DinoHajiyorgi Posted June 11, 2007 Share Posted June 11, 2007 1. ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Αλέξης Λιανός διασχίζει τον κεντρικό διάδρομο της φυλακής συνοδευόμενος από έναν φρουρό. Πόρτες ξεκλειδώνουν στον διάβα τους, ο Αλέξης βαδίζει κοντύτερα προς την ελευθερία. Υπάρχει μια συγκρατημένη προσμονή στο κουρασμένο, σκαμμένο από τον χρόνο, πρόσωπο του. 2. ΤΕΛΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Στην «ρεσεψιόν» της φυλακής, ένας σωφρονιστικός υπάλληλος παραδίδει στον Αλέξη δύο σακούλες με τα προσωπικά του αντικείμενα. Εκείνος ελέγχει το περιεχόμενο τους, κυρίως ρούχα. Βρίσκει έναν φάκελο που τον αδειάζει στην χούφτα του. Είναι ένα ρολόι. Το περνάει στον καρπό του, το κουρδίζει, κοιτάζει το μεγάλο ρολόι στον τοίχο και διορθώνει την ώρα στο δικό του. 3. ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σπύρος Μάνεσης κάνει βόλτες έξω από την φυλακή, καπνίζει. Ακούει την είσοδο να ανοίγει, πετάει το τσιγάρο. Ο Αλέξης διασχίζει την εξώπορτα της φυλακής κρατώντας τις σακούλες με τα πράγματα του. Κοιτάζει γύρω τον δρόμο καχύποπτα. Ο Σπύρος του γνέφει και τον πλησιάζει. Οι δύο τους γνωρίζονται. 1. ΣΠΥΡΟΣ Αλέξη… Του χαμογελάει εγκάρδια και του σφίγγει το χέρι. 2. ΣΠΥΡΟΣ Έλα… Πάμε. Τον παίρνει από το μπράτσο και τον συνοδεύει στο αυτοκίνητο του που είναι παρκαρισμένο εκεί. Ο Αλέξης μοιάζει να κινείται σαν μέσα σε ένα όνειρο, είναι μουδιασμένος. Σε ένα σταματημένο αυτοκίνητο λίγο μακρύτερα, ο Μάρκος Φραγκάκης κάθεται στην θέση του οδηγού και τους παρατηρεί. Τραβάει φωτογραφίες. Οι Σπύρος και Αλέξης επιβιβάζονται και φεύγουν. Ο Μάρκος βάζει μπρος και ακολουθεί. 4. ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος Κολοβός, ηλικιωμένος άντρας, φροντίζει έναν τάφο. Τακτοποιεί ένα μπουκέτο λουλούδια και μαζεύει τις πευκοβελόνες που έχουν πέσει στην πλάκα. Ανάβει το καντήλι. Φέρεται στο μάρμαρο σαν αγαπημένο πρόσωπο που κοιμάται και είναι προσεχτικός μην το ξυπνήσει. Τα χέρια του χαϊδεύουν τρυφερά την λευκή του επιφάνεια. (Δεν βλέπουμε το όνομα ή την φωτογραφία στην ταφόπλακα.) 5. ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ / ΚΑΠΟΥ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Κάποιο πάρκο. Κοντινό στον Σταύρο που μιλάει σε άτομο εκτός πλάνου. 3. ΣΤΑΥΡΟΣ Κάποιοι…ξέρεις ποιοι…θα πουν πως κοιτάζοντας το δέντρο χάνω το δάσος…την μεγάλη, την γενική εικόνα… Μα αυτό είναι το νόημα. Η καρδιά όλων όσων πιστεύω. Δεν έχει σημασία το δάσος. Πονάω για ένα μικρό δενδράκι, ένα μοναδικό βλαστάρι που έπεσε και μάτωσε. Όταν κοιτάζεις το δάσος, την μεγάλη εικόνα… καταλύεται η δεκάτη εντολή. Κάποιοι είναι έτοιμοι να σκοτώσουν χιλιάδες, εκατομμύρια για την μεγάλη εικόνα! 6. ΟΙΚΙΑ ΚΟΛΟΒΟΥ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος μπαίνει στο σπίτι του. Ακούγεται η φωνή της Άννας. 4. ΑΝΝΑ Σταύρο;! 5. ΣΤΑΥΡΟΣ Ναι! 7. ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Η Άννα μαζεύει ρούχα της, τα τακτοποιεί με τάξη πάνω στο κρεβάτι. Ο Σταύρος έρχεται στην πόρτα και στέκεται εκεί, την παρατηρεί. 6. ΑΝΝΑ Ξέρεις πως δεν βρίσκω την μικρή βαλίτσα, την καφέ, αυτή που είχαμε πάρει στην Τήνο; Ξέρεις τι την κάναμε; 7. ΣΤΑΥΡΟΣ (αφηρημένα) Μπα… Η Άννα σταματάει και τον κοιτάζει. 8. ΑΝΝΑ Γιατί δεν πάμε μαζί καρδιά μου; Παρέα το ταξίδι θα είναι πιο ευχάριστο. 9. ΣΤΑΥΡΟΣ Σου είπα… Με χρειάζεται ο Ηλίας… 10. ΑΝΝΑ Ο Ηλίας έχει αναλάβει το μαγαζί έξι μήνες τώρα και τα πάει μια χαρά! 11. ΣΤΑΥΡΟΣ Ναι αλλά ο πελάτης που προέκυψε είναι από τους παλιούς, τους καλούς και τους περίεργους. Εμένα ξέρουν και ο Ηλίας νιώθει λίγο έξω από τα νερά του. Η Άννα του γυρνάει την πλάτη και συνεχίζει να τακτοποιεί τα ρούχα. 12. ΑΝΝΑ Θα μπορούσα να σε περιμένω. Λίγες μέρες παραπάνω δεν θα πειράξουν στην Τασία… Ο Σταύρος έρχεται και αγκαλιάζει τρυφερά την γυναίκα του από πίσω. 13. ΣΤΑΥΡΟΣ Εσύ κάνε την καλή αδελφή και τρέχα στο πλευρό της που σε χρειάζεται. Μόλις τελειώσω θα ανέβω κι εγώ…ε; Την φιλάει στον λαιμό και βγαίνει από το δωμάτιο. 8. ΣΑΛΟΝΙ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος έρχεται στο σαλόνι, βγάζει τα κλειδιά του και τα αφήνει σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης. Το βλέμμα του είναι χαμένο στο κενό, σαν να αναλογίζεται κάτι το φριχτό. Η Μαρία, 18 χρονών, όμορφη κοπέλα, εμφανίζεται από πίσω του. Του χαμογελάει. 14. ΜΑΡΙΑ Πάλι ψέματα λέμε στη μαμά; Η εμφάνιση της αλλάζει τη διάθεση του. Φωτίζεται το είναι του. 15. ΣΤΑΥΡΟΣ (χαμογελάει) Παρακράτηση ευαίσθητων δεδομένων. 16. ΜΑΡΙΑ Α, έτσι το λέμε τώρα; Η κοπέλα ξαπλώνει στον καναπέ και ανοίγει να διαβάσει ένα περιοδικό μόδας. Ο Σταύρος κάθεται σε μια πολυθρόνα και την κοιτάζει σιωπηλά, ευτυχισμένος. Εκείνη διαισθάνεται το βλέμμα του και τον κοιτάζει πάνω από τις ανοιγμένες σελίδες. 17. ΜΑΡΙΑ Παρακαλώ; 18. ΣΤΑΥΡΟΣ Κοιτάμε για… νυφικά; Κατεβάζει το περιοδικό κάτω. Τον κοιτάζει δήθεν σοβαρά σαν να τον μαλώνει αλλά αυτό είναι ένα παλιό τους καλαμπούρι, μόλις που συγκρατούν τα χαμόγελα τους. 19. ΜΑΡΙΑ Αν δεν το αντιληφθήκατε κύριε, η κόρη σας στέναξε όλο το καλοκαίρι στο διάβασμα για μια θέση στη σχολή της επιλογής της! Και μπορώ να πω μετριοπαθέστατα πως έχουμε μια πολύ καλή πιθανότητα και να αριστεύσουμε! 