laas7 Posted September 24, 2004 Share Posted September 24, 2004 (edited) Το ποίημα αυτό το πρωτοείπα στον elsanor σαν ενα παράδειγμα της ιδέας μου για άσκηση στο εργαστήρι, που μου προέκυψε όταν ο dain είπε να βρούμε ενά δύσκολο θέμα: δηλαδή την έκφραση ενός πολύ έντονου συναισθήματος, είτε σε ποίημα, είτε σε πεζό κείμενο π.χ. μίσος, αγάπη, θλίψη,χαρά,αηδία,θυμό κτλ οτιδήποτε μπόρει να κάνει κάποιον να αισθανθεί κάτι...( δεν είναι απαραίτητο να το έχει νιώσει κάποιος, αρκεί να του δώσει την κατάλληλη έμπνευση). Περιμένω την γνώμη σας! Προδομένα όνειρα Μαζί με την παλίρροια φουσκώνουν τα όνειρα μου μικροί λεκέδες στο ύφασμα που έγνεψε η μοίρα Έρχονται και παρέρχονται στοιχειώνουν τις στιγμές μου ζητάνε να πραγματοποιηθούν ή να χαθούν για πάντα Είναι οπτασίες πλάσματα απο έναν άλλο κόσμο με πνίγουν μες την θάλασσα κρέμονται στον λαιμό μου βουλίαζω μαζί τους στον βυθό και στην πηχτή υγρή άμμο πίνω νερό, πνίγομαι! Γεμίζουν τα πνευμόνια μου αλμύρα βότσαλα κλείνουν τα μάτια μου, στον βραδινό μου ύπνο πράσινα φύκια με τυλίγουνε γίνονται η φορεσιά μου Και στ'αυτιά αντηχεί ακόμα το τραγούδι της βουής της θάλασσας που παρασύρει στα απερπάτητα βάθη της κάθε ανήμπορη ψυχή κάθε ναυάγιο ονείρου και ζωής. Edited September 24, 2004 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 24, 2004 Share Posted September 24, 2004 (edited) Πολύ καλό ποιήμα με έντονες εικόνες και πολύ καλό ρυθμό. Edited September 25, 2004 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 24, 2004 Share Posted September 24, 2004 Πιστεύω προκαλεί κάποιο συναίσθημα. Απόγνωση, αν δεν κάνω λάθος. Ειδικά από τη μέση και ύστερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted September 24, 2004 Management Share Posted September 24, 2004 Απογοήτευση, ψυχοπόνια ίσως; Χμμμ … πάντως πολύ καλό … συγχαρητήρια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 24, 2004 Author Share Posted September 24, 2004 οπ! νιχιλιο, ναι μου ξέφυγε! αλλά το διόρθωσα! και κάνω το κινεζάκι... τσιν τσουν τσαν τσεν φου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted September 25, 2004 Share Posted September 25, 2004 Πολύ όμορφο. Είναι ωραίο το θέμα που αναπτύσεις στο ποίημα, όντως τα απραγματοποίητα όνειρα στοιχειώνουν. Και πολύ απαισιόδοξο το άτιμο... Και μια μικρή παρατήρηση: Στο "της θάλασσας που παρασύρει στα απερπάτητα βάθη της" μου φένεται λίγο αταίριαστη η λέξη απερπάτητα, σε σχέση με τα βάθη της θάλασσας. Αφού έτσι κι αλλιώς κανείς δε περπατάει στο βυθό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 25, 2004 Share Posted September 25, 2004 Διάβασα το ποίημα κάμποσες φορές. Οχι γιατί δεν ήταν κατανοητό η κάτι τέτοιο αλλά γιατί έχω την εντύπωση πως το είδα πολύ διαφορετικά από τους υπόλοιπους και ίσως ΚΑΙ από την πρόθεση της συγγραφέως. Στα Γιαπωνέζικα haiku, τα 17σύλλαβα ποιήματα που λατρεύω, ο