Oberon Posted June 11, 2007 Share Posted June 11, 2007 (edited) Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιέμαι ποιος πραγματικά είναι αυτός που έχει γράψει ένα βιβλίο που έχω λατρέψει ή που έχει παίξει σε μια ταινία που αγαπώ. Πώς μεγάλωσε, τι επιρροές είχε για να γίνει αυτό που έγινε, να γράψει κάτι τόσο θαυμαστό ή να παίξει ένα ρόλο σαν να τον έχει ζήσει σε κάποια άλλη ζωή. Από πού πηγάζει το ταλέντο του, το χιούμορ, οι ιδέες του, οι κόσμοι που έπλασε. Και ποιος καλύτερος τρόπος να το ανακαλύψει κανείς από το να διαβάσει μια βιογραφία ή, ακόμα καλύτερα, μια αυτοβιογραφία; Eιδικά μάλιστα αν σκεφτεί κανείς πως κάποιο από μας έχουμε βλέψεις προς τη συγγραφή, τη σκηνοθεσία κλπ, η ανάγνωση μιας βιογραφίας είναι συγχρόνως και ένα ταξίδι μέσα στον δικό μας εαυτό, τοποθετημένο με τη φαντασία μας στη θέση, ή και αντί-θεση, αυτού για τον οποίο διαβάζουμε. Ερώτησεις όπως "τι θα έκανα εγώ σε αυτή την περίπτωση" ή "τι διαφορά έχει αυτό το όνειρο του Χ συγγραφέα από το δικό μου" ή ακόμα "ποια διαφορά ή ομοιότητα υπάρχει ανάμεσα στις δικές μου αξίες και τις δικές του" είναι μερικές που έχω κάνει και ο ίδιος διαβάζοντας μια βιογραφία. Συχνά μάλιστα βλέπω πως γνωρίζοντας καλύτερα έναν συγγραφέα ή και ηθοποιό (αφού συνήθως αυτοί γράφουν αυτοβιογραφίες ή γι'αυτούς γράφονται) απολαμβάνω περισσότερο το έργο του, και καμμιά φορά "προσγειώνομαι" κιόλας - άλλοτε απαλά άλλοτε όχι και τόσο - βλέποντας μια κατάσταση πολύ πιο πρακτικά από την εικόνα που είχα πιο πριν. Μερικές βιογραφίες-αυτοβιογραφίες που με τα χρόνια έχω απολαύσει πολύ είναι οι εξής: "I Asimov" του Isaac Asimov. Πρόκειται για τη δεύτερη αυτοβιογραφία του που φτάνει λίγο πριν το θάνατό του, με το τελευταίο κεφάλαιο να έχει γραφτεί από τη δεύτερη σύζυγό του Janet Jeppson Asimov. Γραμμένη με χαλαρή χρονολογική σειρά και με "entries" για διάφορα θέματα, είναι γεμάτη με το γνωστό χιούμορ του μεγάλου συγγραφέα, με πάμπολλες λεπτομέρειες για τις απαρχές του οργανωμένου fandom της ε.φ., για τις σχέσεις του με πολλούς άλλους συγγραφείς, και διαβάζεται άνετα και χαλαρά. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Τα βιβλία της ηθοποιoύ Shirley MacLaine την οποία θαύμαζα από μικρός και συνεχίζω να αγαπώ, είναι εν μέρει αυτοβιογραφικά - ειδικά τα 2 πρώτα - και εν μέρει κατάθεση των πνευματικών της αναζητήσεων που την έφεραν σε απόμακρες και μυστηριώδεις χώρες, όπως το Μπουτάν, την Ινδία, το Περού, αλλά και τις ΗΠΑ. Ήταν από αυτά τα βιβλία, επίσης γραμμένα συχνά με το χαρακτηρηστικό της χιούμορ, που ξεκίνησα κάποτε να ψάχνομαι για πάρα πολλά θέματα "πνευματικότητας" και κυρίως από το 3ο της βιβλίο "Δίψα Για Ζωή". Έχουν όλα μεταφραστεί στα Ελληνικά από τον Κάκτο (εκτός από το The Camino που έχει εκδωθεί από άλλο εκδότη και περιγράφει την πορεία των 780 χλμ. που έκανε με τα πόδια από τα Πυρηναία της Γαλλίας μέχρι το Sandiago de Compostella στις Ισπανικές ακτές του Ατλαντικού) με λίγοτερη ή περισσότερη "μεταφραστική επιτυχία". Συνήθως λιγότερη. Η Κάτια Αντωνοπούλου είναι Ελληνίδα συγγραφέας με καταγωγή από την Καλαμάτα. Από μικρή ονειρευόταν τη φυγή στη "μεγάλη Αθήνα" από μια εχθρική επαρχιακή πόλη της δεκαετίας του 50 - εχθρική προς τις πολιτικές της πεποιθήσεις - αλλά σίγουρα δεν θα φανταζόταν τότε πως η ζωή της και ο γάμος της με έναν Αυστραλό θα την έφερνε να γυρίσει ολόκληρη την Ασία και αργότερα τη Δυτική Αφρική. Τα περισσότερα βιβλία της είναι αυτοβιογραφικά και τοποθετημένα σε χώρες όπως η Ινδία (Οι Ινδίες μου), το Πακιστάν (Στη Χώρα των Αγνών), στην Κίνα (Νιχάο Κίνα) κλπ. Μη νομίσετε όμως πως είναι απλά "ταξιδιωτικά travelogues" μιας τουρίστριας. Δεν είναι τουρίστρια η Κάτια Αντωνοπούλου. Γράφει ντόμπρα, προσγειωμένα, κυνικά και αθυρόστομα με εξαιρετικό χιούμορ όμως, και δεν διστάζει να κάνει χιούμορ και με τον εαυτό της ακόμα. Σαν δημοσιογράφος βρέθηκε συχνά σε εμπόλεμες περιοχές στο Αφγανιστάν (Μακρινές Συναντήσεις) και αλλού και τις εμπειρίες της αυτές τις γράφει με μια τρομερή αμεσότητα που μπορεί κάποιες στιγμές να φαντάζει άτεχνη, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά "παραληρηματική", αμοντάριστη και γι΄αυτό ακόμα πιο αποτελεσματική. Οι περιγραφές της για τις χώρες που έχει επισκεφτεί είναι τόσο "από πρώτο χέρι" που κυριολεκτικά νιώθεις πως ταξιδεύεις και συ εκεί. Ναι, θα περιγράψει την ομορφιά του Taj Mahal σε μία παράγραφο και στην επόμενη θα περιγράψει τους γεμάτους σκατά τοίχους της τουαλέτας στο ξενοδοχείο που πήγε να μείνει! Θα περιγράψει την πορεία της στα Ιμαλάια και τα πανέμορφα