Ατζέντηδες, Εκδότες, Αναγνωστικο κοινο, Μάρκετιγκ

[Guest Dune]

Ωραία το γράψαμε. Και ύστερα;

 

Μετά υποτιθεται πρέπει σύμφωνα με κάποιο οδηγό για συγγραφείς που έτυχε να ρίξω μία ματιά κάποτε, "να βρούμε ατζέντη, να του το δώσουμε κι εμείς να αρχίσουμε να γράφουμε το επόμενο"

 

Στο άλλο θέμα πόυ άνοιξα, συγγραφή-πρωταθλητισμός, είδαμε όλοι τις αγωνίες που περνάει ενας συγγραφέας, τα ρίσκα και το προσωπικό κόστος που πρέπει να καταθέσει προκειμένου να είναι επαγγελματίας. Είδαμε την τεράστια διαφορά, (πoυ οδηγεί και σε διαφορά πωλήσεων) μεταξύ επίμονης επαγγελαμτικής διόρθωσης ξανά και ξανά, και του γραψίματος χωρίς συγκεκριμένο στόχο, επαγγελματικό, χωρίς το φόβο και την αγωνία του κοινού.

 

Από όλα αυτά βγήκε το συμπέρασμα ότι ο επαγγελματίας γράφει μέν για τον εαυτό του, σαν καλλιτέχνης, όμως γράφει και για το κοινό.

 

Ερχόμαστε λοιπόν στο ζουμί. Τί ακριβώς πρέπει να κάνει ένας συγγραφέας στην Ελλάδα; Γιατί στο εξωτερικο, και ειδικά στις μπεστ σέλλερ αγγλόφωνες χώρες, το είδατε παραπάνω: Ο συγγραφέας γράφει. Μόνο. Στην συνέχεια το δίνει στον ατζέντη κι εκείνος κόβει το λαιμό του (για τα ποσοστά του φυσικά) να πουλήσει όσο γίνεται περισσότερο. Κι ο συγγραφέας γράφει πάλι.

 

Στην Ελλάδα όμως; Προφανώς μία ανάλυση αναγνωστικού κοινού, τάσεων, μεγεθών και αναγνωστικών προτιμήσεων ειναι πολύ χρήσιμη. Αν γράφεις ενα είδος γραφής που στην Ελλάδα δεν υπάρχει αναγνωστικο κοινό, ή είναι όλοι κι όλοι π.χ 500 άτομα, ας πούμε Φιλοσοφία, δεν είναι χρήσιμο να το ξέρει ενας συγγραφέας πρίν αρχίσει να γράφει;

 

Το θέμα φυσικά δεν απευθύνεται σε όσους γράφουν για να το βγάλουν απο μεσα τους, χωρίς να τους νοιάζει άν οποτεδήποτε πουλήσει. Για τους σκέτους καλλιτέχνες. Απευθύνεται σε επαγγελματίες καλλιτέχνες, που μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες από την δική τους εμπειρία όπως και δυνητικούς επαγγελματίες καλλιτέχνες που τις χρειάζονται. Ώστε να επενδύσουν πιό αποδοτικά και έξυπνα τον συγγραφικό τους χρόνο παράγοντας κάτι πόυ θα τους οδηγήσει στο ΄πολυπόθητο αποτέλεσμα: να ζούν από το γράψιμο.

 

Οποιοι έχουν λοιπόν έχουν ιδέες, πληροφορίες ή ακόμη και μικρά παραδείγματα για τό τί γίνεται στην Ελλάδα (οι διαθέσιμες επιλογές και τυχόν ευκαιρίες) μετά που τελειώνει ένα βιβλίο και είναι έτοιμο για πώληση, είναι απόλυτα ευπροσδεκτοι να μας διαφωτίσουν.

Edited July 3, 2007 by Dune

[trillian]

Θα έλεγα ότι πρωτίστως έρχεται το ψάξιμο: Να φροντίσεις δηλαδή να μάθεις τους εκδοτικούς οίκους, ποιος εκδίδει ποιο είδος, ποιος οίκος "κινείται" και ποιος όχι, κτλ κτλ. Αυτό είναι αρκετά σημαντικό νομίζω, γιατί : α) σε γλιτώνει απο τρέξιμο που εκ των προτέρων δεν πρόκειται να αποδώσει και β) δίνει και μια αίσθηση επαγγελματισμού εκ μέρους του συγγραφέα.

