Jump to content

Stargate: Atlantis (2004-2009)


Darkchilde

Recommended Posts

Είδαμε όλες τις σεζόν σε μορφή ταινίας, αφού βλέπαμε 7-8 επεισόδια τη βραδυά, και τώρα έχω πάθει εξάρτηση και υποφέρω απο στερητικό σύνδρομο :tease: .

 

Welcome to the club! Τουλάχιστον εσύ έχεις να δεις ακόμα 10 κύκλους και μια ταινία απο SG1! Εμείς τι να πούμε που η φλέβα στέγνωσε? :crybaby:

Link to comment
Share on other sites

Don't Worry Folks, Michael the Wraith (Connor Trineer) assured us that there is a season 5 of Atlantis and that he will be in it... So just be patient until the Season 5 premiere this July. Lucky me I still have 7-8 episodes of season 3 and the whole of Season 4 and the movie yet to watch.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1 “Search and Rescue”

 

Τα καλά νέα: Οι Jewel State και Robert Picardo έχουν τα ονόματα τους στους τίτλους έναρξης. Τα κακά νέα: η Amanda Tapping είναι εκτός τίτλων και αναφέρεται ως special guest star. Η Σαμάνθα Κάρτερ είναι πλέον εκτός Ατλαντίδας και την διοίκηση αναλαμβάνει πλέον ο πράκτορας Ρίτσαρντ Γούλσεϊ (Picardo).

 

Δυστυχώς ένα κάπως αδύναμο επεισόδιο. Επιστρέφει φυσικά ο Connor Trinneer ως Γρέιθ Μάικλ και από τον πανούργο και εξαιρετικά πανούργο κακό που γνωρίσαμε έχουμε ξαφνικά έναν «λίγο» και ανόητο κακό. Τον ξεγελούν εύκολα και εκεί που τον περιμένεις να εμφανιστεί ξαφνικά να εμποδίσει τα σχέδια των καλών, ο χαρακτήρας του παραμένει αψυχολόγητα εξαφανισμένος. Τόσο που όταν τέλειωσε δεν το πίστευα. Περίμενα να δω τον λάκκο στη φάβα αλλά όχι… ένα τελείως ανέμπνευστο σενάριο.

 

Εύχομαι να μην είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του κύκλου που ακολουθεί. Είθε ο Picardo να βάλει το χεράκι του.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2 “The Seed”

 

Ο Ρίτσαρντ Γούλσεϊ (Robert Picardo) αναλαμβάνει την διοίκηση της Ατλαντίδας. Έκτακτη guest εμφάνιση και ο γλυκύτατος κλώνος του γιατρού Κάρσον. Κατά τα άλλα… άλλη μια απογοήτευση με μία από τις πιο κουρασμένες ιδέες στον κόσμο της επεισοδιακής σειράς σου-φου γενικώς: Γενετικά τροποποιημένος εξωγήινος ιός προσβάλλει έναν από τους κεντρικούς χαρακτήρες και είναι θέμα χρόνου οι υπόλοιποι να βρουν το…αντίδοτο! (Γιατί μετά από τόσα χρόνια, τόσες σειρές, τόσους κύκλους τα σενάρια παραμένουν τελματωμένα;)

 

Η φύση του ιού είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον. Ένα ολόκληρο διαστημόπλοιο των Γρέιθ μεγάλωνε γύρω από την γιατρό Κέλερ. Ας το άφηναν να τελειώσει για πιο εντυπωσιακές εξελίξεις και ας την γλύτωναν κάπως αργότερα (αν το θέλουν οι σεναριογράφοι όλα γίνονται.) Ως έχει, έχουμε μερικές μισόβραστες ala-alien σκηνές, αν και η τελική επέμβαση του Σέπερντ κλέβει λίγες εντυπώσεις, κυρίως για τα άψογα εφέ.

 

Το Seed δεν είναι ό,τι καλύτερο θα περιμέναμε από την επίσημη εμφάνιση του Robert Picardo. Ας πούμε όμως πως είναι ακόμα η αρχή και να ελπίζουμε να μην είναι αυτός ο κύκνειος κύκλος της σειράς.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3 “Broken Ties”

 

Άλλο ένα «μικρό» και «βιαστικά εκτελεσμένο» επεισόδιο που απογοητεύει. Είναι η συνέχεια του Reunion από τον προηγούμενο κύκλο. Ο Ρόνον πέφτει αιχμάλωτος των Γρέιθ που επιχειρούν να τον μετατρέψουν σε σκλάβο τους. Παρά την αντίσταση του το καταφέρνουν και μετά την απελευθέρωση του έχει να υποστεί μια επώδυνη αποτοξίνωση. Πολλά σημεία για να αναπτυχθούν σωστά, αλλά και αν γινόταν έτσι, με ένα διπλό επεισόδιο, δεν νομίζω πως θα σωζόταν η ιστορία από το να είναι τετριμμένη.

