K-M-V Posted February 5, 2007 Share Posted February 5, 2007 Φιλία δεν ζήτησα, μήτε κι αγάπη άλλη μοναχά ρώτησα που πήγε το φεγγάρι. Το φεγγάρι χάθηκε, το πήρε η μαύρη νύχτα γιατί ο ήλιος το γέλασε και έκλαιγε πικρά Τώρα μονάχο κείτεται στης γης το άγιο χώμα κι από πάνω του γελούν οι ακτίνες του ηλίου Σήκω καταταλαίπωρο, ήρθε η ώρα να φανείς, να βάλεις τα γιορτινά σου. Ο ήλιος δεν κάηκε μα ούτε και εχάθη, παρά μόνο γελάστηκε απ’ του ουρανού τ’ αστέρια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted February 7, 2007 Share Posted February 7, 2007 (edited) Δεν θα σου κρύψω πως θεωρώ το προηγούμενό σου ποίημα καλύτερη προσπάθεια από αυτό εδώ. Εκείνο με άφησε με μια χαριτωμένη γεύση στο στόμα, παρ' όλα τα προβλήματα που έκρινα πως είχε. Αυτό εδώ δε μ' ακουμπά, αυτά που προσπαθεί να πει με πείθουν σαφώς λιγότερο, και η μορφή του είναι ακόμα πιο καταπιεσμένη από του προηγουμένου. Νομίζω, δηλαδή, πως προσπαθώντας να αποφύγεις κάποια πράγματα έφερες το αντίθετο αποτέλεσμα. Το μέτρο που έχει, κι ο τρόπος με τον οποίο είναι χωρισμένοι οι στίχοι, με κάνει να περιμένω ομοιοκαταληξία κάθε φορά, κι αυτή δεν έρχεται, αλλά δεν είναι απλά πως δεν είναι εκεί, είναι λες και προσπάθησες να την αποφύγεις τρέχοντας... Οι επιλογές των λέξεων είναι και πάλι πολύ, πολύ συνηθισμένες... Η στίξη και πάλι δεν φαίνεται να λέει κάτι, δεν. Η μόνη φράση που δίνει μια αίσθηση προσωπική, αληθινή, είναι το "σήκω καταταλαίπωρο". Ξέρω πως γράφοντας θέλεις να εκφράζεις τα συναισθήματά σου, να τα βγάζεις έξω από σένα για να φτάνουν κι άλλους, και βλέπω πως τ' αδικείς καταπιέζοντάς τα έτσι. Δείξε μας μια φορά τι σκέφτεσαι, τι νοιώθεις, ατόφια, χωρίς καμμία επεξεργασία. Κάτσε μια στιγμή όταν δεν θα μπορείς, όταν θα νοιώθεις πως θα σκάσεις αν δε γράψεις, και γράψε. Δείξε μας τι όντως σκέφτεσαι, γιατί ως τώρα μου φαίνεται πως φιλτράρεις πολύ τα συναισθήματά σου μέσα από συνηθισμένα, στείρα πρίσματα. Εφ' όσον δεν νοιώθεις την ανάγκη για ομοιοκαταληξία και μέτρο, εφ' όσον οι ιδέες δεν σου έρχονται έτσι - και είναι προφανές πως δεν σου έρχονται έτσι, αν ρωτάς εμένα - κάτσε και γράψε κάτι πιο ελεύθερο όταν θα νοιώσεις την ανάγκη. Εικάζω πως θα βγει καλύτερο αποτέλεσμα, πιο αληθινό. Edited February 7, 2007 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted February 7, 2007 Share Posted February 7, 2007 (edited) Γεια σου K-M-V. Πρώτα-πρώτα, όχι ότι έχει μεγάλη σημασία για αυτό που θα υποστείς στη συνέχεια, αλλά θα ήθελα να μάθω κανα-δυο πράματα για σένα, π.