ροδόδεντρα και τον καυγά της με τον ξενέρωτο Αμερικανό με τον οποίο ταξιδεύει σε κείνη τη φάση. Θα περιγράψει τη διαμονή της σε μεγαλοαστούς Ινδούς φίλους της, και την παράξενη για μας ζωή τους, και μετά το δρόμο με τις ανήλικες πόρνες μέσα σε κλουβιά σε κάποια Ινδική πόλη. Ναοί, θεοί, έθιμα, άνθρωποι, τραγικότητα, κυνισμός, χιούμορ, λίγος χλεαυσμός για τους Δυτικούς τουρίστες που αναζητούν "vibes" και μια χαμένη πνευματικότητα μέσα από θεατρινίστικες ασκήσεις new age, οι οποίοι σπάνια θα δουν κάτι το πνευματικό σε μια σγουμπή γριά που κρατά στα τρεμάμενα χέρια της λίγους ξηρούς καρπούς καθώς ανεβαίνει τα 10000 σκαλοπάτια ενός λόφου για να φτάσει σε ένα ναό. Το βιβλίο της "Μασάζ" είναι το πρώτο της "καθαρό" μυθιστόρημα και πολύ περιγραφικά σεξουαλικό. Διαδραματίζεται στη Δυτική Αφρική και ειδικά στη Μπουρκίνα Φάσο, αλλά δεν ξέρω ως ποιο βαθμό είναι αυτοβιογραφικό, αν είναι καν! Αλλά και πάλι αξίζει! Η μικρή βιογραφία που διάβασα στα Ελληνικά για τη J.K.Rowling - δε χρειάζεται να σας πω ποια είναι, σωστά; - γραμμένη από το Marc Shapiro ήταν αρκετά καλή για το μέγεθός της αν και δεν πρόσθετε και τίποτα το καινούργιο. Όμως θαύμασα τη δύναμη μιας μόνης γυναίκας που αν και μορφωμένη ξέμεινε εντελώς από χρήματα και με ένα μωρό στην αγκαλιά γύρισε στην πατρίδα της, και άρχισε να γράφει ένα μυθιστόρημα σε μια καφετέρια, κουνώντας το καροτσάκι του μωρού της και πίνοντας μόνο μαύρο καφέ γιατί δεν είχε λεφτά για σάντουιτς. Θα προτιμήσω όμως να πάρω είτε μια μεγαλύτερη βιογραφία, είτε αυτοβιογραφία όταν τη βγάλει. Σπάνια παίρνω βιβλία με βιογραφίες ηθοποιών αν και έχω διαβάσει για τη Marilyn Monroe, τη Joan Collins, το Rock Hudson, το David Niven, τη Greta Garbo, τη Mary Astor, γιατί έπεσαν στα χέρια μου ή τις βρήκα από δεύτερο χέρι στο Μοναστηράκι (εκτός της Greta Garbo που αγόρασα στα Αγγλικά). Όμως η βιογραφία-αυτοβιογραφία της Doris Day ήταν αυτή που μ'άρεσε περισσότερο, τόσο επειδή συμπαθώ πολύ αυτό το μουτράκι με το πλατύ και πονηρό-αθώο χαμόγελο και γιατί πραγματικά η ζωή της έχει μεγάλο ενδιαφέρον με τα σκαμπανεβάσματα που είχε και που θα βύθιζαν άλλους στην κατάθλιψη και πιθανά στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Εξαιρετική και γραμμένη σαν μυθιστόρημα ήταν και μια παμπάλαια βιογραφία του χορευτή Vaslav Nijinsky που δυστυχώς έχασα σε κάποια μετακόμιση (ή ίσως σε φάση δανεικό-κι-αγύριστο). :tongue: H τελευταία βιογραφία που πήρα ήταν της αγαπημένης μου Γεωργίας Βασιλειάδου - που είχα την τύχη να γνωρίσω μικρός μια που ήταν φίλη της αδελφής της γιαγιάς μου - από τη Βιβή Ζωγράφου. Πολύ καλή, γεμάτη από εικόνες της αμίμητης καρατερίστας, με έκανε να γελάσω όπως γέλασα τόσες φορές στις ταινίες της! Συστήνεται επίσης! Αυτές τις μέρες ψάχνω να βρω μια καλή βιογραφία του J.R.R. Tolkien (έχω ακούσει πως έχει βγει και στα Ελληνικά αλλά δεν την έχω πετύχει) και της Beatrix Potter, της γνωστής συγγραφέως και ζωγράφου παιδικών βιβλίων. Για πέστε και οι υπόλοιποι. Διαβάζετε βιογραφίες και αν ναι, ποιες προτιμάτε? Edited June 11, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted June 11, 2007 Share Posted June 11, 2007 Η τελευταία βιογραφία - αυτοβιογραφία που διάβασα, και που συστήνω είναι το Lord of Misrule: The Autobiography of Christopher Lee. Την συγκεκριμένη μάλλον κατά σύμπτωση την πήρα. Είχα βρεθεί για Σ/Κ στο Λονδίνο ύστερα από ένα τριήμερο στην Ιταλία καθαρά για δουλειά. Και τι βλέπω στο Forbidden Planet; Ότι το Σάββατο που θα βρισκόμουν στο Λονδίνο, ο Christopher Lee θα υπάγραφε το βιβλίο αυτό. Οπότε Forbidden Planet το Σάββατο, ουρά, αγορά βιβλίου και υπογραφή από τον μεγάλο Christopher Lee. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted June 12, 2007 Author Share Posted June 12, 2007 (edited) Μμμ, καλή φάση Βούλα! Δεν έχει τύχει να βρεθώ κάπου που να υπογράφει κάποιος συγγραφέας ή άλλος καλλιτέχνης τη βιογραφία του (αν και έχω πάρει μερικά αυτόγραφα από δω κι από κει) αλλά ειδικά για τον Christopher Lee δε θα αντιστεκόμουν σίγουρα! Edited June 12, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 12, 2007 Share Posted June 12, 2007 Αυτή του Τόλκιν που έχει βγει στα ελληνικά είναι από το αρχέτυπο, του Θεοδοσιάδη και δεν είναι ακριβώς βιογραφία. Παρόλο δηλαδή που δεν έχω διαβάσει και πολλές για να μπορώ να κρίνω (δε μου αρέσει ιδιαίτερα το είδος για να είμαι ειλικρινής) είναι περισσότερο σκέψεις του συγγραφέα επάνω στη ζωή του Τόλκιν και τη σχέση των έργων του με έργα άλλων. Το λένε Ο ονειρευτής και η σκιά του κι αν θες στο φέρνω το