The Faerie Lost

[RaspK]

Άλλο ένα μικρό ποίημα με κάποια fantasy στοιχεία - ελπίζω πώς είναι καλό, αν και είμαι σίγουρος ότι οι παρατηρήσεις που θα λάβω θα μου δείξουν άπειρα πράγματα προς διόρθωση.

 

 

 

Dream under the moonlit sky

Of ancient cities rife with life,

And silver rivers passing by,

Fields of grass and hills alike.

 

And as the Lady of Heavens

Wanes from light to shadow,

Getting darker by the night,

Think of what has been lost,

Forever out of reach of all:

The majesty of the Faerie,

Both Realm and Good Folk;

Their wondrous hilly Halls,

Mushroom circles all across,

Toadstools rising from below,

Dryads dancing in a meadow,

And the elfen wine of yore.

 

Strum the strings too harsh,

Let the dreams now pass,

And cry, if you will,

for what is lost.

 

 

 

Δεύτερη εκδοχή, αλλά παραθέτω και τα δύο προς κρίση:

 

Dream under the moonlit sky

Of ancient cities rife with life,

And silver rivers passing by,

Fields of grass and hills alike.

 

The Lady of Heavens waxes,

Casting a pearly face below,

And then wanes out of sight

Every month for a fortnight.

 

Such is what we've lost:

The glamour of the Faerie,

Both Good Folk and prairie.

Fauns frolick in the frost,

Winding Halls under the hill,

Mushroom circles all around,

Toadstools, lillies, all abound,

Wine one should never spill.

 

Strum the strings too harsh,

Let our dreams pass,

Cry, if you will;

For such is what we've lost.

Edited August 20, 2007 by RaspK FOG

[Nihilio]

Λοιπόν, Παναγιώτη, πολύ ωραίος ρυθμός και στα δύο. Οι λέξεις ρέουν όμορφα, σα ρυάκια. Προτιμώ τη δεύτερη έκδοση, κυρίως λόγω ομοιοκαταληξίας (με χαλά που στην πρώτη ξεκινάς με μέτρο στην πρώτη στροφή και μετά συνεχίζεις χύμα) Μόνο στην τελευταία στροφή μας τα χαλάς πάλι, αλλά προτιμώ τη δεύτερη έκδοση από την πρώτη, αφού, για κάποιο λόγο, ο τελευταίος τελευταίος στίχος μου κάθεται καλύτερα.

[RaspK]

Ευχαριστώ για το σχόλιο και για τα καλά σου λόγια.

 

Η δεύτερη εκδοχή γράφτηκε ακριβώς επειδή δεν ήθελα να σβήσω την πρώτη, παρότι έβλεπα το πρόβλημα που σχολιάζεις, οπότε επέλεξα να το ξαναγράψω στα σημεία που υπήρχε πρόβλημα.

 

Η τελευταία στροφή αποτελεί ένα πρόβλημα... Δε μου έρχεται με τίποτα πώς να στρώσω τους στίχους. Αν ξεστραβωθώ και μου καθίσει καμιά σκέψη (ή αν έχει κανείς καμιά ιδέα, ευπρόσδεκτη είναι), θα είναι από τα πράγματα που θ' αλλάξω. Αλλά, ναι, κι εμένα μου άρεσε καλύτερα η 2η εκδοχή του τελευταίου στίχου.

 

Νά 'σαι καλά και πάλι.

 

Υ.Γ.: Πρέπει να καθήσω να γράψω κανένα σχόλιο επιτέλους...

[Guest Dune]

Oι λέξεις έιναι ομορφες και η ομοιοκαταληξία, στο δεύτερο τουλάχιστον, αρκετά προσεγμένη. Εχει και λυρισμο΄στο άκουσμα. Δημιουργεί ωστόσο μία συγκίνηση που μένει μεταίωρη αφου δεν γίνεται συγκεκριμένη η απώλεια.

 

Το σκληρό σολάρισμα (κτύπημα χορδών, όπως θέλει το παίρνει κανείς) στην τελευταία στροφή, μπορει να υμνεί κάτι , με μία μικρή προσθηκη δηλαδή να γίνει όλο πιο συγκεκριμένο, χωρίς να βγάλεις κάτι άλλο.

[Rhapsody]

Μου άρεσε και μένα πάρα πολύ Παναγιώτη

Πολύ ωραίος ρυθμός και ήχος και στα δύο, σε βάζει κατευθείαν στη σωστή ατμόσφαιρα.

Νομίζω πως κι εμένα μου άρεσε πιο πολύ το δεύτερο, όχι με τρομερή διαφορά από το πρώτο βέβαια.

Πολύ καλή δουλειά, πανέμορφο

 

μου έλλειψε το sff

[Oberon]

Απλά το λάτρεψα Παναγιώτη! Η γλώσσα τέλεια - προτιμώ τη δεύτερη εκδοχή, είναι λίγο πιο "στρωτή" από την πρώτη - οι εικόνες άπαιχτες, η μαγεία ρέει άφθονη και φυσική, σχεδόν το άκουγα να απαγγέλεται από κάποια παράξενη φωνή μέσα στο νου μου, που γεννούσε κι άλλες εικόνες! Ίσως είναι το ποίημα που μου άρεσε περισσότερο από όλα τα άλλα που έχεις γράψει.

[Rhapsody]

σχεδόν το άκουγα να απαγγέλεται από κάποια παράξενη φωνή μέσα στο νου μου, που γεννούσε κι άλλες εικόνες!

 

Αυτό ακριβώς!

[RaspK]

Ευχαριστώ τον Dune για τις προτάσεις-παρατηρήσεις, και νά 'στε καλά όλοι για τα σχόλια, παιδιά - με συγκινήσατε, δεν κάνω πλάκα...