Τζιμ Μπούτσερ - Τα αρχεία του Ντρέσντεν (Jim Butcher - Dresden Files)

[Pixie]

Απορώ γιατί δεν έχουμε ακόμα ένα topic γι αυτή τη σειρά. Τελος πάντων θα αρχίσω εγώ ένα...

 

Μια πολύ δημοφιλής σειρά βιβλίων φαντασίας/τρόμου είναι αυτή με ήρωα τον Harry Dresden, έναν μάγο που ζει στο σύγχρονο Σικάγο.

Είναι μάλιστα καταχωρημένος και στο χρυσό οδηγό. Δεν αναλαμβάνει ξεματιάσματα ούτε φτιάχνει ερωτικά φίλτρα, αλλά ειδικεύεται στο να βρίσκει χαμένα αντικείμενα και όχι μόνο. Αντιμετωπίζει βρυκόλακες, τρολ, νεκρομάντεις μη σας πω και όλα αυτά μαζί στις σελίδες ενός και μόνο βιβλίου. Έχει ενδιαφέροντες φίλους και ακόμα πιο ενδιαφέροντες εχθρούς και ποτέ δεν χάνει την αίσθηση του χιούμορ του.

 

Η σειρά αποτελείται από 9 βιβλία και προσεχώς αναμένεται και το 10ο, ενώ έχει γυριστεί και σε τηλεοπτική σειρά, για την οποία έχουμε ξεχωριστό topic.

 

Κάθε βιβλίο είναι από μια χορταστική περιπέτεια, γεμάτη γρήγορη δράση, και σαρκαστικό χιούμορ. Ενα επιπλέον πλεονέκτημα είναι ότι ο Χάρι δεν είναι σεξομανής, σαν κάτι άλλες που ξέρουμε γκουχ γκουχ

 

Αν υπάρχει κάποιο μειονέκτημα είναι οτι ο Harry Dresden έχει τον αψόφητο. Δηλαδή στο βιβλίο που διάβασα εγώ, οι σφαίρες έπεφταν βροχή και αυτός τη γλίτωσε με απλό πονοκέφαλο. Ούτε καν το υποχρεωτικό τραύμα από σφαίρα στον αριστερό ώμο. Επίσης ενώ διάβασα το τελευταίο της σειράς, δεν είχα ιδιαίτερες απορίες περί του τι γίνεται, γιατί εδινε συνέχεια εξηγήσεις και αυτό είναι μάλλον βαρετό για όσους έχουν διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία.

 

Συνολικά είναι μια ψυχαγωγική σειρά, αλλά όχι ακριβώς και από τα βιβλία που σε σημαδεύουν για μια ζωή.

[Darkchilde]

Τα βιβλία έχουν γίνει και σειρά στην τηλεόραση, η πρώτη σαιζόν τέλειωσε με 13 επεισόδια. Νομίζω ότι από Σεπτέμβριο θα παιχτεί η δεύτερη σαιζόν.

[Nihilio]

O Dain μου έχει πει καλά λόγια για τα βιβλία, οπότε σκοπεύω να τα κοιτάξω κάποια στιγμή (όπως και τη σειρά)

Πάντως οι παραλληλισμοί με νεκρομάντεις που ψάχνουν την απάντηση στο ερώτημα "ποιου είναι γυναίκα το παιδί;" είναι απολύτως λογικοί, αφού ο συγγραφέας είναι φίλος με τη Hamilton (υπάρχει και ένα σχετικό τόπικ στη συγγραφή για το πως κατάφερε να εκδοθεί)

[Oberon]

Έχουμε τόπικ για τη σειρά, αλλά δεν πειράζει, ας συζητήσουμε και εδώ (εκτός αν θέλουν οι mods να τα ενώσουν αν και το τόπικ που άνοιξα ήταν πιο εξειδικευμένο για το συγγραφέα). Δεν έχω δει όλη την 1η σαιζόν ακόμα αλλά μ'άρεσε όσο είδα. Τα βιβλία μ'αρέσουν περισσότερο. Μόνο δύο έχω διαβάσει και είναι κάπως πιο fantasy από οτι η σειρά, ως τώρα.

[northerain]

Δεν έχω διαβάσει κάποιο απο τα βιβλία ακόμα, αλλά ξέρω οτι πρόκειται να υπάρξει rpg βασισμένο πάνω τους...

