Η ανάσταση των ειδών

[nikosal]

Όνομα Συγγραφέα:nikosal

Είδος: επιστημονική φαντασία

Βία; Όχι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 4,100

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Δεύτερη γραφή ενός παλιότερου διηγήματος

 

Η ανάσταση των ειδών

-Ο κύριος Σάρτι;

 

Γύρισε το κεφάλι του.

 

-Παρακαλώ, περάστε.

 

Οι συνεργάτες του, που τον είχαν ακολουθήσει ως εδώ παρά τη θέλησή του, έκαναν στην άκρη. Κάποιος τον άγγιξε στον ώμο.

 

-Καλή τύχη.

 

Χαμογέλασε καθησυχαστικά. Θα άφηνε τόσων ετών δουλειά στην τύχη; Είχε προετοιμαστεί σχολαστικά. Ήταν σίγουρος ότι η Επιτροπή θα τον άκουγε, θα τον καταλάβαινε, θα δικαίωνε τους κόπους του, θα άνοιγε επιτέλους το δρόμο για την υλοποίηση του εκπληκτικού σχεδίου του.

 

Ακολούθησε τον κλητήρα σιωπηλά. Πέρασαν μια βαριά ξύλινη πόρτα που έκλεισε πίσω τους, ένα μακρύ διάδρομο και έφτασαν στο αίθριο που όλοι γνώριζαν από τις ειδήσεις.

 

Εκεί τους περίμενε ο αρχιγραμματέας. Κοίταξε επιδοκιμαστικά την ενδυμασία του, τον ρώτησε αν ήταν έτοιμος για τη συνάντηση και αν γνώριζε τους κανόνες και τους τύπους. Μόνο όταν βεβαιώθηκε, έδιωξε τον κλητήρα και τον οδήγησε στην αίθουσα ακροάσεων.

 

Ήταν η πρώτη φορά που ο Σάρτι έμπαινε εκεί. Κοίταξε γύρω. Γυμνοί τοίχοι, λαμπρός φωτισμός, δροσερός αέρας. Στο βάθος, πίσω από ένα επιβλητικό, μακρύ και φαρδύ τραπέζι, κάθονταν ήδη οι πέντε Επίτροποι φορώντας τα ομοιόμορφα σκούρα ρούχα τους. Πιο πλάι είχαν πάρει θέση μερικοί νεότεροι γραμματείς, έτοιμοι να κρατήσουν λεπτομερή πρακτικά.

 

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες τις είχε αφιερώσει αποκλειστικά στην προετοιμασία αυτής της συνάντησης. Είχε ακολουθήσει νοερά όλους τους δρόμους που μπορούσε να πάρει η συζήτηση, είχε προβλέψει όλες τις ερωτήσεις των Επιτρόπων και είχε προνοήσει για κάθε τους αντίρρηση. Μα να που τα πόδια του ξαφνικά έτρεμαν. Αυτός... Πώς ήταν δυνατό;

 

Ο Πρώτος Επίτροπος του χαμογέλασε και του έδειξε το μικρό γραφείο απέναντι από το δικό τους. Δέχτηκε την υπόδειξη με ευγνωμοσύνη. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες. Ένιωσε να χαλαρώνει, έγινε πάλι κυρίαρχος του εαυτού του.

 

-Σας ευχαριστώ.

 

Σιωπή. Για λίγο οι Επίτροποι κοιτούσαν πότε αυτόν, πότε τις σημειώσεις τους. Η εμφάνισή τους του έφερε στο νου τα γρανιτένια αγάλματα των προκατόχων τους στο προαύλιο. «Είναι το ψυχολογικό τους παιχνίδι», είπε μέσα του. «Ο τρόπος να νιώσεις ασήμαντος». Εκείνος όμως ήταν πιο έτοιμος από ποτέ. Είχε μάλιστα επιλέξει να αντιμετωπίσει την Επιτροπή μόνος του. Είχε αρνηθεί στους συνεργάτες του να τον συνοδεύσουν μέσα, δεν βαστούσε καν τις σημειώσεις του. Η κουβέντα εξάλλου δεν θα έμπαινε σε επιστημονικές λεπτομέρειες.

 

«Κράτα σφικτά τους δυο που πιθανότατα θα ψηφίσουν υπέρ. Αντιμετώπισε με σεβασμό τους δυο που πιστεύω θα ψηφίσουν κατά. Να μην ασκήσουν βέτο. Θα πάρεις έτσι αυτό που ζητάς». Προχτές το βράδυ ο πρώην καθηγητής του, Πρώτος Επίτροπος τα τελευταία χρόνια, στην πράξη ο πιο ισχυρός άνθρωπος στον πλανήτη, του είχε μιλήσει στο τηλέφωνο. Μια κίνηση απροσδόκητη, έξω από τους τύπους. Απόδειξη της απήχησης που είχε η δουλειά του, της βαρύτητας που θα έδινε η Επιτροπή στην αποψινή εξέταση. Αυτό το φιλικό τηλεφώνημα, το χτύπημα στην πλάτη του μαθητή από το δάσκαλο, του είχε δώσει φτερά.

 

-Κύριε Σάρτι, άνοιξε τη συνεδρίαση ο Πρώτος Επίτροπος, σας καλωσορίζουμε. Μπορούμε να ξεκινήσουμε αμέσως τη συζήτησή μας, αν είστε και εσείς έτοιμος. Πιστεύουμε ότι θα είναι εποικοδομητική και θα μας οδηγήσει στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

 

Λόγια διαλεγμένα προσεκτικά, εκ πρώτης όψεως ουδέτερα, μα ικανά να προδιαθέσουν θετικά.

 

-Εμφανίζομαι με σεβασμό ενώπιον της Επιτροπής, για να αναπτύξω τις απόψεις μου και να δώσω απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις των μελών της, αποκρίθηκε αυτός όπως ήταν το τυπικό.

 

-Μπορείτε να ξεκινήσετε με μια περιεκτική παρουσίαση του σχεδίου σας. Το γνωρίζουμε βέβαια, αλλά είναι σωστό να καταγραφεί στα πρακτικά.

 

-Ευχαρίστως. Με τη βοήθεια των συνεργατών μου έχω αναπτύξει και τελειοποιήσει μια νέα τεχνική μοριακής γενετικής. Με αυτήν σκοπεύω -εφόσον βέβαια πάρω την άδεια της Επιτροπής- να αναπλάσω ζώα που έχουν εξαφανιστεί από τον πλανήτη εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

 

Κατευθείαν στο ζουμί. Για λίγο δεν μίλησε κανείς. Ετοιμαζόταν να συνεχίσει, όταν ο Πέμπτος Επίτροπος, αυτός στον οποίο υπολόγιζε περισσότερο από όλους (μαζί με τον Πρώτο) του χαμογέλασε ενθαρρυντικά και ζήτησε το λόγο. Ο Πρώτος Επίτροπος διευκρίνισε τότε ότι «όλοι, και αυτό συμπεριλαμβάνει και τον προσκεκλημένο μας, μπορούν να μιλούν χωρίς την άδειά μου. Να μη χάνουμε χρόνο με τους τύπους». Άλλο ένα μήνυμα.

