Μπόγκαρτ Να 'ρθει κι ο Βάιλ Και να 'ρθει κι ο Μπρεχτ Να 'ρθει ο Σαββόπουλος Να 'ρθει κι ο Λέστερ Να 'ρθει ο Τζέρεμυ Να 'ρθει ο Τρυφώ Να 'ρθει ο Τζην Κέλλυ Να 'ρθει ο Σκοτ Τζόπλιν και ξαφνικά να μπουκάρει ο Ζορό Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο σ' ένα βαθύ μπουντρούμι Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο μ' ένα μπουκάλι ρούμι Να 'ρθει ο Μακλάρεν Να 'ρθει ο Σάτσμο Να 'ρθει ο Γκούντμαν Να 'ρθει ο Ρομπέν Να 'ρθει ο Σεφέρης Να 'ρθει κι ο Ρώτας Να 'ρθει ο Μικέλης Να 'ρθει κι ο Ντασέν Να 'ρθει ο Ντίλιγκερ Να 'ρθει ο Βέγγος Να 'ρθει ο Γκέρσουιν Να 'ρθει κι Μπραμ Να 'ρθει κι ο Άμποτ με τον Κοστέλλο Να 'ρθει ο Τσιτσάνης και να 'ρθει κι Μπαχ Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο σ' ένα βαθύ μπουντρούμι Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο μ' ένα μπουκάλι ρούμι Στην πάντα να περάσει η παρέα μας! Γιούχα - ι, γιούχα - για Στη μπάντα να περάσει η παρέα μας Γιούχα Χίγια Για! Και ξημερώνοντας την άλλη μέρα όταν το σύνθημα δώσω εγώ σ' ένα αερόστατο θα μπούμε όλοι να συνεχίσουμε στον ουρανό! Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο σ' ένα βαθύ μπουντρούμι Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο μ' ένα μπουκάλι ρούμι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 Και λίγη ποιότητα Σεβάχ ο θαλασσινός http://www.youtube.com/watch?v=UzKAyyDjO04&feature=related Μουσική: Μάνος Λοΐζος Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσι γαλέρες έρχονται και πάνε, ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι κι οι πειρατές μεθοκοπάνε στο καπηλειό το λιμανίσιο. Θάλασσα, πικροθάλασσα, γιατί να σ' αγαπήσω; Σαρακηνοί και Βενετσιάνοι πιάνουν και δένουν στο κατάρτι ελόγου μου τον καπταν-Γιάννη, το παλικάρι, τον αντάρτη, τον άντρακλα τον πελαγίσιο. Θάλασσα, πικροθάλασσα, γιατί να σ' αγαπήσω; Κι εκεί στου μακελειού την άψη δαγκώνω τα σχοινιά, τα λύνω, και, μα τον Άγιο Κωνσταντίνο, όλους τους ρίχνω μες στη χάση, δεμένους με τα χέρια πίσω. Θάλασσα, πικροθάλασσα, πώς να μη σ' αγαπήσω; Από τον κύκλο «Θαλασσογραφίες» του 1970 Κεμάλ Μουσική Μάνος Χατζιδάκις Στίχοι Νίκος Γκάτσος Εκτέλεση Α.Καγιαλόγλου Αλμπουμ Αντικατοπτρισμοί 1993 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 Αγγίζει το φάνταζυ (αλλά αξίζει να ακούς το Λάκη Παππά) Έκτορας και Ανδρομάχη Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης Ερμηνεύει ο Λάκης Παππάς. Από το "Παραμύθι χωρίς όνομα". Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη φώναξε με φωνή φαρμακωμένη: «Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει, όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει. Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει» Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη σαν έφευγα στις 20 τ' Απρίλη μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι: «Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις, μια κοπελίτσα κοίτα ν' αγαπήσεις. Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει, στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted October 18, 2011 Share Posted October 18, 2011 (edited) Επειδή μετα απο ώριμη σκέψη το έκρινα , και το μεταφέρω στο τι ακούτε αυτή τη στιγμή. Edited October 18, 2011 by npaps Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted March 12, 2012 Share Posted March 12, 2012 Ο δράκος- Νίκος Δημητράτος Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Είχαμε έναν δράκο κάτω στο νησί κάπνιζε ταμπάκο έπινε κρασί Και το μεσονύχτι σίδερο καρδιά άπλωνε το δίχτυ κι άρπαζε παιδιά Υπομονή ήλιος θα φανεί με χρυσά φτερά πάνω απ' τα νερά για να μας πει μες στην ντροπή: πολεμήστε και γκρεμίστε τη δρακογενιά Είχαμε