helena Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 πολυς πονος.. μου αφηνει μια εντονα πικρη γευση. με γυρισε πισω σε αναγνωσματα των παιδικων μου χρονων.. σαν το νουμερο 31328 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 (edited) Μπράβο, Ντίνο! Edited September 23, 2008 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 23, 2008 Author Share Posted September 23, 2008 Μπράβο, Ντίνο! Σας ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 Πραγματικά με συγκίνησε. Δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα. Σ' ευχαριστούμε, Ντίνο, που μας πρόσφερες και αυτή την τόσο ανθρώπινη και ενδιαφέρουσα οπτική γωνία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 Και εγώ σήμερα τη διάβασα. Είναι μια πολύ καλή ιστορία. Ακόμη ένα μπράβο Ντίνο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nova Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 Απλά ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω διαβάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted September 23, 2008 Share Posted September 23, 2008 Είναι πολύ ευχάριστο που βραβεύτηκε μια τόσο ανοιχτόμυαλη ιστορία σε ένα τόσο ευαίσθητο, ακόμα και σήμερα, θέμα. Συγχαρητήρια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joe Posted September 28, 2008 Share Posted September 28, 2008 Πολυ ομορφη ιστορια, με δυνατοτητα να αναπτυχθει και να γινει ενα πολυ καλο βιβλιο. Χρειαζονται βεβαια κατα την γνωμη μου μερικα τσιμπηματα ωστε να αναδειχθει ακομη περισσοτερο αυτη η παλη συναισθηματων. Ισως η οικογενεια να μην εχει αυτη την συμπαγη οπτικη προς τα γεγονοτα. Καποιο μελος εστω αρχικα να αισθανεται ιστορικα δικαιωμενο και περηφανο, συνειδητοποιωντας οτι τα πραγματα δεν ειναι ασπρο μαυρο μονο αφου σταθει στα ερειπια της ζωης καποιου αλλου. Επισης παρουσιαζεται μια κατασταση οπου ολοι πανε σαν εποικοι ενω η υπαρξη ντοπιων Ελληνων και η αλληλεπιδραση με τους νεους κατοικους αλλα και τους εναπομειναντες Τουρκους θα βγαλει αρκετο ζουμι. Μικρες πινελιες οπως η μετονομασια τουρκικων τοπωνυμιων με ελληνικα και δη αρχαιοπρεπη, αλλαγες επωνυμων οσων επελεγαν ή μπορουσαν να μεινουν, θα εδιναν περισσοτερο ζωη. Γενικα παντως το βρηκα παρα πολυ καλο και σαν ιδεα και σαν εκτελεση. Μπραβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted September 28, 2008 Share Posted September 28, 2008 (edited) Είναι πολύ ευχάριστο που βραβεύτηκε μια τόσο ανοιχτόμυαλη ιστορία σε ένα τόσο ευαίσθητο, ακόμα και σήμερα, θέμα. Συγχαρητήρια! Την κριτική μου ως προς την ιστορία του Ντίνου την έχω κάνει ήδη. Καλή σαν γραφή, επιεικώς και ευγενώς ανεπαρκής σαν πιθανοφανής (plausible αγγλιστί) Εναλλακτική Ιστορία. Συγχαρητήρια για τη βραβευσή μεν αλλά θα διαφωνήσω στα σχόλια περί ανοιχτόμυαλής. Εκτός αν σαν ανοιχτόμοιαλό ορίζουμέ πλέον κάθε τι εμπεριέχον την ιδέα "Οι Έλληνες είναι οι κακοί". Και ότι 5 καθηγητές πανεπιστημίου του χώρου δεν βρήκαν τίποτα περίεργο στα 30 εκαττομύρια Τούρκων του Ντίνου το λιγότερό με