Poll: Demi-Flash Fiction #1 (DinoHajiyorgi vs Arachnida vs Naroualis vs Mercurion vs Dune)

[Mercurion]

Προσωπικά πιστεύω ότι τα γραπτά πρέπει να υφίστανται για την πλάκα του αναγνώστη αφορμή για αναζητήσεις. Αν δεν ειναι τα γραπτα τροφή για σκέψη τότε τί θα είναι;

 

και τα υπόλοιπα τέσσερα γραπτά, έχουν ακριβώς αυτό το σκοπό. Το αν εσύ δεν το έπιασες μπορεί να έγινε για δύο λόγους. Λόγω γραπτών, ή λόγω εσένα. διάβασε όλα τα υπόλοιπα comments και think about it.

Δεν υπάρχει λόγος γι' αυτό που κάνεις τώρα.

Edited July 25, 2007 by Mercurion

[Guest Dune]

και τα υπόλοιπα τέσσερα γραπτά, έχουν ακριβώς αυτό το σκοπό. Το αν εσύ δεν το έπιασες μπορεί να έγινε για δύο λόγους. Λόγω γραπτών, ή λόγω εσένα. διάβασε όλα τα υπόλοιπα comments και think about it.

Δεν υπάρχει λόγος γι' αυτό που κάνεις τώρα.

 

 

Ναι δεν το έπιασα έχεις δικιο. Λόγο εμένα, για να στο κάνω πιό εύκολο, μή μπώ και σε συζήτηση.

 

Όμως υπάρχει λόγος γι'αυτό που κάνω τώρα όσος λόγος υπάρχει και γι'αυτό που κάνεις εσύ. Είναι δύο σχολές και καλύτερα να μήν κάνουμε τα κορόιδα. Το γράψιμο για το χαβαλέ και το γράψιμο που ευαισθητοποιεί. Η πρώτη είναι η σχολή Κωστόπουλου (αν τον ξέρεις, έγινε δισσεκατομυριούχος γράφοντας χιλιάδες σελίδες που κατα ένα μαγικο τρόπο δεν θίγουν κανέναν και τίποτα!!) Αναστασιάδη κλπ, και το άλλο είναι το άλλο, ξέρεις εσύ. Οπότε υπάρχει λόγος. γι'αυτό άλλωστε απάντησες έτσι. Γιατί θέλεις να με πείσεις κι εμένα όπως και όσους διαβάζουν, ότι δηλαδη αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα ας ασχοληθούμε με το φραπέ.

 

Υ.Γ. Το κομβικο σημείο της αλλαγής στο διήγημα σου απουσιάζει εντελώς κι άν υφίσταται δεν είναι εντός χρονικών ορίων και αδιευκρίνιστα εντός τοπικού πλαισίου. Πέραν της ουσίας δηλαδή και τυπικά είσαι εκτός θέματος.

Edited July 25, 2007 by Dune

[Namris]

Ξανά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για τα κείμενα, και έξτρα συγχαρητήρια στον διοργανωτή για το θέμα.

 

Dinos

Πολύ καλό, από πολλές απόψεις.

Μου άρεσε το πώς αποκαλύπτεις σιγά-σιγά τα γεγονότα.

Η ιδέα του ταξιδιού από μόνη της είναι ενδιαφέρουσα. Όταν όμως κινδύνευαν να απελαθούν, το ταξίδι πήρε άλλη διάσταση, γιατί με κράτησε σε αγωνία να δω από ποιόν θα είχαν απελαθεί.

Η ιδέα της διχοτομημένης Ελλάδας ήταν φοβερά ενδιαφέρουσα. Κάλλιστα θα μπορούσε να έχει επικρατήσει η Γερμανία (αν δεν υπήρχε η αντίσταση των Ελλήνων πιθανότατα θα επικρατούσε). Αμφιβάλω βέβαια ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα άφηναν ποτέ την Κρήτη στα χέρια των Βρετανών, ή οποιουδήποτε άλλου, με τη στρατηγική σημασία που έχει προς την Αφρική. Το δέχομαι όμως σαν εύρημα (ή αφορμή) για να σχολιάσεις την ψυχοσύνθεση/πολιτική του Γερμανικού έθνους σε αντίθεση με του Βρετανικού. Η διάθεση για έρευνα και πρόοδο σε αντίθεση με την υποδούλωση. Μήπως κάνεις παράλληλα και κάποιο έμμεσο σχόλιο ανάμεσα σε εμάς και τους Έλληνες της διασποράς, η απλά μου γεννήθηκε σαν συνειρμός;

 

Σχετικά με τον Μένγκελε έχω κάποια ένσταση, ανάλογα με το τι θέλεις να πεις. Αν εννοείς ότι από την έρευνα ενός αρρωστημένου μυαλού προέκυψε κάτι θαυμαστό, μαζί σου. Αλλά φαντάζομαι πως στην περίπτωση αυτή δεν θα τον αποκαλούσε ο Άρης ‘μεγάλο’. Αν εννοείς πως στη δική σου version δεν ήταν εγκληματίας αλλά ερευνητής, τότε έχω μία ένσταση, διότι δεν ξέρω αν σύμφωνα με τους κανόνες που τέθηκαν, το κομβικό σημείο του θέματος πρέπει να αφορά μόνο γεγονός, ή και διαφοροποίηση στον χαρακτήρα. Διαφορετικά δεν θα είχα πρόβλημα να τον κάνεις και πάπα στην Ρώμη. Πιθανότατα όμως να εννοείς κάτι άλλο που δεν κατάλαβα.

 

Γενικά μου άρεσε όπως το έστησες, μέσα από την ιστορία απλών ανθρώπων που αγωνιούν και ριψοκινδυνεύουν για ένα καλύτερο μέλλον. Προσωπικά με άγγιξε, διότι μου θύμισες τις μέρες που υπηρετούσα σε ένα φυλάκιο στον Έβρο (ολέ, ολέ τα μαύρα τα μπερέ), και είχα πιάσει εφτάμιση τρομαγμένους Κούρδους που είχαν περάσει από την γείτονα χώρα με πλαστική βάρκα. Στην βάρκα ήταν μία γυναίκα, το μωράκι της (το μισό της υπόθεσης) και οι αποσκευές τους, ενώ οι υπόλοιποι έξι έσπρωχναν την βάρκα κολυμπώντας στο παγωμένο νερό (μιλάμε για Νοέμβρη, δώδεκα τα μεσάνυχτα, φορούσα μάλλινα ρούχα και είχα ξυλιάσει από το κρύο). Όταν βγήκαν από το νερό τρέμανε σαν τα ψάρια, αλλά η ελευθερία τους έκανε να χαμογελάνε σα παιδιά, παρά το γεγονός ότι τρεις στρατιώτες τους σημάδευαν με όπλα. Οπότε τους καταλαβαίνω απόλυτα τους ήρωες σου.

 

 

Dune

Από λογοτεχνικής πλευράς μου άρεσε, γιατί περιέγραψες τα γεγονότα και το σκηνικό γύρω από αυτά με αναλυτικό και ξεκάθαρο τρόπο. Ότι είχες στο μυαλό σου κατάφερες να μου το περάσεις. Όχι βέβαια να με πείσεις, αλλά θεωρώ πολύ σημαντικό ότι μου έδειξες τις απόψεις σου με κρυστάλλινο θα μπορούσα να πω τρόπο.

Εντάξει, ο Παπανδρέου να αρνείται το γάμο με την Λιάνη θα μπορούσε να αποτελέσει κομβικό σημείο, και πολύ σοβαρό μάλιστα. Από κει και πέρα :

1) Την υποτιθέμενη αγάπη του Παπανδρέου για την Ελλάδα, άλλος την δέχεται, άλλος δεν την δέχεται. Οπότε δεν το σχολιάζω. (Edit – Μόλις διάβασα τα σχόλια σου, και έχω να εκφράσω την ίδια απορία με τον Ντίνιο Μένγκελε : Οι κανόνες του διαγωνισμού επιτρέπουν διαφοροποιήσεις στον χαρακτήρα του ήρωα, ή αφορούν μόνο γεγονότα;)

2) Την απόφαση ενός πρωθυπουργού να αφοπλίσει την Ελλάδα, θα την δω από τρεις πλευρές :

i) δεν το βλέπω απίθανο να γεννηθεί στο μυαλό κάποιου ανθρώπου μια τέτοια ιδέα.

ii) δεν νομίζω όμως πως θα είχε ποτέ τη δυνατότητα να την εφαρμόσει.

iii) η λογική «ξεβράκωτο κώλο το σέβομαι, πηδώ μοναχά σωβρακωμένο» μου προκάλεσε αυθόρμητο γέλιο. Αλλά αποτελεί προσωπική σου άποψη, και την σέβομαι. Μακάρι να αποδειχτεί στο μέλλον ότι έχεις δίκιο.

3) Η σκηνή με τους Τούρκους αξιωματικούς να παραιτούνται δεν με πείθει με τίποτα.

 

Γενικά δέχομαι το κομβικό σου σημείο, και θα ήθελα πραγματικά να πειστώ πως μια παρόμοια ρομαντική εκδοχή θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, αλλά…δυστυχώς… ντεν.

 

 

Naroualis

Υπέροχο το διήγημα, όμορφα δοσμένο. Αν δεν το διάβαζα στα πλαίσια του διαγωνισμού, θα περιοριζόμουνα στην αγωνία της Αργυρώς.

Διαβάζοντάς το όμως σε συνάρτηση με το θέμα, έχω να παρατηρήσω τα εξής :

1) Έβαλες δύο κομβικά σημεία (αν κατάλαβα καλά), το Νόμπελ του Κεραμιτζόπουλου και την εξάπλωση των ελληνικών σαν δεύτερη γλώσσα. Αυτό νομίζω πως αποδυνάμωσε το διήγημα. Τουλάχιστον αυτή την αίσθηση είχα, γιατί αναγκάστηκα να διασπάσω την προσοχή μου. Αν διατηρούσες ένα κομβικό σημείο (π.χ. την εξάπλωση της ελληνικής γλώσσας), και ο Κεραμιτζόπουλος εμφανιζόταν αργότερα σαν ένα από τα αποτελέσματα, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα.

Ένα πανευρωπαϊκό κύπελλο στο μπάσκετ μπορεί να οδηγήσει τη νεολαία στα γήπεδα. Ένα Νόμπελ λογοτεχνίας, δεν νομίζω ότι μπορεί να οδηγήσει τη νεολαία στο μολυβόχαρτο. Γι’ αυτό και τον Κεραμιτζόπουλο τον θεωρώ κάπως αδύναμο για κομβικό σημείο. Μπορεί να κάνω λάθος βέβαια.

2) Η ιδέα με την εξάπλωση των ελληνικών σαν δεύτερη γλώσσα μου άρεσε φοβερά. Το όλο θέμα όμως αναφέρθηκε πολύ επιφανειακά. Δεν ξέρω αν το αποκάλεσες ‘μόδα’ για να δώσεις βάρος στον Κεραμιτζόπουλο. Μόδα αποτελεί η εξάπλωση του στρίνγκ (yes!, yes!). Ποια βαθύτερη ανάγκη ή δίψα έχει ένας λαός προκειμένου να υιοθετήσει την ελληνική σαν δεύτερη γλώσσα; Από την άλλη, έχω την αίσθηση πως οι συνέπειες μιας τέτοιας εξάπλωσης θα ήταν εξαιρετικά μεγαλύτερες.

