Piers Anthony - Παρουσίαση

[Oberon]

O Piers Anthony είναι από τους συγγραφείς που συμπαθώ (έχω κάπου 20 βιβλία του, δηλαδή είναι ο 5ος σε σύνολο βιβλίων στη βιβλιοθήκη μου μετά τον Ασίμωφ, τη ΛεΓκεν, τον A.E. Van Vogt και τη Diana Wynne Jones). H αιτία που έχω τόσα βιβλία του είναι πως και μου αρέσει αλλά και είναι πολυγραφότατος, έχοντας γράψει βιβλία σε σχεδόν κάθε είδος φανταστικής λογοτεχνίας.

 

Η επταλογία Ιncarnations of Immortality (scj-fi/fantasy σειρά με τις ομαδικές "Ενσαρκώσεις" της Aθανασίας, μία σε κάθε βιβλίο:Death, Time, Fate, War, Nature, Evil and Good), η τριλογία God of Tarot (ένα μίγμα φιλοσοφίας, ε.φ. και μυστικισμού), η επταλογία Apprentice Adept (το πρώτο βιβλίο της οποίας, το Split Infinity, γυρίζεται ήδη σαν ανιμε), οι πενταλογίες Cluster και ChroMagic, η εξαλογία Βio of a Space Tyrant και βέβαια η γιγάντια τριανταενολογία Xanth!

Eπίσης έχει γράψει ερωτικά και ιστορικής φαντασίας βιβλία, όπως και δεκάδες άλλα μονά μυθιστορήματα.

 

Με εξαίρεση τη σειρά Xanth, τα περισσότερα βιβλία του δεν κατατάσσονται σε ένα είδος ξεκάθαρα, μια που συχνά είναι μίγμα ε.φ. και μυθοπλασίας ή εμπεριέχουν στοιχεία, έστω και δευτερεύοντα, από διάφορα λογοτεχνικά είδη.

 

Τα πρώτα βιβλία του που διάβασα, που ήταν και η πρώτη σειρά ε.φ. στα Αγγλικά που αγόρασα, ήταν το Cluster. Μια σειρά space opera, κλασσική αλλά και αρκετά προχωρημένη για την εποχή της, με πάρα πολλούς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες και φυλές. Xanth όμως, διάβασα για πρώτη φορά πριν καμμια δεκαετία αφού για χρόνια πριν τα έβλεπα στα ράφια της Φωλιάς του Βιβλίου που ήταν το πιο ενημερωμένο βιβλιοπωλείο για ε.φ. και φαντασία στην Ελλάδα.

 

Τα τελευταία χρόνια διαβάζω συχνά το online newsletter που δημοσιεύει ανά δίμηνο ο Anthony στο επίσημο site του. Μιλά για πάρα πολλά θέματα, άλλοτε γκρινιάζει, άλλοτε τα χώνει, αλλά πολύ συχνά έχει πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη συγγραφή, για τις εκδόσεις, ειδικά τις ηλεκτρονικές. Έχει μια λίστα με εκδότες του Internet, και μιλά πάντα έξω από τα δόντια για όλα και όλους, αλλά χωρίς "τουπέ" και αυτοθεοποίηση. Από τους κριτικούς, μέχρι τους επίδοξους συγγραφείς που συχαίνονται το rewrite, tips για χίλιες-δυο πλευρές της διαδικασίας της συγγραφής και της έκδοσης, πολιτικά και κοινωνικά σχόλια, αναμνήσεις από συναντήσεις με άλλους συγγραφείς (ο Anthony είναι ήδη 73 χρόνων) και άλλα. Το λινκ είναι εδώ:

 

http://www.hipiers.com

 

Ο ίδιος ο Anthony παραδέχεται πως η σειρά Xanth δεν είναι "υψηλή" λογοτεχνία, πως είναι "light fantasy", αρκετά παιδική αλλά συγχρόνως και best sellers που τον έκαναν πλούσιο.

Αυτή ακριβώς η εμπορική επιτυχία του Xanth ήταν η αιτία να ξεκινήσει ένας "πόλεμος" ανάμεσα στον Anthony και τους "κριτικούς" οι οποίοι ποτέ δεν τον πήραν στα σοβαρά, ακόμα και για τα πραγματικά "σοβαρά" βιβλία του, κάτι που πονάει βέβαια, και μια που ο Anthony δεν είναι ο τύπος που δεν θα αντιδράσει, ο "πόλεμος" αυτός καλά κρατεί!

Το πρώτο βιβλίο Χanth πήρε το βραβείο August Derleth το 1978. Η live ταινία που βασίζεται στο βιβλίο γυρίζεται τώρα από τη Warner με πιθανή πρεμιέρα το 2008.

