3o Φεστιβάλ εφ Ερμούπολης

[Oberon]

Επαναλαμβάνω και γω τη δήλωση και την ερώτηση του Νεκτάριου πιο πάνω!!

[I robot]

Άει ρόμποτ, είναι απίθανο! Πως γίνεται να δούμε και το υπόλοιπο;

 

 

Αν δε δημοσιευτει θα το ανεβασω καπου και θα βαλω λινκ (3 σελιδες ειναι) Αλλα μαλλον τα ευσημα σου πανε στον σχεδιαστη, Γαβριηλ Παγωνη, εγω το εχω γραψει μονο

 

EDIT: εννοοντας πως αν ειναι να παρω ευσημα θα το "παθω" οταν διαβασετε ολοκληρη την ιστορια ευχαριστουμε παντως.

Edited May 21, 2007 by I robot

[mistseeker]

Αν δε δημοσιευτει θα το ανεβασω καπου και θα βαλω λινκ (3 σελιδες ειναι) Αλλα μαλλον τα ευσημα σου πανε στον σχεδιαστη, Γαβριηλ Παγωνη, εγω το εχω γραψει μονο

 

EDIT: εννοοντας πως αν ειναι να παρω ευσημα θα το "παθω" οταν διαβασετε ολοκληρη την ιστορια ευχαριστουμε παντως.

 

Και το σκίτσο είναι ωραίο, αλλά και η ιστορία φαίνεται ενδιαφέρουσα!

 

[nikosal]

Ναι, φυσικά και πήρατε μέρος, μάλιστα μόλις χτες το βράδυ σχολιάζαμε τη συγκεκριμένη ιστορία με το Δημήτρη Βανέλη. Αλλά φυσικά δεν μπορούσα να συσχετίσω όνομα και nickname σου εδώ. Μπράβο παιδιά.

 

Σημ.: Δεν θα ανεβάσω πουθενά τα κόμικς που πήραν μέρος, εξάλλου ούτε σε ψηφιακή μορφή τα έχω, ούτε άδεια των δημιουργών ζήτησα. Που σημαίνει θα το κάνετε εσείς -αν το επιθυμείτε.

Edited May 21, 2007 by nikosal

[I robot]

Ναι, φυσικά και πήρατε μέρος, μάλιστα μόλις χτες το βράδυ σχολιάζαμε τη συγκεκριμένη ιστορία με το Δημήτρη Βανέλη. Αλλά φυσικά δεν μπορούσα να συσχετίσω όνομα και nickname σου εδώ. Μπράβο παιδιά.

 

Σημ.: Δεν θα ανεβάσω πουθενά τα κόμικς που πήραν μέρος, εξάλλου ούτε σε ψηφιακή μορφή τα έχω, ούτε άδεια των δημιουργών ζήτησα. Που σημαίνει θα το κάνετε εσείς -αν το επιθυμείτε.

 

(ελπιζω να ειπατε καλα λογια)...

 

Οκ ναι τα εργα δυσκολο αλλα οτι πεσει στην αντιληψη μου απο uploads σε προσωπικες σελιδες κτλ θα το συγκεντρωσω... Καμια φωτο υπαρχει να δουμε και μεις οι φτωχοι τι χασαμε;

[DinoHajiyorgi]

Παρασκευή, 18 Μαΐου. Έφτασα στον Πειραιά άυπνος κατευθείαν από Χαλκίδα. Το Blue Star Ιθάκη awaits. Πολύ κόσμος στο λιμάνι, όλοι στριμώχνονται μαζί μου. Μα που πάνε όλοι αυτοί; Σιγά μην ήταν δικοί μας. Μετά τη Σύρο το καράβι συνεχίζει για Τήνο και Μύκονο. Αυτές οι τρελές παρέες (με τα κοριτσάκια με τα σορτς) πάνε αλλού για άλλα.

 

Ονειρεύομαι όμως, δεν έχω το δικαίωμα; Τι σουφουφίτης είμαι; Ονειρεύομαι λοιπόν πως φτάνω στο λιμάνι και πως για σήμερα το Ιθάκη έχει μετονομαστεί σε Blue Star Enterprise, όλοι οι επιβάτες είμαστε εμείς, όλοι για Σύρο και ένα δύο εκδηλώσεις (αναγνώσεις διηγημάτων κλπ) γίνονται στο σαλόνι εν πλω. Το προσωπικό του πλοίου μας σερβίρει σε στολές Star Trek…αλλά ας ξυπνήσω…

 

Μέσα στη λαοθάλασσα ανακαλύπτω κάποιους γνωστούς, την κυρία Κατσαβού και τον κύριο της, που γνώριζα από το προηγούμενο φεστιβάλ, και τον Αλέξανδρο από πέρσι, ενώ γνωρίζομαι για πρώτη φορά κατά πρόσωπο με τον κύριο Χριστόδουλο Λιθαρή και την Ευθυμία την naroualis. Χαρά μου μεγάλη γιατί με την κουβέντα και την παρέα οι ώρες κύλησαν γρήγορα.

 

Φτάνουμε στη Σύρο και…

 

Ονειρεύομαι πάλι. Βλέπω έναν Νταρθ Βέϊντερ και ένα ρομπότ, πέντε μέτρα το καθένα, να δεσπόζουν στο λιμάνι. Ο κόσμος τραβάει φωτογραφίες, οι παρέες για Μύκονο ρωτούν τι τρέχει στη Σύρο και ζηλεύουν που δεν μπορούν να μείνουν. Στον δρόμο βλέπω έναν μαγαζάτορα με αφτιά Σποκ, και κάτι παιδιά ντυμένα τζάβας κυνηγιούνται στα πεζοδρόμια.

 

…ας ξυπνήσω όμως. Τίποτα από όλα αυτά. Πάω κατευθείαν στο δωμάτιο μου για να κοιμηθώ επιτέλους. Κάτι που δεν ξέρω αν κατάφερα. Ή ήμουν ξύπνιος, γεμάτος ένταση περιμένοντας να με πάρει ο ύπνος, ή αυτό ακριβώς ονειρευόμουν ξεραμένος, όποιο όμως και να ίσχυε το μυαλό μου δεν ξεκουράστηκε.