 

-Κύριε Σάρτι, είπε ο Πέμπτος, αν και γνωρίζουμε αρκετά καλά τη δουλειά σας, το θεωρητικό της υπόβαθρο, ακόμα και τα αποτελέσματα πρόσφατων πειραμάτων σας -ομολογώ ότι την τελευταία εβδομάδα την αφιέρωσα σχεδόν αποκλειστικά στο διάβασμα σχετικών άρθρων- θα ήθελα να σας θέσω μερικές ερωτήσεις για να είμαι βέβαιος ότι έχω κατανοήσει πλήρως κάθε τι. Οι ερχόμενες γενιές θα αξιολογήσουν τις αποφάσεις μας και δεν θα μου άρεσε να μας βρουν κατώτερους των περιστάσεων. Ακόμα και αν αποφασίσουμε λανθασμένα απόψε, τουλάχιστον να μην μας καταλογίσουν προχειρότητα ή αδιαφορία. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το εξής: Θεωρείτε, όπως καταλαβαίνω, ότι στον πλανήτη κατοικούσαν κάποτε περισσότερα ζωικά είδη από όσα σήμερα;

 

-Ουσιαστικά κανείς δεν διαφωνεί με αυτή τη διαπίστωση. Διαφωνίες υπάρχουν μόνο για τον αριθμό των εξαφανισμένων ζώων. Στις ιστορικές πηγές περιγράφονται -λιγότερο ή περισσότερο λεπτομερώς- 107 είδη που σήμερα έχουν εκλείψει. Ακόμα και αν κάποια από αυτά δεν είναι παρά εναλλακτικά ονόματα για το ίδιο είδος, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, δεν υπάρχει αμφιβολία για 98 τουλάχιστον είδη τα οποία εικονίζονται σε διάφορες πηγές. Εξάλλου δύο είδη εξαφανίστηκαν μόλις πρόπερσι.

 

-Ενενήντα οχτώ είδη που έχουν εκλείψει -ας μην πω εγώ 107- δεν είναι κάπως πολλά;

 

-Ακριβώς. Είναι πράγματι πολλά, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι χάθηκαν μέσα σε δυο αιώνες, διάστημα πολύ σύντομο από βιολογικής άποψης. Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσα ζώα εξαφανίστηκαν πριν το ξεκίνημα της Νέας Εποχής, χωρίς να έχουν καταγραφεί πουθενά. Πόσα εξαφανίστηκαν στη διάρκεια των Σκοτεινών Χρόνων. Για αυτά οι πηγές μας είναι ανεπαρκείς.

 

-Και σε αυτό το «πραγματικό ερώτημα» όπως το θέσατε, έχετε υποθέτω κάποια απάντηση;

 

-Μια απάντηση που δεν στηρίζεται σε μαρτυρίες, γνωρίζετε καλά τους λόγους. Η ερευνητική μας ομάδα «Ένα» -θα σας μιλήσω αργότερα για την ερευνητική ομάδα «Δύο»- εξέτασε εκτενώς κάθε βιολογική παράμετρο των ζώων που κατοικούν στον πλανήτη σήμερα και τελειοποίησε μια κατάταξη σε πλήθη, σώματα, βραχίονες και δάκτυλα. Σε αυτή τη διαδικασία η ομάδα ανίχνευσε κενά, πολύ περισσότερα από όσα νομίζαμε ότι υπάρχουν.

 

-Και ποια ήταν τα συμπεράσματα της εργασίας αυτής;

 

-Είμαστε σίγουροι ότι κάποτε στον πλανήτη ζούσαν τέσσερις με πέντε χιλιάδες ζωικά είδη.

 

Ο Πέμπτος Επίτροπος κούνησε σκεφτικός το κεφάλι του, ενώ οι υπόλοιποι εξακολούθησαν να κοιτούν τον Σάρτι ανέκφραστα, χωρίς να δείχνουν πρόθυμοι να πάρουν το λόγο.

 

-Δηλαδή σε σχέση με σήμερα...

 

-Σε σχέση με σήμερα, περισσότερα από τα 4/5 των ειδών που κατοικούσαν στον πλανήτη έχουν εξαφανιστεί.

 

-Κάποιοι συνάδελφοί σας όμως θεωρούν τον ισχυρισμό αυτό λανθασμένο. Υποστηρίζουν ότι αν τα είδη του πλανήτη ανέρχονταν σε χιλιάδες, η ζωική ισορροπία θα ήταν ασταθής. «Ένα σύστημα (άρχισε να διαβάζει ένα άρθρο μπροστά του) περισσότερων από 1,200 με 1,500 είδη -βλέπετε; Δεν μιλά καν για πέντε χιλιάδες!- θα ήταν εξαιρετικά ασταθές για να διαρκέσει πάνω από μερικές δεκάδες χρόνια. Ο ζωτικός χώρος δεν θα επαρκούσε για φυσιολογική ανάπτυξη της κοινότητας. Και τότε είναι σίγουρο ότι θα αναπτύσσονταν φαινόμενα αλληλεξόντωσης, πιθανότατα για λόγους συμπλήρωσης της διατροφής. Δεν θα μας έκανε εντύπωση αν ένα είδος άρχιζε να φονεύει τα άλλα».

 

Σταμάτησε και κοίταξε τον Σάρτι που μειδίασε τόσο ανεπαίσθητα, όσο υπολόγισε ότι του επέτρεπαν οι περιστάσεις.

 

-Ο συνάδελφός μου έχει άδικο. Πώς υποτίθεται ότι στήριξε πειραματικά τη θεωρία του; Τοποθέτησε διαφορετικά είδη σε μικρά κλουβιά και μετά από μερικές εβδομάδες παρατήρησε φαινόμενα επιθετικότητας μεταξύ τους. Τα ζώα στρέφονταν το ένα κατά του άλλου και σε ορισμένες ανατριχιαστικές περιπτώσεις έφταναν στο φόνο. Συμπέρανε λοιπόν ότι είναι αδύνατη η συγκατοίκηση διαφορετικών ειδών σε περιορισμένο χώρο.

 

-Δεν είναι αυτό το λογικό συμπέρασμα;

 

-Σε περιορισμένο χώρο, ναι. Όχι σε ένα πλανήτη. Στην πραγματικότητα το πείραμά του επιβεβαίωσε τη θεωρία μου, και ας κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει. Πολύ περισσότερα είδη από όσα ζουν σήμερα μπορούν να συγκατοικήσουν, αφού καμιά από τις καταγεγραμμένες εξαφανίσεις δεν οφείλεται σε επίθεση ενός είδους σε άλλο.

 

-Τότε γιατί αυτή η πρωτοφανής επιθετικότητα στα κλουβιά;

 

-Προτάθηκαν πολλές εξηγήσεις, αλλά αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι τα κλουβιά δεν μπορούν να αναπαραστήσουν μια πρακτικά απεριόριστη επιφάνεια. Ολόκληρο το πείραμα στηρίχτηκε σε λανθασμένη βάση.

 

-Ισχυρίζεστε επίσης ότι μέσα σε μερικές εκατοντάδες χρόνια, θα εκλείψουν και άλλα είδη.

 

-Φαίνεται να είναι ένα φαινόμενο σε εξέλιξη.

 

-Οπότε μου γεννιούνται κάποια άλλα ερωτήματα. Το πιο θεμελιώδες εκ των οποίων είναι, γιατί εξαφανίζονται είδη;

 

-Το γιατί, λίγο πολύ το ξέρουμε. Αν όχι για πολλά από τα είδη που χάθηκαν στα Σκοτεινά Χρόνια, τουλάχιστον για τις πιο πρόσφατες εξαφανίσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις υπεύθυνη ήταν μια νέα αρρώστια που μεταδόθηκε γρήγορα σε ολόκληρο τον πληθυσμό ενός είδους, εξολοθρεύοντάς το μέσα σε λίγους μήνες. Άλλοτε πάλι υπεύθυνη ήταν μια απροσδόκητη αλλαγή στη συμπεριφορά -όπως η γενικευμένη άρνηση ενός είδους να ζευγαρώσει, να τραφεί ή να προφυλαχθεί από το κρύο. Γιατί όμως είδη που ζούσαν και πολλαπλασιάζονταν αρμονικά για χιλιάδες χρόνια, ξαφνικά «επέλεξαν» το θάνατο; Γιατί είδη που αντιστέκονταν στις αρρώστιες άλλα τόσα χρόνια, έγιναν ξαφνικά ασθενικά; Μήπως όσα παρατηρούμε δεν είναι παρά οι επιπτώσεις ενός βαθύτερου, καλά κρυμμένου αίτιου; Σε κάθε περίπτωση το μέλλον είναι ζοφερό. Τα τελευταία έξι χρόνια έχουν εξαφανιστεί 5 είδη. Αν αυτό συνεχιστεί, όλα τα ζώα θα μπορούσαν να εκλείψουν μέσα σε λιγότερο από χίλια χρόνια.

