Jump to content

Ελληνική σκηνή


Nihilio

Recommended Posts

Επειδή γενικά οι Έλληνές έχουμε την τάση να παραμελούμε την εγχώρια σκηνή θα ήταν μια καλή ιδέα στο τόπικ αυτό να αναφερθούμε σε κόμικ Ελλήνων δημιουργών που έχουν τραβήξει την προσοχή μας και θα προτείναμε στους υπόλοιπους να διαβάσουν, να ανταλλάξουμε απόψεις και να μάθουμε και μερικούς τίτλους που πιθανώς μας έχουν ξεφύγει.

 

Προσωπικά, πέρα από τον κλασικό Αρκά, δύο είναι οι τίτλοι που μου έρχονται τώρα στο μυαλό: Ο "Μικρός Κθούλου" του Γιώργου Τσούκη και "Τα χρονικά του Δρακοφοίνικα" του Γιάννη Ρουμπούλια.

Ο Μικρός Κθούλου ξεκίνησε ως στριπάκι στο περιοδικό metal invader στα τέλη του 90 και στις αρχές της τωρινής δεκαετίας κυκλοφόρησε μαζεμένο σε τρία τομάκια. Πρωταγωνιστής είναι ο μικρός Κθούλου, ένα παιδί που γεννήθηκε παραπονεμένο (και είναι φτυστός με τον Μέγα Κθούλου) που αντιμετωπίζει την αδιαφορία των γονιών του και την εχθρότητα των συνομιλίκων του. Πικρό αλλά πετυχημένο χιούμορ, φιλοσοφικά τσιτάτα που πιάνουν τον στόχο τους και απίστευτα σαρκαστική γραφή κάνουν το κόμικ εφάμιλο με δουλειές του Αρκά (που τον θυμίζει αρκετά μεν αλλά ο δημιουργός διατηρεί ένα προσωπικό στυλ)

Τα χρονικά του Δρακοφοίνικα έχουν αναφερθεί σε αρκετά τοπικ ήδη και αποτελούν ένα εξαιρετικό high fantasy/sword and sorcery κόμικ με εντυπωσιακό σχέδιο, βάθος στο σενάριο και στους χαρακτήρες το οποίο φαίνεται να αποκαλύπτεται σταδιακά, μερικές απίστευτα ατμοσφαιρικές σκηνές (ο Αυτοκράτορας και η προδότης στο 3ο τεύχος είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα) και μια ενδιαφέρουσα μείξη ελαφρού και σκοτεινού φάνταζυ.

Link to comment
Share on other sites

Να πω εδώ ότι ο Μικρός Κθούλου αποτελεί, ίσως, το καλύτερο σατυρικό κείμενο που έχω διαβάσει πρόσφατα, και η καυστικότητα των σχολίων που θίγουν τα πάντα επίκαιρα προβλήματα της ελληνικής και όχι μόνο πραγματικότητας δύσκολα θα σβήσει από τη μνήμη σας...

 

Επίσης, αξίζει να διαβάσετε το Μανιφέστο. :)

Edited by RaspK FOG
Link to comment
Share on other sites

Ο Μικρός Κθούλου δεν παίζεται με τίποτα.

 

Ανεπιφύλακτο ναι στο Μανιφέστο...

 

Προτείνω για ανάγνωση τις ΠΟΡΤΕΣ του Βιτάλη που είναι πρόσφατο αλλά συγκρεντρώνει υλικό από την πολυετή του - αλλά γιατί τόσο λίγη ρε γμτ; - παραγωγή.

Link to comment
Share on other sites

Πορτες και απο μενα :)

Επισης για οσους αρεσκονται στο σουρεαλιστικο χιουμορ να προτεινω "Οι απίθανες περιπέτειες του Σπιφ και του Σπαφ- το Καλυτερο Κομικ στον Κοσμο" του Τασου Ζαφειριαδη.

Link to comment
Share on other sites

Επίσης το "ο Παρίας" του Λέανδρου (ναι ναι τέτοιες καφρίλες έκανε ο Λέανδρος πριν πιάσει τα μανιφέστα), το οποίο ειναι sf, πολιτικάλ και λίγο μεσιανιστικό με μία γκόμενα πρωταγωνίστρια που δεν ξέρω αν θα ήθελα να την γνωρίσω (ο ορισμός της σκύλας βασικά)

 

Το "Τα χρονικά του Δρακοφοίνικα" πιστεύω ότι θα αποτελέσει , αν δεν αποτελεί ήδη, τομή στην ελληνική κόμιξ σκηνή. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε αυτά τα παιδιά!