 

Πρώτη εκδήλωση, τα 500άρια στο Sport Café. Ο χώρος πολύ οικείος, σαν να ήμουν εκεί μόλις χθες, ένιωσα άνετα, σαν το σπίτι μου. Εδώ ένιωσα θετικά και αρνητικά στοιχεία. Τα θετικά είναι φυσικά οι ίδιες οι ιστορίες. Σαν θεσμός είναι από τα must του φεστιβάλ και προτείνω να το πάμε σαν τους Ολυμπιακούς κάτι. Να έχουμε και 100άρια, και 200άρια, και 1000άρια. Όταν συμμετέχει κάποιος και στα τέσσερα θα το λέμε τέτραθλον! (Και με τον διαγωνισμό πένταθλον!) Άλλο θετικό ήταν η μεγάλη συμμετοχή, ή μήπως η συμμετοχή ήταν μεγαλύτερη από πέρσι; Γιατί ήταν κι αυτό στα αρνητικά του. Ο λόγος, κάποιες ιστορίες δεν ακούγονταν πολύ καλά. Υπήρχε μια ελαφρά βαβούρα (υπήρχαν και παιδιά εκεί), κάποιοι αναγνώστες δεν είχαν απαιτούμενη «φωνή», υπήρχε και κάποια ένταση στον αέρα, ίσως η προσωπική μου κούραση αλλά και η αίσθηση κάποιων όρθιων που μόλις είχαν κατεβεί από το καράβι. Μήπως δεν θα έπρεπε να είναι εκδήλωση που ανοίγει το φεστιβάλ; Ο κύριος Νίκος Αλμπανόπουλος πάντως έχει ΤΗΝ φωνή. Δεν έχασα συλλαβή από το πανέξυπνο διήγημα του. Του χρόνου, αν δεν έχουν μικρόφωνο και ηχεία, σας το λέω, γκαραντί, ο Νίκος να διαβάσει το διήγημα σας.

 

Ακολούθησε η έκθεση με τα δύο θέματα στην Αίθουσα Τέχνης «Ερμούπολη». Έξοχο αποτέλεσμα, υπέροχη δουλειά. Ζήλεψα την εργασία των μαθητών (σε τι κωλοσχολείο με στείλανε εμένα;) αλλά και τα κόμιξ…Θα τα δούμε πουθενά τυπωμένα μαζί; Σούπερ δουλειά και ναι, η ελληνική κόμιξ σκηνή έχει μέλλον. Μην ξεχάσω και το κρασί του φεστιβάλ, και σε γυάλινα ποτήρια παρακαλώ. «Μας κακομαθαίνεται κύριε Αλμπανόπουλε!»

 

Θα ακολουθούσε η συναυλία τζαζ, που σαν μουσική μου αρέσει, η κούραση όμως κάλπαζε να με προλάβει. Είχα πιεί και κρασί στην έκθεση…Μπορούσα να πω πως θα αποσυρόμουν νωρίς να πάω για ύπνο, έλα όμως που το HoneyMoon περίμενε τα μεσάνυχτα! Άλλο η τζαζ, άλλο το παγωτό. Συν-συνωμότης που δεν θα κατονομάσω εδώ για την προστασία του, μου πρότεινε να την κάνουμε για ταβέρνα. Εκεί και κατέληξα με παρέα, όπου μπόρεσα να ξυπνήσω λιγάκι τσακίζοντας λίγο κρεατάκι.

 

Και τα μεσάνυχτα, να’μαστε από τους πρώτους στο Daidadi για το επίσημο, πεντανόστιμο HoneyMoon με 1 ευρώ μόνο το κυπελάκι! (Γκουχ, το κυπελάκι που κρατάει ο κύριος στη φωτογραφία που γνωρίζεται δεν είναι εκείνο του 1 ευρώ, αλλά άλλο, των 5, γκουχ ξανά).

 

Η naroualis μας άφησε νωρίς κουτσαίνοντας καθώς το σανδάλι της μάλλον της είχε χτυπήσει το πόδι. Έκτοτε αγνοείται η τύχη της. Λένε πως όταν ο Νοτιάς χτυπάει την Ερμούπολη ακούν τον αέρα να ψιθυρίζει το όνομα της…Ή κάπως έτσι θα πήγαινε το μυθιστόρημα.

 

Α, σας τα είπα; Δεν σας τα είπα; Και πολύ ΙΝΤΡΙΓΚΑ!! Ναι βέβαια…ψουτ-ψουτ…υπάρχουν που λέτε δύο στρατόπεδα ή κλίκες…σου-φούδες και φούδες-σκέτοι που…αλλά αυτά για αργότερα…

 

Πήγα επιτέλους να πέσω ξερός γιατί η πρώτη μέρα είχε λήξει.

 

Σάββατο, 19 Μαΐου. Η ΒΡΟΧΕΡΗ ΜΕΡΑ. Δηλαδή έβρεχε συνέχεια. Χωρίς σταματημό. Μούλιασαν τα κόκαλα μου. Και χι-χι, δεν είχα φέρει ομπρέλα.

 

Κι όμως. Ήταν η Σούπερ Μέρα του Φεστιβάλ. Ξανά στο Sport Cafe με γλυκό τρακ για τον διαγωνισμό συγγραφής. Εδώ ξεμπροστιάστηκα στο ότι γράφω με ένα δάχτυλο.(Το φώναξε ο μίστερ Αλμπανόπουλος. Να σας τύχη ο Νίκος φαρμακοποιός όταν πάτε να πάρετε αλοιφή για αιμορροΐδες.) Αλλά όλα καλά. Έγραψα όσα ήθελα, με δέκα λεπτά όμως παραπάνω θα ήμουν πιο ικανοποιημένος. Μεγάλη και αναπάντεχη η συμμετοχή, και τα αποτελέσματα, από όσα διάβασα ως τώρα, βλέπω πως ήταν way above του καλού. Άλλο ένα event που πρέπει να γίνει θεσμός! Η naroualis δεν εμφανίστηκε και δεν ξέρουμε τι να υποθέσουμε. Κανείς μας δεν έχει τον αριθμό του κινητού της.

