Hesitation

[RaspK]

Singing to the dreamlit skies

seems no longer as carefree

as it once rang in my mind.

 

Traffic buzzing all around,

sending sparks of fire,

zipping right next to me.

 

Moments of loneliness so deep,

days passing by in silence

perpetual as the night.

 

And while others worship, pray

before the coldest of altars

of Nyx and Erebos and Chaos,

I cannot bring myself to think

that this is the best way out;

it sure is out, but where to?

 

And steady I try to keep

my course...

[Nienna]

[Οπτικό λόγω της συμμετρίας; Δηλαδή, στην ουσία, αντιμετωπίζεις τη συμμετρία ως οπτική έκφραση του steadiness της τελευταίας στροφής;]

 

Μου αρέσει σαν στάση ζωής το ποίημα, αλλά αυτό υποθέτω πως το ξέρεις ήδη μετά από τις τόσες μας συζητήσεις και από την τελευταία μου επιβίωση. Μου αρέσουν πολύ-πολύ οι τρεις τελευταίοι στίχοι της μεγάλης στροφής. Πολύ-πολύ. Γενικά, αυτή η στροφή είναι η δυνατότερη, συνοψίζει την όλη στάση χωρίς να είναι μια στροφή 'είμαι δυνατός, ρε, να, θα δείτε'. Εμπεριέχει και τα προβλήματα των τριών πρώτων στροφών, τα υπονοεί. Είναι πραγματικά μια καλή σύνοψη της στάσης. Δεν βροντοφωνάζει τον πόνο, αλλά τον προϋποθέτει [αλλοιώς πώς να έχει φτάσει κάποιος κοντά στο σκοτάδι με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και αν δεν το επιλέξει ως δρόμο;], και του δίνει μια απάντηση - ή μάλλον αποκλείει κάποιες απαντήσεις/δρόμους [και καλά κάνει]. Δεν είμαι σίγουρη για το πόσο χρειάζονται οι τρεις πρώτες στροφές, στην ουσία, διότι με καλύπτει με δύναμη μινιατούρας η μεγάλη.