 

Εξαίσιες όλες οι σύντομες στιγμές με Γούλσεϊ (Picardo), που μακάρι να είναι δείγμα για κάτι πιο εκτεταμένο στο μέλλον. Ο μουσικός επίλογος με το μοντάζ των διαφόρων χαρακτήρων φανερώνει για μια άλλη φορά πως η πόλη εξακολουθεί να είναι η σταρ της σειράς. Και αυτό…δεν είναι δημιουργικά σωστό για μια σειρά, στον πέμπτο της κύκλο.

Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3 “Broken Ties”

 

Ο μουσικός επίλογος με το μοντάζ των διαφόρων χαρακτήρων φανερώνει για μια άλλη φορά πως η πόλη εξακολουθεί να είναι η σταρ της σειράς. Και αυτό…δεν είναι δημιουργικά σωστό για μια σειρά, στον πέμπτο της κύκλο.

 

Ε, καλά τώρα... Είναι αυτό σχόλιο απο φανατικό σταρ τρεκά (όπου το Εντερπραιζ έχει γίνει εικόνισμα αγίου)...?

Άλλωστε το όνομα της σειράς είναι Stargate: ATLANTIS! Θα ήταν τουλάχιστον ανέντιμο απο τους σεναριογράφους αν η πόλη

δεν είχε υπόσταση βασικού, για την σειρά, χαρακτήρα.

Link to comment
Share on other sites

Ε, καλά τώρα... Είναι αυτό σχόλιο απο φανατικό σταρ τρεκά (όπου το Εντερπραιζ έχει γίνει εικόνισμα αγίου)...?

Άλλωστε το όνομα της σειράς είναι Stargate: ATLANTIS! Θα ήταν τουλάχιστον ανέντιμο απο τους σεναριογράφους αν η πόλη

δεν είχε υπόσταση βασικού, για την σειρά, χαρακτήρα.

 

Και τι πόλη κιόλας!! Δεν ξέρω πόσες φορές έχω δει τη σκηνή στον πιλότο όπου αναδύεται ξανά από το βυθό του ωκεανού!

Link to comment
Share on other sites

Ε, καλά τώρα... Είναι αυτό σχόλιο απο φανατικό σταρ τρεκά (όπου το Εντερπραιζ έχει γίνει εικόνισμα αγίου)...?

 

Και τι θα γινόταν αν στο Star Trek είχαμε γμάτο σκάφος αλλά νερόβραστους χαρακτήρες; Θα ήταν το ίδιο;

 

Στο Atlantis μόνο ο Μακέη και τώρα ο Γούλσεϊ λένε κάτι. Ούτε ο Σέπερντ, ούτε η Τέϊλα έφτασαν να με κερδίσουν όπως με κέρδισαν οι Τζακ Ο'Νιλ και Τιλκ και Σαμάνθα Κάρτερ και Ντάνιελ Τζάκσον του SG-1.

 

Ο Ρόνον σχεδόν κάτι λέει. Και επαναλαμβάνω: Τα ανωτέρω θα ήταν αποδεκτά σχόλια για πρώτο ή δεύτερο κύκλο. Όχι τον ΠΕΜΠΤΟ. Μα θα ήταν για κλάματα να είχαμε επτά κύκλους Star Trek όπου την παράσταση θα έκλεβε μέχρι το τέλος μόνο το Enterprise.

Link to comment
Share on other sites

Και τι θα γινόταν αν στο Star Trek είχαμε γμάτο σκάφος αλλά νερόβραστους χαρακτήρες; Θα ήταν το ίδιο;

 

Εντάξει, λογικό να γκρινιάζεις για τους νερόβραστους χαρακτήρες. Δεκτό. Αλλά για την Ατλαντίδα δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Σου αναφέρω ενδεικτικά: Εντερπράιζ, Μπάμπιλον 5, Μογία, Ανδρομέδα και δεν συμμαζεύεται... Χωρίς αυτά, οι αντίστοιχες σειρές μπορεί και να μην βλεπόντουσαν...

Σίγουρα το ιδανικό σε κάθε σειρά θα ήταν να είναι όλα τέλεια, η πλοκή, οι χαρακτήρες, τα εφέ, η σκηνοθεσία, η μουσική κοκ.

