Ivan Gig Nth Yuk Posted March 15, 2007 Share Posted March 15, 2007 Θα σου πω εγώ γιατί τα διάβασα. Τα διάβασα γιατί μου τη σπάει να λέω πόσο χαζό θεωρώ αυτό το βιβλίο και να μου λένε οι άλλοι "Καλά το έχεις διαβάσει; Αν όχι τί μιλάς." Επίσης ήθελα να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Να λέω πως δεν κρίνω χωρίς να έχω άποψη. Και υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που γράφουν μια πατάτα και μετά ένα αριστούργημα. Πάντως επί του θέματος, και εγώ τον βρήκα βαρετό πεζό και προβλέψιμο, με το θέμα δημιουργημένο να κάνει το βιβλίο γνωστό. Τα βιβλία που θεωρώ ανάξια τα διαβάζω πολύ γρήγορα για να τελειώνω, άλλα που μου αρέσουν πολύ τα καθυστερώ για να τα απολαμβάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted April 4, 2007 Share Posted April 4, 2007 Στο σημείο που λέει για τη λογοτεχνική αξία του Κώδικα, πάντως, έχει δίκιο. Πολλή περισσότερη έχει η Βίβλος... Και είναι και πιο πιασάρικη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted April 4, 2007 Share Posted April 4, 2007 (edited) nickmarvel, θα υπενθυμίσω εδώ, όπως επανειλημένα έχει προσπαθήσει πολύς κόσμος, ότι το έργο του Dan Brown είναι λογοτέχνημα, και όχι επιστημονική πραγματεία. Μεγαλύτερη διαφήμιση στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο Χριστιανικό κόσμο, παρεμπιπτόντως, απ' όσοι του έχετε κάνει όσοι αντιδράτε με θρησκευτικό ζήλο απέναντι στο μυθιστόρημά του δύσκολα θα μπορούσε να ζητήσει... Επαναλαμβάνω: ο Κώδικας είναι μυθιστόρημα - είτε τα δρώμενα του βιβλίου αντιστοιχούν στην πραγματικότητα είτε όχι, δεν υπάρχει πιο ενοχλητικό πράγμα για εμένα, ως ερασιτέχνη (και κατά περίσταση, για του λόγου το αληθές) συγγραφέα, από τον πανικό του κόσμου για τα... ψέμματα που διασπείρει. Τέλος, τα υπόλοιπα σχόλια είναι εκτός θέματος - η παρούσα συζήτηση αφορά το έργο του Dan Brown. Edited April 4, 2007 by RaspK FOG Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
araquel Posted April 5, 2007 Share Posted April 5, 2007 όλα τα cliche και από μένα για τα βιβλία του (τα 2 τουλάχιστον που διάβασα - δεν λέω ποια, μαντέψτε :Ρ). ως αίσθηση όμως ήταν απίστευτη, σαν να διαβάζω ταινία. όχι σενάριο, αλλά την κανονική ταινία. γα*άτο! τα διάβασα πριν κανά χρόνο, αλλά στη φάση που είχαν εκδοθεί και ξεκίνησε ο μεγάλος ΜΕΓΑΛΟΣ χαμός με τον κώδικα και τους ιλλουμινάτοι δούλευα σε μια αποθήκη βιβλίων και δεν προλαβαίναμε να τα βγάλουμε από τις κούτες. όλοι ξέρουμε πόσα αντίτυπα πούλησαν (σε γενικές γραμμές ντε!). και ενώ σε αρκετούς από εμάς παίζει να μην έκαναν κάποια ιδιαίτερη αίσθηση (έχοντας διαβάσει μερικά-αρκετά-πολλά άλλα βιβλία), ξέρω αρκετό κόσμο που τα διάβασε ενώ είχαν να πιάσουν λογοτεχνικό βιβλίο στα χέρια τους χρόνια και χρόνια, σχεδόν δεκαετία. θέλω να καταλήξω ότι σαφώς μπορεί να μην είναι κανένα αριστούργημα, αλλά ως συγγραφέας προσέλκυσε κόσμο που δεν