Rikochet Posted April 21, 2007 Share Posted April 21, 2007 σκηνικό σε σκηνικό σε σκηνικό το περιβάλλον δεν αλλάζει παρά μόνο οι δυνάμεις που κινούνται μέσα του η Κινητήρια Δύναμη πάντα εναρμονίζει τα βήματα της με κάποια αόρατη παρασκηνιακή μουσική και . . . στοιχείο σε στοιχείο σε στοιχείο τα ίχνη ποτέ δεν αλλάζουν μονάχα η περίσταση που ανασαίνει και ποτίζει την έρευνα με έμπνευση τα συμπεράσματα χορεύουν άτσαλα μέχρι κάποια λογική, φυσικά, διαδικασία να τα βάλει στη σωστή σειρά ένα αόρατο χρονόμετρο σταματάει κάθε μερικά λεπτά για λίγο μέχρι να μπει ένα θηλυκό στη σκηνή ή να πάρει ανάσα ο χώρος που πνίγεται από δράση και αντίδραση και . . . όλα είναι ένα λογικό βήμα μακριά μα τα βήματα του ερευνητή καταλήγουν σε φαινομενική καταστροφή και τα βήματα δεν είναι πια αρμονικά μιας και εκείνη η παρασκηνιακή μουσική σταμάτησε [ερευνάσθαι] ένα μαχαίρι και ένα σάρκινο γλυπτό έθεσαν τον κόσμο σε κίνηση η μουσική ξανάρχισε και τα φώτα χαμήλωσαν με νόημα καθώς το Θηλυκό χαμογελά και πίνει μπέρμπον; ανδρικά ποτά για, κατά τ’ άλλα, καθαρά ανδρικές υποθέσεις τέλος πάντων, μερικά τετράγωνα παρακάτω η Αιτία αναπαύεται σε μια ταράτσα τυλιγμένη σε ασπρόμαυρο φίλτρο και σεναριακή μοχθηρία κάτι αναμένει και παίζει με τον καπνό ανάμεσα σε χείλη λερωμένα από κρατάει το μαχαίρι που, μια νύχτα, (τη Νύχτα) ονόμασε Αφορμή ξεφυσάει και περιμένει γελάει και περιμένει . . . μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα [κατά το οποίο η μουσική δυνάμωσε γιαναγεμίσειτησιωπή] μα που δεν διήρκησε αρκετά ώστε να γίνει ενοχλητικό η πόρτα της ταράτσας ανοίγει και η Κινητήρια Δύναμη βγαίνει με αργά, σίγουρα βήματα. η μουσική σβήνει μα ακούγονται ίσα-ίσα οι ήχοι της πόλης που «είναι όμορφη μόνο όταν κοιμάται» οι Δυο συζητούν μα κανείς δεν ακούει οι Δυο πλησιάζουνπλησιάζουν απομακρύνονται το μαχαίρι είναι ακόμα καθαρό η Αιτία φεύγει και, ύστερα από λίγο, η Κινητήρια Δύναμη ακολουθεί οι Τίτλοι Τέλους πέφτουν και, μαζί τους, προσγειώνεται η γλυκόπικρη γνώση πως Όλα Τα Κεφαλαία Δεν Είχαν Κανένα Λόγο Να Είναι Κεφαλαία και η Υπόθεση είναι πάντοτε μία [1] και, επίσης, τα αρχέτυπα δεν μπορούν ούτε επιθυμούν να σταματήσουν άλλωστε, μια σύγκρουση θα ήταν εξαιρετικά συνηθισμένη, σωστά; όλοι οι κύκλοι μέσα σε κύκλους χαμογελάνε με κατανόηση προς το μέρος σου και τα τελευταία δείγματα Υψηλής Τέχνης φεύγουν σαν τσούξιμο και δάκρυα στα μάτια ο αέρας έξω είναι τόσο δροσερός Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted April 25, 2007 Share Posted April 25, 2007 (edited) Και όταν το πρωτοδιάβασα, και όταν το δευτεροδιάβασα, και όταν το τριτοδιάβασα τα μάτια μου έτσουξαν ελαφρά όπως μετά από πολλή ώρα μπροστά απ' τη μεγάλη οθόνη, όπως με τις εναλλαγές φωτός [μέσα στην αίθουσα, καθώς ανεβαίνεις τα σκαλιά να φύγεις, ύστερα πάλι έξω στον προθάλαμο, τελικά ακόμα πιο έξω - στη νύχτα]. Ήταν αργά, μετά από την τελευταία προβολή στο σινεμά - τότε που δεν υπήρχαν πολυσινεμά και πήγαινα σε διάφορα γειτονιακά και γυρνούσα μόνη [ή και με παρέα, αλλά συνήθως σιωπηλά καθώς ακόμα χωνεύαμε την ταινία μέσα μας] σπίτι περπατώντας στο σκοτάδι. Δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο τέλος από αυτό που έχει ήδη. Ο τελευταίος στίχος είναι σαν να ξεκλειδώνει όοοοολη αυτή την αίσθηση και να τη δίνει στον αναγνώστη για να την ξαναζήσει. Edited April 25, 2007 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.