Link to comment
Share on other sites

Εγω προσωπικα, ωντας εδω, μονο με Ηλια Κυριαζη και την παρεα του εχω σχεση (το "Ενα Τσιγαπο Χρονος" του πχ με τον Τασο το βρισκω πολυ καλο), αλλα γενικα με καλυπτει... Εχει πολυ ωραιες ιδεες, "σωστο" σκιτσο και χρωματισμα, και γενικα μιλαει στο γουστο μου. Και οχι μονο επειδη τον παω - νομιζω δηλαδη αντιστροφα παει, τον παω επειδη μ αρεσει η δουλεια του.

Blockbuster και Μανιφεστο λοιπον!

 

Τον Μικρο Κθουλου τον ειχα πετυχει παλιοτερα στο Solaris και στο σπιτι ενος παιδιου, και οσο το εχω δει μ αρεσει επισης ως strip, αλλα δεν εχω εντρυφησει - και γενικα δε διαβαζω ευκολα πολλα strips μαζεμενα. Βγαινει καπου online περιοδικα, ξερετε;

 

Και για το Δρακοφοινικα, απλα δεν ειναι το στυλ μου - και το Υψιλον απ' την αλλη απλα δε με εχει τραβηξει να το διαβασω, ειδικα με την τιμη του οταν ηρθα Ελλαδα το καλοκαιρι, δε μπορουσα να δινω λιγοτερα για κατι εισαγομενο που ξερω οτι ειναι καλο και που εχει κερδισει βραβεια ξερωγω απο ο,τι για κατι Ελληνικο.

 

Οσο για τα υπολοιπα που εχετε αναφερει ως τωρα, μονο ακουστα τα εχω, δυστυχως.

Link to comment
Share on other sites

BunnyDee, δε νομίζω ότι ο Μικρός Κθούλου βγαίνει κάπου στο διαδίκτυο. Άρα μάλλον ατύχησες. Μόνο κάποια σαμπλεράκια από το site του δημιουργού

1ος τόμος: http://www.tsoukis.gr/Web%20Images/Mikros%20K/mk15-16.gif

2ος τόμος: http://www.tsoukis.gr/Web%20Images/Mikros%20K2/mk2-23.gif

3ος τόμος: http://www.tsoukis.gr/Web%20Images/Mikros%...ix01%20copy.jpg και http://www.tsoukis.gr/Web%20Images/Mikros%...ix02%20copy.jpg

 

Γενικά πάντως προσπαθείτε να πείτε λίγα λόγια για το κάθε κόμικ που προτείνετε, για να ξέρουμε και οι υπόλοιποι περί τίνος πρόκειται.

Link to comment
Share on other sites

Επίσης το "ο Παρίας" του Λέανδρου (ναι ναι τέτοιες καφρίλες έκανε ο Λέανδρος πριν πιάσει τα μανιφέστα), το οποίο ειναι sf, πολιτικάλ και λίγο μεσιανιστικό με μία γκόμενα πρωταγωνίστρια που δεν ξέρω αν θα ήθελα να την γνωρίσω (ο ορισμός της σκύλας βασικά)

 

Το μανιφέστο το κάνει ο Κυριαζής. Ο Λέανδρος (απ' όσα λέει ο γραμματοαπαντητής του 9) έχει παρατήσει τα comics και ασχολείται με τη μουσική (ή κάτι τέτοιο).

 

Επίσης να αναφέρω και τον Λώλο με την "Γεννήτρια" (και κάποια άλλα από Αμερική πλέον, αν δεν κάνω λάθος).

Link to comment
Share on other sites

Επίσης να αναφέρω και τον Λώλο με την "Γεννήτρια" (και κάποια άλλα από Αμερική πλέον, αν δεν κάνω λάθος).

 

Λες μάλλον για τη μίνι σειρά Pirates of conney island της Image στην οποία κάνει το σχέδιο. Έχουν κυκλοφορήσει τα δύο πρώτα από τα 8 τεύχη και οι μέχρι τώρα κριτικές δεν είναι ακριβώς ενθουσιώδεις. Το αντίθετο μάλλον. Αλλά γενικά το πρόβλημα φαίνεται να είναι το σενάριο του πρώτου τεύχους και όχι το σκίτσο.

Link to comment
Share on other sites

Το μανιφέστο το κάνει ο Κυριαζής. Ο Λέανδρος (απ' όσα λέει ο γραμματοαπαντητής του 9) έχει παρατήσει τα comics και ασχολείται με τη μουσική (ή κάτι τέτοιο).