 

Στη συνέχεια θα έλεγα ότι πολύ σημαντικό είναι επίσης και οι... χμμ ας το πούμε δημόσιες σχέσεις. Τι εννοώ: Αν κάποιος θέλει να γράψει ένα βιβλίο φιλοσοφίας, δεν πρόκειται να το εκδόσει κανείς αν ο συγγραφέας είναι παντελώς άγνωστος. Ενώ αν έχει μια παρουσία στο χώρο, αν έχει γράψει κάποια άρθρα σε περιοδικά, αν πηγαίνει σε συνέδρια κτλ αυτομάτως οι πιθανότητες αυξάνονται. Χώρια που έτσι κάνει και κανείς γνωριμίες που μπορεί να αποδειχθούν το κλειδί που ανοίγει την πόρτα. Θέλω να πω, το να εκδοθεί κανείς με τη μία είναι από απίθανο έως αδύνατο, οπότε κάτι πρέπει να γίνει ώστε ν' ανέβουν αυτές οι πιθανότητες.

 

Και μετά φυσικά είναι το τρέξιμο... αν έχει κανείς κάτι που κρίνει ότι είναι κατάλληλο για έκδοση, θα πρέπει να το περάσει μια γύρα απ' όλους τους εκδοτικούς που πιστεύει ότι ίσως ενδιαφερθούν. Δεν ξέρω βέβαια αν το να περιμένει κανείς μέχρι να έχει να παρουσιάσει ένα άλφα "βιογραφικό" θα ήταν προτιμότερο ή όχι... Υποθέτω εξαρτάται από το είδος του βιβλίου και από τους εκδοτικούς οίκους.

 

Αλλά έχω μια απορία πάντως... είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν αντζέντηδες; Υποθέτω η απάντηση είναι αρνητική βέβαια, γιατί δε θα το ξέραμε; (και άρα δε θα τους είχαμε σπάσει τα τηλέφωνα; :tongue:) αλλά απο την άλλη δεν είναι περίεργο άμα το σκεφτεί κανείς; Τόσα βιβλία εκδίδονται ελλήνων (μη διάσημων) συγγραφέων (αν και όχι του φανταστικού βέβαια) Όλοι αυτοί... πώς το κατάφεραν;

[Guest Dune]

Αγαπητέ trillian κατ'αρχήν χρόνια σου πολλά. Κάπου είδα ότι σήμερα γιορτάζεις.

 

Στην συνεχεια σχολιάζω την απάντησή σου

 

Θα έλεγα ότι πρωτίστως έρχεται το ψάξιμο: Να φροντίσεις δηλαδή να μάθεις τους εκδοτικούς οίκους, ποιος εκδίδει ποιο είδος, ποιος οίκος "κινείται" και ποιος όχι, κτλ κτλ. Αυτό είναι αρκετά σημαντικό νομίζω, γιατί : α) σε γλιτώνει απο τρέξιμο που εκ των προτέρων δεν πρόκειται να αποδώσει και β) δίνει και μια αίσθηση επαγγελματισμού εκ μέρους του συγγραφέα.

 

Που μπορεί να μάθει κάποιος αυτες τις πληροφορίες; Αν υποθέσουμε ότι κάποιος είναι στα βουνά της Αρκαδίας, κτηνοτρόφος αλλά έχει αυτή τη κ... με το γράψιμο, λέω τώρα ένα σενάριο, και ειναι καλός, δεν λέμε, τί μπορεί να κάνει;

 