σκοπός είναι να "πιάσει" ο ποιητής μιά στιγμή που είναι τόσο φευγαλέα, όσο και αιώνια. Να συλλάβει μια στιγμή/εικόνα τελειότητας η και τελείωσης. Κάτι τέτοιο μου προκάλεσε το ποίημά σου. Μια στιγμή όπου ο χρόνος σταματά και η συνείδηση η αντίληψη ξεπερνά την γραμμικότητα του χρόνου (πριν-τώρα-μετά) αλλά γίνεται κάτι πολύ πιό σφαιρικό. Τα συναισθήματα είναι ίσως νοσταλγία, λύπη, λίγη απελπισία αλλά από κάτω όμως βρισκεται και χαρά. Η χαρά μιάς επανένωσης. Αλλά εκεί ξεκίνησε το "διαφορετικά από τους υπόλοιπους" που είπα παραπάνω και μάλλον το πως το είδα δεν είναι αυτό που λέει το ποίημα. Το είδα δηλαδή πολύ πιό "dark" κατά κάποιον τρόπο. Σαν η στιγμές αυτές να είναι στιγμές που η ζωή της κοπέλας (βλέπω θηλυκό το προσωπο που μιλά στο ποίημα) χάνεται κάτω από τα κύματα, αλλά η ίδια ενώνεται με τη Μητέρα Θάλασσα. Αν και μάλλον είναι λάθος αυτή η εντύπωσή μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 26, 2004 Author Share Posted September 26, 2004 (edited) Dain... μου έκανε εντύπωση που αφιέρωσες τόσο χρόνο για να προσέξεις το ποίημα μου ευχαριστώ και εσένα και τα υπόλοιπα παιδιά αυτό που είπες για τα χάικου μου έκανε πολύ εντύπωση γιατί πρόκειται όντως για μια προσπάθεια να συλλάβω μια στιγμή,αν και εγω είμαι επηρεασμένη απο τον γερμανικό ρομαντισμό (ακόμα και αν έχει ξεπεραστεί προ πολλού).Στο γερμανικό ρομαντισμό ειδικά, η μοναδικότητα της στιγμής, της μια και μοναδικής ιδέας που σου δίνει την έμπνευση έκφρασης ενος συναισθήματος θεωρείται πολύτιμη. Δεν ήταν πάντα κάτι ξεκάθαρο, ούτε και στον ίδιο τον ποιητή η τον συγγραφέα αλλά αυτό δεν ήταν τόσο σημαντικό...μάλιστα ονομαζόταν το γαλάζιο λουλούδι (στο οποίο έχω αφιερώσει ενα άλλο ποίημα). Ήταν ένας γενίκος τίτλος, ώστε όλοι ακόμα και αν δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελε να πει ο ποιητής να μπορούν να λένε την άποψη τους.Μάλιστα παρόμοια αντίληψη είχαν και οι αρχαίοι αιγύπτιοι όπου ονόμαζαν την ιδέα ή την στιγμή μαατ απο την ομώνυμη θεότητα! Στο δικό μου μυαλό δεν είναι απλά μια ιδέα, μια στιγμή. Για μένα είναι εκείνη η μια ιδέα, εκείνης της μιας στιγμής, που σε κάνει καλύτερο ανθρώπο, που σε βοηθάει να εξελιχθείς και αυτο λέει το ποιήμα εν μέρει.Δεν μιλάει για σωματικό θάνατο, ούτε και για ψυχικό, αλλά για την στιγμή της αυτογνωσίας.Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιεί που τον οδήγησαν οι συνέπειες των επιλογών του, είτε είναι σωστές είτε οχι. Στην περίπτωση του ατόμου που περιγράφω, χάνει τον παλιό του εαυτό, χάνει ενα μέρος του εαυτού του,αυτού που κάποτε ήταν... όταν ακόμα ήθελε άλλα πράγματα. Αυτό το βιώνει με την μορφή του πνιγμού (που αν και για τους περισσότερους είναι ενας φριχτός θάνατος, εμένα μου αρέσει, γιατί ενώνεσαι με την μάνα θάλασσα και το όλο περιβάλλον θύμιζει έντονα μήτρα, είναι γεμάτο ζωή ακόμα και αν μια άλλη ζωη χάνεται-εκφράζεται ο αιώνιος