Naroualis Posted February 20, 2007 Share Posted February 20, 2007 Αρχικά η ιστορία είχε αυτήν τη μορφή και τον τίτλο: Η μπεμπούλα Γουίνκ! Η κούνια ανέβηκε ψηλά. Τα ποδαράκια της δεν ακουμπάνε κάτω. Η μαμά κοιτάζει από το παγκάκι. Τι όμορφη που είναι η μαμά! Μεγααααλη και όμορφη και φοράει πάντα παντελόνια τζην και όμορφες μπλούζες. Γουίνκ! Η κούνια γυρίζει πίσω και φαίνεται η γη. Χαλικάκια. Η παιδική χαρά είναι ωραίατο απόγευμα. Έχει πολλά παιδάκια και δεν βρίσκεις πάντα κούνια να κάνεις, αλλά είναι ωραία. Καμμιά φορά περνάει κι ο μπαμπάς και μας πέρνει και πάμε όλι μαζί για παγωτά ή πάστα. Αλλά δεν είναι ωραία όταν βρέχει. Κρίμα! Αστράφτει κι ο ουρανός σκοτίνιασε. Η μαμά φωνάζει, θα θέλει να φύγουμε. Αχ, προλαβαίνει να κάνει άλλη μια, γουίνκ! και πάει η κούνια ψηλά στο γαλάζιο ουρανό κατάμεσα, στη δροσιά του απογεύματος. Γιατί φωνάζουν έτσι τα άλλα παιδάκια κι οι μαμάδες τους; Είναι ωραία στην παιδική χαρά! Η κουνια κατεβαίνει απότομα, η μαμά την αρπάζει από το μπρατσο και σχεδόν τη σέρνει πάνω στα χαλίκια. Πονάει! Κλαίει! Γιαρί η μαμά της φέρεται έτσι; Κι ύστερα η μαμά γυρίζει και την αρπάζει στην αγκαλιά της και τη σφίγγει πάνω στο στήθος της και τρέχει, πόσο γρήγοα τρέχει. Και πίσω, στο δασάκι δίπλα στην παιδική χαρά, υπάρχει κάτι τεράαααστιο κι ασημένιο, σαν υπερφυσική σβούρα και λάμπει πόσο κι από μια άκρη είναι ανοιχτό κι από μέσα βγαίνουν ωραίοι μασκαράδες. Ψιλόλιγνοι και πράσινοι κι αστείοι, με μεγάλα μάτια, ωραίοι μασκαράδες. Σαν εξωγήινοι. Γιατί ουρλιάζει έτσι η μαμά; Κι όταν δώθηκε λίγος χρόνος στην αφεντομουτσουνάρα μου να τη διορθώσει και να την ξανακοιτάξει έγινε κάπως έτσι: ΓΟΥΪΝΚ Γουίνκ! Η κούνια ανεβαίνει ψηλά. Τα ποδαράκια της δεν ακουμπάνε κάτω. Η μαμά κοιτάζει από το παγκάκι και της χαμογελάει. Τι όμορφη που είναι η μαμά! Μεγάαααλη και όμορφη και φοράει πάντα παντελόνια τζην και όμορφες μπλούζες. Γουίνκ! Η κούνια γυρίζει πίσω και φαίνεται η γη. Χαλικάκια. Η παιδική χαρά είναι ωραία το απόγευμα. Έχει πολλά παιδάκια και δεν βρίσκεις πάντα κούνια να κάνεις, αλλά είναι ωραία. Καμμιά φορά περνάει κι ο μπαμπάς και τους παίρνει και πάνε όλοι μαζί για παγωτά ή πάστα. Αλλά δεν είναι ωραία όταν βρέχει. Κρίμα! Αστράφτει. Τα άλλα παιδάκια φωνάζουν, γιατί φοβούνται τις αστραπές, αλλά όχι αυτή, όοοοοχι, ο μπαμπάς της εξήγησε, οι αστραπές είναι φωτάκια πολύυυυ-πολύ δυνατά, που ανάβουν όταν τα σύννεφα φιλιούνται. Κι ύστερα από τις αστραπές έρχεται πάντα βροχή, κι η παιδική χαρά δεν είναι ωραία όταν βρέχει. Κρίμα! Προλαβαίνει να κάνει άλλη μια; Η μαμά φωνάζει, θα θέλει να φύγουν. Τα άλλα παιδάκια τρέχουν κι οι μαμάδες τους φωνάζουν κι αυτές, μη φοβάστε, είναι μόνο τα σύννεφα που φιλιούνται! Αχ, προλαβαίνει να κάνει άλλη μια, γουίνκ! και πάει η κούνια ψηλά στο γαλάζιο ουρανό κατάμεσα, στη δροσιά του απογεύματος. Γιατί φωνάζουν έτσι τα άλλα παιδάκια κι οι μαμάδες τους; Είναι ωραία στην παιδική χαρά, ακόμη και λίγο πριν αρχίσει να βρέχει! Η κούνια κατεβαίνει απότομα, η μαμά την αρπάζει από το