rodonaura Posted August 8, 2007 Share Posted August 8, 2007 (edited) #1 Πόσο λίγο σε γνώρισα φίλε μου… Το βλέμμα της απελπισίας σκληρό και απροσπέλαστο. Το αγόρι που έπαιζε μπάσο έκανε φτερά τα χέρια που τρέμανε και πέταξε… Η σφαίρα με βρήκε ίσια στην καρδιά. Δεν ήξερες πως είχες φίλους; Μπορεί και να λυπήθηκες πολύ… Μα έφυγες δίχως να μάθεις πως σ’ αγάπησα. Πόσο λίγο με γνώρισες φίλε μου… (Ιανουάριος 2001) #2 Κι αν ήθελες να κλάψεις, η δυστυχία σου όλη ένας λυγμός, που έπνιξες και πήγε κρύφτηκε στα σωθικά σου… Σε ολοσκότεινο πιθάρι, μυριάδες πυγολαμπίδες ξερνούν το φόβο με το χνώτο τους… Ένα κοράκι έμπηξε τα νύχια στα φτερά του, κράζοντας λυπημένα. Ορκίστηκε να ξεκόψει από τη μοναξιά κι έφυγε μόνο… Οι ήχοι του ονείρου υπόκωφα απειλητικοί, σαν βούισμα πυλώνα, θυμίζουν όσα δεν ξέρεις κι όσα δεν θα μάθεις… Συρμός ο κόσμος κι εσύ λαθρεπιβάτης, αποκαμωμένη από το χθες… Και σήμερα σαν χθες… Απόμεινες να ρίχνεις φευγαλέες ματιές στο τοπίο της ερημιάς σου. Συνεπιβάτες, μια άδεια πολυθρόνα και ο απόηχος μιας παιδικής φωνούλας από το παρελθόν… (Νοέμβριος 2002) #2 (τροποποιημένο) Κι αν ήθελες να κλάψεις, η δυστυχία σου όλη, ένας λυγμός, που έπνιξες και πήγε κρύφτηκε στα σωθικά σου. Σε ολοσκότεινο πιθάρι, μυριάδες πυγολαμπίδες ξερνούν το φόβο με το χνώτο τους. Ένα κοράκι έμπηξε τα νύχια στα φτερά του, κράζοντας λυπημένα. Ορκίστηκε να ξεκόψει από τη μοναξιά …κι έφυγε μόνο. Οι ήχοι του ονείρου, υπόκωφα απειλητικοί, σαν βούισμα πυλώνα, θυμίζουν όσα δεν ξέρεις κι όσα δεν θα μάθεις! Συρμός ο κόσμος κι εσύ λαθρεπιβάτης, αποκαμωμένη από το χθες. Και σήμερα, σαν χθες, απόμεινες να ρίχνεις φευγαλέες ματιές στο τοπίο της ερημιάς σου. Συνεπιβάτες, μια άδεια πολυθρόνα και ο απόηχος μιας παιδικής φωνούλας από το παρελθόν… Edited August 17, 2007 by rodonaura Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 16, 2007 Share Posted August 16, 2007 (edited) Αν αυτά τα δυο είναι χαρακτηριστικά δείγματα των δυο αυτών χρόνων, θα έλεγα πως υπήρξε βελτίωση από τον έναν χρόνο στον άλλο. Στο δεύτερο ποίημα οι εικόνες είναι σαφώς πιο ενδιαφέρουσες και λεπτοδουλεμένες από ότι στο πρώτο. Μου αρέσει η εικόνα με το πιθάρι και τις έγκλειστες πυγολαμπίδες του, μου αρέσει το βούισμα του πυλώνα, μου αρέσει το κοράκι που για να ξεφύγει από τη μοναξιά φεύγει μόνο, και μου αρέσει και το τέλος, εκπέμπει ειλικρίνεια - νομίζω πως αν κανείς φτάσει στις παιδικές φωνούλες κάτι ξέρει από ερημιά. Θα συνιστούσα φειδώ στη χρήση αποσιωπητικών. Όταν δεν αποσιωπούν κάτι, δεν χρειάζονται. Δεν αυξάνουν την αίσθηση μυστηρίου, ή βάθους, ή έντονου συναισθήματος, όπως οι περισσότεροι μανιώδεις χρήστες τους νομίζουν - απλώς δείχνουν έλλειψη πείρας. Έχω την εντύπωση πως με πιο προσεγμένη στίξη [τα κόμματα δεν είναι μόνο ηχητικό πράγμα, και το κόμμα δεν είναι η μόνη μικρή παύση - όταν βλέπεις πως έχεις πολλά κόμματα με διαφορετικές διάρκειες μπορεί να χρειάζεσαι παύλες και άνω τελείες] και με χώρισμα στροφών το ποίημα θα επικοινωνούσε καλύτερα με τον αναγνώστη - ή μ' εμένα, τέλος πάντων. Δεν θέλω να παραθέσω την "δική μου" εκδοχή [τις ιδέες μου για τη στίξη και το χώρισμα των στροφών], είναι, νομίζω, λιγάκι βίαιο, αλλά αν το κοιτάξεις και θεωρήσεις πως αυτά που λέω σε ελκύουν, αν αποφασίσεις πως αυτά τα δυο πράγματα που ανέφερα μπορεί και βελτιώσουν το αποτέλεσμα, μπορείς να μου τη ζητήσεις, ή ακόμα καλύτερα: μπορείς να μου δείξεις τις δικές σου αλλαγές [αν αποφασίσεις να κάνεις], και να σου πω τη γνώμη μου. Edited August 16, 2007 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rodonaura Posted August 17, 2007 