Στη συνέχεια θα έλεγα ότι πολύ σημαντικό είναι επίσης και οι... χμμ ας το πούμε δημόσιες σχέσεις. Τι εννοώ: Αν κάποιος θέλει να γράψει ένα βιβλίο φιλοσοφίας, δεν πρόκειται να το εκδόσει κανείς αν ο συγγραφέας είναι παντελώς άγνωστος. Ενώ αν έχει μια παρουσία στο χώρο, αν έχει γράψει κάποια άρθρα σε περιοδικά, αν πηγαίνει σε συνέδρια κτλ αυτομάτως οι πιθανότητες αυξάνονται. Χώρια που έτσι κάνει και κανείς γνωριμίες που μπορεί να αποδειχθούν το κλειδί που ανοίγει την πόρτα. Θέλω να πω, το να εκδοθεί κανείς με τη μία είναι από απίθανο έως αδύνατο, οπότε κάτι πρέπει να γίνει ώστε ν' ανέβουν αυτές οι πιθανότητες.

Αυτό παραπέμπει στην ανοικτή πληγή του Ελληνικού λογοτεχνικού κυκλώματος άραγε; Ω λιγερον και κοπτερόν σπαθί μου, κι εσύ τουφέκι φλογερό πουλί μου ;

 

Γνωριμίες... Χμ... Ο βοσκός μας άραγε άν κατέβαινε στην πόλη για "γνωριμίες" τί σχέδιο θα έπρεπε να έχει και πόσα λεφτά διαθέσιμα για να επενδύσει; Καουμπόης του μεσονυκτίου; Ας υποθέσουμε ότι δεν το πάει σεξουαλικά το θέμα. Φιλικές λοιπόν γνωριμίες; Μόνο που αναφέρουμε τη λέξη φιλία σήμερα λές και μας καίγονται τα χείλια. Αλλα έστω.

 

Την πρώτη φορά λοιπόν ας πούμε θα πάει σε ένα μπάρ ή στο καφενείο του Πατάκη; (έχει ενα κοντά στη Στουρνάρη νομίζω ή είναι άλλος εκδοτικός αυτός;). Πόσους καφέδες θα πιεί μόνος του μέχρι να πιάσει κάποια παρέα; Τόσα επί τοσα τόσα. Αν υποθέσουμε ότι δεν γελοιοποιείται όταν πάει να πιάσει παρέα έτσι ξεκάρφωτος κάποια στιγμή θα μπεί σε κάποια παρέα. Αν δεν υπάρχει εκεί ο άνθρωπος κλειδί με τη μία θα αρχίσει προφανώς να διευρίνει τον κύκλο γνωριμιών του μέσα από την παρέα αυτή. Προκειμένου να ανακαλύψει τον άνθρωπο κλειδί ή να τον ανακαλύψει εκείνος.

Η παρέα αυτή θα έχει κάποια κοινωνική δράση. Επειδή αυτοί δεν είναι βοσκοί, και είναι στην πλειοψηφία τους πλούσιοι και αρκετές φορές αργόσχολοι, σύντομα ο βοσκός μας θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την παρέα. Δεν θα μπορεί να πάει για σκι στον Παρνασσό μαζί τους ούτε στη Μύκονο για ψάρια. Αρχίζει η επένδυση να αυξάνει....

 

Και μετά φυσικά είναι το τρέξιμο... αν έχει κανείς κάτι που κρίνει ότι είναι κατάλληλο για έκδοση, θα πρέπει να το περάσει μια γύρα απ' όλους τους εκδοτικούς που πιστεύει ότι ίσως ενδιαφερθούν. Δεν ξέρω βέβαια αν το να περιμένει κανείς μέχρι να έχει να παρουσιάσει ένα άλφα "βιογραφικό" θα ήταν προτιμότερο ή όχι... Υποθέτω εξαρτάται από το είδος του βιβλίου και από τους εκδοτικούς οίκους.

 

Αυτό ναι, είναι κάτι που μπόρεί να το κάνει κάθε νέος συγγραφέας και είναι σίγουρα μία πολύ χρήσιμη συμβουλή.

