Deodonus Posted December 30, 2006 Share Posted December 30, 2006 Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα μεγάλο Ων. Αυτό το μεγάλο Ων, επισκέφτηκε έναν μικρό πλανήτη Γη. Αυτός ο μικρός πλανήτης Γη, είχε πάνω του μικροσκοπικά τσιμπούρια Ανθρώπους. Αυτά τα μικροσκοπικά τσιμπούρια Άνθρωποι, πίστευαν ότι ήταν μεγάλα Ων. Και το πίστευαν ακράδαντα, πολύ, τεράστια. Μέχρις που είδαν το μεγάλο Ων και τρόμαξαν. Αυτό το μεγάλο Ων είχε ένα εξίσου μεγάλο μάτι. Και αυτό το μεγάλο μάτι είχε μέσα του μικροσκοπικά αστεράκια Ανθρώπους. Αυτά τα μικροσκοπικά αστεράκια Άνθρωποι, ποτέ τους δεν είχαν δει το μεγάλο Ων. Και για αυτό και δεν πίστευαν και αυτά ότι ήταν μεγάλα Ων. Ήταν απλά μικρά, μικροσκοπικά αστεράκια Άνθρωποι. Τα μικροσκοπικά τσιμπούρια Άνθρωποι, απόρησαν με τα μικροσκοπικά αστεράκια Ανθρώπους. Και είπαν με μια φωνή: «Γιατί να είμαστε μικροσκοπικά τσιμπούρια Άνθρωποι και όχι μικροσκοπικά αστεράκια Άνθρωποι;» Και τότε ο ήλιος ανέτειλε. 29/12/2006 Ένα μικρό παραμυθάκι που το έγραψα στο μήτινγκ χθες. Παρ'όλο που έχει ένα ερωτηματικό σε ένα σημείο (5η σειρά από το τέλος) και μάλλον θέλει αλλαγή, το βρίκα πολύ ωραίο. Και μάλλον θα κάνει και για εικονογράφηση, καθ'ότι το σκεφτόμουνα κάπως σαν καρεδάκια σε κόμιξ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 30, 2006 Share Posted December 30, 2006 Είναι ενδιαφέρον, αλλά έχει δυο-τρία λαθάκια που μου κάθησαν στο στομάχι: πρώτον, είναι το ον, τα όντα, και ξέρω ότι δικαιούμαστε και λεξιπλαστικές τεχνικές, αλλά εδώ μου μοιάζει και αχρείαστε και κάπως άσχημο... Το άλλο είναι που τα αστεράκια άνθρωποι δεν είχαν δει, με βάση αυτά που λες, το «Ων» κι άρα δεν πίστευαν ότι ήταν κάτι τέτοιο - κι όμως, ούτε οι άνθρωποι τσιμπούρια το είχαν δει ποτέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted December 30, 2006 Author Share Posted December 30, 2006 Το "Ων"-"Ώντος" κλπ, το'κανα επίτηδες, γιατί το'θελα πιο "παιδικό"-απλοϊκό-ψιλοχαζούλι. Αυτό με τα αστεράκια-ανθρώπους, ναι, είναι αυτό το σημείο που "πάσχει". Δεν το έχω σκεφτεί πολύ καλά, και τότε που το έγραφα δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Υπάρχει τίποτα να μου προτείνετε? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 30, 2006 Share Posted December 30, 2006 Χμ... Για να είμαι ειλικρινής, βρίσκω ότι θα δούλευε καλύτερα το «αστείο» αν συνέχιζες με την κανονική γραφή: Ον, Όντα, Όντος, Όντως, κ.ο.κ. Όσον αφορά τα των ανθρώπων, πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσες να το υπερβείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 29, 2007 Share Posted January 29, 2007 ούτε οι άνθρωποι τσιμπούρια το είχαν δει ποτέ. Αν είχαν όμως θρύλους που μιλούσαν για τα Ων; Το κείμενο είναι τοσο μικρό και τρυφερούλι που δε μπορώ να το σχολιάσω, αν δεν πάρει τη μορφή που θα ήθελε ο συγγραφέας του. Θα επανέλθω όταν το φτιάξεις όπως το θέλεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 30, 2007 Share Posted January 30, 2007 Υπάρχει κάτι απροσδιόριστο που μου αρέσει σε αυτό σου το παραμυθάκι. [το οποίο βλέπω μάλλον περισσότερο σαν παραβολή, παρά σαν παραμυθάκι, αλλά η γραμμή αυτή ήταν πάντα λεπτούτσικη] Είναι ίσως η παιδικότητα. Πάντως, αν κάποια στιγμή βρω την όρεξη, θα σου το εικονογραφήσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted February 1, 2007 Share Posted February 1, 2007 Νομίζω ότι το λογικό αγκάθι θα λυνόταν, εάν απλώς διέγραφες την προβληματική φράση Και για αυτό και δεν πίστευαν και αυτά ότι ήταν μεγάλα Ων. Επίσης, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο τα 'τσιμπούρια' ζήλεψαν τα αστεράκια. Δεν ξέρω... Όσο για το Ων ή Ον, ο ποιητής ξέρει καλύτερα. Και στο παιχνίδι του παιδιού... "παιδός η βασιλίη"! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.