χ. ονομ/νυμο, ηλικία, φύλο, ετήσιο εισόδημα κλπ. Αν βάλεις και καμιά φωτό, ακόμα καλύτερα Αυτά για να σπάσει ο πάγος. Κι έρχεται η συνέχεια που λέγαμε... Ερώτηση 1: Εσκεμμένα πηδάς το μέτρο; Αν το κάνεις εσκεμμένα, καλά του κάνεις. Αν το κάνεις από άγνοια, χαίρε άγνοια (και αγνότης)! Ερώτηση 2: Ποιος είσαι και σε ποιον μιλάς; Ποιος μιλάει δηλαδή; Για να ξηγούμαι, δεν σου ζητάω τα ρέστα, γούστο και καπέλο σου να είσαι η Κλυταιμνήστρα και να μιλάς με την Κουδουνίστρα, αλλά θέλω να μάθω αν ξέρεις. Αν μου πεις "Είμαι αυτός/ή που αναρωτιέται που είναι το φεγγάρι + αυτός/ή που απαντά στην ερώτηση πού πήγε το φεγγάρι + αυτός/ή που παρακινεί το φεγγάρι να σηκωθεί", τότε μπράβο σου. Έχεις τετραγωνίσει τον κύκλο και στις δυο γωνίες του. Όχι, αλλά έχει σημασία να ξέρεις ποιος είσαι όταν γράφεις κάτι, ακόμη κι αν είσαι τα πάντα. Ερώτηση 3: Οι ακτίνες του ηλίου: Η επιλογή του τονισμού στην παραλήγουσα είναι εσκεμμένη; Πρόσεξε τι θα απαντήσεις (αν απαντήσεις) - ανάλογα με την απάντηση θα κερδίσεις και το ανάλογο βραβείο. Τελευταία ερώτηση (εκτός διαγωνίσματος): Σου αρέσουν τα δημοτικά ε; Φαίνεται. Ακόμη κι αν δεν, σίγουρα κυκλοφοράει το folklore μες στο κεφάλι σου. Edited February 7, 2007 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
K-M-V Posted February 10, 2007 Author Share Posted February 10, 2007 Λοιπον θα σας πω και εγω την γνωμη μου. Nienna η αλήθεια ειναι πως αυτο το ποιημα ειναι πιο καταπιεσμενο επειδη προσπαθησα να ακολουθησω τις "γραμμες" που μου ειπατε στο προηγουμενο. Ομοιοκαταληξια δεν προσπαθησα να εχει, γενικα δεν με ενδιαφερει συνηθως να εχει ομοιοκαταληξια, αυτο που θελω ειναι να ειναι απλο, κατανοητο και να εχει ομαλη ροη οταν το διαβαζει καποιος. Ολες οι λεξεις πιστευω πως ειναι πολυχρησιμοποιημενες, οποτε προτιμω να προσπαθω να δημιουργω πρωτοτυπες εικονες(αν και δεν νομιζω να το καταφερνω) με απλες λεξεις. Με την στιξη ακομα δεν καταλαβαινω τι εννοεις...τι παραπανω δηλαδη μπορει να δωσει στο ποιημα; Εγω την χρησιμοποιω μονο για την κατευθυνση στην αναγνωση. Οdesseo ειμαι κοπελα, 18 χρονων και το εισοδημα μου(γιατι σε ενδιαφερει;εισαι εφοριακος;) ειναι πενιχρο! Στο θεμα μας ομως...Πες μου ειναι απαραιτητο σε ολο το ποιημα να υπαρχει το ιδιο μετρο; Αν υπαρχει απλα στην ιδια στροφη ειναι λαθος; Προσπαθησα σε αυτο το ποιημα να φτιαξω το μετρο, γιατι δεν ειχε καθολου, αλλα το καλυτερο που μπορεσα ειναι αυτο γιατι μετα θα αλλαζε ολο το ποιημα. Εγω ρωταω στην πρωτη στροφη που πηγε το φεγγαρι, στην 2η και στην 3η μου απανταει καποιος και μετα στη τελευταια δινω τη λυση, δηλαδη μιλαω στο φεγγαρι και του δινω ελπιδα παλι και ζωη. Σημειωνω πως ο καθενας μπορει να ειναι στην θεση του φεγγαριου και να χρειαζεται