έναν δράκο μαύρο και κοντό δεν φορούσε φράκο ούτε τρικαντό Εμπαινε στ' αμπάρια έχαφτε κουκιά και τα παλικάρια τά΄χε μια μπουκιά Είχαμε έναν δράκο μα σαν τα σκυλιά σκάψαμε έναν λάκο στην ακρογιαλιά Για να πέσει μέσα με τρικλοποδιά σαν δεν είχε μπέσα ούτε και καρδια http://www.youtube.com/watch?v=LmbAKPeIjxE 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted March 12, 2012 Share Posted March 12, 2012 Nα συμπληρώσω κι εγώ ένα μεγάλο καθαρό sff άσμα, τρυφερό, συναισθηματικό και αληθινό! http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=O0yQy7t29Hw Η Γη ακόμα ζει Πριν απο χρόνια σε ένα μακρυνό μου ταξίδι σε μια έρημα ακτή κάπου στην Αφρική συνάντησα έναν ταξιδιώτη από άλλον πλανήτη που μέσα στο διάστημα είχε χαθεί με ρώτησε πως το λένε αυτό το αστέρι που απο κακή του τύχη είχε βρεθεί του είπα είναι ο τρίτος πλανήτης από τον ήλιο και πως εμείς το λέμε Γη. Με κοίταξε με αληθινή απορία μου είπε νόμιζε πως ο πλανήτης αυτός είχε χαθεί τα μακρυνά τους αστεροσκοπία είχαν σημειώσει μια μεγάλη καταστροφή Τότε του μίλησα για την Χιροσίμα και για το Ναγκασάκι με έπιασε το παράπονο και έκλαψα σαν παιδί του είπα έξι χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε κύριε άνθρωπος με άνθρωπος, λαός με λαό μαζί του είπα έξι χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε κύριε αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει Αυτός μου μίλησε για τον μακρυνό του πλανήτη μου είπε πως τον κυβερνάνε δώδεκα σοφοί μετά με ρώτησε για τις δικές μας κυβερνήσεις πόσοι σοφοί κυβερνάνε την Γη; εδώ του είπα είναι αλλιώς τα πράγματα κύριε δεν κυβερνάνε πάντοτε σοφοί πολλές φορές κυβερνάνε οι αλητήριοι αρκετές φορές κυβερνάνε και οι τρελοί Τότε του μίλησα για τον έρωτα και για τον Χίτλερ για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και για τους ναζί του είπα πως σκοτώνουν οι ΕςΕς τους ανθρώπους χίλιους χίλιους σαν τα πρόβατα κύριε αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει Κοίταξε γύρω του τη θάλασσα, τα πανέμορφα δάση μου είπε είναι το πιο όμορφο αστέρι που έχω δει με ρώτησε αν μπορούσε να κόψει ένα κλωνάρι απο ένα δέντρο και μια πέτρα να πάρει μαζί του για να θυμάται τη Γη. πηρα τη πέτρα απο τα χέρια του και τη φίλησα με αγάπη απόρησε και με ρώτησε γιατί του είπα δεν υπάρχει μια πέτρα σε αυτόν τον πλανήτη κύριε ανθρώπινο αίμα να μην έχει ποτιστεί πολυ αίμα έχει χυθεί εδώ πάνω κύριε αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 13, 2012 Share Posted March 13, 2012 (edited) 1.Οτι ο Ρουβας θα ειχε πει φανταζυ δεν θα το πιστευα! (αν και ειμαι λιγο ρουβιτσα!) 2. Αυτο το φορουμ ειναι ανεξαντλητο... ολο ωραια τοπικ ανακαλυπτω! 3.Ενα απο τα πιο αγαπημενα μου τραγουδια ειναι το " Ητανε μια φορα" του Ξυλουρη. Πεθαινω... ισως δεν ειναι ακριβως φαντασυ, αλλα ειναι ενας μυθος σε ποιημα...επρεπε να το ειχα βαλει στον πρωτο διαγωνισμο ποιησης με θεμα εναν μυθο, αλλα τοτε δεν το σκεφτηκα...στερνη μου γνωση ... Ητανε μια φορα, ματια μου και εναν καιρο μια ομορφη κυρα, αρχοντισσα να σε χαρω Μια μικροπαντρεμενη κορη,ξανθη τον κυρη της προσμενει βραδυ-πρωι Ενα Σαββατο βραδυ, καλε, μια Κυριακη τον ηλιο το φεγγαρι, καλε παρακαλει Ηλιε μου φωτισε τον, φεγγαρι μου πανε και μιλησε του, για χαρη μου Γυριζει και αρμενιζει, καλε, στα πελαγα τους πειρατες θεριζει, καλε, και τους χαλα Στον ηλιο, το φεγγαρι και την βροχη και μ' εμενα μ' αφηνεις ερμη και μοναχη Γαλερα ανοιχτηκε, ματια μου, με το βορια στην μαχη ριχτηκε, ματια μου, και στον καβγα Μεσα σ' ενα σιναφι πειρατικο ειδα φωτια ΄ν' αναβει και φονικο Edited March 13, 2012 by laas7 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted March 14, 2012 Share Posted March 