DinoHajiyorgi Posted May 21, 2007 Share Posted May 21, 2007 Ο δημοσιογράφος, ο κύριος Κίτρος, ανοίγει την πόρτα και χώνει το κεφάλι του στο γραφείο της προϊσταμένης. «Προϊσταμένη!» «Είστε ο κύριος Κίτρος;» «Μάλιστα. Από τον Ημερήσιο Τύπο.» Μπαίνει μέσα κι σφίγγει το χέρι της κυρίας με τη λευκή ποδιά και φραουλί μαλλιά. Του δείχνει την θέση απέναντι από την δική της και τον προτρέπει να καθίσει. Κοιτάζονται για λίγο σαν να περιμένουν ο άλλος να πει κάτι πρώτος. «Συγνώμη που σας κοιτάω έτσι, αλλά…Δύσκολο να πιστέψω πως είστε υπαρκτό πρόσωπο» λέει η γυναίκα σπάζοντας πρώτη την αμηχανία. «Γιατί;» «Ο Μαθίας σας ζητούσε όλη τη βδομάδα. Με όλα τα τρελά που μας έχει αραδιάσει νομίσαμε πως σας είχε επινοήσει.» «Κι εμείς ξαφνιαστήκαμε όταν πήρατε τηλέφωνο. Θα πρέπει να είδε το όνομα μου σε κάποια εφημερίδα…» «Πολύ πιθανό…» «Λέτε λοιπόν να μιλήσει σε μένα; Θα μας πει που έχει κρύψει το διαμάντι;» «Λέτε; Δεν αποκλείω τίποτα. Όλο εσάς ζητούσε. Είχε και έναν χάρτη που μετά έκαψε απελπισμένος…Μια από τις πολλές του δραματικές εξάρσεις.» «Πιστεύει ακόμα πως ζει ανάποδα στον χρόνο;» «Ναι…Σσς, νομίζω τον φέρνουν…Μην κάνετε θέμα την τρέλα του. Είναι ευαίσθητος.» «Κατάλαβα.» Δύο μπρατσαράδες σπρώχνουν τον Μαθία μέσα. Κοκαλιάρης, το πρόσωπο του ένα νευρικό τικ, ακούρευτα, όρθια μαλλιά. Κοιτάζει συνέχεια με μάτια γουρλωμένα. Ο Κίτρος, που έχει σηκωθεί, κάνει ένα βήμα πίσω νευρικός. Μόλις όμως ο Μαθίας βλέπει τον Κίτρο, το πρόσωπο του τρελού φωτίζεται όλο συμπάθεια. Πάει δίπλα στον δημοσιογράφο και του ψιθυρίζει εμπιστευτικά. «Μη φύγεις. Θα σου ετοιμάσω ένα χάρτη και θα σου τα πω όλα με λεπτομέρειες… Έγινε πατριωτάκη;» Ο Κίτρος ξαφνιάζεται αλλά δεν το κάνει θέμα. Η προϊσταμένη αποσύρεται με τους μπρατσαράδες και τους αφήνουν μόνους. Καταλήγουν να καθίσουν αντικριστά. Ο Κίτρος βγάζει ένα μπλοκ στο οποίο γράφει κάποιες σημειώσεις. «Ε, τελικά σας συμπάθησα. Ξεκινήσαμε κάπως άγρια αλλά είστε εντάξει» λέει ξαφνικά ο Μαθίας. Σχεδόν αμέσως ξεκινάει τον συλλογισμό του ο κύριος Κίτρος. «Με ξαφνιάσατε. Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας.» «Α ναι, συγνώμη και για τα αρχίδια, ε;» «Τα αρχίδια;» Ο Κίτρος κοιτάζει μπερδεμένος. «Έπρεπε να μου το πείτε νωρίτερα πως είστε δημοσιογράφος.» Ακόμα πιο μπερδεμένος. «Δεν το ξέρατε πως είμαι δημοσιογράφος;» «Ψέματα. Σήμερα σας είδα πρώτη φορά στη ζωή μου.» «Η προϊσταμένη μου είπε πως με ζητούσατε όλη τη βδομάδα.» Ο Κίτρος περιμένει για σχόλιο που δεν έρχεται. Αντ’ αυτού ο Μαθίας χαμογελάει πλατιά και του δείχνει με νόημα το εσωτερικό τσεπάκι του σακακιού του. Του κλείνει και το μάτι. «Ίσως. Έχω αρχίσει να σε συμπαθώ εσένα.» «Και θα μου πείτε τώρα που κρύψατε το διαμάντι που ψάχνουν οι πάντες;» Περιμένει τον Μαθία να απαντήσει αλλά ο ασθενής κοιτάζει γύρω του αδιάφορα. Του κλείνει πάλι το μάτι με νόημα και χαϊδεύει το τσεπάκι από πάνω με νόημα. Ο Κίτρος αναρωτιέται τι να έχει ο Μαθίας στη τσέπη του και ξεφυσάει αγχωμένος μην ξέροντας πώς να συνεχίσει. Γυρνάει πάλι την προσοχή του σε παλιές σημειώσεις στο μπλοκάκι του. «Τι λέτε;! Πατριωτάκη λοιπόν!» ξεφωνίζει πάλι ο