μπράτσο και σχεδόν τη σέρνει πάνω στα χαλίκια. Πονάει! Κλαίει! Γιατί η μαμά της φέρεται έτσι; Κι ύστερα η μαμά γυρίζει και την αρπάζει στην αγκαλιά της και τη σφίγγει πάνω στο στήθος της και τρέχει, πόσο γρήγορα τρέχει. Και πίσω, στο δασάκι δίπλα στην παιδική χαρά, υπάρχει κάτι τεράαααστιο κι ασημένιο, σαν μεγάλη σβούρα και λάμπει πόσο κι από μια άκρη είναι ανοιχτό κι από μέσα βγαίνουν ωραίοι μασκαράδες. Ψιλόλιγνοι και πράσινοι κι αστείοι, με μεγάλα μάτια, ωραίοι μασκαράδες. Σαν το κουκλάκι που της πήρε ο μπαμπάς πέρσι και της είπε ότι το λένε… Πώς το λέγανε; Εξωγήινο; Μμμμ, εκείνο, καλέ, εκείνο που όταν του ζουλάς την κοιλίτσα κάνει «γουίνκ!», σαν την κούνια όταν πάει ψηλά. Α! Τώρα κατάλαβε! Αυτοί οι ωραίοι μασκαράδες είναι ντυμένοι εξωγήινοι! -Γουίνκ! Τους φωνάζει ενθουσιασμένη και τους χαιρετάει με το παχουλό χεράκι της. Αλλά η μαμά ουρλιάζει. Γιατί ουρλιάζει έτσι η μαμά; Σημείωση: Νομίζω ότι δεν πατάω τους κανόνες της Κολεκτίβας, αλλά αν το σύνολο των συναγωνιστών κριτικών κρίνει ότι προδίδω τα ιδανικά της κάστας μας, ε, τι να πω, καταδικάστε με... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted April 20, 2007 Share Posted April 20, 2007 Αναρωτιέμαι αν η ασημένια ζβούρα κάνει Γουϊνκ! θα έχει ενδιαφέρον να το δούμε απο την άλλη οπτική γωνία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
myst Posted April 21, 2007 Share Posted April 21, 2007 Είναι πολύ πολύ όμορφη ιστορία, πρωτότυπη και καλογραμμένη. Η πρωτοτυπία της για μένα έγκειται όχι στο ίδιο το συμβάν, αλλά στην περιγραφή του από ένα μάλλον τρίχρονο παιδί. Ο τρόπος που το μυαλό του πιτσιρικού αποκρυπτογραφεί και ερμηνεύει εικόνες έχει αποδοθεί εξαιρετικά. Στα συν της ιστορίας θα προσθέσω και το μέγεθός της. Είναι άριστα δομημένη και περιεκτική με μια σπάνια οικονομία στις λέξεις . Εύγε naroualis.Θ Θα ψάξω να βρω καο όλα τα άλλα δικά σου γιατί ο τρόπος γραφής σου μου ταιριάζει απόλυτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted May 20, 2007 Share Posted May 20, 2007 χεχε... πλάκα έχει για φλασάκι. μόνο που μάλλον θα ταίριαζε καλύτερα το 1ο προσωπο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Faia de Wolf Posted May 20, 2007 Share Posted May 20, 2007 Πολύ καλή! Και συμφωνώ με την Darky ότι σε πρώτο πρόσωπο θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Είδε και τίποτ' άλλο η μπεμπούλα; Θα ήταν η τέλεια αυτόπτης μάρτυρας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 22, 2007 Author Share Posted May 22, 2007 Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας. Γεγονός είναι ότι θα έμοιαζε πιο πειστικό αν η διήγηση ήταν σε πρώτο πρόσωπο. Όμως έτσι θα χανόταν η ευκαιρία να χρησημοποιήσω κάοια λέξη ή φράση που δε μπορεί να την έχει σκεφτεί ένα παιδί, όπως το πάει η κούνια ψηλά στο γαλάζιο ουρανό κατάμεσα, στη δροσιά του απογεύματος. Δεν ξέρω αν έπρεπε να μείνει αυτή η φράση εκεί, αλλά δε μου πάει η καρδιά να την κόψω. Βέβαια, μετά από κάποια σχόλια που άκουσα στο φεστιβάλ, μπορω τώρα να δω και κάποιες νοηματικές αδυναμίες, όπως το ότι δεν είναι σαφής η ηλικία του κοριτσιού. Σκέφτεται σαν 3 ή 4, αλλά κάνει κούνια μόνη της, χωρίς να σπρώχνει η μαμά, οπότε δείχνει μάλλον μεγαλύτερη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
