Guest Dune Posted June 27, 2007 Share Posted June 27, 2007 Όνομα Συγγραφέα:Dune Είδος: Παραμύθι Βία; Ναι Σεξ; Ναι Αριθμός Λέξεων: 1350 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: (Ό,τι άλλο θέλετε να προσθέσετε) <H2 style="MARGIN: 12pt 0cm 3pt">Σχέσεις στοργής</H2> Ένα μικρό βατραχάκι το πέταξαν στην έρημο και το εγκατέλειψαν εκεί. Αμέσως εκείνο άρχισε τρέχει προς αναζήτηση τροφής, νερού και στέγης. Άρχισε να τρώει τα πάντα αδιαφορώντας αν ήταν χρήσιμο ή όχι. Έτσι κι αλλιώς δεν ήξερε τίποτα από κείνα τα μέρη και, όπως ήταν μικρό, δεν ήξερε ούτε τι ήταν χρήσιμο και τι όχι. Η κοιλιά πρόσταζε, και έπρεπε να γεμίσει. Μετά από μερικές μέρες ανακάλυψε μια γούρνα γεμάτη σκατά. Τι αποκρουστική μυρωδιά! Το βατραχάκι ωστόσο σκέφτηκε πως με τέτοια μπόχα δεν θα δεν πλησίαζε τίποτα κοντά και ότι αν έμενε εκεί η ασφάλεια του είχε ρυθμιστεί. Παρ όλα αυτά σε λίγο διαπίστωσε πως αν ξεμύτιζε για να βρεί τροφή, τον περίμεναν τα φίδια της ερήμου και ο καυτός ήλιος. Έτσι μη έχοντας τι άλλο, άρχισε να τα τρώει σιγά σιγά. Ακολουθώντας τη μυρωδιά από κάτι βαθουλώματα κάποια στιγμή ανακάλυψε ότι τα σκατά ανήκαν σε μία καμήλα που καθόταν παρακάτω. Την πλησίασε και η καμήλα έδειξε από την αρχή ότι δεν έτρωγε βατράχους. "Ωραία", σκέφτηκε ο βάτραχος, "αυτή ξέρει τα μέρη θα ξέρει και που θα βρούμε νερό". Έτσι άρχισαν να ταξιδεύουν μαζί στην έρημο. Έχεζε η καμήλα, κοιμόταν ήσυχος ο βάτραχος προστατευμένος από τη μυρωδιά, έτρωγε και όποτε διψούσε έπινε τα ούρα της καμήλας. Ύστερα από λίγο καιρό είχε απηυδήσει. Άθλια κατάσταση σκεφτόταν, πόσο θα πάει. Η καμήλα μονίμως γυρνούσε στην έρημο, και τίποτα δεν έδειχνε ότι σκεφτόταν να την εγκαταλείψει. Αλλιώς τα είχε υπολογίσει ο βάτραχος. Κάποια στιγμή η καμήλα πλησίασε σε μία όαση. Ο βάτραχος όπως καθόταν δίπλα στις καβαλίνες πάντα φροντίζοντας για ασφάλεια έβλεπε την όαση όπου είχε τραβήξει η καμήλα και ζύγιζε τις δυνάμεις του. Φτάνω δεν φτάνω; Ίσαμε να το αποφασίσει, είχε εν τω μεταξύ γυρίσει η καμήλα από την όαση και έπαιρνε δρόμο πάλι για την έρημο. Μπρος στην απελπισία του να σου ο βάτραχος πάλι από το πλάι την καμήλα και οι δυό τους στη μέση της ερήμου. Είχε πέσει στη μαύρη θλίψη. Ο βάτραχος είχε αρχίσει να μισεί την καμήλα, παρά που στην αρχή την είχε δεί σαν ευλογία. Έκανε όλο σχέδια. Μια επινοούσε ιστορίες για να φτάσουν κοντά στην όαση βράδυ ώστε με τα πολλά να καταφέρει να φτάσει, την άλλη προσπαθούσε να καβαλήσει στην καμήλα όταν εκείνη έπαιρνε δρόμο για τους φοίνικές. Τίποτα δεν έπιανε. Η καμήλα ενοχλούταν και τον πέταγε κάτω. "Όλα καλά όμως όχι και να σε κουβαλάω" του έλεγε. Κάποια στιγμή η καμήλα κατάλαβε ότι ο βάτραχος κοίταζε να την κοπανήσει όμως δεν είπε τίποτα. Απλά πρόσεχε να μην πλησιάζει πολύ στην όαση. "Τι αγνώμων" σκεφτόταν για το βάτραχο. Τόσο καιρό βολεύεται, και είναι και η παρέα μου, τώρα όλο πως θα φύγει τον νοιάζει. Πολλές φορές σκέφτηκε να τον πατήσει, για να τον τιμωρήσει, έτσι κατά λάθος, όμως δεν το έκανε. Γιατί στο μεταξύ η καμήλα τον είχε αγαπήσει, τον βάτραχο που ήταν η μοναδική της παρέα μέσα στην έρημο. Πολλές φορές καυγάδιζαν. Ο βάτραχος διαμαρτυρόταν, φούσκωνε και φώναζε. Έβριζε την καμήλα με τα χειρότερα λόγια μήπως κι αυτή φιλοτιμηθεί. Εκείνη δεν φαινόταν να ιδρώνει τ' αφτί της. Του έλεγε και τι θα κάνεις άμα πάς στην όαση; Εκεί δεν έχει άλλους βατράχους. Και τα σκατά και τα ούρα; Αυτά που τα πάς; της ανταπαντούσε αυτός. Έλα μωρέ τον απόπαιρνε εκείνη. Τόσο καιρό έτοιμα τα βρίσκεις, εκεί θα είχες πεθάνει από μοναξιά. Όπως ήταν ασθενικός από την "καλή" διατροφή, γρήγορα εξαντλιόταν κι έπεφτε ημιθανής ο βάτραχος από την προσπάθεια και την τσαντίλα, σταματούσε