τρελός κάνοντας τον δημοσιογράφο να αναπηδήσει στη θέση του. «Τέλος πάντων…» λέει ο Κίτρος και καθαρίζει τον λαιμό του. Διαβάζει φωναχτά τις σημειώσεις. «Είστε ο Μαθίας Ματθαίου, από τους Ζουμπάδες Αγρινίου…Εγώ είμαι από τα Κατώγεια. Σχεδόν γειτονεύουμε.» Ο Κίτρος κάνει μια παύση και κοιτάζει στο κενό. Μόλις έχει αντιληφθεί τι τρέχει με τις αποκρίσεις του Μαθία. «Είχα πάει για το πότισμα. Είδα κόκκινα, κίτρινα και πράσινα ανθρωπάκια!» Ο Κίτρος διαβάζει: «Εεμ, πριν δύο μήνες…όπως ισχυριστήκατε, σας βρήκε κατακέφαλα ένας μετεωρίτης στα χωράφια σας.» «Ακριβώς. Όπως τα λέτε. Τι γλέντι!» «Ο μετεωρίτης άνοιξε στα δύο και από μέσα έπεσε το μεγαλύτερο διαμάντι που είδε ποτέ άνθρωπος. Σε αυτό υπάρχουν πάνω από πεντακόσιοι μάρτυρες, καθώς το περιφέρατε με ντέφια και νταούλια σε όλο το χωριό.» «Ναι αυτή είναι.» «Τραβήχτηκε και μία φωτογραφία για την ντόπια φυλλάδα,» τη βγάζει και την δείχνει στον ασθενή, «Αυτή η φωτογραφία.» «Ο χρόνος μου κυλάει μια χαρά. Ο κόσμος και όλοι εσείς πάτε ανάποδα!» «Ισχυρίζεστε μάλιστα πως από την στιγμή που σας χτύπησε ο μετεωρίτης, ο χρόνος σας πηγαίνει ανάποδα.» Ο Κίτρος κοιτάζει τον Μαθία περιμένοντας μιαν απάντηση όταν συνειδητοποιεί πως την έχει λάβει. «Αα, μάλιστα. Θα προτιμούσα να μην το κάνατε αυτό. Με αποσυντονίζει.» «Εμένα; Ξέρεις πως είναι να ακούς να σε απαντάνε πριν κάνεις την ερώτηση;» «Και δεν σας φαίνεται παράλογο πως όλοι εμείς είμαστε που πάμε ανάποδα;» Ο Κίτρος περιμένει απάντηση όταν καταλαβαίνει πως έγινε πάλι. Εκνευρίζεται, το αφήνει να περάσει. Ο Μαθίας ξεκινάει πάλι τον λόγο. «Ήρθαν τα λαμόγια από το κράτος και είπαν πως το διαμάντι δεν μου ανήκε. Πως ανήκε στο δημόσιο. Όχι πως θα τους το χάριζα!» «Αα, θα σας ρωτούσα γιατί το κρύψατε αλλά αν δεν σας ρώτησα πως μου απαντήσατε ε;» Ο Κίτρος αντιλαμβάνεται την γκάφα του. Ξεφυσάει. «Απαντήσατε εφόσον ρώτησα.» Ξαφνικά ο Μαθίας τινάζετε όρθιος και κάνει πίσω. «Χριστός κι απόστολος!!» Τινάζεται και ο Κίτρος, κοιτάζει γύρω του πανικόβλητος. «Τι έγινε;! Τι είπα;! Τι;!!» «Α, σας ευχαριστώ.» Ο Κίτρος κοιτάζει τον αέρα πάνω από το τραπέζι. «Α, μια αράχνη…Κατεβαίνει από το ταβάνι…Είναι μεγάλη βέβαια…» Ο Κίτρος παίρνει με το μπλοκ του την αράχνη όπως κρέμεται από τον ιστό της και την αφήνει παραπέρα στο πάτωμα. Επιστρέφουν και οι δύο στις θέσεις τους. «Υπέροχα νέα» αρχίζει ο Μαθίας. «Το ευρωπαϊκό δικαστήριο έκρινε πως το διαμάντι είναι όλο δικό σας…» Ο Κίτρος περιμένει απάντηση. Καταλαβαίνει πως την πήρε ήδη. Ξεφυσάει. Σηκώνεται, κάνει έναν κύκλο και κάθεται πάλι. Ο Μαθίας εξακολουθεί να χαμογελάει. «Ακριβώς» λέει ο ασθενής. «Πολύ καλά. Δέχομαι την πρόκληση. Εσύ λοιπόν πας ανάποδα στον χρόνο, ή τέλος πάντων εμείς πάμε ανάποδα.» «Μη σας δει η προϊσταμένη, μου απαγορεύουν τα γλυκά εδώ πέρα!» Ο Κίτρος βγάζει μια σοκοφρέτα από την τσέπη του και την δείχνει στον Μαθία που του τρέχουν τα σάλια. «Θα σας τη δώσω να τη φάτε. Αυτό όμως σημαίνει πως την έχετε ήδη στο στομάχι σας, έτσι δεν είναι; Δεν μπορείτε να μασάτε σε σύγχρονο χρόνο με μας τους υπόλοιπους!» Εκείνη την στιγμή ανοίγει η πόρτα και η προϊσταμένη βάζει το