[Nihilio]

Από ότι είδα σήμερα, ένα από τα βιβλία (λογικά το πρώτο) κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Άγνωστη Καντάθ. Τίτλο δυστυχώς δε θυμάμαι.

[northerain]

Τελικά διάβασα το πρώτο βιβλίο με τον Χαρυ και γενικά δεν ικανοποιήθηκα. Θα έλεγα δε ότι η σειρά είναι καλύτερη από τα βιβλία. Σαν χαρακτήρας δεν έχει καθόλου βάθος, το βιβλίο είναι γεμάτο κλισέ, προσπαθεί να αντιγράψει τα noir αλλά βγαίνουν καρικατούρα κ.α πολλά.

Θα γίνω κακός αλλά καταλαβαίνω γιατί του πήρε χρόνια να εκδοθεί.

[Naroualis]

Δε συμφωνώ. Ο Ντρέσντεν της σειράς (έχω δει τα δύο πρώτα επεισόδια) είναι ένας κακομοίρης που δε μπορεί να αποφασίσει αν είναι ήρωας ή αντιήρωας, αν είναι το καλό παιδί ή ο Μάρλον Μπράντο πάνω στην τσοπεριά. Πιθανόν να φταίει ο ηθοποιός γι' αυτό, αλλά η αίσθηση παραμένει. Ο Ντρέσντεν του βιβλίου όμως (τη Δαιμονική Καταιγίδα έχω διαβάσει μόνο) είναι αρκετά χαριτωμένος, αρκετά γήινος και υποφέρει στ΄αλήθεια από το θέμα με τη μαγεία και τα ηλεκτρικά. Τώρα σχετικά με το βάθος του χαρακτήρα του, δεν ξέρω. Μπορείς να δώσεις ένα παράδειγμα;

[Nihilio]

Τελικά διάβασα το πρώτο βιβλίο με τον Χαρυ και γενικά δεν ικανοποιήθηκα. Θα έλεγα δε ότι η σειρά είναι καλύτερη από τα βιβλία. Σαν χαρακτήρας δεν έχει καθόλου βάθος, το βιβλίο είναι γεμάτο κλισέ, προσπαθεί να αντιγράψει τα noir αλλά βγαίνουν καρικατούρα κ.α πολλά.

Θα γίνω κακός αλλά καταλαβαίνω γιατί του πήρε χρόνια να εκδοθεί.

Είναι ανάλαφρο ανάγνωσμα κατά βάση, όπως και τα περισσότερα βιβλία αυτού του στυλ, και μάλλον είναι από τα καλά βιβλία του στυλ (να μιλήσωμήπως για τα βιβλία της Nancy Collins με τη Sonja Blue -πλην του Sunglasses after Dark - ή για ένα βιβλίο κάποιου κλόνου της L. Hammilton που κάνω το λάθος και διαβάζω αυτό τον καιρό). Αλλά νομίζω ότι γίνεσαι κακός, από το πρώτο βιβλίο που διάβασα κι εγώ (και χωρίς να έχω δει τη σειρα) δεν είδα κάτι το τραγικό, παίζει έξυπνα με τα κλισέ που χρησιμοποιεί

[northerain]

Δε συμφωνώ. Ο Ντρέσντεν της σειράς (έχω δει τα δύο πρώτα επεισόδια) είναι ένας κακομοίρης που δε μπορεί να αποφασίσει αν είναι ήρωας ή αντιήρωας, αν είναι το καλό παιδί ή ο Μάρλον Μπράντο πάνω στην τσοπεριά. Πιθανόν να φταίει ο ηθοποιός γι' αυτό, αλλά η αίσθηση παραμένει. Ο Ντρέσντεν του βιβλίου όμως (τη Δαιμονική Καταιγίδα έχω διαβάσει μόνο) είναι αρκετά χαριτωμένος, αρκετά γήινος και υποφέρει στ΄αλήθεια από το θέμα με τη μαγεία και τα ηλεκτρικά. Τώρα σχετικά με το βάθος του χαρακτήρα του, δεν ξέρω. Μπορείς να δώσεις ένα παράδειγμα;

 

Μα αυτό είναι το θέμα. Ο Ντρεσντεν του βιβλίου είναι δυσδιαστατος. Έχει κάποιους στόχους και αυτό είναι όλο. Έπειτα ο τρόπος που σχολιάζει όλα τα θυληκά του βιβλίου είναι εμετικός.