τον καυγά και τον έπιανε το παράπονο. "Νερό, νερό, Θεέ μου κάνε κάτι" Τότε η καμήλα για να του δείξει πόσο πολύ τον φροντίζει κατουρούσε απάνω του παρέχοντάς του ένα ιδιότυπο ντούς, και ο βάτραχος μέσα στη παραζάλη του ήταν πολύ ευτυχισμένος. Κάποια μέρα ο βάτραχος συνέλαβε το φοβερό σχέδιο. Όταν κοιμόντουσαν θα έμπαινε μέσα στον κώλο της καμήλας. Εκείνη την άλλη μέρα που θα πήγαινε πρώί, όπως πάντα, στην όαση, θα νόμιζε πως τον είχε φάει κάποιο ερπετό. Μέσα στον πισινό της, μαζί με τα υπόλοιπα σκατά, δεν θα αντιλαμβανόταν εκείνη ότι εκεί ήταν ο βάτραχος. Ήταν ένα αηδιαστικό σχέδιο, όμως δεν φαινόταν άλλη λύση. Στο κάτω κάτω μία ζωή με την καμήλα τα σκατά της έτρωγε είχε συνηθίσει. Έτσι κι έγινε. Την άλλη μέρα η καμήλα αναζήτησε το βάτραχο και δεν τον βρήκε. Φώναξε από δώ φώναξε από κεί τίποτα ο βάτραχος. Απογοητευμένη κίνησε για την όαση, αφού ψάχτηκε καλά στο σώμα της μπάς και είχε χωθεί πουθενά ο βάτραχος και της έκανε πονηριά. Όταν έφτασε στην όαση πρώτα ήπιε νερό. Ύστερα πήγε παραδίπλα σε έναν φοίνικα να τα κάνει. Εκεί χλούπ βγαίνει κι ο βάτραχος μέσα στις καβαλίνες. Αφηρημένη η καμήλα στην απασχόληση, δεν τον πρόσεξε αμέσως. Μέχρι να πετάξει τα σκατά από πάνω του όμως ο βάτραχος η καμήλα είχε τελειώσει και τον είδε. Τότε ο βάτραχος έδωσε ένα σάλτο και να'τον μέσα στο γάργαρο νεράκι για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια. Την καμήλα την έπιασε μανία. Χωρίς να προσέξει και βρίζοντας ολοένα το βάτραχο προσπαθούσε να τον φτάσει με την οπλή της. Απειλούσε ότι θα πέσει μέσα να τον πιάσει, όμως η ίδια ήξερε ότι δεν ξέρει κολύμπι. Σε κάποια στιγμή μέσα στη λύσσα της πατάει τις καβαλίνες της τρώει μία τούμπα και να'την μέσα στη λίμνη. Γέλαγε ο βάτραχος όσο την έβλεπε πώς χτυπιότανε. Μετά κατάλαβε πως πνίγεται και προσπάθησε να τη σώσει. Πώς μπορεί όμως να τραβήξει ένας βάτραχος μία ολόκληρη καμήλα που πήγε κι έπεσε μέσα σε μία λίμνη; Κάποια στιγμή λοιπόν εκείνη πήγε στο πάτο και αυτό ήταν. Νύχτωσε κι ο βάτραχος κλαίει. Γύρω του η παγωμένη σιωπή της ερήμου του θυμίζει τη φίλη του τη καμήλα που είναι στο πάτο της λίμνης. Μαζί θα ζήσουμε, σκέφτεται, εκείνη πτώμα κι εγώ μόνος. Βρήκα νερό, βρήκα τροφή, όμως θα πεθάνω από μοναξιά. Θυμάται τις κουβέντες τις καμήλας όταν του έλεγε ότι είναι ένας άχρηστος και σκέφτεται μήπως είχε δίκιο τελικά. Ένας ηλίθιος βάτραχος που ενώ τίποτα δεν μπορούσε να κάνει, διαμαρτύρεται από πάνω και φωνάζει. Δίκιο είχε η καμήλα, σκέφτεται ο βάτραχος και όλο κλαίει. Εκείνη με τα σκατά της με έσωσε ενώ εγώ δεν μπόρεσα να τη σώσω. Παρηγορείται λίγο στη σκέψη ότι αν η καμήλα δεν ήθελε να τον πατήσει, κι αν ήθελε να ήταν φίλοι δεν θα είχε γλιστρήσει πάνω στις καβαλίνες της και θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Θα τον είχε αφήσει χρόνια τώρα στην όαση και θα περνούσε να τα λένε. Δεν θ' άλλαζαν και πολλά πράγματα όμως θα έπινε νεράκι θα έτρωγε ζουζουνάκια και το κυριότερο, εκείνη δεν θα ήταν τώρα στο πάτο της λίμνης και θα είχε κι ένα φίλο. Όσο κι αν το φιλοσοφούσε όμως, μόνος του εκεί στη μέση της ερήμου, όλο και κατηγορούσε τον εαυτό του. Δεν είχε και τίποτε άλλο να κάνει. Μια τον κατηγορούσε μια συμφιλιωνόταν μαζί του, κι έτσι πέρναγε η ώρα. ------------------------------------------------------ "Αχ, μαμά, κοίταξε ένα ωραίο βατραχάκι", είπε η κόρη του εξερευνητή της ερήμου που είχε πάει την οικογένεια εκδρομή. "Πώς έπεσε εδώ το καημένο;" Θα το πάρουμε στο ποτάμι, δίπλα στο σπίτι, είπε η μητέρα της αν θέλεις, αρκεί να το φροντίζεις στη διαδρομή να μην πεθάνει. Ο βάτραχος έπαθε μεγάλο στρές μέσα στο αυτοκίνητο παρέα με τους ανθρώπους. Κάπως έτσι είχε αρχίσει