διαβάζει (τόσα) βιβλία να διαβάσουν τα βιβλία του και να τα συζητάνε. και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι. (έτσι δεν είναι;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Namris Posted April 5, 2007 Share Posted April 5, 2007 Για να ισχυρίζεται τόσος κόσμος ότι τα έργα του Νταν Μπράουν είναι μικρής λογοτεχνικής σημασίας, φαντάζομαι κάτι θα ξέρει. Προσωπικά το μόνο που μπορώ να πω για ένα έργο είναι : «μου άρεσε» ή «δεν μου άρεσε». Και ο Κώδικα είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά βιβλία που έχω διαβάσει. Όπως επίσης και οι Ιλλουμινάτοι (αν και ελαφρά λιγότερο (όσο πατά ο μπιπ-μπιπ)). Και φυσικά ο Αρκτικός κύκλος για την περιπέτεια και την εκτενή έρευνα που έχει κάνει στα εσωτερικά και τα γκάτζετς της ΝΑΣΑ (πολύ σωστή η παρατήρηση για την εκμετάλευση του διαστήματος). Θα συμφωνήσω 100% με τον araquel ότι διαβάζοντας τα βιβλία του είναι σαν να βλέπεις ταινία. Δεν ξέρω πόσο μικρής σημασίας λογοτεχνικής σημασίας είναι, αλλά μακάρι να μπορούσα και εγώ να γράφω έργα που να τα απολαμβάνουν εκατομμύρια αναγνώστες σε όλον τον κόσμο, και ας με κρίνουν οι πραγματικοί λογοτέχνες σαν άσχετο. Απλά η άποψη μου, και ζητώ ταπεινά συγνώμη αν κάποιος ένιωσε θιγμένος . Βέβαια άλλο το πόσο αρέσει ή όχι ένα έργο, και άλλο και το αν συμφωνείς ή όχι με το θέμα που πρεσβεύει. Πχ. οι μάγισσες της Σμύρνης μου άρεσαν επίσης φοβερά (το φέρνω απλά σαν παράδειγμα – είχα διαβάσει το αντίστοιχο topic), αλλά την συγγραφέα δεν θα την ήθελα ούτε για 5η ξαδέλφη, η δε Κατίνα της θα μπορούσε να αποτελέσει topic για κακούς που παρά τις κακές ή μαλακ… πράξεις τους, αποτελούν κεντρικούς ήρωες ενός βιβλίου. Καλό είναι (φαντάζομαι, νομίζω) να διαχωρίζουμε την απόλαυση (η μη) που παίρνουμε από ένα μυθιστόρημα, από το κατά πόσο συμφωνούμε ή διαφωνούμε με τις αρχές που πρεσβεύει. Θα συμφωνήσω ότι ο nickmarvel είναι κάπως εκτός θέματος, αλλά θα συμφωνήσω μαζί του σε ένα σημείο που έθεσε έμμεσα (γιαυτό ζητώ συγνώμη που θα συνεχίσω λιγάκι την εκτός θέματος συζήτηση). Ότι κάποια πράγματα γίνονται εκ του πονηρού. Άσχετα από τις απόψεις που έχει κάποιος για θέματα θρησκείας ή πολιτικής (και οι οποίες σίγουρα δεν σχετίζονται με το συγκεκριμένο φόρουμ), στήνονται διάφορα matrixes στο κόσμο που θα έκαναν τον φουκαρά τον Νίο να πέσει σε κατάθλιψη. Ο καθένας παίζει το παιχνίδι του και στήνει το θέατρο του, παρασύροντας αρκετό κόσμο σαν πρόβατα στο μαντρί του. Το καλό με την επιστημονική φαντασία είναι ότι δεν προσπαθεί να σε κατευθύνει κάπου συγκεκριμένα, αλλά το αντίθετο. Να σου δείξει όλες τις εναλλακτικές μορφές που θα μπορούσε να έχει ο κόσμος, η κακούργα κενωνία, οι απόψεις και τα πιστεύω των ανθρώπων, κλπ. Φροντίζει άλλοτε άθελα, και άλλοτε ηθελημένα να κάνει τον νου πιο ευέλικτο, και αυτό είναι καλό όταν κάποια matrixes (αλήθεια ποιος είναι ο πληθυντικός του