να ακουσει αυτα τα λογια. Ακτινες του ήλιου/ηλίου, οταν το εγραφα μου βγηκε αμεσως ηλίου. Νομιζω πως ειναι πιο ταιριαστο με το ποιημα γενικα αλλα και οπως το διαβαζεις, εξαλλου ειναι στη γενικη. Τα δημοτικα μ' αρεσουν γιατι ειναι δημοτικα, εχουν γραφτει απο τον λαο και απευθυνονταιο σε αυτον εχοντας βαθυτερο νοημα και απωτερο σκοπο αφου γραφτηκαν σε στιγμες που τα χρειαζονταν! Περιμενω λοιπον και την δικη σας γνωμη τωρα που σας ειπα πως σκεφτομαι. Εξαλλου σκοπος μου που γραφτηκα σε αυτο το site δεν ειναι για να γνωρισετε τα εκπληκτικα μου ποιηματα, γιατι δεν ειναι αλλωστε, αλλα για να μαθω να γραφω μεσα απο τις συμβουλες που ελπιζω να μου δωσετε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted February 10, 2007 Share Posted February 10, 2007 (edited) Ομοιοκαταληξια δεν προσπαθησα να εχει, γενικα δεν με ενδιαφερει συνηθως να εχει ομοιοκαταληξια, αυτο που θελω ειναι να ειναι απλο, κατανοητο και να εχει ομαλη ροη οταν το διαβαζει καποιος. Εύγε! Τι μεγαλείο κρύβουν οι ταπεινοί σου στόχοι! (κι εδώ κολλάει γάντι ο Ρίτσος...) Οdesseo ειμαι κοπελα, 18 χρονων και το εισοδημα μου(γιατι σε ενδιαφερει;εισαι εφοριακος;) ειναι πενιχρο! Καλά πάμε μέχρι εδώ! Όσο για το εισόδημα, μικρή είσαι ακόμα. Φωτό, όμως, δεν έβαλες! Πες μου ειναι απαραιτητο σε ολο το ποιημα να υπαρχει το ιδιο μετρο; Αν υπαρχει απλα στην ιδια στροφη ειναι λαθος; Προσπαθησα σε αυτο το ποιημα να φτιαξω το μετρο, γιατι δεν ειχε καθολου, αλλα το καλυτερο που μπορεσα ειναι αυτο γιατι μετα θα αλλαζε ολο το ποιημα. Ακόμα δεν ήρθε η ώρα να μου κάνεις ερωτήσεις. Αυτό που δεν καταλαβαίνω πάντως είναι πώς θα μπορούσε να αλλάξει όλο το ποίημα, αν άλλαζες το μέτρο... Εγω ρωταω στην πρωτη στροφη που πηγε το φεγγαρι, στην 2η και στην 3η μου απανταει καποιος και μετα στη τελευταια δινω τη λυση, δηλαδη μιλαω στο φεγγαρι και του δινω ελπιδα παλι και ζωη. Σημειωνω πως ο καθενας μπορει να ειναι στην θεση του φεγγαριου και να χρειαζεται να ακουσει αυτα τα λογια. Δέχομαι αυτά που λες επειδή είσαι κορίτσι. Πέραν αυτού, μήπως θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να δηλώσεις τις αλλαγές των προσώπων; Ακτινες του ήλιου/ηλίου, οταν το εγραφα μου βγηκε αμεσως ηλίου. Νομιζω πως ειναι πιο ταιριαστο με το ποιημα γενικα αλλα και οπως το διαβαζεις, εξαλλου ειναι στη γενικη. Ενώ το 'ήλιου' δεν είναι; Φυσικά και είναι. Αλλά εσύ δεν δείχνεις να έχεις αίσθηση (κι αυτό είναι που με ανησυχεί) του ρυθμού. Γι' αυτό και επιλέγεις τέτοιο τονισμό, σαν να μην έχεις αισθανθεί τη μουσικότητα αυτού που προηγείται. Όμως, αν το δω αλλιώς, εδώ έχουμε με μια επιλογή που θυμίζει