14, 2012 (edited) Ο δράκος- Νίκος Δημητράτος Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Για τον δράκο υπάρχει και αυτή εδώ η εκδοχή http://www.youtube.com/watch?v=Ov_P-WMnppI&feature=related Edited March 14, 2012 by joidv 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted March 16, 2012 Share Posted March 16, 2012 http://www.youtube.com/watch?v=u70wsZ5BpEQ&feature=related 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nargathrod Posted March 18, 2012 Share Posted March 18, 2012 (edited) Ωραίο θέμα! Ένα τραγούδι ροκ που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν το ακόλουθο! Συγκρότημα : Ακέστορες Τίτλος τραγουδιού : Σαρμακάνδη http://http://www.youtube.com/watch?v=tI3Oqvlsarc Σ'ένα χωριό περίεργο μα και καλά κρυμμένο Μύθος αρχαίος γράφτηκε, θυμίζει τραγωδία Στη Σαμαρκάνδη νόμιζε πως θα σωθεί αν πάει Που νά'ξερε ο δύστυχος, ο Χάρος τι θα κάνει... Κάπου θ'ακούσεις να μιλάν, τη μοίρα ν'αναφέρουν Πως ειν' γραμμένη εκεί ψηλά παράδειγμα σου φέρνουν Για ένα νιο που έκανε μια βόλτα στο παζάρι Και του'λαχε να βρει μπροστά του το Χάρο με δρεπάνι Αντίκρισε το Χάροντα και τό'βαλε στα πόδια Και στο καλύβι έτρεξε περνώντας απ'τα αλώνια Μένει χλωμός, κατάχλωμος και τη γυναίκα πιάνει Να την προλάνει να της πει τι σκέφτεται να κάνει Έχω ακουστά για ένα χωριό στα πέρατα του κόσμου Εκεί θα πάω να κρυφτώ κάτω από φύλλα δυόσμου Κι ελπίζω μέσα μου βαθιά να μη σκεφτεί να ψάξει Εκεί τριγύρω στα βουνά, στ'άστρο που θα χαράξει Μα η κυρά του οργίστηκε δεν ήταν πεπεισμένη Το Χάρο πήγε για να βρει, φεύγοντας θυμωμένη Τι έγινε ρε Χάροντα για πες μου τι συμβαίνει Τί θέλεις απ'τον άντρα μου γιατί αυτός σωπαίνει Εγώ απλά τον κοίταξα, περίεργα, το λέω δεν του'πα όμως τίποτα γιατί ήταν φοβισμένος Εντύπωση μου έκανε που ήταν στο παζάρι Γιατί αύριο τον περίμενα εκεί... στη Σαμαρκάνδη. Edited March 18, 2012 by Nargathrod 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted March 18, 2012 Share Posted March 18, 2012 Δεν είναι ακριβώς φάντασυ, αλλά έχει τις νεράιδες και μπορώ να το βάλω. Είναι τόσο ωραίο! Στους ελαιώνες της αγάπης Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας Βαθιά στους ελαιώνες της αγάπης χορεύουν οι νεράιδες του μεσημεριού Τα δροσερά τους γέλια τρελαίνουνε τον Αύγουστο τρελαίνουνε τα όνειρα των εραστών Σκύβω και προσεύχομαι με λέξεις από χώμα ήχοι κρυστάλλινοι με διαπερνούν Φωτίζουνε τη σιωπηλή ζωή μου φωτίζουνε του έρωτα τα μάτια τ' ανεξήγητα Φωτίζουνε τη σιωπηλή ζωή μου φωτίζουνε του έρωτα τα μάτια... http://www.youtube.com/watch?v=-af_yjYOJOg 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted April 15, 2012 Share Posted April 15, 2012 Και λίγο horror Του έρωτα και του θανάτου Στίχοι: Μαρία Μουτσάκη Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Στης πικροδάφνης τον ανθό και στης ιτιάς το δάκρυ που στάζει όλο παράπονο στης ποταμιάς την άκρη στου κόρφου σου τα βότανα και στην ποδιά σου πάνω έγειρα να αποκοιμηθώ, τον πυρετό να γιάνω Έκλεισα τα ματάκια μου κι είδα όνειρο μεγάλο πως σε μια αυλή, για χάρη σου, πάλευα με το χάρο Και φώναξες σαν σ' άρπαξε και μ' είδες να σαστίζω: "μη με φοβάσαι αγάπη μου λιβάνι κι αν μυρίζω, μόνο σκουλήκι να γενείς, να 'ρθεις να μ' ανταμώσεις κρυφά στο σώμα μου να μπεις, γλυκό φιλί να δώσεις Ένα φιλί αλλιώτικο που ανάσα δε θα φέρνει μα μες στης γης τις μυρωδιές τα κάλλη μου θα σπέρνει Σκουλήκι γίνηκα κι εγώ κι ήρθα να σ' ανταμώσω, κρυφά στο σώμα σου να μπω, γλυκά φιλιά να δώσω Στο έμπα χίλια σου 'δωκα, στο έβγα δυο χιλιάδες, γλυκά να λιώσεις, να χυθείς, σαν τις χλωμές λαμπάδες Κι εκεί στης γης τις μυρωδιές, στην παιχνιδιάρα σήψη ο Έρωτας τον Θάνατο μπόρεσε να νικήσει