Ήβαλ νητ Ετσέιπ, Ορτνέκ οτσ Ετψέδαμησ, Αιελάφσα νητ Ετσέριαφα.

[Arachnida]

Η συμμετοχή μου στον on-line διαγωνισμό του 3ου εφ Φεστιβάλ της Ερμούπολης, με τις απαραίτητες διορθώσεις.

Ήβαλ_νητ_Ετσέιπ__Ορτνέκ_οτσ_Ετψέδαμησ__Αιελάφσα_νητ_Ετσέριαφα.doc

[Naroualis]

Διακρίνω έναν μικρό ψυχαναγκασμό με τους ήρωες που προσπαθούν μάταια να λύσουν ένα πρόβλημα λογικής; Η εισαγωγική παράγραφος μού θύμισε το κεφάλαιό σου στην ομαδική νουβέλα εφ. Πάλι κι εκεί είχες κάποιον που προσπαθούσε να λύσει ένα παζλ και μετρούσε τις φορές που αποτύγχανε. Εδώ το λες λίγο αντίστροφα, αποτυγχάνει να μετρήσει τα κομμάτια ενός παζλ. Για να μη μιλήσω για τα χημικά βοηθήματα, βλ. χάπια. Και κάτι, έτσι από περιέργεια: Το 1677 έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία;

 

 

 

Υπάρχει κατά τη γνώμη μου ένα μικρό κενό στο λογικό μέρος της πλοκής. Ή πάλι μπορεί να μην το πρόσεξα, αλλά δε μπορώ να εντοπίσω τη λύση του. Τι θα πει «έπεσαν στην παγίδα του»; Το σχεδίαζε καιρό; Το αποφάσισε όταν του έκλεψαν το χάρτη; Κι αφού είχε αποστηθίσει το χάρτη και μπορούσε να πάρει στα χέρια του το «θησαυρό» γιατί δεν το έκανε τόσα χρόνια; Όλος ο κόσμος γυρνάει ανάποδα, ή μόνο ο Ξεδοντιασμένος, που τον χτύπησαν με τον ανωρολογιακό μηχανισμό;

 

 

 

Μ’ άρεσε η γλώσσα που χρησιμοποιείς, ούτε πολύ λιτή ούτε βαρυφορτωμένη.

[Arachnida]

Όχι, όχι το 1677 δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία, τουλάχιστον όχι απ' όσο ξέρω. Όπως και στην ομαδική νουβέλα χρησιμοποίησα έναν χαρακτήρα που μετράει προσπάθειες ή χαρακιές απλά για να προσθέσω λίγο στον αριθμό των λέξεων. Αυτό ήταν το ταπεινό μου κίνητρο, τίποτα παραπάνω.

Κενά λογικής υπάρχουν πολλά, αλλά μάλλον θελημένα. Δεν στήριξα σε στέρεα λογικές βάσεις αυτή την ιστορία, ειδικά προς το τέλος αρχίζω και αφαιρώ οτιδήποτε μπορεί να εγκλωβίσει τους χαρακτήρες σε ένα αυστηρά καθορισμένο τέλος.

Πιστεύω ότι χτυπήθηκαν και οι ίδιοι από τον μηχανισμό, αλλά μιας και ο Βαρόνος δεν είχε προλάβει να τοποθετήσει με ακρίβεια την βελόνα στον στόχο, συνέβη το παράδοξο αυτοί να κινηθούν πίσω στον χρόνο, αλλά με διαφορετική ταχύτητα απ' τον Ξεδοντιασμένο. Σαν αποτέλεσμα η σιδερένια πόρτα που επανήλθε στη θέση της, τους παγίδευσε στο αμπάρι του πλοίου, είτε γιατί κινήθηκαν πολύ αργά, είτε γιατί κινήθηκαν απίστευτα γρήγορα.

Άρα σε κάθε περίπτωση κατέληξαν να είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν τις χαρακιές που μετράνε στην αρχή της ιστορίας. Αν θυμάσαι ο Ζινκ ρωτάει τον Βαρόνο για το ποιος δημιούργησε τις 1677 χαρακιές. Η απάντηση είναι προφανής: "οι εαυτοί τους".

Τουλάχιστον αυτή είναι η εξήγηση που ήθελα να δώσω, χωρίς να θέλω να την κάνω απόλυτα κατανοητή και μονοσήμαντη. Υποθέτω επιδέχεται και άλλες ερμηνείες.

Ευχαριστώ για το σχόλιο και τις παρατηρήσεις.

Edited July 1, 2007 by Arachnida

[Arachnida]

Και αυτή είναι η ιστορία μου για τον 3ο διαγωνισμό flash fiction με ελάχιστες διορθώσεις. Έχει τίτλο "Κουρτίνες, γραβάτα και ινδιάνοι που χορεύουν γύρω από ένα ηφαίστειο στο Περού".

Κουρτίνες__γραβάτα_και_ινδιάνοι_που__ορεύουν_γύρω_από_ένα_ηφαίστειο_στο_Περού.doc

[Arachnida]

Και ολοκληρώνω την τριλογία συμμετοχών σε διαγωνισμούς με τον πλέον πρόσφατο flash fiction στο forum. Η ιστορία έχει τίτλο "Φ.Ρ.Α.Π.Ε."

Φ.Ρ.Α.Π.Ε..doc

[Arachnida]

Το έψαχνα καιρό. Είναι ένα τόπικ που είχα ανεβάσει την προηγούμενη συμμετοχή μου στο φεστιβάλ Ερμούπολης.