 

Ακολουθεί παρουσίαση στον κινηματογράφο Παλλάς από τον κύριο Γιώργο Κατσαβό. Θέμα: Το ατελές μέλλον του Albert Robida, ενός γάλλου συγγραφέα, σύγχρονου του Βερν αλλά δυστυχώς άγνωστου. Η παρουσίαση, όχι πως περίμενα κάτι λιγότερο, ήταν άψογη σε κείμενο αλλά και οπτικό υλικό, που ήταν πλούσιο, σπάνιο, και σου άνοιγε την όρεξη να το αποκτήσεις. Είναι μια ικανότητα του κυρίου Κατσαβού που την γνώρισα και πέρσι με τα σου-φου εξώφυλλα των παλιών αμερικάνικων pulp.

 

Το μεσημέρι μαζευόμαστε οι περισσότεροι σε ταβέρνα (Το Πέτρινο) και…τρώμε καλά. Έξω συνεχίζει να βρέχει. Δεν βρίσκω χρόνο για απογευματινό ύπνο, ή έστω χρόνο για να στεγνώσω.

 

Στις 6 το απόγευμα στο Καφέ Πειραματικό για να συζητήσουμε το μέλλον του Φεστιβάλ και του πως αυτό θα διαμορφωθεί στα επόμενα χρόνια. Κάτι πήγα να πω για τον μπακάλη χωρίς αφτιά Σποκ αλλά ο Νίκος αγρίεψε και μαζεύτηκα στη θέση μου. Στα σοβαρά όμως, αν όντως το φεστιβάλ είναι αρκετά γνωστό στους νησιώτες όπως λέει ο Νίκος, του χρόνου θέλω να το προσέξω κι εγώ. Στη συζήτηση συμμετείχε και μέλος (ή ήταν και η πρόεδρος) των Ελλήνων Φίλων του Τόλκιν. (Που είσαι naroualis!)

 

Ακολούθησε τρέξιμο στη βροχή, για το Μπαρ Μποέμ όπου διαβάστηκαν δύο διηγήματα και είδαμε το ενδιαφέρον εξάλεπτο βιντεάκι για την Jeans Street στην Ιάβα. Για τα διηγήματα δεν μπορώ να σας πω πολλά. Μου άρεσε το ένα γιατί μπόρεσα κάπως να το ακούσω. Από το άλλο έχασα βασικές λεπτομέρειες. Καθόμουν ατυχώς πίσω, δίπλα σε παράθυρο που άνοιξαν για να μπαίνει αέρας κι άκουγα περισσότερο την βροχή, η γκαρσόνα πηγαινοερχόταν με παραγγελίες ακροβατώντας πάνω από τον κόσμο που καθόταν στις σκάλες της σοφίτας που ήμασταν, συν, είχαν καθίσει δίπλα μου κυρίες με παιδιά, που για να σωπάσουν τα χρυσά τους τα έδωσαν μπισκότα – με το σακουλάκι- χρατς-χρουτς και γκρρ-γκρρ.

 

Άντε από εκεί, ξαναβάζοντας το βρεγμένο μου –να το πω μπουφάν;- για το Πνευματικό Κέντρο όπου θα βλέπαμε εννέα ξένες ταινίες εφ μικρού μήκους.

 

Α, πέφτω στην πλατεία της Ερμούπολης και ονειρεύομαι… Την Συμφωνική Ορχήστρα Νέας Υόρκης στην αυτή πλατεία, με τον John Williams να διευθύνει κάτω από τα άστρα, ενώ σε μια τεράστια οθόνη πάνω στην πρόσοψη του Δημαρχείου να παίζονται σκηνές από τα αντίστοιχα έργα… Τι σουφουφίτης θα ήμουν αν δεν τα ονειρευόμουν αυτά; (Το τελευταίο το γράφω για να μην αγριεύει ο κύριος Αλμπανόπουλος.)

 

Βροχή ξεβροχή, καρφίτσα δεν έπεφτε στην προβολή. Και είχε δωρεάν καφέ, χυμούς, και μπισκότα σοκολά, όλα χάρη σε μια ομάδα που λεγόταν νομίζω Φίλοι του Σινεμά. Η επιλογή των ταινιών και ο perfect υποτιτλισμός χάρη στην ΑΛΕΦ ΟΛΕ. Και άξιζαν όλες οι ταινίες, με κάποιες να ξεχωρίζουν σαν αριστουργήματα. Θα πρέπει να δοθούν πληροφορίες που μπορεί να τις βρει αυτές κανείς, για να τις δει και να τις ξαναδεί.

 

Λόγω βροχής και αποστάσεως απέφυγα δυστυχώς να δω το Έρωτος Λήθη της ομάδας Ακροποδητί. Πήγα για μπύρα και μεζέδες με myst και co. –ουπς, did I say too much?

 

Α, γκουχ, και πολύ ΙΝΤΡΙΓΚΑ!! Σας είπα για την ίντριγκα; Υπάρχουν που λέτε στον κόσμο του φεστιβάλ μια κρυπτο-ομάδα θεριακλήδων…ετοιμάζονται κάτι πίσσες και πούπουλα για του χρόνου… Αλλά, ας το αφήσουμε για μετά.

 

Κλείνει και η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ…και κανείς δεν ξέρει τίποτα για την naroualis.

 

Κυριακή, 20 Μαΐου. Η μέρα ξεκινάει με ζεστό ήλιο και πουλάκια να κελαηδούν. Και Κυριακάτικες εφημερίδες.

 

Αγοράζω δύο και πάω πρώτος στο Καφέ Μέγαρο Ανδρουλή. Παραγγέλνω earl gray tea(Piccard’s choice) και κέικ, και κάθομαι να χωρίσω τις εφημερίδες στα νέα, τα ένθετα και τα περιοδικά. Πετώ τα διαφημιστικά και βάζω τα υπόλοιπα σε σειρά ανάγνωσης αλλά για αργότερα, για το πλοίο. Σε λίγο γεμίζει το μέρος κι από άλλους. Αυτός ο χώρος είναι από τους πιο αγαπημένους μου στο Φεστιβάλ. Μου είχε μείνει έντονα στη μνήμη από πέρσι όπου διαβάστηκε το «Πύλες της Σιωπής» του σκοτεινού και μυστηριώδους (φτου-φτου στον image maker) συγγραφέα Αλέκου Παπαδόπουλου. Σαν χώρος είναι όμορφος, κλασσικός, άνετος και με πολύ καλή ακουστική.