κεφάλι της μέσα. Ο Μαθίας αρπάζει την σοκοφρέτα από τον Κίτρο και την βάζει στο μέσα τσεπάκι του σακακιού του. «Όλα καλά;» ρωτάει η γυναίκα. «Εε, αα… Όλα καλά…» απαντάει αμήχανα ο δημοσιογράφος. Η προϊσταμένη αποσύρεται ξανά και η πόρτα κλείνει. Ο Κίτρος κοιτάζει έντονα τον Μαθία που δείχνει ενοχλημένος. «Δεν σας καταλαβαίνω. Τι υπονοείτε;» «Θα τη φας τώρα;» Ο Κίτρος πλησιάζει τον Μαθία και βάζει το χέρι του στο εσωτερικό τσεπάκι του ασθενούς. Είναι άδεια. «Που είναι; Που είναι η σοκολάτα;!» «Σταμάτα να με ψαχουλεύεις!» «Που’ντη;!» Κάνουν κύκλους, ο ένας να ψαχουλεύει ο άλλος να σπρώχνει, είναι ένας γελοίος χορός. «Δε μού’δωσες τίποτα!» διαμαρτύρεται ο Μαθίας. «Σού’δωσα μια σοκολάτα…» «Είστε αναιδής κύριε!» Ο Μαθίας σπρώχνει τον Κίτρο φωνάζωντας. «Εγώ τρελάρας;!!» «Είσαι τρελός! Ναι, τρελάρας!!!» Ο Μαθίας παίρνει φόρα και κλοτσάει τον Κίτρο στ’αρχίδια. Ο δημοσιογράφος ουρλιάζει και διπλώνεται στα δύο. Ο Μαθίας τρέχει γύρω-γύρω στο δωμάτιο. «Βοήθεια! Έπεσα σε τρελό!» Ο Κίτρος, αν και διπλωμένος στα δύο, κυνηγάει τον Μαθία γύρω από το τραπέζι. «Κάτσε να σου δώσω και εγώ μία!» Πονάει όμως και δεν μπορεί άλλο. Κάθεται κάτω. Ο Μαθίας κάθεται ξανά απέναντι του. Είναι πολύ ήρεμος, αλλά ψυχρός και καχύποπτος. Ο Κίτρος συνεχίζει να τρίβει τα αχαμνά του βογκώντας. «Μα τι κάνετε εκεί;» ρωτάει ο Μαθίας περίεργος. Ο Κίτρος τον κοιτάζει άγρια. «Τι πράγμα; Πότε;» λέει έκπληκτος ο Μαθίας. «Με κλότσησαν!» «Τι να σταματήσω;» «Σταμάτα πια!» «Κοίτα Κίτρε από τον Ημερήσιο Τύπο…» «Ναι, Μάκης Κίτρος, από τον Ημερήσιο Τύπο…Το θυμηθήκατε;» «Πως είπαμε πως σε λένε;» «Τι…» «Ποιος είστε κύριε; Ή μάλλον…Τι είστε; Γιατρός…ή εφοριακός;» Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η προϊσταμένη. «Φοβάμαι πως ο χρόνος σας τελείωσε. Έλα Μαθία.» Οι μπρατσαράδες μπαίνουν και τραβούν τον Μαθία έξω. Ο τρελός κοιτάζει ψυχρά τον Κίτρο και απευθύνεται στην προϊσταμένη. «Ποιον μου κουβαλήσατε πάλι;» Η Προϊσταμένη μένει μόνη με τον Κίτρο, που τρίβει ακόμα τα αχαμνά του, διακριτικά. «Πήρατε την πληροφορία σας;» «Μπα. Πάει εκείνη η ευκαιρία. Ο χάρτης που δεν έφτιαξε ακόμα κάηκε στο παρελθόν…» Τέλος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Filotechnos Posted May 21, 2007 Share Posted May 21, 2007 Απολαυστικό, έξυπνο--πολύ καλό. Φιλότεχνος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Namris Posted May 22, 2007 Share Posted May 22, 2007 Και ναι, το πρώτο διήγημα-παιχνίδι. Είχε μεγάλη φάση να διαβάζω μπρος-πίσω για να δω την ροή. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είχα ποντίκι, αλλά joystick. Αν γυριζόταν πραγματικά σαν θεατρικό, έχεις σκεφτεί ποιοί θα ήταν οι ηθοποιοί; Ρωτάω, διότι θα ήθελα να το ξαναδιαβάσω έχοντας στο μυαλό μου τον αντίστοιχο ηθοποιό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 23, 2007 Author Share Posted May 23, 2007 Δεν το έχω σκεφτεί τόσο. Αν σου λέει όμως κάτι, τον Μαθία τον φανταζόμουν σαν τον Kramer στο Seinfeld. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heretic Posted May 27, 2007 Share Posted May 27, 2007 (edited) Λοιπόν, μιας και με ενδιαφέρει το θεατρικό σενάριο, το διάβασα αρκετές φορές μπορώ να πω για να καταλάβω το παιχνίδι που κάνεις με τους διαλόγους χωριάτη - δημοσιογράφου. Έχω να παρατηρήσω τα εξής: α) Είναι πολύ καλή σαν ιδέα σεναρίου, όπως και στο στήσιμο που έχεις διαλέξει. Λίγος επιπλέον διάλογος μεταξύ δημοσιογράφου - προισταμένης ωστε να καταλάβουμε που βρίσκονται. Είναι σε ψυχιατρείο; β) Υπάρχει ένα πρόβλημα στον αποσυντονισμό του χρόνου που θέλεις να δείξεις. Δεν είναι γραμμικός. Στην αρχή απαντάει σε γεγονότα που θα γίνουν στο τέλος και μετά απαντάει στον άλλο πριν κάνει την ερώτηση. Αυτό όπως καταλαβαίνεις δεν είναι αντίθετος χρόνος. Μοιάζει περισσότερο με παιχνίδι από κάποιον που έχει δυνατότητα πρόβλεψης του μέλλοντος. Αρκετά μπερδεμένη κατάσταση γ) Αν σκεφτείς τώρα ότι ο θεατής σου θα τα ακούσει μια φορά μόνο, πιστεύεις ότι θα αντιληφθεί έστω αυτό που πάς να δώσεις; Λίγο δύσκολο δεν είναι. Πιστεύω πως θα έχει ξεχάσει τι έχουν πει και οι δυό τους αφού δε θα έχει βγάλει νόημα αρχικά. Έτσι δε θα καταλάβει τη συνέχεια. Θα μείνει με την εντύπωση "δε κατάλαβα τίποτε". Edited May 27, 2007 by heretic Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 27, 2007 Author Share Posted May 27, 2007 α) Ναι ψυχιατρείο. Όλος ο διάλογος και το στήσιμο της σκηνής το φανερώνει. β) Ο Μαθίας βαδίζει αντίθετα στον χρόνο. Φαντάσου τους δύο χαρακτήρες σε παράλληλες ράγιες και ο καθένας κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι: Ο Μαθίας «μπαίνει» στο δωμάτιο στο τέλος της σκηνής και βλέπει τον Κίτρο για πρώτη φορά. Και «βγαίνει» από το δωμάτιο στην αρχή της σκηνής. Άρα, στην αρχή της σκηνής έχει γνώση όλων όσων προηγήθηκαν στο δωμάτιο και έχει φυσικά ζεσταθεί τον Κίτρο και τον βλέπει πολύ φιλικά, του ζητάει και συγνώμη που τον κλώτσησε και θα του φτιάξει και χάρτη. Και μετά, τις μέρες που προηγήθηκαν, που είναι στο μέλλον του Μαθία, τον ζητάει συνέχεια. Στις άμεσες ερωτοαποκρίσεις τώρα, αν μπορείς να φανταστείς αυτούς τους δύο να κινούνται αντίθετα στον χρόνο, ο κάθε ένας τους που ακούει μια ερώτηση θα την απαντήσει στο παρελθόν του άλλου, και ο άλλος θα ακούσει την απάντηση πριν κάνει την ερώτηση. Τυχαίνει μόνο εμείς να ακολουθούμε γραμμικά μόνο τον Κίτρο. γ) Είναι γνώμη σου αλλά μπορεί και να έχεις δίκιο. Φαντάστηκα πως κάποιος hardcore της ε.φ. θα το έπιανε αμέσως. Ευχαριστώ για τα σχόλια σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ivan Gig Nth Yuk Posted May 27, 2007 Share Posted May 27, 2007 (edited) Ωραίο κειμενάκι, πλάκα είχε. Μόνο μια ερώτηση. Αν βιώνει τον χρόνο με ανάποδη φορά, τότε δεν θα είχε κάψει τον χάρτη πριν τον φτιάξει, που σημαίνει πως δεν θα μπορούσε να είχε κάψει έναν χάρτη που δεν είχε φτιάξει και συνεπώς εφόσον έφτιαξε τον χάρτη, αυτός θα έπρεπε να υπήρχε ήδη την στιγμή που γίνεται η κουβέντα; Edited May 27, 2007 by Guardian of the RuneRing #2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 27, 2007 Author Share Posted May 27, 2007 Αυτά τα του χρόνου αν τα πολυσκέφτεσε σε πιάνει πονοκέφαλος. Στον χρόνο του Μαθία...