HELLO_DAVE Posted May 23, 2007 Share Posted May 23, 2007 (edited) Aγαπητή Νaroualis, είναι ωραία η σύντομη ιστορία σας. Γενικά λατρεύω τις σύντομες ιστορίες. Το μικρό κείμενο που ξεχωριστά αγαπώ είναι Ο ΦΡΟΥΡΟΣ του Φρέντρικ Μπράουν, εκδ. Γαλαξίας. Είναι μόλις 40 αράδες και μάλιστα στο γνωστό σχήμα, το σχεδόν 16-ο. Αναμφισβήτητα απαιτεί μεγάλη δεξιοτεχνία η συμπυκνωμένη αφήγηση, η επιγραμματική λεζάντα, η λιτή θεατρική ερμηνεία, το μεστό λιγόλογο κείμενο. Και η δική σας ιστορία, νομίζω ότι διαθέτει μία απ' αυτές τις αρετές. Και έχει δεχθεί αρκετά θετικά σχόλια. Βέβαια θα ήταν τολμηρό να δεχθούμε την άποψη της MYST ότι το μυαλουδάκι της τρίχρονης ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ και ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΕΙ το γεγονός! Απλά ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ και ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ. Αντίθετα βρίσκω θαυμάσια την μικρή ερώτηση της FAIA "αν είδε και τίποτε άλλο η Μπεμπούλα". Αν μπορούσε να παρεμβληθεί μια μικρή πρόταση ανάμεσα στις 2 τελευταίες γραμμές, για τα παράξενα πράγματα που βλέπει και που θα διηγηθεί το βράδυ στον μπαμπά, η ιστορία πράγματι θα αποκτήσει άλλο εύρος. Η πρωτοτυπία της ΓΟΥΙΝΚ δεν οφείλεται κατά τη γνώμη μου ούτε στο συμβάν, ούτε στο ύφος το αφηγηματικό που υποστηρίζει η MYST. Αυτά είναι μόνο η επιφάνεια. Η πρωτοτυπία είναι βαθύτερα. Στο πιο κάτω επίπεδο, εκεί που χτίσατε μια ιστορία με ΕΙΚΟΝΕΣ και ΗΧΟ και που οι βραχύβιοι ήρωες σας κινούνται, φωνάζουν, ΔΡΟΥΝ. Η ιστορία μας παραδίδεται σε ύφος θεατρικό! Θεατρική και η εκφορά του λόγου της Γουινκ και καθοδηγημένα τα φωνητικά διαστήματα στα φωνήεντα. ΄Ετσι, πολύ σωστά αποφύγατε και τον πειρασμό του α΄προσώπου σε ολόκληρο το κείμενο. Διότι σε μιαν άλλη εκδοχή της ΓOYINK, θα μπορούσε το αφηγηματικό μέρος να αποδοθεί με μικρότερους ή πλαγιαστούς, ας πούμε χαρακτήρες και μ' αυτόν τον τρόπο θα αυξηθούν τα πρόσωπα του μικρού αυτού δράματος. Να ενεργοποιηθεί οπτικά τουλάχιστον και ο ρόλος του Αφηγητή - Συγγραφέα. Και θάβρισκε και τη σωστή της θέση η αγαπημένη σας φράση. Edited May 23, 2007 by HELLO_DAVE Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 30, 2007 Author Share Posted May 30, 2007 'Αργησα λίγο να απαντήσω στο σχόλιό σας, HELLO DAVE, γιατί με έβαλε σε φιλοσοφικές σκέψεις και αυτές δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Είναι γεγονός ότι ένα μικρό παιδί καταγράφει όλα όσα βλέπει και τα χρησιμοποιεί για να μάθει και να μεγαλώσει. Όμως αυτό δεν κάνουμε όλοι, μικροί και μεγάλοι; Η διαφορά ανάμεσα στα παιδιά και στους μεγάλους είναι η ερμηνεία των φαινομένων. Ένα παιδί ερμηνεύει σύμφωνα με τις λίγες συμβάσεις που έχουν περάσει στο μυαλό του. Ο μπαμπάς της μπεμπούλας της είπε για τα