matrix;) αρχίζουν και διαλύονται. Πόσα βιβλία για παράδειγμα δεν έχουν σαν θέμα τους την διατήρηση μιας γνώσης μέσω μιας θρησκείας, ή μέσω ενός μύθου. Χρειάζεται γερό στομάχι ορισμένες φορές να πάρεις το κόκκινο χαπάκι και να ξεδιαλύνεις το matrix, και τις περισσότερες φορές είναι προτιμότερο να πάρεις το μπλε και να απολαμβάνεις την ζουμερή σου μπριζόλα. Θα συμφωνήσω με τον nickmarvel ότι κάποιες κινήσεις γίνονται εκ του πονηρού, αλλά μήπως και αυτές οι κινήσεις είναι ένα μέρος μιας μεγαλύτερης παράστασης; Αν πάντως ο nickmarvel έχει γερό στομάχι, θα του πρότεινα το βιβλίο «Το Θέατρο της Σωτηρίας» του Μιχάλη Καλόπουλου . Αν και δεν τελειώνεις έτσι εύκολα ξεδιαλύνοντας έναν ιστό. Αμέσως θα βρεθείς μπροστά σε έναν νέο. Μέχρι που στο τέλος λες : “Καλά πόσες αράχνες έχει τέλος πάντων αυτή η δημιουργία!” Και ίσως αυτό να είναι καλό, γιατί αν τα πράγματα ήταν όμορφα και τακτικά, χωρίς να διαβρώνονται από σκοτεινές συνομωσίες, ίσως ο κόσμος να ήταν εξαιρετικά βαρετός και να μην υπήρχαν έργα φαντασίας να ταξιδέψουν τα ανήσυχα μυαλά σε άλλους κόσμους καλλίτερους, ομορφότερους, αλλά και πονηρότερους πολλές φορές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted April 5, 2007 Share Posted April 5, 2007 Πρέπει να είχα απαντήσει και παλιώτερα, δεν θυμάμαι. Και τα τρία βιβλία του Dan Brown, είναι τα ίδια. Ίδια πλοκή, ο προταγωνιστής είναι το ίδιο (στον αρκτικό κύκλο έχουμε άλλον προταγωνιστή), γενικά δεν έχει κάτι το πρωτότυπο. Το μόνο σωστό που έχει κάνει είναι η έρευνά του, αν και ακόμα και εκύ έχουμε ένα μικρό προβληματάκι. Η αίρεση της Μαρίας της Μαγδαληνής, που παρουσιάστηκε απο πολούς σαν γυναίκα του Χριστού, είναι πανάρχαια. Το ίδιο και οι θεωρίες για το άγιο δισκοπότηρο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted April 5, 2007 Share Posted April 5, 2007 (edited) Το ποστ του nickmarvel σβήστηκε γιατί παραβαίνει τους κανονισμούς του φόρουμ περί ρατσισμού, και διότι προσβάλλει άλλους χρήστες και πιθανά και άλλα θρησκευτικά πιστεύω. Αν ο nickmarvel επιθυμεί να σχολιάσει τα βιβλία του Dan Brown χωρίς αναφορές που θίγουν άλλες εθνικότητες, δόγματα, θρησκείες κλπ, και χωρίς συνομοσιολογικές εικασίες, μπορεί να ξαναγράψει το ποστ του. Επίσης, όσοι θέλουν να μιλήσουν για το τι τους άρεσε ή δεν τους άρεσε στα βιβλία του Dan Brown είναι ελεύθεροι να το κάνουν. Για συνομοσιολογίες και άλλα παρεμφερή όχι εδώ παρακαλώ! Εδώ είναι φόρουμ φίλων της ε.φ. και της φαντασίας και όχι για συνομοσίες και κούφιες Γαίες κλπ. Edited April 5, 2007 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
