Jump to content

Χ.Φ. Λάβκραφτ, Ο πατέρας του σύγχρονου τρόμου..


synodoiporos

Recommended Posts

ποιες ιστοριες του Λαβκραφτ προτεινετε?

και γινεται καποιος να μου πει ποιες ιστοριες περιεχονται στα βουνα της τρελας ΑΠΑΝΤΑ 1 και ποιο το θεμα τους?

 

ευχαριστω!

 

εχω την εντύπωση οτι τα άπαντα είναι απο τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ και δεν έχει τόσο καλή μετάφραση. Πάντως αμα δεν έχεις ξαναδιαβάσει θα σου πρότεινα να τσιμπήσεις το "Επτά φανταστικά διηγήματα" απο εκδόσεις Ωρόρα, που είναι ακρετά φτηνό, για να πάρεις μια πρώτη γευση απο το πολύ ιδιαίτερο στύλ του Λάβκραφτ.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 216
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Stanley

    39

  • Nihilio

    24

  • DinMacXanthi

    21

  • northerain

    14

Top Posters In This Topic

Posted Images

ποιες ιστοριες του Λαβκραφτ προτεινετε?

και γινεται καποιος να μου πει ποιες ιστοριες περιεχονται στα βουνα της τρελας ΑΠΑΝΤΑ 1 και ποιο το θεμα τους?

 

ευχαριστω!

 

Πάρτα όλα μεγάλε χωρίς να σ' ενδιαφέρει το θέμα τους. Ότι Λάβκραφτ βρεις παρ' τον χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο τύπος είναι θεός. Έτσι απλά. Τώρα από εκδόσεις κάνε ότι σου είπε ο Nienor

Link to comment
Share on other sites

Αν δεν έχεις διαβάσει καθόλου Λαβκραφτ ίσως θα έπρεπε να διαλέξεις κάτι πιο μικρό και φτηνό.Είναι ο πιο σημαντικός συγγραφέας τρόμου αλλά είναι παλιός και η γραφή του είναι περίεργη.Πχ θα δεις μια παράγραφο να καλύπτει 2 σελίδες(!) ή μια ολόκληρη νουβέλα να μην έχει ΚΑΘΟΛΟΥ διάλογο,μόνο αφήγηση!

Πάντως γενικά τα όποια Άπαντα είναι μια καλή λύση.

Link to comment
Share on other sites

Θα έλεγα να αποφύγεις τις εκδόσεις Κάκτος. Έχω τα Άπαντα απο αυτές, καθώς και τα..άπαντα, κανονικά, δηλαδή ότι έχει εκδοθεί στην Ελλάδα από άλλους εκδότες. Πραγματικά, τα κείμενα έχουν μεγάλες διαφορές. Εκτός απο την μετάφραση, που του Κάκτου ήταν σε πολλά σημεία κακή, έχω την εντύπωση πως σε μερικά σημεία προσπάθησαν να κάνουν σύμπτυξη του γραπτού.

Προτίμησε, λοιπόν, βιβλία απο εκδόσεις Αίολος. Ούτως ή άλλως, και αυτά περιέχουν πολλά διηγήματα ανά τόμο.

Link to comment
Share on other sites

Να συμπληρώσω κατιτίς; Του Αιόλου οι εκδόσεις έχουν μεν σαφέστατα καλύτερη μετάφραση (όχι απλά λογοτεχνικότερη, καλύτερη ακόμα κι από την άποψη πως του κάκτου σε κάποια σημεία -αν και λίγα στη συγκεκριμένη σειρά- δε βγάζει καν νόημα) όμως το κάθε βιβλίο περιέχει σχεδόν το ένα τρίτο από τις ιστορίες που έχουν τα άπαντα κι έχει σχεδόν την ίδια τιμή. Κατά τα άλλα δε διαφωνώ καθόλου πως είναι σαφέστατα καλύτερη έκδοση (και όχι κουμούτσα...).

