ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΦΟΝΕΥΣ

[cynical drone]

Έρχεται κάποτε η στιγμή

 

που κάποια σφαίρα πλησιάζει υπερβολικά τη σκέψη.

 

Τότε συνηθίζω ν’ αναρωτιέμαι:

 

ποίος είναι ο κάτοχος του λυτρωτικού αυτού όπλου;

 

 

Είναι από τις φορές που ένας τέτοιος φόνος

 

Μπορεί να μετενσαρκωθεί σε μια αληθινή ευεργεσία.

 

Αν δεν τον αναλάβει εγκαίρως ο εαυτός σου,

 

σίγουρα θα το κάνουν άλλοι οικειοθελώς και αφιλοκερδώς.

[mformelina9]

Μπα,σίγουρα υπάρχει κάποιο κέρδος,ειδικά γι' αυτούς αλλιώς δεν θα το έκαναν. Το πραγματικό όμως πρόβλημα αρχίζει όταν αντί να τελειώσουν μια και καλή αυτό που άρχισαν σ' αφήνουν ακρωτηριασμένο να παρακαλάς παρ'όλη την ευθύνη της ύβρεως, κάποιος να σε σκοτώσει και σωματικά για να τελειώνει αυτή η άσκοπη δαπανηρή προσπάθεια να επιζήσεις.Και άν τολμήσεις μόνος σου να ελευθερωθείς, απ'όλους θεωρείται σαν λυποταξία-ειρώνικό τουλάχιιστον από πλευράς τους αφού όσο προσπαθούσες να σταθείς άλλοι σε πάταγαν και άλλοι- στην καλύτερη περίπτωση- αδιαφορούσαν.Μα οι πιό άσπλαχνοι κι εγκληματίες είναι αυτοί που υποκρίθηκαν, θέλοντας μια στιγμή τις τύψεις τους να διασκεδάσουν, ότι λιγάκι νοιάζονταν αν ζεις ή αν πεθαίνεις.

Καλό, στ'αλήθεια, σύντομα και ολοκληρωμένα με εκφράζει.Να 'σε καλά.

[cynical drone]

Ευχαριστώ πολύ τόσο για την κριτική όσο και για την ανάλυση του φαινομένου.Πράγματι μου βγήκε σύντομο αλλά πιστεύω οτι είναι περιεκτικό και επαρκές όσον αφορά το τι ήθελα να πω.

[Orpheus]

De carmine. Ενδιαφέρον ποίημα. Το πρόβλημά μου, νοηματικά, είναι η μετενσάρκωση της 2ης στροφής που δεν είναι και τόσο μετενσαρκωτική (υπό την έννοια ότι το όπλο ήταν από πριν λυτρωτικό - έτσι η αλλαγή φαίνεται λιγότερο δραματική και σαν άδικα υπερτονισμένη) και το 'ηθικό δίδαγμα' που μου φαίνεται ότι εκπέμπεται: ο φόνος μετατρέπεται (παρ' ότι ήταν κι απ' τον τίτλο κι όλας) σε λυτρωτικός και παραμένει λυτρωτικός μέχρι το τέλος - δηλαδή ακόμα κι όταν ο κάποιος άλλος τον διαπράττει, αφιλοκερδώς και οικειοθελώς, δεν φαίνεται σχεδόν καν καταδικάσιμος. Αυτό είναι μια 'δήλωση' με την οποία διαφωνώ κάθετα, ή ένα λάθος στην απόδοση του νοήματος - θα ήθελα να μάθω ποιο απ' τα δύο, αλλά όποιο κι αν είναι πιστεύω πως δεν θα μπορούσε αυτή η παρατήρηση να λείπει απ' το σχόλιο (ή αν θες την κριτική) μου.

 

De posito. Το post πάσχει σαφώς περισσότερο απ' το ποίημα. Ίσως αισθητική μου προτίμηση, αλλά τα κενά μεταξύ των στίχων είναι μάλλον αποσυγκεντρωτικά γενικά - εδώ δεν ενοχλούν, εκτός του ότι μου δίνουν (σε συνδυασμό με το επόμενο point μου) έντονα την αίσθηση ότι έγιναν ακούσια, "στο paste απ' το word". Η τελευταία σειρά είναι στο default font (που δε θυμάμαι αν είναι Arial ή κάτι άλλο)

 

Τα ποιήματα που 'ποστάρουμε' στο SFF οφείλουν να είναι παρουσιάσιμα κι ευανάγνωστα, προσεγμένα, ώστε η προσοχή του αναγνώστη να μην απομακρύνεται απ' το ποίημα το ίδιο εκτός αν η παρουσίαση, ατημέλητη ή υπερβολικά προσεγμένη, είναι μέρος του ποιήματος ή της ατμόσφαιρας που θέλει να δημιουργήσει.

 

Conclusio. Συγγνώμη για το κήρυγμα, δεν το απευθύνω επ' ουδενί λόγω μόνο σ' εσένα, και συγγνώμη αν υπέθεσα πως κάτι έγινε ακούσια ενώ το έκανες συνειδητά. Συγχαρητήρια για την κοφτερή, ξεκάθαρη εικόνα πίσω απ' το ποίημα, και πάντα οι Μούσες μαζί σου.

 

 

-Ο.

Edited July 13, 2007 by Orpheus

[cynical drone]

Αρχικά,θέλω να σε ευχαριστήσω για τα σχόλια(ή την κριτική σου).Το ποιημα αναφέρεται σε ενα φόνο στον οποίο σημασία τελικά δεν έχει ο δράστης αλλά το αποτέλεσμα.Άρα δεν νομίζω να ενδιαφέρει κανεναν αν ο δράστης ειναι καταδικάσιμος ή όχι.Αλλά ας υποθέσουμε οτι ο δράστης αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος.Αν παραδεχτούμε πως η σκέψη είναι ανθυγιεινή και ότι η αληθινή σοφία συνίσταται στο να μη σκέφτεσαι τίποτα,ο δράστης αυτού του φόνου όχι μόνο καταδικάσιμος δεν θα είναι αλλά ακόμα και συμπαθής.

 

Πιστεύω ότι ο προβληματισμός του ποιήματος κινείται γύρω από το αν οι βλαβερές συνέπειες της σκέψης δικαιολογούν την ευθανασία της ή τη δολοφονία της και δίνουν άφεση στον δράστη.Anyway,σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. ;)