Στην αρχή ο Anthony σκόπευε να γράψει μόνο μια τριλογία αν το Χanth 1 (A Spell For Chameleon) είχε επιτυχία. Η τριλογία γράφτηκε, η τριλογία έγινε εννεαλογία και από τότε βγαίνει ένα Xanth κάθε χρόνο, ενώ το 31ο βγαίνει το Φθινόπωρο και το 32ο έχει ήδη γραφτεί.

 

Η μαγική χώρα Χanth έχει το όνομα του "δαίμονα" X(A/N)th, ο οποίος είναι εν μέρει η πηγή της μαγείας του τόπου. Η λέξη "δαίμων" σ'αυτή την περίπτωση έχει την αρχαιοελληνική έννοια και όχι την τρέχουσα χριστιανική. Αυτό για να μην παρεξηγούμαστε.

Στην πραγματικότητα όμως, το όνομα είναι το Ελληνικό "Ξανθή" (Xanthe), που o Anthony σκεφτόταν να δώσει στην πρώτη του κόρη. Χρόνια αργότερα, έμεινε άναυδος, όταν ανακάλυψε πως το Xanth (προφέρεται Σάνθ) ενυπάρχει στο ίδιο του το όνομα! PierS Anthony!

 

To Xanth είναι μια χερσόνησος που τώρα μοιάζει πολύ με τη Φλόριντα (και πράγματι, οι τοποθεσίες είναι παραλλαγές αληθινών σημείων στη Φλόριντα των ΗΠΑ) αλλά στο παρελθόν θα μπορούσε να έμοιαζε με την Κορέα, τη χερσόνησο της Κριμαίας, την Ιταλία ή και την Ελλάδα ακόμα (εξ άλλου έχουμε Κένταυρους, νύμφες και σάτυρους, για να μην πούμε για την πόλη της Ξάνθης!). ;)

Σε κάποια σημεία υπάρχουν πύλες προς τη Mundania, που είναι το όνομα του δικού μας μη-μαγικού κόσμου για τους Ξανθιανούς. Οι πύλες αυτές επέτρεπαν την είσοδο στο Χanth, αν και όχι από την ίδια ιστορική εποχή ή τόπο, και μέσω αυτών ήρθαν οι πρώτοι άποικοι από τη Mundania. To πανίσχυρο μαγικό πεδίο του τόπου έκανε σύντομα τις νέες γενιές των αποίκων να αποκτήσουν μαγικές δυνάμεις.

Κάθε Ξανθιανός άνθρωπος γεννιέται με ένα ιδιαίτερο μαγικό ταλέντο που σχεδόν ποτέ δεν είναι το ίδιο με κάποιον άλλο. Τα ταλέντα αυτά μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό και ίσως άχρηστο, όπως το να δημιουργείς ανοιχτότερου χρώματος λεκέδες σε ένα βαμμένο τοίχο, μέχρι απίστευτα ισχυρές δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν ακόμα και τους βασικότερους κανόνες της πραγματικότητας.

 

Με το πέρασμα των αιώνων όμως, ακόμα και τα ζώα μεταλλάχτηκαν, μερικά "ενώθηκαν" με ανθρώπους, οι ίδιοι οι άνθρωποι άλλαξαν και από αυτές τις αλλαγές και μεταλλάξεις δημιουργήθηκαν πάμπολλες άλλες φυλές, νοήμονες και μη, η παράξενη χλωρίδα και πανίδα του Xanth, όπως οι Κένταυροι, οι Goblins, οι φιδοειδείς Naga, νύμφες και σάτυροι, γνώμοι και νάνοι, δράκοντες, rocs, φοίνικες, δαιμόνια, "night mares", κλπ κλπ.

 

Μετά από πολλά "κύματα" νέων αποίκων, το Xanth σήμερα είναι ένας συρφετός από πολλές φυλές που η κάθε μια έχει τον "βασιλιά" της. Bασιλιάς των ανθρώπων, οι οποίοι είναι γύρω στις 3500, είναι πάντα κάποιος που έχει μια υψηλού επιπέδου μαγική ικανότητα. Ο Βασιλιάς μπορεί να παντρευτεί, αλλά η Βασίλισσα δεν έχει δικαίωμα να κυβερνήσει, σύμφωνα με την παράδοση.