 

Τα μάτια του Επίτροπου άνοιξαν διάπλατα.

 

-Όλα τα ζώα;

 

-Χωρίς να εξαιρείται ο άνθρωπος. Μόνο που φοβάμαι δεν θα είμαστε καν το τελευταίο είδος που θα εξαφανιστεί.

 

Ο Πρώτος Επίτροπος παρενέβη.

 

-Δεν θυμάμαι να έχετε αναφέρει κάτι τέτοιο στα συνέδρια. Και σας παρακολουθώ συστηματικά.

 

-Είναι αυτό κάτι που μπορούσα να πω δημόσια; Θεώρησα πώς όχι, τουλάχιστον μέχρι να το συζητήσω πρώτα με την Επιτροπή. Νομίζω όμως ότι εδώ μπορώ να αναπτύξω τα ευρήματα και τις σκέψεις μου ελεύθερα.

 

-Ασφαλώς, ασφαλώς... Παρόλα αυτά μου είναι δύσκολο να δεχτώ αυτό που άκουσα. Επαναλαμβάνω, μιλάτε για όλα τα ζώα; Για ολόκληρο τον πληθυσμό και των 799 ειδών που ζουν σήμερα στον πλανήτη;

 

-Μιλώ για όλα τα είδη, ως το τελευταίο μέλος τους, επιβεβαίωσε ο Σάρτι. Ακόμα και αν ο ρυθμός των εξαφανίσεων μείνει σταθερός, το αναπόφευκτο είναι προφανές. Κάθε ζώο θα εξαφανιστεί από τον πλανήτη πριν περάσει μια χιλιετία, συν ή πλην μερικούς αιώνες. Η ακριβής ημερομηνία δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία.

 

Μια μικρή αναταραχή σαν θρόισμα ανέμου πέρασε από το μεγάλο τραπέζι, δείχνοντας ότι οι Επίτροποι αιφνιδιάστηκαν από την τροπή που έπαιρνε η συζήτηση. Περίμεναν λοιπόν ότι θα ερχόταν εδώ να αναμασήσει τις επιστημονικές του δημοσιεύσεις; Δεν φαντάζονταν ότι κρατούσε κρυμμένα χαρτιά;

 

Ο Δεύτερος Επίτροπος, ένας από τους δύο που «θα ψήφιζαν κατά», μίλησε χαμηλόφωνα, ήπια.

 

-Συμμερίζομαι την ανησυχία σας για τις εξαφανίσεις, δεν απορρίπτω ούτε το ενδεχόμενο να υπάρχει κάποιο βαθύτερο αίτιο, το οποίο ακόμα δεν έχουμε συλλάβει. Μήπως όμως υπερβάλλετε στο τελικό σας συμπέρασμα; Κάπου διάβασα ότι για τις εξαφανίσεις μπορεί να είναι υπεύθυνη η περιοδική έξαρση της ηλιακής δραστηριότητας. Αν είναι πράγματι έτσι, δεν βλέπω το ζοφερό μέλλον που περιγράφετε.

 

-Η ηλιακή έξαρση ήταν απλά μια υπόθεση που δεν άντεξε τη δοκιμασία των πρόσφατων εξαφανίσεων και πλέον κανείς δεν την υιοθετεί. Όπως και άλλες υποθέσεις που διατυπώθηκαν τελευταία.

 

-Τότε ποια υπόθεση είναι κατά τη γνώμη σας η επικρατέστερη;

 

-Τα στοιχεία που διαθέτουμε δεν επαρκούν για να σας απαντήσω. Φαίνεται πάντως ότι υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις εξαφανίσεις, το οποίο μπορεί να παρακολουθήσει κανείς στο ζωολογικό πίνακα: Η απώλεια ενός είδους ακολουθείται από την απώλεια ενός δεύτερου που ανήκει στο ίδιο σώμα αλλά σε παράλληλο βραχίονα και αργότερα ενός τρίτου που ανήκει στο ίδιο σώμα και βραχίονα αλλά σε διαφορετικό δάκτυλο.

 

-Ένα φαινόμενο ντόμινο;

 

-...το οποίο δεν μπορεί παρά να ακολουθεί κάποιο κανόνα. Η ειρωνεία είναι ότι όσο περισσότερες εξαφανίσεις συμβαίνουν, τόσο περισσότερες είναι και οι πιθανότητες να κατανοήσουμε αυτό το μοντέλο και ενδεχομένως να μάθουμε να προβλέπουμε πότε θα εξαφανιστεί το επόμενο είδος και ποιο θα είναι αυτό. Ήδη είχαμε μια επιτυχία: Κατορθώσαμε να προβλέψουμε με σχετική ακρίβεια την τελευταία εξαφάνιση -το σκαθάρι ήταν ένα από τα δέκα είδη για τα οποία υπολογίζαμε πιθανότητα εξαφάνισης μεγαλύτερη από 50%. Την επόμενη φορά ίσως πλησιάσουμε περισσότερο.

 

-Η επόμενη φορά ποιο είδος θα αφορά;

 

Ο Σάρτι δίστασε για ένα δευτερόλεπτο, ήξερε όμως ότι καμιά ευθεία ερώτηση της Επιτροπής δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη.

 

-Κατά 75%, σε δύο χρόνια από σήμερα θα έχει εξαφανιστεί ο γάιδαρος.

 

-Ο γάιδαρος!

 

Ο Σάρτι δεν μπορούσε να φανταστεί το λόγο που ο Τέταρτος Επίτροπος αντέδρασε έτσι. Μόνο οι συνάδελφοί του, που τον είχαν επισκεφτεί πολλές φορές στο αγρόκτημα, γνώριζαν την αγάπη του για το τετράποδο.

 

-Φυσικά δεν είμαστε ικανοποιημένοι από μια πρόβλεψη με τόσο μεγάλα περιθώρια αβεβαιότητας. Η δουλειά μας σε αυτό τον τομέα έχει πολύ δρόμο ακόμα. Για να μπορέσουμε να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις θα πρέπει πρώτα να συμπληρώσουμε όσο περισσότερα κενά είναι δυνατόν στο ζωολογικό πίνακα. Ποια ζώα ακριβώς έχουν εξαφανιστεί τους προηγούμενους αιώνες και πότε ακριβώς το καθένα; Και -ένα καθήκον ασύγκριτα δυσκολότερο- ποια ζώα έχουν εξαφανιστεί πριν τη Νέα Εποχή; Σε αυτά επικεντρώνεται η δουλειά της ομάδας «Ένα» όλα αυτά τα χρόνια.

 

-Και πού επικεντρώνεται η δουλειά της ομάδας «Δύο»; Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να μας μιλήσετε για αυτήν.

 

-Η δουλειά της ομάδας «Δύο» αποτελεί την ελπίδα για το μέλλον του πλανήτη. Ως τώρα παρακολουθούσαμε τις εξαφανίσεις ειδών χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τις εμποδίσουμε. Τώρα μπορούμε. Όχι να τις αποτρέψουμε -αυτό ίσως μάθουμε να το κάνουμε στο μέλλον- αλλά να δημιουργήσουμε ξανά είδη που έχουν εκλείψει, χάρη στην τεχνική μοριακής γενετικής που έχουμε ονομάσει «από τα έξω προς τα μέσα».

 

-Από τα έξω προς τα μέσα, μουρμούρισε ο Δεύτερος Επίτροπος. Παράξενο όνομα διαλέξατε για επιστημονική μέθοδο.

 

Ο Σάρτι χαμογέλασε.

 

-Έχετε δίκιο. Έχουν προταθεί πολλά ονόματα από τους συνεργάτες μου, ωστόσο αποφασίσαμε να μη τη βαπτίσουμε οριστικά αν δεν μας δοθεί πρώτα η άδεια να την εφαρμόσουμε. Τότε θα βρούμε ένα πιο κατάλληλο όνομα.

