northerain Posted February 5, 2007 Share Posted February 5, 2007 Χαχαχ. Ο τίτλος που σπάει κόκκαλα. Είπα να ξεκινήσω ένα θρέντ, χάρην συζήτησης περι συγγραφικών συμβουλών και τεχνικών που εγώ θα καλούσα ''μασημένη τροφή'' ή έστω, πράγματα που δεν ισχύουν καθόλου. Βέβαια δεν υποστήρίζω αυτη την άποψη ιδιαίτερα, αλλά ελπίζω μέσα απο συζήτηση να καταλήξουμε τουλάχιστον σε μερικούς λόγους που λέμε αυτά που λέμε. Και ξεκινώ με παράδειγμα, κάτι που συχνά λέγεται(και 'γώ το λέω) αλλά ποτέ δεν εφαρμόζω: Rewriting και editing 2-3 φορές αφού έχεις γράψει την ιστορία. ''Διάβασέ την 2-3 φορές, διόρθωσε λάθη, ξαναγράψε παραγράφους, whatever.'' Κάτι που εγώ δεν εχω κάνει σχεδόν ποτέ, αφου πετάω τις ιστορίες μου έξω απο το σπίτι σαν κοκινόμαλλα ορφανά την στιγμή που τελειώσω μαζί τους. Δεν μπορώ να πώ οτι είναι κάτι άχρηστο, αλλά νομίζω αυτή η συμβουλή είναι πραγματικά χρήσιμη μόνο σε όσους γράφουν πραγματικά άτσαλα. Για όλους τους υπόλοιπους, ενα απλά διάβασμα πιάνει τα περισσότερα λάθη. Και αν η ιστορία δεν είναι καλή, οσο και να την διαβάσεις, δεν γίνεται καλύτερη εκτος αν την ξαναγράψεις απο την αρχή. Debunk me! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 5, 2007 Share Posted February 5, 2007 Ναι αυτό που λες κατά κάποιο τρόπο, μόνο όμως όταν έχεις γράψει αρκετά. Όταν ξεκινάς να γράφεις αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει περίπτωση να περιμένεις από τον εαυτό σου να αναγνωρίσει τα λάθη που έχει μέσα το κείμενο (κι όχι τα ορθογραφικά και τα συντακτικά, αυτά είναι βλακείες, τα σοβαρά λάθη στο νόημα και την πλοκή) με τη μία. Εκτός πια κι αν είναι κάποιος γεννημένος εντυπωσιακός συγγραφέας Εμένα από την άλλη με ενοχλεί το να: πρέπει να αποφύγεις τα κλισέ. καταρχάς δεν ξέρω τι είναι "κλισέ". Είναι απλά κάτι που ξαναειπώθηκε ή κάτι που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον? Έχω ακούσει να κατηγορούν κείμενα "κλισεδιάρικα" τα οποία απλά να έχουν στηριχτεί σε μια παλιά ιδέα, χωρίς όμως να την ανακυκλώνουν κι έχω ακούσει να μιλάνε για κείμενα "πρωτότυπα" τα οποία σου λένε μια ιστορία που ξέρεις πάρα πολύ καλά απλά με διαφορετική γλώσσα. Όταν λοιπόν οι απόψεις απέχουν τόσο μεταξύ τους δε μπορώ παρά να αναρωτιέμαι: μήπως λέγοντας "κλισέ" αναφερόμαστε απλά σε εκείνα που έχουμε οι ίδιοι βαρεθεί να χρησιμοποιούμε ή να διαβάζουμε? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted February 5, 2007 Share Posted February 5, 2007 Κλισέ λέμε μια ιδέα που έχει ξαναχρησιμοποιειθεί και έχει παρουσιαστεί ξανά με τον ίδιο τρόπο. Όπως στην μετα-Ελρικ περίοδο, είχαμε του 15000 κλόνους του Ελρικ, στην μετα κόναν περίοδο είαχμε τους 356723,2 κλόνους του Κόναν και δεν σημαζεύεται! Αν μια ιστορία δεν έχει φρέσκια προοπτική, τότε είναι κλισέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted February 5, 2007 Share Posted February 5, 2007 Το κλισέ είναι μια πολύ γενικότερη αρρώστια: cliché Noun, masculine (a) negative; printing plate. Είναι, δηλαδή, τα πρότυπα, τ' αρνητικά, οι μήτρες απ' όπου χτυπάς τις κόπιες... Κι άρα εκφράζει το στερεότυπο που αντιγράφεται κατά κόρον. Κλισέ σε μια ταινία τρόμου είναι να χωριστούν οι ήρωες όταν είναι πολύ αδύναμοι σε σχέση με το τέρας που πολεμάνε. Κλισέ σ' ένα θρίλλερ είναι να έχουν σκοτώσει έναν υποτιθέμενο δολοφόνο, να πιάσουν τον «πραγματικό» δολοφόνο μετά, και μετά να συνεχίσουν τα εγκλήματα με τον ίδιο τρόπο, ειδικά κλείνοντας με την ενημέρωση του κεντρικού θύματος τρομοκράτησης από το δολοφόνο. Κλισέ, τέλος, σε ταινίες δράσης είναι το λεγόμενο "Hollywood shield," όπου ο χαρακτήρας μοιάζει να έχει τον αχτύπητο από σφαίρες, δεν πα να είναι και σαν τον Bud Spencer! Τα βιβλία, λοιπόν, έχουν κι αυτά τα κλισέ τους. Το μη περιγράψιμο, ας πούμε, της