 

Θέμα συζήτησης, Πολιτική και Επιστημονική Φαντασία. Σαν αμερικανάκι λίγο με ενδιαφέρει. Δεν μπορώ να σας μεταφέρω εδώ όλα όσα ειπώθηκαν στη συγκέντρωση, για να πω όμως την άποψη μου για τμήμα της ομιλίας, η πολιτική σε οποιοδήποτε μυθιστόρημα που δεν μιλάει για πολιτική το μόνο που θα καταφέρει είναι να του δώσει κοιλιά, πολύ κοιλιά. (Π.χ. Όλοι θυμάστε τα γράμματα στον πρόλογο του κλασσικού Star Wars A New Hope. Μήπως θυμάστε την αντίστοιχη εισαγωγή από το Phantom Menace; Κάτι για εμπόριο, δασμούς, φόρους ή κάτι τέτοιο και από εκεί είπαμε το πρώτο «ωχ») Μα και βέβαια θέλουμε βασιλιάδες και αυτοκράτορες στις ιστορίες μας. Θα λέει ο ηγέτης «Πάμε τώρα για την Σκοτεινή Πύλη» και θα σηκώνονται όλοι να πάνε. Όχι να το συζητάνε αιώνια σε κάποια βουλή. Τέλος πάντων.

 

Η naroualis εξακολουθεί να αγνοείται.

 

Το φεστιβάλ, πλην της επανάληψης του χορού της ομάδας Ακροποδητί το βράδυ, λήγει στο Βιβλιοπωλείο Πλάστιγγα με δύο διηγήματα του κυρίου Μεϊμάρη, που τα διαβάζει ο ίδιος, με την παρουσίαση του ελληνικού κόμικ «Kastar» και με την βράβευση του νικητή του διαγωνισμού διηγήματος. Κερδίζει ο σκοτεινός και μυστηριώδης (φτου-φτου στον image maker) Αλέκος Παπαδόπουλος.

 

Θα μπορούσα να πω πως η εκδήλωση που κλείνει το φεστιβάλ μου φέρνει μια κάποια θλίψη. Είναι ευχάριστη, άνετη, ο κύριος Μεϊμάρης συμπαθής, και ο μόνος ικανός να διαβάσει ξεχωριστά τα έργα του, και η όλη τριήμερη εκδήλωση δεν λήγει με ένα…Μπαμ…αλλά με ένα χαδάκι. Είναι καλό ή κακό; Θα ήμουν λιγότερο στενοχωρημένος αν γινόταν κάτι τρανταχτό; Δεν είμαι σίγουρος, πρέπει να το σκεφτώ.

 

Κάθομαι με την παρέα, τους περισσότερους τέλος πάντων, σε μια ταβέρνα, με την βαλίτσα δίπλα, και περιμένω το καράβι που θα με πάει πίσω στον Πειραιά. Να και η naroualis, κούτσα-κούτσα, με το μόλις ξεπρησμένο πόδι της. Δεν θα πω άλλα για την δική της περιπέτεια, θα τα ακούσετε από την ίδια.

 

Πέρασα πολύ ωραία κύριε Αλμπανόπουλε. Σας ευχαριστώ πολύ. Κι αν το φεστιβάλ δεν μπορεί να αλλάξει από του χρόνου, δεν πειράζει, ένα από τα ίδια θα ήταν το ίδιο Σούπερ!

 

Και ΙΝΤΡΙΓΚΑ! Σας είπα για την ίντριγκα; Τώρα τέλειωσε. Δεν έχω άλλο χώρο.

[nikosal]

Χεχε Ντίνο, σε ευχαριστώ για τη σούπερ ανταπόκριση (νομίζω δεν χρειάζεται πλέον η δική μου) και τα καλά σου λόγια (για τη φωνή μου, ε; αυτό εννοώ...)

[Oberon]

H ανταπόκριση του Ντίνου ήταν φανταστική όντως! (Έχω ιντριγκαριστεί να μάθω για τις ίντριγκες και τι έγινε με τη Naroualis!)

Αλλά Νικ, θέλουμε ΚΑΙ τη δική σου αφού είσαι ο διοργανωτής του Φεστιβάλ και μας την έχεις υποσχεθεί (ούτως ειπείν).

Edited May 21, 2007 by Dain

[nikosal]

Συνεχίζω λοιπόν με την 4η εκδήλωση...

 

Επειδή φεστιβάλ δεν γίνεται -όπως είπαμε- χωρίς μουσική, είχαμε ετοιμάσει μια σούπερ συναυλία με το συγκρότημα του Τάκη Μπαρμπέρη στο θέατρο Απόλλων της Ερμούπολης.

Τι εστί Θέατρο Απόλλων; Ένα μοναδικής ομορφιάς θέατρο, μήπως το έχετε επισκεφτεί;

 

Έκπληξη και για μας: Δεν έπεφτε καρφίτσα! Γεμάτο ως τον 4ο εξώστη, κάτι που δεν έχω δει εδώ και 5-6 χρόνια. Γενικός ενθουσιασμός με τους μουσικούς, παίζουν καταπληκτικά, χειροκροτούνται απλόχερα, το κοινό είναι ενθουσιασμένο. Αγχώνομαι: Έχει ανέβει ο πήχης, που λένε, ποιο γκρουπ θα φέρουμε του χρόνου;

 

Από κει φεύγουμε δώδεκα παρά κάτι για το Daidadi να δοκιμάσουμε το honeymoon, επίσημο παγωτό του φετινού φεστιβάλ. Περιέχει τυρί και είναι όνειρο. Ακούστε, το εννοώ. Χάρη στο τυρί η γεύση είναι εκπληκτική, το παγωτό δεν είναι γλυκό, ο Paolo φτιάχνει το ένα σκαφάκι μετά το άλλο (σταματάει στο 6ο). "Πέρσι είχα φτιάξει 7", εξομολογείται, αλλά υπάρχει εξήγηση: ο καιρός έχει χαλάσει, παίρνει λίγο κρύο, ο κόσμος δεν μένει όπως πέρσι για 3ο και 4ο κυπελλάκι, χμμ..., λέτε να βρέξει;

 

Σιγά τώρα, έχει να βρέξει τρεις μήνες στο νησί, θα βρέξει μέσα Μαΐου στο φεστιβάλ μας; Αυτό θα ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας!