Κάλβο! Εάν αυτό ήταν συνειδητό, εύγε. Εάν δεν ήταν συνειδητό, κάντο. Και δούλεψε το μέτρο. Πώς; Μελετώντας παραδοσιακά τραγούδια, τραγούδια της πατρίδας σου και των ακτών απέναντί της. Τα δημοτικα μ' αρεσουν γιατι ειναι δημοτικα, εχουν γραφτει απο τον λαο και απευθυνονταιο σε αυτον εχοντας βαθυτερο νοημα και απωτερο σκοπο αφου γραφτηκαν σε στιγμες που τα χρειαζονταν! Εμ, να το που το λεγα! Το Αχ ρουμπαλιά μου Χιώτισσα, σε είδα ψες κι αρρώστησα το ξέρεις; ...σκοπος μου που γραφτηκα σε αυτο το site δεν ειναι για να γνωρισετε τα εκπληκτικα μου ποιηματα, γιατι δεν ειναι αλλωστε, αλλα για να μαθω να γραφω μεσα απο τις συμβουλες που ελπιζω να μου δωσετε. Έτσι μπράβο. Τώρα μιλάς σωστά Edited February 10, 2007 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
K-M-V Posted February 10, 2007 Author Share Posted February 10, 2007 Δεν δεχομαι οτι δεν ηρθε η ωρα να κανω ερωτησεις και ας το λες για αστειο! Οποιος σκεφτεται ρωταει και οποιος ρωταει μαθαινει! Για να αλλαξω το μετρο θα αλλαζα και τις λεξεις του ποιηματος...σωστα; Αρα δεν θα αλλαζε; Επαναλαμβανω την ερωτηση μου λοιπον...ειναι απαραιτητο σε ολο το ποιημα να υπαρχει το ιδιο μετρο; Αν θελεις και μπορεις κανε αυτο το ποιημα να εχει το ιδιο μετρο και στειλτο! Εχεις δικιο ισως να επρεπε να βαλω καποια εισαγωγικα...αλλα δυστυχως δεν το συνειδητοποιησα ;) Θελεις να μου εξηγησεις τι ειναι ο ρυθμος σε ενα ποιημα; Δηλαδη να μου πεις καποια πραγματα...Εσυ πιστευεις πως του ηλίου χαλαει τον ρυθμο; Γιατι να μελετησω παραδοσιακα ποιηματα και οχι κατι αλλο; Το Αχ ρουμπαλιά μου Χιώτισσα, σε είδα ψες κι αρρώστησα δυστυχως δεν το ξερω!!! ΥΓ:Φωτογραφια εβαλα την γατα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted February 10, 2007 Share Posted February 10, 2007 (edited) Δεν δεχομαι οτι δεν ηρθε η ωρα να κανω ερωτησεις και ας το λες για αστειο! Οποιος σκεφτεται ρωταει και οποιος ρωταει μαθαινει! Κοίτα, όποιος ρωτάει, δεν μαθαίνει. Όποιος ρωτάει, ελπίζει τουλάχιστον δύο πράγματα: α) θα λάβει απάντηση β) η απάντηση που θα λάβει (εάν λάβει) θα είναι σωστή. Αν ισχύουν και τα δυο, τότε μαθαίνει. Για να αλλαξω το μετρο θα αλλαζα και τις λεξεις του ποιηματος...σωστα; Αρα δεν θα αλλαζε; Επαναλαμβανω την ερωτηση μου λοιπον...