όλη αυτή η αλλόκοτη περιπέτεια κάποτε, χρόνια πρίν. Κάποιο κοριτσάκι είχε μισήσει πολύ το βάτραχο που δεν καθόταν να παίξει μαζί της, που όταν τελικά τον έπιασε τον είχε πάει και τον είχε παρατήσει στην έρημο. Όμως αυτή τη φορά φαίνονταν να τον πηγαίνουν πίσω. Κάπου στη μέση της ερήμου τα ζωύφια του νερού τρώνε τα υπολείμματα μίας καμήλας που έχει πνιγεί στη λίμνη μιάς όασης. Η μνήμη του βατράχου για τη φίλη του τη καμήλα λες και έσβηνε με το ρυθμό που εκείνη εξαφανιζόταν και σάπιζε ολοένα. Κάποια στιγμή πιά δεν τη θυμόταν καθόλου τη φίλη του τη καμήλα. Μόνο όταν έρχονται τα ζώα από τη φάρμα και χέζουν στο πλάι της λίμνης, μυρίζοντάς τις καβαλίνες νοιώθει στιγμές στιγμές μία αλλόκοτη αίσθηση ασφάλειας. Του περνάει γρήγορα όμως και απομακρύνεται με αηδία, πηδώντας μέσα στο γάργαρο νεράκι χωρίς δεύτερη σκέψη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted June 27, 2007 Share Posted June 27, 2007 Αφήνω την κριτική για άλλους. Δεν θα σταθώ στα δομικά, γραμματικοσυντακτικά και υφολογικά. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν θέλω να σταθώ πουθενά. Θέλω να πάω να βρω μιαν άκρη πλάι στη λίμνη να ανασάνω, να ρίχνω βουτιές, να τρώω κουνούπια. Κι άμα βρεθεί καμιά πριγκήπισσα του παραμυθιού, απ' αυτές τις ανάποδες Κίρκες που θέλουν να λύνουν μάγια με τα φιλιά τους και να κάνουν τους βατράχους πρίγκηπες, δεν θα της κάτσω. Ευχαριστώ Dune. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted June 27, 2007 Share Posted June 27, 2007 Ομοιως περνω το μπαλάκι της κριτικής και το κάνω πάσα παρακάτω. Κατουρήθηκα στο γέλιο. Εντάξει έπιασα και τα νοήματα τα οποία έιναι προφανή και ξεκάθαρα : σχέσεις στοργής, εξάρτησης κτλ. Αλλά κυρίως πρωτίστως βασικά και ουσιαστικά έριξα τρελο γέλιο. Μου άρεσε επίσης που κάποιες εκφράσεις είναι επιτηδες δομημένες ώστε να βγάζουν χιούμορ και ειρωνία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 27, 2007 Share Posted June 27, 2007 Dude! Εννοώ Dune, αηδιαστικότατο το παραμυθάκι σου, με την καλή την έννοια. Και μπορεί να είναι παραμύθι, αλλά...κάτι μού'λειψε στην εξίσωση: Έρημος = Καμήλα = Σκατά = Μύγες;! Ο κυρίως μεζές του βατράχου. Τις ξεπάστρεψες για να αναγκάσεις το βατραχάκι να τρώει τα σκ...κκκ... Ω πόσο διεστραμμένο!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted June 27, 2007 Share Posted June 27, 2007 (edited) Βρωμερά αστείο, καλοκαιρινό, ζεστό, επίκαιρο και άκρως απολαυστικό διηγηματάκι. Η καμήλα και ο βάτραχος, η πιο trendy παρέα της ερήμου, με τους πλέον σουρεαλιστικούς διαλόγους και ένα κακό πλην όμως επιμορφωτικό τέλος. Well Done Edited June 27, 2007 by iliosporos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted June 27, 2007 Share Posted June 27, 2007 (edited) Βρωμερά αστείο, καλοκαιρινό, ζεστό, επίκαιρο και άκρως απολαυστικό διηγηματάκι. Η καμήλα και ο βάτραχος, η πιο trendy παρέα της ερήμου, με τους πλέον σουρεαλιστικούς διαλόγους και ένα κακό πλην όμως επιμορφωτικό τέλος. Wel Done Ευχαριστώ, ευχαριστώ (βαθιά υπόκλιση) Το τέλος πάντως δεν είναι κακό. Εκτός από την καμηλα βέβαια πόυ γλύστρισε πανω στα σκατα της και πήγε στον πάτο. Όμως όπως λέει και ο βάτραχος ποιός της είπε να θέλει να τον πατήσει με την οπλή της, ισα και επειδή εκείνος ήθελε να μήν εξαρτάται απόλυτα από εκείνη; Θα μπορούσε να πηγαίνει να τον βλέπει στην όαση, και πάλι φίλοι θα ήτανε. Edited June 27, 2007 by Dune Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted June 27, 2007 Share Posted June 27, 2007 (edited) Θέλω να πάω να βρω μιαν άκρη πλάι στη λίμνη να ανασάνω, να ρίχνω βουτιές, να τρώω κουνούπια. Κι άμα βρεθεί καμιά πριγκήπισσα του παραμυθιού, απ' αυτές τις