Δεν λες πάλι καλά που κάποιες καταφέρνουν να πετύχουν τα μισά κριτήρια?

Το αν η πόλη επισκιάζει την ίδια την πλοκή ή τους άλλους χαρακτήρες, έ τι να κάνουμε? Δεν φταίνε οι concept designers που οι σεναριογράφοι έχουν πεθάνει στις καρέκλες τους και οι ιστορίες βγαίνουν αυτοματοποιημένα με αλγορίθμους που ανακυκλώνουν όλες τις άλλες σειρές Ε.Φ. που υπήρξαν ποτέ... :tease:

 

Υ.Γ. Και αφού θάβουμε το Ατλάντις θα παραδεχτώ το εξής. Τους χαρακτήρες μπορώ να τους αντέξω μέσα στην αφόρητη στερεοτυπία τους αν συμμετάσχουν σε καλές ιστορίες. Εμένα αυτό με καίει... λίγη πρωτοτυπία ρε γαμώτο...

Link to comment
Share on other sites

Υ.Γ. Και αφού θάβουμε το Ατλάντις θα παραδεχτώ το εξής. Τους χαρακτήρες μπορώ να τους αντέξω μέσα στην αφόρητη στερεοτυπία τους αν συμμετάσχουν σε καλές ιστορίες. Εμένα αυτό με καίει... λίγη πρωτοτυπία ρε γαμώτο...

 

Σκοπός μου δεν είναι να την θάβω αλλά να ελπίζω για τα καλύτερα.

 

Κι εσύ αντί να κάνεις γενικό αντίλογο ρε Sylook, γιατί δεν μας λες πως σου φάνηκαν τα Search and Rescue, The Seed, Broken Ties; Εσένα δηλαδή σου άρεσαν; Πες μας το γιατί.

Link to comment
Share on other sites

Κι εσύ αντί να κάνεις γενικό αντίλογο ρε Sylook, γιατί δεν μας λες πως σου φάνηκαν τα Search and Rescue, The Seed, Broken Ties; Εσένα δηλαδή σου άρεσαν; Πες μας το γιατί.

 

Φυσικά και δεν με ικανοποίησαν, αυτό νομίζω φαίνεται όταν διαμαρτύρομαι για την έλλειψη πρωτοτυπίας στην σειρά. Βέβαια είναι γνωστό ότι σε κάθε κύκλο υπάρχουν επεισόδια fillers και έχω ελπίδες για τα επόμενα, είμαστε ακόμα στην αρχή.

Ο αντίλογος μου δεν σημειώνεται στα (προφανή) μειονεκτήματα που επισημαίνεις, αλλά στο γεγονός ότι σε ενοχλεί η παρουσίαση της πόλης ως ένα απο τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της (σειράς) παρόλο που η Ατλαντίδα είναι δεδομένα κύριος πρωταγωνιστής (ο τίτλος τα λέει όλα νομίζω) και έτσι θα έπρεπε να είναι!

Αλλιώς να ονόμαζαν την σειρά STARGATE: PEGASUS GALAXY ή STARGATE: SG8 και να είσαι απόλυτα δικαιολογημένος να παραπονιέσαι για την -υπερ-έκθεση της Ατλαντίδας. Ο προσανατολισμός της είναι ξεκάθαρος νομίζω και ουδέποτε κάποιος απο τους άνθρωπους-χαρακτήρες θα μπορέσει να ξεπεράσει την σημαντικότητα της ίδιας της πόλης στη σειρά. Χωρίς τον ΜακΚέι (σίγουρα ο καλύτερος χαρακτήρας), SG: ATLANTIS μπορεί να υπάρξει, χωρίς την Ατλαντίδα όμως όχι...

Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4 “The Daedalus Variations”

 

Οι ιστορίες με παράλληλα σύμπαντα συνήθως με κουράζουν γιατί οδηγούν σε σεναριακά αλαλούμ που κουράζουν. Το συγκεκριμένο επεισόδιο (το πρώτο του πέμπτου κύκλου που μου άρεσε) στήνει ένα ατμοσφαιρικό σκηνικό πάνω σε ένα αντίγραφο του διαστημοπλοίου Δαίδαλος, που ταξιδεύει από το ένα σύμπαν στο άλλο, σταθερά στην τροχιά του πλανήτη της Ατλαντίδας.