γνώρισε τον Κίτρο το Σάββατο, έφτιαξε τον χάρτη την Παρασκευή, όλοι τον είδαν να τον καίει την Πέμπτη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heretic Posted May 27, 2007 Share Posted May 27, 2007 Σε ένα sf σενάριο εγω θα ήθελα να βιώνει αντίθετα το χρόνο μόνο όποιος τον πλησιάζει σε μια εύλογη απόσταση. Ετσι θα έδινες επι σκηνης τη δράση (εξ αιτίας της χρονικής ανωμαλίας) χωρίς πραπαιτούμενα γεγονότα και θα είχες ευχέρεια για απειρα γκάγκς. Δηλαδή να μην έβαζες το θεατη να σκεφτεί πολλά πολλά. Σε ένα μονόπρακτο (μισής ώρας πανω κάτω το κόβω) δε θα προλάβει να καταλάβει πολύ τι γίνεται Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
HELLO_DAVE Posted June 25, 2007 Share Posted June 25, 2007 Αρκετά μπερδεμένη κατάστασηγ) Αν σκεφτείς τώρα ότι ο θεατής σου θα τα ακούσει μια φορά μόνο, πιστεύεις ότι θα αντιληφθεί έστω αυτό που πάς να δώσεις; Λίγο δύσκολο δεν είναι. Πιστεύω πως θα έχει ξεχάσει τι έχουν πει και οι δυό τους αφού δε θα έχει βγάλει νόημα αρχικά. Έτσι δε θα καταλάβει τη συνέχεια. Θα μείνει με την εντύπωση "δε κατάλαβα τίποτε". Ας προσέχουμε λίγο. Τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά ή απλoϊκά. Αναφερόμαστε στο Θέατρο, που είναι μια εξαιρετικά δύσκολη και πολυσύνθετη τέχνη. Πολλές φορές και για να το προσεγγίσομε έστω και φιλολογικά, με την παρατήρηση ή ακόμα και με τη λογική, όπως προσπαθείς να κάνεις εσύ, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και επικίνδυνο. Η παραπάνω σημείωσή σου π.χ. αφορά αποκλειστικά στο σκηνοθέτη και όχι στο συγγραφέα. Και δεν πρέπει να μπερδεύομε τη δημιουργική εργασία του ενός μέ την εξ ίσου δημιουργική εργασία του άλλου. Είναι δύο μεγέθη, στην θεατρική πράξη, εντελώς διαφορετικά. Και αλοίμονο αν δεν ήταν έτσι! Διότι τότε, όλες οι θεατρικές απεικονίσεις του ίδιου κειμένου, θα ήταν απελπιστικά όμοιες. Ο θεατρικός συγγραφέας δεν έχει ΘΕΑΤΕΣ. Απολύτως! ΄Εχει μόνο ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ. Και στοχεύει κυρίως στον Εναν Αναγνώστη, που θα πρέπει να είναι συγχρόνως και ο πρώτος Θεατής. Τον Σκηνοθέτη. Αν υπάρξει δυσκολία στο να αντιληφθεί ο θεατής το πνεύμα και τις προθέσεις του συγγραφέα, αν θα καταλάβει τη συνέχεια, ή όχι, όπως γράφεις και με ποιά εντύπωση θα μείνει στο τέλος, αυτά ανήκουν μέσα στην ανεξάρτητη περιοχή της ευθύνης του επίδοξου σκηνοθέτη. Γι αυτό και μονίμως καυγαδίζουν συγγραφείς και σκηνοθέτες. Και αυτό το τελευταίο, επίτρέψέ μου να το γνωρίζω πολύ καλά. Σ΄ευχαριστώ που μιλήσαμε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
HELLO_DAVE Posted June 26, 2007 Share Posted June 26, 2007 Αγαπητέ Dino, έχετε ακόμα μια πρωτότυπη ιδέα. Προσωπικά πιστεύω ότι εντελώς συμπτωματικά και άδικα, δεν έχετε γίνει ακόμα ευρύτερα γνωστός. Με μεγάλο δισταγμό όμως θα ήθελα να σας ρωτήσω, γιατί πιστεύετε ότι ο καλύτερος τρόπος που θα μπορούσατε να μας χαρίσετε υλοποιημένη αυτήν την ιδέα, είναι ο θεατρικός; Φαντάζομαι να συμφωνείτε ότι δεν μπορούμε να θεωρήσομε ένα κείμενο θεατρικό, μόνο και μόνο επειδή είναι γραμμένο με τη μορφή των άμεσων αποκρίσεων στα διαλογικά του μέρη. Αντίθετα νομίζω ότι ένα θεατρικό κείμενο πρέπει να διαθέτει εσωτερικούς κανόνες. Να