 

Εκτός από αυτά, οικονομικότερο και πιο λάιτ -σαν ιστορία- είναι ένα βιβλιαράκι που είχε βγάλει κάποτε ο Αιγόκερως κι έχει μόνο τη Μουσική του Έριχ Ζαν. Πολύ όμορφο διήγημα.

Link to comment
Share on other sites

κοιταξα και εγω ενα βιβλιο του Λαβκραφτ απο τις εκδοσεις ΑΙΟΛΟΣ ''αγνωστη Κανταθ'' νομιζω λεγοταν και με μια γρηγορη ματια και εμενα μου φανηκε καλυτερα γραμμενο απο τα απαντα!

Καποιο απο αιολο θα αγορασω....

ευχαριστω για την βοηθεια!

Link to comment
Share on other sites

Έχω τα περισσότερα απο τα βιβλία του Αιόλου και είναι γενικά καλά. Αν δεν κάνω λάθος και οι εκδόσεις Τerra Nova έχουν μια συλλογή με λιγότερο γνωστά διηγήματα.

Link to comment
Share on other sites

Τα μόνα βιβλία του Λάβκραφτ που έχω είναι από τον Αίολο και τα συστήνω ανεπιφύλακτα. Sora προσπάθησε να πάρεις δυο βιβλία του. Ένα με τις ιστορίες πριν τη μυθολογία Κθούλου κι ένα μετά. Έτσι θα πάρεις μια ιδέα για τη διαδρομή του. Ωστόσο, ίσως πράγματι σου φανεί λίγο παλιομοδίτικος ο τρόπος γραφής του.

Link to comment
Share on other sites

Τι εννοείς πρίν την μυθολογία Κθουλού? Δεν υπήρχε περίοδος οπου δεν εγραφε ιστορίες που αποτελούν την μυθολογία Κθουλού.

Link to comment
Share on other sites

Τι εννοείς πρίν την μυθολογία Κθουλού? Δεν υπήρχε περίοδος οπου δεν εγραφε ιστορίες που αποτελούν την μυθολογία Κθουλού.

 

Northerain όλα κι όλα, έχω δυο μόνο βιβλία με ιστορίες αποκλειστικά του Λάβκραφτ (έχω διαβάσει και μερικές σκόρπιες). Τον Τύμβο και τον Τρόμο του Ντάνγουιτς.

 

 

 

Όταν μίλησα για προ Κθούλου ιστορίες αναφερόμουν στις ιστορίες του Τύμβου που καλύπτουν απ’ ότι είναι γραμμένο και στην εισαγωγή, την περίοδο «από το 1917 έως το 1925 και μπορούν να θεωρηθούν ο πετυχημένος πρόλογος του συγγραφέα στη δημιουργική περίοδο που θα ακολουθήσει.» (Μάκης Πανώριος)

 

Το Δάγων (1917) θεωρείτε (πάλι σύμφωνα με την εισαγωγή) το πρώτο σπέρμα της Μυθολογίας Κθούλου αλλά ο συγγραφέας δεν φαίνεται να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του την ιδέα αυτή. Αντιθέτως η Ακατανόμαστη Πόλη (1921) που επίσης υπάρχει μέσα στον Τύμβο είναι αυτή που θεωρείτε ότι ανοίγει τον κύκλο της Μυθολογίας.

 

Ιστορίες όπως ο Τύμβος (που εμένα μου θυμίζει περισσότερο τις ιστορίες του Ποε) και το Χέρμπερτ Γουέστ: Ο Αναβιωτής δεν έχουν σχέση με τη Μυθολογία Κθούλου κι άλλες όπως ο ΄Υπνος θυμίζουν τις ιστορίες της Μυθολογίας κυρίως στην αναφορά του ασαφούς τρόμου μιας άλλης διάστασης.