[Naroualis]

Και εκεί ακριβώς φαίνεται πού είχε εξαφανιστεί η Ναρουάλις. Σατανικά έτοιμη να χαλάσει ότι δεν πρόκειται να παρακολουθήσει, μιας και έπαθε θλάση στο μετατάρσιο, επικαλείται όλες τις στοιχεικές δυνάμεις και ιδιαίτερα εκείνες του Νερού, αφού ανήκει και στο ζώδιο του Σκορπιού... Ελεύθερη να εκτελέσει το παρανοϊκό της σχέδιο, καταλήγει να πνίξει τη Σύρο στο νερό, φέρνωντας το μεγαλύτερο ύψος βροχής τα τελευταία τριάντα χρόνια.

[nikosal]

Ελεύθερη να εκτελέσει το παρανοϊκό της σχέδιο, καταλήγει να πνίξει τη Σύρο στο νερό, φέρνωντας το μεγαλύτερο ύψος βροχής τα τελευταία τριάντα χρόνια.

 

Ή τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια. Πολύ βροχή πράγματι και αν εξαιρέσει κανείς τη μέρα που βρήκε να πέσει, πολύ χρήσιμη για τις στέρνες και τα υπόγεια νερά.

 

Πρωί Σαββάτου λοιπόν, έχω περιέργεια πόσοι θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα για συγγραφή διηγήματος. Δεν φτάνει που από τα ξημερώματα βρέχει, έχουν και κάποιοι από χτες διαμαρτυρηθεί για την ώρα (10:00) που δεν βοηθά στο... ξεδίπλωμα των λογοτεχνικών τους αρετών. Να όμως που στο ίντερνετ καφέ βρίσκονται 14 ετοιμοπόλεμοι συγγραφείς. Ανάμεσά τους δύο νέα παιδιά, μια μαθήτρια, ένας νεαρός λίγο μεγαλύτερος, τους οποίους συναντώ πρώτη φορά. Έχουν έρθει να διαγωνιστούν με τετράδιο!

 

Μίνι σύσκεψη με το έτερος μέλος της κριτικής επιτροπής, Άγγελο Μαστοράκη. Πρέπει να βγει το θέμα. Το είχαμε συνειδητά αφήσει για την τελευταία στιγμή, για να μην υπάρξουν... διαρροές. Κανείς δεν ξεχνά την υπόθεση Ράμμου! (Αν οι μικρότεροι δεν την ξέρουν, ήταν γραμματέας του Παιδείας και είχε διαρρεύσει τα θέματα των πανελληνίων εξετάσεων γύρω στο 1980, πιέζοντας το στυλό καθώς έγραφε, ώστε να βγαίνει στο από κάτω χαρτί, το οποίο και κράτησε. Είχαν ακυρωθεί οι εξετάσεις και είχε γίνει σάλος... ). Αφού κοιτάμε γύρω γύρω στο μαγαζί, εντοπίζουμε τον πυροσβεστήρα που μας έβγαλε από τη δύσκολη θέση. Το θέμα λοιπόν, όπως ίσως ξέρετε, ήταν: "Αφαιρέστε την ασφάλεια, στοχεύστε στο κέντρο, πιέστε τη λαβή".

 

Αστεία σκηνή: Οι συγγραφείς γράφουν σαν σχολιαρόπαιδα στους υπολογιστές, κοιτώντας το ρολόι τους και ρωτώντας ο ένας τον άλλο "πόση ώρα έχουμε ακόμα". Εγώ άνετος και χαλαρός πηγαίνω για παγωτό και καφέ στου Daidadi... Τι ωραίο να είσαι αυτός που δίνει τα θέματα! Από εκεί δίνω και σε εσάς το θέμα (εκτός από παγωτό, έχει και wireless). Συμμετέχουν όπως γνωρίζετε +6 άτομα από το sff και ο Δημήτρης Φύσσας, συγγραφέας του "Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος" μέσω ίντερνετ καφέ της Αθήνας. Αυτός στέλνει την ιστορία του σε μια ώρα μέσα, με e-mail.

 

Το τέλος: Φεύγουμε με 14 + 7 διηγήματα στο χέρι. Ήδη έχουμε αποφασίσει να χωρίσουμε τις κατηγορίες σε "φυσική παρουσία" και "εξ αποστάσεως". Πρέπει όμως να διαβάσουμε επειγόντως τα 14, αφού η απονομή σε αυτή την κατηγορία είναι Κυριακή μεσημέρι. Πότε θα προλάβουμε; Προσωπικά γύρισα σπίτι 1 το βράδυ πολυυυύ κουρασμένος, και κοιμήθηκα στο τρίτο διήγημα. Το πρωί ξύπνησα από νωρίς για να προλάβω, αφού στις 10:00 είχαμε εκδήλωση. Ευτυχώς, τα κατάφερα, διάβασα μάλιστα τα καλύτερα δύο φορές. Ο Μαστοράκης μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα ότι δεν είχε πρόβλημα, αφού ξυπνάει από τις 06:00! Τα αποτελέσματα, αργότερα...

[PiKei]

Θα αποκαλύψω κι εγώ κάποια πράγματα.

 

Αποκάλυψη Νο 1: Κούτσα-κούτσα και με το ένα δάχτυλο ο Ντίνος έκανε ένα από τα ωραιότερα διηγήματα της "ζωντανής" συγγραφής. Well done Σίμπα! Δεν είναι η ταχύτητα που μετράει, αργά - αργά και όλα παν' καλά!

 

Αποκάλυψη Νο 2: Η κόρη του Μιχάλη Μανωλιού και της Τέτης Θεοδώρου, Άρτεμις (σημειωτέον έχει δει τρία στα τρία Φεστιβάλ) όταν ρωτήθηκε ποιο από τα 500αρια της άρεσε περισσότερο δήλωσε απροκάλυπτα: Της Naroualis! Και το είπε και στην ίδια...

 

Και κει που τα γραφεία στοιχημάτων της αλλάξανε απόδοση και την παίζαν φαβορί, η Naroualis εξαφανίστηκε...