 

Μυστήριο στην αρχή και έντονη περιπέτεια στη συνέχεια γεμίζουν ευχάριστα το επεισόδιο, με πολύ καλά εφέ και ευκαιρία για το δέσιμο των χαρακτήρων Σέπερντ-Τέιλα-Ρόνον-Μακέη. Ο Γούλσεϊ απουσιάζει, αλλά εφόσον η ιστορία δεν τον αφορούσε, ενός λεπτού χρόνος να παρακολουθεί τα δρώμενα από τη γέφυρα της Ατλαντίδας μάλλον δεν άξιζε για τον Picardo να εμφανιστεί στη δουλειά.

 

Σε αυτό το επεισόδιο «ίσως» έγινε και κάτι άλλο. Μήπως το Stargate Atlantis εφηύρε τους δικούς του Borg;! Οι αγνώστου ταυτότητας εξωγήινοι από το παράλληλο σύμπαν, ένα είδος ανθρώπου-ρομπότ, δείχνουν σκληρά καρύδια. Ακόμα και ο Ρόνον δείχνει να τα φτύνει μαζί τους. Περνούν στα γρήγορα και μας κάνουν να ζητάμε κι άλλο. Τέτοια πηγή δεν χρησιμοποιείται από σεναριογράφους στο ντούκου για να εγκαταλειφθεί στη συνέχεια. Πρόκειται να τους συναντήσουμε ξανά.

Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4 “The Daedalus Variations”

 

Οι ιστορίες με παράλληλα σύμπαντα συνήθως με κουράζουν γιατί οδηγούν σε σεναριακά αλαλούμ που κουράζουν. Το συγκεκριμένο επεισόδιο (το πρώτο του πέμπτου κύκλου που μου άρεσε) στήνει ένα ατμοσφαιρικό σκηνικό πάνω σε ένα αντίγραφο του διαστημοπλοίου Δαίδαλος, που ταξιδεύει από το ένα σύμπαν στο άλλο, σταθερά στην τροχιά του πλανήτη της Ατλαντίδας.

 

Μυστήριο στην αρχή και έντονη περιπέτεια στη συνέχεια γεμίζουν ευχάριστα το επεισόδιο, με πολύ καλά εφέ και ευκαιρία για το δέσιμο των χαρακτήρων Σέπερντ-Τέιλα-Ρόνον-Μακέη. Ο Γούλσεϊ απουσιάζει, αλλά εφόσον η ιστορία δεν τον αφορούσε, ενός λεπτού χρόνος να παρακολουθεί τα δρώμενα από τη γέφυρα της Ατλαντίδας μάλλον δεν άξιζε για τον Picardo να εμφανιστεί στη δουλειά.

 

Σε αυτό το επεισόδιο «ίσως» έγινε και κάτι άλλο. Μήπως το Stargate Atlantis εφηύρε τους δικούς του Borg;! Οι αγνώστου ταυτότητας εξωγήινοι από το παράλληλο σύμπαν, ένα είδος ανθρώπου-ρομπότ, δείχνουν σκληρά καρύδια. Ακόμα και ο Ρόνον δείχνει να τα φτύνει μαζί τους. Περνούν στα γρήγορα και μας κάνουν να ζητάμε κι άλλο. Τέτοια πηγή δεν χρησιμοποιείται από σεναριογράφους στο ντούκου για να εγκαταλειφθεί στη συνέχεια. Πρόκειται να τους συναντήσουμε ξανά.

 

Ντίνο με κάλυψες απόλυτα. Το επεισόδιο ήταν αρκετά καλό ώστε ήλπιζα να τους έβγαινε διπλό! Οι καινούριοι ''κακοί'' σίγουρα θα ξαναεμφανιστούν και δεν πρόκειται να έχουν αγαθές προθέσεις!

Ελπίζω να συνεχίσουν έτσι. Δεν αναμένω ιδιαίτερη πρωτοτυπία στα plots αλλά προσμένω τουλάχιστον να αναμασήσουν τα τετριμμένα με ανανεωμένη ματιά στο μέλλον.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Ένας από τους λόγους που το SG άντεξε τόσο πολύ -10 χρόνια- και το Franchise συνεχίζει ακόμα δεν είναι τόσο πολύ (τουλάχιστον δική μου άποψη) γιατί έιναι τόσο καλή σειρά, αλλά γιατί είχε πάρα πολύ μειωμένο κόστος. Στα περισσότερα επεισόδια το ειδικά εφέ ήταν η πύλη και πολλές φορές έβλεπες μόνο το φως. όσο για τα σκηνικά, οτιδήποτε βρίσκανε στην αποθήκη παρατημένο από άλλες ταινίες. Το χαμηλό κόστος (σκεφτείτε το κόστος ενός επεισοδίου Babylon 5 ή ενός επεισοδίου Star Trek και το κόστος ενός επεισοδίου SG) πρέπει να ήταν αυτό που το κράτησε τόσα χρόνια.