Απ' τα φιλιά που χάρισα στα κάλλη του κορμιού σου λουλούδι φύτρωσε μικρό που πίνει απ' τους χυμούς σου Λουλούδι που κι αν μαραθεί τη μυρωδιά δε χάνει γιατί δακρύζει σαν ιτιά κι ανθεί σαν πικροδάφνη 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted August 8, 2013 Share Posted August 8, 2013 Ο στίχος αγγλικός, αλλά το συγκρότημα Θεσσαλονικείς. Horror swing; Black Swamp Village - The Speakeasies' Swing Band Στίχοι/μουσική: Μανώλης Σταματιάδης I went to the black swamp villagewhere strange people liveI saw a scrawny drunk old man who gave me a flask to drinkHe started speakin' unusualsounded kinda 'of' scaredhe said listen to me carefully 'cause I'll tell you something I never tellI went to the cemeterywhere lies my dead wifeand believe me the graves were openedand skulls and bones raisedthey said hey ho (HEY HO)they said hey hey ho (HEY HEY HO)they said hey hey hey heythey were raised from the deadswingin' their bones outta hell...I said hey ho (HEY HO)I said hey hey ho (HEY HEY HO)I said hey hey hey they were raised from the deadswingin' their bones outta hellI tried to run I tried to hidethey re comin' after methey grabbed my armsthey grabbed my feetyou're goin' nowhere until you sing hey ho (HEY HO)I said hey hey ho (HEY HEY HO)I said hey hey hey as loud as i couldbut they wouldn't let me goI left that old peculiar manand his crippy yarn I walked down the gravel roadand I heard voices from the misty black swamphey ho (HEY HO)I hear hey hey ho (HEY HEY HO)I hear hey hey hey whatever I hearI get the hell away from here. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted August 8, 2013 Share Posted August 8, 2013 εξαιρετικοί είναι, ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted August 8, 2013 Share Posted August 8, 2013 Το Μαγισσάκι Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης Μουσική: Νένα Βενετσάνου Από τους χρόνους τους παλιούς το `χω βαθύ μεράκινα βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκιΤ’ άπιαστο σαν αερικό στην εμορφιά του Μάηςπου αν κάνεις να τον μυριστείς αλίμονό σου εκάειςΈβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκιντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφαΤι ζουμπούλια και τι κρίνα τι και τούτα τι κι εκείναντο και ρε και φα και μι φούχτα μου και δύναμηΠοιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκινα βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκιΠου `ναι σπηλιά του ο ουρανός άγγελος η μαμά τουκι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του κυμάτουΧτύπα χτύπα το ραβδάκι γίνε το νερό στ’ αυλάκιφα και ρε και μι και ντο μες στο μπλε το ξάγναντοΤα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώριαέξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτόΑνοίξτε πύλες κι εκκλησιές ν’ ανάψω ένα κεράκινα κάνει θαύμα στα κρυφά για με το μαγισσάκιΠου να κοιμάμαι ξυπνητός να τρέχω ξαπλωμένοςκαι να με λεν χωρίς καρδιά μα να `μαι ερωτευμένοςΈβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκιντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφαΤα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώριαέξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό (Βάλαμε τη Λίλιθ, ας βάλουμε κι αυτό, ε; ) 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted October 11, 2013 Share Posted October 11, 2013 Δε με ενθουσιάζουν ούτε οι στίχοι, ούτε η μουσική, αλλά είναι σαφώς ΕΦ: Πέτρος Θεοτοκάτος (ερμηνεία, στίχοι, μουχική) Τα μεταλλαγμένα παιδιά Είναι απίστευτο, είναι απίστευτο κατεβαίνοντας για τη δουλειά άκουσα κόσμο να ουρλιάζει Γυναίκες κλαίγανε και βρίζαν δυνατά Πώς τόλμησαν και το ‘καναν αυτό στα παιδιά; (x2) Ρώτησε