Tι κάρμα πληρώνεις; Του χρόνου με κλειστά παπούτσια, έτσι;

[Naroualis]

Αλήθεια αυτό το πλασματάκι με σακάτεψε! Κρίμα να μην έχω επάνω μου κάτι, έστω μια τσιχλίτσα να του χαρίσω... Ήταν ό,τι πιο όμορφο και γλυκό μου συνέβει στη συγγραφική μου καριέρα.

 

Κι εγώ έσκασα που δεν πήρα μέρος, το θέμα ήταν όλα τα λεφτά. Αλλά τι να κάνεις... Μια φορά είπα κι εγώ να κάνω την όμορφη και το πλήρωσα. Καταραμένη ομορφιά!

[Darkchilde]

Επειδή τα πόδια μου είναι πολύ ευαίσθητα, ΠΑΝΤΑ φοράω άνετα παπούτσια. Προτιμώ να κυκλοφορήσω με παντόφλες παρά να φορέσω παπούτσια που θα με χτυπήσουν κλπ. Και γενικώς μ'αρέσει να έχω άνετα ρούχα, γι αυτό και έχω μία απέχθεια προς φούστες και φορέματα. Σε δείχνουν ωραία αλλά δεν είναι καθόλου άνετα!

 

Σημ. Ήθελα πολύ να συμμετάσχω στο φεστιβάλ αλλά δυστυχώς άλλες υποχρεώσεις με κράτησαν στην Αθήνα. Ελπίζω του χρόνου να τα καταφέρω.

Edited May 22, 2007 by Darkchilde

[Nienor]

Το ότι ζηλέυω απίστευτα είναι ένα γεγονός που δε θα σχολιάσω καθόλου

 

Κατά τα άλλα, Ντίνο και Νίκο, σας ευχαριστώ πάρα πολύ που καθοσαστε και γράφετε εντυπώσεις. Στην ουσία (Ντίνο) με πήγες μια βόλτα μέχρι την Ερμούπολη του κυρίου Αλμπανόπουλου, την οποία χρειαζόμουν πάρα πολύ, ήταν υπέροχη και αναζωογονητική.

[nikosal]

Συνέχεια: Υπό βροχήν μετακομίζουμε στο Παλλάς όπου ο κ. Κατσαβός μας συστήνει τον πολύ ενδιαφέροντα τύπο με το όνομα Αλμπερ Ρομπιντά (και εδώ να πω ότι ο επαγγελματισμός του Γιώργου δεν περιγράφεται. Του ζητάς μια ομιλία, στην φέρνει έτοιμη στην εντέλεια, συνδέει μόνος του καλώδια, στήνει προτζέκτορες σε τραπεζάκια κλπ. Δηλαδή χωρίς να ασχοληθείς λεπτό ως διοργανωτής, σου βγάζει μια ποιοτική εκδήλωση! Δεν ξέρω αν θα διαβάσεις αυτές τις γραμμές Γιώργο, εγώ σε ευχαριστώ!)

 

Απόγευμα: Στο Πειραματικό μιλάμε για το μέλλον του φεστιβάλ και αυτά που θέλουμε να προσθέσουμε / αλλάξουμε / βελτιώσουμε. Ρίχνουμε τις υπογραφές για την ιδρυτική διακήρυξη της ένωσης του φανταστικού (μια τρόπο τινά ένωση ομπρέλα που θα προσπαθήσει με τη βοήθεια τον οργανώσεων / φορέων / φεστιβάλ κλπ. που την απαρτίζουν να οργανώσει περισσότερα εφ πράγματα στην Ελλάδα) και φεύγουμε για το Μποέμ όπου διαβάζονται τα διηγήματα των Κώστα Καταγά και Μιχάλη Μανωλιού, δυο εφ θρίλερ. Μας δείχνει και ο Άγης Κελπέκης το βιντεάκι του γυρισμένο στην Ιάβα, γύρω από τις τεράστιες κούκλες από γύψο υπερ-ηρώων που διαφημίζουν διάφορα μαγαζιά (εκπληκτικές εικόνες) και βουρ για το Πνευματικό Κέντρο όπου θα δούμε 9 πολύ καλές (οι 4-5 άριστες!) ταινίες μικρού μήκους εφ, ξένες, παιγμένες πρόσφατα και βραβευμένες. Εκεί είναι και τα παιδιά του Coffeeway που κερνούν καφέ, μπισκότα, χυμούς. Θαυμάσια!

 

Όλα τα μαγαζιά είναι γεμάτα, αλλά ειδικά στις μικρού μήκους γίνεται το αδιαχώρητο. Βλέπω 4 ταινίες (τις είχα δει όλες στο σπίτι) στα όρθια, αφού δεν βρίσκω να καθίσω. Ρε παιδιά λίγος σεβασμός!! Μια καρεκλίτσα για τους διοργανωτές!

[nikosal]

Συνέχεια: Και όπως είπαμε, όλη μέρα βρέχει. Στο βιομηχανικό μουσείο οι ακροποδητί παλεύουν να ανακαλύψουν από το πρωί (πρώτο τηλεφώνημα) ως τις 8 το βράδυ (τελευταίο τηλεφώνημα) αν θα δώσουν την παράσταση ή όχι (ο χώρος των θεατών είναι υπαίθριος). Δεν το βάζουν κάτω. Με τεράστιο κόπο απλώνουν μια τέντα πάνω από το το σημείο που αναμένεται να στηθούν οι θεατές.

Φτάνουμε στο μουσείο - η παράσταση γίνεται με μεγάλη επιτυχία και πολύ κόσμο, μπράβο σε καλλιτέχνες και κοινό!

 

Γραμμή για το Παλλάς που μας περιμένει ο Σούπερμαν που επιστρέφει. Παρών και ο δήμαρχος, έλειπε όλη μέρα από το νησί, γύρισε απόγευμα, έρχεται να ενισχύσει το φεστιβάλ. Κάθομαι δίπλα του και κατά τις 12:45 γλιστρώ γλυκά γλυκά στην αγκαλιά του Μορφέα. Ούτε ο Λούθερ, πώς τον λεν, δεν με ξυπνά. Μια μικρή αγκωνιά και φεύγω για το σπίτι. Έχω να διαβάσω και τα διηγήματα! Η προβολή θα τελειώσει κατά τις 2 με 50-60 άτομα όπως έμαθα. Είτε αντέχουν περισσότερο από μένα, είτε... παρακολούθησαν λιγότερες εκδηλώσεις στη διάρκεια της μέρας. Ισχύουν μάλλον και τα δύο...