 

Έχεις αγγίξει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα, και εσύ έχεις τρομερά δυνατή πένα. Αν δεν υπήρχαν οι διάφοροι περιορισμοί (χρονικός, θεματικός), και αν δεν το έγραφες στα πλαίσια ενός διαγωνισμού, πιστεύω πως θα έγραφες ένα αριστούργημα.

 

Από ότι έχω ακούσει (δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά), η Ισπανία είχε προτείνει στο παρελθόν να οριστεί επίσημη γλώσσα της Ευρώπης η ελληνική. Στις συναντήσεις που οργανώθηκαν για το θέμα αυτό, η μόνη χώρα που δεν πήρε μέρος ήταν η Ελλάδα. Τι θα γινόταν αν όντως έπαιρνε μέρος, έπαιρνε το θέμα ζεστά, και τελικά η ελληνική γινόταν πράγματι επίσημη γλώσσα της Ευρώπης; Πραγματικά αναρωτιέμαι.

 

 

Arachnida

Σαν τον Ντίνο και εγώ το διάβασα ξανά και ξανά και δεν έβγαζα άκρη. Ήξερα πως τον φραπέ τον επινόησε Έλληνας, αλλά δεν ήξερα το όνομά του. Μόλις όμως το διευκρίνισες βρήκα την ιδέα σου φοβερή σαν σύλληψη. Εμένα μου δίνει ένα βαθύτερο μήνυμα για τον τρόπο που εκμεταλλευόμαστε (για να μην πω σπαταλάμε) τον χρόνο μας. Ή τις επιλογές που κάνουμε τελικά. Αν γινόταν με κάποιον τρόπο γνωστή η σχέση Βακόνδιου-φραπέ, και έγραφες και ένα έτος δίπλα στις ημερομηνίες, νομίζω πως θα γινόταν περισσότερο ξεκάθαρο (σε μένα τουλάχιστον).

Να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, δεν κατάλαβα πως επρόκειτο για ληστεία. Η ιδέα όμως ενός νεοέλληνα πολιτισμένου ληστή τραπεζών, που αράζει στην Μύκονο και παίζει σκάκι, κρύβει πράγματι μια πολύ ενδιαφέρουσα αντίθεση.

 

Πιστεύω πως είχες την πιο πρωτότυπη ιδέα από όλες. Και μέσα στην καλοκαιρινή κάψα έφερνε δροσιά και φρεσκάδα. Απλά το απέδωσες με ιδιαίτερα αφαιρετικό τρόπο. Ίσως διηγήματα που αφορούν τις επιπτώσεις ενός γεγονότος στην κοινωνία, να αξίζουν κάποια μεγαλύτερη ανάλυση.

 

 

Mercury

Τα περί κομβικού σημείου έχουν καλυφθεί από τα υπόλοιπα παιδιά.

Η ιδέα σου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Ως εκπρόσωπος όμως του αντρικού φύλου την βρίσκω απαίσια, φρικιαστική, νοσηρή, και θα έπρεπε να σε εκτελέσουνε που βάζεις τέτοιες ιδέες στον κόσμο.

Αντικειμενικά όμως είναι ενδιαφέρουσα. Προτιμάς αγχόνη ή λεμητόμο. Και έχει σοβαρότατες κοινωνικές προεκτάσεις. Στο Τέξας κάνουνε στους θανατοποινίτες κάτι ενεσούσες μούρλια.

 

Σοβαρά τώρα.

Τους διάλογους τους βρήκα φυσικούς και γι’ αυτό μου άρεσαν. Με έβαζαν άνετα στο κλίμα

Αλλά και σε μένα φάνηκε κάπως ασαφές, και η ‘πίπα’ εντελώς παραπλανητική. Από ότι είπες βέβαια αυτός ήταν ο στόχος σου, και τον σέβομαι. Αλλά γιατί; (ρητορική ερώτηση – δεν αναμένω απάντηση).

 

Αν έβαζες πάντως για στόχο μία περισσότερο αναλυτική περιγραφή της κοινωνίας που φαντάστηκες (αντί για την ασάφεια), θα το είχα απολαύσει περισσότερο.

(Δεν νομίζω όμως ότι θα προλάβεις. Το φυτίλι άναψε... )

 

 

Nikosal

Ότι γράφεις φοβερά δεν νομίζω πως θα μπορούσε να το αμφισβητήσει κανείς.

Δεν ξέρω τι χαρακτηρισμούς έχουν οι συγγραφείς για να περιγράψουν κείμενα, αλλά σαν αναγνώστης η γραφή σου μου αφήνει ένα αίσθημα ισορροπίας. Όπως ένας έμπειρος πολεμιστής που το όπλο του έχει γίνει προέκταση του χεριού του. Κρατάει το όπλο, και δεν τον ‘κρατάει’ το όπλο.

Για το διήγημα, θα προσπεράσω την ιδεολογική μου αντίθεση στα διάφορα κομμουνιστικά κόμματα, θα ξεπεράσω και την αηδία μου για το συγκεκριμένο εμφύλιο (όχι επειδή έλαβε μέρος το συγκεκριμένο κόμμα, αλλά επειδή Έλληνες σκότωναν Έλληνες για χάρη κομμάτων), και θα πω τα εξής :

Την ιδέα που είχες την απέδωσες τέλεια.

Η διπλή ανατροπή ήταν πολύ έξυπνο εύρημα.

Η ιδέα να επικρατήσει το κομουνιστικό κόμμα πολύ ενδιαφέρουσα, και θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συμβεί.

Και αν δεν υπήρχαν οι κανόνες που έθεσες ο ίδιος, θα μου άρεζε αρκετά. Νομίζω όμως ότι για χάρη της διπλής ανατροπής στάθηκες κομματάκι τσιγκούνης στο να αποδώσεις το κανονικό θέμα. Δηλαδή πως θα ήταν τα πράγματα στην ελληνική πραγματικότητα αν είχε νικήσει το κομουνιστικό κόμμα;

Έφερνα στο μυαλό μου το αντίθετο από αυτό που έλεγε ο συγγραφέας, αλλά δεν αποκόμισα και πολλά.

Κατάλαβα πως δεν θα υπήρχαν εφημερίδες, αλλά έμεινα με την απορία για την κατάσταση των βιομηχάνων.

Ανέφερες βέβαια πολλά πράγματα που μπορεί να ενδιαφέρουν έναν οπαδό του κομουνιστικού κόμματος, ή γενικά έναν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο άνθρωπο. Δεν νομίζω όμως ότι αφορούν έναν απλό πολίτη, που θα είχε την απορία να διαβάσει πως θα ήταν η ζωή του με κομουνισμό στην εξουσία.

 

 

Γενικά

Τελικά ψήφισα το διήγημα του Ντίνου, διότι είχε (σύμφωνα με τα προσωπικά μου κριτήρια πάντα) αφενός το πιο δυνατό κομβικό σημείο (αν και όχι τόσο πρωτότυπο), και αφετέρου οι συνέπειες που περιέγραψε ήταν αληθοφανείς και ενδιαφέρουσες.

Πιθανότατα να ψήφιζα της Naroualis αν με είχε ικανοποιήσει περισσότερο ο τρόπος ανάπτυξης του θέματός της.

[Mercurion]

dune ------) Ναί ακριβώς αυτό εννοούσα, με έχεις ψυχολογήσει απόλυτα, μπράβο!

 

Viva Los F.R.A.p.E!

 

 

Ναμρις---) λεμητόμο ή αγχόνη αφήνει σημάδια!

Edited July 25, 2007 by Mercurion

[Arachnida]

Ναι δεν το έπιασα έχεις δικιο. Λόγο εμένα, για να στο κάνω πιό εύκολο, μή μπώ και σε συζήτηση.

 

Όμως υπάρχει λόγος γι'αυτό που κάνω τώρα όσος λόγος υπάρχει και γι'αυτό που κάνεις εσύ. Είναι δύο σχολές και καλύτερα να μήν κάνουμε τα κορόιδα. Το γράψιμο για το χαβαλέ και το γράψιμο που ευαισθητοποιεί. Η πρώτη είναι η σχολή Κωστόπουλου (αν τον ξέρεις, έγινε δισσεκατομυριούχος γράφοντας χιλιάδες σελίδες που κατα ένα μαγικο τρόπο δεν θίγουν κανέναν και τίποτα!!) Αναστασιάδη κλπ, και το άλλο είναι το άλλο, ξέρεις εσύ. Οπότε υπάρχει λόγος. γι'αυτό άλλωστε και απάντησες έτσι. Γιατι εσύ είσαι αυτής της γνώμης, ότι δηλαδη αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα ας ασχοληθούμε με το φραπέ.

 

Παρακαλώ, μην μου θίγεται τον φραπέ- χαμογελάκι. Οκ, νομίζω κάπου με πιάνει ξώφαλτσα το θέμα, γιατί καυτηρίασα την συγκεκριμένη νοοτροπία και δεν το έκανα απλά για να βγει γέλιο. Αν ήθελα να γράψω κάτι πραγματικά αστείο θα έγραφα τουλάχιστον δεκαπέντε σελίδες με εξωφρενικότητες "κοίταξα τα μάτια της- είχε υπέροχο κώλο" κλπ κλπ. Στην αρχή είχα γράψει κάτι πιο πολιτικοποιημένο, στα Ίμια ξέσπασε πόλεμος, εμπλοκή ΟΗΕ, τελικά μας αναγκάζουν να καλέσουμε τον Κωνσταντίνο για να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας και να πάψουν οι εχθροπραξίες. (και οι φαντάροι ανακαλύπτουν σε ένα φυλάκιο μερικές κουβέρτες ΒΣ 1964 και ανακουφίζονται γιατί δεν θα πρέπει να αλλάξουν και σε αυτές το εθνόσημο, μπλα μπλα) Έσβησα δώδεκα σελίδες για χάρη του Φραπέ και το διόρθωνα σχεδόν για μία μέρα όχι για να γράψω κάτι ανάλαφρο, ούτε γιατί μου αρέσει Ο κωστόπουλος (έτσι τα κεφαλαία-μικρά), ούτε γιατί διαβάζω το Νίτρο του- δεν έχει να κάνει με τίοπτα που να μπορεί έστω και αμυδρά να σχετιστεί μαζί μου.

Νομίζω ότι μπορούμε να αλλάξουμε πράγματα. Σκοτώνομαι σε κάθε εκλογές να κάνω ταξίδι εφτά ώρες για να ψηφίσω αυτόν που θεωρώ καλύτερο, σέβομαι τις γνώμες των άλλων, μου τη δίνει όταν πετάνε τις γόπες στο δρόμο, αν βρω ένα πάσο στο δρόμο θα ξεκινήσω αναζήτηση για να το δώσω στον κάτοχό του, βράζω όταν αναμασάνε θέσεις-ψέματα, αλλά ακόμα κι αν με βρίσουν θα τους ακούσω υπομονετικά τελίτσες, τελίτσες, τελίτσες.