 

Επίσης να αναφέρω και τον Λώλο με την "Γεννήτρια" (και κάποια άλλα από Αμερική πλέον, αν δεν κάνω λάθος).

 

Χεχε, ναι, δεν το προσεξα αυτο το post, μαλλον το καναμε την ιδια στιγμη η κατι τετοιο... Ο Ηλιας ειναι πολυ πιο "στο στυλ μου" απο ο,τι ο Λεανδρος, κι ας αρχισε απο κει, με δικα του σεναρια κλπ.

 

Ο Λωλος, μ αρεσει πολυ το σκιτσο του αλλα οχι τα σεναρια του, και το Pirates of Coney Island συγκεκριμενα τυχαινει απλα να μη μου μιλαει, κι ας το βλεπω ως πολυ πιο καλογραμμενο τεχνικα τωρα που δε γραφει αυτος. Αλλα ναι, το σκιτσο του μ' αρεσει, εχει πολυ πιο "δικο του" στυλ απ' ο,τι τα storyboard-influenced του Κυριαζη, κι ας μην ειναι τοσο "σκηνοθετημενο".

Αλλα αν ακουσει πλεον να τον συμπεριλαμβανει καποιος, και τον ιδιο και το Pirates, στην "ελληνικη σκηνη comics", θα φρικαρει, ειμαι σιγουρη ;)

Link to comment
Share on other sites

Είμαι ασυγχώρητος κι έχεις δίκιο. Τη "Χωματερή" είχα στο νου κι όχι το "Μανιφέστο" που κάνει ο Κυριαζής όπως σωστά είπες. Η "Χωματερή" ήταν παλια στο "9".

Link to comment
Share on other sites

Η "Χωματερή" και το "Μανιφέστο" είναι από τα αγαπημένα μου... Λάτρεψα το μαύρο χιούμορ της Χωματερής, και την υπερβολή στο Μανιφέστο.

Link to comment
Share on other sites

Μολις εκανα καποια edit και προσθεσα καποιες πληροφοριες, κυριως copy-paste απο αλλα sites, στη Βικιπαιδεια, ωσπου βαρεθηκα για σημερα.

 

Αρχισα να το κανω αυτο κυριως γιατι θεωρησα οτι ειναι λιγο "αδικο" να μην εχει ο Λωλος, ο Κων, ο Ηλιας η ο Τασος entries, ενω ειχε η Asaph και ο Κομιωτης ξερωγω επειδη ασχοληθηκαν... Αλλα μονο για τον Ηλια απο τους προαναφερθεντες εχω βαλει πραγμα για την ωρα. Κυριως γιατι εχω πιο επειγοντα πραγματα να ασχοληθω αυτες τις μερες απο θεμα συνταξης, οπως μια καταραμενη εκθεση 6000 λεξεων για το ρολο του Sam Raimi στο Spider-Man ως auteur, που μου εχει σπασει τα νευρα γιατι εχει ρουφηξει το 90% του, ηδη χαμηλου attention span, εγκεφαλου μου :p

Edited by BunnyDee
Link to comment
Share on other sites

Η γεννήτρια είναι μάλλον ενα απο τα καλύτερα κόμικ που έχω διαβάσει, και σίγουρα το καλύτερο ελληνικό κόμικ. Εντελώς αντίθετα με την BunnyD, εμένα μου άρεσε το σενάριο του ''Γενήτρια'' αλλά το Pirates of Conney Island μου φαίνεται blah. Μάλλον χαραμίζεται. Μια άσχετη παρένθεση εδώ, το στύλ του Λώλου δε μοιάζει πολύ με το Hellboy? Ποιο πολύ σε supernatural όντα, but still...

Η Χωματερή ήταν πολύ καλή, απο τα λίγα laught out loud κόμικς(μαζί με Μικρό Κθουλού). Ο Κυριαζής δε, δεν με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα. Το Blood Opera θα μπορούσε να λέγεται απλά Cliche Opera μιας και περιέχει όλα τα ταινιακά κλισέ των τελευταίων 20 ετών. Το μανιφέστο είναι μάλλον guilty pleasure γιατί ουσιαστικά είναι ενδιαφέρον λόγω fanboyism(''wow αυτή ακούει Bauhaus και αυτός φοράει μπλούζα Joy Division!'').