 

 

Αλλά έχω μια απορία πάντως... είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν αντζέντηδες; Υποθέτω η απάντηση είναι αρνητική βέβαια, γιατί δε θα το ξέραμε; (και άρα δε θα τους είχαμε σπάσει τα τηλέφωνα; :tongue: ) αλλά απο την άλλη δεν είναι περίεργο άμα το σκεφτεί κανείς; Τόσα βιβλία εκδίδονται ελλήνων (μη διάσημων) συγγραφέων (αν και όχι του φανταστικού βέβαια) Όλοι αυτοί... πώς το κατάφεραν;

 

Αν υπήρχαν πιστεύω ότι μερικοί θα αναζητούσαν τους συγγραφείς στα διάφορα φόρουμ συγγραφέων. Οπότε μάλλον λειτουργεί ερασιτεχνικά κι αυτό, δηλαδή "εχω ένα γνωστό, καλό παιδί, θέλεις να μιλήσεις στον τάδε εκδότη για τα κείμενά του;". Χωρίς συμβόλαια και τέτοια τα οποία ομως, εκτός από ποσοστιαίες αποδόσεις από τις πωλήσεις αναγράφουν συνήθως και τις υποχρεώσεις γι'αυτά τα ποσοστά.

Edited July 4, 2007 by Dune

[DinoHajiyorgi]

Από το Στόμα του Κτήνους

 

Flash: Πριν κάποια χρόνια, στο ξεκίνημα της ανεξάρτητης τηλεόρασης, ένα από τα σουξέ του MEGA ήταν το «Εσύ Αποφασίζεις». Ήταν μια σειρά από διάφορες αυτοτελής ιστορίες όπου το κοινό τηλεφωνούσε λίγο πριν από το τέλος για να ψηφίσει ένα από δύο πιθανά φινάλε. Το Στούντιο ΑΤΑ, που έκανε την παραγωγή, ήθελε τον σκηνοθέτη Γιάννη Λαπατά, που είχε δουλέψει μαζί τους σε άλλες σειρές, να τους γυρίσει ένα επεισόδιο. Εκείνος έφερε μαζί του εμένα πακέτο, σαν σεναριογράφο του. Θα τους έκανε τη δουλειά, αλλά θα το έγραφα εγώ. [Τελικά του Γιάννη του έγινε πρόταση να πάει να σκηνοθετήσει για την ΕΡΤ τα «Ψάθινα Καπέλα» που ήταν αγαπημένο του βιβλίο. Το deal ακυρώθηκε, και χωρίς τον σκηνοθέτη δεν τους ενδιέφερε και ο σεναριογράφος.]

 

Τη μέρα που πήγαμε στο στούντιο, γνώρισα και την ηλικιωμένη κυρία που με τον άντρα της είχαν ιδρύσει το στούντιο, αν και τώρα είχε αναλάβει η κόρη της. Θεσμός στην ελληνική showbiz το γέρικο ζευγάρι, χρόνια στο κουρμπέτι δηλαδή. Με ρώτησε αν είχα ξαναγράψει για την τηλεόραση. Στην αρνητική μου απάντηση σχολίασε πως χωρίς να έχεις ήδη μια δουλειά είναι πάντα δύσκολο να σου δοθεί η ευκαιρία.

 

Δεν την ξέχασα εκείνη την απάντηση και σίγουρα στη θέση που ήμουν τότε δεν θα ξεκινούσα αντίλογο. Εκείνο που με σοκάρει, μέχρι σήμερα, είναι το κατά πόσο εκείνη της η θέση ήταν μια «σοφία της δουλειάς» απόλυτα λογική για το σκεπτικό της. Αλλιώς…δεν άκουγε τι έλεγε; Αν δεν δοθεί μια πρώτη ευκαιρία σε κάποιον πως θα έχει κάποιος ήδη να δείξει μια δουλειά; Θα ήθελα να την είχα σήμερα μπροστά μου για να μου το εξηγήσει.

