Holly_Molly Posted March 7, 2007 Share Posted March 7, 2007 H Σφαίρα Δεν ένιωσα τη σφαίρα όταν με χτύπησε... Και τώρα με κατατρώει αργά, κάθε μέρα και πιο βαθιά, κάθε λεπτό και πιο ανελέητα. Ακούραστα εισχωρεί, μολύνει τη ψυχή και το μυαλό και νεκρώνει στο διάβα της κάθε αίσθηση κάθε επιθυμία. Ιδέες και αξίες, ένας σωρός από άχρηστες ασπίδες... Mα εκείνη συνεχίζει - Φυμώνει τα λόγια τα αληθινά Τυφλώνει τις ματιές που έλαμπαν τις νύχτες Kαι ματώνει, ματώνει το λευκό χιτώνα των ονείρων. Αυτόν που τόσο καρτερικά πλέχτηκε για μας, κόμπο προς κόμπο, τον βάφει τώρα κόκκινο. Δεν αναπαύεται ποτέ, μονάχα για να μετρήσει τα λάφυρά της, δάκρυ προς δάκρυ... Kαι κάθε άνοιξη θα έρχεται πιο αργά, και το τραγούδι της θα σβήνει στον άνεμο ώσπου να φτάσει το τέλος. Η τελευταία λύπη θα ευστοχήσει και θ’ απλωθεί στ’ ανυποψίαστο πλήθος της Περιφοράς. [Μας σκοτώνουν στα 18 και μας θάβουν στα 80.] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The_Knight_who_says_Ni! Posted March 9, 2007 Share Posted March 9, 2007 (edited) ....άτο, ....άτο!!! φοβερό, φοβερό!!! ναι, σε παραδέχομαι, ναι, ναι!!! αυτό το ποίημα μου λεει πολλά, μα προφανώς δεν έχω τα δικά σου ερεθίσματα και τις δικές σου εικόνες....αλλά μου λεει πολλά … Best of the best "Ιδέες και αξίες, ένας σωρός από άχρηστες ασπίδες..." ευρηματικό, καταπληκτικό, εντυπωσιακό, υπέροχο, χωρίς υπερβολές και φανφάρες, τρομερά εύκολο στην ανάγνωση!! το ποίημα είναι θεϊκό!!! Τόσες καλές εννοιολογικά λέξεις και φράσεις γράφω για να περιγράψω αυτό που βλέπουν τα μάτια μου, μα όλες οι έννοιες τους μου φαίνονται κενές και φτωχές, για αυτό που όντως βλέπουν τα μάτια μου!! Το αγαπώ , το λατρεύω....μοναδικό μα πόσο αληθινό πια μπορεί να ειναι αυτό το ποίημα, πόσο;;....Ω! ναι! NΙΙΙI!!! Edited March 9, 2007 by The_Knight_who_says_Ni! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Holly_Molly Posted March 9, 2007 Author Share Posted March 9, 2007 Σ’ ευχαριστώ πολύ Ni! Πάρα πολύ! (Πολύ μου άρεσε το «...άτο..άτο». χαχα!) Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα μια τόσο ενθουσιώδη αναγνώριση. Ευχαριστώ, και για μένα σημαίνει πιο πολλά από άλλα που έχω γράψει(σιγά τα πολλά δηλαδή..) και χαίρομαι πολύ που σου «μίλησε». Πιστεύω πάντως ότι αυτό το ποίημα δεν είναι ιδιαίτερα «προσωπικό», δηλαδή παρ’όλο που σαφώς συμβαίνει σε μένα,είμαι σίγουρη πως συμβαίνει σχεδόν σε όλους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν συνειδητοποιούν όλοι πως κάποτε τους χτύπησε μια «σφαίρα»..Για μένα πάντως, το καλύτερο είναι να το έχουμε μεν υπ’όψιν μας, αλλά να μην το αφήνουμε να μας κατέχει.