20. ΣΤΑΥΡΟΣ Κι εγώ πότε θα την συνοδεύσω την κόρη μου στην εκκλησία; Όταν δεν θα με παίρνουν πια τα πόδια μου; 21. ΜΑΡΙΑ Καημένε, καημένε μπαμπάκα… Ο Σταύρος γελάει. Μπαίνει η Άννα. 22. ΑΝΝΑ Θα έρθεις να φάμε; Ο Σταύρος είναι μόνος του στο σαλόνι. Ο καναπές είναι άδειος. Κατσουφιάζει πάλι. 23. ΣΤΑΥΡΟΣ Ναι… Έρχομαι… Ακολουθεί την Άννα στην κουζίνα. 9. ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Αλέξης έχει γείρει το κεφάλι του πάνω στο τζάμι του συνοδηγού και παρακολουθεί την διαδρομή τους, τους δρόμους, τα κτίρια, τους ανθρώπους. 24. ΣΠΥΡΟΣ Το διαμέρισμα είναι κάπου στο κέντρο… Έχει βαβούρα αλλά είναι κοντά στην εφημερίδα… θα μας έρθει πιο βολικά… 25. ΑΛΕΞΗΣ Ακούστηκε που βγαίνω; 26. ΣΠΥΡΟΣ Όχι… Τίποτα. Μην ανησυχείς. Αυτό δεν συμφέρει κανέναν. 27. ΑΛΕΞΗΣ Μόνο τα μαντρόσκυλα και κανείς άλλος, ε; 28. ΣΠΥΡΟΣ Αυτοί θα κάνουν αυτό που ξέρεις και ξέρω. Δεν θα μπορούσες να το αποφύγεις ποτέ. Θα χορέψουμε με τους όρους τους. Καλύτερα όμως έξω παρά μέσα, έτσι δεν είναι; 29. ΑΛΕΞΗΣ Μπορεί να μας βλέπουν τώρα. Να μας παρακολουθούν αυτή τη στιγμή. Ο Σπύρος νιώθει λίγο άβολα. Ο Αλέξης συνεχίζει να κοιτάζει έξω από το παράθυρο του. 30. ΣΠΥΡΟΣ Γι αυτό τέλος πάντων νομίζω πως το βιβλίο θα κάνει την διαφορά… Ο Αλέξης γελάει. 31. ΣΠΥΡΟΣ Θα δώσουμε ένα νέο φως… μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα όσων έγιναν… Ο Αλέξης τον κοιτάζει καλά. 32. ΑΛΕΞΗΣ Τα πιστεύεις όλα αυτά που γράφεις; 33. ΣΠΥΡΟΣ Με διαβάζεις τόσα χρόνια. Εσύ τι λες; Για μαλάκα με έχεις; 34. ΑΛΕΞΗΣ Καλά. Αν πράγματι έτσι το βλέπεις… 35. ΣΠΥΡΟΣ Δεν νομίζω να το μετάνιωσες. Κάναμε μια συμφωνία. 36. ΑΛΕΞΗΣ Κουράστηκα. Βαρέθηκα. Απλώς κουράστηκα. 10. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σπύρος παρκάρει. Το αυτοκίνητο του Μάρκου σταματάει πιο πίσω και παρακολουθεί. Ο Σπύρος και ο Αλέξης κατεβαίνουν από το αυτοκίνητο και μπαίνουν σε μια πολυκατοικία. Ο Μάρκος τους φωτογραφίζει. 11. ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σπύρος ξεκλειδώνει και μπαίνουν με τον Αλέξη. Το διαμέρισμα είναι μικρό και με την πιο βασική επίπλωση. 37. ΣΠΥΡΟΣ Ξέρω…είναι μικρό. Δεν θα μας ενοχλήσει όμως κανένας και θα είμαστε πιο συγκεντρωμένοι. Μετά…ψάχνεις για κάτι καλύτερο… Ο Αλέξης βαδίζει γύρω-γύρω, μελετάει το διαμέρισμα, νιώθει να πνίγεται. Τρέχει και ανοίγει ένα παντζούρι. Αντικρίζει την καταθλιπτική εικόνα των κτιρίων που μπουκώνουν τη θέα. 38. ΑΛΕΞΗΣ Θα μπορούσα… Θα μπορούσα να έχω μια μικρή προκαταβολή; Ξέρεις, κάτι για να μπορώ να κινηθώ λίγο ελεύθερα; Δεν μπορώ να κλειστώ εδώ μέσα! 39. ΣΠΥΡΟΣ Ναι, μα φυσικά. Πρόσεχε όμως… Να μη τραβάς την προσοχή. 40. ΑΛΕΞΗΣ Ξέρω. Άκουσα τις οδηγίες από τον ίδιο τον διευθυντή… 41. ΣΠΥΡΟΣ Δεν με νοιάζει τι σου είπε ο Αναστάκης. Εγώ σου μιλάω. Πρόσεχε. Ο Αλέξης κουνάει το κεφάλι του. Ο Σπύρος τον πλησιάζει και του δίνει το χέρι του. 42. ΣΠΥΡΟΣ Το ξέρεις πως είμαι με το μέρος σου, έτσι δεν είναι; Στο απέδειξα με το παραπάνω όλα αυτά τα χρόνια. Ο Αλέξης σκέφτεται, παίρνει το χέρι του Σπύρου και το σφίγγει. Ο Σπύρος χτυπάει τον άντρα στον ώμο ικανοποιημένος. 43. ΣΠΥΡΟΣ Έτσι μπράβο. 12. ΑΠΟΒΑΘΡΑ ΤΡΕΝΟΥ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος και η Άννα στέκονται μπροστά στο τρένο, στον σταθμό. Τα μεγάφωνα ανακοινώνουν την αναχώρηση του συρμού για Θεσσαλονίκη. 44. ΑΝΝΑ Άντε, φεύγω… Φιλιούνται. Ο Σταύρος έχει ένα κενό βλέμμα. Η Άννα αρπάζει το πρόσωπο του, τον κοιτάζει στα μάτια ανήσυχη. 45. ΑΝΝΑ Θα ήθελα να’ξερα τι σκέφτεσαι! Είσαι τελείως αλλού αυτές τις μέρες! 46. ΣΤΑΥΡΟΣ (χαμογελάει) Της δουλειάς. Θα στα πω όταν έρθω. 47. ΑΝΝΑ Μπορώ να μείνω. Να φύγουμε μαζί. Δεν με πειράζει! Ο Σταύρος χαμογελάει και μιμείται Θεσσαλονικιά προφορά. 48. ΣΤΑΥΡΟΣ Βρε τι είναι αυτά που με λες τώρα! Άντε στο καλό και θα τα πούμε σε λίγες μέρες! Εκείνη χαμογελάει αν και ανήσυχη και τον φιλάει ξανά. Την βοηθάει με μια μικρή βαλίτσα να ανέβει στο βαγόνι. Βλέπει το τρένο να φεύγει. 13. ΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ – ΕΞΩΤ / ΝΥΧΤΑ Ένα ταξί φρενάρει στη μέση του δρόμου. Κατεβαίνει ο Αλέξης. Μπαίνει στην αυλή ενός μικρού σπιτιού και κατευθύνεται στην εξώπορτα. Χτυπάει το κουδούνι. 14. ΧΟΛ ΣΠΙΤΙΟΥ – ΕΣΩΤ / ΝΥΧΤΑ Μια γριά γυναίκα έρχεται να ανοίξει την πόρτα. Μόλις βλέπει τον Αλέξη ταράζεται. 49. ΓΡΙΑ Παναγιά μου! Αλέξη μου! Τον αγκαλιάζει. Πίσω τους στο χολ εμφανίζεται ένας γέρος, παντελόνι πιτζάμας και φανέλα (έχει γένια παπά). Ο Αλέξης και ο γέρος κοιτάζονται. 15. ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΠΙΤΙΟΥ – ΕΣΩΤ / ΝΥΧΤΑ Ο Αλέξης και ο γέρος κάθονται στο μικρό τραπεζάκι της κουζίνας. Η γριά βάζει σούπα στον γιο της. 50. ΜΑΝΑ Φάε αγόρι μου… Ο Αλέξης βουτάει ψωμί και τρώει. Ο γέρος στρίβει χαρτί γύρω από ένα ματσάκι καπνό με τρεμάμενα χέρια. Η γριά κάνει πως ασχολείται με την μαγειρική της αλλά ο νους της είναι στους δύο άντρες. Ο Αλέξης σταματάει να τρώει και κοιτάζει τον πατέρα του. Τα μάτια του γέρου είναι λίμνες, τρέχουν τα δάκρυα του. Ο Αλέξης πετάγεται και γονατίζει στο πάτωμα. Χώνει το κεφάλι του στην αγκαλιά του γέρου και τον αγκαλιάζει από την μέση. 51. ΑΛΕΞΗΣ Πατέρα… Πατέρας και γιος ξεσπούν σε λυγμούς. 