Κακία

[The Blackcloak]

Όχι, η προσωπικότητα ορίζετε σε κοινωνικό πλαίσιο. Τι νόημα έχει η λέξη προσωπικότητα σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος; Και η έλλειψη κοινωνίας δεν υποδηλώνει έλλειψη ηθικής. Ζώα; Περιβάλλον; Κάθε πράξη ενός ανθρώπου είναι μια πράξη με βάση την ηθική του.

Η προσωπικότητα δεν ορίζεται μόνο σε κοινωνικό πλαίσιο. Προσωπικότητα μπορεί να έχει κι ένα ζώο π.χ. να είναι πιο επιθετικό, κοινωνικό, περίεργο, να φοβάται ή να προτιμάει συγκεκριμένη τροφή, ήχους ή μυρωδιές σε αντίθεση ή παρόμοια με άλλα άτομα του είδους του. Μπορεί ακόμα να έχει διαφορετικές συνήθειες, επίκτητες ικανότητες-συμπεριφορές ή να προτιμά διαφορετικούς χώρους.

Η προσωπικότητα έχει νόημα σε περιβάλλον που υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος διότι καθορίζει το πως θα συμπεριφερθεί σε αυτό το περιβάλλον. Δε θα συμπεριφερθούν δύο άνθρωποι το ίδιο στο ίδιο περιβάλλον ακόμα και μόνοι τους. Δεν είναι κάθε πράξη του ανθρώπου με βάση την ηθική του μέχρι να καθορίσει μια συγκεκριμένη ηθική ή να αποδεχτεί κάποια άλλων, η οποία θα διέπει τη συμπεριφορά του όσον αφορά ένα συγκεκριμένο σύνολο πράξεων(π.χ. πως να πράξει σε όλες τις περιπτώσεις που κάποιος συνάνθρωπος του θα τον βλάψει). Ένας άνθρωπος που δε μεγάλωσε ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους ή δεν ήλθε σε επαφή με αυτούς μέσω της γλώσσας μπορεί να είναι πιο επιθετικός σε σύγκριση με έναν που μεγάλωσε ανάμεσα σε ανθρώπους μα δεν έχει ηθική γιατί η ηθική αναπτύσσεται μέσω του λόγου και της κοινωνικής αισθητικής(και κυρίως της επαφής με άλλους ανθρώπους όπως μόνο μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία είναι εφικτό).

 

 

The field of ethics, also called moral philosophy, involves systematizing, defending, and recommending concepts of right and wrong behavior

 

Αυτό μπορεί να το επιχειρήσει πραγματικά σχεδόν ο καθένας που ενδιαφέρεται. Άρα ο προηγούμενος ορισμός σου ήταν λανθασμένος διότι θεωρούσε ώς ηθική μόνο την κυρίαρχη κοινωνική ηθική (και μάλιστα την ηθική κάθε κοινωνίας) και δε λάμβανε υπόψιν του πως κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει και κάποιος που διαφωνεί με αυτή σε ορισμένα σημεία έστω.

Edited May 20, 2007 by The Blackcloak

[Guest Dune]

Πιστευω ότι κάθε συγγραφέας δημιουργεί έναν ιδιαίτερο μικρόκοσμο στο βιβλίο του στον οποίο μπάζει τον αναγνωστη. Σ'αυτόν τον κόσμο, όπως και στον πραγματικό άλλωστε, όλα λειτουργούν υπό συνθήκες. Οπότε ανάλογα που το πάει ο συγγραφέας, ενας συνηθισμένος τύπος καλού μπορεί να βγεί κάθαρμα, και αντιστρόφως ενας κακός κατα κοινή ομολογία, ήρωας.

 

Τα στερεότυπα καλού κακού υπάρχουν, ας πούμε ένας κοστουμαρισμένος σαν γιάπης έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι αξιόπιστος σε ένα δικαστήριο από έναν αξύριστο μεθύστακα. Η ανατροπή, μέσα από τα επιχειρήματα και την ιστορία, ενος βιβλίου, νομίζω ότι είναι κυρίως αυτό που τελικά προκαλεί το σασπένς.

 

Το να βγάλεις μία καλόγρια που κάνει ασύστολο σέξ, κακιά, δεν αποτελεί κάτι ιδιαίτερο για ένα βιβλίο. Ακόμη και άν είναι αληθινή ιστορία, μπορεί να είνα σκανδαλώδες όμως δεν είναι ιδιαίτερο. Το ιδιαίτερο είναι οι σκέψεις ίσως, τα βιώματα, τα κίνητρα όπως και οι στόχοι της καλόγριας αυτής που, μέσα από τον χειρισμό του συγγραφέα, μπορεί να δειχνουν το καλό. Αυτό θα δημιουργήσει σύγχυση, εσωτερική επανάσταση στον αναγνώστη, και ουσιώδες σκάνδαλο. Το οποίο όμως αυτή τη φορά δεν θα είναι κουτσομπολιο, αλλά απλά... εξέλιξη του ίδιου του αναγνώστη σε ένα άλλο επίπεδο σκέψης.

 

Γι'αυτο το σκάνδαλο δεν θα φταιει η καλόγρια βέβαια αλλα ο συγγραφέας. Αν ο αναγνώστης βρεί το ταξίδι όσο και τον προορισμό ενδιαφέροντα και σοβαρά τεκμηριωμένα, θα το πεί.... και στους φίλους του. Και θα πιστεύει κι αυτός στο καλό και στο κακό με την οπτική του συγγραφέα.

Edited June 21, 2007 by Dune