τρομάζει για το επίπεδο ιστορικής γνώσης στα πανεπιστήμια μας. Edited September 28, 2008 by Mors Planch Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 28, 2008 Author Share Posted September 28, 2008 (edited) θα διαφωνήσω στα σχόλια περί ανοιχτόμυαλής. Εκτός αν σαν ανοιχτόμοιαλό ορίζουμέ πλέον κάθε τι εμπεριέχον την ιδέα "Οι Έλληνες είναι οι κακοί". Αυτό δεν ήταν ποτέ η πρόθεση μου. Μα είναι τόσο δύσκολο να το δει κανείς; Απλά αναρωτήθηκα πως θα ήταν αν το πόδι ήταν στο άλλο παπούτσι. Να το πω κι έτσι: Τον Τούρκο σαν τέρας, άντε να το δεχτώ. Τα πράγματα ίσα-ίσα γίνονται ξεκάθαρα. Εγώ στέκομαι εδώ, και ο Τούρκος το τέρας είναι εκεί απέναντι μου. Αν ορμήσει να με φάει, εμένα ή άλλα πρόσωπα μου αγαπημένα, με το καλύτερο που μπορώ να κάνω, θα τον ξαπλώσω κάτω. Η αγωνία μου όμως, εκείνο που με τρομάζει, είναι το τέρας μέσα μου ή το τέρας στον συμπολεμιστή μου. Οι Τούρκοι τα τέρατα, «ξέρουμε» πως όταν εισβάλλουν σε ελληνικό χωριό θα βιάσουν και θα σφάξουν αμάχους. Ο φόβος μου όμως είναι να είμαι έλληνας στρατιώτης σε λόχο που έχει μπει σε τούρκικο χωριό και ο λοχίας ή ο στρατηγός μας, να μας διατάζει να σφάξουμε τους τούρκους χωριάτες σαν αντίποινα. Τι κάνω; Θέλω να πιστεύω, προσεύχομαι γι αυτό, πως δεν θα δεχόμουν ποτέ να πράξω σαν τέρας. Εσύ δηλαδή τι θα έκανες Mors Planch; Σαν καλός έλληνας; Μήπως πιστεύεις πως το παράδειγμα μου δεν στέκει γιατί έλληνας λοχίας ή στρατηγός δεν θα έδινε ποτέ τέτοια διαταγή; (Μήπως πιστεύεις πως οι φυλακές μας είναι γεμάτες αποκλειστικά με αλβανούς και τούρκους εγκληματίες;) Αυτές οι αγωνίες μου γέννησαν και το διήγημα μου. Sorry ξανά για την λειψή ιστορική έρευνα ως προς την ορθή ιστορικότητα του πονήματος. Edited September 28, 2008 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted September 28, 2008 Share Posted September 28, 2008 [...] θα διαφωνήσω στα σχόλια περί ανοιχτόμυαλής. Εκτός αν σαν ανοιχτόμοιαλό ορίζουμέ πλέον κάθε τι εμπεριέχον την ιδέα "Οι Έλληνες είναι οι κακοί". [...] Αν και δεν φαντάστηκα ότι θα χρειαζόταν διευκρίνιση, επειδή προφανώς έκανα λάθος, διευκρινίζω ότι κάθε τι εμπεριέχον την ιδέα "σε έναν πόλεμο σχεδόν πάντα υπάρχουν κακοί, αλλά, ακόμα κι αν εμπλέκεται το έθνος μας, δεν είναι αναγκαίο να υπάρχουν καλοί", είναι μια αρκούντως ανοιχτόμυαλη αρχή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted September 28, 2008 Share Posted September 28, 2008 (edited) Αυτό δεν ήταν ποτέ η πρόθεση μου. Μα είναι τόσο δύσκολο να το δει κανείς; Απλά αναρωτήθηκα πως θα ήταν αν το πόδι ήταν στο άλλο παπούτσι. Να το πω κι έτσι: Τον Τούρκο σαν τέρας, άντε να το δεχτώ. Τα πράγματα ίσα-ίσα γίνονται ξεκάθαρα. Εγώ στέκομαι εδώ, και ο Τούρκος το τέρας είναι εκεί απέναντι μου. Αν ορμήσει να με φάει, εμένα ή άλλα πρόσωπα μου αγαπημένα, με το καλύτερο που μπορώ να κάνω, θα τον ξαπλώσω κάτω. Για να αρχίσουμε από αυτό είναι στην ψυχολογία του καθένα να θέλει να δει τον εχθρό του σε έναν πόλεμο σας τέρας η όχι για να τον πολεμήσει. Προσωπικά