ανάποδες Κίρκες που θέλουν να λύνουν μάγια με τα φιλιά τους και να κάνουν τους βατράχους πρίγκηπες, δεν θα της κάτσω. Ευχαριστώ Dune. Και ποιός δεν το θέλει αυτο odesseo;Όσο για τις Κίρκες να δείς που έτσι άρχισε η ιστορία, ο βάτραχος δεν καθόταν στο κακο κοριτσάκι να τον φιλήσει. Πολύ χαίρομαι που την γλύτωσε τελικά Edited June 27, 2007 by Dune Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 Πωπω, μας γείωσες. Δεν πειράζει, δυστυχώς χρειάζεται [κι αυτό]. Αν κι εγώ [παραδόξως] δεν έχω χάσει τις ελπίδες μου για κλασσικά παραμύθια, σωτήρια φιλιά και ευτυχισμένα τέλη. Αλλά εγώ πάσχω, δεν είναι θέμα. Καλές αναλογίες, έξυπνα δοσμένες. Απλώς ελπίζω να μην πέσει σε αναγνώστες που δε αντέχουν τη σκατολογία! :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 Συγγνώμη για την παρεξήγηση, δεν εννοούσα ότι το τέλος είναι ΚΑΚΟ, εννοούσα όμως ότι είναι "όχι ευτυχισμένο" Ορίστε μας, θέλω να αποκαλούμαι συγγραφέας και ούτε μια τόσο απλή πρόταση δεν μπορώ να εξηγήσω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 (edited) Πωπω, μας γείωσες. Δεν πειράζει, δυστυχώς χρειάζεται [κι αυτό]. Αν κι εγώ [παραδόξως] δεν έχω χάσει τις ελπίδες μου για κλασσικά παραμύθια, σωτήρια φιλιά και ευτυχισμένα τέλη. Αλλά εγώ πάσχω, δεν είναι θέμα. Καλές αναλογίες, έξυπνα δοσμένες. Απλώς ελπίζω να μην πέσει σε αναγνώστες που δε αντέχουν τη σκατολογία! :tongue: ΤΟ είδα και στο σχόλιο του ηλιόσπορου. Μα βρε παιδιά εγώ το έχω γράψει κι εγώ δεν το καταλαβαίνω; Νόμιζα ότι είναι αδιαφιλονίκητα εμφανές το happy όσο και η αισιοδοξία του end. Ο βάτραχος, με το πολύ καιρό στην απαξιωτική κατάσταση, έφτασε στον πάτο της αθλιότητας. Αλλοτριώθηκε μέσα του η βασική αίσθηση των αξιών, το φρικτότερο που θα μπορούσε να του συμβεί. Δεν είναι δηλαδή που έχασε την ευτυχία, την ποιότητα, την αξιοπρέπεια, φευ, κάπόυ έχασε μέσα του την δυνατότητα να τα ξεχωρίζει. Ετσι, όταν τα ζώα στη φάρμα έρχονται και χέζουν δίπλα στο γάργαρο πλέον ποταμάκι, που είναι η ευτυχισμένη τελική κατοικία του, όπου πλέον τον έχει πάει το καλό κοριτσάκι, "αισθάνεται μία αλοκοτη αίσθηση ασφάλειας" ! Αν είναι δυνατόν δηλαδή! Ενθυμούμενος από την μυρωδιά την ασφάλεια που του παρείχαν τα σκατά της καμήλας. Την συνήθεια που αυτοεπέβαλε στον εαυτό του τόσο καιρό προκειμένης της επιβίωσης, σαν ... ασφάλεια! Κι εκεί ναι, το ξεπεράνει, και φεύγει πηδόντας χαρούμενος μακριά από τη βρώμα , δηλαδή κάθε ανάμνηση ενός βρωμέρού και αηδιαστικού παρελθόντος. Βρίσκω το μύνημα εξαιρετικά αισιοδοξο, ότι δηλάδή ακομη και τα τρισχειρότερα να σου έχουν συμβεί, μπορείς να ανακάμψεις, να ονειρευτείς ξανά αυτά ου αξίζουν και, κατ'επέκταση, να τα επιδίώξεις και να τα ζήσεις. Χωρίς πισωγυρίσματα. Ειδικά αυτό το τελευταίο, είναι μία παραβολή που πίστευα ότι θα έβγαινε. Δηλαδή ο βάτραχος και η καμήλα είχαν μία σχέση. Μία ολέθρια ίσως σχέση, άθλια και απόλυτης εξάρτησης. Πόσοι δεν έχουμε φύγει από τέτοιες σχέσεις και... μυρίζοντας τις "καβαλήνες" π.χ. με κάποια παρόμοια φάση ή αφορμή, δεν έχουμε πισογυρίσματα είτε νοητά είτε, ακόμη χειροτερα, στην πράξη, σε τέτοιες σχέσεις; Προφανώς αυτή η μία φράση "αισθάνεται μία αλόκοτη αίσθηση ασφάλειας, όμως.... και απομακρύνεται χαρούμενος..." δεν άρκεσε για να τα δώσει όλα αυτά αλλιώς δεν θα είχε παρεξηγηθεί, μάλιστα δίς. Όχι το τέλος είναι πέρα ως πέρα happy. Απλά εγώ δεν πέτυχα να τα δώσω όλα αυτά σε μία φράση. Edited June 28, 2007 by Dune Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 Προφανώς αυτή η μία φράση "αισθάνεται μία αλόκοτη αίσθηση ασφάλειας, όμως.... και απομακρύνεται χαρούμενος..." δεν άρκεσε για να τα δώσει όλα αυτά αλλιώς δεν θα είχε παρεξηγηθεί, μάλιστα