 

 

 

Αντίθετα στο βιβλίο Ο Τρόμος του Ντάνγουιτς γίνονται πλέον ξεκάθαρες αναφορές στη Μυθολογία Κθούλου (το 1926 εμφανίζεται για πρώτη φορά ο θεός Κθούλου) και φαίνεται ότι ο Λάβκραφτ είχε πια στο μυαλό του οργανωμένη την ιδέα μιας Μυθολογίας του για τους αρχαίους τερατώδεις θεούς του προσαρμόζοντας παλιότερες ιδέες όπως το Νεκρονομικόν και τον Αμπντούλ Αλχαζρέντ της Ακατανόμαστης Πόλης.

 

 

 

Ελπίζω να έγινα πιο ξεκάθαρος αυτή τη φορά κι αν κάνω κάπου λάθος (δεν είμαι και ειδικός στο Λάβκραφτ) σε παρακαλώ να με διορθώσεις…

Link to comment
Share on other sites

και να έχεις στο μυαλό σου οτι το λογοτεχνικό ύφος του Λάβκραφτ είναι μοναδικό και δεν πρόκειται να το συναντήσεις πουθενά (ίσως μόνο στον Ιούλιο Βέρν και όχι σε όλα τα βιβλία). Γράφει με ένα ιδιαίτερο στύλ που απέχει πολύ απο το συνηθησμένο, καθώς πρόκειται για διηγήσεις που ανακατέυουν το φανταστικό με το αληθινό και εχουν ως χαρακτηριστικό την έλλειψη διαλόγων. Αυτο έχει ως αποτέλεσμα να κουραστείς ή απλα να μην σου αρέσει!

Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, ο όρος ''Μυθολογία Κθουλού'' χρησιμοποιήθηκε αργότερα και ποτέ απο τον ίδιο τον Λαβκραφτ. Προσωπική μου άποψη είναι οτι εφόσον ο Δαγων υπάγεται στην μυθολογία Κθουλού, γενικά ο Λαβκραφτ εξ αρχής έγραφε για αυτήν. Άλλωστε γνώρισμα της μυθολογίας δεν είναι ο ίδιος ο Κθουλού, αλλά γενικότερα το concept με τους αρχαίους θεούς.

Link to comment
Share on other sites

Άλλωστε γνώρισμα της μυθολογίας δεν είναι ο ίδιος ο Κθουλού, αλλά γενικότερα το concept με τους αρχαίους θεούς.

 

Υπ’ αυτή την έννοια ίσως και να ‘χεις δίκιο…

Ποιος άλλωστε είναι σίγουρος τι είχε ο τύπος στο κεφάλι του. :rolleyes:

Όπως και να 'χει πάντως, τα δυο βιβλία που ανέφερα δείχνουν τη στυλιστική του εξέλιξη

Link to comment
Share on other sites

Από τις επιστολές του έχει διαβάσει τίποτα κανείς; Έχει κυκλοφορήσει ο Αίολος ένα βιβλίο με μερικές από τις επιστολές του

Link to comment
Share on other sites

Τη συλλογή με τον Τύμβο την έχω διαβάσει κι εγώ και, αν και στην αρχή δεν μου γέμιζε πολύ το μάτι καθώς δεν συσχετίζεται με Κθούλου κλπ, τελικά αποδείχτηκε πολύ απολαυστική (μάλλον η καλή μετάφραση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι' αυτό...). Φαντάζομαι ξέρετε ότι ο Δάγων και η Σκιά πάνω από το Ίννσμουθ γυρίστηκαν σε ταινία με τίτλο Dagon, έτσι; Από τον σκηνοθέτη του Reanimator.

Link to comment
Share on other sites

Ήταν πολύ καλή ταινία, για έναν fan τουλάχιστον. Πιστή στο υλικό ιδιαίτερα.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι γενικά ήταν εξαιρετική ταινία τρόμου, όχι μόνο για fan. Ένας φίλος μου που του την έδειξα, ο οποίος δεν έχει διαβάσει ποτέ λογοτεχνία στη ζωή του, λιποθύμησε κατά τη διάρκεια μίας πολύ nasty σκηνής...