με αφήνει αδιάφορο. Αν αύριο γινόταν πόλεμος ο Τούρκος αξιωματικός ή ο Τούρκος στρατιώτης απέναντι μου θα ήταν απλά ένας άνθρωπος που πολεμα για να υπερασπίσει τα δίκαια (και τα συμφέροντα) της πατρίδας του όπως ακριβώς εγώ απ΄τη δική μου πλευρά θα πολέμουσα για τα δίκαια και τα συμφέροντα της δικής μου πατρίδας. Γιατί να τον μισώ ή να τον δω σαν τέρας για να κάνω ότι μπορώ ώστε να τον νικήσω; Η αγωνία μου όμως, εκείνο που με τρομάζει, είναι το τέρας μέσα μου ή το τέρας στον συμπολεμιστή μου. Οι Τούρκοι τα τέρατα, «ξέρουμε» πως όταν εισβάλλουν σε ελληνικό χωριό θα βιάσουν και θα σφάξουν αμάχους. Ο φόβος μου όμως είναι να είμαι έλληνας στρατιώτης σε λόχο που έχει μπει σε τούρκικο χωριό και ο λοχίας ή ο στρατηγός μας, να μας διατάζει να σφάξουμε τους τούρκους χωριάτες σαν αντίποινα. Τι κάνω; Θέλω να πιστεύω, προσεύχομαι γι αυτό, πως δεν θα δεχόμουν ποτέ να πράξω σαν τέρας. Εσύ δηλαδή τι θα έκανες Mors Planch; Σαν καλός έλληνας; Τι θα έκανα εγώ σαν Mors Planch έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού στρατού; Το καθήκον μου σαν Mors Planch έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού στρατού. Το οποίο είναι να μην αμαυρώνω την τιμή του ΕΣ με τις πράξεις μου και να τηρώ απαρέγκλιτα τους νόμους του πολέμου (αυτή τη δόλια συνθήκη της Γενεύης) που εντελώς τυχαία είναι και νόμοι του δόλιου Ελληνικού κράτους. Ήτοι να κρατήσω υπό έλεγχο τους δικούς μου υφιστάμενους εν ανάγκη και δια της βίας από το να μην συμπεριφερθούν σαν τέρατα και να στείλω όποιον ανώτερο μου διέταζε κάτι διαγορετικό από εκεί που ήρθε. Μήπως πιστεύεις πως το παράδειγμα μου δεν στέκει γιατί έλληνας λοχίας ή στρατηγός δεν θα έδινε ποτέ τέτοια διαταγή; (Μήπως πιστεύεις πως οι φυλακές μας είναι γεμάτες αποκλειστικά με αλβανούς και τούρκους εγκληματίες;) Ως προς το πρώτο μέρος ας μου επιτραπεί να διατηρήσω τις αμφιβολίες μου. Ο ΕΣ έχει σίγουρα σε βάρος του και αυτός εγκλήματα κατά αμάχων όπως και κάθε άλλος στρατός στον κόσμο. Καλώς ή κακώς έχει και στο ενεργητικό του ότι έχει το λιγότερο προσπαθήσει να κρατήσει τα χέρια του καθαρά. Κάτι το οποίο δεν μπορεί να λεχθεί για τον Γερμανικό ή το Ρωσικό στρατό για παράδειγμα. Ή πως να το κάνουμε για τον Τουρκικό. Και επιπλέον στη Ελληνική ιστορική έρευνα δεν βλέπεις να κρύβονται οι τυχόν βιαιότητες του ΕΣ (και για να θυμηθώ την αρχαία εποχή που πήγαινα σχολείο το βιβλίο της δέσμης αφιέρωνε ολόκληρο κεφάλαιο σε αυτό) Πράγμα το οποίο δεν μπορείς να πείς για τους αγαπητούς μας γείτονες. Εκτός και αν παραδέχτηκε η Τουρκία την Αρμενική γενοκτονία και την καταστροφή της Σμύρνης ενώ δεν κοιτούσα. Ως προς το δεύτερο μέρος σχετικά με τις φυλακές σε ευχαριστώ που κάνεις το επιχείρημα για μένα. Με το που ο άλλος θα υποστηρίξει ας το αποκαλέσουμε πατριωτικές απόψεις πρέπει να τον κατηγορήσουμε για οτιδήποτε από τουλάχιστον ρατσισμό μέχρι θυσίες στο Μολώχ. Κατά τα άλλα οι αιρετικοί είμαστε εμείς όχι αυτός που θα κατηγορήσουν για θυσίες στο Μολώχ. Α και