cynical drone Posted April 22, 2007 Share Posted April 22, 2007 Θυμήθηκες κάτι; Στενή αλυσίδα το παρελθόν και σκοτεινά τα όνειρα Μια ταινία της θλίψης το παρόν με την ασχήμια σαν πρώτο όνομα Σίγουρα φθονείς κάτι από τους άλλους Ένας τεράστιος δίσκος ο φθόνος που φλόγες πετάει Της πονηριάς ο κροίσος έμεινε μόνος και ένα θύμα ζητάει Και γιατί οργίζεσαι; Τα νεύρα σαν τρεμάμενα φύλλα να απογυμνώσουν είναι έτοιμα την φοβερή μα άδικη ζήλεια και το χρόνιο για αγάπη αίτημα Τι μένει να κάνεις; Των ελπίδων τις πύλες σκοπεύω ν’ ανοίξω Τη βαθιά σιωπή τους θα μείνω ν’ αφουγκράζομαι Μέχρι τη μέρα που με το σκοτάδι θα σμίξω και σε βαθύ χωμάτεινο βυθό θα ξεκουράζομαι ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΕΣ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted June 15, 2007 Share Posted June 15, 2007 Εγώ θυμήθηκα κάτι πάντως: Ένας τεράστιος δίσκος ο φθόνος που φλόγες πετάει Των ελπίδων τις πύλες σκοπεύω ν’ ανοίξω Τη βαθιά σιωπή τους θα μείνω ν’ αφουγκράζομαι Μέχρι τη μέρα που με το σκοτάδι θα σμίξω και σε βαθύ χωμάτεινο βυθό θα ξεκουράζομαι Άθελά σου ή ηθελημένα μου χτύπησαν καμπανάκια. Προχώρει, αγαπητέ. Πάω να διαβάσω και τα υπόλοιπα. Η αστιξία υπάρχει επίτηδες; Δοκίμασε αντί για αστιξία επιλεκτική στίξη. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
cynical drone Posted June 17, 2007 Author Share Posted June 17, 2007 Η αστιξία,φιλτατε,υπαρχει αθελα μου.Καλως η κακως(μαλλον κακως) εστιαζα παντα στην εκφραση και στο περιεχομενο του ποιηματος και γι' αυτο παραμελουσα αλλα στοιχεια οπως ειναι η στιξη. Ευχαριστω πολυ για τις κριτικες και ευελπιστω οτι θα σχολιασεις και τα υπολοιπα ποιηματα μου(αν δε βαριεσαι). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted June 17, 2007 Share Posted June 17, 2007 (edited) Δεν τα πάω καλά με το μέτρο και την ομοιοκαταληξία, θα με έχετε βαρεθεί να το λέω συνέχεια, εκτός αν είναι... χμμ... υπέροχα, για κάποιον περίεργο λόγο [μάλλον λόγω τεχνικής αρτιότητας, πείρας και δύναμης του περιεχομένου του ποιήματος, για να λέμε την αλήθεια]. Στα ελληνικά, πάντα. Στα αγγλικά μ' αρέσουν αρκετά συχνά fixed ποιήματα. Η γενική συμβουλή μου είναι να γράφεις όπως σου βγαίνει, βέβαια. Αν το μέτρο και η ομοιοκαταληξία είναι "σπίτι σου", τότε συνέχισε έτσι, απλώς χρειάζεται προσοχή, χρειάζεται οι ομοιοκαταληξίες να μην είναι προβλέψιμες, το μέτρο να μην είναι βαρετό, χρειάζεται δουλειά. Φαίνεται να τα πας καλά με τον κόσμο των αρχετύπων, και να σ' αρέσουν. Δεν νομίζω πως υπάρχει κανείς σε αυτό το site που να μην τον ελκύουν [για να μην πω "δεν υπάρχει κανείς που να μην τον ελκύουν"], το sci-fi & fantasy είναι [ίσως και παραείναι, καμμιά φορά - με είτε υπέροχα (βλέπε LotR) είτε κακά αποτελέσματα (εχμ... βλέπε πολλά RPG novels :tongue:)] ο παράδεισος των αρχετυπικών εικόνων/χαρακτήρων/καταστάσεων ή αλλοιώς πωπωπόσομαςέχειεπηρεάσειαυτήηρημάδαηθρησκείακαιπωρεφρόυντπουμασχρειάζεται. Λοιπόν, αυτός ο όμορφος κόσμος που μας στοιχειώνει, θέλει προσοχή, θέλει μέτρο [ακόμα και αν θέλουμε κάποτε να τον εκφράσουμε/προσεγγίσουμε με υπερβολή], έτσι νομίζω. Αλλοιώς τα λαχταριστά αρχέτυπα που κάνουν κλικ και ξεπετάγονται μέσα απ' τις γραμμές και ξυπνούν πρωτόγονες χαρές κι [άγρια] παιδικά όνειρα και αγγίζουν τους πάντες, γίνονται tired cliches. Ό,τι είπε ο αγαπητός Θρωγκοκτήβενος πιο πάνω. Χτυπάς καμπανάκια. Ο δίσκος που πετάει φλόγες [τι ωραία εικόνα, σαν να ήταν εκεί από την αρχή του χρόνου], οι πύλες, το χωμάτινο σκοτάδι της ασφαλούς ακινησίας [απόοοολυτη ασφάλεια έχει μόνο στους τάφους, λέω τελευταία] είναι εκεί και καμπανίζουν. Το πρόβλημα με το ποίημα είναι ότι η πολλή αρχετυπικότητα, αγκαλιά με το τραγουδιστό μέτρο και την σχετικά προβλέψιμη ομοιοκαταληξία, το κλισεδιάζει. Edited June 17, 2007 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.