κύκλος της ζωής και του θανάτου, που ποτέ δεν τελίωνει). Τα συναισθήματα που ήθελα να εκφράσω είναι πολλά και κανένα μαζί! Είναι η απόγνωση, ο φόβος, η θλίψη για την απώλεια του παλιού εαυτού και των ονειρων του και μαζί η γαλήνη,η ψύχραιμη κατάσταση του ήπιου περιβάλλοντος της μήτρας (όπως το μωρό όταν περιμένει να γεννηθεί ή όταν κατά μερικούς μια ψυχή επιλέγεται να ξαναζήσει=μετενσάρκωση). Μαζί, είναι η χαρά της γέννησης ενός νέου εαυτού, αυτού που τελικά επέλεξες καθώς σήκωσες το βάρος των επιλογών σου, που ίσως όμως δεν είναι εμφανές, όπως όταν το μωρό σοκαρισμένο απο την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος κλαίει, αλλά ο κόσμος το καλωσορίζει...Ίσως όμως κάποιος ή να μην καταλάβει τίποτα ή να μπλοκαριστεί απο όλα οσα ήθελα να πω και δεν νιώσει τιποτα...Αυτό που γενικά πιστεύω για την τέχνη είναι ...πως πρέπει να είναι πολύπλοκη, κάθε φορά που το διαβαζείς να βρίσκεις κατί νέο να πεις ακόμα και αν εσυ το έχεις γράψει και μαζί κατανοητό και οχι "δήθεν" , όσο για το αν είναι κορίτσι η όχι, επειδή εγώ είμαι κορίτσι γράφω σαν κορίτσι (και μου αρέσει), αλλα αυτό που πάντα προσπαθώ είναι να μην έχουν φύλο όσα γράφω, να είναι ανθρώπινα, να αναφέρονται και να αφορούν αυτό που όλοι είμαστε, πέρα απο διαφορές φύλου, θρησκείας, λαών κτλ, να μιλάνε στο είδος ανω θρωσκω τις ωπές Είναι πολλά ακόμα όλα όσα ήθελα να πώ κάθε στίχος και όλα όσα γράφω σημαίνουν κάτι (ίσως μόνο για μένα) αλλά, αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που προκαλεί στους άλλους και όχι σε μένα Ελπίζω να μην φαίνονται όλα αυτά γελοία η τίποτα τέτοιο... βασικά προσπαθώ δεν νομίζω πως θα το καταφέρω ποτέ Ηθικό δίδαγμα: πρέπει να διαβάσω χάικου! Edited September 26, 2004 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 29, 2004 Share Posted September 29, 2004 ανω θρωσκω τις ωπές Στρέφω τα μάτια προς τα πάνω....Άνθρωπος....Θρησκεία. Θαυμάσιο. Στο βιβλίο "Η Μαγεία του Νερού" απο τις εκδόσεις Χατζηνικολή, ένα βιβλίο σχετικά με το συμβολισμό του νερού στην Τέχνη, γράφει πως ο πνιγμός συμβολίζει την Ενωση της σάρκας με την ψυχή και κατ'επέκταση με το πνεύμα. Ισως από κει να επηρεάστηκα και να είδα έτσι το ποίημά σου.Χαίρομαι που η ερμηνεία μου δεν ήταν άσχετη. Τα Χάικου συχνά περιγράφουν καθημερινές στιγμές αλλά και πιό "άυλες", ανάλογα με την εποχή και τη νοοτροπία κάθε ποιητή. Την επόμενη φορά που θα συναντηθεί το φόρουμ θα σου φέρω το ένα βιβλίο που έχω, αλλά αν θέλεις μπορώ να βρω μερικά haiku links. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 29, 2004 Author Share Posted September 29, 2004 Α ναι θα θέλα να μου πεις μερικά links και να μου φέρεις και το βιβλίο!!! Πολύ χαίρομαι.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Blackcloak Posted September 29, 2004 Share Posted September 29, 2004 Laas7, το μάτι μου είχε πάρει ένα βιβλίο με χάικου, αρκετά χοντρο στις Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος(Σταδίου 5 ή κάτι τέτοιο παρεμφερές...).