DinoHajiyorgi Posted February 25, 2007 Share Posted February 25, 2007 Το παιδί άρχισε να ουρλιάζει και να αντιστέκεται. Η αποφασιστικότητα στο βλέμμα του άντρα το είχε προϊδεάσει για τον σκοτεινό του σκοπό. Όλη την εβδομάδα ο πατριάρχης κοίταζε στον ουρανό και μουρμούραγε σκληρές προσευχές. Μετά, στο τέλος του μεγάλου ποδαρόδρομου, όταν άφησαν τα αιγοπρόβατα πίσω, φάνηκε ο ψηλός ναός στο τέλος του φαραγγιού. Και το παιδί κάτι ένιωσε παρά κατάλαβε. Κάποια στιγμή κουράστηκε να το τραβάει, το έσπρωξε κάτω στα χαλίκια και του έδεσε χέρια και πόδια σαν ερίφιο. Το σήκωσε στους ώμους και συνέχισε. Τιναζόταν, έκλαιγε και παρακαλούσε. Ο άντρας είχε κάνει προ πολλού πέτρα την καρδιά του. Κατανίκησε το δάκρυ που του έκαψε το μάτι από μέσα, η ανθρωπιά του που πάσχιζε να βγει. Η ανθρωπιά του όμως δεν μετρούσε. Η εντολή του Κυρίου υπερτερούσε όλων. Μπήκε μέσα στον μεγάλο ναό. Η σκιά και η δροσιά του κουκούλωσε τους δύο προσκυνητές, άντρα και παιδί, πατέρα και γιο. Το κυκλικό κτίσμα φύτρωνε μέσα από την βραχώδη πλαγιά, ένα με την πέτρα της άγονης γης, και μετά συνέχιζε σμιλεμένη, μια λεία βελόνα που σημάδευε τον ουρανό. Οι κραυγές του παιδιού ξεσήκωσαν μια σπαρακτική ηχώ μέσα στον πανύψηλο, αιχμηρό θόλο. Σχεδόν έπεσαν μαζί πάνω στον στρογγυλό βωμό, μπροστά στο τρομερό πέτρινο είδωλο του θεού. Άφησε το παιδί πάνω στον σκούρο γρανίτη και κοίταξε τα πεταχτά μάτια του Μεγαλοδύναμου. «Εδώ είμαι! Θα υπακούσω την εντολή σου!» φώναξε. Μόνο άνεμος φύσηξε μέσα από τα μισάνοιχτα σαγόνια του θεού. Ήταν μόλις δέκα μέρες πριν, σε αυτό ακριβώς το σημείο που στεκόταν ο πατριάρχης της φυλής Βε όταν ο Κύριος του ζήτησε να αποδείξει την πίστη του. Θυσία τον βενιαμίν του. Ο θεός τώρα έμενε βουβός. Ο άντρας έβγαλε το μαχαίρι του και πλησίασε τον βωμό. Ο θεός ήθελε πρώτα την θυσία. Θα μιλούσε μετά. Το παιδί είδε την λάμα και άρχισε να σκούζει. «Μη μπαμπά!» «Μην είσαι ασεβής παιδί μου» είπε και το τέλειωσε αμέσως. Είχε την τέχνη, δεν άφηνε τα πρόβατα του να υποφέρουν στην σφαγή. Το όριζε ο θείος νόμος. Το κρέας έτσι μόνο θεωρούνταν καθαρό. Τα μάτια του αγοριού γύρισαν άσπρα καθώς του κόπηκε η μιλιά, ο λαιμός του κρουνός να βάφει τον βωμό κόκκινο. Ο άντρας σήκωσε τα ματωμένα του χέρια στον αέρα και φώναξε. Η φωνή του βγήκε τρεμάμενη. «Κύριε! Υπάκουσα στην εντολή σου! Είμαι ο αληθινός πιστός σου!» Ο θεός παρέμεινε σιωπηλός. Τον συνεπήρε μια ταραχή τον άντρα. Μια αμφιβολία. Τρίκλισε μπροστά στον βωμό, τόλμησε ένα βήμα προς το είδωλο όταν ξαφνικά, μια δέσμη φωτός τον βρήκε στο μάτι. Κοίταξε ταραγμένος προς την πηγή της και σε μια αθέατη μέχρι τότε εσοχή στον βράχο είδε μια φωτεινή