 

Είναι ανάλαφρο ανάγνωσμα κατά βάση, όπως και τα περισσότερα βιβλία αυτού του στυλ, και μάλλον είναι από τα καλά βιβλία του στυλ (να μιλήσωμήπως για τα βιβλία της Nancy Collins με τη Sonja Blue -πλην του Sunglasses after Dark - ή για ένα βιβλίο κάποιου κλόνου της L. Hammilton που κάνω το λάθος και διαβάζω αυτό τον καιρό). Αλλά νομίζω ότι γίνεσαι κακός, από το πρώτο βιβλίο που διάβασα κι εγώ (και χωρίς να έχω δει τη σειρα) δεν είδα κάτι το τραγικό, παίζει έξυπνα με τα κλισέ που χρησιμοποιεί

 

Ίσως να είμαι κακός, αλλά ακόμα και σαν ανάλαφρο ανάγνωσμα είναι αρκετά μέτριο. Η αρχή του 2ου βιβλίου δε είναι εντελώς ηλίθια. Δυο πράκτορες FBI πλακώνουν την αστυνομικό στο ξύλο και την απειλούν με όπλο μπροστά στους άλλους αστυνομικούς, χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, και χωρίς επιπτώσεις.

[Glowleaf]

Δυο πράκτορες FBI πλακώνουν την αστυνομικό στο ξύλο και την απειλούν με όπλο μπροστά στους άλλους αστυνομικούς, χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, και χωρίς επιπτώσεις.

Το ξαναδιαβασα αυτο το επιχειρημα... Εχει λογο, και εξηγειται προς το τελος. Ειναι σποιλερ ομως. Δεν στο λεει πεντακαθαρα, αλλα αμα σκεφτεις το βρισκεις.

Έπειτα ο τρόπος που σχολιάζει όλα τα θυληκά του βιβλίου είναι εμετικός.

Εμετικος ειναι ο τροπος που σχολιαζουν τα αρσενικα ολα τα θηλυκα του κοσμου irl.

 

Περα απο αυτο, εγω εχω διαβασει και τα ~17 (μαζι με τις ερινυες του) βιβλια, και ολα εφυγαν σε ολονυχτιο μονορουφι. Δεν ειναι αριστουργηματα, αλλα ειναι γαματα.

[Nihilio]

Εμετικος ειναι ο τροπος που σχολιαζουν τα αρσενικα ολα τα θηλυκα του κοσμου irl.

Και εδώ αγαπητές κυρίες μπορείτε να δείτε την προσφιλή τακτική του αρσενικού του είδους άνθρωπος να προσελκύσει θυλικά, αρνούμενος τη φύση του ως ένδειξη αυτού που στην κοινωνία του είδους αποκαλείται "ανωτερότητα".

 

Και τώρα πίσω στην κουζίνα σας!

[northerain]

Εντάξει ρε παιδιά, μια άποψη λέω, δεν προσπαθώ να σας πείσω οτι δεν είναι καλός αντικειμενικά.

 

Τώρα για τον εμετικό τρόπο, δεν είναι τόσο τι γράφει, είναι οτι είναι απλά ηλίθιος τρόπος. Χίλιες φορες να ήταν κάθαρμα και μισογύνης παρά αυτο το condescending που δίνει.

[Glowleaf]

Και εδώ αγαπητές κυρίες μπορείτε να δείτε την προσφιλή τακτική του αρσενικού του είδους άνθρωπος να προσελκύσει θυλικά, αρνούμενος τη φύση του ως ένδειξη αυτού που στην κοινωνία του είδους αποκαλείται "ανωτερότητα".