δίς. Όχι το τέλος είναι πέρα ως πέρα happy. Απλά εγώ δεν πέτυχα να τα δώσω όλα αυτά σε μία φράση. Όχι, όχι δεν φταις εσύ! Μην ενοχοποιείς τον εαυτό σου! Υπάρχουν άνθρωποι (οι παρόντες εξαιρούνται) που πρέπει να τους πεις "Εδώ γελάστε" ή "αυτή η φράση είναι αισιόδοξη", αν θέλεις να πετύχεις να βλέπουν τα πράγματα όπως θέλεις να τα βλέπουν. ΄Ασε τον κόσμο ελεύθερο να καταλάβει μόνος του ό,τι θέλει να καταλάβει. Από τον τρόπο που ερμηνεύει κάποιος το κείμενο φαίνεται η στάση και η θέση του - στη λιμνούλα ή στον κώλο της καμήλας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 Δηλαδή να παρεξηγηθώ εγώ μετά απο αυτό; Είμαι για τον κώλο της καμήλας;; (Αν και είπες οι παρόντες εξαιρούνται) Απλά απο την στιγμή που χάθηκε ένας απο τους δύο βασικούς και μοναδικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας και ο άλλος μένει και αναπολεί μόνος του, δεν έχει σημασία αν βρίσκει τη λύτρωση ή όχι, απο πλευράς τέλους δεν είναι ευτυχισμένο! Δηλαδή έπρεπε ο ήρωας να θυσιαστεί για να μάθει ο άλλος να εκτιμάει τις αξίες της ζωής; Μπορούσε να γίνει και με πιο holywood-ιανό τρόπο. Αυτό θεώρησα αντι-happy end, όλα τα άλλα είναι μια χαρά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 Εγώ το παραδέχομαι πως είμαι για τον κώλο της καμήλας, και πως η γνώριμη μυρωδιά του σκατού μου γαργαλάει τους αισθητήρες της οικειότητας. Δοκίμασα τη λιμνούλα και δεν μου έκανε. Μπορεί να μην ήταν καλή λιμνούλα. Μπορεί να μη μ' αρέσουν τα στάσιμα νερά, ανεξαρτήτως ποιότητας. :tongue: Εξ άλλου ακόμα και τα σκατά είναι σχετικά. Αυτή η ιστορία έχει διάφορα πράγματα να πει, απλώς σε μένα δεν λέει "happy end" - δεν σημαίνει πως είναι κακό αυτό, βέβαια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 Νομίζω ότι ο θάνατος της γκαμήλας συνοδεύεται από μια τραγικότητα που γίνεται αισθητή στον αναγνώστη ο οποίος δεν έχει θεωρήσει τη γκαμήλα θύτη και το βάτραχο θύμα. Πιθανώς δεν έχει λόγο να θεωρήσει κάτι τέτοιο ο αναγνώστης γιατί η αίσθηση που αφήνει η ιστορία είναι γκριζα. Δεν υπάρχει καλό και κακό. Το τέλος δεν είναι καλό ή κακό. Και νομίζω αυτό είναι ένα από τα προταιρήματα της ιστορίας. Το 'βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα'. Θα διαφωνήσω με τον odesseo. Τα συμπεράσματα δεν έχουν να κάνουν στο σε πια θέση βρίσκεσαι: σε αυτήν της γκαμήλας ή του βατράχου και κατεπέκταση σε ποιό είδος γκαμήλας και ποιό ειδος βατράχου: Του χειραφετημένου/χειραγωγημένου βατράχου ή της χειραγωγού/ευεργέτριας γκαμήλας; Το σημαντικό, και τονίζω ότι εκφράζω μόνο την προσωπική μου πεποίθηση εδώ, είναι να μην μπει η γκαμήλα στον κώλο του βατράχου. Αν και προσωπικά θα το δεχόμουν ευχαρίστως ως ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση από τους κοινούς και τετριμμένους κοινωνικούς ρόλους. Και επι προσθέτως θα είχε πλάκα να έσκαγε το βατράχι σα μπαλόνι ενώ η γκαμήλα θα προσπαθούσε να εισέλθη στην οπισθία οπή του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 (edited) Το τέλος δεν είναι καλό ή κακό. Και νομίζω αυτό είναι ένα από τα προταιρήματα της ιστορίας. Το 'βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα'. Θα διαφωνήσω με τον odesseo. Τα συμπεράσματα δεν έχουν να κάνουν στο σε πια θέση βρίσκεσαι Ο Odesseo είπε (στον Dune): Μην ενοχοποιείς τον εαυτό σου. Άφησε τον κόσμο να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ο Odesseo δεν είπε: Καλός βάτραχος - κακή καμήλα. Ο Odesseo είπε: Λιμνούλα: καλή - Σκατά: κακά! Ο Odesseo μιλάει για τον εαυτό του, γι' αυτό κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με τον Odesseo. Edited June 28, 2007 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 Από τον τρόπο που ερμηνεύει κάποιος το κείμενο φαίνεται η στάση και η θέση του - στη λιμνούλα ή στον κώλο της καμήλας. Ο darky διαφωνεί μόνο εδώ, όπου ο odesseo δεν μιλά για τον εαυτό tου. Τα υπόλοιπα αναφέρονται στο 'διευκρινιστικό' σχόλιο του Dune. Και τέλοσπάντων αυτό που γίνεται τώρα το θεωρώ κάτι σα καρμική τιμωρία για τα βατράχια που σκότωσα μικρός. Πάω να κάψω λιβάνι και να προσευχηθώ. Να ζητήσω συγχώρεση από τις ψυχές των νεκρών βατραχιών. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 (edited) Ο darky διαφωνεί μόνο εδώ, όπου ο odesseo δεν μιλά για τον εαυτό tου. Τα υπόλοιπα αναφέρονται στο 'διευκρινιστικό' σχόλιο του Dune. Και τέλοσπάντων αυτό που γίνεται τώρα το θεωρώ κάτι σα καρμική τιμωρία για τα βατράχια που σκότωσα μικρός. Πάω να κάψω λιβάνι και να προσευχηθώ. Να ζητήσω συγχώρεση από τις ψυχές των νεκρών βατραχιών. Να πώ κι εγώ κάτι; Η καμήλα φέρθηκε με δόλο και έτσι τιμωρήθηκε. Επίσης φερόταν με δόλο όλο το καιρό που είχε αντιληααφθεί ότι "ο βάτραχος κοίταζε να την κοπανήσει". Αυτό καταργεί την φιλία, την αγάπη, την εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια, την αλήθεια στη σχέση τους. Στο τέλος, η καμήλα, παρά που έχει χάσει σε όλες τις ραδιουργίες της προκειμένου να κρατήσει το βάτραχο με το στανιό παρέα της , δοκιμάζει το ύστατο σφάλμα, την ύστατη αδικία. "Αφού δεν είσαι μαζί μου, δεν θα έίσαι με κανέναν" λέέι η πράξη της, όταν προσπαθεί να τον σκοτώσει γιατί; Ίσα κι επειδή πήδηξε στην δροσερή λιμνούλα; Πάτησε λοιπόν τα σκατά της, (το σύμβολο της όλης της ισχύος της σε όλο το παραμύθι) και γλυστρώντας πήγε και πνίγηκε στο πάτο της λίμνης. Το μύνημα μαλιστα είναι ακριβώς οι μετέπέιτα σκέψεις του βατράχου. Ότι δηλαδή άν δεν είχε προσπαθήσει η καμήλα να τον πατήσει, θα περνούε θα τα έλεγαν σαν φίλοι, (αφού η καμήλα πήγαινε έτι κι αλλιώς στην όαση, αλλά ήθελε να την απολαμβάνει μόνη της η αχρεία). Δείχνει την ευγνομοσύνη όσο και την θέληση του βατράχου τώρα που όλα τέλειωσαν να είναι και πάλι φίλοι. Το κυριότερο δείχνει το μοναδικό μή αναστρέψιμο, ότι άν δεν ήταν τόσο παράφορα άδικη και εγωιστρια η καμήλα δεν θα ήταν τώρα ένα πτώμα στο πάτο της λίμνης. Νόμιζα ότι ήταν σαφές πώς η καμήλα ήταν ο κακός της ιστορίας. Τελικά λίμπα τα έχω κάνει, αν δημοσιευόταν σε βιβλίο διηγημάτων κανείς δεν θα καταλαβαινε τίποτα; Εκείνο πάντως που έγραψε και ο darky και ο odesseo σε κάποια σημεία υπήρξε επιδιωξή μου και ως πρός αυτο είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. ΄Τα παραπάνω δηλαδή είναι η δική μου ηθική θέση. Είμαι πολύ ικανοποιημένος (όσο και έκπληκτος βέβαια) που ο κάθε ένας μπορεί να βγάλει την δική του ηθική θέση. Edited June 28, 2007 by Dune Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted June 28, 2007 Share Posted June 28, 2007 (edited) Πάτησε λοιπόν τα σκατά της, (το σύμβολο της όλης της ισχύος της σε όλο το παραμύθι) και γλυστρώντας πήγε και πνίγηκε στο πάτο της λίμνης. Σαν να τη βλέπω, Dune... Να στροβιλίζεται στον αέρα και να πέφτει, να πέφτει... κρατώντας στο χέρι της το Πολύτιμο... Τελικά λίμπα τα έχω κάνει, αν δημοσιευόταν σε βιβλίο διηγημάτων κανείς δεν θα καταλαβαινε τίποτα; Κι ο Ιησούς, που δεν τα 'γραψε, τι κατάλαβε; Δεν βλέπεις πόσα δόγματα κι αιρέσεις ξεπήδησαν από τα λόγια του; Δες και τους μαθητές του ακόμα: καθένας τους έβγαλε το δικό του Ευαγγέλιο. Τελικά το θέμα είναι να κάνεις αίσθηση - και να πουλάς! (αλλά αυτό είναι θέμα άλλου topic...) Edited June 28, 2007 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amelina Posted October 10, 2007 Share Posted October 10, 2007 Χμμ μμ. Δεν ξέρω πως να το πω, -αλλά τι φοβάμαι, εσύ τόσα βρώμικα είπες... - Λοιπόν, η ιστορία -που τη βρήκα πολύ διασκεδαστική- μου θύμισε... αληθινό ζευγάρι! Ελπίζω με άλλα λόγια, να μην έγινες τόοοοοσο κακός και να 'γραψες αυτήν την ιστορία σκεφτόμενος μια πρώην σου -γκαμήλα- Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted October 10, 2007 Share Posted October 10, 2007 Χμμ μμ.