σχισμή. Πλησίασε και χρειάστηκε να χωθεί αρκετά βαθιά για να ανακαλύψει την πόρτα. Ήταν ένα δωμάτιο, χτισμένο μέσα στην φυσική κοιλότητα του βράχου. Υπήρχαν μεταλλικές επικαλύψεις παντού γεμάτες πολύχρωμα φώτα που αναβόσβηναν κουδουνίζοντας. Υπήρχαν και καθίσματα. Ξαφνικά ακούστηκε ένα υπόκωφο βουητό, σαν ένας ορμητικός χείμαρρος που τον καταπίνει χαράδρα. Μετά έσβησε όσο γρήγορα ξεκίνησε. Άνοιξε μια άλλη πόρτα και βγήκε ένας άμουσος άντρας σε χακί στολή που ανέβαζε εκείνη την στιγμή τα παντελόνια του και έδενε την ζώνη του. Κοκάλωσε μόλις αντίκρισε τον ευσεβή άντρα με την πλούσια γενειάδα και το τρομερό βλέμμα. Τα λευκά ρούχα του βεδουίνου ήταν κατακόκκινα από το αίμα. «Σκατά…Τι έκανες;» ψέλλισε ο άμουσος, «Γιατί δεν περίμενες την φωνή του Κυρίου σου…» συνέχισε ξέπνοα χλομιάζοντας. Τα κουτιά δίπλα στα πολύχρωμα φώτα άρχισαν να κρώζουν με ανθρώπινη φωνή. «Άλφα Ένα – Άλφα Ένα, έλα Άλφα Ένα. Μπαίνουμε σε τροχιά…η ζώνη ρήψης δείχνει καθαρή από το ιθαγενές στοιχείο…» Ο άμουσος με την στολή άπλωσε το χέρι του προς ένα κουμπί. «Αα…Εδώ Άλφα Ένα… Έχουμε πρόβλημα…» Η τρελή κραυγή του πατριάρχη σκέπασε κάθε άλλη κουβέντα. Κρατούσε ακόμα το μαχαίρι που του στέρησε το παιδί του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted April 20, 2007 Share Posted April 20, 2007 Θα καείς στο πυρ το εξώτερον! Τουλάχιστον θα έχω παρέα εκει πέρα να κουβεντιάζουμε κανένα σεναριάκι που και που! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 24, 2007 Author Share Posted August 24, 2007 Το παρόν διήγημα είχε την τιμή να φιλοξενηθεί και στις σελίδες του ΕΦ ΖΙΝ #11, του Δημήτρη Σπυρίδωνος, το καλοκαίρι του 2007. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted August 25, 2007 Share Posted August 25, 2007 Πρέπει να πώ ότι ακόμη και η θυσιά του Αβραάμ, το ότι πήγε κάν το παιδί του μέχρι εκεί και του έβαλε το μαχαίρι στο λαιμο, το έβρισκα πάντα τραβηγμένο απ'τα μαλιά. Πόσο μάλλον εδώ που γίνεται μήξη της θυσίας του Αβράάμ με ΕΦ όπου κάποιοι ανοργάνωτοι στρατιωτικοί προφανώς από το μέλλον, εχουν στήσει μιά φάρσα με το Θεό καπου; Είναι άραγε χιουμοριστικο σαν ιδέα, το οτι ενας πατέρας έσφαξε το παιδί του σαν τ'αρνί, επειδή κάποιος στρατιώτης έχεζε; Στην θυσία του Αβραάμ οι συμβολισμοί είναι πολύ όμορφοι. Κάθε πατέρας όταν φέρνει ένα παιδι στον κόσμο, το φέρνει για να το σκοτώσει, με κάπόιο τρόπο. Αφού η ζωή αυτή, δεν υπήρχε πρίν, και την έχει φέρει αυτός ο ίδιος, για να πεθάνει κάποτε. Αυτή την αγωνία, και την επίγνωση έρχεται να λυτρώσει ο Θεός, (ο όποιος Θεός) παίρνοντς την σφαγή, μαζί με το κριμα, από τα χέρια του κάθε γονιού. Κάνουμε παιδιά με την επίγνωση ότι θα πεθάνουν. Εϊναι τρομερό άν το σκεφτείς. Για να συνεχίσει ο κόσμος. Οπότε δεν είναι τόσο αστεία η ιστορία που παρουσιάζεις, ακομη και χιουμοριστικά προσπαθώντας να τη δώ, εγώ που ως γνωστόν έχω αρκετό χιούμορ, μου φαίνεται αποτρόπαιη. Τα μυνήματα που επικοινωνεί.