 

Νίκο, τώρα που έχω βήμα, σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια, έπρεπε να είχαμε δύο ψήφους, νομίζω σε αδίκησα λίγο.

Μιχάλη, επίσης ευχαριστώ.

[DinoHajiyorgi]

Σχετικά με τον Μένγκελε έχω κάποια ένσταση, ανάλογα με το τι θέλεις να πεις. Αν εννοείς ότι από την έρευνα ενός αρρωστημένου μυαλού προέκυψε κάτι θαυμαστό, μαζί σου. Αλλά φαντάζομαι πως στην περίπτωση αυτή δεν θα τον αποκαλούσε ο Άρης ‘μεγάλο’. Αν εννοείς πως στη δική σου version δεν ήταν εγκληματίας αλλά ερευνητής, τότε έχω μία ένσταση, διότι δεν ξέρω αν σύμφωνα με τους κανόνες που τέθηκαν, το κομβικό σημείο του θέματος πρέπει να αφορά μόνο γεγονός, ή και διαφοροποίηση στον χαρακτήρα. Διαφορετικά δεν θα είχα πρόβλημα να τον κάνεις και πάπα στην Ρώμη. Πιθανότατα όμως να εννοείς κάτι άλλο που δεν κατάλαβα.

Σε ευχαριστώ Namris για τα καλά σου λόγια.

 

Σκέφτηκα, πως με την επικράτηση της Γερμανίας στον πόλεμο το Ολοκαύτωμα και τα όποια άλλα εγκλήματα των ναζί συγκαλύφθηκαν επιτυχημένα. Πάντα θα κυκλοφορούσαν κάποιες φήμες, ή και κάποιος θα έγραφε ένα βιβλίο, θα έμεναν όμως πάντα εικασίες. Ο Άρης, στην ιατρική σχολή, μελέτησε μόνο τα αποτελέσματα των ερευνών του Μένγκελε, χωρίς να γνωρίζει τα φριχτά πειράματα που έγιναν σε βάρος αιχμαλώτων.

 

Και το διήγημα μου, στην περιορισμένη του οπτική, τόσα είχε σκοπό να δείξει. Γιατί αν το διευρύνουμε, τότε κάθεται κανείς και αναρωτιέται: Και οι έλληνες που αντιστάθηκαν, αυτοί που είδαν το Γ’ Ράϊχ γι αυτό που ήταν, αυτοί που πήγαν; Υποθέτουμε πως τους εξαφάνισαν κι αυτούς. Τότε βέβαια έχουμε μια κοινωνία ανθρώπων που ζουν κάτω από την θαλπωρή του Γερμανικού Γερακιού και χωρίζονται σε αυτούς που…δεν γνωρίζουν όλη την αλήθεια, την γνωρίζουν αλλά φοβούνται, αυτοί που την υποψιάζονται αλλά προτιμούν να μην ξέρουν και αυτοί που ενώ την γνωρίζουν θεωρούν όσα έγιναν αναγκαία για το καλό (!) της κοινωνίας γενικά. Και εδώ ούτε εγώ δεν ξέρω να σας πω…σε ποια κατηγορία ανήκει ο Άρης;

 

(Όσο για την Κρήτη, όπως το έθεσα στην φαντασία μου, η εισβολή των Γερμανών το 1941 απέτυχε και έκτοτε η Βρετανία την κράτησε «ελεύθερη» με νύχια και δόντια.)

[Guest Dune]

Dune ........... θεωρώ πολύ σημαντικό ότι μου έδειξες τις απόψεις σου με κρυστάλλινο θα μπορούσα να πω τρόπο.

 

Ευχαριστώ, ήταν μία επιδίωξη. Αναρωτιέμαι ωστόσο πώς για όλα σχεδόν τα σχόλια που έγιναν για τις θέσεις του διηγήματος εδώ, δεν παρατηρήθηκε ότι οι απαντήσεις υπάρχουν ΟΛΕΣ μεσα στο κείμενο.

 

Εντάξει, ο Παπανδρέου να αρνείται το γάμο με την Λιάνη θα μπορούσε να αποτελέσει κομβικό σημείο, και πολύ σοβαρό μάλιστα. Από κει και πέρα :

1) Την υποτιθέμενη αγάπη του Παπανδρέου για την Ελλάδα, άλλος την δέχεται, άλλος δεν την δέχεται. Οπότε δεν το σχολιάζω. (Edit – Μόλις διάβασα τα σχόλια σου, και έχω να εκφράσω την ίδια απορία με τον Ντίνιο Μένγκελε : Οι κανόνες του διαγωνισμού επιτρέπουν διαφοροποιήσεις στον χαρακτήρα του ήρωα, ή αφορούν μόνο γεγονότα;)

Δεν υπάρχει διαφοροποίηση στον χαρακτήρα. Όλοι πρίν διορθώσουμε ένα λάθος, εξακολουθούμε να το κάνουμε και να το θεωρούμε σωστό.

 

2) Την απόφαση ενός πρωθυπουργού να αφοπλίσει την Ελλάδα, θα την δω από τρεις πλευρές :

i) δεν το βλέπω απίθανο να γεννηθεί στο μυαλό κάποιου ανθρώπου μια τέτοια ιδέα.

 

παλι καλα

 

ii) δεν νομίζω όμως πως θα είχε ποτέ τη δυνατότητα να την εφαρμόσει.

είναι θέμα απόφασης όχι δυνατότητας. Όποιος έχει στο΄μα, γλώσσα, σώας τας φρένας είαι πρωθυπουργός της χώρας και έχει πρόσβαση στα ΜΜΕ, μπορει να προκυρήξει ένα δημοψήφισμα. Δηλαδή τί θα τον σκότωναν; Μετά την προκύρηξη του δημοψηφίσματος; Θα γινόταν χαμός, θα γινόταν σύμβολο ακριβώς αυτού που θα ήθελαν να σκοτώσουν. Οπότε θα περίμεναν ότι ο κόσμος θα φοβόταν, θα έβαζαν τις Ερυνίες να λένε και να λένε, θα σας την πέσουν οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι, ο Αλλάχ κλπ κλπ.

 

Ομως αυτός μπορεί, αυτό, να το κάνει. Βγαίνει λοιπόν όποτε θέλει και προκηρρύσει δημοψήφισμα. Από εκεί κι ύστερα άν πουνε ναι, που είδες να μήν έχει την δυνατότητα; Ότι θέλει κάνει.

 

 

iii) η λογική «ξεβράκωτο κώλο το σέβομαι, πηδώ μοναχά σωβρακωμένο» μου προκάλεσε αυθόρμητο γέλιο. Αλλά αποτελεί προσωπική σου άποψη, και την σέβομαι. Μακάρι να αποδειχτεί στο μέλλον ότι έχεις δίκιο.

 

Αυτό που λές είναι μάλλον προσωπική σου άποψη. Γιατί εγώ βλέπω άλλα. Οι αμερικανοί τρέμουν να ρίξουν ακόμη και μία σφαίρα χωρίς να προπαγανδίσουν πρώτα με εκατομμύρια τηλεοπτικού χρόνου παγκόσμια πόσο απειλητικός τάχα είναι αυτός στον οποίο θα επιτεθούν. Η Νέα τάξη πργμάτων έχει δύο άξονες. Ο ένας είναι αυτό που όλοι ξέρουμε, η στρατιωτική υπόθεση "Όλοι σας είσαστε υπήκοοί μας" όμως ο δεύτερος είναι ότι "αυτό συμβαίνει γιατί εμείς είμαστε ο πολιτισμός, το δίκαιο, η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους".

Πώς θα γίνει αυτό; Ορμώντας να γαμήσουνε μιά άοπλη Ελλάδα ή μήπως την Ευρώπη; Και μετά τί; Ούτε ο Τζέκινς Χάν δεν θα έκανε κάτι τέτοιο. Η παγκόσμια κοινότητα χρειάζεται την Ευρωπη αγάμητη, κι αυτό ίσως δεν το σκέφτηκες. Χρειάζεται τον ποιλιτισμό της, η Ευρώπη είναι τα θεμέλια του κόσμου, όχι τα καύσιμα που μπορεί κάποιος επιτιθέμενος να της τα πάρει.

 

Για να απαντήσω λοιπόν σ'αύτό που λές νομίζω ότι όλη η Ευρώπη μπορεί να κυκλοφορεί ξεβράκωτη όσο θέλει αν της αρέσει και οι νταβατζήδες θα μας κλάσουν τ'αρχίδια, βλέπε καλύτερα, δεν θα κάνουν τίποτα.

 

3) Η σκηνή με τους Τούρκους αξιωματικούς να παραιτούνται δεν με πείθει με τίποτα.

Αυτό πάλι είναι προσωπική άποψη. Όμως αν ήσουν στη θέση τους, να φταίς εσύ για παγκόσμια σύρραξη, εν έτει 2007 επιτιθέμενος σε άοπλη χώρα της ΕΕ και ειδικά μετά που όλος ο κοσμος έχει στραμένα τα μάτια του πάνω σου, νομίζω ότι θα το έβλεπες διαφορετικά. Εδώ οι Άραβες κάνουν επιθέσεις αυτοκτονίας και πεθαίνουν με πολύ πιό αμφισβητούμενες ανταμοιβές. Στο διήγημα η παγκόσμια κοινότητα ανταμοίβει τον απλο Τούρκο πολίτη και οπλίτη. Αντίθετα, αν κάνει το άλλο, προφανώς θα καταλήξει πάλι νεκρός, με μεγάλη πιθανολόγηση, αφού κατα πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσει παγκόσμια σύρραξη. Οπότε;

 

 

Γενικά δέχομαι το κομβικό σου σημείο, και θα ήθελα πραγματικά να πειστώ πως μια παρόμοια ρομαντική εκδοχή θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, αλλά…δυστυχώς… ντεν.

 

Δυστυχώς για σένα εννοείς; Δυστυχώς δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος; Δεν μπορείς να "δείς" κάποια άλλη μορφή ειρήνης πέρα από την αναγκαστική μεταξύ τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων; Αν θέλεις μου λές.

 

Γιατί για μένα δεν είναι ύτε αποτελεί "ρομαντική εκδοχή". Είναι απλά το επόμενο επίπεδο εξέλιξης. Θα έρθει κάποια στιγμή. Προφανώς ενα παιδί του νηπιαγωγείου δεν μπορεί να καταλάβει πώς είναι δυνατόν οι άλλοι να γράφουν και να διαβάζουν. Με τον ίδιο τρόπο που εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν ενα πλάσμα που μουγκρίζει, χέζεται απάνω του, και δεν μπορεί να επικοινωνήσει, να μιλησει και να εκφράσει συναισθήαμτα κια σκέψεις. Μόλις το μωρό περάσει τον ένα χρόνο ζωής. Η επικοινωνία είναι σημαντική παράμετρος οποιασδήποτε ανθρωπινης δραστηριότητας οπότε εξελισσόμενοι επικοινωνιακά, εξελίσσουμε και τις διαδικασίες μας, τις επιδόσεις και αποδόσεις μας. Όποιος έχει προσπαθήσει να συννενοηθεί με ένα μωρό ξέρει τί εννοώ.