[iliosporos]

Και εγώ λυπάμαι που δεν μπόρεσα να κατάφερα να βρεθώ στη Σύρο. Ξύπνησα όμως πρωί-πρωί το Σάβατο και όταν είδα το θέμα μην μπορώντας να σκεφτώ κάτι καλύτερο αποφάσισα να γράψω κάτι για το φεστιβάλ, να γελάσουν όσοι είναι εκεί και το διαβάσουν και να βγάλω και την γκρίνια μου που δεν ήμουν εκεί..

 

Τελικά αυτό το παγωτό με το Mascarpone ήταν καλό;;;;

[nikosal]

Ναι, όπως είπα ήταν πολύ καλό. Άρεσε στον περισσότερο κόσμο και εξαντλήθηκε 5 - 6 φορές. Επειδή η παρασκευή είναι πάντα της ώρας, ο Πάολο έφτιαχνε συνεχώς ως τη 1 η ώρα. Η πρωτοτυπία του φυσικά ήταν ότι έγινε με βάση το τυρί.

 

Σημείωση: Όπως θα έχετε δει πηγαίνω βήμα βήμα την αναφορά από το φεστιβάλ. Πλησιάζω λοιπόν στην Κυριακή μεσημέρι οπότε έγινε η ανάδειξη του νικητήριου διηγήματος εκ των παρόντων συγγραφέων. Στο ίδιο μήνυμα θα εξηγήσω πώς έγινε η αξιολόγηση και θα ανακοινώσω το νικητήριο on line διήγημα.

[nikosal]

Πρωί Κυριακής -συνεχίζεται η αναφορά όπως καταλαβαίνετε- και βρισκόμαστε στο καφέ Μέγαρο (που είναι πράγματι ένα πρώην μέγαρο, ψηλοτάβανο, αεράτο, με ωραία τραπέζια και καθίσματα) όπου στήνουμε το πάνελ της συζήτησης πολιτική και εφ. Προσπαθούμε να εξετάσουμε τη σχέση των δύο (κάτι που μπορούμε βέβαια να συζητήσουμε και εδώ, οπότε θυμίσου nikosal να ανοίξεις ένα τόπικ στην επιστημονική φαντασία. Δεν πληρώνεσαι για να κάθεσαι).

 

Συντονιστής: Δεν αποκαλύπτω το όνομά του, αποκαλύπτω όμως ότι την παραμονή το βράδυ είχε πιει 46 μπύρες και ήταν αδύνατο να διευθύνει τη συζήτηση. Ανέλαβα το καθήκον.

Παναγιώτης Κούστας: Διαβάζει ένα καταπληκτικό διήγημα εναλλακτικής (πολιτικής) ιστορίας, που ελπίζω να ανεβάσει στη βιβλιοθήκη.

Χρήστος Κώνστας: Κάνει μια πολύ καλή εισήγηση (δεν καταλαβαίνω γιατί εξαγριώθηκε ένας από τους παρόντες, χεχε) όπου εξηγεί ότι σε πολλά σημεία η εφ είναι νηπιακή όσον αφορά την πολιτική

Γιάννης Στάγκος: Κάνει (αντίθετα από τον προηγούμενο ομιλητή) μια ιστορική, θετική αναδρομή στη σχέση των δύο. Διαβασμένος.

Νίκος Αλμπανόπουλος: Εξηγεί γιατί κατά τη γνώμη του το σημαντικότερο στοιχείο της πολιτικής απουσιάζει από την εφ.

Αλέκος Παπαδόπουλος: Πέρα από το προχωρημένο να μοιράσει την εισήγησή του φωτοτυπημένη, είναι εμπεριστατωμένος όταν εξηγεί γιατί η σχέση είναι ασθενική, γιατί τα έργα εφ που μιλούν για πολιτική με τρόπο ρεαλιστικό είναι περιορισμένα.

 

Ακολουθεί συζήτηση, ενδιαφέρουσα, ακούγονται πολλά καλά, λίγα κουφά (που αυτοί που τα είπαν σίγουρα θα λένε "είπαμε κάποια καλά γιατί ακούστηκαν πολλά κουφά", αλλά έτσι είναι οι συζητήσεις, οι προσεγγίσεις είναι πάντα σχετικές) και κλείνουμε.

 

Στο περιθώριο της εκδήλωσης, οι δύο άνδρες (ωπ! αυτή είναι ατάκα από ειδήσεις!) αντάλλαξαν απόψεις για το καλύτερο διήγημα εφ από όσα είχαν γραφεί το προηγούμενο πρωί. Αναφέρομαι στη διμελή επιτροπή αναγνωρισμένη από τα υπουργείο Πολιτισμού, Γεωργικής Ανάπτυξης και ΠΕΧΩΔΕ, απαρτιζόμενη από Αλμπανόπουλο - Μαστοράκη. Και εδώ είναι τα δύσκολα. Και επειδή είναι δύσκολα, θα επανέλθω σε λίγο με νέο μήνυμα.

[Oberon]

Αναμένουμε για τα "δύσκολα", Νικ. ;)

Ευχαρίστως να ανοίξουμε τοπίκιον περί πολιτικής στην ε.φ. και είμαι mucho curious, senor, να ακούσω το "Εξηγεί γιατί κατά τη γνώμη του το σημαντικότερο στοιχείο της πολιτικής απουσιάζει από την εφ." I'm intrigued!

[nikosal]

Αναμένουμε για τα "δύσκολα", Νικ. ;)

Ευχαρίστως να ανοίξουμε τοπίκιον περί πολιτικής στην ε.φ. και είμαι mucho curious, senor, να ακούσω το "Εξηγεί γιατί κατά τη γνώμη του το σημαντικότερο στοιχείο της πολιτικής απουσιάζει από την εφ." I'm intrigued!

 

Τώρα θα πιστέψετε ότι γύρισα να διαβάσω ποιος από τους ομιλητές το είπε αυτό; Ουφ, πρέπει να ξεκουραστώ επειγόντως.