EpicLord Posted April 5, 2007 Share Posted April 5, 2007 Εμένα μου άρεσαν και τα 4 βιβλία (Κώδικας Ντα Βίντσι,Ιλλουμινάτι,Αρκτικός κύκλος,Ψηφιακό Οχυρό) του Dan Brown.Ήταν από τα λίγα βιβλία που δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 22, 2013 Share Posted November 22, 2013 Live Ερωταπαντήσεις στο IAMA του Dan Brown sto Reddit: http://www.reddit.com/r/books/comments/1r8em8/i_am_dan_brown_author_of_the_da_vinci_code_and/ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 22, 2013 Share Posted November 22, 2013 Απ' ότι φαίνεται δήλωσε ως πρώτη αποκλειστική είδηση ότι το επόμενο του βιβλίο θα είναι για τον Σέξπιρ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 16, 2014 Share Posted April 16, 2014 (edited) Διάβασα το ''Illuminati: Οι Πεφωτισμένοι'' το οποίο και συνιστά τον πρώτο μου Νταν Μπράουν. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το ένστικτο μου πριν το ξεκινήσω ήταν αρνητικό. Ευτυχώς όμως διαψεύστηκα. Η ιστορία είναι λίγο- πολύ γνωστή, όχι όμως και για μένα που είχα προνοήσει να μην δω την ταινία. Ο Ρόμπερτ Λάνγκτον, ένας καθηγητής- μελετητής συμβόλων μεγάλης φήμης, δέχεται την πρόσκληση να μελετήσει ένα μυστηριώδες σύμβολο που βρέθηκε πάνω στο στήθος ενός δολοφονημένου επιστήμονα. Ένα σύμβολο που σηματοδοτεί την επανεμφάνιση μίας αρχαίας και σατανικής οργάνωσης, των Illuminati. Εκπρόσωποι της επιστήμης στον αέναο πόλεμο της με την εκκλησία, έχουν σαν στόχο την καταστροφή της ως εκπλήρωση της δίψας τους για εκδίκηση και επίδειξη δύναμης. Το νήμα που θα αρχίσει να ξετυλίγεται θα οδηγήσει τον Λάνγκτον και την Βιτόρια Βέτρα, κόρη του θύματος, αρχικά στη Ρώμη, και στη συνέχεια στα άδυτα του Βατικανού. Χωρίς να έχω ιδέα αν αυτά που διάβασα ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα ή όχι, ένιωσα αληθινά σαν να ήμουν εκεί. Υπέροχη περιγραφή των ιερών χώρων, των πολύτιμων εγγράφων και των νόμων άγραφων ή μη, που διέπουν αυτό το μικρό κράτος. Και όλα αυτά με φόντο τρομερή ατμόσφαιρα με επαγγελματίες δολοφόνους, καταπάτηση κάθε όσιου και ιερού, μυστηριωδών γρίφων που αναζητούν εναγωνίως την λύση τους, μάχη με τον χρόνο και συνεχείς ανατροπές. Ανατροπές πολύ ωραίες και καλές που όμως από ένα σημείο και μετά με κούρασαν λίγο. Τα twists στο τέλος ήταν καλά, αλλά μου φάνηκαν (πως να το πω;) σαν να βάρυναν κάπως το βιβλίο. Σαν να εξυπηρετούσαν υπερβολικά τις ανάγκες του. Κάποια στιγμή μπήκα στη διαδικασία να προσπαθήσω να καταλάβω τι μπορεί να συνέβαινε, αλλά υποψιαζόμενος τον Ολιβέτι ως Πεφωτισμένο, όπως πάντα έπεσα έξω. Μου άρεσε πάντως πολύ που υπήρξε ανατροπή στην ανατροπή με τον Μαξιμίλιαν Κέλερ και τον καμεράριο. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Αυτό όμως θα έλεγα ότι ήταν και το μόνο μειονέκτημα του βιβλίου γιατί κατά τα άλλα μου άρεσε πολύ. Λιτό και συνάμα περιγραφικό όπου έπρεπε, βρίθει από επιστημονικές και ιστορικές αναφορές σε συνδυασμό πάντα με μία πολύ ωραία περιπέτεια. