Deodonus Posted February 25, 2007 Share Posted February 25, 2007 Όνομα Συγγραφέα: Deodonus Είδος: Φαντασία (αν και δεν πολυφάινεται...) Βία; Ελάχιστη - περιγραφές μετά από μάχη Σεξ; Τσου Αριθμός Λέξεων: 798 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Μία "εικόνα". Την έγραψα κυρίως για εξάσκηση, αλλά βγίκε καλό. Έτσι τελείωσε λοιπόν. Μόνος του ανάμεσα στα συντρίμμια. Ένα ολόκληρο χωρίο, κατεστραμμένο πλέον, μόνο στάχτες είχαν απομείνει. Οι κραυγές της μάχης είχαν σωπάσει. Κοιτάζοντας γύρω του, μόνο στάχτες είχαν απομείνει. Μόνο στάχτες και πτώματα. Και η μυρωδιά του θανάτου. Και η μνήμη της ζωής. Τι είχε μείνει; Τίποτα. Παρά μόνο σιωπή. Μα τι άξιζε πια τόση καταστροφή; Γιατί τόσες ζωές χάθηκαν; Και γιατί τόσες ζωές συνεχίζουν να χάνονται μέρα με την μέρα, σε όλο το μήκος της Κοιλάδας; Ωραία, και νικήσαμε. Ή χάσαμε. Και τι θα μείνει από αυτό; Γενναίοι πολεμιστές θα πεθάνουν. Πανίσχυροι μάγοι θα έχουν αφανιστεί μαζί με την σοφία που κουβαλούσαν. Βασίλεια θα καταστραφούν και στην θέση τους θα μπούνε άλλα. Αλλά κυρίως, εκατοντάδες και χιλιάδες απλών ανθρώπων θα έχουν γίνει πτώματα και στάχτες. Και όμως, «για αυτούς γίνονται όλα αυτά», «για την ελευθερία του λαού», «για την ευημερία του τόπου μας». Ποιανού τόπου; Ως τότε θα έχουν όλα αφανιστεί. Δεν θα υπάρχουν πια εύφορες κοιλάδες και ποταμοί με γάργαρα νερά, δεν θα υπάρχουν αγέλες στις πεδιάδες και στα βουνά, δεν θα υπάρχουν πλούσια λιμάνια γεμάτα αγαθά. Δεν θα υπάρχουν καν άνθρωποι να κατοικήσουν τον ερημωμένο αυτό τόπο. Δεν θα γίνονται πια γιορτές την άνοιξη, πανηγύρια το καλοκαίρι. Δεν θα υπάρχουν πια όμορφα σπίτια με τους ανθισμένους κήπους τους, λαμπερές πόλεις με τους πλούσιους κατοίκους και τα τριώροφα σπίτια τους. Δεν θα υπάρχει τίποτα, μόνο σιωπή. Και στα μισογκρεμισμένα κάστρα, οι άρχοντες θα συνεχίζουν ακόμα να τσακώνονται και να φωνάζουν, ποιανού είναι αυτή η χώρα, που είναι τα σύνορα της με τις άλλες, ποιος θα βασιλέψει στην παράλλη. Και δεν θα κοιτάξουν καν από το παράθυρό τους να δούνε ότι πια, η χώρα αυτή δεν υπάρχει, η άλλη η χώρα έχει καταστραφεί, η παράλλη έχει ερημώσει. Ποιο λαό θα κυβερνήσουν, όταν αυτός έχει σκοτωθεί στις μάχες τους; Με ποια αγαθά θα πλουτίσουν, όταν όλα τα ορυχεία θα έχουν γκρεμιστεί, όλα τα χωράφια θα έχουν καεί, όλα τα καράβια θα έχουν βουλιάξει; Περιπλανήθηκε λίγο ανάμεσα στα συντρίμμια. Με αργά βήματα παρατηρούσε όλα αυτά, που πριν από λίγο η οργή του πολέμου είχε καταστρέψει. Κάπου εδώ ήταν η πλατεία, λίγο πιο πέρα, θυμόταν, ήταν το πανδοχείο με τους πράσινους τοίχους και την ζουμερή σερβιτόρα με τα γαλάζια μάτια. Απέναντι έστεκε το αρχοντικό του γέρο-Φάρκον, με την στραβή μαγκούρα του και την τσιριχτή φωνή του. Σε αυτό το σταυροδρόμι είχε το πάγκο της η Μάγισσα, με τα μαντζούνια της και την κρυστάλλινη σφαίρα της. Και σε αυτό το σπίτι, έμενε εκείνο το πιτσιρίκι, που πριν κάνα μήνα του είπε πόσο τον θαύμαζε και πόσο ήθελε και αυτό να γίνει πολεμιστής όταν μεγαλώσει και να ορμίσει στην μάχη. Δυστυχώς, η μάχη ήρθε πιο νωρίς... Ακόμα θυμόταν τις κραυγές βοήθειας από τους κατοίκους αυτού του χωριού, όταν ο εχθρικός στρατός τους έσφαζε έναν-έναν. Θυμάται το μίσος που τον κυρίευσε για όλα αυτά τα