Link to comment
Share on other sites

Ένας από τους λόγους που το SG άντεξε τόσο πολύ -10 χρόνια- και το Franchise συνεχίζει ακόμα δεν είναι τόσο πολύ (τουλάχιστον δική μου άποψη) γιατί έιναι τόσο καλή σειρά, αλλά γιατί είχε πάρα πολύ μειωμένο κόστος. Στα περισσότερα επεισόδια το ειδικά εφέ ήταν η πύλη και πολλές φορές έβλεπες μόνο το φως. όσο για τα σκηνικά, οτιδήποτε βρίσκανε στην αποθήκη παρατημένο από άλλες ταινίες. Το χαμηλό κόστος (σκεφτείτε το κόστος ενός επεισοδίου Babylon 5 ή ενός επεισοδίου Star Trek και το κόστος ενός επεισοδίου SG) πρέπει να ήταν αυτό που το κράτησε τόσα χρόνια.

 

Δεν ξέρω αν το χαμηλό κόστος ίσχυε για τα πρώτα 2-3 seasons αλλά απο εκεί και έπειτα τα ειδικά εφέ είναι πολύ περισσότερα σε χρόνο, πολύ καλύτερα σε ποιότητα (υπάρχει εξειδικευμένο τμήμα Εφέ για τη σειρά) και υπάρχουν πολλά animatronics, κοστούμια κτλ που φτιάχνονται ειδικά για το Stargate.

Εδώ και αρκετά χρόνια, το SG1 αλλά και το Atlantis έχουν τα καλύτερα CG σε σειρά Ε.Φ. (μαζί με το Galactica).

Edited by Sylook
Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 5 “Ghost in the Machine”

 

Ο χαρακτήρας της Ελίζαμπεθ Γουίρ επιστρέφει, όχι όμως και η ηθοποιός που την ενσάρκωσε πρωτίστως, η Torri Higginson, το ελάχιστο που ίσως θα έσωζε αυτό το χαζό σενάριο. Πάει χαμένο και το κατά τα άλλα τραγικό φινάλε.

 

Γιατί, sorry, ούτε 10 χρονών είμαι ακόμα, ούτε είμαστε στην εποχή του Space 1999, για τόση, μα τόση, σαχλαμάρικη επιστημονική φαντασία (ασώματα ρομπότ replicators ικανά να χτίζουν με μεγάλη ταχύτητα σώματα από νανίτες αλλά και βιολογικά σώματα αν το θέλουν. Μη σας εξηγούμε τώρα λεπτομέρειες, όλα είναι δυνατά, ο ΜακΚέη το έχει φροντίσει.) Είμαι διατεθειμένος να είμαι εύκαμπτος στα παραμύθια αλλά όχι τόσο. Και η «συνείδηση» μέσα στο κομπιούτερ, νόμιζα πως η ιδέα είχε εξαντληθεί του θανατά στο Star Trek.)

Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 6 “The Shrine”

 

Άλλο ένα επεισόδιο με κάποιον ξένο ιό να μολύνει έναν από τους κεντρικούς χαρακτήρες και η σωτηρία να διακυβεύεται στην ανακάλυψη θεραπείας.

 

Το σενάριο σώζεται από έναν καταπληκτικό Ντέιβιντ Χιούλετ που δίνει ρέστα σαν Δόκτωρ ΜακΚέη που χάνει σιγά-σιγά την ευφυΐα αλλά και την μνήμη του. (Η αδελφή του ηθοποιού, Κέιτ Χιούλετ, επιστρέφει πάλι στον ρόλο της…αδελφής του ΜακΚέη).

 

Η καλύτερη σκηνή του επεισοδίου έχει τους Σέπαρντ και ΜακΚέη να πίνουν μπύρες το βραδάκι στην άκρη της προβλήτας της Ατλαντίδας, με την φωταγωγημένη πόλη να δεσπόζει πίσω τους. Ίσως η πρώτη φορά που υπαινίσσεται ένα δέσιμο ανάμεσα στους δύο άντρες. (Και ο ΜακΚέη έχει την ευκαιρία να ομολογήσει τον έρωτα του στη γιατρό Τζένιφερ, κι ας μη το θυμάται μετά.)

 

[Αναρωτιέμαι πότε οι Γρέιθ θα επιστρέψουν επιτέλους στην κεντρική μυθολογία της σειράς.]