 

-Από τα έξω προς τα μέσα, μουρμούρισε ο Επίτροπος σαν να μην είχε ακούσει την απάντηση του Σάρτι. Το σχήμα λοιπόν είναι πιο ουσιαστικό από το περιεχόμενο;

 

-Εξαρτάται από τον τομέα στον οποίο αναφερόμαστε. Στη βιολογία, ασφαλώς και είναι. «Εκ των έξω τα έσω». Η μορφή καθορίζει το περιεχόμενο και υπαγορεύει την εσωτερική διάταξη και λειτουργία ιστών και οργάνων. Κάθε είδος, σας θυμίζω, έχει το τέλειο σχήμα που βοηθά την καθημερινή του δραστηριότητα. Τι κάνει η γάτα για παράδειγμα; Κοιμάται την περισσότερη ώρα, γλύφει το τρίχωμά της, ξύνει τα νύχια της, μετακινείται άσκοπα πέρα δώθε και απάνω κάτω. Μια ιεροτελεστία που ακολουθούν πανομοιότυπα όλες οι γάτες του πλανήτη. Και τι χρειάζεται η γάτα για να την ακολουθεί; Το σώμα της, τα πόδια της, τα μάτια της, τα νύχια της. Όλα αυτά που έχουν καθοριστεί από τις συνήθειές της και υποστηρίζουν τη δραστηριότητά της. Η γάτα είναι η συμπεριφορά της. Είναι συνεπώς δυνατό από το εξωτερικό σχήμα ενός ζώου, τη μορφή και τα χαρακτηριστικά του, να σχεδιάσουμε με ακρίβεια το εσωτερικό του, τα όργανα, τους ιστούς, την κυτταρική του δομή, τη λειτουργία των ενζύμων. Όλα αυτά τα στοιχεία εγγράφονται στο γενετικό κώδικα του επιλεγμένου κυττάρου που αναπτύσσουμε στο εργαστήριο. Ακολουθεί η εργαστηριακή κύηση και λίγες εβδομάδες ή μήνες μετά, ανάλογα με το είδος, η γέννηση. Φυσικά δεν είναι απλή η διαδικασία. Είναι εξαιρετικά δύσκολη, πριν από είκοσι χρόνια θα ήταν ακατόρθωτη, αλλά σήμερα με τα άλματα της γενετικής είναι εντός των δυνατοτήτων μας.

 

Αυτή τη φορά κανείς από την πλευρά του μεγάλου τραπεζιού δεν φαινόταν διατεθειμένος να παρέμβει. Ξέροντας πόσο κρίσιμη ήταν η στιγμή, ο Σάρτι συνέχισε με πάθος.

 

-Μέχρι τώρα σηκώναμε τα χέρια μπροστά στις εξαφανίσεις. Τώρα μπορούμε να τις χτυπήσουμε στη ρίζα. Να δημιουργήσουμε ξανά τα ζώα που έχουν εξαφανιστεί και μάλιστα σε απεριόριστους αριθμούς. Και να μετατρέψουμε έτσι αυτόν τον πλανήτη που σιγά σιγά ερημώνει, σε ένα κήπο των θαυμάτων.

 

-Ριζοσπαστική σίγουρα η μέθοδός σας, είπε ο Δεύτερος Επίτροπος, αλλά πόσο ασφαλής; Πόσο καλά γνωρίζουμε τα ζώα που χάθηκαν πριν από δυο αιώνες; Για να μη μιλήσω για αυτά που εξαφανίστηκαν τα Σκοτεινά Χρόνια.

 

-Το πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι δεν μας χρειάζεται τίποτα περισσότερο από μια ακριβή απεικόνισή τους για να προχωρήσουμε στην αναπαραγωγή. Ευτυχώς οι συνήθειες των μακρινών προγόνων μας, η εμμονή τους με αυτό που ονόμαζαν «τέχνη», μας βοηθούν. Τα μουσεία τους είναι γεμάτα με φωτογραφίες και ζωγραφιές ζώων.

 

-Από το σχήμα λοιπόν…

 

-…παράγουμε ένα άτομο που είμαστε βέβαιοι ότι ανταποκρίνεται απολύτως στα χαρακτηριστικά του είδους του. Ένα γνήσιο εκπρόσωπο, ακόμα και στις συνήθειες, τις αντιδράσεις, τα ένστικτα. Σαν να έχουμε το κλειδί και να κατασκευάζουμε την κλειδαριά. Κατόπιν, εφόσον διαθέτουμε και τα δύο, η πόρτα και πάλι θα ανοίξει. Δεν έχει σημασία ποιο υπήρξε πρώτο.

 

-Και δεν αισθάνεστε δέος να δημιουργείτε ζωή;

 

Ο Τρίτος Επίτροπος (ο άλλος που «θα ψήφιζε κατά») είχε μόλις θίξει μια πλευρά του ζητήματος, που ο Σάρτι προτιμούσε να αποφύγει.

 

-Θέλω να βεβαιώσω όλους τους Επιτρόπους ότι δεν είμαι βλάσφημος. Κάθε άλλο. Βλασφημία θεωρώ την εξαφάνιση ειδών.

 

-Μην ταράζεστε, εξακολούθησε ο ίδιος Επίτροπος, η συζήτησή μας σήμερα δεν είναι θεολογική. Αν ήταν, θα είχατε πρόβλημα, πιστέψτε με. Έχω διαβάσει πολύ καλά κάθε άρθρο σχετικό με το θέμα που συζητάμε. Αντίθετα από ό,τι φαντάζεστε κρίνοντας ενδεχομένως από τη φήμη που με συνοδεύει, θεωρώ ότι έχετε απαντήσει πολύ καλά στα περισσότερα ζητήματα που έχουν θέσει οι συνάδελφοί σας. Υπάρχουν όμως και ζητήματα που δεν έχουν θιχτεί και είναι κρίσιμα για την απόφασή μας. Δώστε και σε αυτά ικανοποιητικές απαντήσεις τώρα, εφόσον σας είναι δυνατό.

 

Είπε «έχετε απαντήσει πολύ καλά στα περισσότερα ζητήματα»; Έκπληξη!

 

-Αναρωτιέμαι, ας πούμε, μήπως η εξαφάνιση των ειδών έχει ένα φυσιολογικό αίτιο. Σωστά λέτε ότι έχουν εκλείψει γύρω στα 100 είδη και δεν είναι παράλογο να υποθέτετε ότι έχουν εκλείψει και άλλα νωρίτερα. Βεβαίως ο αριθμός 5,000 κατά τη γνώμη μου είναι πέρα από κάθε λογική, αλλά ας μη σπαταλούμε χρόνο σε μια συζήτηση που ούτως ή άλλως δεν μπορεί να καταλήξει σε ακλόνητα συμπεράσματα. Τι γίνεται όμως αν τα είδη πρέπει να εξαφανίζονται; Αν αυτό χρειάζεται η φύση για να ισορροπήσει;

 

Ο Σάρτι δεν πίστευε ότι η φύση είχε ανάγκες ή βούληση. Τα άτομα, ναι. Η φύση;

 

-Σε αυτή την περίπτωση, θα ήταν παράλογο να δημιουργεί είδη τα οποία δεν χρειάζεται, απάντησε διπλωματικά.

 

-Και πώς ξέρουμε ότι πράγματι δεν διορθώνει τον εαυτό της; Γενικότερα, πώς μπορούμε να κρίνουμε τις αποφάσεις της φύσης;

 

-Δεν μπορούμε. Κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα. Μπορούμε όμως να προστατεύσουμε τα δημιουργήματά της. Και το πρώτο βήμα στο εξής θα είναι να προφυλάσσουμε τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση.

 

-Το να φέρουμε όμως πίσω εξαφανισμένα είδη, είναι ένα βήμα παραπάνω.

 

-Με το ίδιο αποτέλεσμα.