τι έγινε ένα κορίτσι Μου ‘πε για δυο μεταλλαγμένα παιδιά που στείλανε οι Παγκόσμιοι στον Άρη Πως πέθαν’ η Γη τους είπαν ψέματα Πώς τόλμησαν και το ‘καναν αυτό στα παιδιά; (x2) Τους έδωσαν μυαλό Αινστάιν διπλό Σώμα γερό σαν του Ηρακλή Να φτιάξουνε ζωή στον Άρη Είν’ η μυστική τους αποστολή Κάποια μέρα έγινε λάθος και είδαν εικόνες απ’ τη Γη Οι βόμβες έπεφταν του ΝΑΤΟ και καταστρέφαν τη ζωή Πώς μπόρεσαν και το ‘καναν αυτό στα παιδιά; (x2) Εκείνοι φρίκαραν αμέσως κι απόφαση πήραν στη στιγμή να σταματήσουνε το έργο και να τελειώσει η αποστολή Μιλήσανε από το ράδιο κι αποκαλύψαν το μυστικό Κι είπαν πως μόνο η αγάπη είναι το πρότζεκτ το σωστό Κι ένας παπάς φώναξε «Άθλιοι εξωγήινοι! θέλουν κακό να φέρουν στη Γη!» Και μια πουτάνα με μαύρα ρούχα είπε «Προς τι όλ’ αυτά; »Μα είναι άνθρωποι κι αυτοί» Τα πιτσιρίκια από τα Goody’s τρέξανε έξω και παίζαν καρπαζιές «Είναι απίστευτο!» φωνάξανε «Θέλω να τρέξω! »Ζήτω οι εξωγήινοι! »Γαμώ τις συντριβές!» Πώς μπόρεσαν και το ‘καναν αυτό στα παιδιά; (x4) Πώς μπόρεσαν και το ‘καναν αυτό στα παιδιά; (x4) https://www.youtube.com/watch?v=3PY9r9yU8Gc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 11, 2013 Share Posted October 11, 2013 Ω, βρήκα κι εγώ κάτι! Ο Γιάννες ο Μονόγιαννες παραδοσιακό του Πόντου (οι στίχοι από εδώ) Ο Γιάννες ο Μονόγιαννες, ο μοναχόν ο Γιάννες,Ο Γιάννες επεπίρνιξεν και πεγάδ' επήγεν,Γαργάριξεν η μαστραπά, εγνέφιξεν ο ρδάκονΕξέβεν ρδάκος άγγελος και θέλ' να τρώη τον Γιάννεν.- Καλώς καλώς το πρόγεμα μ', καλώς το δειλινάρι μ',Καλώς το τρώγω κι αγρυπνώ και κείμαι και κοιμούμαι.- Παρακαλώ σε, ρδάκε μου, άφ'σ' με κάν πέντ' ημέρας,Πάγω 'λέπω τον κύρι μου, έρχουμαι κ' εσύ φά' με.- Άρ' άμε, άμε, Γιάννε μου,ά με κι αλήγορ' έλα.Ο Γιάννες μόνον έργεψεν, ο ρδάκον εθερέθεν,Όντας τέρή το πέραγκιαν, ο Γιάννες κατηβαίνει.- Καλώς καλώς το πρόγεμα μ', καλώς το δειλινάρι μ',Καλώς το τρώγω κι αγρυπνώ και κείμαι και κοιμούμαι.- Άσε με, ρδάκον, άσε με, άσε με, νε θερίον,Πάγω 'λέπω τη μάννα μου, έρχουμαι κ' εσύ φά' με.- Αρ' άμε, άμε, Γιάννε μου, άμε κι αλήγορ' έλα.Ο Γιάννες μόνον έργεψεν, ο ρδάκον εθερέθεν,Όντας τερή το πέραγκιαν, ο Γιάννες κατηβαίνει.- Καλώς καλώς το πρόγεμα μ', καλώς το δειλινάρι μ',Καλώς το τρώγω κι αγρυπνώ και κείμαι και κοιμούμαι.- Παρακαλώ σε, ρδάκε μου, Θεού παρακαλίας,Ας πάγω 'λέπω τ' ορφανά, δατάχκουμαι την κάλη μ'.- Αρ' άμε, άμε Γιάννε μου, άμε κι αλήγορ' έλα.Ο Γιάννες μόνον έργεψεν, ο ρδάκον εθερέθεν,Όντας τερή το περαγκιαν, ο Γιάννες κατηβαίνει.Είχεν τα χέρα 'τ' πίσταυρα, την γούλαν κρεμασμένον,Κι άλλ' οποπίσ' ο κύρις ατ' φτουλίζ' γα γένα 'τ' κ' έρται,Κι άλλ' αποπίσ' η μάννα του καταματούται κ' ερται,'σ όλτς αποπίσ' η κάλη του, χρυσή καβαλλαρέα,χρυσόν μήλον 'ς σο χέρ'ν ατής παίζει και κατηβαίνει,κατακαρδών' τον Γιάννεν ατ'σ και φοβερίζ' τον ρδάκον.- Καλώς καλώς το πρόγεμα μ', καλώς το δειλινάρι μ',Καλώς το τρώγω κι αγρυπνώ και κείμαι και κοιμούμαι.- Σπαθίν κα έν' το πρόγεμά σ', κοντάρ' το δειλινάρι σ',Φαρμάκ' να τρώς και αγρυπνάς και κείσαι και κοιμάσαι.- Κόρ' απ' εμέν 'κ' εντρέπεσαι, απ' εμέν 'κι φοβάσαι;- Από εσέν 'κ' εντρέπομαι, απ' εσέν 'κι φοβούμαι.- 'Σ τον Θο σ', 'ς τον Θο σ', νε κόρασον, τα γονικά σ' απόθεν;- Η μάννα μ' απ' τους ουρανούς, ο κύρη μ' απ' τα νέφα,Τ' αδέλφα μ' στράφτ'νε και βροντούν κ' εγώ γριλεύω ρδάκους,'Σου πεθερού μου το τσακόν' σερέντα ρδάκων δερμα,έναν να παίρω και τ' εσόν, γίνταν σεράντα έναν.- Καθώς που λες, νε κόρασον, άμε απόθεν έρθες,Ας έν' ο Γιάννες χάρισμα σ', έπαρ' 'τον κι άμε δέβα,Ας έν' ο Γιάννες αδελφό μ', η κάλη του η νύφε μ',Του Γιάννε τα μικρότερα ας είν' γυναικαδέλφα μ'. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted October 14, 2013 Share Posted October 14, 2013 Ο ΜπλακΣτίχοι: Μαριανίνα ΚριεζήΜουσική: Γιάννης Σπανός Προχθές ο σκύλος μου ο Μπλακμου έφαγε μια πολυθρόνα, τον έδωσα λοιπόν κι εγώσ’ ένα γνωστό μου κυνηγόκάπου κοντά στο Μαραθώνα.Τον έδεσε και μη μου λεςάλλο σκυλάκι ν’ αγαπήσω, τον έκλεισε να κοιμηθείσ’ ένα συρμάτινο κλουβίόμως ο Μπλακ γύρισε πίσω.Γύρισε μια νύχτα που έβρεχε πολύεδώ σε μένα, την κυρά τουίσως η αγάπη να είναι ένα σκυλίπου κουνάει ακόμα την ουρά του.Μετά μου ζήτησαν το Μπλακένα ζευγάρι Αμερικάνοιμα είναι μακριά η Αμερική κι ώσπου να φτάσει ο Μπλακ εκείείχε γεράσει και πεθάνει.Τον κλάψανε και μη μου λεςάλλο σκυλάκι ν’ αγαπήσω, τον κλείσανε να κοιμηθείσ’ ένα βελούδινο κουτίόμως ο Μπλακ γύρισε πίσω.Γύρισε μια νύχτα που έβρεχε πολύεδώ σε μένα, την κυρά τουίσως η αγάπη να είναι ένα σκυλίή καμιά φορά το φάντασμά του. https://www.youtube.com/watch?v=zd6XQJ1IZC4 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted December 27, 2013 Share Posted December 27, 2013 http://www.youtube.com/watch?v=pBEmu5-lFTE Τραγούδι που έχει γράψει φίλος μου (και τραγουδάει) και το υπεραγαπώ 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 (edited) Απ' ότι έχω καταλάβει, ο Σταυρός Τζουανάκος είναι άγνωστος σ' εμάς τους άσχετος, αλλά εξαίρετος δημιουργός και ερμηνευτής για όσους ασχολούνται με το λαϊκό τραγούδι. Από τα τρία τραγούδια που παραθέτω, το πρώτο είναι οριακά φάνταζυ και το δεύτερο οριακά τρόμου (και μη βρεθεί κανείς να υποτιμήσει τη νοημοσύνη του και τη δική μας λέγοντας πως έχει άλλο θέμα), αλλά το τρίτο τραγούδι είναι σαφέστατα τρόμου. Θα πάω με κουρσάρικα Στίχοι: Γιάννης Τατασόπουλος Μουσική: Σταύρος Τζουανάκος Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Τζουανάκος Θα πάω με κουρσάρικα καράβια να κουρσέψω και κάποια νύχτα βροχερή θα πέσω σαν την αστραπή και μες από τον πύργο σου μάγισσα θα σε κλέψω. Θά 'ναι βαριά η συννεφιά και πριν να βγουν τ΄αστέρια, όποιο εμπόδιο θα βρω θα το παλέψω σαν θεριό, να σε κρατήσω αιχμάλωτη μες τα δικά μου χέρια. Θα πάω με κουρσάρικα, πολεμιστής να γίνω, να βγω σε πέλαγος βαθύ, κουρσάρισσα και συ μαζί, να σε κρατήσω πλάι μου και τη ζωή μου δίνω. Μάγισσες φέρτε βότανα Στίχοι: Νίκος Ρούτσος Μουσική: Γιάννης Τατασόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Τζουανάκος & & Σταύρος Πλέσσας ( Τερτσέτο ) Μάγισσες φέρτε βότανα τον πόνο μου να γιάνω την έπαθα κι αγάπησα μα δεν το ξανακάνω. Μάγισσες το κορίτσι μου τώρα δε μ’ αγαπάει με γέλασε, με πρόδωσε με ξέχασε και πάει. Μάγισσες όπως μ’ έλιωσε θέλω κι αυτή να λιώσει και το κακό που μου ‘κανε να τ’ ακριβοπληρώσει. Η κατάρα της μάγισσας ( Της μάγισσας η κόρη ) Στίχοι: Σταύρος Τζουανάκος Μουσική: Σταύρος Τζουανάκος Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Τζουανάκος & Γιάννης Τατασσόπουλος ( Ντουέτο ) Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι ξεμυάλισε της μάγισσας την κόρη κι αφού τη γλέντησε, αγκάλιασε μιαν άλλη κι η μάνα της κατάρα του 'δωσε μεγάλη: "Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς, καταραμένος να΄σαι όσο ζεις." Παντού η κατάρα αυτή τον κυνηγάει και στη ζωή του όποια αγαπάει την βρίσκει μ΄άλλον και τον καίει η λαχτάρα, της μάγισσας έχει αληθεύσει η κατάρα. "Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς, καταραμένος να΄σαι όσο ζεις." Η ζήλια πια τα μάτια του θολώνει, την άπιστη αγάπη του σκοτώνει και μες τη φυλακή κλεισμένος συλλογιέται της μάγισσας πως η κατάρα εκδικιέται: "Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς, καταραμένος να΄σαι όσο ζεις." Ο Τζουανακος ειναι ο ΘΕΟΣ του ρεμπετικου! Παραμυθενιο τραγουδι (σας εχω πρηξει με τον κουμπαρο βεβαια...) Στιχοι: Μια φορά κι