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 7 “Whispers”

 

Ένα επεισόδιο τρόμου, με κάποιο, αλλά βαρετά επαναλαμβανόμενο σασπένς, και αυτό μόνο. Ο Σέπαρντ, ο καλός γιατρός Κάρσον Μπέκετ και μια ομάδα από γυναίκες κομάντο πάνε σε έναν πλανήτη να ερευνήσουν την ανακάλυψη ενός εγκαταλειμμένου εργαστηρίου του Μάϊκλ. Τα αιμοβόρα μεταλλαγμένα τέρατα απελευθερώνονται από το εργαστήρι και οι ήρωες μας τα μάχονται μέσα στο σκοτάδι και την ομίχλη.

 

Ο κύριος όγκος του επεισοδίου είναι ο Σέπαρντ και οι άλλοι να περιφέρονται μέσα σε ένα σκοτεινό και ομιχλώδες δάσος και να πυροβολούν τέρατα. Τίποτα που δεν είδαμε, σε καλύτερη φόρμα και σε καλύτερες δόσεις, σε άπειρα επεισόδια του Supernatural. Τι δουλειά είχε αυτό το σενάριο σε ένα Stargate Atlantis; Καμία νέα πληροφορία πάνω στον μύθο της σειράς, καμία νέα ιδέα, καμία έκπληξη.

 

Και φθηνό με κάθε έννοια της λέξης. Δεν εμφανίζεται ούτε ο Πικάρντο ως Γούλσεϊ, ούτε η Λατρέλ ως Τέϊλα, ούτε ο Μομόα ως Ρόνον, ούτε η Στέϊτ ως γιατρός Κέλερ. Και ο Χιούλετ μας χαρίζει μόνο λίγα δευτερόλεπτα στην αρχή και το τέλος. Και στο σενάριο υπάρχει μόνο μία έκρηξη βόμβας και αυτή δεν μπήκαν στο έξοδο να την εκτελέσουν, μας έδειξαν μόνο τη λάμψη πάνω στους ηθοποιούς. Υποψιάζομαι πως έπαιξε κάτι άλλο, κάτι σαν ομαδική γρίπη και έστησαν στα γρήγορα μια βιαστική παραγωγή.

 

Μνεία όμως στη guest εμφάνιση της Nicole deBoer (η Ezri Dax στο Deep Space Nine) ως γιατρός Άλισον Πόρτερ. Οι σεναριογράφοι είχαν τον Σέπαρντ φρόνιμο με τις στρατιωτίνες, ανέπτυξαν όμως ένα φλερτ ανάμεσα στην γιατρό Πόρτερ με τον Μπέκετ.

Link to comment
Share on other sites

Τι δουλειά είχε αυτό το σενάριο σε ένα Stargate Atlantis; Καμία νέα πληροφορία πάνω στον μύθο της σειράς, καμία νέα ιδέα, καμία έκπληξη.

Κάτι μου λέει (ένα site που είχα διαβάσει) οτι θα τις ξαναδούμε τις κυρίες της καινούργιας ομάδας στο Stargate Universe

Εξού και η αποκλειστικότητα του χρόνου στο επεισόδιο.

Ας το πάρουμε ως μια αρχική παρουσίαση κάτι σαν sneak peek.

Link to comment
Share on other sites

Guest roriconfan

Προσωπικά και μόνο, έχοντας δει σχεδόν όλα τα επεισόδια και των δύο σειρών, θα πω τα εξής:

 

Το Atlantis σε σχέση με το SG1 έχει τρομερά καλύτερα ειδικά εφέ και ξαναμασάει με πιο κομψό τρόπο όλα τα σενάρια του αρχικού.

Δυστυχώς όμως οι χαρακτήρες του είναι πολύ πιο αδιάφοροι από αυτούς του SG1.

Επίσης, οι Wraith εμφανίζονται όποτε τους καπνίσει και δεν είναι τόσο πανταχού παρών επικύνδινος εχθρός, όσο ήταν οι Goa'Uld, για να μη πω οι Orai.

Αυτό που με ξένισε και στις δύο σειρές είναι που 90% των επεισοδίων, οι ήρωες νικάνε ή ξεφεύγουνε με έναν εξοφρενικά απλοϊκό τρόπο, λες και οι εχθροί τους είναι παιδάκια του δημοτικού και όχι ΓΚΑΜΑΟΥΑ πανίσχυροι εξωγήινοι 10.000 ετών.

 

Σκέφτομαι να κάνω κι εγώ όπως ο Ντίνος μια λίστα με την γνώμη μου για κάθε επεισόδιο.

Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 8 “The Queen”

 

Νόμισα πως δεν θα το έλεγα ποτέ ξανά, αλλά επιτέλους ένα πολύ καλό επεισόδιο, γεμάτο μάλιστα με Γρέιθ. Μου θύμισε από τα καλά επεισόδια του Star Trek τα σχετικά με την κουλτούρα των Κλίνγκον. Εδώ μαθαίνουμε πως οι Γρέιθ μπορεί να έχουν από μία βασίλισσα για κάθε «φωλιά» υπάρχει όμως και η «υπερ-βασίλισσα» (primary queen) που υπερισχύει όλων των άλλων. Μαθαίνουμε επίσης τον βίαιο τρόπο με τον οποίο μια βασίλισσα μπορεί να διεκδικήσει τον θρόνο μιας άλλης.

 

Επιστρέφει και ο χαρακτήρας του Τοντ, του Γρέιθ, του ευκαιριακού «συμμάχου» της Ατλαντίδας. Επιτέλους και μια φορά που η Ρέιτσελ Λατρέλ ως Τέιλα, σηκώνει ένα επεισόδιο επάξια στους ώμους της αντί απλώς να τρέχει απλώς πίσω από τα αγόρια. Το κάνει βέβαια κάτω από Γρέιθ μέικ-απ, καθώς η Τέιλα υφίσταται επέμβαση που της αλλάζει την φυσιογνωμία για να εισχωρήσει παραπλανητικά στις τάξεις του εχθρού. Η επέμβαση τουλάχιστο δίδεται με μεγαλύτερη βαρύτητα από εκείνες τις πιτς-φυτίλι γενετικές μετατροπές που συνηθίσαμε στα Star Trek.

 

Το σενάριο είναι καλογραμμένο, έχει «ψωμί», εξέλιξη στον μύθο των Γρέιθ, έχει εκπλήξεις, αγωνία και χορταστική δράση με άξια ειδικά εφέ. Νομίζω ήταν το δεύτερο καλό επεισόδιο της τελευταίας σεζόν. Ίσως να φαντάζει «ψίχουλα»…να πω όμως πως είναι ακόμα νωρίς;

Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 8 “The Queen”

 

Νόμισα πως δεν θα το έλεγα ποτέ ξανά, αλλά επιτέλους ένα πολύ καλό επεισόδιο, γεμάτο μάλιστα με Γρέιθ. Μου θύμισε από τα καλά επεισόδια του Star Trek τα σχετικά με την κουλτούρα των Κλίνγκον. Εδώ μαθαίνουμε πως οι Γρέιθ μπορεί να έχουν από μία βασίλισσα για κάθε «φωλιά» υπάρχει όμως και η «υπερ-βασίλισσα» (primary queen) που υπερισχύει όλων των άλλων. Μαθαίνουμε επίσης τον βίαιο τρόπο με τον οποίο μια βασίλισσα μπορεί να διεκδικήσει τον θρόνο μιας άλλης.

 

Επιστρέφει και ο χαρακτήρας του Τοντ, του Γρέιθ, του ευκαιριακού «συμμάχου» της Ατλαντίδας. Επιτέλους και μια φορά που η Ρέιτσελ Λατρέλ ως Τέιλα, σηκώνει ένα επεισόδιο επάξια στους ώμους της αντί απλώς να τρέχει απλώς πίσω από τα αγόρια. Το κάνει βέβαια κάτω από Γρέιθ μέικ-απ, καθώς η Τέιλα υφίσταται επέμβαση που της αλλάζει την φυσιογνωμία για να εισχωρήσει παραπλανητικά στις τάξεις του εχθρού. Η επέμβαση τουλάχιστο δίδεται με μεγαλύτερη βαρύτητα από εκείνες τις πιτς-φυτίλι γενετικές μετατροπές που συνηθίσαμε στα Star Trek.

 

Το σενάριο είναι καλογραμμένο, έχει «ψωμί», εξέλιξη στον μύθο των Γρέιθ, έχει εκπλήξεις, αγωνία και χορταστική δράση με άξια ειδικά εφέ. Νομίζω ήταν το δεύτερο καλό επεισόδιο της τελευταίας σεζόν. Ίσως να φαντάζει «ψίχουλα»…να πω όμως πως είναι ακόμα νωρίς;

 

Αγαπητέ Ντίνο, δεν μπόρεσα να αφαιρέσω κάτι απο το ποστ σου γιατί συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λές. Μην χάσεις όμως τα υπόλοιπα επεισόδια γιατί έχει ψωμί, και κλείνουν πολλά Arcs μια και τελειώνει η σειρά με αυτή τη σαιζόν.