 

Flash: Πηγαίνω σε ένα σπίτι να συναντήσω κάποιον και να αφήσω ένα δείγμα δουλειάς (σενάριο) για πιθανή συνεργασία. Δεν θυμάμαι ποιος ήταν, πότε, σε ποια περίσταση. Κυνηγούσα πολλές χίμαιρες τότε στα 30 μου. Μου κόλλησε κάτι που είπε ο τύπος: «Αν ο Χ (άτομο που έραβε και έλυνε τότε στο MEGA) δεν έχει βαφτίσει το μωρό σου, δεν μπάζεις εύκολα δουλειά στο κανάλι.» Αυτή ήταν εκ των κάτωθεν σοφία. Από αυτές που λέγονται συχνά και γίνονται αυτόματα δεκτές σαν φυσιολογική αλήθεια; Φυσιολογική; Εγώ θα ήθελα, και τι στον κόσμο, να έρθει ο ίδιος ο Χ και να μου πει: «Αν δεν έχω βαφτίσει το παιδί σου δεν μπορώ να δεχτώ την δουλειά σου.» Με ποιο επιχείρημα θα στήριζε κανείς μια τέτοια δήλωση;! Και δε λέω πως αποκλείεται να μην είναι έτσι.

 

Απλά λέω πως, και τα δύο ανωτέρω διευθύνοντα κεφάλια, έχουν μια λογική, ένα σκεπτικό, που ίσως πέφτει εξωγήινο στον απλό άνθρωπο.

 

Flash: Στο κολέγιο κινηματογράφου στην Αμερική έρχονταν συχνά άνθρωποι των στούντιο, executive producers, agents κλπ, για να μας πουν τα της business πλευράς του θεάματος. Και ακούγαμε σκληρές απόψεις. Ακόμα, και αυτό που το κατακρίναμε αυθαίρετα, το ακούσαμε εμπεριστατωμένα από μέλος της διευθύνσεως της 20th Century Fox. «Για να τα καταφέρετε…βοηθάει να έχετε εβραϊκή καταγωγή.»

 

Κι εδώ, σε αυτό το φόρουμ, ακούμε πολλά για τους εκδότες, για τους λογοτεχνικούς κύκλους και τις κλίκες, του τι πάει στραβά και είναι πάντα η εκ των κάτωθεν σοφία. Ίσως είναι λίγο νωρίς για τον Arachnida π.χ. (που είθε η συνεργασία του να του δώσει κύρος) για να πείσει την κυρία Λιβάνη να δώσει μια συνέντευξη στο sff, να απαντήσει σε ερωτήσεις που θα ετοιμάσουν τα μέλη, αλλά ρε αδελφέ…

 

Εμπέδωσα και βαρέθηκα μέχρι αηδίας τις θεωρίες / αστικούς μύθους του γιατί μας πατάνε κάτω οι κακοί. Θέλω να το ακούσω από τους ίδιους! Θέλω να μου αρνηθούν όσα πιστεύω ή να μου τα βεβαιώσουν! Αν η λογική τους είναι αυτή που νομίζουμε, θέλω να μου τη δικαιολογήσουν!

 

Και σας το λέω από τώρα για να μην αρχίσουμε άλλον έναν μαξιλαροπόλεμο. Κανείς σας δεν έχει καμία απάντηση ή συνεισφορά γι αυτό το ποστ. Μόνο ιδέες και προτάσεις για το πώς να πάρουμε κάποιες γαμ**** απαντήσεις επιτέλους.

 

Το «η επιστημονική φαντασίας δεν είναι λογοτεχνία» θα ήθελα να το ακούσω από εκδότη. Πως αλλιώς θα του τρίψουμε την ίδια του την δήλωση στη μούρη μια μέρα;

[Arachnida]

Κι εδώ, σε αυτό το φόρουμ, ακούμε πολλά για τους εκδότες, για τους λογοτεχνικούς κύκλους και τις κλίκες, του τι πάει στραβά και είναι πάντα η εκ των κάτωθεν σοφία. Ίσως είναι λίγο νωρίς για τον Arachnida π.χ. (που είθε η συνεργασία του να του δώσει κύρος) για να πείσει την κυρία Λιβάνη να δώσει μια συνέντευξη στο sff, να απαντήσει σε ερωτήσεις που θα ετοιμάσουν τα μέλη, αλλά ρε αδελφέ…

Εμπέδωσα και βαρέθηκα μέχρι αηδίας τις θεωρίες / αστικούς μύθους του γιατί μας πατάνε κάτω οι κακοί. Θέλω να το ακούσω από τους ίδιους! Θέλω να μου αρνηθούν όσα πιστεύω ή να μου τα βεβαιώσουν! Αν η λογική τους είναι αυτή που νομίζουμε, θέλω να μου τη δικαιολογήσουν!