Σάββατο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted June 12, 2007 Author Share Posted June 12, 2007 Ναι, θα το ήθελα Κιάρα. Σ'ευχαριστώ πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 15, 2007 Share Posted July 15, 2007 Για πέστε και οι υπόλοιποι. Διαβάζετε βιογραφίες και αν ναι, ποιες προτιμάτε? H Σιρλευ Μακ Λέην κατα ένα μυστήριο τρόπο ήταν η αγαπημένη μου συγγραφέας παράλληλα με τον Μπερτραντ Ράσελ όταν τους διαβαζα σε πρώιμη εφηβεία. Ίσως να αποτελεί απόδειξη ότι τα σκεπτόμενα άτομα μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά, δεν είναι δηλαδή απαραιτητο να ΕΙΝΑΙ σαν τον Μπερτραντ Ράσελ. Θα με ενδιέφερε πάρα πολύ μία βιογραφία του Αινσταιν σε PDF ώστε να την πάρω από εδώ. Ο Αινσταιν παρότι ενας άνθρωπος χιουμορίστας, αισιόδοξος, ρεαλιστής και με απόλυτα θετική άποψη για τον πολιτισμό, στα τελευταία του χρόνια έγινε οπαδός ενός φιλόσοφου που κύρησσε "τα πάντα ματαιοτης". Ήταν κάτι που επίσης με συγκλόνισε γιατι προφανώς υποδηλώνει την θλιβερή επίδραση του κακου πάνω στο καλό. Η Κάτια Αντωνοπουλου ακουγεται πάρα πολυ ενδιαφέρουσα, και οι αντιθέσεις που παρουσιάζει την μία πίσω από την άλλη μάλλον απαραιτητες για να μεταφέρει τον αναγνώστη κυριολεκτικά επί τόπου. Θέλω να πώ εδώ ότι η σειρά Βιογραφίες του History chanel είναι πολύ καλή, περιγραφική, με πολλές χρήσιμες πληροφορίες εκτός απο τις τετριμένες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 15, 2007 Author Share Posted July 15, 2007 (edited) Hey, κι άλλος Shirley fan! Σε πολλούς αρέσουν τα βιβλία της, είναι όντως κοσμαγάπητη και στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα έχει ενοχλήσει και αρκετούς με όσα υποστηρίζει σχετικά με πνευματικά θέματα. Γι'αυτό και η μινι σειρά Out on a Limb που είναι μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου, μεταδώθηκε εδώ αρκετά χρόνια μετά που βγήκε σε άλλες χώρες. Μάλιστα η ώρα μετάδωσης ήταν πολύ αργά τη νύχτα και ο υποτιτλισμός επιοικώς ατελής σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν έγινε επίτηδες ή όχι. Βλέπετε λέει πολλά, πάρα πολλά "αιρετικά" πράγματα μέσα που δεν θα βόλευαν καθόλου "κάποιους"! Dune, αν είναι να πάρεις κάποιο βιβλίο της Αντωνοπούλου θα σου σύστηνα για αρχή το Οι Ινδίες μου και το Νιχάο Κίνα που τα θεωρώ τα καλύτερα. Αν πάλι σε ενδιαφέρει περισσότερο μια "άμεση ανταπόκριση" από το Αφγανιστάν του τέλους της δεκαετίας του 80, το βιβλίο Μακρινές Συναντήσεις είναι το πιο κατάλληλο. Πράγματι οι αντιθέσεις που παρουσιάζει, αντιθέσεις της ίδιας της ανθρώπινης ψυχής - που περιλαμβάνουν και την ίδια τη συγγραφέα - είναι από τα στοιχεία που με έκαναν να αγαπήσω τα βιβλία της και την ίδια σαν συγγραφέα. Ο κυνισμός και το χιούμορ όταν είναι ειλικρινή μπορούν να κάνουν ένα πολύ ωραίο συνδυασμό και το αθυρόστομο στοιχείο δεν σοκάρει, αλλά "ρεαλιστικοποιεί" τη διήγηση ακόμα περισσότερο. Από την περιγραφή και την ιστορία ενός ναού στο Θιβέτ, ξαφνικά αφήνει τα "πνευματικά" κατά μέρος και ορύεται για κάποια τουρίστρια με την οποία ταξιδεύουν μαζί "...ξενέρωτη και υποχόνδρια εκείνη, κυνική και αθυρόστομη εγώ, μας βλέπω να γινόμαστε κώλος Θιβετιανός!" Δεν είναι όμως ισοπεδωτική η αντίληψή της για όλη αυτή την πνευματικότητα/θρησκευτικότητα που είναι τόσο έκδηλη στην Ασία. Απλά βλέπει τα πράγματα μέσα από ένα πολύ πιο ρεαλιστικό/πραγματιστικό πρίσμα αναγνωρίζοντας πως πάντα υπάρχει και μια σκοτεινή πλευρά σε όλα αυτά, που οι "τουρίστες" επιλέγουν να μην τη βλέπουν ποτέ, αντιμετωπίζοντας κάθε ταξίδι τους όχι σαν σε μια πραγματική χώρα με πραγματικούς ανθρώπους, αλλά μάλλον σαν ένα "τριπ" μέσα σε μια καρτποστάλ που τίποτα άσχημο δεν μπορεί να υπάρχει ή *αν* υπάρχει τότε το αντιλαβμάνονται μόνο από θέση "θεατή σε κινηματογράφο". Η Αντωνοπούλου αν και τα βλέπει επίσης σαν "τοιχογραφία" αφού και η ίδια βρίσκεται ουσιαστικά έξω από τις ζωές των εκάστοτε κατοίκων στις χώρες που επισκέπτεται μια που κάποια στιγμή θα φύγει, βλέπει και γράφει και τις εντελώς πραγματιστικές πλευρές της ζωής πραγματικών ανθρώπων και όχι μόνο μια "αρωματική εσάνς" των "εξωτικών" πληθυσμών, όπως οι συνήθεις τουρίστες, συμμετέχοντας όμως βαθύτατα και προσωπικότατα για όσο διάστημα βρίσκεται σε κάποια χώρα! Απομυθοποίηση θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά προσωπικά πιστεύω πως στα βιβλία της κάνει κάτι περισσότερο από αυτό. Αφαιρώντας κάποια εμφανή και πιθανά "δισδιάστατα" στρώματα από τις κοινωνίες που επισκέπτεται, τόσο τα "φανταιζί" όσο και τα πιο φρικαλέα, και αντιμετωπίζοντάς τα σαν απλές και απτές