 

Ο Mallozzi δέν θα είναι μάλλον μέρος του Stargate Universe και προσπαθεί να κλείσει ηρωικά το Atlantis.

 

Έχει εκπλήξεις! :whistling:

 

κατσιρο

Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 9 “Tracker”

 

Άλλο ένα καλό επεισόδιο με Γρέιθ, καλή δράση και ενδιαφέροντα guest star, έναν runner, τον Κίρικ (ίσως τον ξαναδούμε).

 

Τα έχασα και στο μέτρημα, αλλά σίγουρα τρίτο στη σειρά επεισόδιο χωρίς τον Γούλσεϊ (Picardo), γιατί άραγε;

 

Είναι επίσης ένα επεισόδιο όπου εξερευνάτε η σχέση και το δυναμικό ανάμεσα στους χαρακτήρες Ρόνον και ΜακΚέη, όχι μόνο σχετικά με τη δράση αλλά και με τις προθέσεις του καθενός προς την γιατρό Τζένιφερ (Jewel Staite). Δεν ξέρω αν ο Ρόνον το εννοεί όταν απαντάει στον ΜακΚέη πως ναι, ενδιαφέρετε ερωτικά προς την γλυκιά γιατρό, ή απλά τον δουλεύει, με αυτή τη νέα αντιπαράθεση όμως κλείνει το επεισόδιο προσθέτοντας μια νέα νότα στον μύθο της σειράς.

 

Και στο επόμενο επεισόδιο…η επιστροφή του Ντάνιελ Τζάκσον (Michael Shanks)!

Link to comment
Share on other sites

ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ – ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 10 “First Contact (1)”

 

Απόκτησε και το Stargate Atlantis το δικό του First Contact.

 

Ένα εξαιρετικό επεισόδιο. Σαν να είναι όλοι εδώ. Έχουμε Γρέιθ, και τον Τοντ τον Γρέιθ. Και ο Robert Picardo είναι πάλι εδώ, και ο Mitch Pileggi ως κυβερνήτης του Dedalus, και ως special guest star ο Michael Shanks στον ρόλο του Ντάνιελ Τζάκσον!

 

Και από πλοκή ο μπουφές πλούσιος. Ο Ντάνιελ Τζάκσον έρχεται στην Ατλαντίδα για να εντοπίσει το μυστικό εργαστήρι του Τζάνους, ενός αρχαίου επιστήμονα. Πρωταγωνιστεί επάξια πάλι η πόλη και μας δίνεται η ευκαιρία να απολαύσουμε αυτή τη φορά το δίδυμο Τζάκσον – ΜακΚέη. Το ταίριασμα τους είναι τέλειο, μας θυμίζει πόσο μας έλειψαν οι συζητήσεις Τζάκσον – Ο’Νιλ.

 

Ο Ρόνον κάνει την πρώτη του κίνηση προς την γιατρό Κέλερ και η αντίδραση του ΜακΚέη μας κάνει να τον λυπόμαστε ενώ σκάμε στα γέλια. Ο Γούλσεϊ συναντάει τον Τοντ τον Γρέιθ για νέες διαπραγματεύσεις ενώ ο Σέπερντ, ως προσωρινά επικεφαλής της Ατλαντίδας μάχεται νέους και μυστηριώδες εξωγήινους. Η εισβολή στην πόλη και η απαγωγή των ΜακΚέη και Τζάκσον μας ανεβάζει κατάλληλα την αδρεναλίνη.

 

Μια φοβερή παρεξήγηση φέρνει ρήξη στην παραλίγο συμμαχία με τους Γρέιθ, και στο τέλος του επεισοδίου οι μισοί μας ήρωες είναι αιχμάλωτοι ή όμηροι και ο Σέπερντ σχεδόν δίπλα σε μια έκρηξη στον κεντρικού πύργου της Ατλαντίδας.

 

Το μόνο που θα μπορούσε να χαλάσει αυτό το επεισόδιο είναι μια νερόβραστη συνέχεια. Δεν θέλω όμως να φανώ αρνητικός, ούτε και να το ματιάσω. Ξαφνικά, πάμε πολύ καλά από σενάριο, πλοκή, δράση και ανάπτυξη χαρακτήρων. Και στα συν η παρουσίαση, ίσως, κάποιου νέου μύθου στη σειρά. Κάναμε First Contact, αλλά με ποιους;

 

Τα υπόλοιπα…στο επόμενο επεισόδιο.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..