Σε μια φάση όμως, δεν υπήρχε κανένας άντρας που να έχει τόσο μεγάλη μαγική ικανότητα. Υπήρχε όμως μια γυναίκα, η Elona με τη δύναμη της μακροζωίας! Το δίλλημα το έλυσαν με καθαρά Xanthian τρόπο. Η παράδοση έλεγε πως ο βασιλιάς κυβερνά, όχι όμως πως πρέπει να είναι αναγκαστικά άντρας! Αρκούσε να είναι άνθρωπος. Έτσι η Εlona στέφθηκε ο πρώτος θηλυκός "Βασιλιάς". Τώρα, αν παντρεύτηκε μετά κάποιον και ο άντρας της έγινε Βασίλισσα, δεν το ξέρουμε ακόμα!

 

Στα βιβλία Xanth μεγάλο ρόλο παίζουν τα λογοπαίγνια τα οποία συχνά είναι κυριολεκτικά, και δυστυχώς δεν μπορούν να μεταφραστούν στα Ελληνικά μια που σ'αυτά βασίζονται πολλές φορές σημαντικά σημεία της πλοκής.

Ακριβώς αυτά τα λογοπαίγνια είναι που έχουν κάνει τη σειρά να μη θεωρείται "σοβαρή", έστω και σαν "light fantasy". Έχουν βέβαια μεταφραστεί στα Γερμανικά - και σε άλλες γλώσσες - αλλά αναρωτιέμαι τι είδους μετάφραση έγινε. Ίσως στα Γερμανικά που είναι "επικολλητική" γλώσσα, να ακούγεται πιο φυσική η μετάφραση των λογοπαιγνίων, αν και ίσως χάνεται η ουσία τους.

 

Υπάρχουν φανς που λατρεύουν τη σειρά ακριβώς επειδή έχει αυτά τα λογοπαίγνια, ενώ άλλοι πάλι τα μισούν θεωρώντας τα "cheesy" και θα προτιμούσαν να μην υπάρχουν καθόλου. Τα ονόματα των χαρακτήρων, ονόματα φυτών και ζώων, ακόμα και ο τίτλος κάθε βιβλίου είναι ένα λογοπαίγνιο, όπως π.χ. Isle of View, A Roc and a Hard Place κλπ, αν και από ότι έχω ακούσει στα τελευταία βιβλία που έγιναν πιο βαθιά και περίπλοκα τα λογοπαίγνια έχουν ελλατωθεί πολύ.

 

Να μερικοί χαρακτήρες και άλλα όντα από τη σειρά:

 

H Chameleon -πρωταγωνίστρια του πρώτου βιβλίου - είναι μια κοπέλα του Xanth η οποία έχει την εξής δύναμη που είναι και κατάρα συγχρόνως: Όταν είναι εξαιρετικά όμορφη είναι εντελώς ηλίθια. Όταν σιγά-σιγά αλλάζει, ανάλογα με τις φάσεις της Σελήνης, όσο χάνει την ομορφιά της, τόσο γίνεται και πιο έξυπνη, μέχρι να καταλήξει μεγαλοφυής αλλά κακάσχημη σαν στρίγγλα!

Συναντά τον Bink ο οποίος αντιμετωπίζει την εξορία γιατί σε αντίθεση με κάθε άλλο Xanthian, δεν έχει απολύτως καμμία μαγική δύναμη, φαινομενικά, κάτι που τον κάνει απόκληρο της, συντηρητικής τότε, Ξανθιανής κοινωνίας!

Έτσι ξεκινά το πρώτο βιβλίο της σειράς, και ακολουθούν δεκάδες άλλα με πάμπολλους και παράξενους χαρακτήρες.

 

Οι "Νight Mares" είναι φυσικά Οι Φοράδες των Νυχτερινών Ονείρων, πανέξυπνα πλάσματα που ζουν στις "θάλασσες" (mares) της Σελήνης, όπως η Mare Imbrium, μια μαύρη φοράδα που συχνά εμφανίζεται στα βιβλία. Υπάρχουν βέβαια και οι "Day Mares", οι Φοράδες της Ονειροπόλησης και του Οραματισμού.

 

Το λουλούδι "Lady's Slipper" είναι φυσικά ένα φυτό που βγάζει γυναικείες γόβες. Η ίδια η φύση του Χanth προσφέρει τα απαραίτητα στους κατοίκους της, από ρούχα, μέχρι φαγητό κλπ.

 

Το "strangleweed" που στον δικό μας κόσμο είναι ένα μάλλον ακίνδυνο αγριόχορτο, εκεί είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.