 

Τα μωρά παίζουν ξύλο μεταξύ τους, οι μεγάλοι μπορούν να συννενοηθούν. Αλίμονο αν τη πορεία αυτοκαταστροφής της ανθρωπότητας, δια της ολοένα μεγαλύτερης σύγκρουσης ή παράταξης στρατιωτικών δυνάμεων, την έβλεπα σαν μονόδρομο. Αυτο τότε θα ήταν ενα δυστυχως, για μένα τουλάχιστον. Όμως δεν το βλέω έτσι.

 

Τώρα αν είμαστε ακόμη νωρίς για το επόμενο επίπεδο, αυτό ειναι ενα άλλο θέμα, και παίρνει ίσως κάποια συζήτηση. Προσωπικά, για να το δώσω παραστατικά, νομίζω ότι είμαστε στην έκτη δημοτικού όμως νομίζουμε ακόμη ότι είμαστε μωρά πυ δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε παρα μόνο με τη βία.

Edited July 25, 2007 by Dune

[Namris]

Έσβησα δώδεκα σελίδες για χάρη του Φραπέ

Και πολύ καλά έκανες. Επειδή και εγώ συνέχεια : προσπαθώ να είμαι τυπικός στις υποχρεώσεις μου, εκνευρίζομαι με τον ωχαδελφισμό των άλλων όταν αυτός με επηρεάζει, θυμώνω με την επιμονή των πολιτικών να μας δουλεύουν ασύστολα και απροκάλυπτα, απογοητεύομαι με τον φιλοτομαρισμό των πολιτών να κοιτάνε μοναχά τον εαυτούλη τους, και ζηλεύω αφάνταστα τον αλληλοσεβασμό που υπάρχει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες, και ανάμεσα στους πολίτες μεταξύ τους), νιώθω απόλυτα τι σε ώθησε να το γράψεις.

 

Αυτό που λές είναι μάλλον προσωπική σου άποψη.

…

Αυτό πάλι είναι προσωπική άποψη.

Φυσικά και είναι προσωπική μου άποψη. Οτιδήποτε έχω γράψει για κάθε διήγημα, αποτελούν καθαρά, ολοκληρωτικά, αποκλειστικά προσωπικές μου απόψεις. Και καθένας έχει δικαίωμα είτε να συμφωνήσει, είτε να διαφωνήσει, είτε ακόμη και να τις θεωρήσει εξωφρενικά ηλίθιες.

Μπορεί να μην θεωρώ αληθοφανή διάφορα πράγματα (π.χ. πως σε περίπτωση δημοψηφίσματος οι Έλληνες θα δέχονταν ποτέ τον αφοπλισμό, την ύπαρξη Τούρκων αξιωματικών χωρίς ιμπεριαλιστικές τάσεις, κλπ), αλλά ελπίζω να μου αναγνωρίζεις το δικαίωμα να έχω την προσωπική μου άποψη, έστω και αν διαφωνώ μαζί σου. Μακάρι όλος ο πλανήτης να συμφωνεί με τις απόψεις σου, και να θεωρεί την αντίδραση μου σε αυτές λανθασμένη.

 

Τώρα αν είμαστε ακόμη νωρίς για το επόμενο επίπεδο, αυτό ειναι ενα άλλο θέμα,

Εδώ συμφωνούμε περισσότερο. Στο πολύ, πολύ, μα πάρα πολύ μακρινό μέλλον (όταν και οι οικογένειες των Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη εκλείψουν, να έχουμε πατήσει και γερά στην εποχή του Υδροχόου (κάπου στο 2100 φαντάζομαι)), θα μπορούσα να δω το σενάριό σου με μεγαλύτερη αληθοφάνεια.

 

 

Δυστυχώς για σένα εννοείς; Δυστυχώς δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος; Δεν μπορείς να "δείς" κάποια άλλη μορφή ειρήνης πέρα από την αναγκαστική μεταξύ τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων;

Το ότι διαφωνώ με τη προσέγγισή σου, δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι υποστηρίζω τη βία. Ανάλογα, το ότι στο διήγημά μου έβαλα έναν πιλότο να τα παίρνει στο κρανίο, δεν υποστηρίζω πως θα πρέπει οι πιλότοι να κάνουν του κεφαλιού τους.

 

Προσωπικά θα ήθελα τον κόσμο που περιγράφει ο Λένον στο Imagine, αλλά οι άνθρωποι δεν σκέφτονται όλοι έτσι. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν τους φέρεσαι με καλοσύνη το αναγνωρίζουν, και άλλοι που σε θεωρούνε θύμα έτοιμο για τη χειρότερη εκμετάλλευση. Δεν ξέρω αν είχα γράψει ξανά στο φόρουμ αυτό, μία ινδική ιστορία σχετικά με έναν άγιο και ένα φίδι. Αν ναι, ζητώ συγνώμη για την επανάληψη.

Ήτανε λέει ένα φίδι, στα πρόθυρα της μελαγχολίας, επειδή οι άνθρωποι το φοβόντουσαν και το μισούσαν, και κανείς δεν το πλησίαζε. Ένας άγιος είχε περάσει μια μέρα από δίπλα του, και το είδε που ήταν θλιμμένο, και το ρώτησε τι είχε. Το φίδι του είπε το πρόβλημα του, και ο άγιος απάντησε «αφού δαγκώνεις τους ανθρώπους, είναι λογικό να σε φοβούνται και να σε μισούνε». Το φίδι αποφάσισε να αλλάξει νοοτροπία, και σταμάτησε να δαγκώνει τους ανθρώπους. Με τον καιρό οι άνθρωποι το πήραν πρέφα πως το φίδι δεν δάγκωνε πλέον, και το άρχισαν στις κλωτσιές για να το εκδικηθούν. Και στη συνέχεια, όποτε το βλέπανε το κακομεταχειρίζονταν. Κάποια στιγμή ο άγιος πέρασε ξανά δίπλα από το φίδι, και το ρώτησε πως πήγαν τα πράγματα. Το φίδι λυπημένο του εξήγησε, πως από τότε που σταμάτησε να δαγκώνει κόσμο, το τρελάνανε στην καρπαζιά.

Και ο άγιος απάντησε : «σου είπα να μη δαγκώνεις, δεν σου είπα να μη σφυρίζεις».

[Guest Dune]

Φυσικά και είναι προσωπική μου άποψη...........

 

 

Τα περί προσωπικής άποψης τα είπα γιατί στο προηγούμενο ποστ σου γράφεις στα περί ξεβρακώματος και λές ότι "μπορεί αυτό να είναι άποψή σου" δηλαδή η δική μου άποψη. Διευκρίνησα δηλαδή ποιανού άποψη είναι τί

 

 

Μπορεί να μην θεωρώ αληθοφανή διάφορα πράγματα (π.χ. πως σε περίπτωση δημοψηφίσματος οι Έλληνες θα δέχονταν ποτέ τον αφοπλισμό, την ύπαρξη Τούρκων αξιωματικών χωρίς ιμπεριαλιστικές τάσεις, κλπ).........

Ας γινόταν αυτό το δημοψήφισμα, υποστηριζόμενο από προθυπουργό και οπως παρουσιάζεται, κι αν δεν το δέχονταν οι Έλληνες θα ήμασταν άξιοι της μοίρας μας. Όμως εκεί φτάσαμε;

Το άλλο ότι όλοι οι Τούρκοι αξιωματικοί θα ξεκινούσαν ευχαρίστως παγκόσμια σύρραξη κόντρα στην άποψη όλου του κόσμου την βρίσκω τραβηγμένη. Την έχεις υποστηρίξει αρκετές φορές και δεν καταλαβαίνω την βάση της. Δηλαδή ακόμη κι ένας ιμπεριαλιστής ορμάει για κάποιο λόγο δεν είναι μαλάκας. Αν το προσδοκώμενο είναι μόνο μία μούτζα από την παγκόσμια κοινότητα στην καλύτερη περίπτωση γιατί να το κάνει;

 

Μακάρι όλος ο πλανήτης να συμφωνεί με τις απόψεις σου, και να θεωρεί την αντίδραση μου σε αυτές λανθασμένη.

 

 

Η αντίδραση σου σ'αυτές είναι φυσιολογικη. Ακόμα κι εγώ φόβάμαι άν τα πράγματα θα γίνονταν έτσι ή αλλιώς. Η βεβαιότητα δεν υπάρχει μπροστά στο καινούργιο.Όμως οι πιθανότητες είναι υπέρ πρώτον και δεύτερο σίγουρα δεν θα ξέρουμε ποτέ άν δεν το δοκιμάσουμε.Στο κάτω κάτω πεθαίνουμε ήδη, αργά αργά. Όλος ο πλανήτης.

 

Εδώ συμφωνούμε περισσότερο. Στο πολύ, πολύ, μα πάρα πολύ μακρινό μέλλον (όταν και οι οικογένειες των Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη εκλείψουν, να έχουμε πατήσει και γερά στην εποχή του Υδροχόου (κάπου στο 2100 φαντάζομαι)), θα μπορούσα να δω το σενάριό σου με μεγαλύτερη αληθοφάνεια.

Δεκτό, με μία ένσταση. Δεν έχουμε πολλές πιθανότητες να φτάσουμε στο 2100. Και να ήταν μόνο η... φαγούρα που νοιώθουν χιλιάδες γεράκια με τα δάκτυλα στην σκανδάλη πανίσχυρων όπλων πάει καλά. Όμως είναι και η θερμοκρασία, είναι και η μόλυνση, και τα μεταλλαγμένα και και και ... Οπότε δεν υπάρχει αυτό το μακρινό μέλλον για να περιμένουμε να δούμε τότε το σενάριο με αληθοφάνεια. Εμείς πρέπει να το κάνουμε αλήθεια, αλλιώς η αλήθεια θα είναι ότι δεν τολμήσαμε.

 

Το ότι διαφωνώ με τη προσέγγισή σου, δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι υποστηρίζω τη βία. Ανάλογα, το ότι στο διήγημά μου έβαλα έναν πιλότο να τα παίρνει στο κρανίο, δεν υποστηρίζω πως θα πρέπει οι πιλότοι να κάνουν του κεφαλιού τους.

 

 

Αλίμονο. Εξ άλλου όπως σου είπα, ο τρόπος που προκύπτει η αλλαγή, πρέπει να είναι τέτοιος ώστε εφαρμοσμένος στο αυριανό σύστημα να μήν το καταρρίψει επίσης.

 

Προσωπικά θα ήθελα τον κόσμο που περιγράφει ο Λένον στο Imagine, αλλά οι άνθρωποι δεν σκέφτονται όλοι έτσι. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν τους φέρεσαι με καλοσύνη το αναγνωρίζουν, και άλλοι που σε θεωρούνε θύμα έτοιμο για τη χειρότερη εκμετάλλευση.