Link to comment
Share on other sites

Το Pirates ουτε εμενα μου αρεσε σε σεναριο, απλα "τεχνικα" ειναι καλυτερο, η τουλαχιστον βγαζει περισσοτερο νοημα, απο οσα γραφει ο Βασιλης μονος του πιστευω. Πραγματικα, νομιζω του το εχω πει κιολας, μ αρεσει πολυ το σκιτσο του ("θα παει μπροστα"), αλλα τα σεναρια του δεν ειναι για μενα, και τεχνικα μου φαινονται πολυ "δικαιολογιες για να σκιτσαρει" ωρες ωρες. Ισως κανω λαθος, γιατι ναι, δεν εχω διαβασει "τα απαντα" απλα αυτη η εντυπωση μου εχει δημιουργηθει, πολυ εντονα κιολας.

 

Ο Ηλιας απ την αλλη, οπως ειπα εχει πολυ "σωστο" σκιτσο, αλλα δε μου βγαζει κατι ιδιαιτερο εκει ως στυλ. Απ' την αλλη, τα σεναρια του ειναι πολυ καλα κατ εμε, οχι μονο τα plot twists και γενικα το pacing, αλλα αυτα ακριβως τα popular culture references που απευθυνονται στην ελληνικη νεολαια...

 

Ειναι δυσκολο, πιστευω, να πετυχει καποιος τοσο καλα την κουλτουρα του target audience του σε τοσο καλο συνδυασμο με τη δικη του κουλτουρα, ετσι ωστε να μην παρει αντιδρασεις "yeabuhwhat?!?!" επειδη αναφερει καθαρα πραγματα που δεν εχει ο αλλος τον τροπο να γνωριζει, αλλα να αναφερει συγχρονως πολλα που τον εκφραζουν. Συνηθως ειναι αυτο ακριβως το pacing που με εντυπωσιαζει αρκετα ωστε να μπω σε "εισαι ο πατερας μας, τερας τερας τερας μας" rants οταν μου δειχνει κατι, γιατι, εντελως εγωιστικα, το pacing και τα twists ειναι αυτα που θελω να μαθω απ' αυτον. Αλλα κανοντας ενα quasi-αυτοβιογραφικο comic, απευθυνομενο σε κοινο μεγαλυτερο απο αυτο της παρεας καποιου, νομιζω οτι ειναι πιο αξιο θαυμασμου το οτι εχει καταφερει να βρει τοσωστο τροπο να συμπεριλαβει τις αναφορες του, την καθε μια με το προτεινομενο επιπεδο "σημασιας στην ιστορια". Θα βαλει τους χαρακτηρες του στο ταδε bar, ναι, σε καποιο που γνωριζει επειδη πηγαινει κι ο ιδιος ποτε-ποτε, αλλα δε θα δωσει σημασια, για τον αναγνωστη, γιατι quite frankly ο αναγνωστης χεστηκε μες την ιστορια. Κι αμα τον νοιαζει αρκετα απο μονο του, του αρκει το οτι θα το αναγνωρισει. Ενω κατι αλλο, που ειναι πιο διαδεδομενο, θα του δωσει σημασια - παλι οχι μες την ιστορια αν δεν εχει να κανει μ αυτην - με πιο "αναγνωρισιμο" τροπο (τα συγκροτηματα στις μπλουζες ειναι καλο παραδειγμα unobtrusive wide-appeal reference).

Εγω προσωπικα δεν ξερω τους ανθρωπους, η τον εαυτο μου, αρκετα καλα σε τοσο ευρυ κοινωνικο φασμα ωστε να κανω κατι τετοιο. Συνηθως ξερω... την παρεα μου, απο θεμα κουλτουρας και αντιδρασεων, και για τον οποιονδηποτε αλλο δε θα μπορουσα με τιποτα να αναγνωρισω "επιπεδα" δημοφιλιας καποιου πραγματος - "αυτο το ξερουν και το πανε ολοι, αυτο λιγοτεροι, αυτο μονο η παρεα μου"... Εδω ειπα στη μαμα μου "To Fountain του Aronofsky" πριν λιγες μερες και κοντοσταθηκα για μια στιγμη οταν μου ειπε "το ποιο του ποιου;" :Ρ

 

Ζουμε σε εναν αρκετα μεταμοντερνο κοσμο, πιστευω, για να ειναι θαυμαστο το να κανει καποιος κατι οπως τις αναφορες - καλα, το pacing ειναι πιο "κλασσικης, αναγνωρισμενης σχολης" πραγμα - με τροπο που να λειτουργει, αρτια και με τεχνη. Αλλα αυτο φυσικα ειναι αλλο θεμα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Να προσθέσω τον Μελισσαρόπουλο και το τέζα του; Πριν το Τέζα ο ένας τίτλος, άπαιχτες οι κατσαρίδες κι ο τύπος-alter ego του δημιουργού. Αλλά ακόμη πιο ωραίο το σχετικά πρόσφατο Μετά το Τέζα, όπου ο ιδιοκτήτης λείπει την περισσότερη ώρα, αλλά οι δύσμοιρες οι κατσαρίδες έχουν να αντιμετωπίσουν ζόμπι, βρυκόλακες και ψόφιους κοριούς! Απλά hilarius.