Δεν ξέρω πως να το πω, -αλλά τι φοβάμαι, εσύ τόσα βρώμικα είπες... - Λοιπόν, η ιστορία -που τη βρήκα πολύ διασκεδαστική- μου θύμισε... αληθινό ζευγάρι! Ελπίζω με άλλα λόγια, να μην έγινες τόοοοοσο κακός και να 'γραψες αυτήν την ιστορία σκεφτόμενος μια πρώην σου -γκαμήλα- Σου θυμίζει αληθινό ζευγάρι γιατί η αλληγορία της λειτουργεί. Κατα τα άλλα φαίνεσαι να θεωρείς εξ ορισμού εμένα το βάτραχο, και το βάτραχο κακό. Για να μήν μπούμε σε προσωπικά σχόλια που ειναι για ΡΜ επί του θέματος, και του κειμένου, που αποδίδεις την κακία του βατράχου; Μιάς και το ρώτησε πάντως το διήγημα περιγράφει αλληγορικά μία κατάσταση σχέσης, προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από όλες τις πρώην μου γκαμήλες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amelina Posted October 11, 2007 Share Posted October 11, 2007 Σου θυμίζει αληθινό ζευγάρι γιατί η αλληγορία της λειτουργεί. Κατα τα άλλα φαίνεσαι να θεωρείς εξ ορισμού εμένα το βάτραχο, και το βάτραχο κακό. Για να μήν μπούμε σε προσωπικά σχόλια που ειναι για ΡΜ επί του θέματος, και του κειμένου, που αποδίδεις την κακία του βατράχου; Μιάς και το ρώτησε πάντως το διήγημα περιγράφει αλληγορικά μία κατάσταση σχέσης, προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από όλες τις πρώην μου γκαμήλες. Όχι βέβαια, ο βάτραχος δεν είναι κακός. Κανείς δεν είναι κακός στην ιστορία. Αλλά δυστυχώς οι μεγαλύτερες "γκάφες" γίνονται με καλοσύνη. (άσχετο) Το "κακός" που είπα μάλλον ήθελε εισαγωγικά για να μην παρεξηγηθεί... Λέγοντας "κακός" εννοούσα καυστικός. Γιατί μέσα από το γέλιο της ιστορίας βγαίνουν μεγάλες αλήθειες για την εξάρτηση που παθαίνουν οι άνθρωποι, την αδυναμία τους να απεγκλωβιστούν από "άσχημες" καταστάσεις και τέλος την εμμονή τους να θεωρούν "ασφαλέστερο" κάτι που στην πραγματικότητα τους "καταστρέφει". Βασικά, μου θύμησε μια σχέση δικών μου ανθρώπων και γέλασα πολύ με τον τρόπο που το έθεσες. Γι' αυτό σε ρώτησα. Αν δεν ήταν πράγματι αλληγορικό το διήγημα, θα ήταν πολύ μεγάλη σύμπτωση. Υ.Γ. 1 Άλλη μια αλληγορία που βλέπω στην ιστορία (άσχετη με τα προηγούμενα) είναι η εμμονή στον... δικομματισμό (θεωρώ οτι η μια καμήλα, αντιπροσωπεύει "πακέτο" και τα 2 μεγάλα κόμματα) !! Υ.Γ. 2 Επειδή είμαι καινούρια όχι μόνο στο συγκεκριμένο φόρουμ, αλλά σε φόρουμ γενικά (!) , αν θεωρηθεί οτι με οποιοδήποτε τρόπο κάνω ή λέω πράγματα ασύμβατα με τα πρέποντα, διορθώστε με. Ίσως για παράδειγμα να μην είναι "πρέπον" να μιλάω για τις αλληγορίες. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να μου το πείτε ώστε να συμμορφωθώ με τους όρους. Δεν έχω κανένα πρόβλημα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted October 11, 2007 Share Posted October 11, 2007 (edited) Μια στιγμή, μην τα κάνουμε όλα γενικεύσεις Όχι βέβαια, ο βάτραχος δεν είναι κακός.