 

 

ΝΟμίζω ότι έχει γίνει μία παρεξήγηση μεγάλη. Ότι οι κακοί άνθρωποι είναι ηλίθιοι. Εγώ νομίζω το αντίθετο. Οπότε γιατί θα αφήσουν τον πλανήτη να πάει στράφι; Αυτόν που ζούνε και οι ίδιοι; Για να πάνε σε μία τρύπα 150 μέτρα κάτω από τη γή ή στο Δέλτα του Κενταύρου να κάνουν τους μαλάκες; Δεν στέκει. Η αλλαγή δεν θα έρθει για την καλοσύνη. Για το συμφέρον το δικο τους θα γίνει πρίν απ'όλα. Όμως ο κίνδυνος ελοχεύει στο ότι νομίζουν, ΄μέσα στην υποτιθέμενη ανωτερότητά τους, ότι πάνα υπάρχουν περιθώρια. Ή ότι τα ξέρουν αυτοί καλύτερα απ'όλους. Όμως δεν λαμβάνουν υπ'όψη τους, στο ενεργειακό θέμα π.χ. ότι είναι πιθανότατο να μήν κρίνουν σωστά. Γιατί είναι τυφλωμένοι από τα κέρδη. Όσο λιγοστεύει το πετρέλαιο τα κερδη φυσικά μεγαλώνουν. Η τιμή θα παίρνει την ανηφόρα. Εκτός; Εκτός άν αντικατασταθεί από ανανεώσιμες. Πότε είναι η χρησή τομή γι'αυτό; Την ξέρουν αυτοί; Είναι πιθανό να γίνει εκεί το λάθος, απλούστατα γιατί από τώρα κι ύστερα το πετρέλαιο θα βγάζει τρελά λεφτά. Εκεί πάνω, μπορεί να χάσουν το μπούσουλα όμως θα συμβεί κατα λάθος δεν είναι ότι είναι μαλάκες θα τα γαμήσουν ολα και τάχα ύστερα έχουν κάποια λύση στο φεγγάρι. Αυτοί οι άνθρωποι περνάνε καλύτερα από όλους μας στη γή. Δεν θέλουν να πάνε ούτε σε υπόγεια καταφύγια ούτε στο φεγγάρι.

Edited July 25, 2007 by Dune

[Naroualis]

Με κίνδυνο να γίνω κακιά, μήπως θα έπρεπε ν' ανοίξουμε ένα άλλο τόπικ για την ανάπτυξη των πολιτικών μας θεωριών; Νομίζω ότι έχουμε κάπως ξεφύγει από τα σχόλια στις ιστορίες που γράψαμε. Όχι ότι είναι και σπαμ βέβαια, αλλά το κάθετι πρέπει να γίνεται στον τόπο και το χρόνο του.

[Guest Dune]

Με κίνδυνο να γίνω κακιά, μήπως θα έπρεπε ν' ανοίξουμε ένα άλλο τόπικ για την ανάπτυξη των πολιτικών μας θεωριών; Νομίζω ότι έχουμε κάπως ξεφύγει από τα σχόλια στις ιστορίες που γράψαμε. Όχι ότι είναι και σπαμ βέβαια, αλλά το κάθετι πρέπει να γίνεται στον τόπο και το χρόνο του.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Γι'αυτό Namris, ή όποιος άλλος θέλει, ας ανοίξει ένα θέμα "Πόλεμος ή Ειρήνη;" και ύστερα μπορούμε να πάμε το Γεράκι-3 και την Αλλαγή μου να κονταροκτυπηθούν εκεί. Μπορούμε να παραθέσουμε και τα κείμενα για οσους δεν έχουν τυχόν παρακολουθήσει το διαγωνισμό.

 

Εγώ δεν το ανοίγω γιατί φοβάμαι ότι μόνο εμένα απασχολεί αυτό το ερώτημα οπότε γιατί να σας κουράζω; Όμως υπόσχομαι να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις αν κάποιος άλλος ανοίξει το τοπικ.

[Darkchilde]

To topic που προτείνεται, παρακαλώ να ανοιχτεί στην "Γενική Συζήτηση". Και ελπίζω ότι εαν το ανοίξετε και αρχίσετε να γράφετε να μην αρχίσετε τα flames. Εαν αρχίσουν flames θα κλείσει το Topic χωρίς άλλη κουβέντα ή προειδοποίηση.

[Namris]

Νομίζω πως εμμέσως πλην σαφώς έχω ξεκαθαρίσει πως δεν νιώθω καμιά απολύτως ανάγκη να πείσω κανέναν για τις απόψεις μου.

Με την αποστολή του διηγήματος και της κριτικής, θεωρώ ότι έχει ολοκληρωθεί ο ρόλος μου στο συγκεκριμένο διαγωνισμό και δεν σκοπεύω να τον επεκτείνω σε άλλα topics.

Λυπάμαι που στερώ από τον Dune την ευκαιρεία ενός καλού κονταροχτυπήματος.

[nikosal]

Dino, μόλις διάβασα το διήγημά σου (καθυστερημένος... συγνώμη... θα επανέλθω και για τους υπόλοιπους) και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά, καθώς και ότι ιστορικά στέκει. Πράγματι, μια τέτοια εικόνα με την Κρήτη να αποτελεί μέρος της Βρετ. Αυτοκρατορίας, την υπόλοιπη Ελλάδα στα χέρια της Γερμανίας, τους Έλληνες πειθαρχημένους κλπ. ναι, στέκει. Και είναι βασικό κατά τη γνώμη μου να στέκει "ιστορικά" η λογοτεχνία της εναλλακτικής ιστορίας. Μου άρεσε επίσης αρκετά το φλας-μπακ, όπως και η εικόνα της εξόδου στην παραλία, όπου αγκαλιάζονται και ξαφνικά φωνάζουν χάιλ χίτλερ. Κάπου θυμάμαι να σχολιάστηκε και το αν μπορούσαν να πάνε με μια βάρκα στην Πελοπόννησο, ναι, ασφαλώς και μπορούσαν, ας είχαν μόνο μικρή πιθανότητα να επιβιώσουν, πάντως είναι δυνατό και έχουν ξαναγίνει δέκα φορές μεγαλύτερα ταξίδια με βάρκα. Άλλοι δε, έφυγαν από τη Μακρόνησο και τα Γιούρα κολυμπώντας... Πάντως όχι μόνο στέκει αυτό (αναφέρεις και την Κούβα, σωστά) αλλά γενικότερα είναι φανερό ότι έχεις επηρεαστεί από τους πρόσφυγες της Κούβας (αυτό φαίνεται και από τον κανονισμό που εξηγείς, ότι δηλαδή αν κατέβουν στη στεριά έχουν δικαίωμα σε άσυλο. Κάτι που ισχύει στις ακτές των ΗΠΑ και προφανώς το γνωρίζεις).

 

Κάποιες παρατήρηση για τη γραφή σου. Πάμε ενδεικτικά στην αρχή:

 

Το ιατρείο διέθετε μια υπέροχη θέα της Ακρόπολης. Μπορούσε από εδώ να δει άνετα τις προετοιμασίες για την Πρωτοχρονιά του Millenium. Τεράστιοι γερανοί σήκωναν τα μεγάλα μαύρα μηχανήματα για τον βράχο, για να συναρμολογηθούν εκεί, για την έκπληξη της βραδιάς. Είχε διαρρεύσει πως ήταν ένα σύστημα λέιζερ και πως το Φαέθων σε τροχιά πάνω από την Ελλάδα θα έπαιζε κάποιο ρόλο, κανείς όμως δεν μπορούσε να μαντέψει ακόμα το τελικό αποτέλεσμα.

 

Ο γιατρός μπήκε στο γραφείο από πίσω του, επαναφέροντας τον δημοσιογράφο στο δέος της ημέρας. Ο κύριος Σταυρακάκης άφησε τον δίσκο με το τσάι στο τραπεζάκι ανάμεσα τους και κάθισε στην καρέκλα απέναντι του.

«Επιτρέψτε μου να το πω, κύριε Σταυρακάκη, είμαι δέκα χρόνια στο επάγγελμα, δεν μπορώ να πιστέψω πως εσείς μου σερβίρετε τσάι…»

«Αφού λείπει η Αλίκη, τι να έκανα; Και να με αποκαλείς Άρη.»

«Θα το προσπαθήσω.»

 

Μια υπέροχη θέα: Με ενοχλεί η ελληνική πατέντα της διάχυτης χρήσης του "μια", "ένας". Θα ήταν πολύ καλύτερο, το λιτότερο "Το ιατρείο διέθετε υπέροχη θέα της Ακρόπολης".

 

"(...) για τον βράχο, για να συναρμολογηθούν εκεί, για την έκπληξη της βραδιάς", τρία "για" στη σειρά που ακούγονται πολύ άσχημα.

 

"Ο γιατρός μπήκε στο γραφείο από πίσω του, επαναφέροντας τον δημοσιογράφο στο δέος της ημέρας. Ο κύριος Σταυρακάκης άφησε τον δίσκο με το τσάι στο τραπεζάκι ανάμεσα τους και κάθισε στην καρέκλα απέναντι του". Εδώ νομίζω ο αναγνώστης χάνεται. Ο γιατρός μπήκε στο γραφείο πίσω του, γιατί; Πότε μας λες ότι ο δημοσιογράφος μπήκε στο γραφείο πρώτος; Γιατί ο δημοσιογράφος επαναφέρεται στο δέος της ημέρας; Πρόταση που δεν κατανοώ. Πιο σοβαρό: Ακολούθως, ο κ. Σταυρακάκης άφησε το δίσκο στο τραπέζι ανάμεσά τους (...) εδώ μας μπερδεύεις για τα καλά, νομίζουμε προς στιγμή πως υπάρχει και τρίτο πρόσωπο, αλλά ο γιατρός είναι ο Σταυρακάκης και τα πρόσωπα είναι δύο.

 

Ακόμα, λίγο μετά η φράση: "(...) τρεις πολύ γνωστοί μας σήμερα νέοι" -ξεπερνώ το ορθογραφικό "πολλοί" που απλά μας μπερδεύει λίγο παραπάνω- είναι λογοτεχνικά αποδεκτή. Έκανα ένα τεστ, την κατάλαβαν όσοι ρώτησα. Ωστόσο, φαίνεται να είναι "σήμερα νέοι" και θα μπορούσε να έχει γραφεί "Το καλοκαίρι του 1965, τρεις νέοι, πολύ γνωστοί μας σήμερα (...)".

[Nienor]

Το λοιπόν, τα διάβασα. Έχω να σας πω ότι είμαι με τον PiKei, συμφωνώ απολύτως. Δε βρήκα κανένα από τα κείμενα "κακό" και πέρασα κι εγώ μια χαρά. Τώρα πάλι, δεν έχω διαβάσει τίποτα παρόμοιο, δεν είμαι εξοικιωμενη με το θέμα, όμως πέρασα μια χαρά και κατάλαβα και μια χαρά τι γινότανε (εντάξει οκ εκτός από το αν είναι όντως στην Αθήνα και που ξεδιπλώνεται η σβάστιγκα αλλά δεν έχει καμία σχέση αυτό). Κι αν κατάλαβα το χαβαλέ/προβληματισμό τους εγώ, που είμαι γνωστή ανιστόρητη, υποθέτω πως τα κείμενα είναι χαριτωμένα. Ιδιαίτερα όταν το προσπάθησα και δεν κατάφερα να βγάλω κάτι της προκοπής, οπότε ξέρω και πως θέλει αρκετό κόπο.