 

-Γιατί να μην φέρουμε λοιπόν πίσω στη ζωή και ένα νεκρό μας σύντροφο;

 

-Μα αυτό είναι τελείως διαφορετικό! Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ξανά είδη, όχι συγκεκριμένα άτομα.

 

-Τι θα απαντήσετε αν κάποιος άνθρωπος με επιρροή, ας πούμε καλή ώρα ένας Επίτροπος, σας ζητήσει αύριο να δημιουργήσετε ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχασε πρόωρα;

 

-Μα φυσικά θα αρνηθώ, αφού του εξηγήσω ότι κάτι τέτοιο είναι απλά ανέφικτο. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα άνθρωπο με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που θέλουμε, το ύψος, το βάρος, το πρόσωπο, το σώμα, το σχήμα της μύτης, τις κοινές ανθρώπινες συνήθειες και αδυναμίες, κάθε τι. Αλλά αυτός δεν θα έχει καμιά σχέση με το «αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε πρόωρα», γιατί θα του λείπουν όλα τα επίκτητα χαρακτηριστικά, οι μνήμες, η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας.

 

Χωρίς να προσθέσει τίποτα άλλο ο Τρίτος Επίτροπος έγειρε πίσω, δείχνοντας ικανοποιημένος από την απάντηση. Σαν να ήταν αυτό σύνθημα, ο Πέμπτος Επίτροπος χαμογέλασε, ο Δεύτερος και Τέταρτος κοίταξαν προς τη μεριά του Πρώτου. Και εκείνος μίλησε με φωνή που στον Σάρτι φάνηκε γεμάτη ανακούφιση.

 

-Καταλαβαίνετε βέβαια, ότι η Επιτροπή δεν μπορεί παρά να πάει βήμα – βήμα. Να σας δώσει άδεια να παράγετε στην αρχή δοκιμαστικά μόνο 1-2 είδη, αυτά που χάθηκαν τελευταία.

 

Ο Σάρτι χρειάστηκε μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβει ότι στην πραγματικότητα δεν επρόκειτο για ερώτημα. Ο Πρώτος Επίτροπος όχι μόνο είχε ανοίξει το δρόμο για την τελική ψηφοφορία, αλλά είχε καθορίσει και το αποτέλεσμά της.

 

 

* * *

 

Ο Σάρτι υποδέχτηκε τον παλιό του γνώριμο με ένα πλατύ χαμόγελο.

 

-Εδώ λοιπόν είναι ο κήπος των θαυμάτων; ρώτησε ο Πρώτος Επίτροπος.

 

-Εδώ! Αλλά σας προειδοποιώ, τα θαύματα είναι πολλά! Αργήσατε πολύ να μας επισκεφτείτε και όσα έχουμε πετύχει στο μεταξύ θα σας ξαφνιάσουν.

 

-Χαίρομαι που το ακούω Σάρτι. Έδωσα μια μικρή μάχη για την υπόθεσή σου και είμαι ευτυχής που την κέρδισα -όχι μην βιάζεσαι να με ευχαριστήσεις. Το έκανα γιατί πίστεψα στο έργο σου. Η αγωνία μου είναι μήπως αργήσαμε. Κάλλιο αργά όμως...

 

Οι δύο άνδρες προχώρησαν στο μεγάλο πάρκο που αποτελούσε το υπαίθριο εργαστήριο του Σάρτι. Στον πλακόστρωτο δρόμο που διακλαδιζόταν διαρκώς ανάμεσα σε μικρά και μεγάλα κλουβιά, λίμνες, δασωμένες γωνιές, τεχνητά ρυάκια, οι συνεργάτες του Σάρτι πηγαινοέρχονταν πολυάσχολοι, χωρίς να παραλείπουν να χαιρετούν με σεβασμό τον υψηλό καλεσμένο, όταν τον αναγνώριζαν.

 

Ο Σάρτι ήξερε ότι όφειλε στον άντρα δίπλα του δύο σημαντικά πράγματα: Τα πρώτα του βήματα ως επιστήμονας και την απροσδόκητη νίκη του στην Επιτροπή πριν από τρία χρόνια, και μάλιστα με ομοφωνία! Ήταν αυτό το 5-0 που του άνοιξε διάπλατα το δρόμο για πειραματική αναπαραγωγή των ειδών που είχαν εξαφανιστεί από τον πλανήτη. Όχι ότι ο ανοιχτός δρόμος ήταν και βατός. Στην επιστημονική κοινότητα ξέσπασε θύελλα, αλλά πρώτη φορά βρέθηκαν ένθερμοι υποστηρικτές της δουλειάς του. Το κοινό αποδείχτηκε ακόμα πιο θετικό. Όταν οι πρώτες «γεννήσεις» στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία, ακόμα και οι πιο εχθρικοί επιστήμονες μεταστράφηκαν ολότελα ή σιώπησαν. Ο Σάρτι προσέφυγε εκ νέου στην Επιτροπή διεκδικώντας πια απόλυτη ελευθερία στο έργο του και αναπαραγωγή όλων των γνωστών ειδών που είχαν εκλείψει. Εκεί τον περίμενε ένα δεύτερο 5-0, παρά τη σκιά που έριξε στο μεταξύ η εξαφάνιση της χελώνας -και όχι του γαϊδάρου, προς ανακούφιση του φιλόζωου Επίτροπου.

 

Ο Πρώτος Επίτροπος κοντοστάθηκε να παρατηρήσει καλύτερα τα λευκά τετράποδα με τις διάσπαρτες στο σώμα τους καφετιές κηλίδες. Τα παράξενα ζώα είχαν πλησιάσει στα κάγκελα και κοιτούσαν τους ανθρώπους με τη γλώσσα έξω.

 

-Αυτά πώς λέγονται; ρώτησε.

 

-Σκυλιά! Δεν είναι υπέροχο όνομα; Ήταν το τέταρτο είδος από τα 46 που φτιάξαμε ως τώρα. Μάλλον το πιο εύκολο, καθώς στα παλιά αρχεία φυλάσσονταν εκατοντάδες απεικονίσεις του. Πιθανότατα εξαφανίστηκε πριν από 400 με 500 χρόνια. Δημιουργήσαμε αρχικά 25 άτομα και μαζί με τους απόγονους τρίτης γενιάς ο πληθυσμός τους σήμερα στα κλουβιά ξεπερνά τα 100. Σε λίγο θα ελευθερώσουμε δοκιμαστικά 50 από αυτά...

 

Μια αναπάντεχη κραυγή από τον μεγαλύτερο σκύλο έκανε τον Επίτροπο να τραβηχτεί τρομαγμένος. Ο Σάρτι έσπευσε να τον καθησυχάσει και οι δύο άντρες γέλασαν.

 

-Συγνώμη που δεν σας προειδοποίησα, αυτή είναι η ομιλία τους.

 

-Αστεία ζώα! Ελπίζω όταν τα απελευθερώσεις να μην τρομάζουν τα μικρά παιδιά.

 

-Δεν νομίζω. Στις περισσότερες παλιές φωτογραφίες και ζωγραφιές εικονίζονται πλάι σε ανθρώπους, ακόμα και στην αγκαλιά παιδιών. Πράγμα που σημαίνει ότι οι σχέσεις των δύο ειδών ήταν στενές.

 

-Τώρα που τα κοιτώ, νομίζω ότι μοιάζουν με τις γάτες. Λίγο πιο μεγάλα βέβαια...

 

-Έτσι ακριβώς. Έχουν σημαντικές ομοιότητες σε όλα τα επίπεδα και πρέπει να καταλαμβάνουν γειτονικά δάκτυλα στον ίδιο βραχίονα. Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τις αντιδράσεις τους όταν βρεθούν μαζί στη φύση, αλλά εκτιμώ ότι θα ταιριάξουν τέλεια. Με την ευκαιρία, πρέπει να στρέψουμε νέους στη ζωολογία. Η γριά επιστήμη θα χρειαστεί νέο αίμα για να ταξιδέψει στους ορίζοντες που ανοίγουν.