εναν καιρό, μικρό μου, έτσι αρχίζανε τα παραμύθια... Τώρα μου’ μαθαν για το καλό μου των κομπιούτερς την ψυχρή αλήθεια Μες στης τόσης βίας το εργοτάξιο δεν πουλάει ο Κοντορεβιθούλης και μπροστά σε τέτοιο οπλοστάσιο ο ανδρειωμένος δείχνει για χαζούλης Εσυ όμως βάλε με μες στο παραμύθι που σκαρώνεις Έστω στα ψέματα με ξαναγεννάς, με σώνεις Για σένα θα παλέψω, φεγγάρια θα κουρσέψω κι ας πέσω από δόρυ αρχαίο, παρά από σύριγγα ή τροχαίο Αν είναι να πεθάνω στην αγκαλιά σου επάνω ας πάω από κανα δράκο κι όχι από πύραυλο του ΝΑΤΟ Της Χιονάτης η θλιμμένη φάτσα παίζει σε ένα βιντεοκλίπ με βίτσια και στη Γιαννιτσών να κάνει πιάτσα πέτυχα την Κοκκινοσκουφίτσα Ποιος λοιπόν στο παιδικό μυστήριο θα επιστρέψει το χαμένο κρίνο; Η γιαγιά παιζει χρηματιστήριο και τα βράδια πάει στο καζίνο Εσυ όμως βάλε με μες στο παραμύθι που σκαρώνεις Έστω στα ψέματα με ξαναγεννάς, με σώνεις Για σένα θα παλέψω, φεγγαρια θα κουρσέψω κι ας πέσω από δόρυ αρχαίο, παρά από σύριγγα ή τροχαίο Αν είναι να πεθάνω στην αγκαλιά σου επάνω ας πάω από κανα δράκο κι όχι από πύραυλο του ΝΑΤΟ Edited January 11, 2014 by Dark desire Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted January 14, 2014 Share Posted January 14, 2014 http://www.youtube.com/watch?v=pBEmu5-lFTE Τραγούδι που έχει γράψει φίλος μου (και τραγουδάει) και το υπεραγαπώ Ατέλειωτες στιγμές Στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Νικόλας Παπακώστας Άκου, αδερφέ μου, φωνές στη σκιά που αφηγούντ' ιστορία παλιά. Την τραγουδάνε για μας στη φωτιά οι μάγοι, οι νεράιδες και τα ξωτικά Θα μιλάει για τη μοίρα του κόσμου, τη μοίρα που ρίχνει χαρτιά. Θα μιλάει για τη μοίρα του χρόνου, μια μοίρα που ξέρει πολλά. Κι ίσως λέει για τη μοίρα των δρόμων, μια σκύλα που αλλάζει μορφές, που τον κόσμο κοιτά από καθρέφτες γι' ατέλειωτες στιγμές. Θα ξεκινήσει κάπου μέσα στο φως, όταν δράκος αρχαίος, σοφός, δυνατός φτιάχνει χρυσό κι ασημένιο σπαθί, ελπίδα ενός κόσμου μικρού ιδανική. Μα ομίχλη απλώθηκε γύρω ξανά κι ορίζουν οι άρχοντες στα σκοτεινά το ξίφος να λιώσουνε μες στις φωτιές, πολέμου και πάλι να 'ρθούν εποχές. Έτσι έγνεψ' η μοίρα του κόσμου, η μοίρα που ρίχνει χαρτιά. Έτσι έγνεψ' η μοίρα του χρόνου η μοίρα που ξέρει πολλά. Κι ίσως κάπου η μοίρα των δρόμων, η Σκύλα που αλλάζει μορφές, να γελούσε μπροστά σε καθρέφτες γι' ατέλειωτες στιγμές. Εκεί, αδερφέ μου, μονάχοι οι δυο, κινάμε να σώσουμε τον κόσμο αυτό. Εσύ 'σουν γενναίος κι εγώ ασθενής μικρόψυχος, είρων, κακός και θρασύς. Στης μάχης ορμάμε μαζί τον χαμό, μας είπαν οι μοίρες ότι ήταν σωστό. Ακούω να γελάνε απ' τους ουρανούς, σαν πέφτεις μαχόμενος χίλιους εχθρούς. Θα σκοτώσω τη μοίρα του κόσμου και τα ουράνια ας βρέξουν φωτιά. Θα διαλύσω τη μοίρα του χρόνου κι οι λαοί ας πνιγούν στη σκιά. Και θα πιάσω τη μοίρα των δρόμων, όσες και ν' αλλάξει μορφές. Κι οι κραυγές της θα σκίζουν τη νύχτα γι' ατέλειωτες στιγμές. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Simitsakis Posted January 15, 2014 Share Posted January 15, 2014 http://www.youtube.com/watch?v=pBEmu5-lFTE Τραγούδι που έχει γράψει φίλος μου (και τραγουδάει) και το υπεραγαπώ Ατέλειωτες στιγμές Στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Νικόλας Παπακώστας Τι μου θύμισες τώρα... Πριν 3 χρόνια περίπου μας το είχε βάλει αυτό το τραγούδι ο DM μας (D&D) - δήθεν ήταν ενός βάρδου και θα βοηθούσε στην επίλυση ενός γρίφου. Και είχαμε όλοι μείνει άφωνοι. Είναι υπέροχο!! Η πλάκα είναι πως κοιτάζοντας τα σχόλια στο video, υπάρχει και κάποιος άλλος που αναφέρει κάποιον DM... Μεγάλη έμπνευση έδωσε σε πολλούς Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted February 5, 2014 Share Posted February 5, 2014 Χόμπιτ - Lost Bodies Στίχοι: J.R.R. Tolkien [ο δίσκος γράφει απλά 'Τόλκιν'] Μουσική: Lost Bodies Ποτήρια κομμάτια, τα πιάτα ραγίστε! Στραβώστε μαχαίρια, πιρούνια λυγίστε!