για να είμαστε ξεκάθαροι αυτό που είδα σαν "οι Ελληνές φταίνε για όλα" δεν είναι τα καμένα ή εγκατελλειμένα χώρια που πιθανόν υπάρχουν στο διήγημα. Είναι ο όλος τόνος που λίγο πολύ υπονοεί την Ελληνική παρουσία στην Ιωνία σαν λίγο πολύ αδική αποικιακή επιχείρηση σε βάρος της Τουρκίας και ιδίως η Σταλινικού τύπου συμπεριφορά των Ελληνικών κυβερνήσεων εις βάρος των πολιτών τους για τον εποικισμό της Μικράς Ασίας στο διήγημα. Edited September 28, 2008 by Mors Planch Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 28, 2008 Author Share Posted September 28, 2008 Είναι όλος τόνος που λίγο πολύ υπονοεί την Ελληνική παρουσία στην Ιωνία σαν λίγο πολύ αδική αποικιακή επιχείρηση σε βάρος της Τουρκίας και ιδίως η Σταλινικού τύπου συμπεριφορά των Ελληνικών κυβερνήσεων εις βάρος των πολιτών τους για τον εποικισμό της Μικράς Ασίας στο διήγημα. Σήμερα δεν θα γινόταν έτσι. Στα 1920 όμως, εποχές βασιλέων και άλλων βαρέων ιδεολογιών ναι, νομίζω πως έτσι θα ήταν. (Και σήμερα όμως...θα τα θέλαμε ακόμα εκείνα τα χώματα; Μετά από τόσες γενεές, θα το έβλεπα όντως σαν αποικισμό. Άλλο κάτι που με προβληματίζει και γι αυτό είναι έτσι η ιστορία μου.) Τα υπόλοιπα επιχειρήματα τα έγραψα γιατί από τον τρόπο που έγραφες σε πέρασα για εθνικόφρονα ελληνάρα. Χαίρομαι που βγήκα λάθος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Errikos.Smirneos Posted September 28, 2008 Share Posted September 28, 2008 Οι παππούδες μου κατάγονται από τη Σμύρνη και ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Από εκεί εξάλλου και το επώνυμό μου (Σμυρναίος). Θα ήθελα να πω λοιπόν ότι το συγκεκριμένο διήγημα, (που κατά τη γνώμη μου είναι εξαιρετικά καλογραμμένο) με συγκίνησε πολύ γιατί βάζει τους Έλληνες στη θέση των Τούρκων και τους Τούρκους στη θέση των Ελλήνων μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών. Σίγουρα υπήρξαν πολλοί Τούρκοι οι οποίοι βίωσαν τα συναισθήματα των ηρώων του διηγήματος όταν ήρθαν να κατοικήσουν στα σπίτια των ελλήνων της Σμύρνης. Νομίζω ότι η κεντρική ιδέα είναι πολύ έξυπνη και ο τρόπος ανάπτυξής της πολύ όμορφος. Πολλά συγχαρητήρια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted September 28, 2008 Share Posted September 28, 2008 Σήμερα δεν θα γινόταν έτσι. Στα 1920 όμως, εποχές βασιλέων και άλλων βαρέων ιδεολογιών ναι, νομίζω πως έτσι θα ήταν. Ας μου επιτραπεί να διατηρήσω τις αμφιβολίες μου. Η ζώνη της Σμύρνης είχε εκταση συγκρίσιμη και σχετικά μικρότερη από την Πελοπόννησο. Ακόμα και στο ποιό αισιόδοξο από πλεράς έκτασης σενάριο γοα την Ελλάδα η Ελληνική ζώνη θα είχε συγκρίσιμη εκταση με την προ του 1912 Ελλάδα. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι η Ελλάδα ήταν διατεθημένη να προχωρήσει σε μεθόδους όπως ο βίαιος εποικισμός, αμφίβολο όταν το κοντινότερο σε ολοκληρωτισμό που εβγαλέ ποτέ η Ελλάδα της εποχής ήταν η Μεταξική δικτακτορια, δεν θα είχε καν πρακτικό λόγο να το κάνει. Όχι με εκατοντάδες χιλιάδες ανταλλάξιμων απ' το υπόλοιπο της Ανατολίας συν Αρμένιους, Ελληνες της Σοβιετικής Ένωσης και Λευκούς προσφυγες του Ρωσικού εμφυλίου πολέμου. Κι αν θες κάτι ας το πούμε ειρωνικό η Ελλάδα του 1933 θα είχε 250,000 Εβραίους σε πληθυσμό 8-9 εκατομμυρίων όντας παρ'αλληλα από τα πλέον φιλοσημιτικά κράτη της Ευρώπης. Ιδού πεδίον λαμπρόν για όσους μετανάστες θές. (Και σήμερα όμως...