 

Ο επίτροπος δεν άκουγε. Την προσοχή του είχε απορροφήσει το επόμενο κλουβί. Το πλησίασε και χάιδεψε το μαυριδερό ζώο που -αντίθετα από τα σκυλιά- τον παρατηρούσε ήρεμο.

 

-Αυτό είναι η τελευταία και μεγαλύτερη επιτυχία μας, είπε ο Σάρτι, ακολουθώντας κατά πόδας. Το πρώτο του είδους, γεννήθηκε πριν από έξι μόλις μέρες, αλλά κοιτάξτε ανάπτυξη! Τώρα ετοιμάζουμε 3 ακόμα. Πετύχαμε να το αναπαράγουμε χάρη σε μια σειρά από 60 περίπου μικρές φωτογραφίες του, τυπωμένες σε ένα κομμάτι λεπτό φιλμ άγνωστης χρήσης.

 

-Με τόσες φωτογραφίες δεν πρέπει να δυσκολεύτηκες ιδιαίτερα.

 

-Κάθε άλλο. Οι φωτογραφίες ήταν σχεδόν πανομοιότυπες, διέφεραν ελάχιστα η μια από την άλλη. Σαν ο φωτογράφος να είχε βάλει το ζώο μπροστά του και να το φωτογράφιζε με πολύ μεγάλη ταχύτητα ενώ αυτό γυρνούσε προς την πλευρά του και άνοιγε το στόμα.

 

-Πραγματικά ενδιαφέρον.

 

Ο Επίτροπος έσκυψε και χάιδεψε άφοβα το ζώο μέσα από τα κάγκελα, ίσως για να ξεχαστεί η τρομάρα που πήρε με τα σκυλιά. Εκείνο ανταποκρίθηκε δαγκώνοντάς τον ελαφρά στο μπράτσο. Τα δόντια του, μικρά ακόμα, δεν θα πονούσαν ούτε παιδάκι. Τον γέμισαν όμως σάλια που έσπευσε να σκουπίσει. Οι δύο άντρες γέλασαν ξανά.

 

-Φαίνεται ευκίνητο. Είσαι σίγουρος ότι δεν μπορεί να πηδήξει τα κάγκελα;

 

-Και πού θα πάει; Είμαστε εδώ όλη μέρα.

 

-Το όνομά του;

 

-Μαυρούλης.

 

-Μαυρούλης; Ο Επίτροπος κοίταξε τον Σάρτι ξαφνιασμένος. Τι όνομα είναι αυτό;

 

Ο Σάρτι κόμπιασε λίγο.

 

-Ίσως να το αλλάξουμε. Δυστυχώς πουθενά στο φιλμ δεν αναγραφόταν το πραγματικό όνομα αυτού του είδους.

 

-Κατάλαβα... Τώρα όχι μόνο δημιουργείς είδη, τα βαπτίζεις κιόλας...

 

Ο Επίτροπος όμως βιαζόταν να δει τα υπόλοιπα κλουβιά και ο Σάρτι ένιωσε ανακούφιση γιατί δεν του άρεσε να λέει σε αυτόν τον άνθρωπο ψέμματα, έστω και αθώα όπως το τελευταίο.

 

Τι μπορούσε όμως να του πει; Όταν ανακάλυψαν το χώρο που οι πρόγονοί τους ονόμαζαν «μουσείο κινηματογράφου», έπεσαν πάνω σε ένα θησαυρό από φιλμ και εικόνες εξαφανισμένων ζώων με ασυνήθιστα ονόματα, που ο Σάρτι αισθάνθηκε ότι δεν θα βοηθούσαν το κοινό να τα αποδεχτεί. Τι θα άλλαζε εξάλλου αν ο κόσμος μάθαινε ότι οι Μαυρούληδες που σε λίγο θα γέμιζαν τον πλανήτη, λέγονταν στην πραγματικότητα «Άλιεν»;

 

Ένα πονηρό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του, καθώς συνέχισε την ξενάγηση του Πρώτου Επιτρόπου προς το κλουβί με τα Ορκ.

Edited June 7, 2007 by nikosal

[DinoHajiyorgi]

Φίλε Νίκο, τέλειο! Το έχω ξαναδιαβάσει, δεν θυμάμαι όμως από πού, και δεν μου είχε κάνει εντύπωση τότε. Με είχε ενοχλήσει μάλιστα και το τέλος στην πρώτη εκδοχή σαν μη αποτελεσματικό ή γλυκανάλατη εξυπνάδα.

 

Όταν διάβαζα αυτή τη γραφή σε κανένα σημείο δεν θυμήθηκα πως το είχα διαβάσει πριν. Απλώς κάτι περίεργο με γαργάλαγε το μνημονικό που γινόταν δυνατότερο στο σημείο που ξεκινάει η ξενάγηση. Μόνο όταν μας λες ποιος είναι ο «Μαυρούλης» κατάλαβα πως το ήξερα.

 

Μου άρεσε πολύ και είναι μια απογοήτευση που το επιβεβαιώνει. Το εξηγώ πηγαίνοντας ανάποδα. Το φινάλε –η ανατροπή- δουλεύει έξοχα. Κάνει όπως και να το κάνουμε το διήγημα αξέχαστο. Και προσωπικά με απογοητεύει γιατί… για το έξοχο πρώτο μέρος όπου πλέον κρεμόμουν από τα λόγια του ήρωα σου και ήθελα να του δώσω την ψήφο μου. Ένα μέρος μου ήθελε να είναι η αρχή ενός υπέροχου μυθιστορήματος όπου θα ξεκινούσαν όλα αυτά τα θαυμαστά…ήταν όμως διήγημα και άνοιξες την καταπακτή κάτω από τα πόδια μου.

 

This is science fiction!

[PiKei]

Well done, Nikosal! Well done!

 

Πάμε στο ζουμί.

 

Κράτα αυτό ως έχει, αλλά μην πετάξεις το θέμα, έχει πολύ ψωμί. Θα συμφωνήσω με τον Ντίνο, αν και η ανατροπή μού αρέσει, τείνω να θέλω να σε δω να παίρνεις και τον "δύσκολο δρόμο". Την προσπάθεια του ήρωα να ξεμπλέξει "πραγματικά" από "μυθολογικά-καλλιτεχνικά" όντα. Βάζεις πολύ χοντρά ζητήματα διαχείρισης του πλανήτη από το είδος μας και θα ήθελα να δω και κάτι άλλο πάνω σ' αυτά. Το συγκεκριμένο διήγημα καταλήγει με την τεχνική της ανατροπής σχεδόν χιουμοριστικό, θα πρότεινα να ξαναδείς το όλο θέμα ξανά από άλλα μάτια (π.χ. τον γκρινιάρη συνεργάτη του επιστήμονα που εντοπίζει κάθε φορά το πρόβλημα) σε άλλο διήγημα στον ίδιο χωροχρόνο.

 

Αυτά και δεν στα πρήζω άλλο, μου άρεσε πολύ φιλαράκο!!!

[Namris]

Αγπητέ Nikosal, το σχόλιο του PiKei μου δίνει την ώθηση να προσθέσω και το δικό μου (από μια άλλη σκοπιά όμως), που δίσταζα να το κάνω.

Το διήγημα είναι πραγματικά εξαιρετικό σαν σύλληψη, γιατί συνδυάζεις ταυτόχρονα δύο μεγάλα θέματα, την κλωνοποίηση και την εξαφάνιση των ειδών. Και μάλιστα η φράση «Τι γίνεται όμως αν τα είδη πρέπει να εξαφανίζονται;» με προδιαθέτει για μια μεγαλειώδη μάχη.

Η ανατροπή όμως με το Άλιεν και το Όρκ με ξενέρωσε λιγάκι. Ήταν πράγματι πανέξυπνη ανατροπή. Περίμενα όμως ότι με αφορμή την εξαφάνιση των ειδών θα έβλεπα μια μάχη μεταξύ επιστήμης και φύσης, όπου η φύση θα κέρδιζε (ή έστω ας έχανε) βάση των δικών της μεθοδεύσεων, και όχι χάρις την ανθρώπινη βλακεία. Αν οι επιστήμονες δεν βασίζονταν στο μουσείο κινηματογράφου αλλά σε ντοκιμαντέρ του National Geographic φαντάζομαι δεν θα υπήρχε πρόβλημα (εκτός αν έπεφταν σε επεισόδια με δεινοσαύρους).