 

Το "Pet Peeve" είναι ένα πουλί που κάποιος πρέπει να πάρει σαν κατοικίδιο οπωσδήποτε, στο ομώνυμο βιβλίο, μόνο που το κωλόπουλο είναι αναιδέστατο και βρίζει τους πάντες με τη φωνή εκείνου που το κατέχει εκείνη τη στιγμή. Στο συγκεκριμμένο βιβλίο ιδιοκτήτης του είναι ένας φουκαράς γκομπλινάκος που του το φόρτωσαν επειδή έτυχε να γεννηθεί καλοπροαίρετος, σε αντίθεση με τους άλλους γκόμπλινς.

 

Η Demoness Metria, γνωστή σαν D.Metria ή Demetria είναι μια πολύ σέξυ "διαβολίτσα", και από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες, γεμάτη χιούμορ, σκαμπρόζα και πονηρή, έτοιμη να εξαπατήσει οποιονδήποτε ή να αποκαλύψει το μεγάλο "ταμπού" της Adult Conspiracy, πριν της ώρας της. Η Metria έχει ένα χαρακτηριστικό που συχνά την αποκαλύπτει, ακόμα κι αν έχει αλλάξει μορφή. Δεν μπορεί να θυμηθεί με τίποτα απλές λέξεις όταν μιλάει. Έχει ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας που πάει κάπως έτσι:

 

"Fine with me," Metria said. She reached for the key. Her fingers closed on it, but passed right through it. "I can't seem to get a tentacle on this thing", she said, disconcerted.

"A what?" I asked.

"Appendage, extremity, limb, mitt, paw--"

"Oh, a hand," I said.

"Whatever."

 

Σε άλλο βιβλίο πάλι, η δύστυχη Centaurpede, ένα ον μισή γυναίκα και μισή ιπποειδές αλλά με εκατό μικρά αλογίσια πόδια, εξορίζεται από τους "φυλετικά αγνούς" Κένταυρους, όταν ανακαλύπτουν την ύπαρξή της που θεωρείται "ύβρις". Τελικά όμως, και η καημένη η Κενταυροποδαρούσα βρίσκει τη θέση της στο Xanth!

 

Στο Question Quest, o μεγαλύτερος μάγος του Χanth, ο Humfrey που είναι Information Wizard και μοιάζει με γνώμο, διηγείται την ιστορία του μέρος της οποίας είναι και τα μεταλλαγμένα "tics". Εδώ ο Piers Anthony ξεσάλωσε τελείως, τόσο σαν περιβαλλοντολόγος, όσο και σαν κριτικός των κριτικών.

Ο αδελφός του Ηumfrey έχει μια φάρμα όπου εκτρέφει "tics" δηλαδή τσιμπούρια στα Ελληνικά. Στο Xanth όμως, τα tics όταν διασταυρωθούν με τα tocs αποτελούν την κύρια ύλη για να λειτουργήσει ένα ρολόι, από τα λίγα που υπάρχουν. Γίνεται κάποιο είδος "τήξης" (hey, λογοπαίγνιο στα Ελληνικά. Πολύ Xanth διαβάζω :tongue: ) και η μαγική ενέργεια που εκλύεται από την ένωση των εντόμων, κάνει τα ρολόγια να λειτουργούν, και τα "tick-tock" των μεταμορφωμένων σε μαγική ενέργεια εντόμων σημαίνει πως τα ρολόγια και ο σχετικός χρόνος λειτουργούν καλά.

 

Όμως ξαφνικά τα tics αρχίζουν να μεταλλάσονται, κάτι πολύ άσχημο, τόσο για τον αδελφό του Humphrey, όσο και για τους κατοίκους μια που αυτή είναι η μοναδική φάρμα που εκτρέφει tics. O Ηumfrey καταφέρνει να τσακώσει ένα από τα πιο επικύνδινα μεταλλαγμένα tics, ένα "cri-tic" που τον εκνευρίζει αφόρητα καθώς εκείνος προσπαθεί να πειραματιστεί ώστε να βρει την αιτία της μετάλλαξης.

Και δεν είναι μόνο τα αγενή και προσβλητικά cri-tics, που είναι και από τις κύριες αιτίες της μετάλλαξης, αλλά και όλα τα άλλα. Fran-tics, fantas-tics, orgias-tics, climac-tics, pedan-tics, empha-tics, fana-tics, ecsta-tics κλπ.

Μερικά, όπως τα fantas-tics και τα ecsta-tics τα άφησε ελεύθερα να πολλαπλασιαστούν κι ας ήταν μεταλλαγμένα και άχρηστα στην "ωρολογοποιία". Στα cri-tics όμως, τους άλλαξε τον αδόξαστο!!