(η ζωή είναι όσο ωραία μπορούμε να την κάνουμε... ) Μπορούμε απλά να το εκφράζουμε μέσω της ποίησης και τόσων άλλων υπέροχων μορφών έκφρασης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 11, 2007 Share Posted March 11, 2007 Δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρουν απήχηση τα όσα γράφει κάποιος [με κάποια ευχέρεια στην έκφραση και κάποιο ενδιαφέρον/ταλέντο/όπως θες πες το για το αντικείμενο] αν είναι ειλικρινή. Οι ανθρώπινοι φόβοι - κι ο αντίποδάς τους - ήταν πάντα οι ίδιοι, στη βάση τους. Επίσης, τα σύμβολα/αρχέτυπα που έχουμε μέσα μας συγκλίνουν όταν είμαστε από τον ίδιο κόσμο [διότι πολύ ανατολικά και πολύ νότια υπάρχουν άλλα σετ συμβόλων που δεν είναι χωνεμένα καλά από τον δυτικό κόσμο], κι έτσι ακόμα και πράγματα σχεδόν αυτόματα, σουρρεαλιστικά, κτλ. όταν είναι ειλικρινή/αληθινά χτυπούν μια χαρά χορδές. Αυτά περί προσωπικού και μη προσωπικού. Τώρα περνάω στο ποίημα αυτό καθ' αυτό. Νομίζω πως σιγά-σιγά ξεφορτώνεσαι κάποια από τα προβλήματα που εντόπιζα στα προηγούμενα ποιήματα. Μερικά πράγματα μου χτύπησαν άσχημα, όμως - π.χ. το "πιο ανελέητα". Έχω την εντύπωση πως ενώ όντως λέγεται, το να το πεις εκεί αποδυναμώνει τη λέξη 'ανελέητος'. Θα ήθελα να τη δω σκέτη, χωρίς έλεος, χωρίς μέτρο σύγκρισης [όχι λιγότερο ή περισσότερο ανελέητα, δηλαδή, απλώς ανελέητα]. Φυσικά για να γίνει αυτό χρειάζεται ολόκληρη αλλαγή εκεί πέρα, δεν θα σου έλεγα να το πειράξεις, απλώς σκέψου αν θες την ιδέα του απόλυτου στη λέξη αυτή αν δεν είναι 'πιο'. Σκέψου το για τα επόμενα. Έπειτα, στο 'εισχωρεί' ίσως να χρειάζεται άνω τελεία, αλλά αν το θες κόμμα, κόμμα. Οι στίχοι με τις ιδέες και τις αξίες μου φάνηκαν οι πιο αδύναμοι του ποιήματος, σου λέω ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είπε ο Νι, δηλαδή. Όταν θέλω να μιλήσω για ιδέες και αξίες ποτέ δεν τις αναφέρω αυτολεξεί. Είναι κάτι σαν το "σ' αγαπώ" στην ερωτική ποίηση. I pulled it off once, but I generally avoid it. Θέλει πείρα, κατά τη γνώμη μου πάντα, για να μπορείς να βάζεις τέτοια πράγματα μέσα σ' ένα ποίημα και να μην το αποδυναμώνουν, να μην ακούγονται επιφανειακά. Πάμε στην επόμενη στροφή. Έχεις κεφαλαίο στην αρχή μερικών στίχων χωρίς να ακολουθείς αυτή τη γραμμή γενικά σε όλο το ποίημα. Η παρατήρησή μου είναι η γνωστή: ή το κάνεις παντού επειδή σ' αρέσει έτσι, ή αρχίζεις με κεφαλαίο μόνο όταν το απαιτεί η στίξη σου. Το 'φιμώνω' γράφεται με γιώτα. Αυτά, ουσιαστικά. Κυρίως όμως θέλω να πω πως οι τέσσερις τελευταίοι στίχοι είναι όντως δυνατοί. Όσο τους κοιτάω, τόσο σκέφτομαι πως θα τους προτιμούσα σκέτους, θα ήταν μια πολύ δυνατή μινιατούρα. Αυτοί οι τέσσερις στίχοι ίσως να είναι ό,τι καλύτερο έχω δει από σένα. Έχουν την τέλεια δόση προσωπικού-που-γίνεται-πανανθρώπινο [τουλάχιστον πανελλήνιο, τέλος πάντων, λόγω Περιφοράς]. Είναι καλοί. Keep it up. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.