 

Προς το παρόν έχω διαβάσει μόνο τα πέντε που συμμετέχουν για να μην επηρεαστώ από τα άλλα. Μεταξύ τους διάλλεξα του Ντίνου, ίσως για τους γνωστούς δικούς μου λόγους: είναι περισσότερο παραμύθι από τα άλλα, όμως το θεωρώ και κάπου πιο ολοκληρωμένο, πιο πλήρες ας πούμε. Με άφησε με λιγότερα κενά και μου άρεσε πάρα πολύ το όλο κόνσεπτ επάνω στη βάρκα. Ξενέρωσα απίστευτα με το τζουμποξ στην ταβέρνα και, παρόλο που υποθέτω πως ήταν εκεί για να ξενερώσω βασικά, ήθελα να το πατάξω!

 

Το επόμενο που μου άρεσε ήταν της Ευθυμίας. Από τη μία δεν το θεωρώ μεν ιστορία, δεν το θεωρώ δηλαδή πλήρη αφήγηση κάποιων γεγονότων με αρχή μέση και τέλος, πράγμα που πάντα κερδίζει πόντους στην ανάγνωση και κυρίως στην πρώτη εντύπωση, όμως μου αρέσει εκείνος ο λεπτός χειρισμός με τον οποίο είναι γραμμένο και μου αρέσει η ιδέα της κυριαρχίας της ελληνικής γλώσσας πολύ.

 

Ύστερα από αυτά τα δύο δεν έχω προτιμήσεις, τα άλλα τρία χμμμ.... μάλλον το ίδιο μου άρεσαν, έτσι κι αλλιώς δεν ήταν να κάνω κατάταξη άρα δεν το έχω σκεφτεί κι όλας, οπότε αγνοήστε τη σειρά με την οποία σας τα λέω, παρακαλώ.

 

Οι φραπέδες του Γιάννη. Εγώ αυτό το κειμενάκι το αντιλαμβάνομαι ως εξής: σαν ένα μέρος ενός κεντήματος, βελονάκι για την ακρίβεια, όπου (κι αν ξέρετε από βελονάκι ) έχεις συλλάβει και έχεις σκεφτεί καλά την κεντρική ιδέα, την έχεις στριφογυρίσει στο μυαλό σου και την ξεκίνησες για τη δώσεις. Ύστερα χμμμ.... χτύπησε το τηλέφωνο, το ακούμπησες δίπλα σου κι είναι έτοιμη μόνο μια μικρή ακρούλα από το θέμα του κεντήματος. Πάντως, είναι μέρος ενός κεντήματος αυτό που έχεις κάνει, παρόλο που μου φαίνεται πολύ πολύ μικρούλι μέρος του.

 

Ο κύριος Παπανδρέου του Dune. Χμμμ.... εδώ δεν έχω να σου πω και πολλά μίστερ, γιατί δεν ξέρω πολλά. Ή απλά έχεις αλλάξει τόσα οπότε και δε μου θυμίζει σχεδόν τίποτα το όλο. Δε μπορώ να συνδέσω κομματάκια με κομματάκια της αλήθειας για να γίνει ο χαβαλές, αυτό εννοώ πάνω κάτω. Το κείμενο ήταν μεγάλο και θεωρώ πως κάπου μέσα σε αυτό έχασες το ενδιαφέρον που ίσως να είχε μια συντομότερη αφήγηση. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που φταίει αληθινά στο κείμενο, ίσως για μένα προσωπικά να είναι το ότι δεν ξέρω και πολλά, αν και από την άλλη ούτε και για τους ποιητές ξέρω αλλά της Naroualis την ιστορία την έφαγα μια χαρά. Τη δικιά σου δεν την "τρώω" και δεν είμαι σίγουρη πως φταίει ο τρόπος με τον οποίο την σερβίρεις (γιατί θεωρώ το ύφος με το οποίο γράφεις αρτιότατο και πάρα πολύ καλό) ή η ίδια η αφήγηση των γεγονότων.

 

Και φτάσαμε στους άντρες που γεννάνε... δε μπορώ να πω και πολλά εδώ. Θα μπορούσα να πω για τα εκτός θέματος κτλ, αν και δεν είμαι απόλυτα σίγουρη πως ξέρω και τι ακριβώς είναι εντός, αλλά δεν είναι αυτό που με ξενίζει. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι αυτό το στερεότυπο που φτιάχνεις για την αντρική σκέψη δεν απέχει τόσο πολύ όσο νομίζεις από τη γυναικεία. Δεν εννοώ ότι δεν το κάνεις καλά, κάθε άλλο και με πείθεις μέχρι το τέλος κι είναι οκ η ανατροπή σου κι όλα. Απλά είναι όλα εξωτερικά, όλα στη φόρα. Πολύ στη φόρα για το γούστο μου κι όχι τόσο έντεχνα δοσμένα ώστε να παραβλέψω το γούστο μου. Παρόλο που πέρασα κι εγώ καλά διαβάζοντας το, πιστεύω πως είναι ένα κείμενο που θέλει πολύ δουλειά.

 

 

Έχω να πω άλλα δυο πραγματάκια πριν να κλείσω το ποστ:

α) Θεωρούσα πριν αρχίσω να τα διαβάζω πως το να αλλάξεις την ιστορία, με λεπτούς χειρισμούς, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ίσως από την άλλη μου φάνηκε τόσο δύσκολο επειδή καταπιάστηκα με τη Σμύρνη κι επειδή έτσι κι αλλιώς τα πράγματα είναι αμφίβολα ακόμα κι ως προς το τι πραγματικά έγινε, πόσο μάλλον για το τι θα γινόταν αν... κτλ Πάντως, αφού τα διάβαζα, αισθάνομαι λίγο χαζή για τις αναζητήσεις που τελικά δεν έγραψα επειδή μου φάνηκαν ιερόσυλες-ηλίθιες-ελαφριές σε πράγματα βαριά. Αισθάνθηκα πως κάπου μερικά πράγματα αν είναι να τα πιάσεις στο στόμα σου, πρέπει τουλάχιστον να ξέρεις καλά και πως δε μπορώ να το μειώσω με τις γνώσεις που μου λείπουν. Αηδίες! Διάβασα τα δικά σας κι έχω αλλάξει γνώμη: όχι, να τα πιάνεις στο στόμα σου και να τα πιάνεις ελαφριά, γιατί μπορεί κάποιος να τσιμπήσει (εγώ ας πούμε) και διαβάζοντας το ελαφρύ σου κείμενο που μιλάει για βαριά πράγματα να ξεστραβωθεί και να το ψάξει να δει τι σκατ.. έγινε αλήθεια. Και τώρα που εξηγήθηκα....

β) Darky, τρελαίνομαι για τα κείμενά σου. Κάτσε και ξαναγράψτο κάποια στιγμή σε παρακαλώ. Ξέρω πως είναι να χάνεις σχεδόν ολόκληρο κείμενο και ξέρω πως είναι φρικτό γιατί όλο νομίζεις πως εκείνο που έχασες ήταν καλύτερο από αυτό που γράφεις τώρα. Όμως έχεις ήδη έναν αναγνώστη να σε περιμένει ;)

 

 

Για τα δύο κείμενα που δεν έχω διαβάσει θα επανέλθω

[Guest Dune]

Ο κύριος Παπανδρέου του Dune. Χμμμ.... εδώ δεν έχω να σου πω και πολλά μίστερ.............Τη δικιά σου δεν την "τρώω".........

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

....δεν είμαι σίγουρη πως φταίει ο τρόπος με τον οποίο την σερβίρεις (γιατί θεωρώ το ύφος με το οποίο γράφεις αρτιότατο και πάρα πολύ καλό)........

 

Αυτό νοιώθω πολύ κολακευμένος που το δήλωσαν όλοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπό. Ωστόσο είναι προφανές πως βαθμολογήθηκα παραδόξως με το πόσο έπειθε υποτιθεται η ιστορία μου. Λές και οι ιστορίες των αλλων έπεισαν οποιονδήποτε

Edited July 29, 2007 by Dune

[Nienor]

QUOTE(Nienor @ Jul 28 2007, 07:49 PM) *

Ο κύριος Παπανδρέου του Dune. Χμμμ.... εδώ δεν έχω να σου πω και πολλά μίστερ.............Τη δικιά σου δεν την "τρώω".........

 

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Αν είναι κάτι σαν ερώτηση του στυλ "τι εννοείς, γιατί και τα δύο μαζί δε βγάζουν νόημα?" εννοώ πως δε μπήκα ποτέ στη θέση του, πως δε με ένοιαζε γιατί και πως, πως τη διάβαζα αδιάφορα και δε συνδέθηκα πουθενά, παρόλο που η γραφή της είναι σωστή σε όλο το μήκος της και δεν έχει ασχήμιες και λάθη. Για να σου δώσω κι ένα παράδειγμα: διαβάζεις ένα βιβλίο το οποίο μιλάει για ένα πλανήτη που είναι ολόκληρος μέσα σε ένα θόλο, όπου διατηρείται η αναγκαία ατμόσφαιρα για να ζουν οι άνθρωποι και να υπάρχει αέρας. Όμορφα. Ιδέα δεν έχω αν θα ήταν ποτέ εφικτό, ούτε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ίσως ήταν, ούτε αν έχει γίνει ποτέ πείραμα για κάτι τέτοιο σε μικρότερη κλίμακα. Ιδέα δεν έχω πραγματικά. Το αν "τρώω" την ιδέα ή όχι δεν έχει να κάνει με τις γνώσεις μου ούτε με το πόσο αληθοφανές μπορεί να είναι, έχει να κάνει μόνο με το πως μου το σερβίρει ο συγγραφέας και με το αν καταφέρνει να με πάρει από το χέρι και να με ταξιδέψει μαζί του. Ταύτα.

 

Αν δεν σε έχω καλύψει, πρέπει να μου το πεις μιλητά το τι θες να πεις γιατί την νοηματική δεν την πολυπιάνω ;)

[Guest Dune]

Αν δεν σε έχω καλύψει, πρέπει να μου το πεις μιλητά το τι θες να πεις γιατί την νοηματική δεν την πολυπιάνω ;)

 

Κανείς δεν έθιξε το γουστο σας στο φαγητό γλυκιά μου δεσποινίς, τί τρώτε και τί δεν τρώτε. Γούστο σας είναι να τρώτε ότι σας αρέσει και για όποιο λόγο σας αρέσει. Αλλωστε έτσι δεν συμβαίνει πάντα με οτιδήποτε αποφασίζει να φάει οποιοσδήποτε;

 

Τα θαυμαστικά δεν είναι νοηματική, αφορούν το πόσο εντυπωσιάστηκα από τις εκφράσεις σας και νομίζω ότι ήταν αρκετά για να το δείξουν.