έχει δηλ. τις κλείδες και τους κώδικες, που απαιτεί η βιομιμητική της σκηνικής πράξης και δράσης. ΄Ομως, εντελώς υποκειμενικά πάντοτε, νομίζω ότι η θαυμάσια ιδέα του παράδοξου του χρόνου, το νόημα και το περιέχομενο, γενικά, της μικρής σας ιστορίας, ίσως να μην είναι αρκετά για να της δώσουν σκηνική ζωή. ΄Ισως θάπρεπε το περίβλημα, οι εκφραστικοί τρόποι, τα εξωτερικά παραστατικά μέσα, η όλη δομή, αν θέλετε, να ενισχυθούν, ώστε να σταθούν ισότιμα δίπλα στην αρχική ιδέα - καμβά. Δίπλα στο λόγο. Διότι πιστεύω απόλυτα, ότι στο θέατρο, εν αρχη δεν είναι ο λόγος. ΄Ηταν και είναι το θέαμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
HELLO_DAVE Posted June 26, 2007 Share Posted June 26, 2007 Αγαπητέ Dino, Ασφαλώς και το "τελειωμένο στο ξεκίνημα" με τη μορφή που μας το έχετε χαρίσει, μπορεί να παρασταθεί θεατρικά. Με ένα minimum σκηνικών τεχνικών επινοήσεων, ο θεατής θα το καταλάβει από την αρχή. Δεν θα υπάρχουν κενά, αδεξιότητες ή χαλαρά σημεία (κοιλιές). Απλά φοβάμαι τη σκηνική δυσπεψία, που ενδεχόμενα θα προκαλέσει. Χώρια που πάντα παραμονεύει ο κίνδυνος, με τη μορφή που έχει τώρα, να το "περιποιηθεί" κάποιος από τους σκηνοθέτες εκείνους, που με τις επεμβάσεις τους στο κείμενο, αφήνουν στο τέλος τους συγγραφεις, με το κλύσμα του κ. Πυργκόν! Και αυτό είναι άδικο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 26, 2007 Author Share Posted June 26, 2007 Ευχαριστώ πολύ HELLO DAVE για τα καλά σου λόγια. Δεν αντιλέγω, θα πρέπει να έχεις δίκιο γιατί ήταν -ίσως- η πρώτη μου απόπειρα σε θεατρικό. For History: Στο 2ο Φεστιβάλ Ερμούπολης του 2006 είχα στείλει την ιστορία «Παρηγοριά» σαν συμμετοχή στα Πολύ Μικρά Διηγήματα ΕΦ. (Την ιστορία μπορεί να την βρεις κάπου βαθιά στη Βιβλιοθήκη της επιστημονικής φαντασίας.) Επειδή τα διηγήματα τα διαβάζει ένας αναγνώστης και στην ιστορία συνομιλούσαν δύο άτομα, συχνά χωρίς περιγραφές ανάμεσα στους διάλογους, φοβήθηκα πως ο ακροατής δεν θα ήξερε πότε μιλάει ο ένας και πότε ο άλλος. Πρότεινα λοιπόν οι αναγνώστες να είναι δύο και έφτιαξα ένα δεύτερο κείμενο σε μορφή σεναρίου. Αυτό που δεν περίμενα στην εκδήλωση ήταν να μάθουν οι ερμηνευτές τους διάλογους απ’έξω και να παρουσιάσουν το διήγημα σαν ένα μίνι θεατρικό σκετσάκι που ενθουσίασε τους πάντες. Ενώ λοιπόν ετοιμαζόταν το τρίτο φεστιβάλ, μου προτάθηκε να γράψω ένα μίνι θεατρικό. Μεγάλη η πίεση και μετά από έντονο στύψιμο του μυαλού μου αυτό το θεατρικό κομμάτι ήταν το μόνο που κατόρθωσα. Μου είπαν πως τους άρεσε αλλά ήταν δύσκολο να μνημονευτεί και η θεατρική ομάδα Μη Μου Άπτου της Σύρου ήταν ήδη απασχολημένη με άλλη παράσταση. Έτσι αυτό που βλέπεις δεν είχε την ευκαιρία να δοκιμαστεί, ίσως και καλύτερα. Άσχετα λοιπόν με το «θεατρικό» εσείς χαρείτε το σαν ένα απλό διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted July 12, 2007 Share Posted July 12, 2007 Φαντάστηκα πως κάποιος hardcore της ε.