16. ΚΡΕΑΤΑΓΟΡΑ – ΕΞΩΤ / ΝΥΧΤΑ Ο Σταύρος χώνεται βαθύτερα μέσα στο παλτό του, νιώθει μεγάλη ανασφάλεια. Η περιοχή είναι σκοτεινή, ένα τσούρμο πόρνες και τραβεστί κάτω από την λάμπα του δρόμου στη γωνία. Τον πλησιάζει μία. 52. ΠΟΡΝΗ Μπάρμπα; Εμένα ψάχνεις; 53. ΣΤΑΥΡΟΣ Όχι… Συγνώμη… 54. ΠΟΡΝΗ Όχι;! Μήπως… ζητάς κάποιο αγοράκι; Ο Σταύρος δεν απαντάει, προσπαθεί να την αγνοήσει. Εκείνη περπατάει γύρω του και τον περιεργάζεται. 55. ΠΟΡΝΗ Μπάτσος δεν είσαι με τίποτα… Τι θέλεις εδώ παππού, χάθηκες; Την κοιτάζει σαστισμένος. 56. ΣΤΑΥΡΟΣ Ορίστε; 57. ΠΟΡΝΗ Λέω… Μήπως έχασες τον δρόμο σου; 58. ΣΤΑΥΡΟΣ Συγνώμη κοπέλα μου… αλλά πόσων χρονών είσαι; 59. ΠΟΡΝΗ Γιατί; Σου δείχνω μεγάλη… ή μικρή; Ο Γιούρι βγαίνει από τις σκιές. Μόλις τον βλέπει η πόρνη απομακρύνεται στα γρήγορα. Ο ρώσος σταματάει δίπλα στον Σταύρο. Κοιτάζονται. 60. ΓΙΟΥΡΙ Τά’φερες; Ο Σταύρος κουνάει το κεφάλι του καταφατικά. Ο Γιούρι του κάνει νόημα να τον ακολουθήσει και φεύγουν. 17. ΨΥΓΕΙΟ ΚΡΕΑΤΩΝ – ΕΣΩΤ / ΝΥΧΤΑ Κρέατα κρέμονται στη σειρά από τα τσιγκέλια. Ο Γιούρι μετράει τα λεφτά. Ο Βάσια δείχνει στον Σταύρο πώς να βάλει τον γεμιστήρα στο 45άρι και να το οπλίσει. 61. ΒΑΣΙΑ Απασφαλίζεις εδώ και… Ο Βάσια σημαδεύει ένα από τα κρέατα και πυροβολεί. Ο Σταύρος αναπηδάει τρομαγμένος. Ο Βάσια μαζεύει τον κάλυκα από το πάτωμα και τον δείχνει στον Σταύρο. 62. ΒΑΣΙΑ Αυτά να τα μαζεύεις. Μην αφήνεις να τα βρουν οι μπάτσοι. Έλα… πάρε. Του δίνει το 45άρι. Ο Σταύρος παίρνει σημάδι το κρέας. Πυροβολεί και τραντάζεται ταραγμένος. 63. ΓΙΟΥΡΙ Σημάδευε πιο χαμηλά. Μέχρι να συνηθίσεις γιατί κλοτσάει. Οι δύο ρώσοι γελούν. Ο Σταύρος δοκιμάζει μερικές βολές ακόμα. 18. ΣΑΛΟΝΙ ΚΟΛΟΒΟΥ – ΕΣΩΤ / ΒΡΑΔΥ Ο Σταύρος και η Μαρία κάθονται στον καναπέ και βλέπουν τηλεόραση. Στη πολυθρόνα κάθεται η Άννα, ράβει κάλτσες. Ακούγονται πυροβολισμοί από την τηλεόραση. Βλέπουμε φευγαλέα την οθόνη, κάποια αστυνομική ταινία με τον Κλιντ Ίσγουντ. Η Μαρία καλύπτει τα μάτια της. 64. ΜΑΡΙΑ Δεν μπορώ να βλέπω. Πες μου τι γίνεται… 65. ΣΤΑΥΡΟΣ Χάνεις το καλύτερο. Τώρα θα σκοτώσει τους κακούς. 66. ΜΑΡΙΑ Δεν μπορώ… είναι απάνθρωπο… 67. ΣΤΑΥΡΟΣ Γιατί, αυτά που κάνανε αυτοί καλύτερα ήταν; Τους αξίζει και λίγο είναι… Κατεβάζει τα χέρια της και τον κοιτάζει με ένα χαμόγελο. 68. ΜΑΡΙΑ Αχ μπαμπά… Κάθεσαι και τα πιστεύεις αυτά… οι κακοί που παραμένουν αμετανόητα κακοί μέχρι την τελευταία στιγμή… έτσι για να τους σκοτώσει χωρίς τύψεις ο «καλός», με μας να τον χειροκροτούμε… Γυρνάει και την κοιτάει περίεργος. 6 9. ΣΤΑΥΡΟΣ Τι; 70. ΜΑΡΙΑ Ένας άνθρωπος που αντικρίζει τον βέβαιο θάνατο δεν κάθεται να ξεστομίζει βρισιές αλλά κλαίει και παρακαλάει για την ζωή του. Εσύ θα μπορούσες να σκοτώσεις κάποιον που σε παρακαλούσε; 71. ΣΤΑΥΡΟΣ Τώρα κουβέντα θ’ανοίξουμε; Θα χάσω το τέλος! Η Μαρία γελάει, ο Σταύρος επιστρέφει την προσοχή του στην τηλεόραση. 72. ΣΤΑΥΡΟΣ Είσαι παράξενη φορές-φορές. 19. ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Χτυπάει το τηλέφωνο στο κομοδίνο. Ο Σταύρος πετάγεται από τον ύπνο του. Σηκώνει το ακουστικό. 73. ΣΤΑΥΡΟΣ Ναι; Ε… Έλα Άννα, καλημέρα… Όλα καλά; Τι κάνει η Τασία; … Α, ωραία… Α, μπα, χουζούρευα… Ναι… Ναι το πήρα, αναχωρώ το απόγευμα… Κοίτα… όχι, μείνετε στα κρεβατάκια σας… θα πάρω ταξί, δέκα λεπτά δρόμος είναι… ναι, ναι… Τα λέμε… Φιλιά… Κατεβάζει το ακουστικό. Ακόμα συνέρχεται από τον ύπνο. Ανοίγει το συρτάρι του κομοδίνου και βλέπει το 45άρι. 20. ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σπύρος μπαίνει και βολεύεται στο γραφείο του. Ο Τάκης, ένας συνάδελφος, μπαίνει και του δίνει ένα κομμάτι χαρτί. 74. ΤΑΚΗΣ Κλειστό είχες το κινητό σου; 75. ΣΠΥΡΟΣ Ήμουν απασχολημένος. 76. ΤΑΚΗΣ Δύο φορές πήραν και σε ζητούσαν… 77. ΣΠΥΡΟΣ Ευχαριστώ… 78. ΤΑΚΗΣ Γνωστός αυτός… Ο εκδότης δεν είναι; 79. ΣΠΥΡΟΣ (καταφατικά) Μμμ! 80. ΤΑΚΗΣ Έχεις τίποτα στα σκαριά θηρίο; 81. ΣΠΥΡΟΣ Κάτι ψήνεται… 82. ΤΑΚΗΣ Ναι ε; Τι γράφεις; Θα μου δώσεις μια ιδέα…; Ο Σπύρος βάζει τον δείκτη του πάνω στα χείλη κάνοντας το σήμα της σιωπής. Ο Τάκης χαμογελάει. 83. ΤΑΚΗΣ Μάλιστα… Αναμένω λοιπόν με αγωνία… Φεύγει. Ο Σπύρος κλείνει την πόρτα του γραφείου του και μένει για λίγο σκεφτικός. Βγάζει ένα κασετοφωνάκι από την μέσα τσέπη του σακακιού του. Το βάζει δίπλα στο αφτί του και πατάει το play. Ακούει την φωνή του, μετά του Αλέξη. 84. ΚΑΣΕΤΑ «Πες μου μερικά πράγματα για την αρχή. Πότε, πως, από ποιόν στρατολογήθηκες στην οργάνωση… Με την ησυχία σου…» (ο Αλέξης που βήχει) «Ήμουν στον τρίτο χρόνο των σπουδών μου τότε, είχαν πέσει οι απεργίες των εκπαιδευτικών και είχε σκοτωθεί εκείνος ο συνδικαλιστής…» «Αυτό ήταν πριν στρατολογηθείς;» «Ναι…» 21. ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΕΛΕΝΗΣ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Μικρό και φτωχικό. Ο Αλέξης στέκεται στο παράθυρο και κοιτάζει κάποια παιδιά που παίζουν μπάλα στον δρόμο. Από την κουζίνα βγαίνει η Ελένη με ένα φλιτζάνι καφέ. 85. ΕΛΕΝΗ Ο καφές σου. Ο Αλέξης κάθεται στον καναπέ. Του αφήνει το φλιτζάνι στο τραπεζάκι μπροστά του και κάνει πίσω. Υπάρχει μια αμηχανία ανάμεσα τους. Το βλέμμα του άντρα μελετάει το διαμέρισμα, σταματάει σε ένα καδράκι που στέκεται όρθιο δίπλα στο πορτατίφ. Το παίρνει και το κοιτάζει. Είναι η φωτογραφία ενός αγοριού. 