Author Share Posted August 17, 2007 Αγαπητή Nienna, Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου και το χρόνο που διέθεσες για το σχολιασμό των ποιημάτων μου. Σε ότι αφορά τη στίξη του ποιήματος #2, παραδέχομαι ότι δεν είναι προσεγμένη και αφαιρεί τόσο αισθητικά, όσο και νοηματικά από την αξία του ποιήματος. Έκανα ήδη μια νέα απόπειρα στίξης, ομολογώ λίγο πρόχειρα, με την έννοια ότι συναισθάνομαι ότι θα πρέπει να ασχοληθώ με τη μελέτη σε βάθος του θέματος της στίξης, ώστε να μάθω να τη χρησιμοποιώ σωστά, κι επομένως σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι η απόπειρα αυτή είναι αποτέλεσμα συστηματικής δουλειάς, ωστόσο δεν παύει να είναι αποτέλεσμα προσπάθειας και κάθε νέα υπόδειξη για βελτίωση είναι ευπρόσδεκτη. Όσο για το χώρισμα στροφών, υποθέτω ότι έχεις και πάλι δίκιο καθώς η δημιουργία στροφών διευκολύνει τον αναγνώστη να αντιληφθεί αρχή και πέρας των νοηματικών ενοτήτων. Υπό το πρίσμα αυτής της σκέψης, επιχείρησα να χωρίσω το ποίημα #2 σε στροφές, αλλά επιφυλάσσομαι για το αποτέλεσμα, καθώς τώρα πια βιώνω διαφορετικά το θέμα του ποιήματος και είναι δύσκολο να αποδώσω σωστά (ίσως και πάλι λόγω απειρίας) τη νοηματική συνέχεια σκέψεων και αισθημάτων, που συνδέονται με βιώματα του παρελθόντος. Παραθέτω λοιπόν στο αρχικό ποστ και την τροποποιημένη εκδοχή του ποιήματος #2 και αναμένω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σου όπως και τα σχόλια και άλλων φίλων συμφορουμιτών. Ευχαριστώ και πάλι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mformelina9 Posted August 23, 2007 Share Posted August 23, 2007 (edited) Καλώς μας βρήκες, Το δεύτερο κομμάτι σου μου έρεσε σαφώς περισσότερο μιας και δίχνεις να αφήνεσαι προβάλεις μέσα από μια πιο προσωπική, ιδιαίτερη οπτική όσα θες να πεις. Δεν αμφιβαλλω πως και το πρώτο είναι αυθεντικό αλλά κυριαρχείται από ένα εφηβικό- ημερολογιακό ύφος που δεν κερδίζει το ενδιαφέρoν,έστω και ηχητικά. Μπορεί η πηγή της έμπνευσής σου να ήταν κάποιο για 'σένα σημαντικό γεγονός αλλά ο τρόπος σου κατάφερε να με κάνει να σκεφτώ : ναι και λοιπόν; Μοιάζει σαν σκέψεις αραιωμένες από λόγια κι όχι σκέψεις ή συναισθήματα δωσμένα με λόγια. Περιμένω να ανταλλάξουμε κριτικές , Melina! Edited August 23, 2007 by mformelina9 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rodonaura Posted August 24, 2007 Author Share Posted August 24, 2007 (edited) Αγαπητή mformelina9, ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και το χρόνο που διέθεσες. Πράγματι, ένα γεγονός που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν η αφορμή για τη δημιουργία του ποιήματος #1 και λυπάμαι πολύ που αυτή μου τη φόρτιση τη συναισθηματική (και όχι μόνο) απέτυχα να τη μεταφέρω στον αναγνώστη. Έχεις μήπως να παρατηρήσεις κάτι σχετικά με τη στίξη για το ποίημα #2; Και πάλι ευχαριστώ, ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα. Edited August 24, 2007 by rodonaura Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mformelina9 Posted September 3, 2007 Share Posted September 3, 2007 Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω για τη στίξη, θεωρώ πως είναι κάτι προσωπικό. Όταν εσένα σε καλύπτει η επιλογή σου,προφανώς έχεις κάποιο λόγο που την επέλεξες. Στην πρώτη εκδοχή υπάρχει το σημάδι του " Ωραία, τακτοποίησα και τη στίξη όπως θα έπρεπε ,τώρα μπορώ να κλείσω το τετράδιο και να πάω για ύπνο ανακουφισμένη και αξιοπρεπής!". Σίγουρα η δεύτερη εκδοχή είναι μια πιο επιτυχημένη προσπάθεια ,από τη σκοπιά τουλάχιστον του ότι προσπαθει να αφουγκραστει το ρυθμό του λόγου σου κσι να τον στηρίξει με μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Γενικά, όμως .