 

Tόσο ο Humfrey, όσο και η ευγενική 6η γυναίκα του Gorgon/Medusa με το τρομερό βλέμα που το κρύβει φορώντας ένα καπέλλο με βέλο, είναι Ξανθιανές αποδόσεις του Lester και της Judy-Lynn Del Rey, editors της Del Rey, με τους οποίους συνεργαζόταν ο Anthony, μέχρι περίπου το θάνατο της τρομερής και φοβερής Judy-Lynn, που ήταν νάνος μεν στο ανάστημα, αλλά γίγαντας σαν προσωπικότητα στον εκδοτικό χώρο.

 

Τα παραπάνω με τα tics είναι ένα παράδειγμα των δυσκολιών που θα αντιμετώπιζε ένας πιθανός μεταφραστής των Χanth στα Ελληνικά, αν και στο συγκεκριμμένο θα μπορούσε να γίνει μια μετάφραση με λίγο cheating, (ίσως μεταφράζοντας τα tics σαν "τίκια") μια που πολλές λέξεις έχουν Ελληνική ρίζα. Προσωπικά θα μ'άρεσε να το προσπαθούσα και σαν μεταφραστική πρόκληση και σαν συγγραφική. ;)

 

Η σειρά Xanth έχει κατηγορηθεί άδικα και για κάτι άλλο, ίσως πιο σοβαρό. Αν και έχει παιδιάστικη διάθεση, παρόλο που υπάρχει κάποια βία και πολλή περιπέτεια, προδοσία και καμμιά φορά και θάνατος, όπως και άλλα σκοτεινά σημεία (Δύο τέτοια παραδείγματα είναι η επικίνδυνη μεταμόρφωση της Metria στην παρανοική προσωπικότητα της D.Mentia ή τα παιχνίδια που παίζει ο X(A/N)th με τον ΕARTH, το JUPITER κλπ με μεγάλες επιπτώσεις για τη χώρα), υπάρχει και το σεξ! Αυτό που λέγεται Adult Conspiracy!

 

Η αισθησιακή πλευρά της σειράς έχει ενοχλήσει πολλούς. Υπάρχουν "ερωτικές" σκηνές ανάμεσα σε ανήλικους χαρακτήρες, οι οποίες όμως είναι γραμμένες με μια πονηρή, αλλά και παιδιάστικη διάθεση, όπως ίσως θα έβλεπε ένα παιδί αυτόν τον "απαγορευμένο" κόσμο των μεγάλων, χωρίς όμως ποτέ να υπάρχει η παραμικρή χυδαιολογία!

 

Δεν υπάρχουν τέτοιες σκηνές βέβαια ανάμεσα σε παιδιά, αλλά με έφηβους χαρακτήρες ή ενήλικους. Η Adult Conspiracy είναι αυτό που χωρίζει τους ανήλικους, από τους ερωτικά έμπειρους ενήλικους ανθρώπους που "στέλνουν σήμα στον πελαργό" (στο Χanth δεν υπάρχει εγκυμοσύνη στους ανθρώπους. Το πολύ σεξ, πέρα από την ικανοποίηση, είναι συγχρόνως ένα σήμα για να φέρει ο πελαργός ένα μωρό, κυριολεκτικά.)

 

Οι έφηβοι χαρακτήρες νιώθουν όμορφα να κοιμούνται ο ένας με τον άλλον, να αγγίζονται στα πεταχτά, αλλά η μύηση στην Adult Conspiracy είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Δεν βλέπουν το σεξ σαν κάτι απαγορευμένο, αλλά δεν φαντάζονται και τι ακριβώς είναι προτού το βιώσουν. Νιώθουν μόνο κάποια απόμακρη υποψία. Όταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι κάνουν μπάνιο γυμνοί, βλέπουν ο ένας τον άλλον, και νιώθουν έντονη έλξη αλλά με "άμορφα" συναισθήματα και ιδέες για το τι μπορεί να γίνει.

Αντίθετα - και πιο παιδιάστικα - το να δει ένας άντρας ή ένα έφηβο αγόρι την κυλότα μιας γυναίκας καθώς ο αέρας σηκώνει τη φούστα της, θα τον φέρει σε πολύ πιο αμήχανη θέση, ενώ τα πιο μικρά παιδιά θα τραγουδούσαν

 

We see England, we see Xanth

We see Melantha's underpanth. :tongue:

 

Λόγω της αισθησιακότητας που έχουν κάποιες σκηνές, λόγω του γεγονότος πως η Adult Conspiracy είναι συχνά στο προσ;κήνιο σαν κομμάτι της ωρήμανσης των χαρακτήρων, λόγω της διάχυτης παιδικότητας των βιβλίων, και επειδή έχει γράψει κει ερωτικά (αν και όχι χαμηλού επιπέδου τσόντες) ο Αnthony έχει κατηγορηθεί πως προβάλλει σχεδόν το σεξισμό προς το γυναικείο φύλο, το σεξ μεταξύ εφήβων, το σεξ εκτός γάμου και την…παιδεραστία!!! Πώς να μην πνέει τα μένεα για τους ηλίθιους και συντηρητικούς και αήθεις κριτικούς;