σύννεφα, τις αστραπές και τη βροχή και ξέρει να τα ερμηνεύσει σύμφωνα με αυτές τις συμβάσεις που έχει στο μυαλό της. Αντίθετα τα άλλα παιδάκια δεν το κάνουν, γιατί δεν έχουν αποδεχτεί αυτές τις συμβάσεις. Και φοβούνται και φώνάζουν. Το ίδιο κάνει κι η μαμά της. Στο ενήλικο μυαλό της υπάχει τυπωμένη η σύμβαση "δεν υπάρχουν εξωγήινοι", ενώ στης μπεμπούλας όχι ακόμη. Έτσι η μαμά ουρλιάζει, ενώ η μικρή χαιρετάει. Αυτό είναι και το μύνημα που θα ήθελα να μείνει σε όποιον διαβάσει την ιστοριούλα μου, ότι τα παιδιά έχουν πιο ανοιχτό μυαλό, γιατί ακόμη δεν έχουν συμβιβαστεί με τις φοβίες των μεγάλων. Προς Θεού, δεν προσπαθώ να σας αλλάξω γνώμη, είτε τη δική σας είτε του οποιουδήποτε έκανε τον κόπο να γράψει ένα σχόλιο. ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου πάνω στο θέμα ή τουλάχιστον πως εννοώ εγώ το όλο θέμα. Και κάτι ακόμη: όταν το έγρφα σε καμμία περίπτωση δεν είχα όλα αυτά στο μυαλό μου. Προσπάθησα να σκεφτώ σαν παιδί και φαντάστηκα ότι ένα παιδί έτσι θα αντιδρούσε. Άλλωστε όπως έχω πει κι αλλού, έκανα μόνο δέκα λεπτά για να γράψω το πρώτο σχεδίασμα. Οπότε μάλλον δε θα πρόλαβα να το φιλοσοφήσω τόσο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
HELLO_DAVE Posted June 14, 2007 Share Posted June 14, 2007 Αγαπητή Naroualis, κι εγώ με τη σειρά μου άργησα ν' ανταπαντήσω, διότι όσο κι αν προσπάθησα, δεν μπόρεσα να εντοπίσω τι ήταν εκείνο που σας βύθισε σε τόσο έντονη φιλοσοφικη διάθεση. Αντίθετα έχω τη βεβαιότητα, ότι αυτά που γράφετε δεν έχουν κάποια σχέση με το δικό μου σχόλιο. Απλά υποστηρίζετε με θέρμη την ιδέα κάποιου τρίτου, που είχε την έμπνευση να προικίσει ένα δίχρονο νήπιο, με τις νοητικές εκείνες λειτουργίες του ΕΡΜΗΝΕΥΕΙΝ και του ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΕΙΝ (=δηλ. πάλι ΕΡΜΗΝΕΥΕΙΝ και μάλιστα με τη βοήθεια κλειδών αυτή τη φορά). Γνώμη με την οποία διαφώνησα έστω και παρενθετικά. Βεβαίως, αφού επιμένετε ότι η καλή μου ΓΟΥΙΝΚ διαθέτει έναν εγκέφαλο, που έχει αναπτύξει τέτοιες νοητικές ικανότητες, ώστε να μπόρεί να εξετάζει αντικείμενα ή καταστάσεις - κατά τις πραγματικές τους σχέσεις - για να τα καταστήσει προσιτά στη διάνοια του αναγνώστη, θα μπορούσα να σας παραπέμψω στα συγγράμματα των πανεπιστημιακών κ.κ. Τσιάντη και Κρασανάκη, όπου θα μπορούσα να στηρίξω τη μικρή μου διαφωνία. Πάντως σας ευχαριστώ, έστω κι αν δεν σας απασχόλησε ούτε ένα σημείο του αρχικού μου σχολίου, το οποίο, σας διαβεβαιώ, το είχα γράψει με αρκετή συμπάθεια και θαυμασμό για το άτομό σας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted June 16, 2007 Share Posted June 16, 2007 (edited) το μήνυμα διεγράφει λόγω παραπόνων Edited June 17, 2007 by darky Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
HELLO_DAVE Posted June 16, 2007 Share Posted June 16, 2007 (edited) Αγαπητέ (ή) Darky, Ευχαριστώ. ΄Ισως φταίνε τελικά μόνο οι λέξεις. Οι πολυσθενείς και πολλές φορές διφορούμενες... Edited June 17, 2007 by HELLO_DAVE Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.