Δεν ειπα οτι δεν το κανω και εγω. Απλα αναγνωριζω οτι ειμαι αθλιος

[jjohn]

Κάνω ρεζουρεκτ μιας και πλεον έχω διαβάσει τα εξί πρώτα βιβλία

η σειρά αξίζει να διαβαστεί από όσους θέλουν να περασούν καλά την ώρα τους

δεν είναι τίποτα βαρύ ουτε προκαλεί προβληματισμούς

αντιθετώς κάθε βιβλίο είναι κι μια περιπέτεια(με εξαιρετικό σεναριο πάντοτε) με μπόλικη δράση και γέλιο

ότι καλύτερο τώρα για το καλοκαιράκι

 

p.s οι αγγλικές εκδόσεις άλλαξαν κι απο κει που ήταν κουτσουλιές με όμορφο μινιμαλ εξώφυλλο έγιναν πλέον πιο μεγάλα και με το χάλια αμερικάνικο εξώφυλλο

συγκρίνετε τα και θα καταλάβετε πόσο πιο χάλια είναι!

 

p.s 2 Ο Ντρέσντεν είναι λέρα!

[jjohn]

27 Νοεμβρίου το επόμενο

 

δεν ξέρω γιατί την έχει δει καουμπόης ο Harry Dresden, αλλά ανυπομονώ να μάθω...

[Adicto]

Στα Ελληνικά κυκλοφορεί;

[BladeRunner]

Στα ελληνικά κυκλοφορεί μόνο το πρώτο, με τον τίτλο Δαιμονική Καταιγίδα (Storm Front), από τις εκδόσεις Άγνωστη Καντάθ.

[jjohn]

Στην ιστοσελίδα της Κανταθ λέει ότι ετοιμάζεται και το δεύτερο, αλλά είναι έτσι εδώ και αρκετό καιρό

Πάντως είναι αρκετά εύκολα στην ανάγνωση, μιας και το λεξιλόγιο τους είναι απλό(ούτε καν λεξικό δεν ανοίγω πια)

[BladeRunner]

Στην ιστοσελίδα της Κανταθ λέει ότι ετοιμάζεται και το δεύτερο, αλλά είναι έτσι εδώ και αρκετό καιρό

Πάντως είναι αρκετά εύκολα στην ανάγνωση, μιας και το λεξιλόγιο τους είναι απλό(ούτε καν λεξικό δεν ανοίγω πια)

 

Χε, χε, στα υπό έκδοση βιβλία είναι επίσης η τριλογία Night Angel του Brent Weeks (παίρνει εξαιρετικές κριτικές) και η συλλογή διηγημάτων Deathbirds Stories, του Harlan Ellison. Θα τα τιμούσα όλα τα βιβλία αυτά, αλλά δεν βλέπω να βγαίνουν...

[Nihilio]

Νόμιζα ότι είχα κάνει ποστ για τα πρώτα τρία βιβλία παλιότερα, αλλά μάλλον είχα κάνει λάθος.

 

Λοιπόν, η σειρά είναι τυπικό urban fantasy, με βασική διαφορά από τα περισσότερα βιβλία του είδους το ότι έχει γραφτεί από άντρα. Και αυτό δίνει μία άλλη διάσταση σε όλα τα κλισέ του είδους. Μέχρι στιγμής τα βιβλία είναι καλογραμμένα, ευκολοδιάβαστα, με χιούμορ και ζωντανούς χαρακτήρες. Έχουν μεγάλη έμφαση στη δράση, ενώ ο Χάρρυ με κάθε περιπέτεια μπλέκει όλο και χειρότερα, τρώει το ξύλο της χρονιάς του και, το βασικότερο, δεν παίρνει σε κάθε βιβλίο και από μία νέα υπερδύναμη.

 

Το πρώτο βιβλίο της σειράς είναι το Storm Front (δαιμονική καταιγίδα στα Ελληνικά).

Ο Harry Dresden, σύμβουλος της αστυνομίας σε παραφυσικές υποθεσεις, πρέπει να λύσει μια σειρά από βίαιους φόνους μαφιόζων. Και την εξαφάνιση ενός μάγου που, κλασσικά για το είδος, οι δύο υποθέσεις συνδέονται. Παράλληλα, ο Μόργκαν, ο επιτηρητής του στο συμβούλιο των Μάγων του κάνει τη ζωή δύσκολη.

Συνολικά, ευκολοδιάβαστη περιπέτεια φαντασίας με τα όλα της.

 

Η συνέχεια του, Fool Moon, έχει πάλι να κάνει με βίαιο φόνο μαφιόζου, μόνο που αυτή τη φορά υπάρχουν αχνάρια λύκων. Και μία ομάδα πρακτόρων του FBI που κάνουν την έρευνα δύσκολη.