Όπως "μίστερ" σαν να έχουμε περάσει μαζί κανένα αποτυχημένο one night stand ή αν "τρώτε" αυτά που "σας σερβίρω". Δεκα τόνους μαγκιά. Κάνετε και καράτε;

[Nienor]

Dune, δεν είχα κανένα σκοπό να σας προσβάλω. Το "μίστερ" για μένα είναι απλά μια φιλική προσφώνηση. Έτσι απευθύνομαι σε όλους. Μπορώ να σας απευθύνομαι και στον πληθυντικό αν θέλετε ή και καθόλου, για να μη σας θίγω με κανένα τρόπο. Για την ακρίβεια, δε νομίζω πως θα δοκιμάσω να σχολιάσω τίποτα δικό σας ξανά, μιας και φαίνεται αδύνατο το να συνενοηθούμε. Παρακαλώ εάν έχετε άλλες αντιρήσεις ή οτιδήποτε να συζητήσουμε που δεν αφορά και τους άλλους, να μου το στείλετε σε πμ για να μην παρακωλύουμε τη λειτουργία του τόπικ αυτού. Ευχαριστώ.

[Guest Dune]

Dune, δεν είχα κανένα σκοπό να σας προσβάλω.

 

Είχες σκοπό να με προσβάλεις και συνεχίζεις δυστυχώς να το κάνεις. Και δεν λέω για το από κάτω στο οποίο κι εγώ απλά σχόλιασα το στύλ

Το "μίστερ" για μένα είναι απλά μια φιλική προσφώνηση. Έτσι απευθύνομαι σε όλους.

Θα χαρώ να σε θεωρήσω φίλη και να θεωρώ τις προσφωνήσεις σου αντιστοίχως φιλικές, όμως αλήθεια δεν είναι λίγο νωρίς για κάτι τέτοιο;

 

 

Μπορώ να σας απευθύνομαι και στον πληθυντικό αν θέλετε ή και καθόλου, για να μη σας θίγω με κανένα τρόπο.

 

 

Δηλαδη ο πληθυντικός αρκεί για να μήν θιχτεί κάποιος. Όπως ας πουμε "μιλάτε καλά την νοηματική, δεν έτυχε να μάθετε γράμματα;"

 

 

Για την ακρίβεια, δε νομίζω πως θα δοκιμάσω να σχολιάσω τίποτα δικό σας ξανά, μιας και φαίνεται αδύνατο το να συνενοηθούμε.

Εκτός το οτι μιλάω την νοηματική, έχω και αδυναμία συνεννόησης; Θα προτιμούσα να συνεχίσεις να σχολιάζεις όλα τα γραπτά μου, όπως κάθε άλλος, αρκεί να το κάνεις χωρίς αυτή την ανεξήγητη διάθεση κόντρας.

 

Παρακαλώ εάν έχετε άλλες αντιρήσεις ή οτιδήποτε να συζητήσουμε που δεν αφορά και τους άλλους,

 

Από το πρώτο μου σχόλιο στο σχολιασμό σου για το διαγωνισμό Νιένορ, γράφω σχετικά με το διαγωνισμό και σχολιάζω τα σχόλια του διαγωνισμού. Όμως ούτε αυτό πρέπει να το πάρω σαν προσβολή, οτι η άποψή μου, δεν πρέπει να αφορά τους άλλους. Γιατί Νιένορ; Επειδή δεν έγραψα μία αστεία ιστοριούλα;

 

 

να μου το στείλετε σε πμ για να μην παρακωλύουμε τη λειτουργία του τόπικ αυτού.

 

Ούτε αυτό είναι προσβολή, οτι δηλαδή είμαι σπαμερ παρακωλύω λειτουργία κλπ. Μου φάνηκε ότι το είπες έτσι, αλλά δεν είναι έτσι σωστά; Πρόκειται προφανώς για παρεξήγηση επειδή δεν είμαι υποτίθεται σε θέση να συννενοηθώ, αφού χρησιμοποιώ και τη νοηματική .

 

Δεν απάντησα με ΡΜ γιατί και το δικο σου μύνημα με όλα τα παραπάνω έπρεπε να είναι κανονικά σε ΡΜ. Κανένα από τα παραπάνω σχόλια σου δεν έχει την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ σχέση με το θέμα του τοπικ. Ωστόσο δεν θα δώσω συνέχεια ούτε εδώ ούτε αλλού. Καταλαβαίνεις υποθέτω ότι δεν μπορούσα σε ολες αυτές τις προσβολές, να μήν απαντήσω δημόσια και όχι σε ΡΜ, αφού δημόσια ελέχθησαν. Ασχετο άν καλυφθηκαν με το πεπλο του εμέσου, ή της ειρωνικής φιλικότητας. Όλοι εδώ είμαστε πανέξυπνοι, όπως και εσύ, και συνέλαβαν τα παραπάνω ακριβώς όπως θα ήθελες να τα συλλάβουν. Αποκρυπτογραφόντας λοιπόν τις προσβολές σου, σου απαντησα δημοσίως οχι για να προσβάλλω με τη σειρά μου εσένα, αλλά για την περίπτωση, ύστερα από τα γραφόμενα σου, εστω και ελάχιστοι να έχουν αμφιβολίες για το κατα πόσο συννενοούμαι και φυσικά για να μήν τυχόν πιστεύουν ότι μιλάω μόνο την νοηματική.

 

 

Τέλος πρέπει πάλι δημοσίως να πώ κάτι. Ότι δεν σε γνωρίζω και οτι δεν είχαμε κανένα παρε δώσε. Γιατί τα ποστ σου αποπνέουν αυτή την αίσθηση, σαν να είχαμε κάποια παρε δώσε των οποίων αυτή η επιθετική είναι τάχα συνέχεια. Βέβαια, ύστερα απ'όλα τα παραπάνω που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν στους άλλους απορίες σχετικά με μένα έχω κι εγώ μία απορία σχετικά με σένα. Είσαι μία όμορφη γυναίκα όπως βλεπω από την φωτογραφία σου και σκεπτόμενη αφού γράφεις, και έξυπνη, αν κρίνω απο τις μανούβρες που χρησιμοποιείς. Γιατί αυτό το στύλ; Γιατί ειδικά εμένα στο στόχαστρο; Αυτό άν θέλεις μπορείς να μου το απαντήσεις σε ΡΜ. Εγώ, οπως είπα και προηγουμένως δεν πρόκειται να δώσω συνέχεια.

[nikosal]

Καλημέρα, χτες δεν μπορούσα να μπω για πολλές - πολλές ώρες, μάλλον το πρόβλημα ήταν γενικό. Για αυτό, αλλά και για το γεγονός ότι περιμένουμε 3-4 ψήφους ακόμα, να παρατείνουμε ως την Τετάρτη το βράδυ την ψηφοφορία. Τα σχόλια είναι αορίστου χρόνου.

 

Μια παρατήρηση: Παροτρύνουμε πάντα τα μέλη να κάνουν ελεύθερα κριτική. Σχολιάζουμε το έργο των άλλων χωρίς επιφυλάξεις, όσο πιο επαγγελματικά επιτρέπει η εμπειρία μας, τηρώντας φυσικά τους αυτονόητους κανόνες ευγένειας και δεοντολογίας. Είναι επίσης θεμιτό, επειδή είμαστε φόρουμ και όχι περιοδικό (σε ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα, ο "θιγόμενος" από την κριτική ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας κλπ. ποτέ δεν θα έστελνε επιστολή - απάντηση στην κριτική που δέχτηκε) να συζητάμε τα σχόλια που δεχτήκαμε. Αποφεύγουμε όμως τα συνεχή μηνύματα με ανταπαντήσεις σε κάθε σημείο που διαφωνούμε για την κριτική που δεχτήκαμε, όπως αποφεύγουμε -έτσι εκτιμώ, είναι πιο πολύ ζήτημα ύφους παρά κανόνας- και την έντονη υπεράσπιση του έργου μας. Να διευκρινίσουμε κάτι που δεν κατάλαβε ο κριτής μας, ε βέβαια, αυτό είναι απαραίτητο (όπως πχ. έκανε ο Αραχνίδα και άλλοι). Τα λέω αυτά γιατί νομίζω ότι σε κάποια σημεία η κουβέντα ξέφυγε, πήρε αρνητικά χαρακτηριστικά, εξελίχθηκε άκομψα. [Edit: Φαίνεται πως όσο έγραφα αυτό το μήνυμα, η συζήτηση ξέφυγε ακόμα περισσότερο. Χαλαρώστε. Κάνουμε συζήτηση, όχι βήμα προς βήμα απάντηση για να αποστομώνουμε το συνομιλητή μας. Αυτού του είδους τα μηνύματα και η έλλειψη κατανόησης και αποδοχής του άλλου δεν έχουν θέση στη βιβλιοθήκη].

 

Τώρα, κριτική στον Ντιουν, που πρόλαβα να τελειώσω χτες το βράδυ. Ενδιαφέρον το θέμα σου. Ο Αντρέας που έκανε τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή του και στην πολιτική του. Το διάβασα με ενδιαφέρον, ιδιαίτερα το δεύτερο μέρος. Και ναι, έχεις δίκιο, ήταν ικανός για κάτι τέτοιο. Ήταν άνθρωπος που έβλεπε μπροστά. Δεν εισήγαγε μικρές αλλαγές το 1981-1985, έστω και αν η χρονική απόσταση μας κάνει να τις ξεχνάμε. Οι νεότεροι, που τον έζησαν στη δεκαετία του '90 έχουν κάθε δικαίωμα να μην το κατανοούν αυτό. Αλλά εγώ που το 1981 ήμουν ήδη έφηβος, δεν ξεχνώ ότι πριν γίνει πρωθυπουργός ζούσαμε σε μια χώρα με "φακέλους" στην ασφάλεια, με στρατιωτικό τηλεοπτικό κανάλι, σε μια χώρα που δεν προβλεπόταν ο πολιτικός γάμος, που ο αστυνομικός είχε εξουσία και κύρος, που ο απατημένος σύζυγος έτρεχε το ζευγάρι που έπιασε στα πράσα στην αστυνομία γυμνό, γιατί η μοιχεία ήταν... ποινικό αδίκημα, σε μια χώρα που η έκτρωση ήταν παράνομη, για να περιοριστώ στις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές. Με δυο λόγια ζούσαμε σε μια Ελλάδα, που για τα δεδομένα της Ευρώπης ήταν περίπου... 1950.