 

Η ατάκα;

 

Πέφτει ένα ζόμπι από ψηλά, με ηλίθιο χαμόγελο, τσακίζεται και σηκώνετAI επίσης με ηλίθιο χαμόγελο, λέγοντας: "Κορυφή!..." κι η κατσαρίδα σχολιαστής: "Ζόμπι-τζάμπινγκ..."

 

Σόρρυ, ούτε κι εγώ τα καταφέρνω με το spam tag.

Edited by naroualis
Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Να επισημανω οτι πριν καμμια βδομαδα μου εδωσε η φιλη μου εναν τομο με Εικονομηνυματα του Γιωργου Τσουκη, και το διαβασα επιτελους χθες. Απο ο,τι θυμαμαι μ αρεσε περισσοτερο ο Μικρος Κθουλου, ειχε περισσοτερη συνοχη κλπ, αλλα πλακα ειχε, ειχε μερικα strips που με εκαναν να γελασω δυνατα ;)

 

Βασικα αυτο που μου βγαζει περισσοτερο ειναι οτι θα ηταν καλη φαση ατομο για παρεα. Δεν τον ξερω αλλα μου φαινεται αρκετα OK απο θεμα αναφορων για τα γουστα μου, και βγαζει μερικες ενδιαφερουσες αποψεις. Ναι, υποθετω δεν ειναι αυτο που μετραει για να πουν 'τρομερα' τα strips σου, και μου την εσπασε λιγο που εκανε καποια σχολια για 'ελληνες κομιστες' πεφτοντας κι αυτος συγχρονως σε αντιστοιχες παγιδες, αλλα το βασικο ειναι οτι γελασα... (κι οτι θα φαω ξυλο μαλλον ετσι και πω το αντιθετο ;) )

Link to comment
Share on other sites

Τι σχόλια έκανε για Έλληνες κομίστες; Εγώ μόνο το bonus strip του Μικρού Κθούλου θυμάμαι...

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Η Ελλάδα, τιμώμενη χώρα στο 5ο Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων Balkanima της Σερβίας

945548_b.jpg

Η Ελλάδα θα είναι η τιμώμενη χώρα στο 5ο Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων Balkanima, που άρχισε την Τρίτη στο Βελιγράδι και θα διαρκέσει μέχρι τις 11 Οκτωβρίου.

 

Στο φεστιβάλ διαγωνίζονται ταινίες κινουμένων σχεδίων από τα Βαλκάνια και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ στο πρόγραμμα σπουδαστικών ταινιών προβάλλονται δημιουργίες νέων καλλιτεχνών.

 

Το φετινό φεστιβάλ αποδίδει ιδιαίτερη τιμή στον ελληνικό κινηματογράφο και τα ελληνικά κινούμενα σχέδια. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Τιμητικό αφιέρωμα στα ελληνικά κινούμενα σχέδια» θα συμπεριληφθούν διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις, όπως η έκθεση πολυμέσων «Animated Greece: Watch now!», η παρουσίαση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Κινούμενων Σχεδίων της Αθήνας, η προβολή της ταινίας «Animation in Greece 1945-2007», ενώ θα γίνουν παρουσιάσεις βιβλίων Ελλήνων συγγραφέων που ασχολούνται με τα κινούμενα σχέδια.

 

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Νίκολα Μάιντακ, σε συνέντευξη Τύπου, υπογράμμισε ότι «η ελληνική συμβολή στην ανάπτυξη της τέχνης των κινουμένων σχεδίων έχει μακραίωνη ιστορία, δεδομένου ότι οι βασικές αρχές της σύγχρονης απεικόνισης στα κινούμενα σχέδια βρίσκονται στη διαδοχικότητα των εικόνων που κοσμούσαν αρχαιοελληνικούς αμφορείς και άλλες εκφράσεις της κεραμικής τέχνης».

 

Newsroom ΔΟΛ,

Edited by synodoiporos
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..