Και πάλι ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που όμως δε μου άφησε και πολλά. Υπάρχουν ένα σωρό είδη λυκανθρώπων (τα οποία και ο Ντρέσντεν συναντά στο βιβλίο αυτό) και κάμποσες ανατροπές.

 

Στο τρίτο βιβλίο της σειράς, το Grave Peril, ο Ντρέσντεν, μαζί με έναν Templar πρέπει να εμποδίσουν μία σειρά από εμφανίσεις φαντασμάτων, τη Νεραϊδονονά του Ντρέσντεν (που δεν είναι τόσο αθώα) και τις προσκλήσεις από μία βασίλισσα των βαμπίρ της πόλης.

Επίσης ευκολοδιάβαστο, αν και έχει πάρα πολλές ανατροπές, αρχίζει in media res (έχει περάσει μία ολόκληρη υπόθεση μεταξύ δεύτερου και τρίτου βιβλίου) και κάπου με κούρασαν τα τόσα που γίνονται στην πορεία του μυθιστορήματος. Πάντως βγάζει αυτό το συνεχές αίσθημα κινδύνου και οι πρωταγωνιστές κάθε άλλο παρά αλώβητοι βγαίνουν.

 

Το τέταρτο πάλι, το Summer Knight, με άφησε απόλυτα ευχαριστημένο. Εδώ έχουμε ξωτικά, καθώς η βασίλισσα του Winter court αναγκάζει τον Ντρέσντεν να βρει ποιος δολοφόνησε τον Ιππότη του θερινού court. Συνεχής δράση, ανατροπές, ξωτικά που είναι επικίνδυνα (εδώ η ικανότητα του Butcher να χτίζει περίπλοκους κανόνες στα υπερφυσικά πλάσματα και να τους διαχειρίζεται πιάνει τόπο) ενώ η ένταση κρατάει μέχρι τέλους και η λύση της υπόθεσης είναι έξυπνα δοσμένη. Με έχει πείσει αρκετά να διαβάσω σύντομα και το πέμπτο. 

[Nihilio]

Death Masks, πέμπτο βιβλίο της σειράς και θετικότατες εντυπώσεις. Εδώ έχουμε την Ιερά Σινδόνη που έχει κλαπεί και δύο νέους μεγάλους κακούς που είναι ΚΑΚΟΙ με τα όλα τους. Εδώ ο Χάρυ έχει να επιζήσει μίας μονομαχίας με έναν πολέμαρχο-βαμπίρ αν δεν τον σκοτώσουν ή στρατολογήσουν πρώτα κάτι έκπτωτοι άγγελοι. Α, και τον κυνηγάνε και εκτελεστές της Μαφίας. Και έχει να τα βγάλει πέρα και με την επιστροφή της πρών του. Τίποτα σα να λέμε...

Για άλλη μία φορά έχουμε ατάκες που με ξέραναν στα γέλια, συνεχή δράση, συμπαγές worldbuilding, έναν ήρωα που δεν είναι πανίσχυρος, πετυχημένους χαρακτήρες (λάτρεψα τους δύο Ιππότες του Ξίφους και συμπάθησα και τον μεγάλο κακό) αλλά λείπει λιγάκι η σφιχτή δράση που μου άρεσε τόσο πολύ στο προηγούμενο.

 

ΥΓ: Η σκηνή με τον φιδάνθρωπο προς το τέλος ήταν απλά ΥΠΕΡΟΧΗ και λάτρεψα λίγο ακόμα τον Ντρέσντεν σα χαρακτήρα.

[jjohn]

Τα σπάει το death masks...

 

Έχει και μία από τις πιο επικ ατάκες εβερ.

Περιγράφει μία σούπερ τρομακτική αρκούδα(αν θυμάμαι καλά) και μετά “I did the only thing any reasonable wizard could have done. I turned around and ran like hell.”

 

Θέλω το Skin Game Τώραααααααααααααααααα

Edited November 26, 2013 by jjohn

[jjohn]

 

 

ΕΡΧΕΤΑΙ

 

 

το εξώφυλλο ειναι λίγο για τα μπάζα

Edited December 17, 2013 by jjohn

[Airbourne]

Επιτέλους! Η χαμένη ιστορία του Ρόλαντ της Γαλαάδ έρχεται! Επιτέλους! (Μουάχα-χα-χα)