πραγματικότητες, κάνει τους χαρακτήρες και τις χώρες αυτές ακόμα πιο τρισδιάστατες, κατά ένα παράξενο τρόπο! Edited July 15, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 15, 2007 Share Posted July 15, 2007 (edited) Dain κατ'αρχήν σ'ευχαριστω για ολες τις χρήσιμες πληροφορίες περί της κυρίας Αντωνοπουλου. Εδώ που είμαστε δεν έχουμε πρόσβαση σε ελληνικά βιβλία, οπότε μόνη πιθανότητα να διαβάσω αυτά που συνιστάς είναι σε αρχείο αν κάπου υπάρχει στο Ιντερνετ. Σχετικά τώρα με την Σίρλευ Μακ Λέην, πιστεύω ότι ενα βιβλίο μονο αν είναι αυτοβιογραφικό, ή, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, πραγματικά έχει κάτι να σου δώσει. Εκτός φυσικά από την Επιστημονική Φαντασία την οποία θεωρώ την πεμπτουσία, δυνάμει, της φιλοσοφικής αναζήτησης. Δείχνει αυτό που μπορούμε να γίνουμε, αυτό που θέλουμε να γίνουμε ή, αυτό που δεν θα γίνουμε άν δεν καταφέρουμε να γίνουμε όσα μπορουμε να γίνουμε. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά. Η επιστημονική φαντασία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ειναι ο χάρτης, που μπορεί να ακολουθήσει η ανθρώπινη σκέψη, η οποία, αλλιώς, θα πήγαινε στα τυφλά. Μία κουβέντα μόνο ακόμη για την αγαπημένη μου συγγραφέα, επιτρέψτε μου. Η Σίρλευ είναι η προσωποποίηση της .... καθαρότητας. Όχι από την πλευρά της αγνότητας απαραιτητα μιάς και αναδύει αυτή την άίσθηση ότι θα κάνει οσες αταξίες μπορεί. Όμως, είναι ειλικρινής. Αυτο φαινεται απλοικό και ίσως εύκολο όμως δεν είναι καθολου εύκολο, σε καθημερινους ανθρώπους, πόσο μάλλον σε στάρ που ρισκάρουν πολλά περισσότερα. Οι άνθρωποι υποκρίνονται συχνοτατα, αυτο δημιουργεί τεράστιες διαρκείς παρεξηγήσεις, τριβές και φθορές και έναν ολόκληρο κόσμο χάους χωρίς λόγο. Εκτός από έναν σημαντικο λόγο. Την ανάγκη να ταιριαζουμε με τους άλλους, να μήν μας φοβουνται και να μήν τους φοβόμαστε. Μήπως όμως το ψέμα και η υπεκφυγή οι εντυπώσεις και η βιτρίνα, επειδή κανείς μας δεν είναι τελικά ηλιθιος, δημιουργούν μέσα μας ακόμη μεγαλύτερους φοβους; Για τους αλλους; Ειδωμένο έτσι, η ειλικρίνεια, η αλήθεια, το να λές αυτά που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι, άσχετα άν είναι ή όχι η μεγαλύτερη φιλοσοφία στον κόσμο, από μόνο του αποτελεί φιλοσοφική σχολή. Edited July 15, 2007 by Dune Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 16, 2007 Author Share Posted July 16, 2007 Ναι, συμφωνώ απόλυτα για τη Shirley, και αυτό που λες παραπάνω είναι κάτι που με έκανε, ασυναίσθητα σχεδόν, να νιώσω τόση έλξη για τα βιβλία της πάλαι ποτε. Η ειλικρίνεια που αναδίδει, ακόμα και η παραδοχή της άγνοιας σε κάποιες περιπτώσεις και το στυλ της που σε καμμια περίπτωση δε σου δίνει την αίσθηση "επιτηδευμένου μαθήματος", oύτε το παίζει "πνευματικός δάσκαλος" όπως τόσοι άλλοι. Για την Αντωνοπούλου δεν νομίζω να υπάρχουν τα βιβλία της ως e-books σε κάποιο εκδοτικό site, (ούτε πειρατικά αλλά και να υπήρχαν δε βάζουμε ποτέ τέτοια links στο sff) αλλά μπορούν σίγουρα κάποια βιβλιοπωλεία από εδώ να στα στείλουν στην Αφρική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 16, 2007 Share Posted July 16, 2007 Συνήθως αποφεύγω τις βιογραφίες κι ακόμη περισσότερο τις αυτοβιογραφίες. Εξαίρεση έκανα μόνο για τον Νικολά Τέσλα, με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη από δεκατεσσάρων ετών (και είμαι ακόμη, νομίζω :Ρ ) Κι ίσως κάνω ακόμη μία για τον Κέπλερ. Βασανισμένος άνθρωπος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 16, 2007 Share Posted July 16, 2007 Συνήθως αποφεύγω τις βιογραφίες κι ακόμη περισσότερο τις αυτοβιογραφίες. Εξαίρεση έκανα μόνο για τον Νικολά Τέσλα, με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη από δεκατεσσάρων ετών (και είμαι ακόμη, νομίζω :Ρ ) Κι ίσως κάνω ακόμη μία για τον Κέπλερ. Βασανισμένος άνθρωπος. Όμως έτσι χάνεις όλο το ζουμί αγαπητέ φίλε/φιλη. Περισσότερο από οτιδήποτε εχει γραφτεί πιστεύω ότι έχει σημασία ΠΟΙΟΣ το έχει γράψει. Αν ας πούμε κάποιος είναι κρυφός ομοφιλόφιλος και γράφει, χωρίς να το ξέρεις εσύ, για κάποια ιδεώδη σχέση αγάπης και έρωτα ενός άντρα με μία γυναίκα, είναι εκτός θέματος. Απλά εσύ δεν το ξέρεις. Σαν να περιγράφω εγώ τί μαγεία είναι να παίζω ποδόσφαιρο στο φεγγάρι . Οι βιογραφίες σου δίνουν την μαγεία, των πραγματικών διλημμάτων που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στη ζωή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 16, 2007 Author Share Posted July 16, 2007 (edited) Για τον Τέσλα θα ήθελα να διαβάσω και γω. Ειδικά αυτοβιογραφία, αν υπήρχε. Συμφωνώ με όσα λέει ο Dune πιο πάνω. Αν