Link to comment
Share on other sites

Μιας κι ήμουν ο δημιουργός αυτού του topic, ας προσθέσω κι εγώ μερικά ακόμη στοιχεία...

 

Η ''Μυθολογία Κθούλου'', όπως ονομάστηκε μετά από τον θάνατο του Λαβκραφτ από τον Ώγκαστ Ντέρλεθ, διαμορφώθηκε σταδιακά μέσα στον νου και τα γραπτά του Λαβκραφτ.

 

Τα έργα του Λαβκραφτ μπορούν να χωριστούν ως προς το περιεχόμενό τους σε δύο βασικές κατηγορίες που γενικά είναι γνωστές με τα συμβολικά ονόματα ''Ονειροχώρες'' (είναι οι ιστορίες της προ Κθούλου εποχής, εκφράζουν κυρίως την επιρροή του Ντάνσανι στον Λάβκραφτ, η Σελεφαίς π.χ. είναι από τα γνωστότερα διηγήματα αυτού του είδους) και ''Μυθολογία Κθούλου'' (που είναι συμπεριλαμβάνει τα πιο ώριμα έργα του, με τα πασίγνωστα χαρακτηριστικά).

 

Ο Τύμβος ανήκει στα πιο πρώιμα έργα του Λάβκραφτ (1917), κι όπως ανέφερε ο JohnMad δεν σχετίζεται με την Μυθολογία Κθούλου. Ως πρώτη ιστορία της Μυθολογίας Κθούλου θεωρείται γενικά το διήγημα ''Η Ανώνυμη Πόλη'', που γράφτηκε το 1921. Εκεί για πρώτη φορά εμφανίζεται το όνομα του τρελού άραβα ποιητή Αμπντούλ Αλχαζρέντ καθώς και το περίφημο δίστιχο της μυθολογίας. Στο ''Κυνηγόσκυλο'' (The Hound, 1922) αναφέρεται για πρώτη φορά το Νεκρονομικόν. Κι από κει και πέρα, διαμορφώνεται σταδιακά η όλη μυθολογία, όπου βρήκε πλήρη έκφραση όλο το σκοτεινό όραμα του Λαβκραφτ, συνδυάζοντας τα διάφορα στοιχεία του.

 

Τελευταία, παρατήρησα πως κυκλοφόρησαν κάποια βιβλία που ευνοούν μια ''επιστροφή στον Λάβκραφτ''. Το πολύ καλό ''Χ.Φ.Λ.: ενταντίον του κόσμου, εναντίον της ζωής'' του Μισέλ Ουελμπέκ (εκδόσεις της Εστίας) και η μελέτη ''Η ιστορία του υπερφυσικού τρόμου στην λογοτεχνία'' του Χ.Φ.Λ. από τον Αίολο. Επίσης, ο Αίολος φαίνεται πως επανακυκλοφόρησε και την συλλογή με τις επιστολές του Λαβκραφτ. Διάβασα τα δύο πρώτα, που θα έλεγα πως αξίζουν πολύ για όποιον ενδιάφέρεται, κι αγόρασα και τις επιστολές, που τις προχωρώ με πιο αργό ρυθμό, που επίσης αξίζουν για όποιον θα ήθελε να συμπληρώσει την εικόνα.

 

Επίσης, για όποιον αρέσκεται στα πιο σπάνια, υπάρχει και το βιβλίο του Γ. Μπαλάνου ''Η σκιά του Κθούλου'' από τις εκδόσεις Locus-7.

 

Αυτά... :)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ επιμένω ότι αυτή είναι μια μετέπειτα ερμηνεία της μυθολογίας Κθουλού. Δηλαδή επειδή δεν είχε ονομάσει τον Κθουλού ή το Νεκρονομικόν, τα προηγούμενα διηγήματα δεν αποτελούν μέρος της μυθολογίας?