[nikosal]

Και πάμε στο βιβλιοπωλείοι Πλάστιγγα, όπου η αγωνία κορυφώνεται, αφού (ανάμεσα στην ανάγνωση δύο μικρών διηγημάτων του κ. Μεϊμάρη και την παρουσίαση του κόμικς Καστάρ από τον σεναριογράφο του, που ζει και εργάζεται στο νησί) πρόκειται να γίνει η ανακοίνωση του νικητήριου διηγήματος.

 

Πώς δουλέψαμε με τον Άγγελο Μαστοράκη:

• Διαβάσαμε ανεξάρτητα τα 14 διηγήματα που γράφηκαν στην Ερμούπολη (είπαμε ότι αυτά που υποβλήθηκαν ψηφιακά αποτελούσαν χωριστή κατηγορία).
  
• Είχαμε από βραδύς συμφωνήσει ότι πρώτη μας δουλειά θα ήταν να προτείνουμε τα 4-5 πέντε που ξεχωρίσαμε.
  
• Προσωπικά ξεχώρισα εύκολα 9-10 και πιο δύσκολα 5 εξ αυτών.
  
• Το ίδιο είχε κάνει και ο Άγγελος.
  
• Τα βάλαμε σε ένα χαρτί.
  
• Συμφωνήσαμε ότι το διήγημα του Μιχάλη Μανωλιού ήταν πολύ καλογραμμένο και υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι και το νικητήριο, είχε όμως ένα βασικό ελάττωμα: Δεν έβαζε τις 9 λέξεις στο επίκεντρο, όπως ήταν ο κανόνας. Τις περιείχε βέβαια, αλλά κάπως "παρεμπιπτόντως". Έτσι αποκλείστηκε απευθείας (με λύπη μας).
  
• Από τα 5 διηγήματα που πρότεινε ο καθένας μας (με του Μανωλιού να είναι και στις δύο προτάσεις αλλά για τους λόγους που ανάφερα να αποκλείεται), διαπιστώσαμε ότι μόλις δύο ακόμα προτάθηκαν και από τους δύο μας. Άλλα δύο αποτελούσαν κατά την κρίση μας ισχυρές υποψηφιότητες (αλλά όχι κοινές) και δύο ακόμα λιγότερο ισχυρές υποψηφιότητες. Οι ισχυρές υποψηφιότητες ήταν τα διηγήματα του Ντίνου Χατζηγιώργη και του κ. Μανώλη Μανωλά.
  
• Φεύγουν λοιπόν από τη μέση οι επιλαχόντες, και πάμε στα κοινώς προταθέντα διηγήματα. Αυτά ήταν το διήγημα του Κώστα Χαρίτου "Εκπαιδευτικό Σύστημα" και του Αλέκου Παπαδόπουλου "Λάθος Οδηγίες".
  
• Αποφασίζουμε ότι ένα εκ των δύο είναι το νικητήριο, ποιο όμως; Του Χαρίτου. Όχι του Παπαδόπουλου. Όχι του Χαρίτου κλπ. για πολλούς και διάφορους λόγους. Το ένα σπρώχνει το άλλο από την κορυφή τουλάχιστον 5 φορές, μέχρι που αποφασίζουμε οριστικά: Του Παπαδόπουλου. Του Παπαδόπουλου με ελάχιστη διαφορά. Ποιος ξέρει τι θα γινόταν αν το συζητούσαμε λίγο ακόμα...
  

Μπράβο στον Αλέκο Παπαδόπουλο για το διήγημά του. Το έγραψε βέβαια λίγο εντός έδρας (είχε φέρει μαζί του το φορητό του), λέτε για αυτό τα κατάφερε τόσο καλά; Μπράβο σε όλα τα παιδιά (τα 21) που έγραψαν διήγημα, είτε στη Σύρο είτε εξ αποστάσεως. Σημείωση: Έχω την άδεια των Παπαδό-Χαρί να στείλω τα δύο διηγήματα εδώ, οπότε θα αποφασίσετε μόνοι σας αν πράγματι επιλέξαμε το καλύτερο ανάμεσά τους.

 

Έτσι μένει μια εκκρεμότητα μόνο: Το νικητήριο on line διήγημα. Έρχεται, όπου να 'ναι.

Edited May 24, 2007 by nikosal

[nikosal]

Υπενθύμιση λοιπόν:

Εκτός από τους παρόντες έγραψαν και υπόβαλαν διήγημα οι σουφουφούδες (εξ αποστάσεως) καθώς και ο Δημήτρης Φύσσας, συγγραφέας, φίλος και φαν του φεστιβάλ, που είχε υποχρεωθεί να ακυρώσει τη συμμετοχή του για λόγους ανωτέρας βίας και για αυτό του δώσαμε το δικαίωμα συμμετοχής με e-mail. Και στην εξ αποστάσεως συμμετοχή τηρήθηκαν φυσικά οι κανόνες (9 λέξεις, δύο ώρες κλπ.).

 

Τα διηγήματα που υποβλήθηκαν ήταν συνολικά 6 + 1 (Φύσσας) και θα τα βρείτε εδώ.

 

Η γνωστή επιτροπή τα διάβασε, τα αξιολόγησε, τα συζήτησε δια τηλεφώνου (δώσαμε στον εαυτό μας 1-2 μέρες έξτρα χρόνο λόγω της κόπωσης). Ξεχωρίσαμε 3 από τα 7. Αποκλείσαμε κάποια για διάφορους λόγους: Το (πολύ καλό) διήγημα του Δημήτρη Φύσσα γιατί δεν είχε έντονο εφ χρώμα, το καλό διήγημα του Αραχνίδα (πολύ καλογραμμένο, αλλά όπως του Μανωλιού δεν είχε τις 9 λέξεις στο επίκεντρο) και το καλό και εύθυμο διήγημα του ηλιόσπορου, επειδή αποφασίσαμε να μην βραβεύσουμε κάτι που είχε τόσο έντονη αναφορά στο φεστιβάλ. Το διήγημα του Νιχίλιο ήταν επίσης καλό, μας φάνηκε όμως σύντομο και απότομο στο τέλος του.

Καταλήξαμε στο διήγημα του Μιστσίκερ. Έχετε όλα τα διηγήματα στη διάθεσή σας, να κρίνετε με τη σειρά σας την κρίση μας.

 

Μπράβο σε όλους, συγχαρητήρια Μιστσίκερ.

[Darkchilde]

mistseeker συγχαρητήρια !