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 27, 2007 Author Share Posted August 27, 2007 Οπότε δεν είναι τόσο αστεία η ιστορία που παρουσιάζεις, ακομη και χιουμοριστικά προσπαθώντας να τη δώ, εγώ που ως γνωστόν έχω αρκετό χιούμορ, μου φαίνεται αποτρόπαιη. Τα μυνήματα που επικοινωνεί.... Γιατί νομίζεις πως η πρόθεση μου σε αυτή την ιστορία ήταν η κωμωδία; Επειδή βολεύει την αντιπαθητική εικόνα που έχεις χτίσει για μένα; Οι άνθρωποι πίσω από το είδωλο δεν ξέρουμε ποιοι είναι ή γιατί έχουν έρθει σε αυτόν τον πλανήτη. Πρόθεση τους πάντως δεν ήταν να σφαχτεί το παιδί. Πήγαν να παίξουν με την πίστη του εντόπιου πατέρα, να του κάνουν ένα κόλπο αλά "Θυσία του Αβραάμ" όπου θα σταματούσαν την μαχαιριά την τελευταία στιγμή, να δημιουργήσουν το γνωστό σε όλους μας δίδαγμα και συναίσθημα, και να κερδίσουν την ακράδαντη υπακοή πατέρα και γιού. Από μια ατυχία δεν τους βγήκε. Στόχος μου ήταν οι εκάστοτε νουθεσίες που πετάγονται στο ποίμνιο από τους άμβωνες της όποιας θρησκείας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 12, 2009 Share Posted June 12, 2009 Ενδιαφέρον φλασάκι. Δε ξέρω πως την έχουνε δει κάποιοι, εγώ λέω ότι πραγματικά χρειάζονται θυσίες αν θέλεις να λέγεσαι πιστός. Αλλά θυσίες δικές σου. Όποιος θέλει να θυσιάσει κάτι, να είναι δικό του και όχι άλλου. Οπότε, το να σκοτώνεις ή θυσιάζεις ζωές δεν είναι τίποτα άλλο από στυγνός θρησκευτικός φανατισμός. Την θυσία του Αβραάμ ποτέ μου δεν την κατάλαβα, ούτε την χώνεψα. Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη ήταν κατά Λιακόπουλο ο Σατανάς και με αυτά που έλεγε και έκανε, δεν βρίσκω λόγο να μη το πιστεύω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted June 20, 2009 Share Posted June 20, 2009 Ντινο ίσως είναι το πιο φρικιαστικό κομματι που έγραψες ποτέ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nova Posted June 21, 2009 Share Posted June 21, 2009 Καλό. Εμβολιασμένος κατά οποιασδήποτε θρησκείας, ποτέ δε δέχθηκα την επίσημη εξήγηση της θρησκείας για τη θυσία του Αβραάμ. Τουλάχιστον τώρα απέκτησε κάποιο νόημα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted August 26, 2009 Share Posted August 26, 2009 Μια καλή ιδέα για τον αλλοτριωμένο μύθο του θεού της ερήμου. Γρήγορο, έξυπνο, αποτελεσματικό.