τέρατα, τους απάνθρωπους, τους κρετίνους, που σκοτώνανε μανάδες και μικρά παιδιά χωρίς έλεος. Και πώς αυτό το μίσος τον οδήγησε στο να τους παλέψει και να τους ξεκάνει μέχρι τον τελευταίο, να τους αφανίσει όλους αυτούς τους φονιάδες. «Τους φονιάδες…». Σάμπως και αυτός ήταν διαφορετικός από εκείνους; Ένας ατέλειωτος κύκλος μίσους, οργής και αίματος τους ενώνει όλους. Όλοι σκοτώνουν όλους, όλοι μισούν όλους, όλοι έχουν το δίκιο με το μέρος τους και για όλους όλοι είναι εχθροί τους. Ως πότε θα συνεχιστεί αυτό; Μέχρι που θα φτάσει η ανοησία του ανθρώπου; Μέχρι πότε θα χύνεται αίμα στην γη; Και τότε είδε αυτό, που σιωπηλά ευχόταν να μην δει ποτέ. Μπροστά του κείτονταν άψυχο το σώμα της Λέουρας. Τα αίματα είχαν λερώσει το αγγελικό της πρόσωπο, όπου κάποτε έλαμπε το χαμόγελό της. Και οι λάσπες είχαν λερώσει τα νυφικά της ρούχα, που ακόμα φορούσε από χθες το βράδυ. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, ότι τέτοια σφαγή θα γινόταν το πρωί μετά τον γάμο της; Ακόμα στα αυτιά του ηχούν οι μουσικές και τα γέλια από τις χθεσινές γιορτές, ακόμα θυμόταν τα γελαστά πρόσωπα και τους καλοντυμένους χωριάτες να χορεύουν στην κεντρική πλατεία, ακόμα θυμόταν το στολισμένο τραπέζι, γεμάτο με μύρια εδέσματα και λιχουδιές, με τους νιόπαντρους να ανταλλάζουνε τρυφερές ματιές. Ακόμα θυμόταν την κυρά-Λαμπρή με τα σκέρτσα της, την όμορφη Ζέα με τις κατάμαυρες μπούκλες της, τον χοντρό Μένιο, με τα γελοία αστεία του, τον γέρο-Φάρκον με την γκρίνια του, τον νεαρό Φίφι με τις φιλοσοφίες του και τις φιλοδοξίες του για το μέλλον. Ακόμα θυμόταν τον Πέτρο, την Καέλια, την Μαρία, τον Ζέστο, την Χάνα, τους αδερφούς Τάιν… Λύγισε μπροστά στο παγωμένο κορμί της. Τα μαχαίρια του πέσανε στο έδαφος και το κεφάλι του έγειρε μπροστά. Δάκρυα έτρεχαν στα μάτια του και η σκέψη του πάγωσε μπροστά στην φρίκη, μπροστά στην μνήμη, μπροστά στο χθες, το τώρα, το μετά… Η κραυγή του αντήχησε στα γύρω βουνά, αλλά κανείς δεν υπήρχε πια για να ακούσει το κλάμα του… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 26, 2007 Share Posted February 26, 2007 Δυστυχώς Doedonus, αιώνια επίκαιρο το διήγημα σου. Μου αναμόχλευσε ένα σωρό σκέψεις. Προσωπικά, όποτε ακούω σε ταινία κάποιον ήρωα να λέει στον κακό «Θα πεθάνουν εκατομμύρια αθώοι άνθρωποι» για κάποιο λόγο δεν συγκινούμαι ποτέ. Λέει αυτό κάτι για μένα ή την όλη εικόνα της ανθρωπότητας γενικά; Από την άλλη, δείξε μου την δωδεκάχρονη Ελένη, μετά την νέα κοπέλα που παντρεύεται αύριο, και τον μπαρμπα-Νίκο με τα χωρατά του, και πες μου πως είναι τρεις μέσα στους εκατομμύρια που θα χάσουν επίσης την ζωή τους, τότε αντιδρώ, νοιάζομαι, με πιάνει σύγκρυο. Κάνει άραγε αυτό την διαφορά σε εμάς εδώ κάτω που βλέπουμε τα πτώματα και τους άλλους εκεί πάνω, κλεισμένους στα κάστρα τους, που προκαλούν το κακό; Χθες στο Blade 3 : «Σκότωσε έναν είσαι φονιάς, σκότωσε χιλιάδες είσαι βασιλιάς, σκότωσε τους όλους είσαι θεός.» Και από το Βημαγκαζίνο, κάτι που είπε η Ellen DeGeneris: «Το μόνο πράγμα που με τρομάζει περισσότερο από τους εξωγήινους είναι η ιδέα ότι δεν υπάρχουν εξωγήινοι. Δεν είναι δυνατό να είμαστε το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει η Δημιουργία. Προσεύχομαι να μην είμαστε. Αν είμαστε, έχουμε σοβαρό πρόβλημα». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted February 26, 2007 Author Share Posted February 26, 2007 Έτσι είναι, δυστιχώς. Αθώοι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς λόγο, και γίνονται απλά νούμερα στο CNN και δεν ξέρω εγώ που αλλού. Πώς πας στον μανάβη να αγοράσεις πατάτες; Κάτι τέτοιο... Με το κιλό μας μετράνε. «Το μόνο πράγμα που με τρομάζει περισσότερο από τους εξωγήινους είναι η ιδέα ότι δεν υπάρχουν εξωγήινοι. Δεν είναι δυνατό να είμαστε το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει η Δημιουργία. Προσεύχομαι να μην είμαστε. Αν είμαστε, έχουμε σοβαρό πρόβλημα». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted February 26, 2007 Share Posted February 26, 2007 The death of one man is a tragedy. The death of millions is a statistic. -Joe Stalin, comment to Churchill at Potsdam, 1945 Αλλά αυτά τα ξέρουμε... Όσο για την εικόνα, μετά από μία ανάγνωση, μου άφησε έναν ίσως πολύ αφηρημένο/μακροσκελή 'πρόλογο' * (η 'σύνδεση' με την καθεαυτώ εικόνα τόσο πριν όσο και μετά μάλλον μου άρεσε), μετά πολλές ωραίες εικόνες (η αγαπημένη μου η 'κεντρική' 5η παράγραφος, με τα fantasy στοιχεία της, μαζί με την 'κορυφωτική' 8η, με τα ονόματα, συνοδευόμενα [σχεδόν] ανύπαρκτα στιγμιότυπα που παρ'όλ'αυτά δίνουν μια μικρή γεύση κάθε φορά για τον 'χαρακτήρα'). Οι δύο τελευταίες παράγραφοι μου φάνηκαν πολύ έντονες όταν πέρασα γρήγορα δεύτερη φορά το κείμενο και μετά τις διάβασα πάλι κανονικά. Μου χτύπησε άσχημα το "Λέουρα" - αντιπροτείνω το κάπως αντίστοιχο "Λέωρα" που είναι πολύ πιο εύηχο (και λιγότερο 'βλάχικο', as it were). Τελικά, μου φαίνεται πολύ όμορφη, και καθαρή/δυνατή εικόνα, με *ίσως* κάπως χαλαρή δομή που θα μπορούσε να 'σφιχτοδεθεί' κάπως πιο πολύ. Ίσως απλά να χρειάζεται μια δεύτερη ανάγνωση, ίσως όμως και κάποιο 'ξανανακάτεμα' των παραγράφων. * Ίσως θα ήταν πιο ισορροπημένη η κατάσταση αν οι φιλοσοφίες έρχονταν λίγο πιο μετά (στη χρυσή τομή, προς το τέλος) :tongue:. PS: Ναι, έχω καιρό να γράψω 'κριτικές' και πρέπει να [ξανα]μειώσω λίγο τα 'εισαγωγικά' και τα "ίσως" (και ίσως και τις παρενθέσεις) όπως παλιά που ήμουν σχολαστικότερος εις την δομήν των. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted February 26, 2007 Author Share Posted February 26, 2007 (edited) Θενκς για τα καλά σου λόγια! Μου χτύπησε άσχημα το "Λέουρα" - αντιπροτείνω το κάπως αντίστοιχο "Λέωρα" που είναι πολύ πιο εύηχο (και λιγότερο 'βλάχικο', as it were).Και τα δύο το ίδιο μου φαίνονται (δηλ. μέτρια). Να ένα δύσκολο σημείο στην φαντασία και γενικώς στο γράψημο: το name-generation... Τελικά, μου φαίνεται πολύ όμορφη, και καθαρή/δυνατή εικόνα, με *ίσως* κάπως χαλαρή δομή που θα μπορούσε να 'σφιχτοδεθεί' κάπως πιο πολύ. Ίσως απλά να χρειάζεται μια δεύτερη ανάγνωση, ίσως όμως και κάποιο 'ξανανακάτεμα' των παραγράφων. Είναι όντως λίγο "χαλαρή", καθ'ότι έχει ελάχιστη ή και καθόλου δράση. Είναι ίσως το πιό δύσκολο να μπορέσεις να "κρατίσεις" μία συνοχή, όταν έχεις να κάνεις κυρίως με περιγραφές και σκέψεις, παρά όταν έχεις να κάνεις με μία ιστορία με δράση. * Ίσως θα ήταν πιο ισορροπημένη η κατάσταση αν οι φιλοσοφίες έρχονταν λίγο πιο μετά (στη χρυσή τομή, προς το τέλος) :tongue: . Ίσως. Αλλά τις παραθέτω εκεί, στο πλαίσιο του "προλόγου": "έχουμε να κάνουμε με αυτό το θέμα". Ίσως λίγο παιδιάστικο (του δημοτικού), δεν ξέρω, αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να...