ειναι απαραιτητο σε ολο το ποιημα να υπαρχει το ιδιο μετρο; Αν θελεις και μπορεις κανε αυτο το ποιημα να εχει το ιδιο μετρο και στειλτο! Όχι, δεν είναι απαραίτητο να έχει παντού το ίδιο μέτρο. Όπως τα αυγά: τα χτυπάς στο πιάτο, τα κάνεις ομελέτα και τα πετάς στο τηγάνι. Μετά πετάς από πάνω δυο αυγά μάτια. Ποιος θα σου πει ότι αυτό δεν είναι ομελέτα; Είναι ο ορισμός της ομελέτας! Για να σοβαρευτώ λίγο... Το μέτρο είναι το σχήμα του ποιήματος. Είναι ωραίο να σπας τα σχήματα, να ίπτασαι πάνω από αυτά - καθότι είσαι νέο κορίτσι, θες να πετάξεις. Αλλά το καλό ή το κακό με την ποίηση, που την κάνει να ξεχωρίζει από την πρόζα, είναι ότι έχει μέτρο. Φερ' ειπείν Φιλία δεν ζήτησα | : αμφίβραχυς μήτε κι αγάπη άλλη | : ίαμβος μοναχά ρώτησα | : δακτυλικός που πήγε το φεγγάρι | : ίαμβος Τώρα μονάχο κείτεται στης γης το άγιο χώμα : ίαμβος Δεν έχει σημασία αν γνωρίζεις πώς λέγεται το καθένα από τα μετρικά συστήματα που χρησιμοποιείς. Ούτε καν είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσεις μέτρο στο ποίημά σου. Θα σε βοηθούσε μόνο εάν τα προόριζες για μελοποίηση. Αλλά όταν χρησιμοποιείς, έστω και εν αγνοία σου, μετρικά σχήματα, με αναγκάζεις να τα δω κάτω από μια οπτική. Έστω, με υποβάλλεις σε έναν τρόπο γραφής που μπορώ να τον κατατάξω κάπου. Δεν είναι κακό να κατατάξω κάπου το ποίημά σου. Αν κατατάσσεται, είναι γιατί έχει κοινά με πολλά άλλα ποιήματα - ανήκουν στην ίδια σχολή, αν θες. Αν δεν κατατάσσεται, τότε συμβαίνουν δυο τινα. Θυμίσου τι είπε ο Φίλιππος στον Αλέξανδρο, όταν ο τελευταίος καβάλησε τον ατίθασο Βουκεφάλα. "Γιε μου, η Μακεδονία δεν σε χωράει". Αυτός είναι ένας λόγος να μην μπορείς να καταταγείς σε μια σχολή, όταν είσαι πολύ πιο μεγάλος και πιο 'πλατύς' από όλα τα άλλα έργα που ανήκουν σε αυτή τη σχολή. Ο άλλος είναι όταν δεν σε θέλει καμία σχολή, όταν είσαι πολύ 'μικρός' ή 'ακατανόητος' για κείνη. Θέλεις να μπορείς να γράφεις ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς. Το θέμα για να γράψεις ελεύθερα είναι - πρόσεξέ με - να μάθεις από τι λευτερώνεσαι. Κάνω τέχνη θα πει "στρώνω κώλο και μελετάω", όχι "απαξιώ να ασχοληθώ με αυτό που καταπιάστηκαν άλλοι". Η πρωτοτυπία είναι να σπας το βουνό που ορθώνεται μπρος σου, όχι να το προσπερνάς. Εκτός κι αν θέλεις απλώς να γράφεις. Δεν κάνουν τέχνη όλοι όσοι γράφουν. Γιατι να μελετησω παραδοσιακα ποιηματα και οχι κατι αλλο; Γιατί τα παραδοσιακά ποιήματα/τραγούδια είναι ζυμωμένα με ατόφιες ποιητικές λέξεις και ρυθμό. Δεν είναι τα μόνα που μπορείς να μελετήσεις, αλλά είναι η ασφαλέστερη πηγή. Άδικα έφαγε τόσα χρόνια ο Σολωμός μελετώντας τα, προτού καταπιαστεί με τον Κρητικό και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους; ΥΓ:Φωτογραφια εβαλα την γατα... Γαβ γαβ! ------------------ Για τις συστάσεις σχετικά με το μέτρο, συμβουλεύτηκα την παρακάτω σελίδα: http://paroutsas.jmc.gr/verses.htm Edited February 10, 2007 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