πιστεύω πως ακόμα και οι πιό παράδωξες επιλογές ,ακόμα και οι φαινομενικά πιό άκυρες που αφορούν τη στίξη δεν μπορούν να καταδικάζονται όταν εκείνος που τις επέλεξε τις θεωρεί λειτουργικές. Ό,τι και να πιστεύω εγώ και ό καθένας σαν εμένα , αν εσύ είσαι όσο το δυνατόν πιο αυθεντική στον τρόπο που γράφεις απέναντι σ'αυτά που νιώθεις και διαλέγεις να πείς ,τότε λίγα είναι τα σημεία που μπορόυν αντικειμενικά να χαρακτηριστούν σωστά ή λάθος. Φαίνεται σε γενικές γραμμές πότε η στίξη είναι φυσική και εναρμονισμένη με την διάθεσή μας όταν γράφουμε και πότε προσπαθεί να γίνει το ανασφαλές κι άγαρμπο συμπλήρωμα μιας ανασφαλούς γραφής. Όσο μπορείς λοιπόν- άποψή μου- θέσε σαν μοναδικό κριτήριο της γραφής σου το αν σε εκφράζει κι αν σε ικανοποιεί προσωπικά. Έτσι θα ολοκληρώνεσαι όλο και περισσότερο κάνοντας την αυτοκριτική σου και θα ανεβαίνει και το επίπεδο σου, σύμφωνα πάντα με τις δικές σου προσδοκείες. Το κομμάτι της στίξης είναι μόνο μια πλευρά της προσωπικότητας των γραπτών μας και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας κυριαρχεί σαν αναγκαιότητα ή υποχρέωση . Το θέμα είναι να την κάνεις εργαλείο στα χέρια σου και να την δείς σαν αυτό που πραγματικά είναι : ένα ακόμα εκφραστικό μεσο δημιουργημένο από τον άνθρωπο για να τον υπηρετεί και όχι το αντίστροφο. Με τον καιρό σίγουρα θα διαμορφώσεις και πιο προσωπικά χαρακτηριστικά στον τρόπο χρήσης της , αυτό θα γίνει φυσικά και θα δεις πως θα σε ικανοποιήσει. Είναι όπως ο γραφικός μας χαρακτήρας, πέρα από το πως μας μαθαίνουν ότι πρέπει να γράφουμε, ο καθένας διαλέγει τον δικό του ,μοναδικό, δρόμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mercurion Posted September 9, 2007 Share Posted September 9, 2007 Καλησπέρα και από εμένα! Κατ' αρχάς θα ήθελα να συμφωνήσω απόλυτα με το τελευταίο σχόλιο της mformelina9, τονίζοντας το ότι αυτή η προσωπική επιλογή που θα κάνεις όσο αφορά τα σημεία στίξης, να μην σταματήσει να δέχεται όντως αυτοκριτική και επεξεργασία από εσένα, ώστε να αποδίδει όλο και περισσότερο αυτό που θέλεις να τονίσεις. εγώ θα σχολιάσω μόνο ένα από τα δύο ποιήματα αυτό που και εκ πρώτης όψεως μου "τράβηξε το μάτι", δηλαδή το δεύτερο, καθώς μου πέφτουν λίγο πολλά δύο μαζί, για να τα επεξεργαστώ ταυτόχρονα, το καθένα θέλει το χρόνο του. Για το πρώτο λοιπόν, ο σχολιασμός θα επέλθει αργοτέρως! Το δεύτερο τώρα, μου άρεσε πάρα πολύ. Όπως προανέφερε και η Nienna έχει πολύ όμορφες και σωστά τοποθετημένες εικόνες, στην ατμόσφαιρα που θέλεις, κατά τη γνώμη μου, να δώσεις. Εμένα προσωπικά μου άρεσε περισσότερο η πρώτη προσπάθεια και όχι τόσο η βελτιωμένη. Στην τελευταία φαίνεται σαν να προσπάθησες να κάνεις κάτι, επειδή στο είπανε και όχι επειδή το ένιωσες και αυτό το κάτι παραμένει "ξένο" και απορυθμίζει αρκετά το ποιήμα, απομακρύνοντας τον αναγνώστη. Αυτά το ολίγα, που όπως είναι αυτονόητο, παραμένουν απλά και μόνο οι σκέψεις μου. Είναι πολύ όμορφο ποιήμα και μην ξεχνάς, Practice makes perfect! Κύριος Καρπούζης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rodonaura Posted September 10, 2007 Author Share Posted September 10, 2007 Αγαπητέ Mercurion, ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες για να γράψεις τις σκέψεις σου, εγκάρδιες και ενθαρρυντικές. Αισθάνομαι τυχερή, που έγινα αποδέκτης τόσο ωφέλιμων σχολίων, τόσο από σένα, όσο και από τις αγαπητές mformelina9 και Nienna και να είσαι βέβαιος ότι κάθε σκέψη σας, κάθε λεξούλα που αρθρώνετε "πιάνει τόπο". Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.