 

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Ο Anthony σατιρίζει τόσο τους άντρες, όσο και τις γυναίκες. Στις περιπέτειες που εκτυλίσσονται στο Xanth και σε άλλους παράξενους κόσμους, υπάρχουν εκατοντάδες χαρακτήρες ανθρώπινοι και μη, μερικοί σε πολλά βιβλία, άλλοτε σαν πρωταγωνιστές, άλλοτε σαν guests, άλλοτε σαν σύντροφοι σε κάποιο quest.

Mέσα σε τόσα βιβλία πολλοί χαρακτήρες έχουν εξελιχθεί, έχουν κάνει παιδιά, τα παιδιά τους γίνονται κι αυτοί πρωταγωνιστές, είτε είναι αγόρια, είτε κορίτσια. Δεν υπάρχει πουθενά διαχωρισμός των φύλων, πέρα από τη σάτιρα. Και κάθε ιστορία είναι χιουμοριστική, ή σοβαρή, σουρεαλιστική ή μυθική, επιστημονικοφανταστική ή απλά "κουφή" μπρος και πίσω στο χρόνο και το χώρο αυτής της μαγικής χώρας.

 

Γι'αυτό και αρέσουν τα Xanth τόσο πολύ. Είναι μια καλή σειρά σαν εισαγωγή στη fantasy, ειδικά για πιο νεαρούς, χαλαρωτική και ευφάνταστη που δίνει διάφορα "groans" στον αναγνώστη με τα λογοπαίγνιά της, και είναι κάπου κρίμα που δεν μπορεί να μεταφραστεί στα Ελληνικά, και δεν έχει μεταφραστεί ποτέ.

 

Κάποιοι τη λατρεύουν, άλλοι τη μισούν και τη θεωρούν εμπορικό σκουπίδι. Προσωπικά πιστεύω πως είναι λίγο επίκτητο γούστο, όπως το χάγκις περιχυμένο με ουίσκυ στους Σκοτσέζους, ή ο πατσάς με σκορδοστούμπι σε μας.

 

Όσοι είχαν την υπομονή να διαβάσουν ως το τέλος την παρουσίαση αυτή ίσως πουν "Xanth, και πράσιν'άλογα!" Μπορώ μόνο να πω, ναι! Υπάρχουν πράσινα άλογα στο Xanth κατά πάσα πιθανότητα. Ίσως κάποια ξαδέλφη της Mare Imbrium!!

 

Mερικά λίνκια ακόμα:

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Piers_Anthony Anthony enty στη Wiki.

http://en.wikipedia.org/wiki/Xanth Xanth entry

Edited May 15, 2007 by Dain

[Nihilio]

Πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση Διονύση. Κάπου εδώ άλλος ένας συγγραφέας που θα διαβάσω κάποια στιγμή μπαίνει στη λίστα μου.

[Darkchilde]

Έχω διαβάσει τα Incarnations of Immortality, και είχα ξετρελλαθεί με την παρουσίαση του Incarnation of Evil, ή Satan. επίσης και το πρώτο της σειράς, με τον Death έχει αρκετό γέλιο. Μία σειρά που ευχαριστήθηκα, και θα πρότεινα να την διαβάσετε. Μόνο 7 βιβλία, όχι μεγάλα. Όσο για τα υπόλοιπα του Piers Anthony, τα πρώτα 3 της σειράς Xanth είναι στα αδιάβαστα... (ναι, Διονύση, ξέρω τι θα πείς...)

[Naroualis]

Όσο παιρνάει ο καιρός, ανακαλύπτω ότι έχω μεγάλα κενά στο αναγνωστικό μου παλμαρέ. Και Dain, curse you, με έβαλες στα αίματα για μεγάλη χρηματική ζημιά...

 

Είχα διαβάσει κάποια μικρά διηγήματα του Άντονυ, απ' όσο θυμάμαι. Μου είχαν αφήσει μια εξαιρετική επίγευση. Άντε να δούμε πώς θα είναι και σε μεγαλύτερα κείμενα.

[Oberon]

Χαίρομαι που σας άρεσε η παρουσίαση.