θα τα θέλαμε ακόμα εκείνα τα χώματα; Μετά από τόσες γενεές, θα το έβλεπα όντως σαν αποικισμό. Άλλο κάτι που με προβληματίζει και γι αυτό είναι έτσι η ιστορία μου.) Μην κηνυγάμε ανύπαρκτα φαντάσματα. Μετά το 1922 (ή το 1974) ποιός και πότε ζήτησε τη ρεβάνς στην Ελλάδα; Τη εξαιρέσει του Πάγκαλού το 1925-26 κανείς. Φαινόμενο ιστορικά αξιοπερίεργο. Και αν το θές και σε καθαρά πρακτικό επίπεδο σήμερα η Ιωνία και η Κωνσταντινούπολη έχουν 30 εκατομμύρια κατοίκους. Ποιός θα ήθελε να γίνει μειονότητα στην ίδια του τη χώρα; Τα υπόλοιπα επιχειρήματα τα έγραψα γιατί από τον τρόπο που έγραφες σε πέρασα για εθνικόφρονα ελληνάρα. Χαίρομαι που βγήκα λάθος. Είμαι ανερυθρίαστα πατριώτης και ποτέ δεν έδειξα την παραμικρή ανάγκη να δικαιολογηθώ για αυτό. Από πατριώτης μέχρι σωβινιστής, ρατσιστής, "ελληναράς" και δεν ξέρω τι άλλο τυγχάνει να υπάρχει μια κάποια απόσταση. Όταν κάποτε το (ξάνα) χωνέψουμε θα είμαστε όλοι καλύτερα. Γιατί πρέπει να είμαστε πάντα στα άκρα σε αυτό τον τόπο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 29, 2008 Share Posted September 29, 2008 Ντίνο, κι εγώ τώρα το διάβασα και, περιττό να σου πω, πόσο υπέροχο είναι και πόσο χαίρομαι που βραβεύτηκε. Ίσως, με την βράβευση μιας τέτοιας ιστορίας που δείχνει να ξεπερνά εθνικά κολλήματα και να εστιάζει στο απλό γεγονός ότι όποιος και να κερδίσει σ' έναν πόλεμο, στο τέλος ο απλός λαός είναι που υποφέρει, να υπάρχει ελπίδα να ξεπεραστεί κάποια στιγμή το μίσος που τρέφεται ανάμεσα σ' Έλληνες και Τούρκους γι αυτούς τους πολέμους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joe Posted September 30, 2008 Share Posted September 30, 2008 Mors Planch. Οι δυνατοί επιτυγχάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύνατοι υποκύπτουν σε όσα τους επιβάλλει η αδυναμία τους. Αυτη η ρηση του Θουκυδιδη, επειδη ακριβως επικεντρωνεται στην ανθρωπινη φυση, θα παραμενει παντα αληθινη. Ο DinoHajiyorgi, δεν εγραψε ιστορικο δοκιμιο. Εγραψε μια μικρη ιστορια εναλλακτικης πραγματικοτητας, οπως ηθελε αυτος να την δει. Αν την εγραφες εσυ, εγω ή τελος παντων οποιοσδηποτε αλλος, καθε φορα θα ηταν και διαφορετικη. Δεν νομιζω τοσο πως ηθελε να παραξει μια ακριβη ιστορικη πραγματικοτητα. Αν αυτος ηταν ο στοχος του θα προχωρουσε σε περισσοτερες λεπτομερειες αυτης της φυσης. Πχ δεν νομιζω πως τοτε θα μετακινουνταν καποιος με λεωφορειο απο την Αθηνα ως τα συνορα. Μαλλον τρενο θα χρησιμοποιουσε. Αυτο που εικαζω πως ο DinoHajiyorgi ειχε σαν στοχο ηταν μια ιστορια γεματη συναισθηματα ανθρωπινα και αυτο το καταφερε. Γιαυτο και προτεινα καποια στοιχεια που θα εκαναν πιο δραματικο το αποτελεσμα της αλληλεπιδρασης