φ. θα το έπιανε αμέσως. Ντίνο, σε πληροφορώ πως αυτό δεν είναι καθόλου ανάγκη. Αν υπάρχει ένα πράγμα που ΔΕΝ είμαι, είναι ακριβώς αυτό και το διήγημά σου δε χρειάζεται έναν τέτοιο αναγνώστη σε καμία περίπτωση. Το κατάλαβα και το διασκέδασα πάρα πολύ, μου άρεσε ο "τρελός" σου σα χαρακτήρας και κυρίως οι διάλογοι ανάποδα. Θεωρώ το τρυκ πολύ πετυχημένο γιατί το διάβαζα σχεδόν από τη δεύτερη παράγραφο με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά κι ένα ελαφρύ χάχανο κατά περιόδους κι υποθέτω πως κάτι τέτοιο έπρεπε να μου κάνει το συγκεκριμένο. Έχω μία αίσθηση πως δίνοντας το βάρος της αφήγησης στον Μαθία σου έχει ξεφύγει ελαφρώς ο Κίτρος. Ίσως κάποιες χειρονομίες παραπάνω (αν κι εφόσον το βαφτίζεις "θέατρο" φαντάζομαι πως γιαυτό δεν υπάρχουν κι ακριβώς σκέψεις) ή κάτι που να μας πείθει πως είναι και στη δική μας θέση ταυτόχρονα. Αυτή είναι και η μόνη παρατήρηση για βελτείωση που έχω να κάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 13, 2007 Share Posted July 13, 2007 β) Ο Μαθίας βαδίζει αντίθετα στον χρόνο. Φαντάσου τους δύο χαρακτήρες σε παράλληλες ράγιες και ο καθένας κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση. γ) Είναι γνώμη σου αλλά μπορεί και να έχεις δίκιο. Φαντάστηκα πως κάποιος hardcore της ε.φ. θα το έπιανε αμέσως. Σαν ιδέα είναι πρωτότυπη, και ίσως βασικά σαν τίτλος. Δηλαδη έρχεται η ιδέα, έρχεται ο τίτλος, ωραία, όμως μετά τί γίνεται; Δύο άνθρωποι που κινουνται και οι δύο (πρόσεξε λέω κινούνται) σε αντίθετες ράγες θα συναντηθούν (συνομιλήσουν ανταλλασσοντας οποιοαδήποτε ερωταπόκριση) μόνο μία φορά. Τέλος για θεατρικο συμφωνώ κι εγώ ότι είναι μαλλον αδύνατο να το παρακολουθήσεις αφού πρέπει να κρατάς σημειώσεις από την τελευταία ερώτηση για να ξέρεις την προηγούμενη απάντηση. Αυτό είναι διασκεδαστικο σαν παιχνίδι, και ίσως, άν φτάσεις στο τέλος να θυμηθείς ότι στην αρχή τον έχει ρωτήσει για τ'αρχίδια ας πούμε και να κάνεις το πίσω μπρός. Όμως στην πορεία, και ειδικά προφορικά είναι αδύνατον να το παρακολουθήσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted July 13, 2007 Share Posted July 13, 2007 Η δική μου παρατήρηση θα έχει και πάλι σχέση με την expositio/έκθεση του έργου κατά κύριο λόγο. De posito. Γιατί να μην το γράψεις πιο θεατρικά, ώστε η θεατρική υλοποίηση να έρχεται πιο φυσικά στο μυαλό του αναγνώστη; Θα άρχιζα έτσι: Πρόσωπα - Μαθίας Ματθαίου, ένας τρελλός που πιστεύει ότι τον χτύπησε ένας μετεωρίτης - Γεώργιος Κίτρος, ένας δημοσιογράφος - Η διευθύντρια του ψυχιατρείου στο οποίο νοσηλεύεται ο Μαθίας - Μερικοί γεροδεμμένοι υπάλληλοι του ψυχιατρείου Σκηνή 1η: Το γραφείο της προϊσταμένης Το κεφάλι του Κίτρου ξεπροβάλλει στην πόρτα του γραφείου. Κίτρος. Προϊσταμένη! Προϊσταμένη. Είστε ο κύριος Κίτρος; Κίτρος. Μάλιστα. Από τον Ημερήσιο Τύπο. Μπαίνει μέσα κι σφίγγει το χέρι της προϊσταμένης. Αυτή του δείχνει την θέση απέναντι από την δική της και τον προτρέπει να καθίσει. Κάθεται. Κοιτάζονται για λίγο αμήχανα. Προϊστ. Συγνώμη που σας κοιτάω έτσι, αλλά… δύσκολο να πιστέψω πως είστε υπαρκτό πρόσωπο. Κίτρος. Γιατί; Προϊστ. Ο Μαθίας σας ζητούσε όλη τη βδομάδα. Με όλα τα τρελά που μας έχει αραδιάσει νομίσαμε πως σας είχε επινοήσει. κ.