και δεν παίρνω συνήθως αυτοβιογραφίες/βιογραφίες έτσι στο άσχετο, δηλαδή πρέπει πρώτα να εκτιμώ κάποια προσωπικότητα για να πάρω ένα βιβλίο για τη ζωή του/της, έχω ανακαλύψει πως συχνά με κάνει να αντιλαμβάνομαι το έργο τους με ένα βαθύτερο τρόπο η ανάγνωση της βιογραφίας τους. Για να μη μιλήσω για τη Σίρλευ πάλι, θα αναφέρω τον Ασίμωφ και το Σαγκάν ως παραδείγματα για το παραπάνω. Έγραψες πολύ σωστά για τη διαφορά αυτοβιογραφία και βιογραφίας. Γι'αυτό και προτιμώ τις πρώτες. Οι βιογραφίες πολύ συχνά είναι γραμμένες μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα, του συγγραφέα τους, και η αντικειμενικότητα χάνεται, ενώ άλλες πάλι φορές ακριβώς η προσπάθεια για αντικειμενικότητα κάνει την ουσία, τον "υποκειμενισμό" του ατόμου για το οποίο γράφεται η βιογραφία να εξανεμίζεται μέσα από την παράθεση γεγονότων. Ένα παράδειγμα είναι οι δύο γνωστότερες βιογραφίες του Gene Roddenberry, δημιουργού του Σταρ Τρεκ. Η πρώτη - και η μόνη που έχω - του David Alexander περιέχει αναρίθμητα και ομολογουμένως πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά παρουσιάζει το Roddenberry κάπως σαν "άγιο". Και άγιος δεν ήταν! Από την άλλη όμως η νέα βιογραφία του γραμμένη από την επί πολλά χρόνια βοηθό του Susan Sacket, τον παρουσιάζει από ένα πολύ πιο "σκοτεινό' πρίσμα και παρόλο που δεν την έχω διαβάσει ακόμα, έχω την εντύπωση πως είτε η Sacket έβγαλε κάποιες καταπιεσμένες κακίες για το Gene, είτε χρησιμοποίησε αυτό το στυλ για να εντυπωσιάσει περισσότερο αυξάνοντας έτσι τις πωλήσεις του βιβλίου της. Όταν την αγοράσω και τη διαβάσω θα σας πω η γνώμη μου. Πάντως και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αμφιβάλλω αν μπορούμε να μάθουμε ποιος ήταν ο πραγματικός Roddenberry σαν άτομο, σαν "ψυχή" έστω, κάτι που μια αυτοβιογραφία θα μας το έδειχνε πολύ πιο καθαρά. Αν κάποια στιγμή η Majel Barrett η σύζυγός του γράψει βιογραφία του Gene έχω την εντύπωση πως θα είναι πιο "αληθινή" από τις δύο παραπάνω, αν και θα προτιμούσα να διαβάσω τη δική της αυτοβιογραφία. Lwaxana Speaks! ;) Edited July 16, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 16, 2007 Share Posted July 16, 2007 Πάντως και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αμφιβάλλω αν μπορούμε να μάθουμε ποιος ήταν ο πραγματικός Roddenberry σαν άτομο, σαν "ψυχή" έστω, κάτι που μια αυτοβιογραφία θα μας το έδειχνε πολύ πιο καθαρά. Αν κάποια στιγμή η Majel Barrett η σύζυγός του γράψει βιογραφία του Gene έχω την εντύπωση πως θα είναι πιο "αληθινή" από τις δύο παραπάνω, αν και θα προτιμούσα να διαβάσω τη δική της αυτοβιογραφία. Lwaxana Speaks! ;) Αυτό ξέρεις Dain δεν είναι απόλυτο πάντως. Ενας συγγραφέας είναι όσο να'ναι και πωλητής του εαυτου του. Η αυτοβιογραφία του Καζαντζάκη (Αναφορά στο γκΡΈΚΟ) σε σχέση με την βιογραφία του γραμμένη από την πρώτη του γυναίκα την Γαλάτια, είναι η μερα με τη νύχτα. Όπως επίσης και οι εντυπώ σεις που αφήν ει να διαρέυσουν για τον εαυτο του τόσο μέσα από τον Καπτεάν Μιχάλη για τ παιδικά του χρόνοια όσο και στο Ζορμπά, για την νεότητά του . Η αυτοβιογραφία νομίζω ότι εκθέτει τον συγγραφέα παντοιοτρόπως. Δηλαδή θα δείξει τον ψεύτη θα δειξει και τον ειλικρινή. Εκεί ερχόμαστε στη Σίρλευ που, αν το πάρεις γραμμή γραμμή, δεν έχει γράψει την πεμπτουσία της παγκόσμιας σοφίας, (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο) όμως, αντίθετα με πολλούς (όπως ο Καζαντζάκης) που παριστάνουν ότι την κατέχουν την παγκόσμια σοφία, δίνει τουλάχιστον κάπόια στοιχεία της πραγματικής ζωής που μπορείς να τα πιστέψεις. Της δικής της ζωής, με ειλικρίνεια. Πιστεύω ότι μέσα από τα βιβλία οι άνθρωποι αναζητούν, τί άλλο, πληροφορίες. Προφανώς η αλήθεια είναι σημαντική σ'αυτήν την αναζήτηση. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ας πούμε είναι παγκόσμιο στάντραντ της αγάης. Όμως ο άτιμος, φθονερός, κακός, και ίσως ανέραστος Σαίξπηρ τους σκοτώνει με τον πιό ηλίθιο και άδικο τρόπο, στο τέλος ενός υπέροχου έρωτα. Τώρα τί είναι αυτό; Σωστό; Ύμνος στην αγάπη; Προφανώς η αδικία βγάζε δάκρυα όμως να σκοτώνεις τους δύο αγαπημένους για πέντε λεπτά καθυστέρηση σε ένα ραντεβού είναι νοσηρό. Η βιογραφία τουτέστιν του Σαίξπηρ θα με ενδιέφερε πολύ, και σίγουρα δεν θα περίμενα να μάθω την αλήθεια γι'αυτόν από την ε χμ αυτοβιογραφία του η οποία πιστεύω ότι θα ήτα ακόμη πιό στημένη και από τον Αλέξη Ζορμπά ή τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. (λοιπόν πρέπει να βρουμε και ένα ανθρωπάκι με φωτοστέφανο από πάνω να βάζω σε τέτοιες περιπτώσεις, βλέπε σειρά "Ο