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό ιστορικό- θρησκευτικό θρίλερ που με άφησε σχεδόν απόλυτα ικανοποιημένο. Θα κοιτάξω λοιπόν μελλοντικά να πιάσω και κάτι άλλο δικό του, αλλά αρκετά αργότερα. Και αυτό γιατί έχω διαβάσει ότι έχει (;) την τάση να επαναλαμβάνεται σε αυτά που γράφει. Edited April 16, 2014 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 16, 2014 Share Posted April 16, 2014 Όλα του τα βιβλία είναι ουσιαστικά το ίδιο βιβλίο. Το είχα πει παλιότερα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτό είναι το βασικό του μειονέκτημα. Πως να σε συναρπάσει ένα βιβλίο μυστηρίου όταν ξέρεις που θα καταλήξει το "μυστήριο"; Ίδια πλοκή ακριβώς σε κάθε βιβλίο, μαντεύει κανείς μετα από 1-2 βιβλία κάθε "ανατροπή". Οι ιστορικές-επιστημονικές(...) αναφορές του μπορεί να ήταν ενδιαφέρουσες ή ακόμη και εντυπωσιακές για τα δεδομένα του 2000 πχ αλλά σήμερα που όλοι τρώνε το διαδίκτυο και τις wikipedioειδείς σελίδες με το κουτάλι καθημερινά είναι σχεδόν ανάξιες λόγου ενώ μερικές φορές είναι και εσφαλμένες. Διαβάζεται άνετα και ευχάριστα αλλά τέτοιες ανάλαφρες περιπετειούλες βρίσκεις με το τσουβάλι ακόμη και στο περίπτερο της γειτονιάς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted April 16, 2014 Share Posted April 16, 2014 υπερεκτιμημένος και αφόρητα vanilla (politically correct - άχρωμος - άοσμος - άγευστος) κατά τη γνώμη μου. 3 βιβλία του που διάβασα μου άλλαξαν ελάχιστα τη γνώμη και δυστυχώς προς το χειρότερο. Ξεκινώντας από το "καλύτερο" προς το πιο "σούπα" : Illuminati: τουλάχιστον έχει γρήγορο ρυθμό και μια υποψία δράσης. Το σενάριο είναι πολύ πιο ρηχό από όσο φαίνεται, αλλά αυτό εξάλλου είναι το ένα από τα δυο μεγάλα συγγραφικά όπλα του Brown: μια ρηχή έως υποτυπώδη πλοκή, στην παρουσιάζει σαν κάτι πολύ πιο μεγάλο, εντυπωσιακό και σημαντικό, εν ολίγοις "εξαπατά" με χαριτωμένο τρόπο τον αναγνώστη, μέχρι τις τελευταίες σελίδες Da Vinci Code: σαφέστατα χειρότερο από το Illuminati, δράση ανύπαρκτη και πλοκή που κρατιέται με το ζόρι. Εδώ είναι πιο φανερή η δεύτερη μεγάλη συγγραφική ιδιότητα του Brown και μόνο με αυτή "σηκώνει" το βάρος του βιβλίου: η ικανότητά του να δώσει στον καθένα με πολύ απλό, κατανοητό και καθημερινό τρόπο θεωρίες συνωμοσίας και "απόκρυφο" stuff (από τα πολύ Light απόκρυφα πράματα, που γνωρίζει ο οποιοσδήποτε έχει διαβάσει ένα περιοδικό του χώρου) The Lost Symbol: Το χάλι. Πλοκή και δράση ανύπαρκτη, το βιβλίο ποντάρει να πουλήσει χαϊδεύοντας τον πατριωτισμό των Αμερικάνων και μόνο. τα παραπάνω γνωρίσματα, λιγότερο ή περισσότερο υπάρχουν και στα τρία βιβλία, που γενικά μοιάζουν πολύ (ίδιος πρωταγωνιστής, πρακτικά ίδιοι άχρωμοι συμπρωταγωνιστές - τα ονόματα αλλάζουν, οι χαρακτήρες όχι - ίδια "εξαπάτηση" του αναγνώστη, ξεκινώντας εντυπωσιακά και ξεφουσκώνοντας στην πορεία, ίδια κατάληξη στο ίδιο σημείο όπου ξεκίνησαν οι ιστορίες) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 16, 2014 Share Posted April 16, 2014 (edited) Για τους λόγους που αναφέρατε σκέφτομαι και εγώ να διαβάζω ένα μόνο κάθε χρόνο. Με όλους τους συγγραφείς