Όντας άθεος μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 30, 2010 Share Posted October 30, 2010 AAAAXAXAXA! Πολλή πλάκα! Πετυχημένη ατμόσφαιρα και έξυπνη ιδέα! Δεν ξέρω αν το πήγαινες για κωμωδία, αλλά εγώ αυτό κατάλαβα. Έχεις τις ευλογίες του Ναρνενκέμεν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 31, 2010 Share Posted October 31, 2010 Ενδιαφέρον και έξυπνο. Μια ανατρεπτική, ΕΦ ματιά σ' έναν γνωστό μύθο. Βρήκα ότι ο τίτλος προοικονομεί πολλά, αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted November 4, 2010 Share Posted November 4, 2010 Δεν ξέρω πού είδατε την πλάκα,πιο πολύ σατιρικό-σαρκαστικό θα το έλεγα αν σώνει και καλά θέλετε ΄΄κωμωδία΄΄. Πολύ έξυπνη ιδέα και ωραία εκτέλεση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted November 4, 2010 Share Posted November 4, 2010 Χαχα, γιατί όχι Κωμωδία; Εγώ γέλαγα πάντως στο τέλος. Το βρήκα πολύ πετυχημένο, Like like like like, με κανέλα από πάνω!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted July 26, 2011 Share Posted July 26, 2011 Στόχος μου ήταν οι εκάστοτε νουθεσίες που πετάγονται στο ποίμνιο από τους άμβωνες της όποιας θρησκείας. Παρόμοιο (με έναν αντίστροφο τρόπο) είναι και το ποίημα του Wilfred Owen, "The Parable of the Old Men and the Young" που παρομοιάζει τη θυσία του Αβραάμ με την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Λίγες περισσότερες πληροφορίες στη Wikipedia και το ίδιο το κείμενο στο Wikisource Ακολουθεί μια απόδοσή του στα Ελληνικά Κι ο Αβραάμ σηκώθη κι έσκισε ξύλα Κι επήρε φωτιά μαζί κι ένα μαχαίρι. Κι όπως κάθονταν κι οι δυο αντάμα, Ο πρωτότοκος Ισαάκ είπε, Πατέρα, Ιδού είν' έτοιμα, το πυρ κι η μάχαιρα, Μα πού το πρόβατο για τη θυσία; Ο δε Αβραάμ τον έδεσε με ζώνες και ιμάντες, Κι έφτιαξε οχυρώματα και χαρακώματα, Κι εξέτεινε το χέρι, το γιο του για να σφάξει, Μα, ώ!, ένας ουράνιος άγγελος του φώναξε, Και είπε, Μη επιβάλης την χείρα σου επί το παιδάριον, Μηδέ ποιήσης αυτώ μηδέν. Ιδού ένα κριάρι, Από τα κέρατα πιασμένο μες στο θάμνο, Αντί του υιού σου θυσίασε της Περηφάνειας το κριάρι. Μα ο γέρος διάλεξε να σφάξει το γιο του εσκεμμένα, Και της Ευρώπης τον σπόρο τον μισό, έναν προς ένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 26, 2011 Author Share Posted July 26, 2011 Πολύ ενδιαφέρον το ποίημα. Μέσα σε όλα όμως κόλλησα στο "να ένα κριάρι". Είχε την ευκαιρία ο Θεούλης να πει "δεν χρειάζεται θυσία" και να σωθούν τόσα πτηνά κι ερίφια, αλλά φευ. Δεν μπορεί χωρίς το αιματάκι και τα κοψίδια του ο Πανάγαθος! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted July 26, 2011 Share Posted July 26, 2011 Η ιστορία είναι πολύ καλή. Και το μήνυμα ξεκάθαρο. Όσο για το κωμικό στοιχείο... ίσως τελικά να είναι και η ουσία κάθε θρησκείας που μονοπωλεί την απόλυτη αλήθεια. Εξάλλου, είναι απορίας άξιο τι κάνει ο εκάστοτε "Θεός" όταν τόσοι και τόσοι πιστοί του ικετεύουν για ειρήνη, αγάπη, δικαιοσύνη, ευτυχία, κλπ, κλπ (αλλά, βέβαια, μονάχα για τους ομόθρησκους), αλλά δεν απολαμβάνουν κάποια ανταπόκριση. Το ποίημα εξίσου πολύ καλό. Λέει όσα πρέπει. Ο Θεός και ο Διάβολος είναι μέσα μας -είμαστε εμείς οι ίδιοι κάθε στιγμή- και εμείς αποκλειστικά επιλέγουμε σε κάθε μας βήμα ποιο πρόσωπο θα φορέσουμε. Ο οποιοσδήποτε Θεός κι αν υπάρχει, μας αφήνει να παίζουμε εμείς τον ρόλο του (δημιουργώντας ακόμα και Θεούς), ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος απλώς μας έχει χεσμένους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted July 26, 2011 Share Posted July 26, 2011 Είχε και ένα επεισόδιο στο TNG που παραλίγο να σκοτώσουν τον Γουέσλι σε έναν πλανήτη επειδή πάτησε σε έναν κήπο που οι "Θεοί" είχαν απαγορεύσει. Βέβαια αποδείχτηκε οτι οι "Θεοι" ήταν ένα διαστημόπλοιο κάποιας φυλής προηγμένων εξωγήινων σε τροχιά που απλά...έπαιζαν τους θεούς! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted July 26, 2011 Share Posted July 26, 2011 Πολύ ενδιαφέρον το ποίημα. Μέσα σε όλα όμως κόλλησα στο "να ένα κριάρι". Είχε την ευκαιρία ο Θεούλης να πει "δεν χρειάζεται θυσία" και να σωθούν τόσα πτηνά κι ερίφια, αλλά φευ. Δεν μπορεί χωρίς το αιματάκι και τα κοψίδια του ο Πανάγαθος! Εχμ... ήταν "της Περηφάνειας το κριάρι". Με άλλα λόγια ο Θεός του ποιήματος ζήτησε από το γέρο να θυσιάσει την υπερηφάνεια του (τις απόψεις του, την αδιαλλαξία του, την πίστη στην ανωτερότητά του κλπ) Ωστόσο ο ηλικιωμένος άντρας επέλεξε ο ίδιος να σφάξει τον γιο του και τους γιους των άλλων ντύνοντάς τον με λουριά και ιμάντες και στέλνοντάς τον στα οχυρώματα και χαρακώματα του (Πρώτου Παγκοσμίου) Πολέμου. Συμφωνώ, λοιπόν, με τον Ντίνο ότι ο Θεός/Φύση/Πραγματικότητα μπορούσε να μας πει ότι "δεν χρειάζεται θυσία" ούτε καν της υπερηφάνειας μας. Θα μπορούσε, λοιπόν, να φτιάξει τον κόσμο έτσι ώστε να μη χρειάζεται να θυσιάζουμε τίποτα, να μην προσπαθούμε καθόλου, να είναι όλα εύκολα και όμορφα. Με άλλα λόγια να ζούμε στον "Παράδεισο/Εδέμ". Εντούτοις, for better or for worse, ζούμε στον πραγματικό κόσμο, όπου χρειάζονται θυσίες. Το τι θα διαλέξει να θυσιάσει κανείς στη ζωή του, την περηφάνεια, τα όνειρα, την ανεξαρτησία ή και το γιο του, αυτό το ονομάζουμε ελευθερία. Αυτό που κάνει κωμικο-τραγικό (ανάλογα από το από ποια μεριά το βλέπεις) το διήγημα του Ντίνου είναι η αστοχία της (ελεύθερης) επιλογής του πρωταγωνιστή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.