Eυθυμία, όλοι έχουμε "κενά" και αυτό είναι που κάνει την παρέα μας πιο γοητευτική. Να μικραίνουμε ο ένας τα αναγνωστικά κενά του άλλου, και να μεγαλώνουμε τα κενά του πορτοφολιού του, παρασύροντάς τον στο "δρόμο το χωρίς γυρισμό!"

 

Έχω διαβάσει δύο από τα Incarnations of Immortality και τα συστήνω και γω. Απο τα Xanth έχω καμμιά δεκαπενταριά, αλλά δεν τα έχω διαβάσει όλα ακόμα (Ι can hear Voula snickering now!) :tongue:

 

Υπάρχει continuity στα Xanth, αλλά γενικά τα βιβλία έχουν αυτοτέλεια, οπότε δεν είναι ανάγκη να τα διαβάσει κανείς όλα και με τη σειρά, ειδικά αφού κάμποσα είναι σε εποχές του παρελθόντος ή σε άλλους κόσμους. Όπως σε κάθε μεγάλη τεραστιο-λογία, κάποια είναι καλύτερα, κάποια λιγότερο καλά. Παρακάτω ακολουθεί ένας χάρτης του Xanth, και μια μικρή λίστα με Xanth novels που θα πρότεινα. (Στην παρακάτω λίστα προσθέστε και τα: The Dastard και Υοn Ill Wind για τα οποία έχω ακούσει πολύ καλά λόγια, αλλά δεν τα έχω. Θα φροντίσω όμως να τα αποκτήσω). ;)

 

 

To Xanth μοιάζει σε πολλά με τη Φλόριντα, αλλά είναι πάρα πολύ πιο παράδοξο!

 

 

 

xanth #1: A Spell For Chameleon. Aπό δω ξεκινούν όλα.

Xanth #2: The Source of Magic. Πως και γιατί υπάρχει το Xanth.

 

 

Xanth #6: Night Mare. Mε τη Φοράδα της Νύχτας Μare Imbrium. Στο εξώφυλλο ο Μάγος Humfrey.

Xanth #13: Isle of View. Διπλή ιστορία με την απαγωγή του φτερωτού κένταυρου Che, και την ηλιθιότητα του πρίγκιπα Dolph, που είναι σε ηλικία μύησης στην Adult Conspiracy, έχοντας να διαλέξει ανάμεσα στην ασχημούλα Electra που τον αγαπά, και την όμορφη φιδοειδή Nada, των Naga -που γίνεται όμως κανονικό κορίτσι- και η οποία μάλλον αδιαφορεί για το Dolph. Στην προσπάθεια να "ξυπνήσει" ο Dolph βοηθά η Metria που γίνεται έξαλλη μαζί του, γιατί ο "ξανθός πρίγκηψ", σε αντίθεση με τα κορίτσια που είναι μάλλον "μπασμένες στο κόλπο", είναι εντελώς χλιμίτζουρας και ζωντόβολο!

 

 

Χanth #19: Roc And A Hard Place. H Metria αναγκάζεται να αναλάβει μια σημαντική αποστολή χωρίς τη θέληση της, που την κάνει να ταξιδέψει σε όλο το Xanth. Στο εξώφυλλο η Metria με πιο ενήλικη και σεμνή μορφή (και αταίριαστη για το χαρακτήρα της).

Xanth #21: Faun and Games. O Forrest Faun, ένας νεαρός σάτυρος εγκαταλείπει με μισή καρδιά το δάσος του και το κυνήγι των νυμφών, για να ταξιδέψει σε άλλους σουρεαλιστικούς και αλλόκοτους κόσμους ώστε να σώσει ένα σημαντικότατο Δέντρο!

 

 

Xanth #29: Pet Peeve. Ο Goody Goblin, που λέγεται έτσι ειρωνικά επειδή είναι καλόκαρδος, μαζί με το προσβλητικό βρωμοπούλι Pet Peeve, και τη Χάννα τη Βάρβαρη, ανοίγουν κατά λάθος το δρόμο σε μια "ρομποτική" φυλή να κατακτήσει το Xanth, ενώ προσπαθούν να φέρουν σε πέρας μια άσχετη αποστολή.

 

Περισσότερα στοιχεία για όλα τα Xanth, όπως και για τις άλλες σειρές του Anthony, εδώ:

 

http://www.piers-anthony.com/xanth.html

 

Προσοχή στα spoilers!! ;)

Edited July 31, 2007 by Dain

[Oberon]

Αυτές τις μέρες διαβάζω το Question Quest, που ανέφερα πιο πάνω, στη φάση με τα "tics". Eπειδή δεν μπορώ να προτείνω ένα βιβλίο προτού το διαβάσω, δεν το έβαλα στην παραπάνω λίστα. Όμως παιδιά, αν και όλα έχουν χιούμορ, είναι το πρώτο βιβλίο Χanth στο οποίο έχω γελάσει μέχρι δακρύων, όχι μόνο με τα tics αλλά και σε μια φάση αργότερα ανάμεσα στον Humfrey και τη Metria. Από αυτή τη φάση και μόνο, καταλαβαίνω γιατί μερικοί κριτικοί θεωρούν το Χanth borderline porn! Αν θέλετε, μπορώ να βάλω ένα μικρό απόσπασμα.