86. ΑΛΕΞΗΣ Ο Μιχάλης; Που είναι; 87. ΕΛΕΝΗ Στη Χίο… Φαντάρος… 88. ΑΛΕΞΗΣ Φαντάρος! Σωστά. Κοίτα που δεν πήγε ο νους μου… Εκεί, το ξέρουν…; Λες να το ξέρουν που… 89. ΕΛΕΝΗ Δεν ξέρω. Δεν μου λέει ποτέ τίποτα. Τα κρατάει όλα μέσα του. Είχε όλη του την ζωή να αντιμετωπίζει αυτούς που γνώριζαν ποιος είναι ο πατέρας του. Γυρνούσε σπίτι χτυπημένος, ματωμένος, δεν μιλούσε, τον ρωτούσα και δεν απαντούσε. Η Ελένη νιώθει να θυμώνει. Γυρνάει και φεύγει στην κουζίνα. Ο Αλέξης σηκώνεται και την ακολουθεί. 22. ΚΟΥΖΙΝΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Η Ελένη σκουπίζει τα μάτια της. Ο Αλέξης μπαίνει στην κουζίνα. 90. ΕΛΕΝΗ Δεν έπρεπε να έρθεις Αλέξη. Στο έχω ξαναπεί. Δεν έχει τίποτα για σένα εδώ. 91. ΑΛΕΞΗΣ Μπορούσες να τον φέρνεις να με βλέπει… 92. ΕΛΕΝΗ Όχι. 93. ΑΛΕΞΗΣ Είχε δικαίωμα να γνωρίσει τον πατέρα του. 94. ΕΛΕΝΗ Όχι!! 95. ΑΛΕΞΗΣ Είναι γιος μου! 96. ΕΛΕΝΗ Γιατί, πότε έμαθες να είσαι πατέρας Αλέξη;! Πότε;! Στη φυλακή;! Απλώς με πήδηξες. Ανάμεσα στους σκοτωμούς και στις βόμβες με πήδηξες και μετά μπήκες φυλακή! Πότε έγινες πατέρας;! 97. ΑΛΕΞΗΣ Ελένη… 98. ΕΛΕΝΗ Τέλειωσε. Έχει τελειώσει. Κατάλαβε το πια! Πάει να την αγκαλιάσει. Εκείνη αντιδράει σαν να δυσανασχετεί στο άγγιγμα του. Εκείνος επιμένει και επιχειρεί να την φιλήσει. Τον σπρώχνει. 99. ΕΛΕΝΗ Όχι… Όχι! Μη! Άσε με! Γίνεται βίαιος. Αρχίζει να τον χαστουκίζει και να τον χτυπάει. Ο Αλέξης την σπρώχνει ξαφνικά και αρχίζει να ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ. Ανατρέπει το τραπέζι, κλοτσάει την καρέκλα και αρχίζει να γρονθοκοπεί ψυγείο, τοίχους και ντουλάπια. 100. ΕΛΕΝΗ Φύγε! Φύγε από δω! Ο Αλέξης σταματάει, βαριανασαίνει, δακρύζει. 101. ΕΛΕΝΗ Φύγε… Όπου να’ναι θα γυρίσει ο Κώστας. 102. ΑΛΕΞΗΣ Ο Κώστας… (φωνάζει) Ποιος στο διάολο είναι ο Κώστας;!! (ξέρει ποιος είναι) 103. ΕΛΕΝΗ Ο Κώστας είναι ο άντρας μου… 104. ΑΛΕΞΗΣ Εγώ είμαι ο άντρας σου! Ο Αλέξης κλαίει και γελάει. 105. ΑΛΕΞΗΣ Αυτό είναι το σπίτι μου. Το σπίτι μου! 106. ΕΛΕΝΗ Όχι δεν είναι. Το ξέρεις πως δεν είναι. Ο Αλέξης της γυρνάει την πλάτη και φεύγει από το σπίτι. Η Ελένη περιμένει να ακούσει την πόρτα να κλείνει πριν καταρρεύσει ανακουφισμένη στην γωνία της κουζίνας. 23. ΕΝΑ ΚΑΦΕΝΕΙΟ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος κάθεται σε ένα γωνιακό τραπέζι και πίνει καφέ. Μπαίνει ο Μάρκος, τον ψάχνει, συναντώνται τα βλέμματα τους. Έρχεται και κάθεται δίπλα στον ηλικιωμένο άντρα. Του δίνει έναν φάκελο. 107. ΣΤΑΥΡΟΣ Θα παραγγείλεις τίποτα; 108. ΜΑΡΚΟΣ Όχι ευχαριστώ… Ο Σταύρος ανοίγει τον φάκελο, βγάζει και κοιτάζει τις φωτογραφίες, διαβάζει μια διεύθυνση σε ένα χαρτί. 109. ΜΑΡΚΟΣ Είμαστε εντάξει; Ο Σταύρος γνέφει καταφατικά. Ο Μάρκος νιώθει νευρικός. 1 10. ΜΑΡΚΟΣ Κοιτάξτε… Όταν μου δώσατε το όνομα…κάτι μου θύμισε αλλά δεν το συνέδεσα αμέσως. Αλλά είναι όντως αυτός… Έτσι δεν είναι; Θυμήθηκα και εσάς… Ο Σταύρος τον κοιτάζει θλιμμένα μέσα στα μάτια. Ο Μάρκος χαμηλώνει το βλέμμα του. 111. ΜΑΡΚΟΣ Δεν έχω ιδέα τι έχετε κατά νου και προτιμώ να μην ξέρω… Αν όμως γίνει κάτι… Θα σας παρακαλούσα… 112. ΣΤΑΥΡΟΣ Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις. 113. ΜΑΡΚΟΣ Ναι. Ευχαριστώ. Ο Θεός να σας φυλάει. Η ευχή ξαφνιάζει τον Σταύρο. Ο Μάρκος σηκώνεται και φεύγει. 24. ΜΙΑ ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ένας ασπρομάλλης άντρας, ο Νίκος, ψωνίζει. 25. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Με σακούλες γεμάτες φρούτα και λαχανικά ο Νίκος ακολουθεί το πεζοδρόμιο. Απόμερη γειτονιά, χωρίς κίνηση στον δρόμο. Ξαφνικά σταματάει έντρομος. Βλέπει τον Αλέξη που τον περιμένει έξω από μια αυλόπορτα. Τον βλέπει κι εκείνος. Ο Νίκος τα χάνει, δεν ξέρει τι να κάνει. Γυρνάει και απομακρύνεται. Ο Αλέξης τον ακολουθεί. Ο Νίκος πετάει τις σακούλες και αρχίζει να τρέχει. Τρέχει από πίσω του και ο Αλέξης. 114. ΑΛΕΞΗΣ Νίκο! Νίκο!! Γιατί τρέχεις;!! Στάσου!! Κυνηγιούνται. 26. ΕΝΑ ΠΑΡΚΟ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Νίκος στρίβει σε μια γωνία λαχανιασμένος. Γραπώνει επίπονα το στήθος του, δεν μπορεί άλλο. Βλέπει με αγωνία πως δεν υπάρχει κόσμος στον δρόμο. Παραπατάει προς ένα παγκάκι ενός πάρκου και καταρρέει εκεί. Φτάνει και ο Αλέξης λαχανιασμένος, τον βλέπει και τον πλησιάζει. Βαριανασαίνουν και οι δύο. 115. ΑΛΕΞΗΣ Γιατί τρέχεις; 116. ΝΙΚΟΣ Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου; 117. ΑΛΕΞΗΣ Δεν θα σου κάνω κακό… αν αυτό νόμισες… 118. ΝΙΚΟΣ Πότε βγήκες; 119. ΑΛΕΞΗΣ Χθες… Ο Αλέξης κάθεται δίπλα του. Βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα, του προσφέρει. 120. ΝΙΚΟΣ Τά’κοψα. Εντολές γιατρού. Ο Αλέξης ανάβει ένα τσιγάρο για τον εαυτό του. Ο Νίκος κοιτάζει νευρικά γύρω του. 121. ΝΙΚΟΣ Εγώ δεν μίλησα. Δεν πήραν τίποτα από μένα. Με άφησαν νωρίς μόνο για λόγους υγείας… 122. ΑΛΕΞΗΣ Φυσικά… Η Δημοκρατία είναι φιλεύσπλαχνη. Δεν με νοιάζει ποιος μίλησε και τι είπε. 123. ΝΙΚΟΣ Τι θέλεις τότε; Γιατί ήρθες; 124. ΑΛΕΞΗΣ Ήθελα να μάθω αν τέλειωσε. Αν πράγματι τέλειωσε. Θέλω να το ακούσω από σένα. 125. ΝΙΚΟΣ Αν τελειώσαμε εμείς εννοείς. Ναι, εμείς τελειώσαμε. Εμείς. Κάτσε δες τηλεόραση, διάβασε μια εφημερίδα… δεν άλλαξε τίποτα. Υπάρχουν κάποια τσογλάνια που κάτι νομίζουν πως κάνουν. Καίνε αυτοκίνητα και τρέχουν μετά σπίτι να δουν τις ειδήσεις, να δουν αν έγιναν διάσημοι… Εμάς… εμάς δεν μας θυμάται κανείς. 