Το ποιημάσου είναι πάρα πολύ καλό!Το κοφτό, γρήγορο ύφος του αποδίδει νομίζω τέλεια την αίσθηση του πνιξίματος, του αδιεξόδου που προκαλεί η περισυλλογή πάνω σε απραγματοποίητα όνειρα!Keep up the good work!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 29, 2004 Author Share Posted September 29, 2004 Ναι ε??? Χμμμ..θα το έχω υπόψη μου μόλις τελίωσει η εξεταστικη να παω να ψάξω! Χαίρομαι που σου άρεσε το ποιημά μου και ελπίζω να σου αρέσουν και τα αλλα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted March 13, 2005 Share Posted March 13, 2005 Είναι πολύ όμορφο!!! σχεδόν όσο εγώ καταντώ μονότονος με τις αρχές των σχολίων μου... Μ'αρέσουν οι εικόνες που δίνεις, ίσως ανάμεσα σε μυθολογία και λαϊκή παράδοση, παράδοξες εικόνες της κοσμογονικής μυθολογίας! (Ιδίως το βότσαλα κλείνουν τα μάτια μου, / στον βραδινό μου ύπνο / πράσινα φύκια με τυλίγουνε / γίνονται η φορεσιά μου μου φέρνει μια εικόνα που δυσκολεύομαι πολύ να περιγράψω με κοσμητικά επίθετα - εξ ου και τα αμήχανα περί λαϊκής παράδοσης και δε συμμαζεύεται, πάντως νομίζω πως κάπως πλησιάζει η λ.π. και η μυθολ. αυτό που προσπαθώ να πω!) <διάβασε την παρένθεση με μια ανάσα και θα σου πω εγώ! [πνίγομαι ] Το αρνητικό της βραδυάς: ο πίνω νερό, πνίγομαι!. Δεν ξέρω γιατί (ίσως τα πολλά ρήματα σε οριστική, όπως θα λέγαμε στη Νεοελληνική Λογοτεχνία Κατεύθυνσης...) μου έδωσε μία εκτός κλίματος, αντιποιητική αίσθηση... Δεν ξέρω, μπορεί να είναι κουσούρι μου... Γενικά πάντως, η αίσθησή του με αιφνιδίασε, αλλά μου άφησε μια γλυκειά γεύση (και αλμυρή βέβαια, εξ άλλου λατρεύω το αλάτι!) Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 14, 2005 Author Share Posted March 14, 2005 Χε χε χε ορφέα! Βασικά δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί, αλλά αυτό που προσπαθώ για τα ποιήματα μου είναι να έχουν μια μουσικότητα και έναν δικό τους ρυθμό. Θα θέλα να μπορούσαν να ειπωθούν με μια αναπνοή, χωρίς σταματημό και να ρέουν... να κυλάνε... να φεύγουν και να αφήνουν γεύσεις...χαίρομαι πραγματικά αν το κατάφερα έστω και λιιιιιιιιίγακι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted March 17, 2005 Share Posted March 17, 2005 Μα ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΗΚΕΣ ΣΤΟΝ MSN!!?!? (μπουχου) Λοιπόν αυτό το συναίσθημα ακριβώς είχα στην πρώτη ανάγνωση ενός ποιήματός σου, το οποίο ή δεν βρίσκω ή δεν ξαναβλέπω έτσι [μέχρι τώρα]. Υποθέτω θα ήμουν σε αντίστοιχη διάθεση όταν το διθάβασα, πάντως μου βγήκε αυθόρμητα ακριβώς όπως το περιγράφεις! Μπορεί να ήταν κι αυτό, αλλά τότε δεν μου είχε αφήσει αυτή την αρμύρα των νησιώτικων μύθων, όπως όταν πόσταρα το προηγούμενο ποστ... Τώρα έχω ξαφνικά νεύρα γονεογενή, οπότε δεν έχω τίποτε άλλο να δηλώσω... Ωραίο, μπγαβό! Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eldikinquel Posted March 18, 2005 Share Posted March 18, 2005 Πολύ ωραίο ποιήμα με δυνατές εικόνες. Όντως διαβάζεται με μια ανάσα και αυτό βοηθάει στο να δυναμώσει αυτή η αίσθηση της απόγνωσης. Ή ίσως λόγω της αίσθησης της απόγνωσης, με προκάλεσε να το διαβάσω πιο γρήγορα... Γενικά ένιωσα ότι το άτομο αυτό είχε ανάγκη από βοήθεια και με έκανε να συμμερίζομαι την αγωνία και να θέλω να βρεθώ κοντά του για να το γλιτώσω από αυτή τη δύσκολη θέση. Πραγματικά πολύ όμορφο ποίημα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 19, 2005 Share Posted March 19, 2005 Έχει ωραίες εικόνες. Συμφωνώ σε αυτό με όλους. Αλλά χωρίς παρεξήγηση δεν με πείθει. Έχεις νιώσει το συναίσθημα που περιγράφεις σε βάθος; Δεν με πείθει για αυτό. Μου δίνει την αίσθηση που θα μου έδινε ένας καλοφτιαγμένος πίνακας που απεικονίζει κάτι που ο ζωγράφος δεν είδε ποτέ, ούτε στα όνειρα του, αλλά θα θελε να έχει δει για την εμπειρία, κι έτσι το ζωγραφίζει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 20, 2005 Author Share Posted March 20, 2005 (edited) Χμμμ...δεν σε πείθει νιέννα; Τι να πω οκ δεν έχω να προσθέσω κάτι σε αυτό... Εldikinquel (ουφ έχεις δύσκολοτσαχπίνικο nick και ελπίζω να μην έφαγα κάνενα γράμμα!)σε ευχαρίστω καλό μου για τα καλά σου λόγια... Edited March 20, 2005 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 20, 2005 Share Posted March 20, 2005 Δεν το είπα για κακό! Σε ρώτησα για να μου φύγει η απορία. Το έχεις ζήσει η όχι; Γιατί δίνει την αίσθηση πως όχι. Αυτό δεν πάει να πει πως δεν είναι όμορφο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 20, 2005 Author Share Posted March 20, 2005 Ναι, εχω ζήσει με κάποιο τρόπο ό,τι γράφω ήμουν τότε σε μεγάλη κατάθλιψη και στενοχώρια και δεν ήθελα να γράψω ένα ας πούμε κλασικό ποίημα μοναξιάς πόνου κτλ αλλά να βάλω εικόνες...εγώ προσωπικά νομίζω πως είναι πολύ δυνατοί στίχοι αλλά βέβαια είναι και θέμα οπτικής γωνίας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted March 21, 2005 Share Posted March 21, 2005 Πολύ όμορφο ποίημα! Γεμάτο εικόνες και συναισθήματα! Έρχονται και παρέρχονταιστοιχειώνουν τις στιγμές μου ζητάνε να πραγματοποιηθούν ή να χαθούν για πάντα Τους νιώθω απόλυτα αυτούς τους στίχους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted April 28, 2005 Author Share Posted April 28, 2005 Ei... king volsung... χαίρομαι που σου είπε κάτι το ποιήμα μου... έτσι είναι νομίζω για όλους μας τα προδομένα όνειρα...προσωπικές κατάρες αν θες...αλλά think pink! Αν πιάσεις πάτο δεν έχει πιο κάτω να πας οπότε αναγκαστικά μετά θα ανέβεις! Άσχετο το nick σου μου κάνει για κάτι με φωτιά..ισχύει;;; άσε και είναι το αγαπημενό μου στοιχείο της φύσης! δεν υπάρχει και κάνενα προσωπάκι με φωτία και εμένα να χορεύω γύρω γύρω σαν ινδιάνα!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.