Αγιος" :-) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 16, 2007 Share Posted July 16, 2007 Γι' αυτό δε μ' αρεσουν οι αύτο/βιογραφίες. Ο καθείς τα βλέπει από τη δική του σκοπιά και στο τέλος καταντάς να αντιπαθείς/συμπαθείς κάποιον όχι βάσει του έργου του αλλά βάσει αυτών που υποτίθεται ότι έκανε. Ο Καζαντζάκης μιας και αναφέρθηκε, εκμεταλλεύτηκε τη θέση του στην Ουνέσκο (νομίζω στην Ουνέσκο, όπως θα έλεγε κι η Πάστα Φλόρα) για να προωθήσει τα κείμενά του. Δε μειώνεται η αξία αυτών που έγραψε, λογοτεχνική ή μή λογοτεχνική, αλλά όταν μαθαίνεις κάτι τέτοιο, όσο αντικειμενικός και να είσαι, δε νιώθεις ένα αγκαθάκι στην καρδιά; Και για να απαντήσω στο ποστ του Dune, προσωπικά μου φτάνουν τα λίγα βιογραφικά στον πρόλογο ενός βιβλίου για να μπορέσω να μπω στην ιδιοσυγκρασία του λογοτέχνη. Προσωπικά πάντα και δε θα το σύστηνα σε κανέναν να το κάνει. Μου αφερεί τη χαρά να κρίνω εγώ η ίδια την αξία ενός έργου κι ακόμη, αν θες, να καταφέρρω να ξεδιαλύνω τη γίνεται μέσα στο μυαλό του μέσα από αυτά που γράφει. Έτσι επικοινωνώ καλύτερα με το συγγραφέα, με την προυπόθεση βέβαια ότι είναι αληθινός με το κείμενό του και δεν ψεύδεται στο κοινό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 16, 2007 Author Share Posted July 16, 2007 (edited) Xμμ, κατανοώ αυτό που λες Ναρουάλις, αν και νομίζω πως εξαρτάται από τη "μυθοποίηση" που κάνουμε σε κάποιο άτομο, ή ίσως και από τη διάθεση να το "κρίνουμε". Δεν έχει τύχει ποτέ ως τώρα να χαλάσει η εντύπωση που είχα για το έργο κάποιου διαβάζοντας σε μια βιογραφία κάτι που δε μου άρεσε. Το αντίθετο έχει συμβεί. Το γεγονός πως κάποιος απογυμνώνεται ή απογυμνώνει τον εαυτό του σε μια αυτο-βιογραφία δεν με επιρεάζει αρνητικά. Μπορεί να είναι πως τείνουμε να συγχωρούμε πιο εύκολα αυτούς που θαυμάζουμε από αυτούς που μας είναι αδιάφοροι (ναι τείνουμε να έχουμε τέτοια διπλά μέτρα και σταθμά, δυστυχώς) ή ίσως οτι αντιλαμβανόμαστε πως ακόμα και μια μεγάλη προσωπικότητα είναι τελικά απλά άνθρωπος. Βέβαια, αν μέσα από μια βιογραφία βγαίνει πως το Χ άτομο είναι το άκρο αντίθετο από αυτό που πρεσβεύει στο έργο του, τότε ναι υποθέτω πως θα με ενοχλούσε γιατί θα ένιωθα πως με κορόιδευε σαν αναγνώστη. Αλλά πρέπει να είναι κάτι πολύ ακραίο. Π.χ. το γεγονός πως ο Gene Roddenberry δεν ήταν πιστός σύζυγος, ούτε πιστός εραστής καν, και διατηρούσε κάμποσες φιλενάδες μέχρι που παντρεύτηκε τη Majel Barrett δεν έχει κάποια επιρροή στην εκτίμηση που έχω στο Σταρ Τρεκ, ούτε στον ίδιο σαν δημιουργό του. Απλά τον απομυθοποιεί. Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος έστω κι αν δεν εγκρίνω τη στάση αυτή. Αν όμως μάθαινα πως ήταν - λέμε τώρα - μέλος της Κου Κλουξ Κλαν, σίγουρα θα με επιρέαζε πολύ περισσότερο, αν όχι για το Σταρ Τρεκ αυτό καθαυτό (εξ άλλου το Τρεκ είναι δημιουργία πολλών τελικά) αλλά οπωσδήποτε θα έχανα πάσα ιδέα για τον ίδιο. Επίσης είναι διαφορετικό ανάλογα με το τι είναι ο καθένας του οποίου τη βιογραφία διαβάζουμε. Είναι διαφορετικό να είναι ηθοποιός ή συγγραφέας φαντασίας κλπ, και διαφορετικό να είναι φιλόσοφος ή πολιτικός. Στη μία περίπτωση η διαφορά που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στους ρόλους που παίζει ή στα βιβλία που γράφει και στις προσωπικές του ηθικές αξίες είναι πιο "συγχωρητέα" από το να ανακαλύψει κανείς π.χ. πως ο "ευγενής, πνευματικός διδάσκαλος" Sri Ram Dabadam που δίδασκε τις αξίες της "αρετής, γαλήνης και ψυχικής ευγένειας" μέσα από τα βιβλία του έσπαγε στο ξύλο τη γυναίκα του! Αυτό δεν συγχωρείται και θα ένιωθα όντως προδωμένος! Τελικά όμως το αποτέλεσμα από τις περισσότερες βιογραφίες/αυτοβιογραφίες που έχω διαβάσει ήταν να εκτιμήσω πολύ περισσότερο το έργο κάποιου, να μπω μέσα στο νου του με έναν πιο intimate τρόπο. Αυτό βέβαια με γνώμονα πάντα πως ήδη ξέρω και εκτιμώ το έργο του, όπως είπα και σε άλλα ποστς. Mάλιστα, ειδικά για συγγραφείς, μια που έχω συγγραφικές βλέψεις και ο ίδιος, οι αυτοβιογραφίες τους μου έχουν ξεκαθαρίσει πολλά πράγματα για μένα τον ίδιο, και έχουν προκαλέσει και πολλά ερωτήματα φυσικά. Η αυτοβιογραφία νομίζω ότι εκθέτει τον συγγραφέα παντοιοτρόπως. Δηλαδή θα δείξει τον ψεύτη θα δειξει και τον ειλικρινή. Ναι, και ακριβώς αυτό είναι και το όλο point της υπόθεσης. Αυτό που "βγαίνει" μέσα από μια αυτοβιογραφία, όσο πωλητής του εαυτού του και να είναι κάποιος, είναι αληθινό αν ο αναγνώστης ξέρει να το κρίνει. Καλό ή κακό, βγαίνει όμως. Και πράγματι για τη Σίρλευ ισχύει αυτό που λες. ;) Edited July 16, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 17, 2007 Share Posted