126. ΑΛΕΞΗΣ Όλα ήταν για το τίποτα λοιπόν; Είχαμε άδικο; Ο Νίκος σηκώνεται εκνευρισμένος. Κοιτάζει τα σπίτια γύρω τους. 127. ΝΙΚΟΣ Έχουμε το υπόλοιπο της ζωής μας να αναρωτιόμαστε, έτσι δεν είναι; Εγώ, αν πιστέψω τον γιατρό μου, δεν θα αναρωτιέμαι για πολύ ακόμα. Ήσουν καλός και πιστός στρατιώτης Αλέξη, αλλά ναι, τελειώσαμε. 128. ΑΛΕΞΗΣ (σχεδόν φωνάζει) Τα τελευταία τριάντα γαμημένα χρόνια μου Νίκο!! Είκοσι από αυτά στο μπουντρούμι!! Τριάντα γαμημένα χρόνια! 129. ΝΙΚΟΣ (υψώνει την φωνή του) Δεν αλλάζει τίποτα! Κάτσε και κοίτα γύρω σου! (καλμάρει) Άντε σπίτι σου, ξέχνα τα και βρες μια γυναίκα όσο προλαβαίνεις. Εμένα άσε με ήσυχο. Εδώ… στη γειτονιά δεν ξέρει κανείς ποιος είμαι… κι ας μείνει έτσι. Του γυρνάει την πλάτη και φεύγει. Ο Αλέξης μένει να καπνίσει το τσιγάρο του. 27. ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος κάθεται σε ένα τραπεζάκι καφετέριας στο πεζοδρόμιο. Αναπολεί. Ξαφνικά βλέπουμε πως δίπλα του κάθεται η Μαρία. Η κοπέλα ατενίζει τον κόσμο στην πλατεία. 130. ΣΤΑΥΡΟΣ Πως είσαι; 131. ΜΑΡΙΑ Καλά. 132. ΣΤΑΥΡΟΣ Αλήθεια; 133. ΜΑΡΙΑ Ε! Πεταλουδίτσες στο στομάχι… Κοιτάζει το ρολόι της. 134. ΣΤΑΥΡΟΣ Λες να βγάλανε τα αποτελέσματα; 135. ΜΑΡΙΑ Ας περιμένουμε λίγο ακόμα. 136. ΣΤΑΥΡΟΣ Μαρία… κορίτσι μου… Ήθελα να σου πω κάτι… να το ξέρεις… Νιώθει αμήχανα. Η κόρη του τον κοιτάζει με απορία. Η φωνή του Σταύρου τρέμει ελαφρά. 137. ΣΤΑΥΡΟΣ Ότι και να κάνεις με την ζωή σου… όποιον δρόμο και να διάλεγες να ακολουθήσεις… Δεν υπάρχει καμία περίπτωση ποτέ να μας απογοητεύσεις… Εμένα και την μάνα σου… Ποτέ! Εγώ δεν σου ζήτησα ή σε πίεσα ποτέ να σπουδάσεις την τέχνη μου, έτσι δεν είναι; Η Μαρία σηκώνεται, τον πλησιάζει και τον αγκαλιάζει από πίσω. Τον φιλάει στο μάγουλο. 138. ΜΑΡΙΑ Μπαμπά… Μπαμπάκα μου… 28. ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Απότομο cut από την προηγούμενη σκηνή. Ο Σταύρος κοιτάζει την βάση μιας τροχαίας πινακίδας STOP σε μια γωνία. Σκύβει, αφήνει ένα λουλούδι στο πεζοδρόμιο και φεύγει. 29. ΚΟΥΖΙΝΑ ΑΛΕΞΗ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σπύρος απλώνει το χέρι του και κλείνει το κασετοφωνάκι. Πάνω στο τραπέζι υπάρχει ένα σημειωματάριο, στο οποίο γράφει, και πολλές μικρές κασέτες. Φλιτζάνια καφέ και αποτσίγαρα στο τασάκι συμπληρώνουν την επιφάνεια του μικρού τραπεζιού. Ο Αλέξης ατενίζει την περιορισμένη θέα μέσα από την ανοιχτή, στενή μπαλκονόπορτα. 139. ΣΠΥΡΟΣ Να κάνουμε ένα διάλειμμα. 140. ΑΛΕΞΗΣ Φτάνει για σήμερα. Δεν μπορώ άλλο. Κουράστηκα. 141. ΣΠΥΡΟΣ Πείνασες; Να πάω να μας πάρω κάτι… Ο Αλέξης δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει. 30. Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σπύρος βγαίνει από την πολυκατοικία, κοιτάζει σκεφτικός δεξιά και αριστερά, διαλέγει μια κατεύθυνση και φεύγει. 31. ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΑΛΕΞΗ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Αλέξης κάθεται ακόμα στην κουζίνα. Χτυπάει το κουδούνι. Σηκώνεται, διασχίζει το χολ, ανοίγει την πόρτα. Αντικρίζει τον Σταύρο που τον κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια, ταραγμένος, σαν χαμένος. Κρατάει μια σακούλα. 142. ΑΛΕΞΗΣ Ναι; 143. ΣΤΑΥΡΟΣ Ε… Έψαχνα… Συγνώμη… Δείχνει αναποφάσιστος. Ο Αλέξης δείχνει μια κάποια υπομονή, περισσότερο από περιέργεια. 144. ΑΛΕΞΗΣ Ποιον θέλετε; 145. ΣΤΑΥΡΟΣ Εγώ… Ο Σταύρος βάζει το χέρι του στην σακούλα και βγάζει το 45άρι. Το σηκώνει αμέσως και σημαδεύει τον Αλέξη κρατώντας το και με τα δύο χέρια. Η σακούλα πέφτει κάτω. Ο Αλέξης κάνει πίσω. 146. ΣΤΑΥΡΟΣ Μέσα. Κάνε πίσω. Ο Σταύρος απασφαλίζει το όπλο. Ο Αλέξης το προσέχει. Σηκώνει τα χέρια του και οπισθοχωρεί. 32. ΚΟΥΖΙΝΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Πρώτα ο Αλέξης με σηκωμένα τα χέρια, κατόπιν από απόσταση ο Σταύρος με το όπλο να σημαδεύει, μπαίνουν στην κουζίνα. 147. ΣΤΑΥΡΟΣ Κάτσε. Ο Αλέξης κάθεται στην μία καρέκλα. Ο Σταύρος βάζει το χέρι στην τσέπη του, βγάζει ένα ζευγάρι χειροπέδες και τις πετάει πάνω στο τραπέζι. 148. ΣΤΑΥΡΟΣ Στον δεξί καρπό… Το άλλο στο μπρος δεξιά πόδι της καρέκλας… Ο Αλέξης υπακούει, ακολουθεί τις οδηγίες. Ο Σταύρος βγάζει άλλο ένα ζευγάρι χειροπέδες, τις πετάει στο τραπέζι. 149. ΣΤΑΥΡΟΣ Στον αριστερό καρπό… Ο Αλέξης κλείνει τον κρίκο στον αριστερό του καρπό. 150. ΣΤΑΥΡΟΣ Στο μπρος αριστερό πόδι της… 151. ΑΛΕΞΗΣ Δεν γίνεται. Δεν φτάνω. Του δείχνει πως το δεξί χέρι δεν φτάνει ως το αριστερό πόδι της καρέκλας. 152. ΣΤΑΥΡΟΣ Δεν μπορείς με το ένα χέρι; Ο Αλέξης το επιχειρεί αλλά ο κρίκος του πέφτει πριν τα καταφέρει. Ο Σταύρος το σκέφτεται. 1 53. ΣΤΑΥΡΟΣ Στάσου. Ακίνητος. Πλησιάζει ο ίδιος προσεκτικά τον Αλέξη, η κάνη στραμμένη στο στήθος του καθισμένου άντρα. Ο Σταύρος γονατίζει, κλείνει ο ίδιος τον κρίκο. Σηκώνεται, κάθεται βαρύς στην άλλη καρέκλα, αντικριστά. Βγάζει το μαντήλι του και σκουπίζει το πρόσωπο του. 154. ΑΛΕΞΗΣ Ποιος σε έστειλε; 155. ΣΤΑΥΡΟΣ Ποιος…; 156. ΑΛΕΞΗΣ Ήρθες να με σκοτώσεις; Ποιος σε έστειλε; Ο Σταύρος κουνάει το κεφάλι του. Σχηματίζει ένα αμυδρό, πικρό χαμόγελο. 