K-M-V Posted February 10, 2007 Author Share Posted February 10, 2007 Mου βαζεις δυσκολα και ακομα δεν αρχισαμε... θα φροντισω να διαβασω αυτη την ιστοσελιδα, εξαλλου με ενδιαφερουν και ολα τα θεματα της απ' οσο ειδα και θα ψαξω να βρω και αλλου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted February 10, 2007 Share Posted February 10, 2007 (edited) Το όλον του "να μάθω να γράφω" με ξενίζει εμένα... Ίσως απλά να με ξενίζει η έκφραση. Μαθαίνουμε όλοι μέσα από την εμπειρία, και η κριτική είναι κομμάτι αυτής της διαδικασίας, αλλά το να θέλεις "να μάθεις να γράφεις" από ένα forum, από μια σχολή, από ένα βιβλίο... Δεν ξέρω, μου φαίνεται ανοίκειο και βεβιασμένο. Ας το προσπεράσουμε όμως αυτό, δεν είναι το θέμα μας αυτό. Οι "γραμμές" στις οποίες αναφέρεσαι για μένα παραμένουν οι ίδιες. Μέτρο συγκεκριμένο, μέτρο αυτοσχέδιο, όχι-μέτρο, ομοιοκαταληξία συγκεκριμένη, σποραδική ομοιοκαταληξία, απουσία ομοιοκαταληξίας: όλα αυτά είναι επιλογές, εργαλεία, τεχνικές. Το θέμα είναι να έχουν λόγο ύπαρξης, να ξέρεις γιατί είναι εκεί που είναι [ακόμα και αν αυτό είναι "γιατί έτσι θέλω" - αρκεί το θέλω αυτό να είναι δυνατό πράμα], να σου αρέσει εσένα αυτό που έφτιαξες γι αυτόν και γι αυτόν τον λόγο, να απολαμβανεις τη διαδικασία, να βγαίνει κι ένα όμορφο αποτέλεσμα. Μεγάλο ποσοστό αυτού του "όμορφου" είναι υποκειμενικό, λένε, αλλά κατ' εμέ υπάρχει κι ένα τεράστιο κομμάτι αντικειμενικότητας στη μέση, δεν μπορώ να τα ισοπεδώσω όλα. Θέλεις να γράφεις. Βρες το γιατί, αγκάλιασε το γιατί. Διάβασε. Διάβασε ό,τι βρεις μπροστά σου. Αν θες να το συγκρίνεις με τα δικά σου, καν' το. Μην προσπαθήσεις να μιμηθείς τίποτε, όμως. Από την άλλη... Μπορεί να υπάρχει κι άλλος δρόμος. Απλά γράφε. Δεν ξέρω, ειλικρινά, δεν ακολούθησα καμμία τέτοια πορεία, δεν εξέφρασα ποτέ την επιθυμία [ούτε καν στον εαυτό μου] "θέλω να μάθω να γράφω". Απλώς έγραφα, και έγραφα, και έγραφα, και εξελισσόμουν, και έγραφαέγραφαέγραφα. Άκουγα τη γνώμη ανθρώπων που μου άρεσαν και που μου άρεσε η τέχνη τους, κι αν κάτι που μου έλεγαν έστεκε το αποθήκευα σε μια άκρη του μυαλού μου και έβγαινε μόνο του στα νέα γραπτά, δεν 'προσπαθούσα να εφαρμόσω' κάτι όσο έγραφα. Όταν γράφεις δεν ασχολείσαι με τέτοια πράγματα, κατά τη γνώμη μου. Η τεχνική μαζεύεται πάνω μας, την κουβαλάμε, και βγαίνει, δεν 'προσπαθούμε να την εφαρμόσουμε. Βέβαια αυτά μπορεί να ισχύουν μόνο για μένα, και για σένα να ισχύει κάτι άλλο. Δεν είναι συνταγή, δεν είναι "πάρε τρία χάπια τη μέρα, πρωί-μεσημέρι-βράδυ, και θα περάσει". Ανέφερες πως θέλεις να φτιάξεις πρωτότυπες εικόνες. Γι αυτές ξέρω κάτι: βούτα μέσα σου, όχι σε όσα ήδη έχεις δει/ακούσει/θεωρείς όμορφα. Μέσα σου έχει τις δικές σου εικόνες, αποκλείεται να μην έχει. Μη φοβάσαι πως δεν θα σε καταλάβουν. Άνθρωποι είμαστε. Καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, εκτός από αυτούς που δεν θέλουν. Σε αυτούς που δεν θέλουν δεν απευθύνεται η ποίηση. Υ.