Απλά βλέπεις τα πιο γνωστά στοιχεία του Μύθου ενώ το κύριο γνώρισμα του Mythos είναι το theme που προβάλει μέσα από τα διηγήματα, δηλαδή το αρχαίο εξωγήινο κακό κτλ κτλ.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...
Εντυπώσεις;

Χμμ, με παίδεψε λίγο κυρίως στην αρχή. Είναι το πρώτο του που διαβάζω και η γραφή του μου είναι λίγο βαριά. Στη συνέχεια όμως και αφού είχα μπει στο κλίμα τα πράγματα στρώσανε. Η εικόνες που είχα από το βιβλίο ήταν πολύ σκοτεινές και ατμοσφαιρικές και μπορώ να πω πως σε κάποια σημεία ήταν τρομαχτικές. Εκείνο που με χάλασε κάπως ήταν το ότι μου φανέρωσε πάρα πολλά για να λύσω την υπόθεση από τη μέση περίπου του βιβλίου. Σίγουρα κάποιο λόγο θα είχε αλλά δεν μπορώ να τον καταλάβω. Νομίζω πάντως πως είναι ένα βιβλίο το οποίο δουλεύει στην φαντασία σου για χρόνια μετά την ανάγνωση του. Σε αντίθεση με άλλους συγγραφείς μου άφησε κάτι στο μυαλό για να ασχολούμαι, αυτό είναι στα θετικά του.

 

Καιρό τώρα ήθελα να διαβάσω κάτι δικό του για να πάρω μια γεύση. Τελικά μάλλον δεν είναι το στιλ μου αλλά, απ’ τα λίγα που καταλαβαίνω, σαν συγγραφέας είναι πολύ καλός στην αφήγηση και είχε πλούσια φαντασία. Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή διαβάσω πάλι Λαβκραφτ, αλλά αν το κάνω θα ψάξω να βρω κάτι πιο ελαφρύ. Ελπίζω να υπάρχει. :)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως με τον Λαβκραφτ δε θα μπορούσα νομίζω να κάνω χειρότερη αρχή. Πριν 3 ή 4 χρόνια ξεκίνησα να τον διαβάζω και η πρώτη μου επαφή ήταν τα βουνά της τρέλας! Δεν ξέρω εσάς πως σας φάνηκε αλλά εγώ πολύ κουράστηκα. Ειδικά στην αρχή ήταν βάσανο. Μετά έπιασα τα Άπαντα και γενικότερα συνήθισα τη γραφή του οπότε ήταν καλύτερα. Τα βουνά της τρέλας δεν τα ξαναδιάβασα από τότε... Δεν ξέρω πως θα μου φανούν τώρα πάντως τότε μου φάνηκε δύσκολο!

Link to comment
Share on other sites

Χμμ, με παίδεψε λίγο κυρίως στην αρχή. Είναι το πρώτο του που διαβάζω και η γραφή του μου είναι λίγο βαριά. Στη συνέχεια όμως και αφού είχα μπει στο κλίμα τα πράγματα στρώσανε. Η εικόνες που είχα από το βιβλίο ήταν πολύ σκοτεινές και ατμοσφαιρικές και μπορώ να πω πως σε κάποια σημεία ήταν τρομαχτικές. Εκείνο που με χάλασε κάπως ήταν το ότι μου φανέρωσε πάρα πολλά για να λύσω την υπόθεση από τη μέση περίπου του βιβλίου. Σίγουρα κάποιο λόγο θα είχε αλλά δεν μπορώ να τον καταλάβω. Νομίζω πάντως πως είναι ένα βιβλίο το οποίο δουλεύει στην φαντασία σου για χρόνια μετά την ανάγνωση του. Σε αντίθεση με άλλους συγγραφείς μου άφησε κάτι στο μυαλό για να ασχολούμαι, αυτό είναι στα θετικά του.