July 17, 2007 (edited) Προσωπικά οι βιογραφίες με ενδιαφέρουν ζωηρά. Τώρα τις έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας, ή οχι, λιγο απασχολεί. Νομίζω ότι μία άποψη, μπορει να γινει κατανοητή αν σου πούν ταυτόχρονα και την γωνία υπό την οποία την βλέπεις. Όπως ένας υπολογιστης μπορεί να προσομοιώσει ένα μοντέλο 3D αν δείχνοντας του μία Α όψη, του πείς ύψος βάθος και γωνία οπτικης, έτσι και διαβάζοντας κάτι το "ΠΟΙΟΣ" το έγραψε που οδηγάει έμμεσα και στο "ΓΙΑΤΙ" το έγραψε, είναι οι επιπλέον πληροφορίες που θα μας κάνουν παρά που βλέπουμε μόνο μία όψη αυτής της άποψης, να την δουμε ενδεχομένως ολόκληρη. Ετσι είναι αναγκαία πληροφορία "γωνίας λήψης" ας το πούμε έτσι, διαβάζοντας ενα βιβλίο να σκεφτόμαστε το συγγραφέα του δηλαδή "που το πάει" ο ίδιος ο συγγραφέας πρώτα και ύστερα το μυθιστόρημα του. Αν τώρα σε έναν υπολογιστή, δείχνοντας του την κάτοψη του πείς ότι του δειχνεις την πλαινή όψη, τί μοντέλο θα φτιάξει κι ας του δώσεις όλες τις άλλες πληροφορίες, θεωρητικά, σωστά. Θα έχει στο "νου" του, ένα σπίτι που ίπταται προς το πλάι, κατα ένα μυστηριώδη τρόπο. Απο αυτή την άποψη οι βιογραφίες κα οι αυτοβιογραφίες, όπως και οι αληθινές ιστορίες, εχουν πιστεύω πάντα μία αδιαφιλονίκητη αξία στην λογοτεχνία. Μία αληθινή ιστορία, που ειναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό μία βιογραφία, απέναντι σε ένα μυθιστόρημα γραμμένο το ίδιο καλά, πιστεύω ότι θα κερδίζει πάντα. Η ζωή ενός κλοσάρ ας πούμε (αλήτες που ζούν στους δρόμους του Παρισιου μπεκροπίνοντας οι περισσότεροι) μπορεί να έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από την βιογραφία του Καζαντζάκη. Για να επανέλθω όμως στο κύριο θέμα του τοπικ, οι βιογραφίες αυτών που θαυμάζουμε, νομίζω ότι το "θαυμάζουμε" είναι όλο το ζουμί. Δηλαδή συγγραφείς που γράφουν "καπως" π.χ. η Κατια Αντωνοπούλου, η Σιρλευ ΜακΛεην, δεν γράφουν έτσι "καπως" τυχαια, και ακριβώς αυτό προκαλεί το πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τις βιογραφίες τους. Η βιογραφία της Μαντόνα ας πούμε πως από μικρή π****** έγινε μεγάλη π****** δηλαδή, θα είναι σίγουρα ένα πολύ βαρετό βιβλίο. Όπως έκανε ο Ντέην ανοίγοντας το θέμα, θα ήθελα να δώ και άλλους να αναφέρουν βιογραφίες εν περιλήψει ατόμων που είναι σημαντικές, ειδικά συγγραφέων, όπως φυσικά, αν υπάρχουν, και τα βιβλία που τις περιέχουν. Όμως εδώ στην παρούσα συζήτηση νομίζω ότι θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε κατ'αρχήν και άλλες βιογραφικές ιστορίες διάσημων συγγραφέων. Ας πούμε έχω ακούσει ότι ο Ντοστογιέφσκυ είχε μπεί φυλακή. Είναι αλήθεια; Για τι μπηκε; Πόσο έκτασε; Ήταν πρίν από το 'Εγκλημα και τιμωρία" ή μετά; Εχω ακούσει οτι ο Τσιφόρος, συγχρωτήστηκε με φυλακισμένους για αρκετό καιρό προκειμένου να γράψει "Τα παιδιά της ΠΙάτσας". Πώς έγινε αυτό υπό ποίες συνθήκες; Στο λίγο που έτυχε να τον γνωρίσω τυχαία κάποιο φεγγάρι, πολύ νέος, δεν είχα το θάρρος να τον ρωτήσω. Η άλλη φοβερή πληροφορία για τον Σ. Κινγκ, που διάβασα σε ένα εσώφυλλο βιβλιου του. Για την δουλειά στα ανθρακορυχεια, για το μισο Καρι που εστειλε η γυναίκα του για τις 1000 λίρες. Αληθεύει; Τέτοια βιογραφικα στοιχεία ή και ολόκληρες βιογραφίες θα ήταν πολυ ωραίο να ανταλλάξουμε αν κι εσείς ξέρετε κάποια ή έχετε διαβάσει. Νομίζω άλλωστε ότι γι'αυτό άνοιξε το θέμα ο Ντέην. Εκτός απο το να εκθειάζουμε την Σίρλευ Edited July 17, 2007 by Dune Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 14, 2010 Share Posted September 14, 2010 Ουάου! Φοβερό topic αυτό! Μπράβο στον Διονύση που το έκανε. Φυσικά δεν γίνεται να μην συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Όπως οι περισσότεροι, έτσι και εγώ διψαώ να μάθω για τις ζωές των ανθρώπων για τους οποίους διαβάζω. Ποιοι ήτανε, πως μεγαλώσανε, τι επιρροές είχανε και όλα αυτά τα σχετικά. Μάλιστα σ' αντίθεση με τα μυθιστορήματα, μπορώ να διαβάσω non-fiction βιβλία και στο πρωτότυπο. Ένα συν παραπάνω δηλαδή. Λοιπόν μόλις τελείωσα - στα Ελληνικά πάντως - την αυτοβιογραφία του George Best με τίτλο: ''Ο Καλύτερος''. Ο Best υπήρξε ένας μεγάλος βιρτουόζος των Βρετανικών - και όχι μόνο- γηπέδων των sixtees. Προικισμένος με ένα σπάνιο ταλέντο, στάθηκε ανίκανος να διαχείριστει την φήμη και την δόξα που αυτό απλόχερα του χάρισε. Όλη του η ζωή υπήρξε μία αέναη, και μάταιη όπως αποδείχθηκε τελικά, μάχη με τους δαίμονες του. Το πιοτό υπήρξε ο μοναδικός αντίπαλος που ο Best δεν μπόρεσε να νικήσει ποτέ, και το οποίο τον έστειλε τελικά στον τάφο. Εντάξει, ότι και να πω θα είναι πραγματικά λίγο. Ο άνθρωπος έκανε στη ζωή του απίστευτα πράγματα. Και εντός γηπέδων, αλλά κυρίως έξω από αυτά. Το βιβλίο άλλες φορές έβγαζε φοβερό γέλιο με τα καμώματα του, και κάποιες άλλες ήθελες πραγματικά να κλαις με τον ξεπεσμό του. Όσοι νομίζατε ότι ο Μαραντονα είναι τρελός, κάνετε λάθος, ο Best κρατάει με χαρακτηριστική άνεση τα πρωτεία. Θα μου πείτε τώρα ότι ένας ποδοσφαιριστής ελάχιστη σχέση έχει με τη λογοτεχνία και θα 'χετε και δίκιο, αλλά το ίδιο ισχύει και για έναν ηθοποιό, σωστά; Με το συμπάθειο Διονύση Και έπειτα αν θέλετε, κάποια δικαιολογία έπρεπε να σκεφτώ για να ποστάρω σ' αυτό το πραγματικά καταπληκτικό topic. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sindra Posted December 20, 2010 Share Posted December 20, 2010 Kαι μένα μαρέσουν οι βιογραφίες αλλά μόνο συγγραφέων, όχι ηθοποιών. Μάλιστα τελευταία μου έκανε δώρο ο άντρας μου τη βιογραφία του Tolkien στα Αγγλικά (γιατί βαρέθηκε να μ'ακούει να μιλάω για τον Τόλκιν και την πήρε για να με κάνει να σκάσω για λίγο όσο τη διαβάζω, λες και θα το κατάφερνε ποτέ να μη μιλάω για το Lord of the Rings κ.λ.π. ) από τον Humphrey Carpenter. Αλλά δεν έχω πετύχει καμμία βιογραφία του στα Ελληνικά. Ξέρει κάποιος αν υπάρχει και από ποιο εκδότη; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 20, 2010 Author Share Posted December 20, 2010 (edited) Θα μου πείτε τώρα ότι ένας ποδοσφαιριστής ελάχιστη σχέση έχει με τη λογοτεχνία και θα 'χετε και δίκιο, αλλά το ίδιο ισχύει και για έναν ηθοποιό, σωστά; Με το συμπάθειο Διονύση Και έπειτα αν θέλετε, κάποια δικαιολογία έπρεπε να σκεφτώ για να ποστάρω σ' αυτό το πραγματικά καταπληκτικό topic. Xεχεχεχ. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια Δημήτρη (τώρα είδα την απάντησή σου) και μην ανησυχείς. Εξ άλλου ανέφερα μέχρι και βιογραφίες χορευτών στο αρχικό μου ποστ! ;) Kαι μένα μαρέσουν οι βιογραφίες αλλά μόνο συγγραφέων, όχι ηθοποιών. Μάλιστα τελευταία μου έκανε δώρο ο άντρας μου τη βιογραφία του Tolkien στα Αγγλικά (γιατί βαρέθηκε να μ'ακούει να μιλάω για τον Τόλκιν και την πήρε για να με κάνει να σκάσω για λίγο όσο τη διαβάζω, λες και θα το κατάφερνε ποτέ να μη μιλάω για το Lord of the Rings κ.λ.π. ) από τον Humphrey Carpenter. Αλλά δεν έχω πετύχει καμμία βιογραφία του στα Ελληνικά. Ξέρει κάποιος αν υπάρχει και από ποιο εκδότη; Καλώς ήρθες κι από δω Sindra. Δεν γνωρίζω για Ελληνική βιογραφία του Τόλκιν εκτός του βιβλίου που ανέφερε κάποιος άλλος πιο πάνω, αλλά να κάποιος/α συμφορουμίτης ξέρει, είμαι βέβαιος πως θα βοηθήσει. Εξ άλλου και γω θέλω να διαβάσω βιογραφία του κυρίου καθηγητή. Αυτή που αγόρασε ο σύζυγός σου είναι καλή; Όταν τελειώσεις την ανάγνωση και έχεις διάθεση, γράψε ένα σχόλιο για το πώς σου φάνηκε. Όσο για την αστεία περιγραφή σου με το σύζυγό σου, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι σαν κάποιος να έπαιρνε σε μένα βιβλίο για το Σταρ Τρεκ για να με κάνει να σταματήσω να μιλάω γι'αυτό! Mission completely impossible! ;) Edited December 20, 2010 by Oberon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted December 20, 2010 Share Posted December 20, 2010 Αλλά δεν έχω πετύχει καμμία βιογραφία του στα Ελληνικά. Ξέρει κάποιος αν υπάρχει και από ποιο εκδότη; Από εκδόσεις Αίολος έχουν κυκλοφορήσει τα: ''Τόλκιν, Ο Άνθρωπος που δημιούργησε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών'' του Μάικλ Κόρεν και ''Τόλκιν, Οι Ρίζες και τα Φύλλα της Μέσης Γης'' του Θωμά Μαστακούρη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 Συνήθως αποφεύγω τις βιογραφίες κι ακόμη περισσότερο τις αυτοβιογραφίες. Εξαίρεση έκανα μόνο για τον Νικολά Τέσλα, με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη από δεκατεσσάρων ετών (και είμαι ακόμη, νομίζω :Ρ ) Ειδα οτι κυκλοφορουν αρκετα βιβλια για τον Τεσλα.Εσυ ποιος διαβασες?Ειχα μια συζητηση τωρα τις γιορτες περι Τεσλα και,αν και ηξερα καποια πραγματα-για το εργο του κυριως,μου κινησε την περιεργεια να διαβασω κατι γι΄αυτον! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 4, 2011 Share Posted January 4, 2011 (edited) Είχα διαβάσει το "Νικόλα Τέσλα, ο προφήτης του 21ου αιώνα" εκδ. Αρχέτυπο, και ενώ το έχω πολύ καιρό στη βιβλιοθήκη μου θα το διαβάσω σε λίγες μέρες, το "Τέσλα ο προφήτης Προμηθέας της 5ης Λεωφόρου" του Νίκου Παπαδόπουλου. Το πρώτο ήταν αρκετά κατατοπιστικό και αξιοπρεπέστατο. Το δεύτερο απ' όσο ξέρω είναι δραματοποιημένο, αλλά δε θα εκφέρω γνώμη αν δεν το διαβάσω πρώτα. Εδίτιον το διορθωτικόν: Προμηθέας κι όχι προφήτης! Edited January 4, 2011 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.