[Naroualis]

Λοιπόν.

 

πρώτον, έχω στα χέρια μου το A Spell for Chameleon και το Source Of Magic. Έχω διαβάσει μόνο το μισό πρώτο και καταλαβαίνω γιατί σου άρέσει τόσο, Διονύση. Αυτό θα μπορούσες να το είχες γράψει κι εσύ ο ίδιος. Είναι ακριβώς ότι θα σου άρεσε κι ότι θα αγαπούσες πολύ.

 

Δεύτερον, σου είπα ότι σε μισώ έτσι; Με έβαλες σε πολλών ευρώ ζημιά, μίστερ. Αλίμονο στην τσέπη μου.

 

Τρίτον, για τους υπόλοιπους. Τολμήστε το. Είναι πολύ ευχάριστο βιβλίο (τουλάχιστον το πρώτο που διαβάζω) έχει μια απαλή-απαλότατη πέτσα αφέλειας, αλλά κατά βάθος μιλάει για ένα μέρος όπου κανένας δε μπορεί να είναι αφελής, γιατί θα πεθάνει. Έτσι απλά. Για εκείνους που έχουν καλά τα αγγλικά μέσα στο κεφάλι τους, η αναζήτηση των λογοπαίνιων θα είναι απολαυστικότατη. Δεν είναι βιβλίο που το διαβάζεις μόνο μια φορά και τα λογοπαίγνια συμβάλουν σ' αυτό.

 

Και τέλος, εγώ προσωπικά θα ήθελα εκείνο το απόσπασμα από το Question Quest.

[Oberon]

Χαίρομαι που σ'αρέσει το Spell, Ναρουάλις. Όντως είναι κάτι που θα μου άρεσε να γράψω και γω, αν και όχι με τόσα puns. Σε μερικά βιβλία αργότερα τα puns είναι υπερβολικά πολλά και ίσως κουράσουν, αλλά όπως έλεγα σε κάθε τέτοια μεγάλη σειρά υπάρχουν καλύτερα και λιγότερα καλά βιβλία.

Αυτή η "πέτσα" αφέλειας, είναι γεγονός πως μ'αρέσει σε σχετικά μικρές δόσεις όπως και η "πονηρή αθωότητα" που βγαίνει μέσα από το Xanth (όχι σε στυλ Λολίτα, αλλά περισσότερο σαν μια αθώα αντιμετώπιση των μυστικών της ζωής χωρίς επιβεβλημένες ενοχές αλλά με την αποδοχή κάποιων άλλων ταμπού).

 

Αλήθεια, το Spell το παράγγειλες ή το βρήκες σε κάποιο βιβλιοπωλείο εδώ. Ρωτάω γιατί κάπου έχει εξαφανιστεί το δικό μου αντίτυπο και με βλέπω να το ξανααγοράζω.

 

Το απόσπασμα θα το βάλω σε λίγο.

[Naroualis]

Το παρήγγηλα. Δεν έχω την υπομονή να ψάχνω, ειδικά όταν πρόκειται για ξενόγλωσσα βιβλία.

[zoyki]

Του Anthony έχω διαβάσει μόνο το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του με τίτλο How precious was that while. Και είναι απίστευτο το πώς τα χώνει στους παράγοντες του βιβλίου αλλά και πώς αφήνει να φανεί η αγάπη του για τη συγγραφή. Ειδικά για όσους γράφουν είναι όμορφο και "διδακτικό".

Αυτά από μια παλιά που οι περισσότεροι ούτε που θα θυμούνται

[RaspK]

Σιγά που δε σε θυμόμαστε - μόλις έμπαινα ν' ανοίξω topic για ένα... θεματάκι. ;)

 

Ευχαριστώ για το περί της βιογραφίας: μου αρέσουν πολύ κάτι τέτοια.

[Oberon]

Φυσικά σε θυμόμαστε. Να μας θυμάσαι και συ πιο συχνά.

Aλήθεια θα ενδιαφερόσουν να ανταλλάξεις, πουλήσεις, δώσεις δωρεά, ή whatever άλλο τη βιογραφία του Άντονυ?