των ανθρωπων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted October 4, 2008 Share Posted October 4, 2008 Mors Planch. Οι δυνατοί επιτυγχάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύνατοι υποκύπτουν σε όσα τους επιβάλλει η αδυναμία τους. Αυτη η ρηση του Θουκυδιδη, επειδη ακριβως επικεντρωνεται στην ανθρωπινη φυση, θα παραμενει παντα αληθινη. Δεν θα επαναληφθώ ως προς τη λογοτεχνική αξία της ιστορίας. Ούτε για το τι με ενόχλησε. Ως προς το Θουκυδίδη για να το πούμε απλά σε κάθε πόλεμο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι όχι μόνο ηττημένοι. Και οι νικητές κάτι κερδίζουν, αν δεν κέρδιζαν δεν θα γινόντουσαν και πόλεμοι. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι αλλά πολλές φορές υπάρχουν. Για να τα εφαρμόσουμε στην περιπτωση της Μικρασιατικής Εκστρατείας η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε νικήσει και η ιδέα μιας ελεύθερης Ιωνίας δεν μπορεί καλόπιστα να χαρακτηριστεί σαν άδικη. Ιδίως δεδομένης της κατάστασης που αντιμετώπιζαν οι χριστιανικοί πληθυσμοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 4, 2008 Share Posted October 4, 2008 Δεν θα επαναληφθώ ως προς τη λογοτεχνική αξία της ιστορίας. Ούτε για το τι με ενόχλησε. Ως προς το Θουκυδίδη για να το πούμε απλά σε κάθε πόλεμο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι όχι μόνο ηττημένοι. Και οι νικητές κάτι κερδίζουν, αν δεν κέρδιζαν δεν θα γινόντουσαν και πόλεμοι. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι αλλά πολλές φορές υπάρχουν. Για να τα εφαρμόσουμε στην περιπτωση της Μικρασιατικής Εκστρατείας η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε νικήσει και η ιδέα μιας ελεύθερης Ιωνίας δεν μπορεί καλόπιστα να χαρακτηριστεί σαν άδικη. Ιδίως δεδομένης της κατάστασης που αντιμετώπιζαν οι χριστιανικοί πληθυσμοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Γνώμη μου, πάντα, αλλά σ' έναν πόλεμο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι στα χαρτιά και στα συμφέροντα των κυβερνήσεων. Οι απλοί άνθρωποι (οι άμεσα εμπλεκόμενοι, όχι οι μετέπειτα γενιές) ΠΑΝΤΑ χάνουν. Χάνουν γονιούς, συζύγους, παιδιά, σπίτια, περιουσίες, πατρίδες. Επίσης, σ' έναν πόλεμο δεν υπάρχει μόνο ένα δίκιο, όπως δεν υπάρχει μόνο μια πλευρά και μια οπτική γωνία. Η ιστορία μας έδωσε μια πλευρά του πολέμου, η φαντασία του Ντίνου μια άλλη. Και στις δύο περιπτώσεις, ο λαός ήταν αυτός που εν τέλει πλήρωσε τη νύφη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted October 4, 2008 Share Posted October 4, 2008 Γνώμη μου, πάντα, αλλά σ' έναν πόλεμο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι στα χαρτιά και στα συμφέροντα των κυβερνήσεων. Οι απλοί άνθρωποι (οι άμεσα εμπλεκόμενοι, όχι οι μετέπειτα γενιές) ΠΑΝΤΑ χάνουν. Χάνουν γονιούς, συζύγους, παιδιά, σπίτια, περιουσίες, πατρίδες. Επίσης, σ' έναν πόλεμο δεν υπάρχει μόνο ένα δίκιο, όπως δεν υπάρχει μόνο μια πλευρά και μια οπτική γωνία. Η ιστορία μας έδωσε μια πλευρά του πολέμου, η φαντασία