μυθολογίας Κθούλου είναι κλισέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 5, 2007 Share Posted February 5, 2007 Παιδιά, δε ζήτησα ούτε εξήγηση ούτε την ετοιμολογία του. Απλά αναρωτιέμαι ως προς τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τη λέξη, ξέρω πάρα πολύ καλά τι είναι και γιαυτό ακριβώς μου φαίνεται πως τη χρησιμοποιούμε λάθος και αβίαστα. Το τόπικ έχει ανοιχτεί για να πούμε τους προβλήματισμούς μας επάνω σε αυτά που είναι γενικά αποδεκτά ως προς τον τρόπο συγγραφής. Εκεί πιστεύω πως θα έπρεπε να επικεντρωθείτε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 5, 2007 Share Posted February 5, 2007 To κλισέ είναι βασικά δίκοπο μαχαίρι, κάτι που οι σταυροφόροι κατά των κλισέ αγνοούν, βλέποντας τη μια κόψη. Βασικά τα κλισέ επιβάλλονται σε μια ιστορία, αρκεί να μην είναι υπερβολικά. Τα κλισέ είναι γενικές παραδοχές που κάνουν την ιστορία πιο οικεία στον αναγνώστη και συνδυασμένα σωστά ή σπάζοντας ένα-δύο από αυτά (σε συνδυασμό με την καλή γραφή) δημιουργούν μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Τώρα αν η ιστορία δεν είναι τόσο καλά γραμμένη τα κλισέ αρχίζουν να φαίνονται και ο κόσμος να παραπονιέται, το ίδιο και κάποια άτομα που πιστεύουν στην παρθενογέννεση ιδεών... Αν θέλετε παράδειγμα πολλών κλισέ που χρησιμοποιούνται πετυχημένα και δε δείχνουν ως τέτοια, δείτε το πχ το Song of Ice and Fire, ειδικά στα πρώτα βιβλία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted February 5, 2007 Share Posted February 5, 2007 Όπως το βλέπω εγώ, κάθε ιστορία είναι συνδυασμός συγκεκριμένων και γνωστών μοτίβων, των οποίων η χρήση επιβάλλεται αν θες να επικοινωνήσεις με τον αναγνώστη, απλά επειδή αυτά αναγνωρίζει. Είναι σα να μιλάμε για "κβάντα τέχνης". Οπότε, κάθε ιστορία είναι κλισέ, με τον τρόπο της. Η μαγκιά είναι στο να παρουσιάσεις τα πράγματα με τέτοιον τρόπο ώστε ο αναγνώστης να μη σκεφτεί "Τα έχουμε ξαναδεί αυτά". And that's all that there is to it, imo. Επίσης, πάντα κάνω editing τα κείμενά μου, καθώς τα γράφω και λίγο αφού τα τελειώσω. Απλώς ξαναδιαβάζω και διορθώνω ό,τι νιώθω πως δε λειτουργεί καλά (ή είναι τυπογραφικό/ορθογραφικό/συντακτικό λάθος). Πάντως, δεν κάνω αλλαγές στην ιστορία αφού έχω γράψει το συγκεκριμένο κομμάτι, αλλά ούτως ή άλλως πριν το γράψω το έχω σκεφτεί διεξοδικά, οπότε μόνο για τα γλωσσολογικά ανησυχώ. Τώρα, το θέμα αυτό είναι ό,τι πρέπει για εμένα, δεδομένης της κατάστασης στην οποία βρίσκομαι και της θέσης που έχω αρχίσει να σχηματίζω τελευταία για την τέχνη γενικότερα. Πολύ φοβάμαι, λοιπόν, πως καθώς η τέχνη είναι αντιδιαμετρική της επιστήμης (συγγνώμη αν το κάνω να ακούγεται άσχημο· είναι γεγονός, πάντως, πως οι φιλόλογοι και οι καλλιτέχνες δεν ασχολούνται με το πως επιδρά η τέχνη στους ανθρώπους αντικειμενικά, όπως θα έκανε η βιολογία ή η φυσική, έτσι;), είναι πολύ πιθανό παγιωμένες προσεγγίσεις και τεχνικές να είναι λαθεμένες ή να παρουσιάζουν μόνο μια πολύ περιορισμένη πληροφορία/όψη για το τι συμβαίνει πραγματικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted February 10, 2007 Share Posted February 10, 2007 Δεν είμαι κατά αυτού που λες, Μιχάλη, αν και είμαι κατά του τρόπου που το θέτεις... Ξεχνάτε, κι εσύ και η Κιάρα, αυτό που λέω συνέχεια: «Κλισέ θα έχεις θες δε θες. Αποκλείεται, ό,τι και να γράψεις, να μην έχει ξαναγραφτεί κάτι παρόμοιο ή ανάλογο! Το θέμα δεν είναι να μη χρησιμοποιήσεις τα κλισέ, αλλά να τα χρησιμοποιήσεις έξυπνα.» Από τη στιγμή, δηλαδή, που το κλισέ είναι η μήτρα (και νομίζω πως ξέρετε πόση σημασία δίνω στην ετυμολογία της λέξης για να φτάσω στο νόημα και τη βαρύτητά της - ή κάνω λάθος; ), είναι εξ ορισμού αδύνατο να μην πατήσει ούτε ένα πράγμα πάνω της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.