Θα μου πεις βέβαια «Εγώ αυτό γούσταρα να γράψω, αυτό έγραψα», και θα έχεις 1000% δίκιο. Απλά επειδή θεωρώ ότι είσαι σπουδαίος συγγραφέας με κάνεις να έχω και αντίστοιχα μεγάλες προσδοκίες.

 

[nikosal]

Ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σας. Υπάρχει ένα κοινό σημείο σε αυτές, με το οποίο συμφωνώ.

 

Το διήγημα ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια από το τέλος του, ως ένα αστείο. Ουσιαστικά, κάποιος παίζει με τη φύση και τρώει τα μούτρα του. Δεν είμαι όμως κατά των παρεμβάσεων στη φύση, αντίθετα εκτιμώ ότι ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να αλλάζει τον κόσμο γύρω του προς όφελός του, να χαλιναγωγεί και να εκμεταλλεύεται τη φύση (αλλιώς ας έμενε στα σπήλαια), οπότε δεν ήθελα να γίνω δραματικός.

Καθώς έγραφα, αναζήτησα όπως καταλαβαίνετε ένα πλαίσιο, μέσω του οποίου να μπορεί κανείς να οδηγηθεί σε αυτό το συγκεκριμένο τέλος. Συνέχισα να το δουλεύω και το πρώτο αυτό μέρος, το πλαίσιο, άρχισε να βαραίνει στο μυαλό μου, να αποκτά μεγαλύτερη σημασία, μέγεθος κλπ. -- κάτι που εντοπίσατε και εσείς.

Επίσης άρχισα να έχω άλλες ιδέες, όπως για παράδειγμα οι δημιουργοί των ειδών να είναι εξωγήινοι που έρχονται εδώ, βρίσκουν μια φύση σε απόλυτη παρακμή και προσπαθούν να την αναδημιουργήσουν (φτιάχνοντας ένα πλανήτη - μουσείο, κάτι τέτοιο) τρώγοντας και αυτοί τα μούτρα τους. Αυτή την εκδοχή την έχω κρατημένη για το μέλλον.

Θέλοντας να παρουσιάσω κάποια στιγμή το κομμάτι, έστω στο βαθμό που το είχα δουλέψει (προσπαθώ να βγάλω από τον υπολογιστή μου μερικά κομμάτια, μένουν εκεί μήνες και χρόνια, ημιτελή να σέρνονται και να μπαγιατεύουν, με πολλές αναθεωρήσεις...) είπα να το δώσω έστω σε αυτή τη μορφή, για την οποία παρομοίως είχα σε γενικές γραμμές την αίσθηση ότι είναι ανισοβαρής (ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο μέρος της). Ωστόσο, δεν με ενοχλούσε και θανάσιμα, αφού μου άρεσε αυτό το παιχνίδι με τα κινηματογραφικά είδη και κάπως ήθελα να το διηγηθώ.

Έτσι λοιπόν, το λάβατε, το διαβάσατε και καλώς το σχολιάσατε - ευχαριστώ και πάλι.

Edited June 10, 2007 by nikosal

[odesseo]

Έτσι λοιπόν, το λάβατε, το διαβάσατε και καλώς το σχολιάσατε - ευχαριστώ και πάλι.

 

Ε, αυτό δεν είναι σωστό! Το λάβαμε, το διαβάσαμε και το σχολιάσαμε και σου λέμε : Υποσχέσου μας ότι θα το ξαναπιάσεις και θα το δουλέψεις με μεγαλύτερη προσοχή και ευαισθησία για να βγει το αριστούργημα που όλοι αισθανόμαστε ότι κρύβει η ιδέα σου. Δεν το καταλαβαίνεις; Μας δίνεις το τρέιλερ και μετά μας λες "Αυτό είναι όλη κι όλη η ταινία".

Δεν είναι δίκαιο, ακούς;

 

 

Ιδού και η κίτρινη κάρτα, για προειδοποίηση!

[PiKei]

Aγαπητέ Nikosal

 

Όπως βλέπεις το κοινό σε έχει πάρει χαμπάρι. Παρ' όλη την ευκολία σου να γράφεις διηγήματα με χιουμοριστική ανατροπή, (τι θα γίνει ρε φίλε, θα μας το στείλεις ποτέ το γμδι το "Μεθυσμένο Φεγγάρι";), το κοινό ζητάει παραπάνω. Έτσι είναι πάντοτε, αχάριστο, σου πίνει το αίμα με το μπουρί της σόμπας...

 

Τέλειωνε με τα "μισά" που φυλάς στον υπολογιστή σου. Δεν είναι ασφαλή εκεί τα διηγήματα, κολλάνε αρρώστιες οι υπολογιστές και πάνε μετά τα έργα στην εντατική. Καλύτερα "ανέτοιμα" στον κόσμο να τρώνε μπινελίκια και να αερίζονται, παρά "προστατευμένα" στον σκληρό, πνίγονται, στριμώχνονται με τα άλλα αρχεία, κάνουν κακές παρέες (ειδικά άμα είναι δίπλα στα Excel) και περνάνε άσχημα.

 

Κάπου τα λέει κι ο Κομφούκιος αυτά, αλλά τώρα μου διαφεύγει το που.

 

 

Υ.Γ. Γλυκά ρε σεις οι υπόλοιποι, αμέσως το χέρι στην κάρτα! Μην το παγώνετε το παιχνίδι κύριε Ρέφερυ, αφήστε να δούμε και λίγη "βρωμιά"

[darky]

Πω! έχει πολύ ψωμί η ιδέα. Κατ' αρχάς ένα πολύ καλό διήγημα ΕΦ. Ωραίος διάλογος που σε κρατάει στην τσίτα και δεν προϊδεάζει για το τέλος. Αντίθετα βάζει το μυαλό σου σε μια φάση να μην το φαντάζεσαι καθόλου. Στο τέλος η αποκάλυψη αφήνει μια τρωμική αίσθηση. Είναι αστείο μεν, αλλά και ανατριχιαστικό.

τί γίνεται όταν η χειρότερη πλευρά της ανθρώπινης φαντασίας παίρνει ζωή

.

[voodoo4]

Ομολογώ πως με έπιασες αδιάβαστο!

Όπως πήγαινε το διήγημα περίμενα μια κλασσική ιστορία με δεινοσαύρους, αλλά ευτυχώς με διέψευσες.

 

Η

«Εκ των έξω τα έσω»

θεωρία δένει εκπληκτικά με το ανατρεπτικό τέλος και μια και είμαι λάτρης των ανατροπών -και δη των χιουμοριστικών/ειρωνικών- και 5 αστεράκια (αν υπήρχε βαθμολογία).

 

ΥΓ.