157. ΣΤΑΥΡΟΣ Α…αυτό… Ναι. Το περίμενα… το φαντάστηκα και αυτό, μάλλον δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Όλα αυτά τα χρόνια διάβασα ξέρεις για σας… όλα όσα γράφτηκαν πριν σας πιάσουν… και όλα όσα γράφτηκαν μετά… βιβλία και βιβλία, έψαχνα τότε για μια αιτία… κάτι που να εξηγεί σε μένα όλη αυτή τη βία, για την αφαίρεση μιας έστω ζωής… Αιτιολογίες, ιδεολογίες και δικαιολογίες. Άδικα χυμένο αίμα, άδικα χυμένη μελάνι… Ναι, ήρθα να σε σκοτώσω. Το πόσες ασυναρτησίες θα γραφτούν μετά για το ποιος με έστειλε και για το ποιοι κρύβονταν πίσω από την πράξη μου… Ξέρεις κάτι; Δεν με ενδιαφέρει. Γραμμένους τους έχω κι εγώ. Ας γράψουν ότι θέλουν. Αυτό είναι μεταξύ μας. Εμένα… κι εσένα. 158. ΑΛΕΞΗΣ Γιατί δεν με πυροβόλησες στην πόρτα; 159. ΣΤΑΥΡΟΣ Ορίστε; 160. ΑΛΕΞΗΣ Μπορούσες να μου την ανάψεις μόλις σου άνοιξα. Γιατί δεν το έκανες; 161. ΣΤΑΥΡΟΣ (σκέφτεται) Ήθελα να σου δώσω την ευκαιρία να μάθεις γιατί θα πεθάνεις… (παύση) Ψέματα… Ήθελα την ευκαιρία να σου πω γιατί θα σε σκοτώσω. Το περίμενα είκοσι χρόνια. 162. ΑΛΕΞΗΣ Σε ξέρω; 163. ΣΤΑΥΡΟΣ Σταύρο Κολοβό με λένε. Ο Αλέξης σκέφτεται για λίγο. Μετά κουνάει αρνητικά το κεφάλι του. 164. ΣΤΑΥΡΟΣ Δεν ήμουν στη δίκη. Έδωσα την κατάθεση μου αλλά αρνήθηκα να εμφανιστώ στην δίκη σας. Τόλμησαν και να με απειλήσουν με ποινή! Επειδή δεν συμμετείχα σε εκείνο το τσίρκο! Να έρθω να πεθάνω δεύτερη φορά και μπροστά σας μάλιστα! Να σας ακούω να αγορεύετε εσείς επάνω μου! Δεν είχα χάλι να σταθώ όρθιος τότε, ούτε γλώσσα να μιλήσω… 165. ΑΛΕΞΗΣ Δεν μου κάνεις για πολιτικός… 166. ΣΤΑΥΡΟΣ Την Μαρία Κολοβού την έχεις ακουστά; Μαρία Κολοβού, φοιτήτρια, ετών 18; Ο Αλέξης σμίγει τα φρύδια του και σκέφτεται. Κάτι ξυπνάει μέσα του. Γυρνάει και κοιτάει τον Σταύρο στα μάτια. 167. ΣΤΑΥΡΟΣ Καραγιώργη Σερβίας και Βουλής γωνία… 33. ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ (ΣΥΝΤΑΓΜΑ) – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος και η Μαρία στέκονται στο πεζοδρόμιο. Εκείνη είναι χαρούμενη, παίρνει έναν αριθμό στο κινητό της. 168. ΜΑΡΙΑ Πρώτα στη μαμά… 169. ΣΤΑΥΡΟΣ Το ξέρει σου λέω. Αμφέβαλε για σένα ποτέ; 170. ΜΑΡΙΑ (το κλείνει) Άσε της το λέμε σπίτι. Να πάρουμε μερικές πάστες… Βγάζει και της δίνει λεφτά. 1 71. ΣΤΑΥΡΟΣ Πάρε παραπάνω. Έχω να πάω στο μαγαζί… Θα έρθει και η δίπλα… 172. ΜΑΡΙΑ Θέλεις τίποτα άλλο; Τυρόπιτα, σάντουιτς; 173. ΣΤΑΥΡΟΣ Μπα όχι. Θα έχει μαγειρέψει η μάνα σου κολοκυθάκια… Η Μαρία φεύγει. Ο Σταύρος περιμένει. Χαζεύει ένα περίπτερο για να περάσει η ώρα. Πίσω του στον δρόμο περνούν δύο κατάμαυρες Μερσεντές με σημαιάκια να κυματίζουν μπροστά. Χάνονται πίσω από την γωνία. Ο Σταύρος μιλάει στον περιπτερά. 174. ΣΤΑΥΡΟΣ Αυτά είναι οι καραμέλες; Διαλέγει καραμέλες, διαβάζει ετικέτες. Ξαφνικά δύο απανωτές, συγκλονιστικές ΕΚΡΗΞΕΙΣ. Ακολουθούνται από ΚΡΑΥΓΕΣ και ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥΣ παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Μαύρος καπνός αναδύεται από το στενό. Κόσμος στην πλατεία τρέχει να δει ενώ άλλοι τρέχουν φευγάτοι έξω από τους καπνούς. Ο Σταύρος κοιτάζει έκπληκτος στην αρχή μετά τον ζώνουν τα φίδια. Σπρώχνει κόσμο και τρέχει μέσα στο στενό. 34. ΣΤΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Μαύρος καπνός παντού. Κόσμος που φωνασκεί και ουρλιάζει. Ο Σταύρος τρέχει, κάποιοι κουτρούν πάνω του καθώς οπισθοχωρούν. Εκείνος φωνάζει πανικόβλητος. 175. ΣΤΑΥΡΟΣ Μαρία! Μαρία!! Το βλέμμα του ψάχνει. Τα πάντα είναι σε αργή κίνηση. Οι δύο Μερσεντές κλείνουν στραβά τον δρόμο, πίσω από ένα πέπλο φωτιάς. Άντρες της σωματοφυλακής του σπρώχνουν τον υπουργό στην είσοδο μιας πόρτας. Κοιτάνε γύρω με τα όπλα σηκωμένα. Ο υπουργός κοιτάζει σαν χαμένος. 176. ΣΤΑΥΡΟΣ Μαρία!!! 35. ΚΟΥΖΙΝΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ 177. ΑΛΕΞΗΣ Το ξέρεις πως η κόρη σου δεν ήταν ο στόχος μας… 178. ΣΤΑΥΡΟΣ Λες να με νοιάζει; 179. ΑΛΕΞΗΣ Δεν είμαστε φονιάδες… 180. ΣΤΑΥΡΟΣ Όχι, είστε επαναστάτες. Το έχω εμπεδώσει. Η κοινωνία πάει κατά διαόλου και κανείς δεν κάνει τίποτα για να την αλλάξει. Κάποιος έπρεπε να κάνει την υπέρβαση και αποφασίσατε να την κάνετε εσείς. Ξαμοληθήκατε να σβήνεται όσους κρίνατε εσείς σαν φταίχτες. Ο Σταύρος σηκώνεται όρθιος. 181. ΣΤΑΥΡΟΣ Θα θερίσεις όμως ότι έσπειρες. 182. ΑΛΕΞΗΣ Ήμουν είκοσι χρόνια στη φυλακή! 183. ΣΤΑΥΡΟΣ Και είμαι σίγουρος πως το θεωρείς και άδικο! Εμένα πάντως μου το έδωσες το μάθημα μου, με τον πιο απάνθρωπο τρόπο δυνατόν! Έχεις παιδιά; Ξέρεις πως είναι να τα μεγαλώνεις, να αγωνιάς κάθε μέρα γι αυτά, να ελπίζεις, να τα φαντάζεσαι ευτυχισμένα στα δικά τους γεράματα; Μπορείς να φανταστείς κάποιον να έρχεται και να στα στερεί για τον οποιοδήποτε καταραμένο, δικό του λόγο; Χωρίς να του έχεις φταίξει σε τίποτα; (λυγμοί) Εγώ ένας οδοντοτεχνίτης από τα Πατήσια είμαι, ούτε Ράμπο ούτε Κάλαχαν, δεν έχω βλάψει μυρμήγκι στη ζωή μου! Σηκώνει και του δείχνει επιδεικτικά το 45άρι. 184. ΣΤΑΥΡΟΣ Αλλά να η δική μου υπέρβαση! Ποιος, εγώ, ο Σταύρος Κολοβός του Παντελή και της Μαρίας, με όπλο στο χέρι! Μου πήρες την κόρη, θα σου πάρω τη ζωή κάθαρμα! Είσαι περήφανος για μένα; Σημαδεύει τον κρόταφο του Αλέξη και ουρλιάζει. 