απογαλακτιστώ! Αυτά.... Edited February 26, 2007 by Deodonus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted February 26, 2007 Share Posted February 26, 2007 Μμμ, να σου πω. Γράφοντας όλο και περισσότερες 'εικόνες' δικαιώνεις την ύπαρξή τους ως 'λογοτεχνικό είδος'. Αρχίζω και τις σκέφτομαι μαζεμένες όλες μαζί κάπου. Όχι πως μια-μια δεν έχουν κάτι να πουν, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ. Μ' αρέσει περισσότερο απ' όλα το τέλος της 5ης παραγράφου. Η μάχη που ήρθε πιο νωρίς. Είναι όμορφη σύλληψη, κι όμορφη φράση. Μ' αρέσει η παράθεση ονομάτων, αν και τα ονόματα είναι κάπως ετερόκλητα [δεν είμαι σίγουρη για το αν θέλω να βλέπω μαζί τον 'Φίφι' και τον 'Μένιο', ας πούμε], διότι ζωντανεύει την εικόνα, της δίνει έναν αέρα 'αλήθειας'. Το 'Καέλια' είναι εξαίσιο όνομα. Με λίγη προσοχή παραπάνω, και ίσως μια δυο ακόμα φράσεις με την ισχύ της φράσης που ανέφερα πιο πάνω, θα ήταν ακόμα καλύτερο. Να συνεχίσεις τις εικόνες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted February 27, 2007 Author Share Posted February 27, 2007 (edited) Σ'ευχαριστώ Νιέννα! Γράφοντας όλο και περισσότερες 'εικόνες' δικαιώνεις την ύπαρξή τους ως 'λογοτεχνικό είδος'.Αλήθεια; Δεν είχα σκεφτεί ότι δεν θα μπορούσαν να ήταν ήδη ένα είδος. Μ' αρέσει η παράθεση ονομάτων, αν και τα ονόματα είναι κάπως ετερόκλητα Πάλι το πρόβλημα με τα ονόματα. Αλλά αφού βλέπω ότι ξανασιμειώθικε ως αρνητικό, θα είμαι πιο προσεκτικός την επόμενη φορά. Με λίγη προσοχή παραπάνω, και ίσως μια δυο ακόμα φράσεις με την ισχύ της φράσης που ανέφερα πιο πάνω, θα ήταν ακόμα καλύτερο.Χμμ...δεν ξέρω αν θα μου άρεσε κάτι τέτοιο, καθ'ότι θα προσέθετε παραπάνω ένταση και δραματικότητα. Αν ήταν ένα ποίημα, ίσως ταίριαζε καλύτερα. Αλλά σε πεζό, θα το έκανε πολύ τραγικό, "λυρικό", πράγμα που δεν είναι ούτε του γούστου μου ούτε του στυλ μου. Να συνεχίσεις τις εικόνες. I will. Edited February 27, 2007 by Deodonus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted April 13, 2007 Share Posted April 13, 2007 Εγώ δεν το βρίσκω τούτο δω ακριβώς εικόνα ή τουλάχιστον δεν είναι μια εικόνα σαν εκείνες στις οποίες μας έχεις συνηθίσει. Μου αρέσει που δεν είναι η δική του γυναίκα αυτή για την οποία κλαίει αλλά απλά ένα νιόπαντρο κορίτσι. Μ’ αρέσει που ενώ είμαστε μαζί του εκείνος δεν είναι με τον εαυτό του στις σκέψεις του και πονάει για εκείνους που σκότωσε. Οι παράγραφοι του προβληματισμού του για το βασίλειο (και το παραδίπλα κτλ) είναι αλήθεια, πέρα από κάθε αμφιβολία, και μας μεταφέρεις την αίσθηση της ματαιότητας και του κρίματος πολύ καλά. Το έπαιρνε για δυο τρία χτενίσματα ακόμα γιατί θα απέφευγες μερικές αδόκιμες λέξεις και κάποιες επαναλήψεις υποθέτω, όμως είναι καλό. Μια μικρή κατάθεση απέναντι στην τρέλα του πολέμου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted April 13, 2007 Author Share Posted April 13, 2007 Ευχαριστώ, Nienor! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.