λπ. Πιστεύω πως αυτό δίνει στον αναγνώστη μια θεατρική ατμόσφαιρα που κάνει τις λέξεις και τις φράσεις πολύ πιο ξεκάθαρα αρθρωμένες, πολύ πιο σημαντικές (σαν να τις έλεγαν ηθοποιοί, ή -για τις σκ. οδηγίες- σαν να τις έπαιζαν ηθοποιοί). De carmine. Κατά τα άλλα, πιστεύω πως στο θέατρο όλα τα σημάδια που δίνεις για την παραφυσική τρέλλα του Μαθία θα τονίζονταν και θα λειτουργούσαν ακόμα και καλύτερα από ότι στο γραπτό λόγο (βέβαια θα έδιναν στο θεατή μόνο μία ευκαιρία). Το κείμενο μου άρεσε, αν και δεν κατάλαβα αρκετά νωρίς 'τι έπαιζε'. Επίσης, το περί ψυχιατρείου νομίζω γίνεται αρκετά αν όχι τελείως ξεκάθαρο απ' το χωρίο που παρέθεσα παραπάνω κι όλας. Γενικά θα έλεγα εφευρετικό, έξυπνο και ενδιαφέρον (από μια πρώτη ανάγνωση) - με έναν πολύ ταιριαστό τίτλο. Νομίζω πως θα το απολάμβανα 'στο σανίδι'. Οι Μούσες μαζί σου, -Ο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 13, 2007 Author Share Posted July 13, 2007 Σε ευχαριστώ Orpheus. Πρέπει να ξέρεις πως είμαι σεναριογράφος. Έχω βάλει -τηλεοπτικό- σενάριο (στην τυπική του μορφή) στις "Διάφορες Ιστορίες" της Βιβλιοθήκης, και εκεί εκφράστηκαν παράπονα κατανόησης του. Θα μπορούσα να διατηρήσω και την τυπική μορφή αυτού του θεατρικού, με τα ονόματα των χαρακτήρων και οδηγίες για τους ηθοποιούς, διάλεξα όμως να το κάνω να δείχνει σαν διήγημα για ευκολότερη ανάγνωση. Πάλι όμως δεν γλύτωσα τα σχόλια. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως εδώ έχετε την πρώτη γραφή ενός θεατρικού που είναι ακόμα αδύνατο να στρωθεί και να βελτιωθεί χωρίς τις ανάλογες πρόβες με ηθοποιούς και σκηνοθέτη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 13, 2007 Share Posted July 13, 2007 Σε ευχαριστώ Orpheus. Πρέπει να ξέρεις πως είμαι σεναριογράφος. Έχω βάλει -τηλεοπτικό- σενάριο (στην τυπική του μορφή) στις "Διάφορες Ιστορίες" της Βιβλιοθήκης, και εκεί εκφράστηκαν παράπονα κατανόησης του. Θα μπορούσα να διατηρήσω και την τυπική μορφή αυτού του θεατρικού, με τα ονόματα των χαρακτήρων και οδηγίες για τους ηθοποιούς, διάλεξα όμως να το κάνω να δείχνει σαν διήγημα για ευκολότερη ανάγνωση. Πάλι όμως δεν γλύτωσα τα σχόλια. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως εδώ έχετε την πρώτη γραφή ενός θεατρικού που είναι ακόμα αδύνατο να στρωθεί και να βελτιωθεί χωρίς τις ανάλογες πρόβες με ηθοποιούς και σκηνοθέτη. Νομίζω είναι προφανές πώς όταν θα γραφοτα;ν στην τελική του μορφη θα είχε και τα ονόματα και τις σκηνές μπορει να ήταν ακόμη και δίστηλο, ήχος - εικόνα. Αυτό δεν πρέπει να σε απασχολεί νομίζω Ντίνο. Αυτο πόυ θα ήθελα πραγματικα να σε γλυτώσω είναι τον κόπο να κάνεις αυτή την ιδέα ένα διασκεδστικό θεατρικό. Θα χρειαστεί τόσες μετατροπές που τελικά δεν θα έχει την παραμικρή σχέση. Στο μεταξύ θα σου έχε ικοστίσει τόσο κοποι που θα μπορούσες να γράψεις ένα άλλο θεατρικο, πάνω σε μία άλλη ιδέα, πολύ διασκεδαστικότερο. Κι αυτό γιατί η ιδέα να συγκρατεί ο θεατής ενός θεάτρου εναν αντίστροφο διάλογο, είναι μόνο και που την σκέφτεσαι σπαζοκεφαλιά. Αντίθετα, σαν διήγημα, είναι έξυπνο, αφού μπορείς να πάς μπρός πίσω τους διαλόγους όταν δεν καταλαβαίνεις κάτι, και να διασκεδάσεις με την όλη σύλληψη της ιδέας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.