Και σας το λέω από τώρα για να μην αρχίσουμε άλλον έναν μαξιλαροπόλεμο. Κανείς σας δεν έχει καμία απάντηση ή συνεισφορά γι αυτό το ποστ. Μόνο ιδέες και προτάσεις για το πώς να πάρουμε κάποιες γαμ**** απαντήσεις επιτέλους.

Το «η επιστημονική φαντασίας δεν είναι λογοτεχνία» θα ήθελα να το ακούσω από εκδότη. Πως αλλιώς θα του τρίψουμε την ίδια του την δήλωση στη μούρη μια μέρα;

 

Η συζήτηση νομίζω είναι αέναη. Ντίνο εγώ τουλάχιστον απ' τη μεριά μου νομίζω πάντα είμαι αισιόδοξος.

Απ' την προσωπική (μικρή) μου εμπειρία δεν υπάρχει το "η επιστημονική φαντασία δεν είναι λογοτεχνία".

Εντάξει πάλι διαφήμιση θα κάνω, αλλά ο οίκος μου το αποδεικνύει αυτό. Βέβαια είναι επιχείρηση έτσι; Δεν μπορεί να "ρισκάρει" συνέχεια και ούτε είναι σαν τον Τρίτων, όπου αγαπάνε την ε-φ και κινούνται πρώτα από μεράκι.

Αν δεν πουλήσουν οι Ονειροψιθυριστές και ο Φύλακας του Χρόνου και αν σνομπαριστούν από όσους διαβάζουν εφ στην Ελλάδα, υποθέτω θα είναι πιο επιφυλακτικός στο να εκδόσει ξανά εφ. Αλλά υποψιάζομαι όχι αρνητικός.

Συνέντευξη με κάποιον του οίκου μου πάντα το έχω στο μυαλό μου.

[dreamwhisperer]

Η συζήτηση νομίζω είναι αέναη. Ντίνο εγώ τουλάχιστον απ' τη μεριά μου νομίζω πάντα είμαι αισιόδοξος.

Απ' την προσωπική (μικρή) μου εμπειρία δεν υπάρχει το "η επιστημονική φαντασία δεν είναι λογοτεχνία".

Εντάξει πάλι διαφήμιση θα κάνω, αλλά ο οίκος μου το αποδεικνύει αυτό. Βέβαια είναι επιχείρηση έτσι; Δεν μπορεί να "ρισκάρει" συνέχεια και ούτε είναι σαν τον Τρίτων, όπου αγαπάνε την ε-φ και κινούνται πρώτα από μεράκι.

Αν δεν πουλήσουν οι Ονειροψιθυριστές και ο Φύλακας του Χρόνου και αν σνομπαριστούν από όσους διαβάζουν εφ στην Ελλάδα, υποθέτω θα είναι πιο επιφυλακτικός στο να εκδόσει ξανά εφ. Αλλά υποψιάζομαι όχι αρνητικός.

Συνέντευξη με κάποιον του οίκου μου πάντα το έχω στο μυαλό μου.

 

Νομίζω και η ίδια θα ήθελε μία συνέντευξη στο sff. Πάντως δεν νομίζω ότι είναι τραγικά τα πράγματα. Απλώς υπάρχει μία επιφύλαξη ως προς το είδος.

Γενικά υπάρχουν πολλά προβλήματα, αλλά αναφέρονται στο θέμα ελληνική λογοτεχνία.

[Παρατηρητής]

Flash: Στο κολέγιο κινηματογράφου στην Αμερική έρχονταν συχνά άνθρωποι των στούντιο, executive producers, agents κλπ, για να μας πουν τα της business πλευράς του θεάματος. Και ακούγαμε σκληρές απόψεις. Ακόμα, και αυτό που το κατακρίναμε αυθαίρετα, το ακούσαμε εμπεριστατωμένα από μέλος της διευθύνσεως της 20th Century Fox. «Για να τα καταφέρετε…βοηθάει να έχετε εβραϊκή καταγωγή.»