του Ντίνου μια άλλη. Και στις δύο περιπτώσεις, ο λαός ήταν αυτός που εν τέλει πλήρωσε τη νύφη. Πρώτον ο λαός δεν αποτελεί κάποιο φανταστικό ανυπεύθυνο κατασκεύασμα. Είναι πάντα υπεύθυνος και άξιος για τις κυβερνήσεις που έχει. Δεύτερον αν... πάντα εχανε από εναν πόλεμο απλά δεν θα πολεμούσε. Τα κράτη και η λαοί πάντα πολεμούν για κάποιο κέρδος είτε αυτό είναι υλικό είτε άυλο και είναι στην κρίση αυτών κατά πόσο το κόστος υπερβαίνει η όχι το κέρδος. Για να μείνουμε στο παράδειγμα της Μικρασιατικής εκστρατείας, ο Ελληνικός πληθυσμός της Μικράς Ασίας θα είχε πάρα πολύ συγκεκριμένα κέρδη από μια νίκη. Από τα υλικά όπως τη διαφύλαξη της ζωής και των περιουσιών του που βρίσκονταν σε κίνδυνο πολύ πριν την απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, ως τα άυλα όπως η εξασφάλιση της πολιτικής του ελευθερίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted April 1, 2010 Share Posted April 1, 2010 Αυτό το διήγημα μου άρεσε τόσο, που το συμπεριέλαβα στη Λίστα των αγαπημένων μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 Το διήγημα έχει ανέβει σχεδόν τέσσερα χρόνια πριν, αλλά μιας και εγώ το διάβασα τώρα θέλω πραγματικά να γράψω το πόσο πολύ μου άρεσε! Πέρασα κάποιους μήνες στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη και φυσικά οι συζητήσεις με τους Τούρκους που γνώρισα αναπόφευκτα θα στρέφονταν και γύρω απ' το ζήτημα του πώς αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο ως λαοί, ως νέοι και ως καθημερινή άνθρωποι. Οπότε... το κείμενο αυτό για μένα ήταν απλά το γέμισμα όλων των κενών που έμειναν από αυτές τις συζητήσεις και τα συναισθήματα που ίσως να είχαμε αλλά δεν μπορούσαμε να εκφράσουμε. Μπράβο, μόνο αυτό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted August 11, 2011 Share Posted August 11, 2011 Ντίνο η ιστορία μου άρεσε πολύ. Όχι απλά γιατί ψοφάω για εναλλακτική ιστορία, αλλά γιατί ήταν τόσο ανθρώπινη στις μικρές στιγμές. Η κούκλα, το χωριό, το μαγαζί...Εικόνες τόσο οικείες από τα όσα ξέρουμε για την "δική" μας μικρασιατική καταστροφή, γυρισμένες έτσι που δείχνουν ότι τίποτα από όλα αυτά δεν έχει νόημα παρά ο άνθρωπος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Λιμβρός Posted May 15, 2012 Share Posted May 15, 2012 Ντίνο, εύγε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
panwraia Posted May 20, 2012 Share Posted May 20, 2012 απορώ γιατί άρεσε τόσο πολύ αυτή η ιστορία? πραγματικά απορώ. Όλοι γνωρίζουμε την γραφή του Ντίνου πόσο ωραία είναι. Το τι διαφορετικό είχε αυτή η ιστορία που τόσο πολύ άρεσε, απορώ. Για τον πόνο που προκλήθηκε στον απλό λαό στην Μικρασιάτικη καταστροφή ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ έλληνες συγγραφείς τον έχουν ήδη περιγράψει. Για το ότι ήταν από διαφορετικής πλευράς εμένα πάλι δεν μου άρεσε. Αντίθετα με αγρίεψε!!! Και για να μην παρεξηγηθώ απλά λέω τι συναισθήματα μου προκλήθηκαν κατά την ανάγνωση των σχολίων!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.