 

Καιρό τώρα ήθελα να διαβάσω κάτι δικό του για να πάρω μια γεύση. Τελικά μάλλον δεν είναι το στιλ μου αλλά, απ’ τα λίγα που καταλαβαίνω, σαν συγγραφέας είναι πολύ καλός στην αφήγηση και είχε πλούσια φαντασία. Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή διαβάσω πάλι Λαβκραφτ, αλλά αν το κάνω θα ψάξω να βρω κάτι πιο ελαφρύ. Ελπίζω να υπάρχει. :)

Είναι από τα πιο καλογραμμένα και ώριμα stories που έχει γράψει. Πέρα από την ανατριχιαστική ιδέα και το πως την αναπτύσει, δίνει ένα σεμινάριο τεχνικής, στρόνωντας την πλοκή σαν κρεμύδι και πηγαίνοντας από επίπεδο σε επίπεδο. Αρχικά έχουμε το μυστήριο της εξαφάνισης από το κελί, έπειτα το flashback με το νεαρό Ward να ψάχνει τους προγόνους του, έπειτα τη μεταστροφή του και τις έρευνες του γιατρού. Τα PoVs (ή μάλλον Points of Reference) των διαδοχικών αφηγήσεων εναλλάσσονται ομαλά και μας πλησιάζουν όλο και πιο πολύ στην καρδιά της ιστορίας (το ίδιο είχε κάνει - όχι τόσο επιτυχημένα- και σε ιστορίες όπως το 'Κάλεσμα του Κθούλου' και 'Ο τρόμος του Ντάνγουιτς', αλλά εδώ η τεχνική του είναι στο peak της)

 

Εγώ πάντως με τον Λαβκραφτ δε θα μπορούσα νομίζω να κάνω χειρότερη αρχή. Πριν 3 ή 4 χρόνια ξεκίνησα να τον διαβάζω και η πρώτη μου επαφή ήταν τα βουνά της τρέλας! Δεν ξέρω εσάς πως σας φάνηκε αλλά εγώ πολύ κουράστηκα. Ειδικά στην αρχή ήταν βάσανο. Μετά έπιασα τα Άπαντα και γενικότερα συνήθισα τη γραφή του οπότε ήταν καλύτερα. Τα βουνά της τρέλας δεν τα ξαναδιάβασα από τότε... Δεν ξέρω πως θα μου φανούν τώρα πάντως τότε μου φάνηκε δύσκολο!

Τα Βουνά της Τρέλας είναι από τα πιο άνισα βιβλία του HPL. Εδώ κι εκεί έχουν καλές σκηνές (πχ ο ερειπωμένος καταυλισμός που "έβλεπα" σαν σε ταινία τα flashbacks με

το ξύπνημα του πλάσματος

) αλλά χάνει πολύ λόγω της έκτασής του. Από τα λιγότερο αγαπημένα μου.

Link to comment
Share on other sites

Τα Βουνά της Τρέλας ήταν και για μένα η πρώτη μου εμπειρία από Λαβκραφτ - καθόλου τυχαίο, αφού είναι το πρώτο διήγημα στον πρώτο τόμο από τα άπαντα του Αίολου. Ανάμεικτα συναισθήματα, θετικά κυρίως. Μπορεί να κουράζει σε ορισμένα σημεία, αλλά έχει αυτή την ανεξήγητη μυστηριακή γοητεία, που τόσοι έχουν μιμηθεί από τότε σε όλες τις εκφάνσεις της τέχνης, από τη λογοτεχνία μέχρι τα video games.

 

Λάβκραφτ έχω πάνω από δέκα χρόνια να διαβάσω κι αυτό διότι δε μου λείπει, μιας και η επιρροή του είναι τόσο μεγάλη που τον συναντάς παντού. Ο "Μύθος" ποτέ δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα, πάντα προτιμούσα τα "ονειρικά" του. Αν επιχειρήσω να ξαναδιαβάσω κάτι από Λαβκραφτ θα είναι μάλλον η Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ που τη λάτρεψα.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..