Με τέτοια τους Μπάγκινς τους κάνεις τρελούς! Τσακίστε μπουκάλια, φωτιά στους φελλούς! Σκίστε πετσέτες, στο λίπος πατήστε! Το κελάρι με γάλα παχύ πλημμυρίστε! Τα κόκαλα αφήστε κειδά στο χαλάκι! Τις πόρτες ραντίστε ωραίο κρασάκι! Στη χύτρα αδειάστε τα γυαλικά, και με γουδοχέρι λιανίστε τα γλυκά·Κι αν κάτι στο τέλος γερό απομείνει Πατήστε το κάτω κομμάτια να γίνει! Το πίστεψε ο Μπίλμπο, το χρώμα του χάνει!Προσέξτε τα πιάτα! Σιγά το τηγάνι! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Turambar Posted February 5, 2014 Share Posted February 5, 2014 Παύλος Παυλίδης- Θεριστές Μπήκε ένας ήλιος μες στο σπίτι και με ξύπνησεμετά με οδήγησε σε κάτι έρημες ακτές,έκαψε όλα μου τα ρούχα και με τύφλώσε,άπλωσε γύρω μου κάτι παράξενες σκιές.Μετά μου κόλλησε στα μάτια τηλεσκόπιακαι είδα ηλιοτρόπια σε κάμπους μακρινούςνα στρέφονται στο φως σαν περισκόπιαγια αυτούς που θάφτηκαν από ασήκωτους καιρούς.Για όλους αυτούς που ονειρεύτηκαν να ζήσουνένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς,αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουναπ'το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς...Ήρθε ένας άνεμος το απόγευμα και φύσηξε,κάπου μακριά μουγκρίζαν κάτι μηχανέςκι όπως κυλούσε το τραγούδι τους με κοίμιζε,κάτι μου θύμιζε,κάτι εικόνες απ'το χτες.Κάτι ανθρώπους που με κρύψαν όταν έβρεχε,αίμα και δάκρυα πάνω στις σκεπές,κάτι κορίτσια που με κύλισαν στα σύννεφαόταν πατάγανε στη Γη με τα δρεπάνια οι θεριστές.Όσοι κρυφτήκαν στα τριαντάφυλλα γλιτώσαν,άλλοι πληρώσαν για κάθε αύριο με ένα χτεςμα οι θεριστές ποτέ κανένα δεν προδώσαν,ξηλώσαν τα αγκάθια απ'όλες τις καρδιές...Ήρθε ένα σύννεφο το βράδυ και με τύλιξε,πριν να προλάβω να σκεφτώ γέμισε η νύχτα αστραπέςκι ώσπου να βρω κάτι να πω η νύχτα μίλησε,η νύχτα είπε πως απόψε είναι νύχτα για ευχές...Τα πλάσματα τριγύρω ησυχάσαν,μόνο το δέντρο της σιωπής,το δέντρο της σιωπήςάπλωσε λίγο τα κλαδιά του και με φτάσαν,είχαν τα λόγια που θα πω μέσα στα φύλλα του φολιές:Θέλω έναν ήλιο το πρωί πάνω απ'τη θάλασσα,έναν άνεμο το απόγευμα να διώχνει τις σκιές,ένα σύννεφο το βράδυ,ένα σύννεφοπου οι κεραυνοί του να φωτίζουνε στα βράχια τις μορφέςόλων αυτών που ονειρεύτηκαν να ζήσουνένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς,αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουναπ'το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς...Αυτά είχα να τους πω όμως δε μίλησα,μ'άρεσε όπως την κοιτάζανε οι λύκοι από μακριά,αγκάλιασα τη νύχτα και τη φίλησα,ήτανε ωραία τα φιλιά...ήτανε ωραία τα φιλιά...ήτανε... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted February 12, 2014 Share Posted February 12, 2014 Ίσως είναι απλά αντιτεχνολογική γκρίνια του '70 οι στιχοι, αλλά εμένα μου έφεραν ΕΦ εικόνες στο μυαλό: Ηλεκτρική Μαρία - Νίκος ΑντωνιάδηςΜουσική: Μάνος ΛοΐζοςΣτίχοι: Θεόφιλος Βερύκιος Σ’ αυτήν την πόλη τη στενή ομίχλη πάντα πέφτει και το μπετόν και το γυαλί όλο με βγάζουν ψεύτη. Άι, Μαρία, Μαρία ηλεκτρική, που χοροπηδάς μες στη βροχή, που χοροπηδάς μες στη βροχή. Άι, Μαρία, Μαρία ηλεκτρική, τώρα ποιος σε πιάνει, είσαι μηχανή, τώρα ποιος σε πιάνει, είσαι μηχανή. Σ’ αυτήν την πόλη την κουφή το τύμπανο ουρλιάζει. Είν’ η ζωή μου ένα κουμπί, δεν βλέπω ποιος διατάζει. Άι, Μαρία, Μαρία ηλεκτρική, στύψε το μυαλό σου, είναι Κυριακή, στύψε το μυαλό σου, είναι Κυριακή. Άι, Μαρία, Μαρία ηλεκτρική, σχήμα του θανάτου κάθε σου φιλί, σχήμα του θανάτου κάθε σου φιλί. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.