Λοιπόν ανεβάζω και τη φετινή μου συμμετοχή, το διήγημα "Αερόστατο". Το θέμα είναι γνωστό (κόκκινο χρώμα - εγκαταλείπει γη κλπ) και η ιδιαιτερότητα του είναι ότι είναι sequel της περσινής συμμετοχής.

 

Αερόστατο.doc

[tetartos]

Γιάννη, τα έχεις βάλει όλα μαζί στο ίδιο τόπικ, επομένως θα κάνω ένα μόνο σχόλιο!΄

Όλες οι ιστορίες σου είναι πολύ διασκεδαστικές, θυμίζουν τον νόμο του νόμου του Μέρφυ και βέβαια λίγο Tom Robbins. Μια άλλη πλευρά του ταλέντου σου που, πρέπει να ομολογήσω, μου αρέσει περισσότερο!

 

Ίσως η ιστορία που με "παίδεψε" περισσότερο ήταν το Φ.Ρ.Α.Π.Ε. που ακόμα και τώρα δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα... Είναι η αδυναμία/ψευδαίσθηση του χαρακτήρα ότι μπορεί να σχεδιάσει το μέλλον του; Ποιος ο ρόλος της ψάθινης τσάντας;

 

Ακόμα όμως και χωρίς την πλήρη κατανόηση ήταν ευχάριστη εμπειρία η ανάγνωσή τους!

[DinoHajiyorgi]

Ίσως η ιστορία που με "παίδεψε" περισσότερο ήταν το Φ.Ρ.Α.Π.Ε. που ακόμα και τώρα δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα... Είναι η αδυναμία/ψευδαίσθηση του χαρακτήρα ότι μπορεί να σχεδιάσει το μέλλον του; Ποιος ο ρόλος της ψάθινης τσάντας;

 

Το ορίτζιναλ και ανεξάρτητο ποστ του ΦΡΑΠΕ δεν υπάρχει πια; Εκεί είχαν δωθεί αρκετά κατατοπιστικές διευκρινίσεις.

[tetartos]

Το ορίτζιναλ και ανεξάρτητο ποστ του ΦΡΑΠΕ δεν υπάρχει πια; Εκεί είχαν δωθεί αρκετά κατατοπιστικές διευκρινίσεις.

Ντίνο σ' ευχαριστώ πολύ που μου επέστησες την προσοχή στην ύπαρξή του.

 

Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για συμμετοχή στον 1ο Flash-Fiction διαγωνισμό, όπου το topic για τις ιστορίες είναι εδώ, ενώ το topic με τα σχόλια είναι εδώ και πιο συγκεκριμένα η εξήγηση είναι εδώ.

 

Και εκ των υστέρων, μπορώ να πω, πολύ καλή ιδέα!

[Guest roriconfan]

Όχι, όχι το 1677 δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία, τουλάχιστον όχι απ' όσο ξέρω. Όπως και στην ομαδική νουβέλα χρησιμοποίησα έναν χαρακτήρα που μετράει προσπάθειες ή χαρακιές απλά για να προσθέσω λίγο στον αριθμό των λέξεων. Αυτό ήταν το ταπεινό μου κίνητρο, τίποτα παραπάνω.

Κενά λογικής υπάρχουν πολλά, αλλά μάλλον θελημένα. Δεν στήριξα σε στέρεα λογικές βάσεις αυτή την ιστορία, ειδικά προς το τέλος αρχίζω και αφαιρώ οτιδήποτε μπορεί να εγκλωβίσει τους χαρακτήρες σε ένα αυστηρά καθορισμένο τέλος.

Πιστεύω ότι χτυπήθηκαν και οι ίδιοι από τον μηχανισμό, αλλά μιας και ο Βαρόνος δεν είχε προλάβει να τοποθετήσει με ακρίβεια την βελόνα στον στόχο, συνέβη το παράδοξο αυτοί να κινηθούν πίσω στον χρόνο, αλλά με διαφορετική ταχύτητα απ' τον Ξεδοντιασμένο. Σαν αποτέλεσμα η σιδερένια πόρτα που επανήλθε στη θέση της, τους παγίδευσε στο αμπάρι του πλοίου, είτε γιατί κινήθηκαν πολύ αργά, είτε γιατί κινήθηκαν απίστευτα γρήγορα.

Άρα σε κάθε περίπτωση κατέληξαν να είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν τις χαρακιές που μετράνε στην αρχή της ιστορίας. Αν θυμάσαι ο Ζινκ ρωτάει τον Βαρόνο για το ποιος δημιούργησε τις 1677 χαρακιές. Η απάντηση είναι προφανής: "οι εαυτοί τους".

Τουλάχιστον αυτή είναι η εξήγηση που ήθελα να δώσω, χωρίς να θέλω να την κάνω απόλυτα κατανοητή και μονοσήμαντη. Υποθέτω επιδέχεται και άλλες ερμηνείες.

Ευχαριστώ για το σχόλιο και τις παρατηρήσεις.

Και πως ακριβώς θα τα καταλάβαινε ο αναγνώστης όλα αυτά;;; Και γιατί κάνανε τις χαρακιές; Και που πήγαν τα πτώματα τους; Και ποιος έφτιαξε το πλοίο; Και ο ξεδοντιάρης γιατί δε το εκμεταλλευόταν αυτό τόσο καιρό;

[Arachnida]

Ίσως κάποιες απαντήσεις κρύβονται στο μπαλόνι του αερόστατου.

Είναι το sequel της ιστορίας και είναι αναρτημένο στα σχόλια εδώ του topic.