Γ. Όταν το 'πως' σημαίνει 'ότι', όταν είναι αναφορικό, δεν παίρνει τόνο. Όταν είναι ερωτηματικό, παίρνει. Τόνο παίρνει επίσης και το ερωτηματικό 'πού'. Σου το λέω γιατί αυτό το 'που πήγε το φεγγάρι' δεν στέκει έτσι, ήδη το διάβασα λάθος στην πρώτη ανάγνωση, και θα το πάθουν κι άλλοι. Atalante out. Edited February 10, 2007 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
K-M-V Posted February 10, 2007 Author Share Posted February 10, 2007 (edited) Το όλον του "να μάθω να γράφω" με ξενίζει εμένα... Ίσως απλά να με ξενίζει η έκφραση. Μαθαίνουμε όλοι μέσα από την εμπειρία, και η κριτική είναι κομμάτι αυτής της διαδικασίας, αλλά το να θέλεις "να μάθεις να γράφεις" από ένα forum, από μια σχολή, από ένα βιβλίο... Δεν ξέρω, μου φαίνεται ανοίκειο και βεβιασμένο. Ας το προσπεράσουμε όμως αυτό, δεν είναι το θέμα μας αυτό. Αταλάντη...θελω να μαθω να γραφω σωστα!!!Δεν μου αρκει απλα να γραφω οταν αυτα που γραφω δεν εχουν καμια αντικειμενικη αξια!Δυστυχως ή ευτυχως πιστευω πως αυτα που γραφω δεν ακολουθουν καποια βασικα στανταρ της ποιησης και εμενα αυτο με ενοχλει, με αφηνει ανικανοποιητη. Τι να το κανω αν φτιαχνω ενα γλυκο με ανορθοδοξη εκτελεση, οπως και να εχει δεν θα βγει καλο. Σαφως και εχεις δικιο σε αυτα που λες, αλλα ελπιζω να καταλαβες πως το εννοω. Edited February 10, 2007 by K-M-V Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted February 10, 2007 Share Posted February 10, 2007 Κατάλαβα πώς το εννοείς [και όχι 'πως το εννοείς' που σημαίνει 'ότι το εννοείς', ναι;]. Απλώς προσπαθώ να σου εξηγήσω πως είναι λάθος [κατ' εμέ, πάντα, πάντα-πάντα] όλη η οπτική του 'γράφω σωστά'. Δεν υπάρχει κατάλογος με το τι απαγορεύεται και τι επιτρέπεται να κάνεις στην ποίηση, ούτε στη λογοτεχνία γενικώς. Δηλαδή αν έγραφες μια νουβέλα θα ήθελες κάποιον να σου πει π.χ. "πρέπει να έχει υπόθεση"; Να γράφεις σωστά ελληνικά, να γνωρίζεις γραμματική και συντακτικό [ακόμα κι αν θέλεις μετά να τους αλλάξεις τα φώτα, το ίδιο ισχύει και για την ορθογραφία], να έχεις αίσθηση του ήχου, να αναγνωρίζεις τη μουσικότητα στο λόγο, να έχεις άισθηση της γλώσσας γενικά [και οπτική]... Δεν ξέρω πώς ακριβώς 'μαθαίνονται' όλα αυτά. Η δική μου πρόταση είναι να γράφεις και να διαβάζεις, πραγματικά - και φυσικά να ακούς τη γνώμη των άλλων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.