185. ΣΤΑΥΡΟΣ Είσαι περήφανος για μένα;!!!! Ο Αλέξης αντιλαμβάνεται το ενδεχόμενο να πεθάνει τώρα, αυτή τη στιγμή. Κοιτάζει την κάνη και παίρνει βαθιές εισπνοές τρομοκρατημένος. Ο Σταύρος ορμάει πάνω του και τον χτυπάει αρκετές φορές στο κεφάλι με την λαβή του όπλου. Μετά, ο Σταύρος οπισθοχωρεί, πάει στο παράθυρο και κλαίει με αναφιλητά. Ο Αλέξης βογκάει, το κεφάλι του αιμορραγεί, αίμα τρέχει στο μέτωπο του. 36. ΕΝΑ ΦΑΓΑΔΙΚΟ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Έξω από το μαγαζί, ο Σπύρος τρώει μία πίτα με γύρο και χαζεύει την κίνηση στον δρόμο. 37. ΚΟΥΖΙΝΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος κάθεται πάλι απέναντι από τον Αλέξη. Το χέρι του πάει στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του και βγάζει μια φωτογραφία. Είναι της Μαρίας, η κοπέλα χαμογελάει στον φακό. Την δείχνει στον Αλέξη. 186. ΣΤΑΥΡΟΣ Αυτή είναι η Μαρία. Η φωτογραφία είναι από το καλοκαίρι που μου την πήρες. 18 χρονών. Δεν είδε τα 20. Δεν γνώρισε το παλικάρι που θα την αγαπούσε, που θα την παντρευόταν. Δεν έγινε ποτέ της μαμά, εγώ δεν έγινα ποτέ μου παππούς. Θα ήταν 39 χρονών γυναίκα σήμερα… 38. ΣΤΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος βλέπει την Μαρία και ουρλιάζει. 187. ΣΤΑΥΡΟΣ Παιδί μου!!! Η Μαρία είναι κουλουριασμένη στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο σήμα του STOP. Μια λιμνούλα από αίμα έχει σχηματιστεί γύρω από το κεφάλι της. Ο Σταύρος πέφτει από πάνω της, φοβάται να την αγγίξει, δεν αντέχει, της πιάνει το κεφάλι, το σηκώνει. 188. ΣΤΑΥΡΟΣ Μαρία! Μαρία μου! Παιδί μου! Κορίτσι μου! Μαρία;! Μίλα μου! 189. ΜΑΡΙΑ Μπαμπά… 190. ΣΤΑΥΡΟΣ (φωνάζει) Βοήθεια! Βοηθείστε με! Το παιδί μου! Καλέστε ασθενοφόρο! Βοήθεια!! Βγάζει το κινητό του για να πάρει ο ίδιος, τον πιάνουν αναφιλητά, του πέφτει το κινητό. Τρέχει ένας άντρας, το παίρνει για να πάρει ο ίδιος. 191. ΑΝΤΡΑΣ Άσε, θα πάρω εγώ φίλε! 192. ΜΑΓΑΖΑΤΟΡΑΣ Τώρα έρχονται όλοι… Αστυνομία, πυροσβεστική, ασθενοφόρα… 193. ΣΤΑΥΡΟΣ Μαρία! Μαρία παιδί μου! 194. ΜΑΡΙΑ Μπαμπά… Δεν βλέπω… 195. ΣΤΑΥΡΟΣ Τώρα Μαρία… Τώρα παιδί μου… Έρχονται… Έρχονται… Ο Σταύρος κοιτάζει προς τις φωτιές. Μοιάζει σαν να κοιτάζει κι εκείνον ο Υπουργός, εγκλωβισμένος στον φόβο του. Οι φρουροί του τον σπρώχνουν πάλι στον δρόμο και στην συνέχεια τον σπρώχνουν μέσα σε ένα αυτοκίνητο που στη συνέχεια φεύγει με τα λάστιχα του να στριγκλίζουν. 39. ΚΟΥΖΙΝΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ 196. ΣΤΑΥΡΟΣ Ήσουν ο σχεδιαστής και εκτελεστής στην επίθεση κατά του Παπαρηγόπουλου, το παραδέχτηκες στην κατάθεση σου. Κάνω λάθος; 197. ΑΛΕΞΗΣ (η φωνή του τρέμει) Την κόρη σου την σκότωσαν εκείνοι… την χρειάζονταν νεκρή… Ένα αθώο θύμα ήταν ότι ακριβώς τους βόλευε για να μας βγάλουν εγκληματίες… Απέκλεισαν την περιοχή και δεν άφηναν να περάσει ούτε το ασθενοφόρο… 198. ΣΤΑΥΡΟΣ Κρίμα. Την ύστατη αυτή στιγμή περίμενα από σένα κάτι περισσότερο. Όχι τις επαίσχυντες ασυναρτησίες που γράψατε τότε στην προκήρυξη σας… Στις 23 Ιουλίου του 1997, 2 και 35 μετά μεσημβρίας, ένα μεταλλικό θραύσμα από την εκρηκτική συσκευή που εσύ κατασκεύασες και τοποθέτησες κάτω από το παρκαρισμένο λευκό Ντάτσουν βρήκε την κόρη μου στο κεφάλι… Αυτά-είναι-τα-γεγονότα… Οι λυγμοί του κόβουν τα λόγια. Σκουπίζεται με το μαντήλι του. 40. ΣΤΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ένας ιδιώτης κάνει όπισθεν με το FIAT του στην γωνία. Άντρες που έχουν μαζευτεί σηκώνουν μαζί με τον Σταύρο την Μαρία και την βάζουν με προσοχή στο πίσω κάθισμα. 199. ΔΙΑΦΟΡΟΙ Προσοχή… Άντε ρε παιδιά… Γρήγορα… Ο Σταύρος μπαίνει πίσω με την κόρη του. Το αυτοκίνητο ξεκινάει γρήγορα. 41. ΔΙΑΔΡΟΜΗ FIAT – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο οδηγός πατάει συνέχεια την κόρνα του και φωνάζει. 200. ΟΔΗΓΟΣ Άκρη! Άκρη! Κάντε άκρη ρε!! Γαμώ το στανιό σας!! 201. ΣΤΑΥΡΟΣ Σας λερώσαμε… Συγνώμη… 202. ΟΔΗΓΟΣ Τι είναι αυτά που λέτε κύριε;! 203. ΜΑΡΙΑ Μπαμπά… 204. ΣΤΑΥΡΟΣ Τώρα φτάνουμε παιδί μου… Τώρα φτάνουμε… 205. ΜΑΡΙΑ Μπαμπά… πρόσεχε… 206. ΣΤΑΥΡΟΣ Τι; Μαρία μου; 207. ΜΑΡΙΑ Πρόσεχε… Να προσέχεις μπαμπά… Δάκρυα κατακλύζουν τον άντρα. Η κόρη του είναι ωχρή και ακίνητη, με τα μάτια μισόκλειστα. Μόνο το φως και οι σκιάσεις ταξιδεύουν πάνω της. 42. ΚΟΥΖΙΝΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ 208. ΣΤΑΥΡΟΣ Η βόμβα δεν είχε ωρολογιακό μηχανισμό. Η πυροδότηση έγινε με τηλεχειριστήριο. Ήσουν κάπου εκεί και περίμενες. Έβλεπες τον δρόμο. 209. ΑΛΕΞΗΣ Δεν την είδα την κοπέλα! Η προσοχή μου ήταν στην συνοδεία. 210. ΣΤΑΥΡΟΣ Δεν κοίταζες στο σημείο που είχες βάλει τη βόμβα; Μην την έβλεπε ή την πείραζε κανείς; 211. ΑΛΕΞΗΣ Σου ορκίζομαι! Δεν είδα την κοπέλα! 212. ΣΤΑΥΡΟΣ Κι αν την έβλεπες; Τότε δηλαδή τι θα έκαμνες; Θα σε σταματούσε αν έβλεπες την Μαρία; Ο Αλέξης παγώνει. Δεν μπορεί να απαντήσει. Αντιλαμβάνεται την απάντηση και δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα του. 213. ΣΤΑΥΡΟΣ Τον ήθελες τον Παπαρηγόπουλο, ήθελες να τον φας τόσο λυσσασμένα… Θα ήταν ένα μεγάλο τρόπαιο για σας… μπορεί να μην είχες και άλλη ευκαιρία… 214. ΑΛΕΞΗΣ Λυπάμαι… 215. ΣΤΑΥΡΟΣ Τίποτα δεν θα σε εμπόδιζε να πατήσεις εκείνο το κουμπί… 216. ΑΛΕΞΗΣ …λυπάμαι πολύ… 217. ΣΤΑΥΡΟΣ Κοσμάκης… άνθρωποι κινούνταν σε εκείνον τον δρόμο… Όλο και κάποιος αθώος θα την έτρωγε… οι παράπλευρες απώλειες ήταν στο πρόγραμμα… 218. ΑΛΕΞΗΣ …λυπάμαι… Ο Σταύρος σκύβει κοντά στο πρόσωπο του Αλέξη που κλαίει. 