 

Κι εδώ, σε αυτό το φόρουμ, ακούμε πολλά για τους εκδότες, για τους λογοτεχνικούς κύκλους και τις κλίκες, του τι πάει στραβά και είναι πάντα η εκ των κάτωθεν σοφία. Ίσως είναι λίγο νωρίς για τον Arachnida π.χ. (που είθε η συνεργασία του να του δώσει κύρος) για να πείσει την κυρία Λιβάνη να δώσει μια συνέντευξη στο sff, να απαντήσει σε ερωτήσεις που θα ετοιμάσουν τα μέλη, αλλά ρε αδελφέ…

 

Εμπέδωσα και βαρέθηκα μέχρι αηδίας τις θεωρίες / αστικούς μύθους του γιατί μας πατάνε κάτω οι κακοί. Θέλω να το ακούσω από τους ίδιους! Θέλω να μου αρνηθούν όσα πιστεύω ή να μου τα βεβαιώσουν! Αν η λογική τους είναι αυτή που νομίζουμε, θέλω να μου τη δικαιολογήσουν!

 

Και σας το λέω από τώρα για να μην αρχίσουμε άλλον έναν μαξιλαροπόλεμο. Κανείς σας δεν έχει καμία απάντηση ή συνεισφορά γι αυτό το ποστ. Μόνο ιδέες και προτάσεις για το πώς να πάρουμε κάποιες γαμ**** απαντήσεις επιτέλους.

 

Το «η επιστημονική φαντασίας δεν είναι λογοτεχνία» θα ήθελα να το ακούσω από εκδότη. Πως αλλιώς θα του τρίψουμε την ίδια του την δήλωση στη μούρη μια μέρα;

 

Μπορώ αν θες να σου δώσω απάντηση από εκδότη μικρού εκδοτικού ο οποίος όμως είναι Λάτρης της Επιστημονικής Φαντασίας. Εμένα προσωπικά η απάντηση αυτή δεν μου άρεσε (μπορώ να πω ότι βρήκα αρκετά προσβλητική) και μάλλον δεν θα αρέσει σε πολλούς. Πάνω κάτω είναι τα ήδη γνωστά πράγματα. Δεν θέλουν να επενδύσουν σε Έλληνες διότι το ελληνικό κοινό (που ως γνωστόν είναι μικρό) δεν θα τους δεχτεί με το καλό.

Δικό μου συμπέρασμα; Είναι θέμα εκδοτικού. Οι συγγραφείς και το κοινό παίζουν μεγάλο ρόλο βεβαια αλλά όχι το μεγαλύτερο το οποίο είναι ο εκδότης. Αν μια μέρα αποφασίσουν όλοι ή οι περισσότεροι από αυτούς τους κύριους να εκδώσουν τίτλους εφ με σωστό επιχειρηματικό τρόπο (αλλιώς τι σκατά επιχειρηματίες είναι;), το κοινό θα μεγαλώσει. Δεν θέλουν (ελπίζω μέχρι στιγμής) να στηρίξουν τον τομέα για πολλούς και δικούς τους λόγους. Όμως το θέμα στην τελική παραμένει το ίδιο. Δεν θέλουν. Δεν θέλουν

Και ένας κούκος δεν φαίρνει την άνοιξη. Οι Ονειροψιθυριστές δεν θα εντάσουν κόσμο στην Επ Φαντασία διότι δεν είναι αυτή η κύρια θεματολογία της. Για το Φύλακα του Χρόνου δεν γνωρίζω ακόμα τι πραγματεύται για να κάνω λόγο. Όμως πιστεύω ότι το κοινό θα αντιμετωπίσει τους συγγραφείς σαν νέους του χώρου, του γενικού όμως χώρου όχι της Επ φαντ. Διότι εκεί έξω, είναι αλλιώς τα πράγματα. Διαβάζοντας ένα από τα δύο αυτά βιβλία ένας άσχετος, δεν θα πει ουαάου "Επ φαντασία από Έλληνες!" Θα πει "ωραία ιστορία, περίεργη, φανταστική, ψιλοακαταλαβίστικη αλλά ωραία" ή θα πει "τι ακατανόητες μπούρδες πήγα και πήρα"