Κανείς δεν είναι κακός στην ιστορία. Η γκαμήλα ειναι κακιά. Από την κακία της την πατάει στην κυριολεξία (πατάει τα σκατά της και πνίγεται) Αλλά δυστυχώς οι μεγαλύτερες "γκάφες" γίνονται με καλοσύνη. (άσχετο) Οι κακοι τις κακίες τους τις κάνουν επίτηδες, δεν είναι ποτέ γκάφες. Πολλοί καλοί τώρα, ειδικά άν θέλουν να βοηθήσουν κακούς, υποπέφτουν σε "γκάφες". Ο κακός θέλει να βλέπει τον κόσμο με κόκκινα γυαλιά, γεμάτο μι΄σος οργή και αίμα. Οτιδήποτε του κάνεις που του ανατρέπει αυτη την ιδέα, φιλία άν του δώσεις, καλό, ακόμη κι άν τον κάνεις να γελάσει θα το πάρει στραβά. Και θα στο χρεώσει (ή θα προσπαθήσει) σαν "γκάφα". Με το σκεπτικό αυτό η ρήση σου είναι απόλυτα αληθινή στην πράξη Λέγοντας "κακός" εννοούσα καυστικός. Γιατί μέσα από το γέλιο της ιστορίαςβγαίνουν μεγάλες αλήθειες για την εξάρτηση που παθαίνουν οι άνθρωποι, την αδυναμία τους να απεγκλωβιστούν από "άσχημες" καταστάσεις και τέλος την εμμονή τους να θεωρούν "ασφαλέστερο" κάτι που στην πραγματικότητα τους "καταστρέφει". Καινουργια μέν ομως με αξιοσημειωτη διορατικότητα και ευαισθησία (άμα δεν έβαζες και τις σημαντικές λέξεις εντός εισαγωγικών θα ήταν ακόμη καλύτερα) Edited October 12, 2007 by Dune Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amelina Posted October 12, 2007 Share Posted October 12, 2007 Ξεφεύγουμε απ' την ιστορία βέβαια, αλλά δε μπορώ να μην απαντήσω! Δυστυχώς ο κόσμος είναι "γεμάτος μίσος οργή και αίμα"! -Βλ. Ιράκ, Νταρφούρ, Παλαιστίνη...- Το θέμα είναι αν "το βλέπεις" ή αν αρνείσαι να παραδεχτείς την αλήθεια, ικανοποιημένος μέσα στον "στενό σου κύκλο". Οπότε ποιος είναι ο "κακός"; Αυτός που τα βλέπει όλα μαύρα (ή κόκκινα), ή αυτός που αδιαφορεί και ζει ευτυχισμένος; Θέλω με άλλα λόγια να πω, οτι είμαι κατά της κοσμοθεωρίας που λέει οτι αν τα 'χεις καλά με τον εαυτό σου, είναι όλα καλά. Γιατί αν θεωρήσεις οτι είναι όλα καλά, δεν κάνεις τίποτα για ν' αλλάξεις τα "στραβά". -εντάξει ούτως ή άλλως δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, αλλά να προσποιείσαι οτι δεν τρέχει και τίποτα, είναι κοροϊδία και στρουθοκαμηλισμός!- Κι αν δε γουστάρεις να το κάνεις αλλιώς ή δε μπορείς τουλάχιστον μίλα να χαρείς Μάζεψε όλα τα όμορφα και τ' ασυμμόρφωτα στάσου κοντά τους και μίλα να χαρείς Active Member Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted October 12, 2007 Share Posted October 12, 2007 Ξεφεύγουμε απ' την ιστορία βέβαια, αλλά δε μπορώ να μην απαντήσω! Δυστυχώς ο κόσμος είναι "γεμάτος μίσος οργή και αίμα"! -Βλ. Ιράκ, Νταρφούρ, Παλαιστίνη...- Το θέμα είναι αν "το βλέπεις" ή αν αρνείσαι να παραδεχτείς την αλήθεια, ικανοποιημένος μέσα στον "στενό σου κύκλο". Οπότε ποιος είναι ο "κακός"; Αυτός που τα βλέπει όλα μαύρα (ή κόκκινα), ή αυτός που αδιαφορεί και ζει ευτυχισμένος; Το τί "βλέπει" κανείς σύμφωνα με τα γυαλιά που φοράει αφορά το μέλλον. Την προοπτική δηλαδή αυτου που βλέπει, τις προεκτάσεις, το νόημα. Αυτά πυ πραγματικά βλέπει, τα γεγονότα, τα βλέπουν ολοι τα ίδια Αμελίνα. Ετσι ο κακός, βλέπει ότι τα πάντα ΘΑ ΕΙΝΑΙ κοκκινα βλέπει την ανθρώπίνη φύση καταδικασμένη, και ανάλογα ερμηνεύει και τα γεγονότα. Ο καλός αντίθετα, βλέπει μερικους κακούς που χαλάνε όλη την εικόνα. Εξ ου και η αλληγορία στην ιδιαίτερη οπτική του βατράχου, πως δηλαδή έβλεπε την ευτυχία πρίν (σκατά, κάτουρα, έρημος, εκβιασμοί) και πώς μετά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amelina Posted October 12, 2007 Share Posted October 12, 2007 Εγώ ως προς τα μελλούμενα θα έκανα διαφορετικό διαχωρισμό. 1. Ρεαλιστές (με την καλή έννοια): που βλέπουν, κρίνουν λογικά και "διαβάζουν" το μέλλον 2. Εσώκλειστοι της "πίστης" (πάρτο όπως θες, αλλά το εννοώ κυριολεκτικά): που πιστεύουν -ή επειδή τους το 'χει πει κάποιος τον οποίο εμπιστεύονται, ή επειδή έτσι θα ήθελαν να είναι- οτι το μέλλον θα είναι "έτσι" ή "αλλιώς". Αν ανήκεις στην πρώτη κατηγορία δε μπορείς να λέγεσαι καλός ή κακός. Αν ανήκεις στη δεύτερη είτε καλός είσαι, είτε κακός, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αιθεροβατείς. Ωραία είναι να αιθεροβατείς βέβαια, αλλά μόνο όταν το κάνεις έχοντας συνείδηση του οτι το κάνεις! Αλλιώς... άστα-βράστα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.