Αλλά: Διαφωνώ με το έντονο ύφος του διηγήματός σου. Είσαι συγγραφέας, όχι δημοσιογράφος. Κατά τη γνώμη μου, κακώς μπαίνεις τόσο "ψυχωμένα" στο θέμα σου. Ο Αντρέας, η ερωμένη, ο Τσοχατζό κλπ., όλοι εμφανίζονται στο διήγημα με τους χειρότερους όρους. Τα πάμπερς είναι αληθινά, για σένα, και ας αποδείχτηκε το αντίθετο, οι πάντες γύρω του για σένα πάλι είναι λαμόγια με μασέλες, η ερωμένη είναι η ενσάρκωση του απόλυτου κακού και μάλιστα παίζει τόσο μα τόσο σοβαρό ρόλο στην καταστροφική, όπως τη θέτεις πορεία, του Αντρέα σαν να ήταν υπεράνω των κοινωνικών συνθηκών. [Αλλά γιατί; Τουλάχιστον αν μπορώ να παραδεχτώ κάτι θετικό στον Αντρέα της δεκαετίας του '90, είναι ότι άφησε κατά μέρος τις συμβάσεις της θέσης και της ηλικίας του, χώρισε τη γυναίκα του και παντρεύτηκε εκείνη που είχε ερωτευτεί. Με γεια του, με χαρά του.]

Πολιτικά λοιπόν, και ιστορικά, το διήγημα εκτιμώ ότι στέκει. Έστω και αρκετά ιδεαλιστικά. Έστω και αν εγώ δεν θα έβαζα τους Τούρκους αξιωματικούς να παραιτούνται μαζικά (όχι γιατί είναι Τούρκοι, αλλά γιατί είναι στρατιωτικοί) ενώ αντίθετα θα επικεντρωνόμουν στην πίεση της ΕΕ. Πάντως στέκει. Είναι και καλογραμμένο, με αρκετές ωστόσο ενστάσεις στο ύφος και το μέγεθος. Συμπερασματικά: Έχω ενστάσεις α) για την ψυχωμένη, έντονη τοποθέτηση του συγγραφέα, που σε στιγμές ενοχλεί β) για το βάρος στα πρόσωπα, παρά στις συνθήκες, γ) γιατί εκτιμώ ότι θα μπορούσε να είναι αν όχι το μισό, τουλάχιστον να έχει περικοπεί αρκετά, να είναι πιο λιτό, πιο ευανάγνωστο.

Edited July 30, 2007 by nikosal

[Guest Dune]

αν μπορώ να παραδεχτώ κάτι θετικό στον Αντρέα της δεκαετίας του '90, είναι ότι άφησε κατά μέρος τις συμβάσεις της θέσης και της ηλικίας του, χώρισε τη γυναίκα του και παντρεύτηκε εκείνη που είχε ερωτευτεί.

 

 

Επιτέλους ! Το ειπε κάποιος ! Ο Αντρέας (στην πραγματικότητα και όχι στο διήγημα μου) προφανώς διάλεξε να αφήσει πίσω του τις πιό "ευκολες" συμβάσεις από όσες θα μπορούσε να αλλάξει. Κάθε ενας στην ηλικία του μπορει να κάνει αυτο που έκανε, είναι τόσο φυσικό όσο και το μήλο κάτω από τη μηλιά. Το να χωρίσει την Μαργαρίτα και να παντρευτεί την Ελλάδα , θα ήταν αυτό που ελάχιστοι θα τολμούσαν να κάνουν. Και γι'αυτό θα του χάριζε τη δόξα.

 

Ακόμη και για το φιάσκο (όπως εξελίχτηκε τελικά) με την Δ.Λιάνη, ο λαός κατηγορεί εκείνη. Είναι δυνατόν να το δεχτούμε έτσι; Ακόμη κι αυτό το φροντισε ο Αντρέας, να μήν φταίει ούτε γι'αυτό. Αν αντί για τη Δήμητρα διάλεγε μία πανέμορφη, και διάσημη πάλι νεαρά; Τοτε δεν θα ήταν τόσο εύκολο να φταίει εκείνη. Όμως άμα δεν φταίς για τίποτα τότε δεν δοξάζεσαι και για τίποτα.

 

Το διήγημα μου κάθε φορά που θα το διαβάζεις, θα ανακαλύπτεις και μία ακόμη αλήθεια να είναι κρυμμένη μέσα στις γραμμές. Η έντονη γραφή είναι μόνο για να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και περισσότερο έντονα ερωτηματικά. ΟΛΕΣ οι απαντήσεις υπάρχουν εκεί. Όσο για τον Αντρέα; Ναι μπορούσε να αλλαξει τα πάντα, δυστυχώς όμως έκανε ότι του ήρθε πιο εύκολο.

Edited July 30, 2007 by Dune

[Sileon]

Μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες! Δυστυχώς, έρχομαι καθυστερημένα, οπότε μόνο κάνα σχολιάκι θα κάνω, έτσι για το καλό.

Κατ΄αρχάς, όλες οι ιστορίες μου αρέσαν. Όλες είχαν την δική τους ταυτότητα και ακόμα πιο ενδιαφέρον, την ιδιαίτερη ερμηνεία που μπορεί να δώσει ο κάθε δημιουργός, σε ότι αφορά ένα θέμα με τον συγκεκριμένο τίτλο που δώθηκε στον διαγωνισμό.

 

1. Dino: Πολύ ωραία δοσμένη, καλογραμμένη και με μεγάλη επιτυχία εντός θέματος η ιστορία σου. Για μένα, μάλλον η πιο άρτια δοσμένη, με την πιο μυθιστορηματική αρχιτεκτονική, ιστορία. Και διαβασμένος και αποτελεσματικός. Άριστα..

2. Dune: Dune! Duunee..! Εδώ, πίσω απο τον βράχο..Όχι, όχι εκεινον. Λίγο πιο αριστερά. Έκει που ανεμίζει και το λευκό πανί στο κοντάρι. Αμ, μπράβο. Ε..Κάτσε ρε άνθρωπε. Περίμενε να ακούσεις.( Κάτσε, γιατι σαν να άκουσα την κερκόπορτα που αμπαρώθηκε και ήχο ποδοβολητών να οδηγεί στις πολεμίστρες).

Ε, καλά..Καλό ήταν και το δικό σου..Το διαβάσα, μου άρεσε πολύ θα έλεγα..Ε..Αν και..Καλά, άστο. Χαιρετώ ..Μην με πάρει και καμιά αδέσποτη ( Οπισθοχωρώ, με την σημαία ψηλά, λεβέντικα..)

3. Naroualis: Είμαι και εγώ απο τους θαυμαστές της δουλειάς με τον ψηλόλιγνο, σπαθάτο, τσαποχέρη βάρβαρο, αλλά μέχρι ώρας δεν έχω εκφράσει άποψή για έργο σου. Για όλα λοιπόν υπάρχει πρώτη φορά και στο παρασύνθημα. Μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα. Η προσμονη για την δικαίωση τον κόπων, των ονείρων, των αγώνων, που αναδύεται μέσα απο το έντονα ποιητικό γραπτό σου αλλά και η δημιουργία ενός παρελθόντος σαν τροφή για νοσταλγία με βάρεσε στο γκαγκαούγκαλο της καρδιάς.

4. Arachnida: Μικρό, αλλά με μεγάλο κεντρί..Οι τόνοι καυστικότητας με το γαντι, που κρύβει, το πιέζουν και είναι έτοιμο να σκάσει. Γουστάρω και συμφωνώ με τα χίλια. Το εννοώ. Με τα μπούνια. Βέβαια δεν είναι τόσο φανερό το κομβικό σημείο, η στροφή..Αλλά έχοντας και μπούσουλα σχόλια των παιδιών, ουδέν πρόβλημα.

5. Mercurion: Μου άρεσε η ιστορία. Την διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση. Οι εσωτερικοι μονόλογοι και οι διάλογοι, το όπλο της. Θα συμφωνήσω όμως ότι δεν ήταν τόσο υπάκουη. Βασικά, επιεικώς ατίθαση ως προς το θέμα. Τουλάχιστον αν υπήρχε κάποια ημερομηνία ή έστω αναφορά σε συμβάν που άλλαξε τον ρου των πραγμάτων θα βοηθούσε. Όπως και να έχει, πολυ καλή, δεδομένου και του περιορισμένου χρόνου που είχες.

6. Nicosal: Για την γραφή δεν θα πω πολλά. Είναι κάτι που δεν χρειάζεται πια να σε απασχολεί. Απλά ολοκληρωμένη. Η ιδεά σου με την αφήγηση μιας, εν τέλει, μυθοπλασίας, πολύ έξυπνη. Όχημα κανονικό. Αν ήταν και πιο μεγάλη η ιστορία, η ιδέα θα γινόταν πραγματική λεωφόρος για να ξεδιπλώσεις πολλά καλούδια πάνω της. Αν κάποια στιγμή την ξαναπιάσεις σαν κάτι μεγαλύτερο, πιστεύω θα βγει δυναμίτης.

[Sileon]

Οκ. Τώρα είδα την παράταση και ψήφισα.

[darky]

Darky, τρελαίνομαι για τα κείμενά σου. Κάτσε και ξαναγράψτο κάποια στιγμή σε παρακαλώ. Ξέρω πως είναι να χάνεις σχεδόν ολόκληρο κείμενο και ξέρω πως είναι φρικτό γιατί όλο νομίζεις πως εκείνο που έχασες ήταν καλύτερο από αυτό που γράφεις τώρα. Όμως έχεις ήδη έναν αναγνώστη να σε περιμένει ;)

 

Ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια. Αλλά εγώ θα είμαι πιο ειλικρινής. Μ' αρέσουν πολύ οι ιδέες σου, αν και με τον τρόπογραφής έχω μερικά προβλήματα -αλλα που θα πάει θα σε συνηθίσω. Την άλλη φορά γράψε κι εσύ

Προς το παρόν έχω μπλοκάρει αφού όταν πάω να γράψω πατάω συνέχεια ctrl-s και χάνω τον ειρμό(Μερικές φορές πατάω ctrl-s και στον ύπνο μου)

 

και συνεχίζω για τις ιστορίες που δε σχολίασα.

 

Dino

 

Ό,τι και να γράψεις με τη δυνατή σου αφήγηση θα κερδίσεις τον αναγνώστη. Ναι ξέρω θα διαφωνήσεις γιατί είσαι μετριόφρων, αλλά είναι γεγονός. Πέρα απ' αυτό όμως η ιστορία είναι λίγο λόου μπάτζετ. Και πάλι είναι μάλλον η καλύτερη -λαμβάνοντας υπ' όψη το θέμα- από όσες διαγωνίστηκαν.

 

Nar

 

Μ' άρεσε. Ήταν ευχάριστη σα μια βουτιά σε πούπουλα. Χρειάζεται κι αυτό.

 

Arachnida

 

Καταπληκτικό παζλ. Δεν έπιασα ο τύπος με τις σαγιονάρες τι ρόλο βάραγε, αλλά έχω διψίφιο IQ, τι να κάνουμε;

 

Nikosal(edit: Με k)

 

Τα φινάλε σου σπάνε κόκαλα. Και φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι γράφεις καλά τελειώματα. Αλλά πας από την αρχή με αυτο το σκοπό. Προμελετημένα. Γι' αυτό τα φινάλε σου είναι τοσο τρομερά -"χαίρω πολύ, λες να μην ξέρω τι κάνω;" -Ναι, αλλά αυτό μου 'ρθε να γράψω αυτό έγραψα!

Edited July 30, 2007 by darky