 

Αυτό που δε βρήκα λογικό στο διήγημα είναι το πως ένας τεχνολογικά εξελιγμένος πολιτισμός έχει κατανοήσει την έννοια της φωτογραφίας αλλά όχι του κινηματογράφου. Αναφέρομαι στο "Σαν ο φωτογράφος να είχε βάλει το ζώο μπροστά του και να το φωτογράφιζε με πολύ μεγάλη ταχύτητα"

 

[nikosal]

Ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις. Ναι, είναι τεχνολογικά αναπτυγμένος αλλά η ανάπτυξή του έχει πάρει άλλη κατεύθυνση από τη δική μας. Όχι μόνο τεχνολογικά αλλά και κοινωνικά. Εξάλλου τον τοποθετώ εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια από εμάς (για να έχει εξαφανιστεί η ποικιλομορφία στην πανίδα). Για αυτό δεν έχουν ανάλογη προσέγγιση στις τέχνες, δεν δημιουργούν δικά τους μουσεία, απεικονίσεις κλπ. και έτσι δεν κατανοούν ή δεν τους ενδιαφέρει να κατανοήσουν πώς λειτουργεί ένα κινηματογραφικό φιλμ ούτε αντιλαμβάνονται ότι αυτό που παριστά είναι φανταστικό. Εμένα ομολογώ ότι δεν με πείραξε τόσο αυτό όσο ότι η έννοια της εξέτασης από μια επιτροπή, η βοήθεια του πρώτου επιτρόπου, οι άνθρωποί του που τον ακολούθησαν για συμπαράσταση ως την πόρτα κλπ. όλα αυτά λοιπόν είναι πολύ "δικά μας". Αλλά το να στήσεις μια εντελώς διαφορετική κοινωνία, με άλλους διαλόγους / αντιδράσεις / συνήθειες είναι κάτι που απαιτεί περισσότερο κόπο, έμπνευση και χρόνο, πολύ χρόνο.

[DinoHajiyorgi]

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ RABBIT SEASON!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ DUCK SEASON!

ΕΙΝΑΙ...NIKOSAL SEASON!!

 

Ναι! Ο nikosal γράφει επιστημονική φαντασία!

 

Μαζευτείτε οι καινούργιοι! Βουτήξτε τα ματάκια σας! Ακονίστε τα νυχάκια σας! Βυθίστε τα δοντάκια σας!!

 

Ο nikosal αναμένει την αμερόληπτη κριτική σας!!

[tetartos]

Χαχαχα, ΟΚ, ας ανταποκριθούμε στο κάλεσμα του Ντίνου!

Πρώτα με τα θετικά: Το διήγημα με συνεπήρε. Ο αριθμός των λέξεων μπορεί αντικειμενικά να ήταν 4000 αλλά "υποκειμενικά" ήταν καμιά 500ρα. Πέρασα το πρώτο μέρος καρδιοχτυπώντας μαζί με τον πρωταγωνιστή για την έγκριση του σχεδίου του και το δεύτερο μέρος με αγωνία για το τι θα "βγάλει από το καπέλο". Ο τίτλος ήταν πετυχημένος, η ιστορία ολοκληρωμένη.

 

Μετά με τα αρνητικά: Η ιστορία σε κανένα σημείο δε με είχε προδιαθέσει ότι θα τελείωνε τόσο απότομα, χωρίς κορύφωση, με μια (φοβερή όμως) καταπακτή. Σίγουρα περίμενα πιο σοβαρή εκμετάλλευση της ιστορίας που είχε στηθεί. Η ιδέα "εκ των έξω τα έσω", σημαντική δυστυχώς για την ιστορία, δεν αντέχει πάνω από δύο δευτερόλεπτα σκέψης και δεν έχω καμία ιδέα για το πώς θα μπορούσε να "σωθεί". Λιγότερο σαθρές είναι οι ιδέες της σταθερότητας ενός οικοσυστήματος με τόσο λίγα ζωϊκά είδη όπως και της εξαφάνισης που ακολουθεί ένα τέτοιο πρότυπο (π.χ. την εξαφάνιση ενός σαρκοφάγου δε θα την ακολουθούσε ένα άλλο σαρκοφάγο, μια κι αυτό θα ωφελούνταν)

 

Και η σύνοψη: Δεν διαφέρουν τα σχόλιά μου από των ανωτέρω. Όλοι περιμένουμε μια διαφορετική αντιμετώπιση της ιστορίας σου: ένα θαυμαστό μυθιστόρημα!

[Celestial]

Καταρχην νικο το γραψιμο σου ειναι χαμηλου επιπεδου

 

περαν της πλακας ηταν πολυ ωραιο σαν διηγημα, με ωραιο τελος, το οποιο οντως εχει δυνατοτητες για κατι παραπανω, θα ηθελε ισως λιγο biobabble ακομα για να υποστηριξει τις ιδεες που θετεις, αλλα κι ετσι δεν ειναι ασχημο, μιας και ο επιστημονας μιλαει σε ασχετους.

 

Πιστευω οτι θα ηταν καλυτερο ομως αν ειχες μια ποιο cult σκηνη - αποκαλυψη, με καποιον ανθρωπο να λεει kill me στον επιτροπο και να σκαει ο μαυρουλης απο το στηθος του, η με ενα τεραστιο λακο οπου τα ορκ με τη λευκη μουτζα στο προσωπο ( το συμβολο των εργαστηριων ) να ετοιμαζουν τη πολεμικη μηχανη τους...

[nikosal]

ΕΙΝΑΙ... NIKOSAL SEASON!!

Ναι! Ο nikosal γράφει επιστημονική φαντασία!

 

Μαζευτείτε οι καινούργιοι! Βουτήξτε τα ματάκια σας! Ακονίστε τα νυχάκια σας! Βυθίστε τα δοντάκια σας!!

 

Ο nikosal αναμένει την αμερόληπτη κριτική σας!!

 

A, ευχαριστώ για τη διαφήμιση, κύριος.

 

Όσο για σας τους υπόλοιπους, μια που σας έβαλε στον κόπο ρίξτε επίσης μια ματιά εδώ, εδώ και εδώ. Επίσης εδώ μια διασκευή διηγήματος του Ρ. Σέκλεϊ σε θεατρικό, το οποίο μάλιστα πράγματι ανέβηκε.

[rodonaura]

A, ευχαριστώ για τη διαφήμιση, κύριος.

 

Όσο για σας τους υπόλοιπους, μια που σας έβαλε στον κόπο ρίξτε επίσης μια ματιά εδώ, εδώ και εδώ. Επίσης εδώ μια διασκευή διηγήματος του Ρ. Σέκλεϊ σε θεατρικό, το οποίο μάλιστα πράγματι ανέβηκε.

 

Είσαι αστείρευτος τελικά!

Υπέροχη η ιστοριούλα σου, αλλά υποθέτω ότι αυτό το γνώριζες πριν ακόμη τη γράψεις (χι,χι,χι!).

Το τέλος με έκανε να γελάσω πολύ, περισσότερο κι από την ιστορία στο μπαράκι (προχωρημένη σκέψη με έντονο κοινωνικό προβληματισμό, αν και το τέλος προβλέψιμο εξαιτίας μιας φράσης που με πονήρεψε), περισσότερο και από τα "προκαταρκτικά" (γκουχ, γκουχ, με το συμπάθιο) τα δικά σου και του Ντίνου στο μεταξύ σας write off.

Θα συμφωνήσω κι εγώ ότι το ενδιαφέρον θέμα που θίγεις στην παρούσα ιστορία καθώς και ο εμπνευσμένος τρόπος γραφής σου, καλλιεργούν μεγάλες προσδοκίες και θα ήταν χαρά μας να ανταποκριθείς σε αυτές.

[Guest roriconfan]

Οκ, σχόλιο κι από εμένα. Ήταν μεγάλο σε διάρκεια. Καμοιά 500αρα λέξεις μπορούσανε εύκολα να φύγουνε από την εισαγωγή και να πάνε για μεγαλύτερη ανάλυση στο τελευταίο κομμάτι. Δηλαδή να μη λήξει το αστείο απότομα αλλά να το τραβήξεις παραπέρα. Να είναι γέλιο διαρκείας.

 

Επίσης δε ξέρω πόσο αληθοφανές είναι να φτιάχνεις ένα πλάσμα όπως το βλέπεις στις ταινίες και στις φωτογραφίες. Και δε ξέρω πόσο αληθοφανές είναι να λένε στην ιστορία "φτιάξτο να υπάρχει" χωρίς να τονίζεται πολύ το"μπορεί να επιβιώσει στην οικολογική αλυσίδα". Γιατί ξέρω παραδείγματα που διάφορα ζώα τα μετακινούσανε για ποικιλία σε διάφορα μέρη και μόνο κακό προκαλούσανε στο οικοσύστημα, κι ας ήταν υπαρκτά, φυσιολογικά ζώα.