γενικά προσπαθώ να το κάνω αυτό, αλλά με τον συγκεκριμένο μία φορά παραπάνω. Δύο δικά του μέσα στην ίδια χρονιά φαντάζομαι ότι θα είναι κάτι που θα με κουράσει αφού επαναλαμβάνεται σε τέτοιο βαθμό. Ενώ σε αραιά χρονικά διαστήματα δεν θα χτυπάει και τόσο πολύ. Και δεν έχω ξοδέψει χρήματα για τα βιβλία του. ''Illuminati'' και ''Αρκτικός Κύκλος'' δανεικά απο αδερφή, και ''Κώδικας Ντα Βίντσι'' απο ξαδέρφη. Αυτά τα τρία μάλλον είναι αρκετά. Edited April 16, 2014 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted April 16, 2014 Share Posted April 16, 2014 Εμένα το Illuminati μου άρεσε όταν το διάβασα, για τους λόγους που παραθέτει και ο Δημήτρης παραπάνω. Το Da Vinci Code δε μου άρεσε τόσο, αλλά κινείται στα ίδια νερά με τους Πεφωτισμένους. Τον Αρκτικό Κύκλο τον ξεκίνησα και τον παράτησα. Νομίζω ότι ο Dan Brown πέφτει στην ίδια κατηγορία με τον Coelho από την εξής άποψη: είναι συγγραφείς που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και μετά το κοινό στράφηκε εναντίον τους λόγω επαναληψιμότητας των έργων τους. Οι συνταγές είναι καλές, μα κανείς δεν θέλει το ίδιο φαγητό κάθε μέρα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted April 17, 2014 Share Posted April 17, 2014 Τον Αρκτικό Κύκλο τον ξεκίνησα και τον παράτησα. Σε ποιο ακριβώς σημείο τον παράτησες; Για μένα είναι το καλύτερό του βιβλίο. Μου άρεσε επίσης πολύ το "Ψηφιακό οχυρό", με τον "Κώδικα" δεν τρελάθηκα και σιχάθηκα το "Illuminati". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted April 17, 2014 Share Posted April 17, 2014 Τον Αρκτικό Κύκλο τον ξεκίνησα και τον παράτησα. Σε ποιο ακριβώς σημείο τον παράτησες; Για μένα είναι το καλύτερό του βιβλίο. Μου άρεσε επίσης πολύ το "Ψηφιακό οχυρό", με τον "Κώδικα" δεν τρελάθηκα και σιχάθηκα το "Illuminati". Δεν θυμάμαι δυστυχώς! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted May 7, 2015 Share Posted May 7, 2015 Το πρώτο βιβλίο του Νταν Μπράουν δεν έχει ήρωα τον Λάνγκτον, αλλά είναι ακριβώς πάνω σε αυτό που θα γίνει το χαρακτηριστικό του είδος. Γρήγορη δράση και εναλλαγή των κομματιών με τους χαρακτήρες, επίσης μια λατρεία στην τεχνολογία αιχμής και στην αποτύπωση δομών και οργανισμών. Είναι μια καλή ιστορία αν και σε κάποια σημεία φαίνεται ότι είναι το πρώτο του έργο. Στα μείον ότι μερικές φορές ξέρεις πλέον τι ακριβώς να περιμένεις λόγω επαναλαμβανομένων μοτίβων, κάτι που τότε βέβαια δεν ίσχυε μιας και ήταν το πρώτο του βιβλίο, και ένας έντονος αντικληρικανισμός σε ένα βιβλίο παντελώς άσχετο με θρησκευτικά θέματα. Δεν εξηγείται αλλιώς πρέπει να έχει ψυχικά τραύματα από την καθολική εκκλησία. Παραμένει κατ’ εμέ καλύτερο έργο του οι Πεφωτισμένοι, μένει να διαβάσω το Ινφέρνο για να ολοκληρώσω με τον Μπράουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 24, 2015 Share Posted September 24, 2015 (edited) Νέος Νταν Μπράουν που