219. ΣΤΑΥΡΟΣ Θα το πάταγες εκείνο το κουμπί αν έβλεπες τον γιο σου δίπλα στη βόμβα; Το μικρό σου αγόρι; Πως τον λένε; 220. ΑΛΕΞΗΣ Μιχάλη… Τον λένε Μιχάλη… Τι θέλεις να σου πω; Συγχώρεσε με… Ο Σταύρος ορθώνει το ανάστημα του και οπισθοχωρεί στην πόρτα της κουζίνας. Κλαίει κι εκείνος. 221. ΣΤΑΥΡΟΣ Η Μαρία θα σε συγχωρούσε. Εγώ όχι. Ο Σταύρος σηκώνει το 45άρι και σημαδεύει τον Αλέξη που τον έχει πιάσει ένα ανεξέλεγκτο τρέμουλο. 222. ΑΛΕΞΗΣ Συγνώμη… 223. ΣΤΑΥΡΟΣ (φωνάζει) Η Μαρία θα σε συγχωρούσε εγώ όχι!!! Βλέπουμε μόνο τον Σταύρο που πυροβολεί απανωτά, αδειάζει όλον τον γεμιστήρα. 43. ΧΟΛ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Μια κάπνα από μπαρούτι αιωρείται έξω από την πόρτα της κουζίνας. Ο Σταύρος βγαίνει στο χολ με βαρύ βήμα και πάει προς την εξώπορτα. Την ανοίγει και βγαίνει. 44. ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ / ΑΣΑΝΣΕΡ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος περιμένει το ασανσέρ. Ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ο Σπύρος με κολατσιό και μπύρες. Οι δύο άντρες κοιτάζονται αδιάφορα. Καθώς ο ένας βγαίνει από και ο άλλος μπαίνει στο ασανσέρ, κάτι από το ύφος του Σταύρου κάνει κλικ στον Σπύρο. Το ασανσέρ φεύγει και ο Σπύρος πάει να ξεκλειδώσει την πόρτα του διαμερίσματος καθώς αναρωτιέται από που τον ήξερε εκείνον τον τύπο. 45. ΚΟΥΖΙΝΑ – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σπύρος με τα ψώνια έρχεται στην πόρτα της κουζίνας. Του πέφτουν οι σακούλες. Ο Αλέξης είναι ακόμα καθισμένος αλλά δεμένος με τις χειροπέδες στην καρέκλα, αλλά είναι ζωντανός. Κλαίει. Ο τοίχος πίσω του είναι διάτρητος από σφαίρες. Ο Σπύρος τρέχει δίπλα του. 224. ΣΠΥΡΟΣ Τι έγινε;! Τι έγινε;!! 46. ΚΑΜΠΙΝΑ ΤΡΕΝΟΥ INTERCITY – ΕΣΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος κάθεται δίπλα στο παράθυρο και κοιτάζει αφηρημένα τη θέα που περνά. 47. ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – ΕΞΩΤ / ΜΕΡΑ Ο Σταύρος μοιράζεται ένα παγκάκι με την γυναίκα του, την Άννα. Σκουπίζει με το μαντίλι τα μάτια του. Η Άννα τον αγκαλιάζει και τον φιλάει. Μένουν αγκαλιασμένοι. Τέλος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 11, 2007 Share Posted June 11, 2007 Ντίνο, αν και δεν το διάβασα το σενάριο αυτό (ναι, το ξέρω, είμαι τιποτένιος) με παραξενεύει το γεγονός ότι σε κανένα από τα σενάριά σου δεν υπάρχουν περιγραφές/βιογραφικά στοιχεία των χαρακτήρων, με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τα όσα γίνονται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 11, 2007 Author Share Posted June 11, 2007 Αγαπητέ Nihilio, στο σενάριο έχουμε τον αριθμό μιας σκηνής, δηλώνουμε που λαβαίνει μέρος αυτή η σκηνή, αν είναι εσωτερική ή εξωτερική δράση, και τι ώρα της μέρας είναι (ΜΕΡΑ ή ΝΥΧΤΑ). Επίσης, υπάρχουν περιγραφές ανάμεσα στους διαλόγους για το ποιος μπαίνει ή βγαίνει, πως κινείται και πως αντιδράει ο ένας με τον άλλο. Το "Βιογραφικό" όμως που λες πρώτη φορά το ακούω. Εννοείς πριν ξεκινήσει το σενάριο να κάνω ανάλυση των χαρακτήρων που θα βρεις στο σενάριο; Αυτό...δεν χρειάζεται, εκτός αν είσαι ο casting director και σκοπεύεις να βρεις ηθοποιούς για να παίξουν στο έργο. Ή περιμένεις κάποια background πάνω στη δράση. Ε, αυτή είναι η διαφορά σεναρίου από διήγημα. Διαβάζοντας το σενάριο ακολουθείς σε παρόντα χρόνο και "βλέπεις" την ταινία σαν να παίζει μπροστά σου. Αυτή τη συγκεκριμένη φορά δεν το άλλαξα λίγο διηγηματικά, όπως το Έρωτας, Βαθύς, Γαλάζιος, αλλά το άφησα σαν καθαρό σενάριο. Αυτό το έγραψα σαν "δείγμα δουλειάς" για την 10η Εντολή του Πάνου Κοκινόπουλου. Το σενάριο έφτασε στον κύριο Κοκινόπουλο αλλά μέχρι νεοτέρας ξέρω πως δεν είχε καιρό να το κοιτάξει. Που έχει λίγη σημασία γιατί όπως ξέρω ο κύκλος της σειράς έχει ήδη κλείσει και ο δημιουργός του θα πάει τώρα για άλλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 11, 2007 Share Posted June 11, 2007 Αγαπητέ Nihilio, στο σενάριο έχουμε τον αριθμό μιας σκηνής, δηλώνουμε που λαβαίνει μέρος αυτή η σκηνή, αν είναι εσωτερική ή εξωτερική δράση, και τι ώρα της μέρας είναι (ΜΕΡΑ ή ΝΥΧΤΑ).Επίσης, υπάρχουν περιγραφές ανάμεσα στους διαλόγους για το ποιος μπαίνει ή βγαίνει, πως κινείται και πως αντιδράει ο ένας με τον άλλο. Το "Βιογραφικό" όμως που λες πρώτη φορά το ακούω. Εννοείς πριν ξεκινήσει το σενάριο να κάνω ανάλυση των χαρακτήρων που θα βρεις στο σενάριο; Αυτό...δεν χρειάζεται, εκτός αν είσαι ο casting director και σκοπεύεις να βρεις ηθοποιούς για να παίξουν στο έργο. Ή περιμένεις κάποια background πάνω στη δράση. Ε, αυτή είναι η διαφορά σεναρίου από διήγημα. Διαβάζοντας το σενάριο ακολουθείς σε παρόντα χρόνο και "βλέπεις" την ταινία σαν να παίζει μπροστά σου. Αυτή τη συγκεκριμένη φορά δεν το άλλαξα λίγο διηγηματικά, όπως το Έρωτας, Βαθύς, Γαλάζιος, αλλά το άφησα σαν καθαρό σενάριο. Αυτό το έγραψα σαν "δείγμα δουλειάς" για την 10η Εντολή του Πάνου Κοκινόπουλου. Το σενάριο έφτασε στον κύριο Κοκινόπουλο αλλά μέχρι νεοτέρας ξέρω πως δεν είχε καιρό να το κοιτάξει. Που έχει λίγη σημασία γιατί όπως ξέρω ο κύκλος της σειράς έχει ήδη κλείσει και ο δημιουργός του θα πάει τώρα για άλλα. OK, δεκτό. Αλλά το να ξέρεις ηλικία ή και εμφάνιση των χαρακτήρων, έστω και στο περίπου, βοηθάει πολύ όταν ξεκινάς την ανάγνωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.