περνάει στα διαβασμένα με το ''Κώδικας Da Vinci''. Ο Ρόμπερτ Λάνγκτον, ο καθηγητής που γνωρίσαμε στους Ιλλουμινάτους, θα μπλέξει σε άλλη μία αφάνταστη περιπέτεια. Επισκεπτόμενος το Παρίσι για ένα συνέδριο σχετικό με την δουλειά του θα δεχτεί την πρόταση για συνάντηση του Ζακ Σονιέρ, ενός ανθρώπου με έντονα καλλιτεχνικά και πνευματικά ενδιαφέροντα. Μόνο που το ραντεβού δεν θα πραγματοποιηθεί μιας και ο έφορος του μουσείου του Λούβρου θα βρεθεί δολοφονημένος στο γραφείο του. Ο Λάνγκτον θα κληθεί εν αγνεία του ως ύποπτος από την αστυνομία για κατάθεση. Θα βρει απρόσμενο σύμμαχο στο πρόσωπο της εγγονής του θύματος και το κυνηγητό θα αρχίσει. Δεν λέω περισσότερα γιατί η υπόθεση εύλογα είναι πασίγνωστη ύστερα και από τον όλο ντόρο που έγινε. Στα θετικά βάζω την όλη ιδέα, το καλό γράψιμο με τις ωραίες περιγραφές και την αγωνιώδη ατμόσφαιρα. Ωραία τα twists με τον υπηρέτη, ενώ έπεσα έξω με τον Δάσκαλο όντας υποψιαζόμενος λάθος πρόσωπο. Σταματούν όμως εκεί για να πάρουν την σκυτάλη τα αρνητικά. Με πρώτο και καλύτερο το ότι οι πρωταγωνιστές πάντα είχαν αναλαμπές και έλυναν όλα τα προβλήματα που τους παρουσιάζονταν. Να συμβεί τρεις- τέσσερις φορές ok, αλλά όταν γίνεται από την αρχή μέχρι το τέλος είναι κάτι που μπορεί να κουράσει. Μου φάνηκε να εξυπηρετεί υπερβολικά τις ανάγκες του βιβλίου. Επίσης παραβάρυνε με όλους αυτούς τους γρίφους και τα αινίγματα. Δεν είναι κακό βιβλίο, κάθε άλλο. Απλά η επιτυχία του δεν έγκειται τόσο στη (δεδομένη) λογοτεχνική του ποιότητα, όσο φυσικά στα σκανδαλώδη θέματα που αγγίζει. Ναι, όντως η εκκλησία έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη καταπολέμηση των προβλημάτων των ανθρώπων. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο Χριστιανισμός επικράτησε πάνω σε εκατόμβες θυμάτων. Και σ' αυτό το σημείο να πω ότι επ' ουδενί επιθυμώ να μετατραπεί το topic σε πεδίο μάχης. Δεν νομίζω να συνέβη μόνο με τον Χριστιανισμό αυτό, αλλά και με αρκετά άλλα πολιτικοκοινωνικά ρεύματα ανά την ιστορία. Απλά καταθέτω την άποψη μου που συμφωνεί με αυτή του συγγραφέα και εννοείται ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να διαφωνήσει. Επίσης έστω ότι μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι ο Χριστός είχε παντρευτεί και είχε κάνει οικογένεια. Και έβγαινε μία μέρα κάποιος και έλεγε ''ξέρετε, τα πράγματα δεν είναι έτσι αλλά εντελώς διαφορετικά''. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι θα επιχειρούσαν να τον λιντσάρουν. Όποιος όμως διαφωνεί με τα όσα συναντήσει εκεί (δικαίωμα του) και λέει ''μην το διαβάσετε, είναι βλάσφημο'', μάλλον αδυνατεί να καταλάβει ότι του κάνει την καλύτερη δυνατή διαφήμιση. Ας μην επεκταθώ άλλο όμως. Δεν άπτονται της θεματολογίας του φόρουμ και υποθέτω ότι έχουν ήδη λεχθεί αρκετές φορές. Το προτείνω για να σχηματίσει ο καθένας την άποψη του και γιατί πρόκειται για ένα ενδιαφέρον ιστορικοθρησκευτικό θρίλερ. Κάποια στιγμή θα κοιτάξω να διαβάσω και τον Αρκτικό Κύκλο για να δω κατά πόσο ισχύει το ότι επαναλαμβάνεται. Edited September 25, 2015 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted September 25, 2021 Share Posted September 25, 2021 (edited) Οι πεφωτισμένοι Είχα τις υποψίες μου για το τι θα συναντήσω σε αυτό το μυθιστόρημα, εξαιτίας της ταινίας και του όλου θέματος. Οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν. Αυτό δε πάει ν πει ότι το βιβλίο είναι κακό, απλά δε μου άρεσε η παρουσίαση του όλου θέματος που πραγματεύεται η ιστορία. Τυγχάνει ν γνωρίζω πολλά για τους Ιλλουμινατους κτλ... Αν το δει κανείς καθαρά σα μυθιστόρημα, αυτό θα τον ανταμείψει, ασταμάτητη πλοκή, γεμάτη δράση, αγωνία και μυστήριο. Εγώ που το είδα από άλλη οπτική γωνία, βρήκα κάποια πράγματα που με ξενισαν. Επίδειξη δύναμης της παγκόσμιας τάξης, ανθελληνικό στοιχείο στο φουλ και αμερικανια όσο δεν πάει. Παρόλα αυτά θα διαβάσω και των κώδικα Da Vinci που έχω στη βιβλιοθήκη μου . Edited September 25, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 21, 2022 Share Posted July 21, 2022 (edited) Τρίτο με το ''Inferno'' και μάλλον το τελευταίο. Όχι ότι δεν πέρασα καλά, κάθε άλλο. Σχεδόν θα έλεγα ότι δεν μπορούσα να το αφήσω κάτω. Απλά δεν με πολυτραβάει το ιστορικό- θρησκευτικό θρίλερ που γράφει οπότε είπα να τον γνωρίσω μόνο μέσα από τα κινηματογραφικά του βιβλία. Το ότι όμως παρ' όλο που δεν με έλκει, συνέχισα ωστόσο να διαβάζω αβίαστα, νομίζω ότι τα λέει όλα για την ποιότητα του. Ρόμπερτ Λάνγκντον λοιπόν -ποιος άλλος;- στη αισθησιακή Φλωρεντία. Ανακτά τις αισθήσεις του σε θάλαμο νοσοκομείου, χωρίς να είναι σε θέση να γνωρίζει πως βρέθηκε εκεί. Στο κατόπι του πράκτορες που τον θέλουν νεκρό με μόνη του σύμμαχο μία όμορφη γιατρό. Καταιγιστική λοιπόν η δράση σε σοκάκια, εκκλησίες και υπόγεια, δεν αφήνει τον αναγνώστη να πάρει ανάσα. Με τον μυστηριώδη Κοσμήτορα να προσδίδει ξεχωριστό τόνο. Ωραίο γράψιμο και εντεινόμενη αίσθηση αγωνίας, συνάδουν για ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Συνεπικουρούμενα από ιστορικές και καλλιτεχνικές αναφορές. Μου φάνηκε κατώτερο από Ιλλουμινάτους και καλύτερο από Κώδικα. Αν και πάει πολύς καιρός που τα διάβασα και η θύμηση είναι θολή. Με αποτέλεσμα να μην μ' ενοχλήσουν τα επαναλαμβανόμενα του μοτίβα, ούτε τα θυμάμαι καν! Σε κάθε περίπτωση πέρασα ωραία, καλά. Κάπου προς το τέλος με ψιλοκούρασε με τα απανωτά twists, ελάχιστα όμως. Ενώ θίγεται έστω και με αδόκιμο τρόπο το φλέγον θέμα του υπερπληθυσμού, όσο και πανδημίας πενταετία και βάλε προτού αυτή εμφανιστεί! Στα συν και τα επιστημονικά δεδομένα. Πάντα μου αρέσουν όταν παρουσιάζονται με προσιτό τρόπο. Θετικό λοιπόν το πρόσημο, κάποια στιγμή θα ξαναπιάσω τα προαναφερθέν. Edited July 22, 2022 by Δημήτρης Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.